Pse jetojme?

[anita]

Jeta eshte ??????????????
U linda kur deshen te tjeret, do te vdes kur nuk do te dua une
por do te jetoj jeten si dua une..........

[Cupke_pe_Korce]

Ti kishe vene fitilin do na kishe iluminuar ndopak. Kot qe mburresh byrazer....nuk te ndez Pastaj, si shume kredi i dhenke vetes zoterote..."te ngrihemi ne nivelin tend" eh? Me thene te drejten, imazhi donkishotesk ja shton lezetin muhabetit, sidomos ne kohe te tilla kur na ka pushtuar frika e "nihilizmit" te vlerave....Nocion teper fisnik Shof qe i paske bere lemsh gjerat. A thua radakja jote paska rrjedhur prej femrave te Dostojevskit? Mblidhe kallaballekun byrazer, mblidhe!

Ekzistenca:
Punen e ekzistences ben mire ta shofesh ti, se une e kam shume te qarte. "me e mire se" apo "me me vlere se" tregon cilesine dhe jo sasine. Pastaj, edhe argumenti yt nuk qendron dreq: "Po te mos jesh, nuk mund te jesh"--thua ti. A nuk vijme nga mosekzistenca ne ekzistence? Me sa shof, ti po luan me dy pikat qe percaktojne ekzistencen--lindjen dhe vdekjen. Qe te jesh, te dish, te ndjesh etj, duhet te vish nga mosqenia, mosdija etj. (Si puna e atyre dy pikave qe percaktojne nje drejtez ne hapesire...te duhen dy se nje nuk te pi uje). E pra, ekzistenca dhe mosekzistenca varen nga njera tjetra, keshtu qe, njera nuk mund te jete superiore ndaj tjetres pasi njera nuk mund te konceptohet pa tjetren. E shikon qe "Cognito-ja" jote na nxorri ne qorrsokak?

Vuajtja:
Jam plotesisht dakort qe njeriu ose di dhe vuan, ose nuk di dhe eshte i lumtur. Fraza me poshte me duket paradoksale:

Ata qe dijne vuajne sepse jane nje pakice qe jetojne te rrethuar nga shumica qe nuk dijne. Ne 99,9 % te rasteve njeriu nuk shikon vleren e dickaje por aspektin e thjeshte te tyre dhe lehtesine e realizimit se tyre. Dembelleku me nje fjale. Te vdesesh eshte pafundsisht me e lehte se te jetosh. Vetem kur deshiron te jetosh vdekja behet me e nderlikuara, dhe me e veshtira...

Sipas ketij arsyetimi, keta 99% qe nuk dine jetojne te lumtur, cka do te thote se per ta jeta nuk eshte aspak e veshtire. Atehere, nga na del ne konkluzionin se te vdesesh qenka me e veshtire se te jetosh? Kur vdekja qenka me e lehte, dembelet e tu (qe perbejne 99%) do te turreshin drejt saj, gje qe nuk ndodh.
Njerzit nuk vuajne ngaqe shumica nuk dine, por ngaqe jane te vetedijshem per realitetin e hidhur, dhe e shikojne qe jane te pafuqishem ta ndryshojne ate.

Transhendenca:
Shikoj qe ti ke nje koncept teresisht te gabuar ne lidhje me termin me lart. Kuptimi i pare i fjales "transhendence" lidhet me elementin mistik apo hyjnor, ndersa kuptimi i dyte eshte ai qe ta kam permendur ne postet e meparshme. Per te menjanuar ndonje keqkuptim, kam perdorur termin "vetetranshendence" qe i implikohet qenies njerezore dhe jo nje individi ne vecanti. Per me teper, kam thene "transhendence" dhe jo "indipendence." Sic mund ta dish, ka dy lloj evolucionesh--biologjik dhe social, dhe une kursesi nuk mund ta shikoj njeriun jashte rrethit te tij shoqeror. Te gjitha vlerat (c'faredo qofshin ato) jane frut i perpjekjes dhe mundit te shoqerise njerezore. Nje individ i vecante nuk mund te krijoje vlera, ose edhe nese krijon, i duhet rrethi shoqeror per ti kultivuar, ndryshe ne nuk do ti njihnim si vlera.

