Nepotizmi

[Brari]

nga g55

------------

Si emëronte Ramiz Alia brigadierët anëtarë KQZ‑të

Nga Kastriot Dervishi

Vazhdimisht Komisioni Qendor i Zgjedhjeve ka qenë një institucion
i kritikuar këto vitet e fundit. Kjo sepse mënyra e kompozimit të
tij ka lënë shumë për të dëshiruar. Nga ana tjetër të gjitha
proceset zgjedhore që ka udhëhequr ky komision janë kontestuar
gjithnjë nga me të drejtë opozita.

Në numrin e sotëm nuk kemi si objekt të shkrimit KQZ‑në e sotme,
por dy KQZ të mëparshme të dekretuara nga kryetari i Presidiumit
të Kuvendit Popullor, Ramiz Alia në vitet 1986 dhe 1990 për të
drejtuar përkatësisht zgjedhjet parlamentare të 1 shkurtit 1987
dhe 10 shkurtit 1991 (të shtyra më pas më 31 mars 1991).

Kjo vlen më shumë për të kujtuar largpamësinë e Ramiz Alisë dhe
vizionin e tij si politikan kur përzgjidhte forma demokratike
të tilla vinin në krye të politikës brigadierë të misrit apo
njerëz të aksionit komunist. Le t’i shikojëm më gjerësisht dy
KQZ‑të që përmendëm.



KQZ‑ja e vitit 1987. Mbizotërojnë heronjtë e punës socialiste dhe
brigadierët




Më 25 nëntor 1986, kryetari i Presidiumit të Kuvendit Popullor,
njëheraz edhe shef i Partisë së Punës, Ramiz Alia, dekretoi
Komisionin Qendror të Zgjedhjeve për zgjedhjet e 1 shkurtit 1987
për Kuvendin Popullor. Shikoni se çfarë përbërje ka pasur
komisioni në fjalë.

1‑Sotir Koçollari president i Bashkimeve Profesionale të
SHqipërisë, kryetar

2‑Xhoxhi Robo sekretar i Frontit zv/kryetar

3‑Kleanthi Koçi zv/kryetar i Gjykatës së Lartë sekretar

4‑Natasha Hodo zv/presidente e BGSH‑së anëtare

5‑Bajram Balla drejtor në Ministrinë e Mbrojtjes Popullore ‑
anëtar

6‑Hysen Laçej Hero i Punës Socialiste, drejtor i Institutut të
Misrit e Orizit ‑ anëtar

7‑Mimoza Jaze komisare e Shtabit Qendror të hekurushës Milot
Rrëshën Klos ‑ anëtar

8‑Natasha Lako shkrimtare ‑ anëtar

9‑Skënder Hoxha kryetari i BPSH‑së Tiranë ‑ anëtar

10‑Pajtim Zeka kryetar i Kooperativës Bujqësore Lapardha Berat
‑ anëtar

11‑Servet Kosiqi Hero i Punës Socialiste, brigadier në
Maqellarë ‑ anëtar

12‑Vesim Xhengo Hero i Punës Socialiste, përgjegjës reparti në
Kombinatin e Autotraktorëve‑ anëtar

13‑Teki Aliaj Hero i Punës Socialiste, drejtor i Ndërmarrjes
Bujqësire Levan ‑ anëtar

Pa paragjykuar disa persona të njohur, mund të themi se
përfshirja në këtë komision e 4 heronjve të punës socialiste, e
një komisareje, e një kryetari kooperative, një kryetari të
BPSH‑së apo e presidentit të përgjithshëm të BPSH‑së, tregojnë
mentalitetin primitiv komunist të Ramiz Alisë në prag të vitit
1987, kur e lidhte çështjen e votimit si çdo gjë me atë të
sferave të prodhimit.

Sigurisht që zgjedhjet në atë kohë ishin një proces fals, që nuk
meriton diskutim të gjatë, proces që Ramiz Alia ka guximit të
thotë sot se ka qenë i lirë dhe i drejtë . Por se ç’mund të
bënte në KQZ, ta zemë Servet Kosiqi (gjithsesi një njeri i
nderuar i punës në fushë), këtë gjë përveç Ramiz Alisë një zot e
di.



