Emigrimi, shpresë apo zhgënjim?
Pershendetje te dashur forumista !
Meqenese dhe vete jam student jasht Shqiperise vendosa te hap kete teme per te gjith ata qe ndodhen ne mergim , qoft per studime qoft edhe per pune.
Mendoni se largimi yne nga vendi pra emigrimi neper vende te tjera te botes per shkoll e pune do te jete nje shprese ne rikthimin tone ne shqiperi apo nje zhgenjim?
Argumentoni pergjigjet tuaja.
Ju flm !
LeNNoN !
You don't lead by hitting people over the head-that's assault, not leadership.
Mendoj she shpresoj te jete nje shprese per rikthimin drejt atdheut por ne shumicen e rasteve emigrantet nuk kthehen sepse ambientohen dhe integrohen me kushtet e jeteses(flas ku eshte pjesa me e madhe e diaspores si Itali,Gjermani,Amerike...)
mbeshtes mendimin e Elmajico.Postuar më parë nga Elmajico
Une per vete nuk kam as shprese, as zhgenjim, por thjesht nje vendim: "Nuk kthehem ne Shqiperi!" Ndoshta nuk eshte mire qe flas kaq "prere" sepse jetes asnjehere nuk i dihet, por me aq sa di une dhe me aq sa kam une ne dore, une nuk kthehem ne Shqiperi. Jam dhe do te mbetem gjithmone shqiptare, por Shqiperia nuk do te jete vendi ku do te jetoj shqiptarizmin tim. Kjo per shume arsye, nr. nje eshte "Shqiperi me ke zhgenjyer shume me teper nga c'me ka zhgenyer emigracioni!"
Pershendetje
Te shpëtohesh do të thotë të transformohesh prej Perendise, të ribëhesh ashtu siç Ai donte që ne të ishim që nga fillimi!
Pëshëndetje për temën.
Jam që në ´99-tën në kurbet dhe largimi im nga toka(mjalta) ku kam lindur e jam rritur nuk ka qenë për studim e as për punësim por sepse ndihesha keq në një shoqëria që s´më kuptonte.
Kishte shumë dhunë, xhelozi dhe jeta svlente asgjë.
Pra me pak fjalë nuk ndihesha vetvehtja, nuk ndihesha i lirë.
Ndjenja plagosej, dashuria ishte jetime, jeta s´kishte kuptim dhe urrejtja ndaj së bukurës ishte vrasëse.
Vrasje pa shkak, varfëri pa arësye.
Prandaj deri sa shoqëria jonë të paqërohet dhe të kthehemi në jetën e vërtetë ku harmonizohet paqja dhe të kthehet dëshira për jetën.
Për mua s´ka kthim mbrapa.
Ju faleminderit
DASHURIA ËSHTË MISTERI IMAGJINAR I SHPRESËS QË BËN TË JETOJË SHPIRTI NË PAQE DHE LIRI.
THJESHTËSIA DHE SINCERITETI JANË DHURATA QË ZOTI KA DHURUAR ME LINDJEN. POR TË REZISTOSH TI MBASH ATO ËSHTË MREKULLI VUAJTËSE QË TË BËN TË JETOSH ME DINJITET(shkruar nga unë)
Emigrimi Eshte Gje E Rende Kur Mendon Se Je Larg Familjes Dhe Shoqerise,por Aryet E Ndryshme Qofshin Ekonomike Apo Te Tjera Na Detyrojme Te Jetojme Ketej,larg Shqiperise.per Mendimin Tim Nuk Mund Te Quash Emigrimin Thjesht Nje Zhgenjim Pasi Qe Ne Fillim Kur Merr Nje Iniciative Per Te Lene Atdheun Eshte Shpresa Per Nje Jete Me Te Mire Ajo Qe Te Ben Te Lesh Familjen Dhe Njerzit E Aferm,por Nga Ana Tjeter Ashtu Sic Eshte Dhe Vete Jeta Me Ngritje Dhe Ulje Ashtu Mund Realizohen Dhe Shpresat Dhe Deshirat Qe Ti Ke,prandaj Per Mendimin Tim Nuk Mund Ta Perkufizosh Emigrimin Thjesht`shprese Apo Zhgenjim`keto Egzistojne Te Dyja.gjithe Te Mirat Dhe Paci Fat
Ndryshuar për herë të fundit nga CUFO : 18-01-2005 më 11:26 Arsyeja: GABIM
IT IS NICE TO BE IMPORTANT BUT IS MORE IMPORTANT TO BE NICE
Qe emigrimi te jete shprese apo zhgenjim varet nga shume rrethana. Per ata qe kane ikur nen moshen 18 vjec, e kane me kollaj te ambjentohen. Per me te medhenj eshte pak me e veshtire, te pakten per mua. Per me teper, varet dhe nen cfare situate, apo rrethana e kane lene Shqiperine. Per te mos ishte per shkollen, nuk kisha ikur. Radhen e fundit qe isha atje, e kam lare me lot aeroportin se nuk doja te ikja. Gjithesesi, ata qe jane ambjetuar ne emigrim, i kam pak zili, sepse te pakten nuk kane ate ndjenje e ndarjes me dysh, sic e kam une, apo vetmine e te jetuarit midis dy botesh.
Mbi te gjithe duke lene menjane ekonomine..te pakten mua personalisht me besdis ambienti mentaliteti e keto detaje qe mbushin jeten.....
Do te ishte mrekulli nese te gjithe ata qe emigrojme, cilado qofte arsyeja....Me ato norma, rregulll edukat dhe nivel te jetonim ne Shqiperi...Por me duket e veshtire..
E keni vene re qe shumica jone jashte vendit sillet ndryshe apo ndryshon????
Sipas vendit duhet te bejme kuvendin..Shume gjera ne Shqiperi apo kudo te detyrojne mos te jesh vetvetja....
Liones ty doja te te japja nje keshille te vogel...Cdo gje eshte psikologjike e dashur..Duhet te mentalizohesh apo respektosh vendimin tend...dhe mbi te gjitha te besh veten te lumtur....Pasi gje nuk do te arrisesh nese e mer kaq me veshtiresi e dhimbje...Une jam nje person qe dua shume familjen, token time Tiranen time te dashur..Por ja i kam mundesuar vetes..Lumturine deri ne nje fare menyre..Adapcioni varet nga ne dhe jo nga gjera apo individe te tjere....
Te uroj fat..mere si dicka normale dhe do ta shohesh cdo gje do shkoje me se miri...
Me sinqeritet Ami!!!
Ndryshuar për herë të fundit nga blueyes : 02-02-2005 më 07:43
Sigurisht eshte nje shprese dhe nuk ka arsyje qe te jete zhgenjim! Une jetoj ne Shqiperi dhe ndihem i zhgenjyer nga mosemigrimi duke krahasuar veten time me ata qe jane jashte shtetit. Jane shume gjera qe vertet te bejne te emigrosh...
Emigrimi varet shume dhe nga mosha ne te cilen largohesh nga vendi yt. Moshat e reja dhe sidomos ato qe largohen per studime psh e kane me te lehte te ambjentohen dhe nuk ndeshen me zhgenjimin. Thjesht kthehet ne nje normalitet..jete e perdishme te qenurit larg vendit ku kane lindur. Ama ne pergjithesi per grupmoshat e tjera emigrimi ne te shumten e rasteve kthehet ne zgenjim, dhe jo se kushtet jane me keq jashte se sa i kane pasur ne shqiperi..por vetem sepse realiteti qe gjejne ne vendet ku emigrojne nuk ju perputhet me imazhin qe kane krijuar ne koke para se te leviznin.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt