Pse jetojme?

[Cupke_pe_Korce]

...sa mire e paska percaktuar Dr. Adhamudhi diagnozen mor aman
Mire, mire, se me syte zgjidhet puna "kreje te te shpetoje tjatri" Po me zemren si i vete halli? "Kreje te te shpetoje tjatra" sikur nuk shkon (nese nuk beson ne jeten pertej varrit kuptohet). Ka Dr. Adhamudhi ndonje recete per kete, se vetem diagnoza nuk i lan hesapet. Pale, pale...me thenke se me paska shkuar huq e shtena. Nuk eshte vakti as i thellezave, dhe as i laraskave byrazer. Sic te kam lene te kuptosh, "s'e qellova per ta vrare, e godita per ta marre" (nese ke ndonje paqartesi ne lidhje me kete, me thuaj se ta editoj une)

Kete rradhe vetem ke derdellitur. Nuk ta fal !!!! Aty ke filxhani ke kujtuar se ja ke hedhur lumit, por JO. Ke ngaterruar cilesine me sasine dhe ti e di mire qe keto te dyja nuk jane e njejta gje. Nese nuk e ke marre vesh mire ate qe kam dashur te them, lexoje prape. Gjithsesi, qellimi im nuk eshte ta rradhis veten me skeptiket, pasi sic te kam thene dhe me lart, jeta eshte e vlefshme per njeriun. Ajo qe ngul kembe une eshte se, vete ekzistenca nuk mund te siguroje vlefshmerine apo domethenien e jetes, megjithese gjithcka flasim i perket ketij realiteti. Bosh apo plot, ne vetvete nuk provon asgje. Jo me kot e preka paksa Nicen (s'me le ta mbaroj po nejse) pasi ai vertet mendonte se ekzistenca nuk eshte me e mire se mosekzistenca, dhe kjo nuk i dukej aspak kontradiktore. Me nje fjale, fakti qe jemi* nuk do te thote asgje. Shume mire mund te mos kishim qene, por ja qe jemi dhe kaq.

Nice eshte ndikuar se tepermi nga Shopenhauer, nje nga skeptiket apo pesimistet me te medhenj, por sigurisht ai eshte me i kujdesshem me "dramen njerezore." Jo se jam dakort me filozofine e Shopenhauer-it, (qe ekzistenca e njeriut eshte nje gabim, dhe se do te kish qene shume me mire nese nuk do te ekzistonim) por ai ve theksin tek nje e vertete mjaft e hidhur: Lumturia dhe kenaqesia jane iluzione, dhe se realiteti eshte dhimbja, dhe vdekja. Kritiket mendojne se nje veshtrim kaq i zymte per jeten eshte pasoje e mosnjohjes se vlerave te tilla si dashuria, miqesia etj....por me thuaj, kush ka thene se jeta eshte e drejte???? Ti vete e ke thene se njerzit vuajne ngaqe nuk dine. Well....gjithmone kam besuar dhe besoj se e kunderta eshte e vertete: Sa me shume te dish, aq me shume vuan! Kjo eshte arsyeja qe nuk kam dashur ta argumentoj kuptimin/qellimin/vleren e jetes nga jashte. (hehe...ja pse Kamy-ja eshte kaq i madh). Kuptimi objektiv mund te mos ekzistoje, por askush nuk ma mohon dot kuptimin subjektiv, zot i te cilit jam une vete.

Para se ti kthehem epikureanizmit, transhendences, dhe skllaverise, kam deshire te citoj nja dy rreshta nga "Vellezrit Karamazov" te Dostojevskit (kerkoj ndjese per perkthimin e dobet). Jam kurioze te di reagimin tend ne lidhje me kete pjese, si dhe pyetjes per kuptimin e jetes:

