Ylberët

[Dita]

Ylberët


“Sa kohë është bërë që nuk kam parë ylber me sy, ylber të vërtetë, që pas një shiu, atëherë kur në qiell shfaqet dielli, të harkohet në një anë mbi natyrën e të falë pak ngjyrë për të zbutur grinë. Eshtë çudi, se edhe diell kam parë, edhe shi, por prej kohësh s’më ka rastisur që të më kryqëzohen në mënyrë të tillë që të arrij të shoh ylber.”
I sillte këto fjalë në mendje Genti, sikur të bëhej gati për një fjalim para një publiku të gjerë, ndërkohë që hidhte hapat ngadalë tek po i afrohej kryqëzimit. Semafori shfaqi dritën e kuqe e këmbësorët u ndalën në të dy anët e rrugës. Në anën tjetër i ra në sy një vajzë e mbështetur tek një biçikletë që priste sinjalin për t’u nisur. Tramvaji i linjës 7 ia ndërpreu pamjen para fytyrës, peisazhin me vajzën, të cilën donte ta shihte si të vetmen në anën tjetër të rrugës stolisur rreth e përqark me natyrë.
“Ka të drejtë Alba, kur thotë, se ngjyrat zbukurojnë gjithçka”, mendoi ai.

Për ylberin ata të dy kishin kaluar në një debat të zhurmshëm disa ditë më parë, jo si në parlamentin shqiptar, por diçka e ngjashme, vetëm pa mikrofona.
Alba pretendonte në mendim e sipër, se ka njerëz që e shohin ylberin dhe aq, ka njerëz që e shohin dhe e kapërcejnë atë e ka njerëz që kanë mbetur mbi të kaluar. Bazohej për këtë tek besimi, se kapërcimi i ylberit të çon në ndryshimin e gjinisë. E sipas saj sot ka shumë njerëz që janë shpallur si jo-meshkuj, ndërkohë që janë lindur meshkuj, të tjerë që janë shpallur si jo-femra, ndërkohë që janë lindur femra e të tjerë, që nuk ka rëndësi sesi janë lindur, por që ditën e shpallin veten femra, ndërsa natën meshkuj, ose ditën meshkuj e natën femra.
Ngjan e komplikuar, megjithatë me idenë e ylberit ajo mendonte, se gjithçka thjeshtësohet. Në vend që secilit prej tyre t’i duhej të shpjegohej se ç’ishte e të justifikohej, do të mjaftonte të deklaronte:
“Unë e pashë ylberin dhe vendosa ta kaloja dhe prej atëhere jam ...”.
Atyre që kishin mbetur të papërcaktuar, do t’u mjaftonte të thonin:
“Ne e shohim ylberin përhera dhe na pëlqen të jetojmë me ngjyrat e tij, prandaj i qëndrojmë kaluar”.
Nëse do të shtrohej pyetja:
“Si arritët deri tek ylberi? Kush ju udhëzoi për rrugën?”, do të mjaftonte të përgjigjeshin:
“Kohët moderne. Ne e duam modernen dhe dëshirojmë të jemi ndryshe. Nuk ke dëgjuar për paradën e përvitshme të ylberit?”


Në këtë moment Genti e kish ndërprerë duke i thënë:
“Gabohesh. Gjithçka është shpjeguar në mënyrë biologjike, ata njerëz ashtu janë lindur e nuk ndjekin ndonjë modë.”
Alba kish vazhduar:
“Patjetër që e di, por mos kujto, se arsyet biologjike janë të vetmet. Shumë deklarohen, se e bëjnë për variacion”.


Më pas ajo kish ofruar si tablo për të ardhmen afatshkurtër përpjekjen e shumë njerëzve për t’u kthyer në “ndryshe” e për t’u shfaqur si të tillë.
Në të ardhmen afatmesme numri i njerëzve “ndryshe” do të ish rritur aq shumë, sa “ndryshe” do të quheshin ata që sot e mbajnë veten për “normalë”.
Në të ardhmen afatgjatë duke qenë, se njerëzia ecën sipas modës, dëshira për të qenë ndryshe, do t’i kthente tek “normalja” e sotshme.


