Zhuliana Jorganxhi

[Kosovari_78_Ca]

Zhuliana Jorganxhi

Lindi ne qytetin e Korçes me 1946, ne nje familje me tradita muzikore. Eshte nje nga kater femijet e kengetarit veteran "Artistit te Merituar" Gaqo Jorganxhi, qe per 65 vjet kendoi pa rreshtur si solist dhe ne grupin e mirenjohur te kengeve karakteristike korçare "LIRA".
Mesimet e para dhe ato te mesme i mbaroi ne qytetin e lindjes me 1964. Me vone ndoqi studimet e larta ne Universitetin e Tiranes ,ne fakultetin Histori-Filologji dhe krahas tij ndoqi prane Fakultetit te Shkencave Juridike, kursin dyvjeçar te gazetarise, duke u diplomuar njekohesisht si mesuese e gjuhes dhe letersise shqipe per shkollen e mesme dhe si gazetare.
Me njehere mbas mbarimit te studimeve ka punuar per gjashte vjet si gazetare ne revisten "Shqiptarja e Re" dhe nga viti 1975 si redaktore letrare dhe poete e kenges ne redaksine e krijimtarise dhe inçizimeve muzikore prane Radiotelevizionit shqiptar.
Aktivitetin e saj letrar e ka filluar ne moshe te njome dhe qe prej moshes 17 vjeçare, poezite e saj shohin driten e botimit ne gazeta dhe revista si "Drita", "Zeri i Rinise", "Nentori" dhe "Les lettres albanaise" etj.
Ka botuar libra me poezi si "Net provimesh"(1969), "Rritje"(1971) ,"Lule ne pemen e lirise" (1982) dhe vellimin me tregime per femije "Femijet e teto Nastes"(1975).
Ka marre pjese ne konkurse letrare kombetare dhe ka fituar dy here çmimin e dyte dhe te trete per poemat e saj.
Por, aktivitetin e saj me te madh, krahas poezise dhe tregimit, e ka zhvilluar mbas vitit 1974 ne gjinine e tekstit poetik te kenges.
Eshte autore e qindra teksteve poetike neper festivalet e kenges ne Rtvsh dhe rrethet e Shqiperise, ne anketat dhe koncertet e Rtvsh si ai "Kur vjen pranvera", "Kenget e stines", dekadat e Majit dhe ne festivalet e femijeve ne Tirane dhe rrethe te ndryshme te Shqiperise.
Eshte fituese e gjashte çmimeve te para dhe shume te tjera.
Poezite e saj jane botuar ne Greqi, Rumani,Hollande,Kosove,Slloveni dhe Japoni.
Ne vitin 1996 iu dha Disku i Arte i Festivalit, kurse per 40 vjetorin e Festivalit te kenges ne Rtvsh me 2001, ju dha CMIMI I KARRIERES.
Nder tekstet poetike te kenges mund te permendim: "Jon", "Se kenduam Let it bi", "Jeto dhe jeten time","Bashkemoshataret", "Ne duart e nenes", "Jemi emri i vet jetes", "Kthehu per vete, per mua!" , "Ne, bijte e lirise" ( me kete te fundit, ne dhjetor te ' 90-tes, hapeshin dhe mbylleshin manifestimet e studenteve ne sheshin, sot te quajtur "Demokracia").
Sot Zhuliana Jorganxhi jeton jashte Atdheut ne qytetin e Triestes te Italise, por asnje çast nuk ka nderprere lidhjet e saj artistike me vendin e saj.Ajo ka marre pjese me tekstet e saj poetike ne Festivalin e kenges triestine , si dhe bashkepunon me kompozitoret dhe kengetaret e vendit te saj neper festivale dhe per albumet e tyre muzikore.

ETERIT

Etërit na ikën...
Në ditëvite të ndryshme.
Me vdekje të thjeshta,
si jeta e tyre.

Na ikën...
Cdo ditë e më shumë
ua numërojmë të mirat...
Ku ishim më parë
ne bijtë, ne bijat?!