Ai po udhetonte diku neper stepe...jo shume larg ishte nje fshat....dhe ai mundi te shohe kasollet e zeza, gjysmat e te cilave ishin djegur, si dhe re te zeza tymi qe ngriheshin drejt qiellit. Si hyne branda, gra fshatare u afruan pergjate rruges...
"Pse po qajne? Pse po qajne?" pyeti Mitja ndersa ata vershuan prane.
"Eshte foshnja" u pergjigj shoferi. "Foshnja po qan."
Mitja u prek nga menyra sesi fshatari e perdori fjalen "foshnja," ju duk sikur kishte me shume meshire me te.
"Po pse po qajne" kembenguli Mitja me budallallek. "Pse i ka krahet e zbuluar? Pse nuk e mbeshtjellin?"
"Foshnja ka ftohte, se rrobat jane te ngrira dhe nuk e ngrohin."
"Po pse, pse?" Mitja insistoi perseri.
"Pse? Sepse jane te varfer, kasollet u jane djegur, nuk kane c'te hane. Po lypin pasi gjithcka kishin u eshte djegur."
"Jo, jo" Mitja vazhdonte te pyeste sikur te mos kuptonte. "Me thuaj pse ato nena te shkreta qendrojne aty? Pse jane njerzit e varfer? Pse eshte foshnja e varfer? Pse eshte stepa e shkrete? Pse njerzit nuk e puthin dhe perqafojne njeri-tjetrin? Pse nuk kendojne kenge gezimi? Pse jane kaq te zymte nga mjerimi? Pse nuk e ushqejne foshnjen?"
Dhe ai e ndjeu qe, edhe pse pyetjet e tij ishin te paarsyeshme dhe pakuptim, ai perseri donte te pyeste te njejten gje, dhe ne te njejten menyre. Ndjeu nje pasion meshire ti mbushe zemren, te tille qe se kishte ndjere kurre me pare, dhe ai donte te qante, donte te bente dicka per ta, qe foshnja te mos qante me, qe nena e shkrete te mos qante me, qe qysh nga ai moment, askush te mos derdhte me lot....
"Kam pare nje enderr te bukur, zoterinj," tha me nje ze te cuditshem, dhe fytyra i ndriti si prej gezimit....

Ps. E vazhdojme ca me vone...

[Cupke_pe_Korce]

po he te shkreten, beje nje argument per te mbinatyrshmin. Them argument dhe jo opinion

[edspace]

Nuk ka argument në filozofi sepse nuk është shkencë.
Ti bazon argumentat mbi një filozof tjetër që ka vdekur me kohë.
Ai filozof mund të ketë qënë shumë i zgjuar dhe te ketë studiuar shumë por në fund të fundit është vetëm një njeri si ne.

Jo vetëm aq por edhe sikur një filozof të ketë argumentuar drejtë ti që lexon konkluzionet e tij mund ti interpretosh ndryshe nga një njeri tjetër. Kjo dukuri është shumë e qartë edhe në luftën tënde me Korçarin kur shumë herë keni kundërshtuar njeri tjetrin për kuptimin e një shprehjeje filozofike.

Filozofia ecën përpara por ndyshe nga matematika, fizika e lëndë të tjera nuk lë asgjë mbrapa, asnjë formulë, asnjë teoremë, asnjë bazë por vetëm fjalë të "pjekura" që na sjellin mëndjen vërdallë.

Megjithatë unë e kam dhënë mendimin tim dhe e kam shprehur vështirësinë për një argument bindës (sidomos për korçarët).
Argumentin kundërshtues ti e fillove shumë bukur dhe unë tu përgjigja por për fat të keq forumi pati probleme dhe na u fshinë që të dyja shkrimet.

Po të kesh kohë lexoi dhe njëherë shkrimet e mia për këtë temë dhe formo një argument kundështues. Të jap fjalën që do të përgjigjem sa më parë të jetë e mundur.

[korçar]

Doktor Adhamudhi the? Ahh cti bej qe sme kujtohen replikat e asaj pjese, pa ta tregoja namuzin une ty. Pa dale njehere, me kujtohet njera me duket : "Te rente dambllaja mu ne çaçke te kokes!"
Nuk ka cben Adhamudhi per zemren vetem neqofte se dhimbja e kesaj zemres ka lidhje me te tijen, atehere po te sheron Adhamudhi ty. Hajde per vizite se te ve fitilin Adhamudhi, ne kuptimin e mire te fjales.

"S'e qellova per ta vrare, e godita per ta marre" : not patato but potato...

Te jap te drejte (te pakten per nje gjysme here) se radhen e kaluar vertet derdellita pak. Po une i shkreti duke pritur qe ti te ngriheshe ne nivelin tim, pas gjithe kesaj kohe, i deshperuar thashe me vete po ulem une ne nivelin e saj atehere.