1 dhjetor 1990. Ramiz Alia dekreton KQZ‑në. Nuk mungojnë sërish
njerëzit e bujqësisë



Ramiz Alia kishte rast që ndryshe nga më parë, të prezantohej me
një imazh pozitiv në vitin 1990, në kohën kur në lindje regjimet
komuniste kishin rënë. Mirëpo ai nuk tregoi një vullnet të mirë
në këtë drejtim.

Më 23 tetor 1990 Presidiumi i Kuvendit Popullor i RPSSH‑së, që
drejtohej nga Ramiz Alia, paraqiti në Kuvendin Popullor,
projektligjin mbi zgjedhjet në Kuvendin Popullor. Në këtë
projektligj në nenin 23 përcaktoheshin si subjekte elektorale
organizatat dhe shoqatat që ishin rripa transmisioni të Partisë
së Punës. Në këtë frymë më 1 dhjetor 1990, Ramiz Alia dekretoi
edhe KQZ‑në e re me këtë përbërje.

1‑Rexhep Mejdani kryetar

2‑Dashamir Kore zv/kryetar

3‑Aleks Luarasi sekretar

4‑Arqile Naqellari drejtor i Ndërmarrjes Bujqësore 24 maji
Përmet, Hero i Punës socialiste

5‑Dhimitër Anagnosti regjizor

6‑Jup Kastrati studiues

7‑Kujtim Bejtja drejtor i Hidrocentralit të Banjës

8‑Leka Shkurti sekretar i Frontit Demokratik

9‑Myqerem Fuga sekretar i komitetit të Veteranëve

10‑Mimoza Jaze sekretare e KQ të BRPSH‑së

11‑Pranvera Bogdani zv/presidente e BGSH‑së

12‑Strati Marko sekretar i përgjithshëm i BPSH‑së

Bie në sy në këtë KQZ përveç njerëzve që mund ta meritonin një
emërim të tillë, prania e drejtorëve të ndërmarrjeve bujqësore,
hidrocentraleve, apo e njerëzve që përfaqësonin organizatat e
PPSH‑së. Po ashtu nuk ishte rastësi edhe ngjitja e Rexhep
Mejdanit në këtë krye të një institucioni të tillë.

Që Ramiz Alia mbizotërohej nga një mentalitet kooperartivist e
dëshmon fjala e tij në prag të shpalljes së pluralizmit politik,
më 15 dhjetor 1990 me një grup fshtarësh nga Peza në selinë e
Presidiumit të Kuvendit Popullor. Ja një pjesë e fjalës së Ramiz
Alisë:

Sot në disa vende lindore, forca të ndryshme kane dalë hapur
me thirrjen që toka t’u kthehet fshatarëve. Qëllimi është i
qartë. Askush nuk i qan hallin fshatarësisë. Synimi është t’u
kthehet toka zotërinjve të dikurshëm, të shpallen të vlefshme
tapitë e vjetra, të vijnë në fuqi latifondistët, pronarët e
mëdhenj të tokave, vëllezërit e bejlerëve dhe agallarëve tanë, të
krijojnë agallarë dhe çifçinj të rinj ( ZP 16 dhjetor 1990).

Dhe kjo deklaratë bëhej dy ditë para 17 dhjetorit 1990 kur doli
dekreti për krijimin e organizatave e shoqatave politike . Ajo
tregonte edhe njëherë mentalitetin agrara të Ramiz Alisë, ndonëse
ky i fundit nuk kishte kontribuar ndonjëherë drejtpërdrejt në
këtë fushë.

--------------------------------------------------------------------------------


Manush Myftiu ‑ zv/kryeministri i përjetshëm

Një ndër levat e klanit Kapo, u bë edhe Manush Myftiu, i njohur edhe me pseudonimet "Gjethja", "Heqimi" dhe "Jysja", i cili ishte me origjinë të pasur. Në vitet e luftës miqësia dyvjeçare Kapo ‑ Myftiu konsolidoi një klan krahinor, ku njeri ishte komisar e tjetri zv/komisar i Brigadës së 5‑të. Për tre vjet (1941 ‑ 1944), Myftiu ishte anëtar i Komitetit Qarkor të Vlorës. Miqësia e Myftiu ‑ Kapo, s'qe e karakterit partiak apo vetëmbrojtës. Në këtë miqësi një rol të dukshëm kishte edhe gruaja e Manushit, Nefoja, e cila ishte një grua që i ati i thoshte "çupa qytetare", ndonëse ishte nga Kanina.