Tani, që s'i kemi,
ah, dhe një çast t'i kthenim!
Të bëjmë ca rrugë
andej nga Liqeni,
t'iu japim një kafe,
që s'ua dhamë te "Rinia"
dhe tutje më shumë
t'iu bëjë pleqeria...
Rradhëve mos t'i lodhim
në asnjë lloj dyqani,
Mbrëmja mos heshtojë
me sy tek ekrani.
Të nisim udhë bisedash
për botën anembanë,
një gotë, çdo mbrëmje
ta pimë me etërit tanë...

Cfarë s'japim,
t'iu jepnim,
ato, që dot s'ua dhamë!
Të urtëve,
të pafjalëve,
të mirëve,
etërve tanë!

[Albo]

INTERVISTA/ Flet poetja e veçantë e femrave shqiptare Zhuljana Jorganxhi: Në Festivalin e 16-të, më hoqën këngën e Agim Krajkës


- 28 qershor 1964, mbrëmja e maturës dhe botimi i poezive në gazetën “Drita”

- Im at’, Gaqo Jorganxhi “Artist i Merituar”, ka qenë solist i grupit “Lira”

- Kam punuar si gazetare shtatë vjet në ish- revistën “Shqiptarja e re”

- Në vitin 1967, në fakultet, për letërsi kineze, kam dhënë në provim veprën e 4-t të Mao Ce Dunit

- Në komunizëm nuk lejoheshin më shumë se dy këngë dashurie në festival

-“Jetën dashuro!”, të kënduar nga motrat Libohova ma hoqën

-Dikur ka pasur dhe "inkuizitorë" të artit

-Në socializëm, kisha shumë qejf pantallonat alla kauboj

-Ishte muzika ajo që më çoi tek poezia.

-Poezia e parë një vjershë dashurie, nuk ia kam kushtuar askujt

-Në festivalet e RTSH kam marrë 7 çmime të para

“Ti jo, mos u gëzo, kur unë dëshpërohem!
Ti, mos u pasuro, kur un’ varfërohem!”


Miqtë e shkollës dhe të jetës

Natasha Lako, të ndriturin Faik Ballanca, Pandeli Koçi, Shefqet Tigani, Kiço Blushi, Zija Çela, Emine Sadiku, Hatixhe Reka, Ludmilla Pajo, Arshin Xhezo, Shaqir Rexhvelaj, Ahmet Shqarri, Vladimir Grillo, Ylli Pepo, Petro Lati, Shyqyri Skënderi, Sherif Merdani, Sedat Brahja, Xhevat Mustafa, Kujtim Gjonaj, shkrimtari Shefqet Tigani.

Nga Albert Zholi

Një grua fisnike, plot elegancë dhe mjaft komunikuese. Fjala e mirë është në fillesën e çdo fjalie të saj. Ajo mbetet një nga emrat më të njohura të poezisë shqiptare, Për shumë vite në Itali lidhjet e mia me të janë nëpërmjet e-mail-it. Zhuljana në këtë ditë bisede, u paraqit denjësisht, ashtu si e kanë njohur në vite shqiptarët në ekran, radio, intervista, apo në krijimtari, e thjeshtë, elegante, krenare, e sinqertë, pa teprime, një grua e vërtetë shqiptare, nga ajo raca e rrallë e pastër e gjakut të Teutës, që aq shumë i mungojnë Shqipërisë në këtë kohë të mjegullt me qiell gri.

Cila është ngjarja më e hidhur që ke përjetuar kohët e fundit?

Para pesë muajsh më 9 qershor të këtij viti përjetova dhe po përjetoj një dhimbje të madhe, se humbëm për gjithmonë kunatin tim të ndritur Kostandin Leka, që për 30 vjet ka qenë pedagog i parë në UT., një nga krijuesit e apasionuar dhe drejtuesit e konkurseve të para shkencore në RTVSH, një bashkëpunëtor i hershëm dhe i vazhdueshëm plot sukses në emisionet e Rado- Tiranës dhe emisioneve të para shkencore në Tv. Ai ka botuar një novelë fantastiko- shkencore për fëmijë "Udhëtim në zemër të hidrocentralit", një roman fantastiko -shkencor "Si u bëra i padukshëm" (këtë e botoi italisht dhe këtu në Itali), një libër me ese dhe artikuj shkencorë popullorë "RRËFIME SHPIRTI" dhe një libër të fundit, që e botoi në maj dhe do të paraqitet nga shtëpia OMSCA në Panairin e librit "Një jetë në shtjelljet e krijimtarisë". Ka shkruar shumë artikuj shkencorë popullorë qysh në vitet '50 dhe deri kohët e fundit. Pra ishte një personalitet i shkencës dhe i masmedias. Për mua ishte një udhëheqës shpirtëror në gjithë krijimtarinë time. Humba një vëlla të madh të vyer.