Muhabeti i kafese me duket se me jep mua te drejte. Shife dhe njehere. Egzistenca dhe mosegzistenca kane te bejne me sasine dhe jo me cilesine. ( E shikon se sa po e ul nivelin saqe po diskutoj per kafene tani. Dreq o pune!)
Do ishte mire sikur te perparonim pak, si thua? Mua me duket se po i bie fyellit ne nje vrime. Do me thuash ti, po crendesi ka perderisa nuk e percakton dot cila muzike eshte me e mire, kur i bie ne nje vrime apo ne shume vrima dhe me melodi? Ja qe daullka s'eshte gje tjeter, vecse nje cipez e holle me force te kufizuar.
Ta shpjegova me lart pse egzistenca eshte me e vlershme se mosegzistenca. Mos u bej kaq nihiliste, le qe po tregohesh nihiliste po paske pervetesuar dhe filozofine e sofisteve... Ehh cben evolucioni. " Ehh cben vetetrashendenca", do thoshte ndonjera.

"Shume mire mund te mos kishim qene, por ja qe jemi dhe kaq.", thua ti. Deri ketu ne rregull, per sa i perket rastesise se ardhjes ne jete. Nga ana tjeter po te rithem se vetem kur je mund te dish se mund te mos ishe, dhe jo e kunderta. Te pakten per hir te kesaj dijeje - cdo gje ne bote vertitet rreth dijes, pra njeriu vuan se nuk di aq sa duhet - egzistenca eshte me e vlershme se mosegzistenca. Neqofte se ti thua se njeriu vuan ngaqe di, atehere ti ose di dhe rrjedhimisht vuan - te dy e dime qe nuk eshte keshtu, jo se nuk vuan por se nuk di -, ose nuk vuan dhe je injorante. (Merre butesisht.) There's not to much choice!
Ata qe dijne vuajne sepse jane nje pakice qe jetojne te rrethuar nga shumica qe nuk dijne. Ne 99,9 % te rasteve njeriu nuk shikon vleren e dickaje por aspektin e thjeshte te tyre dhe lehtesine e realizimit se tyre. Dembelleku me nje fjale. Te vdesesh eshte pafundsisht me e lehte se te jetosh. Vetem kur deshiron te jetosh vdekja behet me e nderlikuara, dhe me e veshtira...


Pak rendesi ka neqofte se lumturia dhe kenaqesia jane iluzione. Kjo nuk me pengon te jem ne dijeni per to. Neqofte se keto jane iluzione atehere dhe une jam iluzion, perderisa rrjedh dhe jetoj fale ketyre. Po te jem dhe une iluzion nuk me vjen keq. Do me vinte keq vetem neqofte se do te dija se une si qenie nuk isha iluzion dhe ato qe perjetoja do ishin iluzion. Te them te drejten une nuk kam pare iluzion te vetedijshem. AS e di fare se c'eshte iluzioni.

A e di kush ka thene se jeta eshte e drejte? Te gjithe ata qe kane thene te kunderten. Duke thene se jeta nuk eshte e drejte ata kane dashur te provojne te kunderten, dmth qe ajo eshte e drejte. "CAUSALITETI" thote se per te qene e padrejte dicka duhet te jete e drejte, pra e padrejta duhet te kaloje nga e drejta. Rreth vicioz. Mbase kjo eshte natyra e njeriut. Pra jeta duhet te jete e padrejte qe te jete e drejte. "DUALITETI" (dyanshmeria) e universit, pa te asgje sdo te egzistonte. Kush thote dualitet thote "dy": une vetem smund te egzistoj, duhen te pakten dy veta. JA ku calon vetetrashendenca, dhe ku triumfon shoqeria.