Marrja e femrave nëpër çeta në atë kohë, nuk kishte karakter luftarak por diçka tjetër.....Nepotizmi ishte mjaft i përhapur.

Po kush ishte Manush Myftiu, njeriu që mbështeste fort kreun e klanit, Hysni Kapo.

Karriera e Manush Myftiut do të ishte me të vërtetë e befasishme. I lindur më 16 janar 1919, në një familje të pasur në Vlorë, ai do të braktiste gjithçka trashëgonte për interesat e pushtetit dhe të komunizmit. Pas lufte Manush Myftiu do të merrte detyra me mjaft rëndësi. Për tre vjet (1947 ‑ 1950), ai do të ishte kryetar i Kuvendit Popullor e më pas do të emërohej në poste të ndryshme në qeveri. Në vitin 1949, Myftiu do të ishte ministër pa portofol dhe kryetari Komisionit të Kontrollit të Shtetit. Në vitin 1952 ai do të emërohej zv/kryeministr, post që përveç një shkëputje 10‑të vjeçare (1966 ‑ 1976) do ta linte vetëm në vitin 1990. Në periudhën 10‑të vjeçare që Myftiu nuk ishte i angazhuar në ekzekutiv, ishte sekretar i parë i Komunitetit të PPSH‑së për Tiranën, periudhë kjo që karakterizohet me goditjen e "grupeve armiqësore" në kulturë, ekonomi dhe ushtri.

Në mjaft raste posti i tij i zv/kryeministrit dublohej me funksione të tjera në qeveri. Në vitet 1956 ‑ 1958, Myftiu do të ishte ministër ad interim i Shëndetësisë. Nga viti 1958 e deri më 1965, Myftiu ishte ministër i arsimit e Kulturës.

Kur Manush Myftiu la detyrat shtetërore më 7 korrik 1990, ai ishte zv/kryeministër dhe kryetar i komisionit të Kontrollit të Shtetit.

Manush Myfiu ishte syri dhe veshi i kryeministrisë. Në një farë mënyre, Myftiu kontrollnte çdo veprim të kryeministrit Mehmet Shehu. Nga ana tjetër Hysniu kishte rol të madh në Komitetin Qendror. Me ministrin e Punëve të Brendshme, Kadri Hazbiu, Hysni Kapo ishte ishte i ftohtë. Raportet me të ftohat akoma ishin me rivalin e tij në Byro, Mehmet Shehu.

Hysniu mundohej të hiqej si "parimor" dhe si besnik i marksizëm ‑ leninzmit. Për të pasur gjithmonë në formë klanin e tij, ai mbulonte jo pak herë gafat e kunatit të tij Piro Kondi, i cili shëtiste i sekretar i parë nga njeri rreth në tjetrin. Po ashtu, sa ishte gjallë, njeri i rëndëishëm ishte edhe Gogo Nushin si drejtor të propagandës dhe sekretar i parë në rrethe. Karriera e të cilit kulmoi në vitet 1954 ‑1956, kur u zgjodh kryetar i Kuvendit Popullor dhe 1956 ‑ 1958 si zv/kryeministër. Gogo Nushi në kohën e luftës kishte pseudonimin "Hyseni" si trajtë e përafërt emri me Hysniun.Gogo Nushi shpesh herë me ngrehjen tipike të tij thoshte: "Jam Gogua i Tiranës dhe Hysniu i Vlorës".

Hysni Kapo, Xhelil Gjonin e quante "të ashpër" por pikërisht këtij "të ashpëri" i besoi "Zërin e Popullit", dhe ca më tej i dha të motrën për grua.

Spiro Kolekën, Hysni Kapo nuk e donte, gjë që nuk i prishi ndonjë punë të madhe Kolekës për aq kohë sa u lavdërua nga Enver Hoxha.

Nga ana tjetër Manush Myftiu ishte baxhanak me Pirro Kondin, i cili siç dihet ishte kunati i Hysni Kapos.

Gruaja e Manushit, Nefoja ashtu si edhe gratë e tjera të udhëheqësve kryesorë, ishte në një funksion të caktuar. Kur Nefoja ishte sekretare e Bashkimit të Grave të Shqipërisë, Vito Kapo ishte presidente dhe Eleni Pashko zv/presidente e kësaj organizate.

