Inner child (femiju i brendshem) - Zanafilla e turpit, frikes, fajit

[neoo]

Pershendetje anetare,

Dashta me hap nje teme te re qe eshte neglizhuar nga psikologjia shqiptare dhe ne nje mase edhe ajo moderne vazhdon te mos trajtohet akoma seriozisht.

Sipas studimeve psikologjike, brenda vetes secili njeri mban ne vete nje femi te brendshem. Behet fjale per eksperiencat e femijerise se hershme, sipas disa te dhenave deri max 12 vite. Keto te dhena programohen ne nderdijen e personit. Gjate viteve te para te jetes, ne jemi te privuar te mbeshtetemi tek prinderit/kujdestaret, fizikisht edhe emocionalisht. Zakonisht, ne praktikat tona tradicionale, femijet nuk marrin trajtimin e duhur emocional. Tek ne eshte zakon qe te trembim femijet, ti frikojme me figura te ndryshme, ti gjykojme kur bejne ndonje sherr si dhe ti bertasim e rrahim. Ky mekanizem i kontrollit eshte instaluar ne pothuajse te gjitha familjet tona. Ky eshte gabimi me i madh qe prinderit mund ta bejne pasi qe trauma qe pesojne femijet gjate kesaj kohe, do te vazhdojne te jetojne pergjithmone ne nderdijen e atij personi.

Keto te dhena ruhen ne nderdijen e personit dhe aktivizohen kurdo qe ka perjetim emocional te forte (posacerisht ne maredhenie intime). Poashtu, te gjitha varesite qe marrim ne jete lidhen posaqerisht me trajtimin tone emocional gjate femijerise se hershme.

Ka shume psikolog qe me praktika te ndryshme ju kan qasur ketij problemi dhe zgjidhja e perbashket e te gjitheve eshte qe ne moshen e pjekurise, ne duhet ti perjetojme edhe njehere ato trauma dhe te shendoshim permes qasjes ne ato eksperienca dhe te bashkebisedojme me femiun e brendshem.

J'u ftoj per debat dhe ndarje te eksperiencave dhe mundesisht qasje te profesionisteve te fushes ne kete teme.

[SERAFIM DILO]

Ma ha mendja qe nuk ka nje zanafille te mirfillte ne turpin fajin dhe mbase edhe frikes. Ne kuptimin e nje proçesi identifikimi me nje eksperience psikologjike te mbetur a te trasheguar nga e kaluara. Keto,frika,turpi dhe faji jane "sentimente" qe ndryshojne simbas momentit,rrethanat,kohes dhe modes te periudhes qe jetojme. Shembull,dikur ishte turp te dilje me minifund,sot nuk eshte turp edhe te dalesh lakuriq,po ashtu dhe sentimenti i frikes nuk eshte i njejte si ne kohe lufte ose ne kohe paqe.

Pra,identifikimi me eksperiencat e hershme me duket minimal,i paperfillshem,edhe si nje imitim i ndergjegjshem i memorjes se dikurshme. Natyrisht qe njefare identifikimi me traditat,zakonet dhe eksperiencat familjare ka gjithmone,se perben ate qe mundet te quhet identitetin psikologjik te personit.

Persa i perket mardhenive intime,("fushe ku kemi nje eksperience dhe doktoratura pa fund",se kemi enderruar shume po s'kemi patur asgje),mendoj ose me mire shpresoj (perjashto traumat) edhe ketu,jo vetem eksperienca e adoleshences qe ndikon pak,por edhe vet eksperienca reale ne kete fushe nuk ndikon asgje.

Ajo qe provon qe eksperienca nuk sherben per asgje,eshte se,kur perfundon nje dashuri a marrdhenie kemi deshire te rifillojm tjetren. Njeriu po te bazohet tek eksperienca nuk martohej as edhe vetem njehere,lere pastaj dy,tre a po me shume.

Keshtu qe,siç thone disa ne fe dhe dashuri ka vetem nje urtesi,te besosh dhe pike. Natyrisht qe ky ligj a rregull a urtesi, eshte vetem nje çmenduri.

[neoo]

Ma ha mendja qe nuk ka nje zanafille te mirfillte ne turpin fajin dhe mbase edhe frikes. Ne kuptimin e nje proçesi identifikimi me nje eksperience psikologjike te mbetur a te trasheguar nga e kaluara. Keto,frika,turpi dhe faji jane "sentimente" qe ndryshojne simbas momentit,rrethanat,kohes dhe modes te periudhes qe jetojme. Shembull,dikur ishte turp te dilje me minifund,sot nuk eshte turp edhe te dalesh lakuriq,po ashtu dhe sentimenti i frikes nuk eshte i njejte si ne kohe lufte ose ne kohe paqe.

Pra,identifikimi me eksperiencat e hershme me duket minimal,i paperfillshem,edhe si nje imitim i ndergjegjshem i memorjes se dikurshme. Natyrisht qe njefare identifikimi me traditat,zakonet dhe eksperiencat familjare ka gjithmone,se perben ate qe mundet te quhet identitetin psikologjik te personit.

Persa i perket mardhenive intime,("fushe ku kemi nje eksperience dhe doktoratura pa fund",se kemi enderruar shume po s'kemi patur asgje),mendoj ose me mire shpresoj (perjashto traumat) edhe ketu,jo vetem eksperienca e adoleshences qe ndikon pak,por edhe vet eksperienca reale ne kete fushe nuk ndikon asgje.

Ajo qe provon qe eksperienca nuk sherben per asgje,eshte se,kur perfundon nje dashuri a marrdhenie kemi deshire te rifillojm tjetren. Njeriu po te bazohet tek eksperienca nuk martohej as edhe vetem njehere,lere pastaj dy,tre a po me shume.

Keshtu qe,siç thone disa ne fe dhe dashuri ka vetem nje urtesi,te besosh dhe pike. Natyrisht qe ky ligj a rregull a urtesi, eshte vetem nje çmenduri.

Nje link nga nje studiues qe eshte marr me ceshtjen nje kohe te gjate

[Ciarli]

bota eshte nje stacion shume komplikuar frekuencash dhe mund te krahasohej me nje televizor te ndezur! grafiku fitues, pra ai me vetedije sigurisht qe ka shume veta apo grafike te tjere brenda vetes dhe ngjarje dhe skena te tjera pervec asaj qe duket ne nje ekran! femija brenda vetes jane emocionet e huaja, por nese ato pranohen dhe rriten mund te kthehen ne nje force destruktive te hatashme duke e cliruar veten nga turpi frika faji por pa e humbur kontrollin mbi veten!