Atij paragrafit te Dostojevskit po i pergjigjem me nje tjeter po te atij autori ( kur marr hua argumentat e te tjereve ju heq vleren atyre timeve, megjithate...) :

"Hajde ikim tani! tha ai [Mitia].
-Ku keshtu? Jo prisni... Me te vertete donii tja kepusni kokes me ate plumb?... pyeti Piotr Ilitch i shqetesuar.
-Jo cjane keto badallalleqe! Une dua te jetoj, e dua jeten. Duhet ta dish. E dua bjondin Phebus dhe driten e tij te nxehte... I dashur Piotr Ilitch, a mund te hapeni?
-Cfare doni te thoni?
-Ti lesh udhen e lire atij qe do dhe atij qe urren... madje te dashurosh ate qe urreje... dhe tju thuash : "Zoti ju rruajte! Hajde kaloni, dhe une..."
-Dhe ju?
-Mjafton, nisemi.
-Per bese do ti tregoj te gjitha, ne menyre qe tju pengojne qe te niseni, deklaroi Piotr Ilitch duke e fiksuar. Cfare do shkoni te beni ne Mokroie?
-Nje femer jeton aty, nje femer... Ja pra, mjaft per ty Piotr Ilitch ; mos bej pipez!"

[edspace]

Po ça bën kështu bre Korçar se na turpërove.
Si guxon të përulesh para një femre?
Ke filluar dhe ti flet gjuhën e saj të komplikuar. Në fillim të temës kishte lezet të lexoje shkrimet e tua se ishin të qarta deri në kulm dhe tani ke filluar ti bësh lëmsh. Ca kohë ja morre dorën çupkës por tani ta ka marrë ajo krahun ty. Po të ikën timoni nga duart dhe nuk po e kupton fare. I shkreti ti që do përfundosh si peshqit në fund të detit me zemër të gjakosur.

Ja nise si Odiseja por po përfundon si cikllopi, po verbohesh nga dashuria, i shkreti ti. S'ke faj jo, se je nën hijen e perëndeshës së bukurisë.

[korçar]

O Edo po hajde bre te keqen lali te diskutojme. Ku i ke argumentat me vlere se une spo i shikoj. Se cfare ke shkrojtur ne postet e meparshme dhe une ti kam kundershtuar - ne nje post ku te jam drejtuar plotesisht ty- ne menyre te pakundershtueshme. TY si duket tu vra sadopak ego-ja dhe fillove po ja mbaje permetarce atehere kur ne po mbanim iso, nuk po diskutoje por po me thoshe sec mendoje per mua e te tjera me radhe...

Ti je nga anet e Frasherve, dhe mbase e ke dobesine e poetit ne gjak, po jepi te te shikojne te tere dhe hajde perleshu keteja. Por fillimisht bej nje analize te posacme shpirterore dhe ditore po te vish, se kuçedra nuk ngopet me milingona, duhet te jesh te pakten elefant qe tja zerre syri.
E pranoj se ne kete rast kam qene plotesisht egoist, por po mendoja qe te kurseja kohen, se eshte e cmuar e shkreta.

Ahh edhe nje gje, mos u mundo te behesh si "NJERIU I POPULLIT" kur me thua se nuk shikon njeri te me beje balle. I kam inat njerezit qe perfitojne nga hollesira te kota. Do me thuash ti :"Meqe i paske inat shko pi uthull... si Cupka." JA do vete, ckujton se po bej.

Ahh cupke se harrova ne posti i mesiperm :
Ke thene se kuptimi objektiv mund te mos egzistoje, por askush nuk mund te me mohoje kuptimin subjektiv, zot i te cilit jam une vete. Me kete i ke vene vulen cdo diskutimi te mundshem. Eshte sikur te loznim shah dhe ne vend qe te mundohesh te me zesh "Shah e Mat" e ke lene ndeshjen ne mes duke rrezuar gurret perdhe. Ky eshte kuptimi subjektiv. Subjektivisht ke fituar ti por objektivisht ka fituar kundershtari. Po te donte njeri te te vriste ti do i lehtesoje punen duke vrare veten. (Po te preku njeri me thuaj mua ti. E di qe je e zonja e vetes po he! ) Pra parcela e fundit e fitores se nje njeriu eshte subjektiviteti ; kur thote " per mendimin tim eshte keshtu... dhe se luan as topi", dhe po ky njeri nuk ka nevoje per shoqerine te pakten ne pamjen e jashtme. Por ama kjo eshte bukuria e LIRISE...

[edspace]

Korçar!
Mos ke ndonjë damar nga Vlora ti se po i qan këto të shkretat iso. Nuk e dija që serenatat paskan avancuar kaq shumë.