Cili është botimi juaj i fundit?

Më 2009 botova një vëllim me tregime "...edhe ata pinin çaj" tregime që flinin për vite të tëra brenda meje.

Zhuljana dhe jeta shkollore?

Ndoshta do veçoj dy vitet e gjimnazit: të parin dhe të fundit, maturën. I pari, sepse është ai kalim nga adoleshenca në rininë e hershme dhe ajo se di pse në kujtesën e saj ai vit ka mbetur si një stinë pranvere. Viti i fundit i gjimnazit është ndoshta ai kur njeriu e ndjen se ka lënë prapa fëmijërinë, adoleshencën dhe hyn në një moshë plot vrulle dhe pasione, siç është rinia. Atë vit filloi të shkruaj poezi dhe nuk e harroj që botimi i poezive të para në gazetën “Drita” ka koinçiduar me mbrëmjen e maturës, 28 qershor 1964. Një mbrëmje karakteristike mbushur plot imagjinatë.

Ëndrrat në shkollë dhe ambientet televizive?

Ëndrrat e mia gjatë viteve të shkollës kanë qenë: e para, ta mbaroja atë me rezultate sa më të mira, të më jepej e drejta e studimit në degën që unë dëshiroja dhe kjo degë ishte gjuhë-letërsi. Kam studiuar gati dhjetë vjet piano, sepse jam rritur në një familje me tradita të hershme muzikore, që nga stërgjyshi, im at Gaqo Jorganxhi “Artist i Merituar”, solist i grupit “Lira” për 65 vjet me rradhë, vëllai i madh Rikardi, i cili është dirigjent orkestre simfonike dhe kompozitor, motra Rozmari, dirigjentja e parë shqiptare dhe mexosoprano që këndoi për 30 vjet në TOB. E rritur pra në këtë ambient muzikor, ku edhe vëllai i vogël Edmondi studioi gjashtë vjet violinë, u zhvilluan prirjet e mia për muzikën. Ishte muzika ajo që më çoi tek poezia. Kur unë isha në shkollën e mesme në Korçë, ende në qytetin tim nuk kishte një stacion televiziv, kur dihet që dhe ai i Tvsh-së, ishte ende një stacion eksperimental, kështu që nuk kam pasur fatin që të kem qenë në ndonjë ambient televiziv në vitet e shkollës.

Studente dhe ëndrrat për jetën…

Vitet studentore kanë qenë vite të bukura, me gjithë mungesat që ka pasur brezi im i viteve ‘60. Ato vite më kanë dhënë shumë mikesha dhe miq. Kam ende një miken time të shtrenjtë të atyre viteve dhe miqësinë me të e kam po aq të shtrenjtë. Ajo quhet Madalena (Ujka) Baci, nga Shkodra. Gjithashtu, ato vite më kanë dhënë miq, shumë nga të cilët sot janë poetë, shkrimtarë, kritikë, gazetarë, këngëtarë të njohur si: Natasha Lako, të ndriturin Faik Ballanca, Pandeli Koçi, Shefqet Tigani, Kiço Blushi, Zija Çela, Emine Sadiku, Hatixhe Reka, Ludmilla Pajo, Arshin Xhezo, Shaqir Rexhvelaj, Ahmet Shqarri, Vladimir Grillo, Ylli Pepo, Petro Lati, Shyqyri Skënderi,Sherif Merdani, Sedat Brahja, Xhevat Mustafa, Lulëzim Veisiu, të ndjerin Viktor Qurku, Qemal Sakajeva, Kujtim Gjonaj, shkrimtari Shefqet Tigani, etj.. Kur filluam studimet asnjë prej nesh nuk e mendonte, se do të “mbeteshin” në Tiranë, por atëherë kishte nevojë për gazetarë dhe shumë nga ne menjëherë pas studimeve filluam punën nëpër gazeta, Radio “Tirana”, në televizion, në Kinostudio dhe në revista të ndryshme. Kështu them, se nëse puna në një revistë, gazetë, Radio -Tirana dhe televizion për ne ishte një ëndërr e largët, kjo u bë shumë shpejt realitet. Unë kam punuar si gazetare shtatë vjet (1968-1975) në ish- revistën “Shqiptarja e re” së bashku me miken time të shtrenjtë, poeten Natasha Lako dhe me piktoren e mirënjohur Eleni Laperi.