Kasaforta e "Besnikut" të partisë

Çështja e floririt të grabitur nga popullsia është një problem mjaft kompleks që e kemi trajtuar më gjerësisht në një cikël të posaçëm. Në këtë shkrim do të kujtojmë vetëm një detaj që kishte të bëntë me Hysni Kapon.

Kur marangozit i KQ, tiranasit Adem, i shkon urdhri se shokut Hysni i ishte bllokuar kasaforta, mori masat për ta zhbllokuar atë. I zoti i kasafortës, Hysniu, rrinte në këmbë dhe shikonte të gjitha veprimet që kryheshin. Kur u hap kasaforta, prej andej dolën një sasi e madhe florinjsh. Këtë ngjarje marangozi Adem e tregoi jo pak herë, madje disa herë me tone humori. Pse i mbante Hysni Kapo në kasafortë florinj. Përse "Besniku i Partisë" kishte kaluar në një "besnikëri" kaq të ngushtë dhe personale.

A përtërihet klani Kapo

Rivaliteti i Hysni Kapos me Mehmet Shehun, është një rivalitet që njihet. Mirëpo ky rivalitet ka filluar qysh në kohën e luftës në qarkorin e Vlorës, duke u forcuar në vitet e pushtetit. Enver Hoxha nga ana e tij e ka shikuar me mjaft simpati këtë rivalitet.

Kështu vetë Hysni Kapo dha shembullin vetë i pari kur për të plotësuar një skemë klanore, arriti deri aty sa në vitin 1945 la gruan e tij të parë, Ninon dhe mori Vito Kondin, e cila ishte e motra e Alqi dhe Pirro Kondit dhe e motra e gruas së Gaqo Neshos (djali i tij Agimi sot është ambasador).

Lidhjet martesore të klanit Kapo janë të shumta po të vazhdosh në nivelet e dyta apo të treta.

Ndër më kryesorëët që mund të kujtohen janë disa. Kështu motra e Hysni Kapos, Lumturia u martua me Xhelil Gjonin; vajza e Hysniut, Vera u martua me Mehdi Bushatin.

Mirëpo një lidhje jo pa rëndësi është edhe lidhja midis baxhanakëve Rexhep Mejdani dhe Pëllumb Kapos.

Një artikull interesant në lidhje me këtë klan ka shkruar më 23 korrik 1992 në "RD" Agron Çika (shih artikullin "Mikrobet e kolerës Kapo në veprim".

Hysni Kapo vdiq në Paris më 23 shtator 1979 në Paris. Trupi i tij mbërriti në atdhe më 25 shtator 1979. Në ceremoninë e zhvilluar në aeroportin e Rinasit kishte dalë edhe ambasadori frances Gabriel Lekomt. Në ceremonë e varrimit, të zhvilluar pas dy ditësh, fjalën e rastit e mbajti kryeministri Mehmet Shehu.

Pak më shumë se një vit më vonë, më 27 nëntor 1980, pikërisht në ditën që shënonte 34 vjetorin e nënshkrimit të një marrëveshjeje kryesore me Jugosllavinë, u përurua në Tërbaç të Vlorës, shtëpia muze e Hysni Kapos. Si duket ky ishte një tjetër homazh proserb ndaj Hysni Kapos. Në ceremoninë e zhvilluar këtu kanë marrë pjesë Adil Çarçani, Manush Myftiu, Vito Kapo.

Analfabeti Myslim Peza, zv/presidenti i përjetshëm i Shqipërisë

Një prej figurave më groteske të periudhës komunizmit, që bënte pjesë në dekoracionin e "pushtetit popullor", ishte edhe Myslim Peza. Historia e tij, përqasja me komunistët, është vërtet sa çudishme aq edhe interesante. Myslim Peza ishte një fshatar i thjeshtë nga Peza e Tiranës. Ai kishte lindur më 1 maj 1897 dhe kurrë nuk kishte marrë arsimin e duhur. Rasti e solli që Myslim Peza të hyjë në historinë e Shqipërisë për shkak të një krimi ordiner të nxitur jo nga ndonjë ndjenjë politike, por nga një "prishje pazari". Në vitin 1926, Myslim Peza dhe Lom Leka do të grindeshin ë një ditë pazari me ish njeriun e Esat Pashë Toptanit, Osman Bali, për shkakun e një mëzi kali. Për një mosmarrëvehje në këtë blerje, puna u banalizua deri në atë pikë sa Peza dhe Leka nxorën koburet dhe e vranë Osman Balin. Vetëm për këtë krim dhe për asgjë tjetër, Myslim Peza u shpall në kërkim nga autoritet përkatëse. Pasi qëndroi disa kohë i fshehur, thuhet se Myslim Peza u arratis nga Shqipëria në vitin 1930 dhe jetoi për 10 vjet në Jugosllavi. Pikërisht kjo kohë, mbetet një mister i madh për këtë person dhe kurrë nuk thuhej se çka bërë "baba" në Jugosllavi.