Iluzioni:

Pak rendesi ka neqofte se lumturia dhe kenaqesia jane iluzione. Kjo nuk me pengon te jem ne dijeni per to. Neqofte se keto jane iluzione atehere dhe une jam iluzion, perderisa rrjedh dhe jetoj fale ketyre. Po te jem dhe une iluzion nuk me vjen keq. Do me vinte keq vetem neqofte se do te dija se une si qenie nuk isha iluzion dhe ato qe perjetoja do ishin iluzion. Te them te drejten une nuk kam pare iluzion te vetedijshem. AS e di fare se c'eshte iluzioni.

Perseri fraze kontradiktore. Nese ti je ne gjendje te thuash "dyshoj, pra ekzistoj," iluzioni na qenka i vetedijshem apo jo? Ec e merr vesh kete katrahuren tende!

Ta pata thene qe njerzit jane te prirur te jetojne me iluzionin me teper sesa me te verteten. Kjo eshte arsyeja pse ti zgjedh epikurianizmin, apo keta te tjeret hyjnoren. Jo pa qellim te bera nje krahasim midis Apollos dhe Dionisit:
Apollo--zot i intelektit, qartesise, arsyes, rregullit, zot i individualit.
Dionisi--zot i ekstazes dhe i pasionit (e pse jo dhe i histerise). Gjithmone shoqerohet me veren (dehjen) per te simbolizuar paqartesine, kaosin, humbjen e arsyes etj.

Nese dikush zgjedh te parin, dikush tjeter te dytin, dhe dikush tjeter zgjedh qe te mos zgjedhe, kush eshte skllav i kujt? Duke qene se kenaqesia te mjafton per te jetuar, ti bie ne kete kategorine e dyte, dhe a e di pse? Se eshte me lehte kur i merr gjerat "for granted." Pastaj, nese lumturia apo kenaqesia eshte nje iluzion, del qe ti jeton me hic-in dhe per hic-in.

hehe...kujt i behet vone perse jetojme, kujt i behet vone per mjerimin, per vdekjen? "Long live well-being"
Me vjen keq ta them, por u ngjani atyre vocerrakeve qe jetojne ne boten e fantazive. Te gjoret....e si mund ta dine kuptimin e jetes kur nuk e kane jetuar ate eh? (damn....me kujtohet turbull nje thenie e Balzakut tek Evgjeni Grandeja: "S'ka lumturi qe te mos vije nga ndonje padituri") Dhe besojeni, s'keni per tu rritur ndonjehere nese nuk i lini menjane endrrat romantike apo perrallat hyjnore. Por edhe nese i lini nuk mjafton. Do tu duhet te luftoni per idealet dhe vlerat qe vete (ju) qenia njerezore ka krijuar. hehehe...that is the point...ja pse duhet transhendenca--per te mos u kthyer prape ne origjine
(a nuk eshte kjo e fundit ceshtja????...me thene te drejten i trembem asaj qe thone "civilizimi po shkon drejt dekadences"...ne mos ka shkuar sigurisht)

PS. Pse, tani e more vesh qe kalamanjte i kane qef zenkat eh? Edhe me lugen bosh pale. Une s'mund te bej gje tjeter vecse te mbaj sehir...lol.

[FJORIN]

Postuar më parë nga edspace
Korçar!
Mos ke ndonjë damar nga Vlora ti se po i qan këto të shkretat

Byrazra keni c 'keni me njeri tjerin mos e futni VLOREN ne mes ok permendni qytetet tuaja ok


hajt shendet te gjitheve

[edspace]

"S'ka lumturi qe te mos vije nga ndonje padituri"

E kundërta e asaj shprehje është: "Të gjitha vuajtjet vijnë nga dituria". Ah moj çupkë, më vjen gjynah që po vuan kaq shumë se me aq dituri sa ke ti është e pamundur të shijosh lumturinë. Dituria të paska mallkuar për tërë jetën. Ironia është se shoqëria na ngarkon me gjithnjë e më shumë njohuri. Që nga fillorja e deri në universitet, dhe më vonë edhe në punë jemi gjithnjë duke mësuar diçka, diçka që një ditë do na sjellë vuajtje.

A ke vënë re se çfarë ndodh me njerëzit që mësojnë më shumë seç duhet?
psh: Mësuesët e matematikës nëse e ke vënë re arrijnë një moshë të caktuar dhe lajthitin. Njerëz të tjerë në profesione të ndryshme çmënden me kuptimin shëndetësor të fjalës.