Poezia e parë?

Poezia e parë e ka qenë një vjershë dashurie. Atë nuk ia kam kushtuar askujt. Ka qenë ndoshta ndikimi i poezisë ruse, i poetëve si Pushkinit, Ljermontovit, Esenini a e poezisë shqipe në ato vite. Sa kisha mbushur të 17-tat dhe ai frymëzim e ka gjetur papritur. Erdhi poezia tek unë dhe shkrova vjershën: “Mirëserdhe dashuri!”

Ndoshta ishte ajo moshë kur të gjithë bëhen poetë…

Idhujt në letërsi?

Kam pasur shumë idhuj letërsie në moshën e rinisë. Nga letërsia e huaj do të veçonte si poetë: Uitmanin, Ricosin, Pushkinin, Ljermontovin, Eseninin, Majakovskin, Brehtin, Miskieviç, Petëf, Emineskun etj.. Në prozë: Çehov, Gogolin, Shollohov, Remarkun, Drajzerin, Londonin, Pirandelon, Morgan, Tarle, Moravia, Gorsuorth, Mensfilld, Man etj.. Nga letërsia jonë: Naimin, Çajupin, Asdrenin, Nolin, Lasgushin, Migjenin dhe nga letërsia e kohës: I.Kadarenë, D.Agollin, Dh.Shuteriqin, P. Marko, Dh.Qiriazin, Dh.Xhuvani, N. Prifti, H. Kadare, D. Shapllo,V. Koreshin, etj.. Tani më vjen shumë keq që në rininë time nuk kisha mundësi të njihesh me veprat e Gjergj Fishtës, Faik Konicës, Ernest Koliqit dhe shumë autorë të tjerë të viteve '30, po kështu dhe me autorë të huaj kontemporan.

(Mendo që në vitin 1967, në fakultet, për letërsi kineze, kam dhënë në provim veprën e 4-t a të 5-të të Mao Ce Dunit!!!)


Dashuria e vërtetë, si do ta përkufizonit?

Dashuria është ndjenja më sublime dhe më e bukur, që Zoti i fal njeriut. Pa dashuri bota vdes! Nuk mund të thuash dashuri e vërtetë, apo e pavërtetë. Dashuria është një dhe ekziston. Çdo njeri e ka një dashuri dhe kjo është e vërtetë, ajo jeton edhe kur duket se ka ikur diku!

Dita më e bukur si krijuese dhe dita më e vështirë?