Për konjukturë, Enver Hoxha do ta emëronte vazhdimisht në krye të organeve të larta shtetërore. Fillimisht Myslim Peza ishte zv/kryetar i qeverisë së parë komuniste që quhej kot si "qeveria demokratike". Më pas nga viti 1946 e deri në vitin 1982, Myslim Peza do të ishte deputet dhe zv/kryetar i Presidiumit të Kuvendit Popullor.

Më 2 maj 1979, kur Myslim Peza u dekorua "Hero i Punës Socialiste", sipas dekretit nr 5869, datë 27 prill 1979, Enver Hoxha do të deklaronte:

"Këtë titull nuk ta japim se je më i moshuari nga ne, por ky ka një kuptim të madh politik për ato që thashë dhe për veprimin tënd që në kohën e Zogut, kur dhe sinjalin e revoltës dhe vrave pikërisht Osman Balin, torturuesin dhe vrasësin e Haxhi Qamilit, shërbëtorin e Vërlacit e të Ahmet Zogut. Gjesti yt trimëror e burrëror, s'ishte një gjest i thjeshtë hakmarrës ose terrorist, por një gjest politik sepse ai simbolizonte dorën e fshtarësisë sonë patriote që ngrihej kundër tiranëve. Ty këmba ‑ këmbës të ndoqi regjimi i Zogut, prandaj u detyrove të shkoje në mërgim, ku jetove si patriot shqiptar dhe i ndershëm në gjirin e shqiptarëve që jetonin nën varfërinë e kralëve serbe. Ti ashtu jetove, por mendjen e kishe në Pezë, në Shqipërinë e dashur që vuante, pavarësisht se në krye kishte një mbret që vetë emrin kishte shqiptar, sepse në fakt ai ishte i huaj, i shitur, tradhëtar..... Më ka njohur me ty miku yt dhe i imi patrioti Esat Dishnica..." (gazeta "Zëri i Popullit" 3 maj 1979).

Sesa "akt trimëror" mund të ishte vrasja për një mëz kali, këtë vetëm Enver Hoxha mund ta shpjegojë, por nuk mund të mos vemë në dukje se mbi personin e Myslim Pezës janë disa gjëra për t'u mbajtur mend: injoranca e tij, vrasja ordinere që përcakton karakterin ordiner të personit, strehimi 10 vjeçar në Jugosllavi (për të cilën nuk jepej asnjë të dhënë se çfarë ka bërë), ngritja e Çetës së Pezës dhe mbajtja e postit të zv/presidentit të Shqipërisë për 38 vjet.

Pse i biri i Halit Lleshit u bë president i Shqipërisë

Në listën e personave që i kishin shërbyer përjetësisht Serbisë ishte edhe Halit Lleshi. Ndër të tjera ai kishte marrë pjesë në disa akte terroriste kundër shtetit shqiptar si për shembull në të ashtuquajturën "republlikë të Mirditës" në vitin 1921, apo në mars 1922. Që Halit Lleshi ka qenë një njeri i vënë në shërbim të Serbisë, është një fakt që nuk diskutohet dhe që nuk është objekt i hollësishëm i shkrimit tonë, i cili në këtë nënkapitull ka në epiqendër birin e tij, Haxhi Lleshi. Pyetja që shtrohet është e thjeshtë: si mundet që i biri i një serbofili të njohur të arrijë të bëhet president i Shqipërisë komuniste në një periudhë 29 vjeçare.

Po cili ishte Haxhi Lleshi dhe nga vinte ai?