O Edo po hajde bre te keqen lali te diskutojme. Ku i ke argumentat me vlere se une spo i shikoj. Se cfare ke shkrojtur ne postet e meparshme dhe une ti kam kundershtuar

Argumentat ishin shumë me vlerë edhe pse nuk janë bazuar mbi filozofët e famshëm që ti dhe çupka zini në gojë. Ti vërtet u përgjigje për postin tim por në të njëjtën kohë nuk harrove të më ofendoje duke më quajtur adoleshent dhe duke treguar respektin që kishe për mendimet e mia.

O Edi i hapsires a e di se cila eshte karakteristika kryesore e adoleshenteve? Jane te vetmit qe po morren vesh dicka ju duket sikur dijne gjithcka. As qe ju vete mendja per te pyetur veteveten a eshte e drejte ajo qe mbrojne. Shkurt : nuk kane asnje lloj mosbesimi per diturine e tyre (dituri eshte fjale e rende me mire do ishte ta quanim dituriçke). Te them te drejten e pashe postin tend te pare por ajo qe ke shkrojtur mu duk kaq absurde dhe e pakuptimte saqe nuk mu duk e vlefshme te reagoja

Pra mos ma hidh mua fajin që dola nga tema duke të kundërshtuar ty si individ. Ishe ti ai që nuk e respektove debatin.

Me duket se ata qe besojne si puna tende - sepse te besosh ne te mbinatyrshmen nuk ka ndonje te keqe - kane nje hall shume te madh. Ata kujtojne se te mos besosh do te thote se Zoti do te nevrikoset dhe se do ti ndeshkoje per mosbesimin e tyre. Duke bere kete, ti dhe zonja Shpirta i jepni zotit paraqitje njerezore.

Edhe nje gje tjeter, jane njerzit me ket lloj besimi qe i japin zotit cilesi njerezore, qe bejne te mundshme DIKTATURAT sepse e kane te lehte te zvendesojne zotin antropomorf me nje nje njeri duke i dhene statusin e zotit. gJe qe ndodhi ne Shqiperi per fat te keq, fale mungeses se kultures. Nuk e di a je i tille ne te vertete, mbase besim yt eshte nje bindje dhe mbase ti nuk i jep zoti cilesi antropomorfe, por argumenti qe perdor te nxjerr te tille. Prandaj mendohu dy here, ose shtate, si te duash, para se te shkruash a flasesh. Keshille miku .

Njeri jam dhe unë o Korçar dhe fjalë si këto më lart ndonjëherë kërkojnë përgjigje. Futemi në këtë forum për të disktuar por aman ka ligje. Ti me ato fjalë besoj se i tejkalove ligjet e diskutimit dhe fillove të shahësh kundërshtarin. Besoj se tani e kupton dhe arsyen pse unë nuk kam vazhduar të argumentoj.

Të gjitha posteve të tua u jam përgjigjur dhe kam bashkëngjitur materiale shtesë sepse i ke merituar.

Nejse!
Tani që çupka hoqi dorë nga ty dhe nuk jemi më në konkurencë mendoj të bëjmë paqe dhe të fillojmë diskutimin nga e para pa iso.

[korçar]

Prape te njejtin avaz...!
Qe je adoleshent kete se luan as topi. Shikoje perseri kete postin e mesiperm. Cfare ke bere zoterote vetem me ke gjykuar duke kerkuar "hakmarrje", si adoleshentet. Une vertet mbase te kam gjykuar dhe rrjedhimisht mbase, te kam ofenduar por me pas kam marre mundin te diskutoj ne lidhje me temen. Ne te gjitha postet kam bere te njejten gje me cupken, si dhe cupka me mua.
Arrin ta kuptosh adoleshentllekun tend. Nuk e kishin kot romaket qe e konsideronin adoleshencen deri ne moshen 30 vjecare.
E di çe? As me le rehat mua se skam kohe per te humbur o katran.

Nuk e di a i ke qejf filmat sidomos ata amerikanet (megjithese vetem te tille ka). Po ti shikosh, ne te gjithe, ai qe fiton ne fund - si psh zemren e gocave - eshte gjithmone me humbamenoja, me zgerdalla. Asnjehere nuk fiton ai qe eshte me i zgjuari me i forti. Jane te meshirshme femrat. Kot skane dale keta filma: percjellin realitetin. Pra neqofte se ishim ne konkurence (gje qe se dija) per ndonje gje, ta them une qe ti do te jesh fitimtari, mos ki merak. "Nje me nje ilac per miza." Hajt gjithe te mirat.