Kam shumë ditë të bukura si krijuese. P.sh: Botimi i poezisë së parë, botimet e librave: “Net Provimesh” (poezi viti 1969), “Rritje” (poezi dhe poemë, viti 1974), “Fëmijët e teto Nastës” (tregime për fëmijë, 1975), “Lule në pemën e lirisë” (poezi dhe poemë,viti1982), “Gaqo Jorganxhi dhe grupi Lira” (monografi latrare, viti 2005) dhe së fundi dita e promovimit të dy librave me poezi “Dhembje e ndaluar” dhe “Dhembje e bukur”, më 27 prill, ditën e Pashkës së Madhe për orthodoksët 2008! Gjithashtu, ditë të bukura kanë qenë dhe ato kur poezitë e mia janë botuar në Holandë, Greqi, Rumani,Kosovë, Slloveni dhe Japoni. Ditët më të vështira si krijuese ka qenë kur për hir të çensurës të hiqeshin poezitë ose tekstet , që i kishe më për zemër, ato liriket, sepse erdh’ një kohë që, nuk lejoheshin më shumë se dy poezi të tilla në një vëllim, ose jo më shumë se dy këngë dashurie në festival. Kjo ka ndodhur sidomos në vitin 1982 në vëllimin “Lule në pemën e lirisë” dhe kur në festivalin e 16-të më hoqën këngën e A. Krajkës dhe këtë herë e kishin me kompozitorin. Po kështu në një festival tjetër, hoqën një këngë shumë të bukur të A. Balliçit kënduar nga K. Dushi, me tekstin tim, një tekst dashurie. Nuk mund të harroj se si na hoqën një këngë përsëri shumë të bukur me nipin tim Gjergjin të kënduar nga motrat Libohova (dilnin për herë të parë) dhe një djalë i ri. Ishte një trio e shkëlqyer. Titulli ishte “Jetën dashuro!”. Disa "inkuzitorë" të artit na thanë, se ishte në frymën e grupit “ABA”, sepse kënga ishte e një fryme të re.

Politika dhe Zhuljana?

S’jam marrë ndonjëherë me politikë dhe as ka qenë ndonjëherë anëtare e ndonjë partie. Kjo ka qenë një porosi e të ndjerit atit të saj, por edhe vetë asaj nuk i ka pëlqyer angazhimi politik. Tjetër gjë është simpatia politike. Jam demokrate në shpirt, sepse me demokracinë fitova atë liri, që mungoi sa fillova të shkruaj. Brezi im e ka vuajtur shumë politizimin dhe indokrinimin në art, censurën dhe autocensurën.

Çfarë i mungon politikës së sotme shqiptare?

E larguar prej shumë vitesh nga Atdheu e kam zor t’i përgjigjem kësaj pyetjeje. Po do të desha më shumë kulturë dhe profesionalizëm nga politikanët tanë. Duhet të kenë më shumë dhembshuri dhe dashuri për këtë popull dhe për këtë vend të shumëvuajtur. Në festivalin e fundvitit 2005 me mjeshtrin e madh të këngës Luan Zhegun dhe këngëtaren e mirënjohur Albëri Hadërgjonaj çoi me tekstin këtë mesazh:

“Ti jo, mos u gëzo, kur unë dëshpërohem!
Ti, mos u pasuro, kur un’ varfërohem!”

Çmimet në festivale?

Në gjithë festivalet që kam marrë pjesë, kam marrë 7 çmime të para dhe 4 çmime të para në koncertet “Kur vjen pranvera” dhe “Këngët e stinës”. Gjithashtu, kam marrë shumë çmime të dyta dhe të treta.