Haxhi Lleshi kish lindur më 1 maj 1913 në Reshan të Dibrës. Ashtu si edhe Myslim Peza edhe ky nuk kishte ndonjë arsim të madh, me përjashtim të faktit që dinte të shkruante e të lexonte. Ju bashkua lëvizjes se armatosur komuniste në vitin 1942, kohë kur ngriti Çetën e Dibrës,e një vit më pas Batalionin e Dibrës. Haxhi Lleshi ishte anëtar i Shtabit të Përgjithshëm që nga krijimi i tij dhe anëtar i disa forumeve komuniste. Në qeverinë e parë komuniste të dalë nga kongresi i Përmetit, Haxhi Lleshi ishte ministër i Punëve të Brendshme. Pikërisht në këtë kohë ndodhi edhe masakra e Tivarit, masakër që kishte edhe mbështetjen e ministrit të Punëve të Brendshëm të Shqipërisë, që jo rastësisht quhej Haxhi Halit Lleshi.

Pas disa funksioneve të tjera ministriore, Haxhi Lleshi në vitin 1953 do t'i zinte vendin, presidentit të atëhershëm të Presidiumit të Kuvendit Popullor, Omer Nishani.

Edhe në pleqëriën e tij të thellë Haxhi Lleshi nuk ishte një person që ngeli jashtë vëmendjes politike. Në shkurt 1991, Ramiz Alia e përzgjodhi atë midis shumë të tjerëve në të ashtuquajturin Këshill Presidencial. Më 31 mars 1991, Haxhi Lleshi u zgjodh deputet në një zonë të Dibrës në emër të Komitetit të Veteranëve, që ishte dhe vazhdon të jetë një shtojcë e moshuar e Partisë së Punës (sot Partia Socialiste).

Po ashtu Haxhi Lleshi nuk ngeli as jashtë vëmendjes së ambasadës rusë në Tiranë. Madje me shpenzimet e shtetit rus, u bë i mundur edhe kurimi i Haxhi Lleshit në Rusi në vitet e plurarizmit. Këtë gjë e dëshmon vetë Lleshi gjatë një interviste dhënë për gazetën "Populli Po" të datës 5 nëntor 1994. Në të njejtën intervistë, Lleshi thotë se ka qenë larguar nga Shqipëria në mërgim (nuk ja zë goja të thotë në Jugosllavi), në vitin 1930 së bashku me Myslim Pezën dhe është kthyer po së bashku me të.

A mund të ishte normale që Haxhi Lleshi dhe Myslim Peza, dy njerëzit më të lartë të shtetit shqiptar, përkatësisht president dhe zv/president i Shqipërisë komuniste, të vihehin në këto poste duke pasur një të kaluar të tillë agjenturore. Për më tepër duhet thënë se të dy këto persona nuk kishin frekuentuar kurrë mjedise shkollore.

"Vlerat" ekzekutive të Spiro Kolekës: bënte gjimantikë në mëngjez

Inxhinier Spiro Thoma Koleka (e theksojmë atësinë pasi ai ngatërrohet shpeshherë me ministrin e Punëve Botore, në vitet 1921 ‑ 1923, Spiro G. Koleka), ishte ndër komunistët më të vjetër të Shqipërisë. Mirëpo ai nuk kish aderuar në asnjë nga tre grupet klasike komuniste para krijimit të PKSH‑së nga jugosllavët. Koleka kishte qenë anëtar i grupit shumë të kritikuar të "Zjarrit". Enver Hoxha e mbajti gjithmonë afër Kolekën. Ai për shumë vjet kishte detyra të rëndësishme në qeveri dhe në Presidiumin e Kuvendit Popullor. Koleka kishte qenë ministër i Punëve Botore qysh në qeverinë e parë komuniste në vitin Komunikacionit dhe president i Planit të Shtetit. Po këtë vit ai ishte emëruar edhe zv/kryeministër. Me disa ndryshime të vogla postesh, por duke mbetur në pjesën më të madhe të kohës zv/kryeministër, Spiro Koleka do të largohej nga qeveria vetëm në vitin 19761944. në vitin 1949 ai ishte emëruar ministër i, kohë kur u emërua n/kryetari i Presidiumit të Kuvendit Popullor.

Enver Hoxha vinte në dukje se vlerat e Spiro Kolekës ishin ngaqë ai bënte gjimnastikë çdo mëngjez. Nga ana tjetër Enver Hoxha nuk e caktoi Kolekën asnjëherë me poste që kishin të bënin me sportin.