P.S. Cupke po ziren djemte ne forum per ty, merre me mend jashte tij.

[Astrit77]

Atij qe hapi temen dhe gjithe pjesmarresve ne kete teme, shume te gjate dhe ndoshta te pafund diskutimesh, sugjerimesh do ti kujtoja librin e Predikuesit nga Bibla. Ky liber i shkruar ndoshta rreth 3000 vjet me pare i ka trajtuar temat qe jane diskutuar ketu, i ka rrahur mendimet nga te gjitha anet. Fillon me punen e njeriut duke thene: "Kotesi e kotesive....eshte gjithshka qe ben njeriu". Duke vazhduar me gjithe kenaqesite qe te ofron jeta, ne fund fare te gjitha jane kotesi e kotesive, nje dite do te marre fund gjithshka. Por me gjithekete ne fund fare predikuesi, i kujton njeriut cfare ka me shume vlere dhe rendesi ne kete jete, ose si te thuash me fjale te tjera : "Pse jetojme?" Predikuesi 12:6-14

6 Kujto Krijuesin tënd përpara se të këputet kordoni prej argjendi, të thyhet vazoja prej ari, të thyhet shtamba te burimi dhe të bëhet copë-copë çikriku në pus,
7 dhe pluhuri t’i kthehet tokës siç ishte më parë dhe fryma t’i kthehet Perëndisë që e ka dhënë.
8 "Kotësi e kotësive", thotë Predikuesi, "gjithçka është kotësi".
9 Predikuesi, përveç se ka qenë një i urtë, i ka mësuar gjithashtu popullit dijen dhe ka peshuar, ka kërkuar dhe ka renditur një numër të madh fjalësh të urta.
10 Predikuesi është përpjekur të gjejë fjalë të këndshme; dhe gjërat e shkruara janë të drejta dhe të vërteta.
11 Fjalët e të urtëve janë si hostenë dhe ato që mbledhin njerëzit e ditur janë si gozhda të ngulura mirë; ato jepen nga një Bari i vetëm.
12 Biri im, ruhu nga çdo gjë që del jashtë kësaj. Shkruhen shumë libra, por nuk mbarohet kurrë kjo punë, dhe studimi i tepërt e lodh trupin.
13 Të dëgjojmë, pra, përfundimin e gjithë ligjëratës: "Ki frikë nga Perëndia dhe respekto urdhërimet e tij, sepse kjo është tërësia e njeriut".
14 Sepse Perëndia do të vërë të gjykohet çdo vepër, edhe çdo gjë që është fshehur, qoftë e mirë apo e keqe.

Ne fakt do te ishte mire per secilin qe ta lexonte te gjithe librin e Predikuesit (Ecclesiastes), per te kuptuar me shume dhe me mire se pse jetojme. Cdo njeri, mendoj se duhet te kembenguli ne gjetjen e kuptimit te jetes, perndryshe nuk do te kishim ndryshim nga kafshet, sepse edhe ato jetojne dhe vdesin, njelloj si ne njerezit, por neve njerezve na eshte dhene arsyeja dhe mendja qe te mendojme dhe te kuptojme.

[edspace]

Përshëndetje Astrit!

Gëzohem që u fute në temë se ma morrën shpirtin Korçarët me filozofitë e tyre. Jam munduar që të marrin në argument edhe të mbinatyrshmin por siç e shikon dhe vetë kam dështuar.

Pa dashur ta kthej këtë temë në temë fetare dua të them që jam dakord me ato sa ke shkruar. Tani ato fjalë duhet ti përkthejmë në gjuhën e filozofisë që të mund të komunikojmë dhe me ca e ca që nuk besojnë tek një fuqi e mbinatyrshme.

Korçar!
Posti im i fundit nuk ishte për të marrë hak por ishte për të bërë paqe. Ti thua që pas shakave dhe zënkave je futur prapë në temë por unë të gjitha ato që citova më lart i morra pikërisht nga ajo temë. Ato pak argumenta që nuk i kishe fëlliqur i lexova dhe u jam përgjigjur në postin # 35 (faqja 3).

Mbase duhet të jemi më konkretë për të gjetur një argument bindës. Mbase duhet të studiojmë disa çaste të jetës kur mendojmë se jeta jonë ka kuptim dhe pastaj ti analizojmë.

