Ditari i Ndienjave

[drini_në_TR]

nË dHomëN tIme
(5 maj, 2003 10:19)

në dhomën time
ngrysem në mendime
i lëshuar në dyzim
në çfarë është jeta ime

i rrethuar nga katër mure
vetvrasjes mendimore i përulem
e lë veten të shkoj
për frymarrjen që do më gjallëroj

i besoj besimit
i besoj ëndërrimit
i besoj shpresës
që sjell plotësimin

shoh gëzimin të manifestohet
kur mbyll sytë dhe ndjej zemrën t'jetohet
flaka përbrënda meje më ngrohn
dhe nga kto mure më çliron

po mësoj se ku është kufiri
prej nga dëshira për ta kaluar
të kthen në njeri të hipokrizuar

tash po filloj të ndjej të gjithë qytetin
në natë dhe ditë duke fluturuar
prej katër mureve të rrethuar

frymarr sot
për frymarrjen që do marr nesër
gëzohem sot
se mbase s'do të mund ta bëj nesër.

post script:
për vllezërit dhe motrat shpirtëror: kjo ndjenjë më goditi fuqishëm sot
çfarë unë do të quaja: fjalë që të përdhunojnë!

[Flava]

Dola ne rruget e qytetit tim, si sh. here te tjera per te te pare...por s'ishe asgjekundi. Kushedi ne c'bar do kesh qene apo fshiheshe nga une??? Ah vetem t'a dije se sa shum me mungon "my sweet Baby"...

[Io_e_Te]

7 Maj

dita me e zakonshme e jetes sime...do doja shume te tilla...

[drini_në_TR]

7 maj, 2003

Me ka marre malli per mamin qe me eshte bere tre vjete e gjysem qe s'e kam pare. E ndjej mungesen e saj kto kohet e fundit. Ja prej ktyre dreq dokumentash s'behem dot mbare ta rishoh.

[Dita]

Ndriçohem me pafundësi

[armandovranari]

Sot kisha mall per lagjen dhe shoket e mi te arsimuar me copa.
Kur mblidheshim deri vone perballe xhamise duke gerthitur ne kupe te qiellit. Ne behar vinin dhe cunat nga italia dhe ne talleshim nga pak. ja keshtu do tallen me zhargonin e flliqur te lagjes edhe me mua kur te shkoj.

[Nuska]

Maj 08....

Une do rrikthehem pas kaq vitesh...atje...dhe s'kam njeri per ke te me kete marre malli. Malli per rruget? Eh vetem poetet i merr malli per rruget(ose keshtu kam lexuar), ose te dehurit... Un, ajo qe ngashereja per gjithcka te lene pas, tani s'kam pike loti ... Gjithcka qe kujtoja s'do vdiste kurre, nuk vdiq por u be e huaj...

[forever]

rruget jo...se rruget te cojne atje ndaj dhe jane magjike, te pavdekshme..
vetem cuditerisht zvogelohen kur isheh parasyve ti i kemenduar e menduar ato copa kalldremi, deshmimtaret e heshtur e te pagoje te te qeshurave, loteve.....ti kur ishe aq dhe kur u rrite kaq..ato kalldereme e kane peshen tende dhe nuk u ankuan asnjehere e ndoshta ndaj te merr malli per to ..per te pagojat qe i mbajten sekretet e tua kaq gjate dhe ndofta ja rrefejne te tjereve me vone....
e huaj? jo nuk jane ato te huaja..une, e tjetersuara une me sakte, ndjehem perkohesisht e huaj-realisht eshte normale sepse kam filluar te dua pemen qe lulezon ketu -se ajo eshte peme dhe lulet me shijojne si dikur, a ndoshta me shume se atje; sepse ketu me natyren kuptohesh me mire e lehte se me njerezit

dhe une ndjehem me normale me kete peme e keto rruge ...po rruga ime atje, ajo me kalldreme eshte tjeter, tjeter...megjithese me e vogel, me e vjeter, me e renduar, me e prishur ajo mban frymen time...

9 Maj
per pak thashe se nuk kisha shpetim nga vetja...po me trembte vetvetja..
pastaj, eh kur jeton ne amerike....shef Al Pacinon dhe harron hallet e tua
buzeqesh, buzeqesh dhe ti

[forever]

8 maj
rruga ime me kalldreme eshte tjeter tjeter....ajo e pagoja, pa fjale, e heshtur, deshmimtaraja e loteve dhe te qeshurave, momenteve te lumtura, dashurive, shoqerive, njerezve..histori qe kane humbur a mbetur pas..ajo i mban me vete, deri ne pafundesi, pergjithmone e heshtur sic eshte
te huaja? jo jam une e huaj, me sakte e tjetersuar perkohesisht...-realisht, po, kur te jem atje do me marre malle per rrugen ketu, dhe pemen e mbarsur me lule qe sonte me buzeqeshte lehte, dhe e dua pak me teper se ajo atje..ndoshta se rruga (natyra) ketu me kupton me lehte se njerezit...eshte me e dashur, me normale, kuptohemi pa ze..eshte ajo qe e dua une te jete pa u detyruar te sforcohemi....natyralisht..
po rruga ime atje? ajo qe e mendoj ndonjehere ..me siguri eshte me e vogel se ne mendimin tim, kete e kam kuptuar tanime, po ajo e vogla, e vjetra, e prishura tani, kur te kthehem do me flase me gjuhen qe vetem ne e dime..e cdo ti dua ata qe nuk me ze malli me? rrugen po ...do ta dua sidomos kur te jem atje..ajo do me rifreskoje jeten, do me japi fryme dhe do me kujtoje histori..hapat e pare, dritherimat e para, inatet e para, rendjen e pare, largimin qe e desha aq shume dhe do me fali, do me fali qe nuk i thashe lamtumire po vetem shperfillshem thashe"epo me ne fund po iki.."sespe ajo deshmimtarja e vjeter e e pagoje me flet me shume se gjithe keto qenie ketu qe te zene frymen e rendojne pameshirshem e kotesisht ne mendimet e mia...
ne ato pjese te vogla te rruges sime une jam une..pa ata te tepertit e panevojshem qe nuk dua ti kujtoj........pra buzeqeshi rruges kur te shkosh se ajo do ta ktheje buzeqeshjen nepermjet xhevahireve qe ka ruajtur aty ne vjetersine,te ftohtin, e pllakat e prishura....................

P.S.
ketu rruget te ofrojne shansin te takosh al pacinon si padashka...hahhaha..rruge kapitaliste ndryshe nga ajo e vogla atje

[Nuska]

11 maj ...

Une e di qe ato rruge e mbajne mend emrin tim, dhe e shqiptojne pa gabime...E di qe ato rruge shkelen nga njerez qe me duan ose te pakten keshtu me duket mua nga qe ma dine emrin. Dhe perseri trishtushem ato rruge i shikoj larg...larg rruges ku jam duke ecur.