Roli i Ramiz Alisë në rivalitetet e brendshme

Ramiz Alia, "djali me zë të hollë", njeriu që kishte magjepsur Enver Hoxhën për ligësitë origjinale të tij, ka pasur një rol jo të vogël në rivalitetet e brendshme komuniste. Qysh gjatë kohës së luftës, Ramiz Alia, për të forcuar lidhjet me klanet e tjera komuniste, donte ta merrte Vito Kondin për grua, ndonëse kjo e fundit ishte tre vjet më e mahde se ai. Në atë kohë edhe Mehmet Shehu e mburrte Viton, për "aftësitë e saj në luftë". Ndërsa lidhja u bë e atillë që Vitoja u martua me Hysni Kapon.

Në fakt Ramiz Alia ka edhe një përplasje jo të vogël qysh në kohën e luftës me Gjin Markun në qarkun e Beratit.

Gjin Markut ishte dërguar për të punuar në qarkun e Beratit në periudhën mars 1942 ‑ mars 1944. Këtu ai u njoh dhe u dashurua me vajzën e ish ministrit të Mbretërisë, Milto Tutulani, Margaritën. Gjin Marku dhe Margarita Tutulani u martuan në shtëpinë e rrobaqepësit Thanas Bello në Berat. Më 23 nëntor 1941, vetëm me një votë më pak Gjin Marku kishte humbur postin e drejtuesit të rinisë komuniste, post që u fitua nga Qemal Stafa.

Ramiz Alia në atë kohë mbante mbante pseudonimin "Agimi" kur u dërgua në Berat. Agjitropin e kishte Kristaq Tutulani (i biri i Miltos, e vëllai i Margaritës). "Agimi" me një zë të hollë i afrohet të bukurës Margarita. Në këtë pikë lindi një xhelozi e "njeriut me zë të hollë", xhelozi e cila ishte vendimtare në kapjen dhe më pas pushkatimin e Margarita e Kristaq Tutulani.

Pas krijimit të Brigadës së 7‑të, u çua atje Ramiz Alia i anëtar i seksionit politik. Ai mbante korrespondencë me Enverin dhe jo me KQ e Rinisë. Zv/komisarët konsultoheshin me Enverin. Në librin "Enveri ynë", (faqe 65), Ramiz Alia flet edhe për një relacion që ai i kishte dërguar Enver Hoxhës, në lidhje me Gjin Markun dhe "sjelljen e tij të ashpër.

Ramizi nuk e donte aspak rivalin e tij Nako Spiru. Nga ana tjetër as Nako nuk kishte ndonjë simpati për "djalin më zë të hollë". Për ironi të fatit, do të ishtë pikërisht Ramiz Alia ai që do të mbante fjalën e rastit "në emër të rinisë" në varrimin e Nako Spirut më 22 nëntor 1947. Megithatë Ramiz Allia gjeti rast për t'i shfryrë inatet e tij ndaj Nako Spirut në librin e tij "Enveri ynë" (Tiranë 1988).

Si shef i policisë sekrete të Enver Hoxhës, dhe anëtar i Byrosë Politike që prej shkurtit 1961, Ramiz Alia, u bë një figurë e besuar e udhëheqësit komunist dhe i familjes së tij. Për të çimentuar lidhjen Hoxha ‑ Alia, mbesa e Ramizit, Teuta, mori për burrë djalin e madh të Enverit, Ilirin.

Kur shkonte Mehmeti tek selia e KQ, dubloheshin rojet tek Enver Hoxha.

Në të gjitha rastet kur kryeministri dhe amëtari i Byrosë Politike, Mehmet Shehu, vinte në selinë e Komitetit Qendror, rojet tek Enver Hoxha dubloheshin. Brenda udhëheqjes kishte rivalitet klanesh, ndërsa Enver Hoxha qëndronte sipër tyre.

Derisa ishte i padënuar Beqir Balluku konsiderohej si mjaft i afërt me Enver Hoxhën, ndërsa, Hito Çako njihej si njeri i Hysniut. Petrit Dume nga ana tjetër cilësohej si "i Mehmetit". Përgjegjësia sigurisht që rrotullohej rreth tyre dhe koordinohej sipas momentit e rastit, ku sigurisht tradhëtari dhe heroi ishin shumë afër njëri ‑ tjetrit.