Unë kam bashkëpunuar me plejada kompozitorësh, nga më veteranët deri tek më të rinjtë sot. Bashkëpunime të suksesshme do të quaja këngët: “Vajzat e fshatit tim” (me kompozitorin E. Shëngjergji), “Shoqet tona ilegale” (me të madhin A. Prodani), “ Gonxhe në pemën e lirisë” (bashkëpunim me poetin e ndritur R. Shvarc dhe kompozitorin L. Dizdari), “Koha nuk pret” (me mjeshtrin e madh të muzikës, të ndriturin F. Deda), “Dashuria jonë”, “Pragu i vegjëlisë”, “Eja!”, “Emrin kush s’ta di”, “Në sytë e tu”, “Lumturia s’është dhuratë”, “Fjalë lumturie” ( me mjeshtrin e madh të këngës Flamur Shehu) “Jon”, “Bunkerët”, “Jeto dhe jetën time”, “Pranvera me një lule s’vjen” ( me kantautorin e mirënjohur A. Gjebrea), “Mirësi” (me kompozitorin Sh. Saraçi), “Vala dhe shkëmbi, “Kambanat e shpresës” ( me të madhin K, Laro), “Në duart e nënës”, “Për ty, baba!”, “Bashkëmoshatarëve” ,”Ne bijtë e lirisë” etj. ( me nipin tim, kompozitorin Gj. Leka), “Këngët e rinisë”, “Nuk jam vetëm”, “Jetoj”, “Shoqja ime”, “Nuk e harroj” (me kompozitorin e madh A. Krajka), “Se kënduam let it be” (me mjeshtrin e muzikës L. Zhegu), “Zemërzjarrta, moj” (me kompozitorin H. Zaharjan), “Kthehu për vete për mua”, “Gjysma ëndërr je , o grua” ( me mikun tim të shtrenjtë kompozitorin G. Mullahi), “Prehri yt, o nënë!” (të kompozitorit A. Balliçi) e shumë e shumë të tjera. Nuk mund të mos përmend këtu bashkëpunimin me ata bilbila të këngës sonë si hyjneshat e këngës shqiptare Vaçe Zela, Nexhmije Pagarusha, këngëtaret profesioniste me një talent të rrallë si Ema Qazimi, Alida Hisku, Irma dhe Eranda Libohova, Liljana Kondakçi, Myfarete Laze, Parashqevi Simaku, Afërdita Zonja, Lindita Theodhori, të madhin Gaqo Çako, Luan Zhegu, Bashkim Alibali, Frederik Ndoci, Kozma Dushi, Pëllumb Elmazi etj..

I ndërroni shpesh veshjet, mos vallë gjithë rroga shkon për veshjet?

Cila rrogë? Unë ende nga Shqipëria, për gjithë atë aktivitet që kam bërë, marr një pension minimal prej 105 mijë lekë të vjetra! Por, kam familjen e motrës sime Rozmari dhe kunatit tim Kostandin Leka, të cilët përveç ngrohtësisë familjare, atmosferës së shkëlqyer artistike që më kanë krijuar, më kanë krijuar të gjitha kushtet për të jetuar shumë mirë dhe në veçanti ato për të krijuar.

Veshjen e ndërroj sa herë sipas stinëve. Jam tip që pëlqej veshjen “sportive”.

Në rini dëshiroja të vishesha sipas modelit të të rinjve të botës, atyre të viteve ‘60-‘70, por nuk u lejohej. Kisha shumë qejf pantallonat alla kauboj, por as që mund të ëndërroja t’i vishja, as minifundi jo e jo! Ishim edhe në veshje të “standardizuar”, si gjithë jeta jonë e bunkerizuar.

Çmimet në festivale?

Jeta

Zhuliana Gaqo Jorganxhi u lind në qytetin e Korçës më 14 gusht 1946, në një familje me tradita muzikore. Mësimet e para dhe ato të mesme i mbaroi në qytetin e lindjes më 1964-n. Më vonë vazhdoi studimet e larta në Universitetin e Tiranës, në Fakultetin Histori-Filologji dhe krahas tij ndoqi pranë Fakultetit të Shkencave Juridike, kursin e gazetarisë, duke u diplomuar njëkohësisht si mësuese e gjuhës dhe letërsisë shqipe dhe si gazetare. Menjëherë, pas mbarimit të studimeve ka punuar për gjashtë vjet si gazetare në revistën "Shqiptarja e Re" dhe nga viti 1975-1981, si redaktore letrare dhe poete e këngës në Redaksinë e Krijimtarisë dhe Inçizimeve Muzikore pranë Radiotelevizionit Shqiptar.

[sirena_adria]

Nje PERLE e te madhes & te paarritshmes Zhuljana JORGANXHI !

Jeto dhe jeten time po e deshe
eja dhe merre, veç jeto......

Ata qe s'duan dashurine
nuk dine se ç'eshte miresia
folene e ngrene ne erresire
edhe mbi ty leshojne stuhira

Se jane mesuar te zvarriten
te te helmojne pastaj te vdesin
pa prekur trupin tend te ngrohur
nga afshi i puthjes, ledhatimit

Dhe pena ime nis e shkruan
kaq e lodhur nga mundimi
erkon nga ty dhe merr dy fjale
dhe ndalet lumi, zemerimi

Te Dua, Te Dua, Te Dua
o fjale hyjnore e esaj bote
u peshperite nga buze e dashuruar
qe fryme ty te dhane

Shume te erkova gjersa te gjeta
dhe nese vdes mos u trishto
por ti jeto....