Psh:

Dashuria!
------------------
Që në fëmijëri njihemi me dashurinë. Pothuajse të gjithë kemi patur një person (zakonisht prindi) që është kujdesur sepse na ka dashur. Më vonë largohemi nga dashuria e prindërve dhe gjejmë dashuri tek një partner. Çifti i ri bën fëmijë të tjerë dhe procesi fillon nga fillimi. Pra për aq kohë sa ndjejmë dashurinë mendoj se jeta jonë ka kuptim dhe nuk mendoj se do më kundërshtojë njeri këtu.

Rrezik për jetën!
----------------------
Pleqëria, sëmundjet e pashërueshme dhe plot fatkeqësi të tjera në këtë botë na vënë në rrezik për jetën. Pikërisht në këto çaste kur jemi të fundosur me vuajtje arrijmë të vlerësojmë jetën dhe kuptimin e saj.

Ka dy lloj pleqsh në këtë botë. I pari është nevrik dhe nuk pranon pleqërinë, vdekjen, nuk është i kënaqur nga jeta, ankohet gjithnjë. I dyti është i qeshur, u gëzohet nipërve dhe mbesave, merret me punë dhe pranon pleqërinë e vdekjen për atë që është. Për të dytin jeta ka kuptim. Ai/ajo jeton për niprit e mbesat. I pari nuk kërkon të gjejë kuptimin e jetës sepse është i trëmbur deri në palcë nga vdekja. Pra nqs ne shikojmë vdekjen si hiç, si asgjë ateherë do vijë dita që të bëhemi pleq dhe të tërbohemi nga inati, frika, zhgënjimi i jetës.

Një fenomen i ngjashëm ndodh edhe me njerëz më të rinj me kancer, sidë e plot sëmundje të tjera vdekjeprurëse. Këta njerëz i kanë ditët të numëruara dhe kjo i bën ata të mendohen mirë për kuptimin e jetës. Të sëmurët dinë të vlerësojnë dritën e diellit dhe cicërimat e zogjve. Që nga dita që ata mësojnë për sëmundjen e tyre fillojnë të kuptojnë "kotësinë" e ditëve që ata kanë jetuar duke u sorrollatur për budallëqe. Është për tu çuditur se vetëm pas sëmundjes fillojnë të besojnë tek i mbinatyrshmi. Vdekja për ata është e pashmangshme por si njerëz që jemi duam të kemi gjithnjë një shpresë. Për ata të sëmurë i mbinatyrshmi është e vetmja shpresë, e vetmja ringjallje pas vdekjes.

Në disa përgjigje që humbën në problemet e forumit pata shkruar për të burgosurit të përjetshëm, për çupat e përdhunuara, për nuset shtatzanë që presin tu vijë burri nga lufta. Ngrihet pyetja: Pse jetojnë këta njerëz? Ku e gjejnë kuptimin e jetës?

I burgosuri jeton që një ditë do shikojë prapë ditën e diellit, ajo çupa e përdhunuar jeton për një princ që ta mbajë ngrohtë në gjoksin e tij, nusja shtatzanë jeton që burri të kthehet e ti presë kërthizën fëmijës. Të gjithë jetojmë për të vdekur se me vdekjen lidhim shpresën e një jete më të mirë.

Disa nga njerëzit më të suksesshëm në këtë botë kur dalin në televizor për intervista gjëja e parë që bëjnë është që falenderojnë të mbinatyrshmin që u plotësoi ëndrrat e tyre. "Ëndërroni dhe ndiqini ëndrrat me besim" është pak a shumë këshilla e tyre për të gjithë të tjerët.

Kur gjithë këta njerëz që përmënda më lart dinë të gjejnë shpëtimin, kuptimin e jetës tek i mbinatyrshmi a nuk do ishte e llogjikshme që dhe ne të kërkojmë në të njëjtin vënd.
Shumë filozofira janë përhapur në këtë botë por asnjëra nuk është aq e hapur sa besimi tek një fuqi të mbinatyrshme.
Kur ke përpara diçka që është besuar me shekuj të tërë pse kërkon të gjesh diçka tjetër? Pse e barazaon vdekjen me hiçin kur e di shumë mirë që përveç trishtimit nuk do gjesh asjgë tjetër?