Po çfarë quhet çmenduri?
Ka shumë lloje sëmundjesh që përmblidhen me fjalën çmenduri por pothuajse të gjitha kanë një gjë të përbashkët: ëndrra pa fund. Këta njerëz shkëputen nga realiteti dhe mbyllen në një botë të imagjinuar.
Këto janë pasojat e çmendurisë por cila është arsyeja për këtë gjëndje shëndetësore?
Me sa kam lexuar çmenduria nuk është asgjë tjetër veçse një mënyrë mbrojtjeje ndaj halleve që pushtojnë trurin.

Pra teprica e diturisë na bën të vuajmë dhe truri për të shmangur vuajtjet e realitetit futet në këtë botë imagjinare. Në shoqërinë tonë kjo gjëndje mendore nuk është e pranueshme dhe i quajmë njerëzit të çmendur.

Tani na zurri frika se mbase një ditë do çmendemi dhe duhet të bëjmë diçka për ta shmangur sepse do na mbyllin nëpër burgje të lidhur këmbë e duar në karrige. Kuptohet që ky është rast ekstrem por gjithësesi asnjeri nuk do të çmëndet.

Cila është zgjidhja?
1) Zgjidhja ideale do ishte të mos mësonim fare ose të paktën të mos zhyteshim kaq thellë në njohuri marramëndëse. Ka njerëz që zgjedhin këtë drejtim por në shoqërinë tonë këta njerëz paguhen shumë herë më pak dhe bëjnë punë të rëndomta. Nqs duam të përparojmë, nqs duam të blemë shtëpi të mirë, nqs duam të kemi punë të lehtë (jo fizike) atëherë duhet të jemi të parët e klasës, të marrim vetëm yllka e flamurë, gjithnjë dhjeta. Ah, fjalia e fundit me kujtoi mësueset e 8-vjeçares Nonda Bulka. Pra zgjidhja e parë nuk është zgjidhje e mirë sepse do vuajmë fizikisht.

Kur nuk shmangim dot edukimin dhe njohuritë çfarë mund të bëjmë?
2) Siç përmënda dhe më lart prej natyre truri futet në një gjëndje imagjinare, ëndrra pa fund. Ky drejtim na i heq vuajtjet por problemi është se humbasim kontrollin dhe nuk mund të dalim nga ëndrrat. Për këtë vuajmë nga shoqëria nëpër spitale etj etj.
Zgjidhja më e mirë do ishin ëndrra që mund ti kishim nën kontroll.
Ahh, por kjo ekziston dhe e ka emrin "gjumë". Në gjumë çlodhim trupin por në të njëjtën kohë edhe truri çlodhet duke ëndërruar.

Ëndrrat janë pjesë e natyrës që na bën njerëz. Jeta pa ëndrra do ishte çmenduri. Ëndrrat na japin shpresë, guxim, kurajo. Ëndrrat janë fillimi i çdo suksesi që arrijmë.

postuar nga çupka_pe_korçe
....me kujtohet turbull nje thenie e Balzakut tek Evgjeni Grandeja: "S'ka lumturi qe te mos vije nga ndonje padituri") Dhe besojeni, s'keni per tu rritur ndonjehere nese nuk i lini menjane endrrat romantike apo perrallat hyjnore.

Çupkë
A nuk ëndërrove për të ardhur në Amerikë?
A nuk ëndërron për të ardhmen e jetës tënde?

Atëherë pse nuk mund të ëndërrosh edhe për pak çaste për të shmangur realitetin e hidhur të kësaj bote?!
Pse këmbëngul të jetosh realitetin në këtë ekzistencë kaq të shkurtër?! Kuptimi i jetës reale nuk mund të ekzistojë ndërsa kuptimin e jetës imagjinare (me ëndrra) e ndërton sipas qejfit që nga themelet.

psh: Në jetën reale nuk mund ta puthësh kurrë Korçarin ndërsa në ëndrra me pak imagjinatë mund ta kesh edhe të dashur ose skllav (zgjidh e ëndërro).

Mos më detyro të shkruaj poste të tjera kaq të gjatë se po humbas kohën e ëndrrave dhe do çmëndem nga trutë e kokës.

[korçar]

Une sjam aspak Don Kishoti, nuk pretendoj te shpetoj boten se nuk kam kale akoma, vetem nje gomar trashgimi nga fisi me kane lene. E di qe po te rrish me qorin behesh cakerr, po ja qe une nuk i flas atij se e mesoj dhe pastaj sdo quhej me "gomar". E di cila eshte "sepseja" qe sjam Don Kishoti? Sepseja eshte se bota eshte plot me injorante dhe ska qenie, e mosqenie bashke, qe tju mbushe mendjen se gamori im eshte gomar. Zoti me i respektuar dhe me i padiskutueshem ne kete bote eshte injoranca! (Po me duket vetja Dostojevski kur mos kem njeri.)