Neper rruget e dashurise
enden enget dhe legjendat
neper vargjet e poetit
zemren ka ajo

Dhe ne vija pentagramesh
derdhet shpirti i nje artisti
por dicka pa thene ka mbetur
le te tjeret ta tregojne...

Jeto dhe jeten time po e deshe
eja dhe merre, veç jeto...

Ata qe s'duan dashurine
nuk dine se ç'eshte miresia
folene e ngrene ne erresire
edhe mbi ty leshojne stuhira

Se jane mesuar te zvarriten
te te helmojne pastaj te vdesin
pa prekur trupin tend te ngrohur
nga afshi i puthjes, ledhatimit

Dhe pena ime nis e shkruan
kaq e lodhur nga mundimi
erkon nga ty dhe merr dy fjale
dhe ndalet lumi, zemerimi

Te Dua Te Dua Te Dua
o fjale hyjnore e esaj bote
u peshperite nga buze e dashuruar
qe fryme ty te dhane...

Shume te erkova gjersa te gjeta
dhe nese vdes mos u trishto
por ti....

Dhe jeten time po e deshe...
eja dhe merre por ti jeto...

[sirena_adria]

[sirena_adria]

Nje Jete me Poezine !

[sirena_adria]

Se kenduam " Let it be "

Ku me mbete ti rini?
Mosh' që vjen vetëm njëherë,
Kur më erdhe nuk e di,
Ishte dimër a pranverë,

Por një gjë fort' mir' e di,
Un' të buk'rën dashurova,
Nga rrugicat me kalldrëm,
Tek artistët që ka bota.

Ne besuam si fëmij',
Ne besuam të dashuruar,
Se kënduam "Let it be",
Ndaj do rronim të përgjuar.

Po ku ishe ti o Zot?
Për një çast kur të mohuam,
Falna ti dhe mjaft me lot,
Veç tek ty kam për t'besuar.

Po ku ishe ti o Zot?
Për një çast kur të mohuam,
Falna ti dhe mjaft me lot,
Veç tek ty kam për t'besuar.

Ne besuam si fëmij',
Ne besuam të dashuruar,
Se kënduam "Let it be",
Ndaj do rronim të përgjuar.

Po ku ishe ti o Zot?
Për një çast kur të mohuam,
Falna ti dhe mjaft me lot,
Veç tek ty kam për t'besuar.

Po ku ishe ti o Zot?
Për një çast kur të mohuam,
Falna ti dhe mjaft me lot,
Veç tek ty kam për t'besuar.

Brezi yn' nuk mund të kthehet, jo, jo,
Fshehur botës i harruar,
Dhe me diellin çdo mëngjes, po, po,
"Let it be" kam për t'kënduar.

La, la, la, la, la, la, laaa, la, laaaj,
La, la, la, la, la, la, laaa, la, laaaj...
... Dhe me diellin çdo mëngjes, po, po,
"Let it be" kam për t'kënduar.



Kënga fituse e koncertit të Pranverës të vitit 1992 në RTSH

Muzika: Luan Zhegu Teksti: Zhuliana Jorganxhi Kenduar nga: Sherif Merdani.

[sirena_adria]

" Tingujt e Europes " - Shtator 2014

[sirena_adria]

BIJTE E LIRISE - Kur vjen Pranvera, 1990

Jo, ti mos më pyet, pse derdh lot?
Diku në takim nuk shkoj Dashuria.
Rivranë, Romeon rivranë,
Rivranë, Zhuljetën rivranë
Mbi mërinë e dinë do fitojë
Do fitojë' dashuria.

Syt' e bukur kudo i ka rinia,
Por ja diku kërkojnë t'ia verbojnë
Ajo vetëm me dy gishta ngritur lart
N' at' heshtje që kumbon
në Botë, kërkon Demokraci.

