Duke numeruar

[hmmm]

Trying to count tonight
One…
My fingers twisted
And I stopped
Maybe my toes I thought
Let’s count with my toes
…one
but they’re so tiny, so far…
by the time
when the names were screamed at my ear
when the faces danced in front of my eyes
and the ice between my fingers melted
and the nail polish in my toenails got brighter
I had forgotten how to count

Tonight perhaps
I should take myself by hand
And sit her in my lap
And as her head rests on my shoulder
Glance at the paths never ended
his grayish regrets
The almost-there moments
And quietly wonder what could have been
If they were there
If I wasn’t here…
And yeah, teach her how to count
… oh yeah – one, two, three


ja kushtoj atyre - qe ishin me ate kur une s'qeshe. atyre - qe dhane dhe moren nga jeta e tij (me shume a me pak sec deshen)
ja kushtoj atij - qe betohet qe i ka prere perj kohesh litaret qe e lidhin me te shkuaren.
e mbi te gjithat ia kushtoj vetes - asaj qe tretet ne syte e tij e ndonjehere . . . vetem ndonjehere perpiqet te gjeje ne ato imazhe te zhdukura.
po, vetes - aq egoiste sa nuk i mjafton e sotmja dhe e ardhmja e tij.
vetes - qe e mbytyr ne pasiguri absurde perpiqet te numeroje momente te zhdukura

[Agim Doçi]

Mo hmmm!
nëse e do jetën shijoje!
Nëse e do vargun thure!
Nëse e do vehten respektoje
ngri URA e rrëxo MURE!

Miqësisht Agim

[hmmm]

Faleminderit per viziten xhaxhi Agim!

Ai sapo trokiti - trokitje marramendese ajo e tij. Dicka hodha kraheve dhe shpejtova tek dera. Ai qendronte atje gati i lenduar nga vonesa ime disa sekondeshe. Dhe une qesh teksa mundohem te fiksoj blune e bluzes se tij, pantallonat gri qe ai thote gjithmone se i rrine te gjera, canten e hedhur rremujshem supeve... Ai thote se u vonova dhe une e di qe atij i duhet te largohet shpejt. Dhe ai afrohet ate cast, dhe ndjej doren e tij qe lehtas shtrengon krahun tim, dhe doren tjeter qe prek ballin dhe faqet e mia si te doje te shuaj cdo lodhje e merzitje te dites, dhe pastaj buzet e tij mbi te miat. Per pak caste...sa pak. Qetesi marramendese. Dhe nuk medoj. Nuk trishtohem. As gezohem. Vetem jetoj. Dhe ai iken shpejt. Ne cepin e shkalleve shoh per here te fundit vegimin blu. Iku, dhe une kam ende ate shije ne buzet e mia. Ky cast duhet te zgjase ne oren tete kur do ta shoh perseri medoj une. Nje cast me te... vetem nje - mbase kaq mjafton dhe per nje jete.

[Kiki]

Te paketen ty te vjen ora 8 perseri ,kenaqu pra .........

[hmmm]

Pergjumesh - ndjeva frymemarrjen e tij te ngrohte mbi qafen time. Me ngrohu te teren. Pastaj nje ndjesi e cuditshme ne dore - dora e tij kishte shtrenguar fort timen dhe gishtat me ishin mpire krejt. Buzeqesha perhumbshem. C'ishte ajo force qe me bente ta pelqeja ate shtrengim qe i kishte lene gishtat e mi gati pa jete. C'dhimbje e bukur kjo! U ktheva ngadale nga ai. Disa buleza djerse kishin filluar ti dilnin atje ku e kafta e hapur e flokeve te tij takonte ballin. Nje vijez drite qe hyn nepermjet griles e turbullon paksa dhe une arrij te shoh fare pak te gjelberten e syve te tij qe pastaj perendon. Ai flen... dhe vazhdon te ma shtrengoje doren. Me duket si bebe nganjehere kur flen - krejt i pafajshem ... i pambrojtur! Ai kapet fort pas dores time qe e ndjej gati te vdekur. Por sa jete ne kete mpirje! Ai s'e di qe po me vret. Ai vetem me do me afer. As une s'dua tia di. Une e dua. Dhe dua te me doje. Dhe kur me dhemb. Mengjeseve. Se ashtu e di qe ai ishte vertet aty. Qe eshte aty. Dhe me do. Dhe jetoj.
S'i ndjej gishtat e mij me. Jane bere njesh me te tijet.Kapilaret tani rendin vrullshem mbi lekure.

[hmmm]

~the monologue of the Berlin Wall

The emptiness inside my stomach screams. There’s dead flesh in my fingernails. Frozen. Pink. I feel the weight on my back. The tears of a million eyes can’t wash the bloodstains.

I vomit bones and wires. Yellowish. My throat hurts. Strangle me.

You walk above me. And keep your balance. My blade runs through your body. I cut you in half. Your scream mixes with mine. I’ll have a glass of tears for dinner tonight. Your half of the brain and I. Let’s sit down for dinner tonight. With our feet soaked in blood. Mine are clean.

I want to die. Today. Forever. I’ll celebrate my own death. My pain. I want to drink my blood as the others drank it. I want to taste it. Sour. For years I’ve prepared my own grave. Push me and I’ll fly to it.

Can you feel me breath? My lungs filled with the dirt of half of the continent. The mud of a lifetime. Stretch your hand and reach for the other world. Kill me or I’ll choke over my own concrete. Now

-te me falin te gjithe ata qe moren mundimin te lexojne keto rrjeshta per cdo ndjesi te erret e te neveritshme qe mund tu kete krijuar. nga krijesa te tilla, lindur ne kohe te tilla, s'mund te priten vec vargje te tilla

[Agim Doçi]

Ej, ju krijesa të ëmbla njerzore
që shpirti u është bërë uthullirë!
të bëhet djathë, miljona dele qumështore
mjelim, por djathi ama, futet në shëllirë!...


Rroftë jeta me gjithshka!
Agim

[xhibi]

Glance at the paths never ended
his grayish regrets
The almost-there moments
And quietly wonder what could have been

bukur

...mesazhi qe derguat eshte shume i shkurter... lol