Ne gjuhen frenge flasin per disa femra qe i quajne "muse". Nuk e di etimologjine e kesaj fjale por me duket se vjen nga mitologjia, nejse... Dhe qe thua ti roli i kesaj "muse" eshte frymezimi, dhe cdo artist ka nje te tille (jo se e quaj veten artist, por se jam artist ). Ti je pak a shume e njejta gje per mua. Po na mos u bej keq se kjo nuk te heq vlerat.
Radakja ime nuk ka rrjedhur nga femrat e Dostojevskit, megjithse nga femrat gjithesesi. Ketu ne forum nga ty (pa tallje). Kam bindjen se kjo radakja ime sikur te pelqen, apo eshte vetem nje iluzion?

Ne vijme nga mosegzistenca thua ti. Po kush ta tha moj kush ta tha!... E di qe s'eshte imazh i kendshem por ja qe te gjithe ne vijme nga vezorja dhe ai i shkreti spermatozoid. Keta te dy sjane mosqenia, hici. Pra asgje nuk me siguron mua qe nuk isha i parapregatitur duke pritur "garen" dhe me pas daljen ne drite. Per te qene nuk vjen as nga mosqenia e as nga mosdija sepse asgje nuk pohon se produktet e organeve riprodhuese nuk "dijne" - permbajne cdo te dhene - gjithcka qe ne fillim. Per me tej e shikoj se nuk i njihke te vjeterit greke, baballaret e filozofize, mbi te gjitha te parin : Sokratin dhe maieutiken e tij. Eshte po kjo maieutike qe pretendon se qeniet e kane te verteten - gjithcka me nje llaf - ne brendesine e tyre dhe duhet vetem qe te mesojne ta shfaqin ate.
(Edhe shkenca bashkekohore ka marre persiper te zbuloje "pushtetin" e te voglit, po sa te madh, spermatozoid. And is not fiction!)

Egzistenca dhe mosegzistenca nuk varen nga njera tjetra por vetem mosegzistenca varet nga egzistenca per mendimin tim. Ja pse vlera e egzistences eshte me e madhe. Pastaj ka me shume vlere per faktin e thjeshte se te lejon te dish, te jesh ne dijeni, - sic e kam thene dhe me lart ne nje post tjeter, atehere kur hici lejon vetem hicin (biles dhe per kete sjam i sigurt). Ja pse cogito-ja hyn ne loje. Qe jemi ne nje qorrsokak nuk ke bere ndonje zbulim, e di qe prej kohesh kete une, por ky qorrsokaku tim eshte i ndryshem nga ai tendi me sa shikoj.

Ne lidhje me ate paragrafin e 99,9 perqindeve, une nuk thashe se ata qe sdijne duhet te vrasin veten. Arsyetimi tim nuk shkon drejt kesaj. Une thashe vetem se neqofte se keta te fundit nuk gjejne vlera=arsye per te jetuar atehere zgjidhja me e lehte eshte vdekja. Por arsyet i prezantohen vetevetiu injorantit, kjo quhet solidariteti i injorances. Vetem kur nuk kane arsye, ose qellim, per te jetuar, ose me mire kur nuk gjejne, zgjedhin ta kalojne pushken nga e majta si zgjedhje me e lehte. Dhe keta jane te paditur pikerisht sepse nuk arrijne te gjejne zgjidhjen e problemit, pra nuk dijne. Dembelleku...
Per me tej vete e ke thene : "Njerzit nuk vuajne ngaqe shumica nuk dijne, por ngaqe jane te vetedijeshem per realitetin e hidhur, dhe e shikojne qe jane te pafuqishem ta ndryshojne ate." Pikerisht "te pafuqishem qe ta ndryshojne" do te thote injorues te zgjidhjes pra te padijshem.
Mos i keqinterpreto ato qe them une per te nxjerre veten nga llumi.