Liri! Zjarr i Zëmrës
Liri! Gjuhë e nënës
O Liri! Krah i Ëndrrës
Në çdo gjuhë të kuptojmë
Liberta, Liberte, Libërty, Freiheit
Liberta, Libërte, Liberty, O Liri.

Syt' e bukur kudo ka rinia,
Por ja diku kërkojn' t'ia verbojn'
Ajo vetëm me dy gishta ngritur lart
N' at' heshtjen që kumbon
në botë, kërkon demokraci.

Liri! Zjarr i Zëmrës
Liri! Gjuhë e nënës
O liri! Krah i Ëndrës

Në çdo gjuhë të kuptojnë
Liberta, Liberte, Libërty, Freiheit
Liberta, Libërte, Liberty, O Liri.

Jemi ne (jemi ne) o moj Botë (o moj Botë)
Bijtë e bukur të Lirisë.
Ndaj dhe s'duam (ndaj dhe s'duam) që të shohim (që të shohim)
Nëpër Botë, dhunë dhe lot.
(X2)

Liberta, Liberte, Liberty, Freedom
Liberta, Libërte, Liberty, ....O Liri.

Liberta, Liberte, Liberty, Freedom
Liberta, Libërte, Liberty, ....O Liri.




Poezia: ZHULJANA JORGANXHI - Kompozimi: GJERGJ LEKA - Kenduar nga: FREDERIK NDOCI

[sirena_adria]

HIMN - Festivali I Këngës, 2015

Mua ne jete me solli dashuria
Qe prinderve Zoti ne shpirt ju dha
ne krahet e tyre foli miresia
"Jep dashuri !" mua me tha.

Zerin e jetes kam ndjere gjithmone
dhe dashuri ju kam dhuruar,
te gjithe njerezve kudo ne bote
qe kane njeriun gjene me te cmuar.

Ndaj gjithmone degjoj zerin e nenes,
sa here qe fal une dashuri
por dashuri mbi dashurite
mbeteni ju, njerezit e mi.

Zeri i jetes prek thellesine e shpirtit
Sa here kendoj me zjarr ne gji
Per dashurine mbi dashurite
Per kete dhè, ty Shqiperi!

Brodha gjithe boten me mbyti dhimbja
Sa here te mohova, vehtes s'ja fal
Ndaj sot une jam ketu ti them Europes
Njesoj, jam si ju, por me shpirt jam Shqiptar!

Gjithmone te besova, ndaj prap vij tek ti
Ku flas gjuhen time e ndihem njeri
Kur krahet hap shqiponja kuq e zi
Te falemi nene, e shtrenjta Shqiperi.

Ndaj gjithmone degjoj zerin e nenes
Sa here qe fal une dashuri,
Por dashuri mbi dashurite,
Mbeteni ju njerezit e mi!

Zeri i jetes prek thellesine e shpirtit
Sa here kendoj me zjarr ne gji
Per dashurine mbi dashurite
Per kete dhè, ty Shqiperi!

Besoj tek ti, tek njerezit e mi,
Shqiperi !




Poezia: ZHULJANA JORGANXHI - Kompozimi & Interpretimi: GJERGJ LEKA


https://www.teksteshqip.com/gjergj-l...ic-1926385.php

[sirena_adria]

NË DUART E NËNËS - " Kur Vjen Pranvera ", 1985

Në duart e tua u rrita o nënë,
Në netët pagjumë pikoi drit’ e hënës.
Dhe veten qortova të zënë në gabime
Zemrën kur t’a theva, o e shtrenjta ime.

Vij nga rrugë e gjatë
Ti më pret e para,
T’i puth ato duar
Mbushur plot me mall.

Në çdo rrudhën tënde, në çdo flok’ të bardh’
Unë shoh fëmijërin’, hapin tim të par’.
Dhe nga unë fëmija kërkove në jetë
Të rritem i mbarë për k’të tokë të shtrenjtë.





Poezia: ZHULJANA JORGANXHI - Kompozimi: GJERGJ LEKA - Interpretimi: BASHKIM ALIBALI

https://www.teksteshqip.com/bashkim-...ic-1857739.php