Ramiz Alia kishte marrëdhënie të mira me Hysniun, madje nuk përtonte t'i bënte edhe qejfin duke i thënë jo pak herë vend e pa vend "kapo".

Brenda Bllokut dhe brenda aparatit të patisë, sekreti konsiderohej si një gjë e shtrenjtë, ai ruhej si një gjë e shtrenjtë. Në të tilla raste kurioziteti të merrte në qafë.

Sekretarët më të rëndësishëm të KQ‑së ishin Hysni Kapo dhe Ramiz Alia. Sekretarët e tjerë nuk kishin ndonjë rol kryesor dhe ishin veçse dekorativë aty.

Qysh kohë më parë Hysni Kapo nga ana e tij i dinte lidhjet Enverit. Hysniu e dinte se Haki Toska se ishte informator i Enverit dhe financier.

Kur u përpilua Adili si frikacak, u çua në Fushë ‑ Bardhë. Enveri përmës Hakiut e futi në parti Adilin. Kur u hoq Koçi Xoxe si ministër i Punëvë të Brendshme, në vend të tij u vu fillimisht Nesti Kerenxhi sepse nuk kishin shumë besim tek Mehmeti.

Byroja Politike kishte ndarë rrethet për furnizim, kishin ndarë furnitorët, në shërbim ishin 143 shoferë të përzgjedhur sigurisht.

Asnjë byroist përveç Hysni Kapos nuk kishte të drejtë të shikonte tre pleniumet "sekrete" të PPSH‑së

Historia e PPSH‑së është e mbushur me ngjarje të përgjakshme të cilat kulmonin sa herë që kishin mbaruar pleniume të posaçme demaskuese. Mirëpo kur vinte puna tek këto pleniume do të thonim se tre ishin më sekretët dhe kryesoret. Këto ishin pleniumet 2 (i Beratit, nëntor 1944), 5 (shkurt 1946) dhe i 8‑të (shkurt ‑ mars 1948). Asnjë anëtar i Byrosë Politike përveç Hysni Kapos, nuk kishte të drejtë të shikonte proces ‑ verbalet e këtyre pleniumeve. Në këto pleniume shihej një ndikimi i madh jugosllav. Pleniumi i Beratit (23 ‑ 27 nëntor 1944), në fakt ishte krejt tjetër nga ato që thuheshin në librin "Historia e PPSH‑së". Në këtë plenium Enver Hoxha, shfaqet siç ka qenë në të vertetë, një serbofil i thekur (të dhëna më të plota për këtë plenium jepen në librin "Politikë antikombëtare e Enver Hoxhës..", botim i Arkivit të Shtetit në vitin 1995).

Pleniumi i 5‑të është zhvilluar në shkurt 1946 dhe është mbyllur me fjalën e Ener Hoxhës më 21 shkurt 1946. Ai ju kundërvu disa pikëpamjeve të Sejfulla Malëshovës, vendosi thirrjen e Pleniumit të 6‑të më 25 prill 1946, si dhe mbajtjen e Kongresit të Parë të PKSH‑së më 25 maj 1946, kongres i cili siç dihet nuk është mbajtur në këtë datë por dy vjet më pas, kur kishte ndodhur "prishja e madhe".

Ndërsa Pleniumi i 8‑të ishte mbajtur në shkurt ‑ mars 1948, pak muaj pas vetëvrasjes së Nako Spirut. Në këtë plenium mbizotëroi jashtë mase fryma projugosllave sipas direktivave të Savo Zllatiçit, u shpall Nako Spiru tradhëtar si dhe u përgatit terreni për likujdimin edhe të saj pak pavarësie që kishhte mbetur. Sigurisht që pleniumi në fjalë nuk mund të ishte ndonjë gjë e jashtëzakonshme pasi vetë politika e udhëheqjes komuniste të Shqipërisë ishte e orientuar sinqerisht drejt Jugosllavisë.

Pas "prishjes së madhe" broshura "Rezolucioni i Pleniumit të 8‑të", sipas vendimeve të Pleniumit të 11‑të (shtator 1948) u shpall material i ndaluar dhe u urdhërua konfiskimi i saj kudo që të ishte. Për këtë shkak kishte rëndësi të madhe origjinali i Pleniumit të 11‑të që ndodhej në Arkivin e PPSH‑së (sot ndodhet në Arkivin Qendror të Shtetit).





----- nga G55 ------