Vetetrashendenca i implikohet qenies njerezore dhe jo nje individi te vecante ke thene. Krejtesisht e gabuar. Nqf se shoqeria mund te vetetrashendohet ajo mund te beje kete vetem me ane te individeve perberes nje nga nje, gje qe implikon se keta te fundit duhet te trashendojne veteveten - me duket se e gjeta zgjidhjen e ketij problemi, si gjithmone problem fjalori : ti e quan vetetrashndence atehere kur une e quaj trashendence te vetevetes, eshte krejt e ndryshme - te gjithe qe te bejne qe te realizojne shoqerine trashendente kur ti vije radha. "Vetetrashendece" implikon qe te bej vete pa ndihmen e te tjerve, kurse trashendenca e vetevetes behet po ashtu vete por me ndihmen e te tjereve. Ka shume ndryshim midis te dyjave. Me duket se do ishte me mire ti jepje nje percaktim termave te rinj qe mbase i perkthen fjale per fjale. Per me shume trashendenca duke qene nje princip i filozofise tradicionale mund te arrihet vetem ne vetevete, ne brendesine shpirterore te njeriut. Dmth kryhet vetem tek nje njeri i vecante por me ndihmen e te tjerve. Po me duket se per kete jemi dakort.

Patjeter qe them "dyshoj pra egzistoj". Cila eshte vlera e cogito-s? Dyshimi sigurisht. Nuk me kujtohet mire por me duket se po kete shprehje e ka perdorur filozofi i shquar gjerman Karl Jaspers. Pra cilesia e mendjes - mendimit - eshte dyshimi, pa te bota do te ishte e njetrajteshme do ishte nje fatalitet. Zgjedhja nuk do te egzistonte. A mund te egzistoje bota pa zgjedhje? Dyshoj... hehe

Me krahasoke me Dionisin ti mua! Ta dish atehere se ckam hequr une i shkreti, njehere Titanet me bene cope e therrime, pastaj me transformuan ne cjap. Gjithesesi une kam dale nga shala e Zeusit. Por po te jem une vertet Dionisos atehere ti duhet te jesh Ariana e pangushellueshme...

P.S. Mos bej sikur ste pelqejne keto zenkat e kalamajve, sic thua vete. Ve bast qe te behet qejfi, rrezik mos te rrenqethet mishi. Mos eshte iluzion?

[edspace]

Sa romantik që paske qënë more Korçar. Bëja të fshehta këto zënkat se kështu hapur fare do na marrësh forumin në qafë. Nuk do ngelet njeri pa rënë në dashuri me çupkën dhe mëndjen e saj të ndritur.

Nuk të kërkoj t'u kthesh përgjigje posteve të mia sepse e shoh që qënke katandisur keq nga dhimbjet e dashurisë për çupkën.

Them të jap dorëheqjen për këtë temë pasi po më sjell dhe mua shumë dhimbje.

[korçar]

E di qe e ke mire o Edi!
Une do ti pergjigjesha ketyre tendeve por kur i hodha dhe nje sy te fundit pashe se isha dakort me shumicen e atyreve qe ke thene pervec njeres : egzistences se Zotit. Te them te drejten une nuk jam i pazote, ate, por agnostik, me nje fjale jam ne pamundesine per te folur per nje "qenie" te mbinatyrshme, egziston apo nuk egziston. Nuk e hedh poshte hipotezen se mund te egzistoje po ja qe nuk ka njeri ne bote te mund te me binde, te me mbushe mendjen se Zoti egziston. Jo se jam kokeforte (edhe pse jam njecike) por sepse nuk ka prova per te.
Pra mua pak me intereson ka apo ska Zot, ishte apo s'ishte Jezus Krishti i biri i Perendise... ajo qe me intereson mua eshte projekti dhe propozimet qe Jezusi beri ne lidhje me jeten. Dhe me disa perjashtime(prapeseprapi jane te shumta), une jam plotesisht dakort me to. Pike.

[edspace]

Korçari dakort me mua!
Tani PO që e ndjej veten burrë. Më në fund dola nga adoleshenca, apo jo Korçar?
Me pak mundim mund të bëhem dhe filozof. Ah këto të shkretat ëndrra, sa më mundojnë!

Korçar, siç u binde për aftësitë e mia për të argumentuar do bindesh edhe për ekzistencën e një të mbinatyrshmi, duhet vetëm pak kohë! Do zgjedh mënyrën më të lehtë për të të bindur, dobësinë tënde, çupkat!

[korçar]

Ahh iluzioni... perfundimisht gjeja me e perkryer e universit.

[edspace]

Haha e fortë ajo e fundit Korçar.