Një lëmsh i vërtetë të cilin Genti ish munduar ta ndiqte për ta zbërthyer duke ia arritur qëllimit. Po për të bërë pak shaka e për shkak se ajo ngulte këmbë me të vetën tek ideja e ylberit dhe e kohëve moderne duke i marrë si jo bindëse arsyet biologjike e kish provokuar:
“Po ti që sheh ylber me kujtesë, për çfarë e mban veten?”


Megjithë fantazinë e madhe në mendim, a thua sikur të kish lidhje me pyetjen e bërë pak më parë, ajo i kish thënë:
“Për herë të fundit ylber kam parë në Shqipëri. Këtu as e kam idenë se ç’formë do të mund të merrte ylberi, sa të madh do ta bënte harkun...”


Në atë moment ai kish qeshur me veten, sepse ish kujtuar, se prej pak ditësh kodi i ri i familjes në Shqipëri lejonte martesat mes njerëzve në të gjitha kombinimet e mundshme mashkull-femër, mashkull-mashkull, femër-femër.
Duke ia treguar Alba kish shpërthyer në ulërima e ai për këtë kish pritur. Kish qeshur me zë të lartë e në vazhdim i kish kërkuar ndjesë. E dinte, se ajo bënte pjesë tek ata “të shkretët” që besojnë akoma tek martesa me njerëz të gjinisë tjetër (thënë shkurt, ajo si e lindur femër me një të lindur mashkull), tek jeta familjare me fëmijë, mundësisht rrethuar me peisazh idilik.
E për ta zbutur edhe më tej kish vazhduar duke i kujtuar faktin, se të dy në shkollë njihnin shumë studentë, të cilët i njihnin ata të dy si shqiptarë, por ai nuk besonte, se ndonjëri prej tyre të kishte dëgjuar për ndryshimin në kodin familjar në Shqipëri.

“Pse të mos e afishojmë diku në ambientet e universitetit apo edhe jashtë tij? Mbase i bënim nder ndokujt që dëshiron të martohet e të krijojë ligjërisht familje, por ngurtësia e ligjeve në këtë vend të huaj, nuk ia lejon këtë kënaqësi. Nga ana tjetër mundemi të ndihmojmë edhe ekonominë shqiptare. Siç e dimë, turizmi në vendin tonë që të zhvillohet kërkon zhvillimin e infrastrukturës. Megjithë mungesat e mëdha, vjet Shqipëria ka njohur vitin më të mirë përsa i përket vjeljes së të ardhurave nga turizmi. Këtë vit infrastrukturës i është shtuar një element i ri, një ligj që liberalizon shumë nga mendësia jonë (a thua se mendësitë liberalizohen me ligje të imponuara nga një institucion që as nuk e njeh zhvillimin e kulturës kombëtare në bazë të shteteve të veçantë e as nuk merr mundimin ta njohë), por edhe nga mendësia evropiane që siç duket qenka dhe ajo po aq e prapambetur sa e jona. Pra evropianë, por edhe jo evropianë mund të vijnë të martohen në shtetin tonë, siç bëjnë për shembull edhe në Hollandë. Mendo sa hotele do të përfitonin prej këtij turizmi, megjithëse do të ishte afatshkurtër. Po mbase i mbushej mendja dhe vendosnin ta bënin muajin e mjaltit në Shqipëri, ku i dihet, e atëherë turizmi i tyre shtrihej në një periudhë kohore të konsiderueshme.”
Dhe kish bërë një shndërrim të fytyrës në një formë të tillë, sa të dukej, sikur po e vriste mendjen seriozisht për këtë gjë, madje lëvizte buzët në formë të tillë që të ngjanin sikur ai po llogariste shifrat e të ardhurave nga turizmi. Alba kishte shpërthyer në të qeshura dhe i ish hedhur në qafë.
“Je i tmerrshëm”, i kish thënë dhe me kaq ishin pajtuar.





Ndërkohë tramvaji kish kaluar, drita e semaforit ish bërë jeshile, vajza me biçikletë i kish kaluar pranë dhe i kish hedhur atij shkarazi një shikim. Shkarazi ose jo, ai kish fiksuar dy sy të bukur, nuk kuptoi mirë, nëse ishin ngjyrë qielli ose jo. Buzëqeshi duke kthyer kokën për ta ndjekur me sy deri sa të zhdukej, pa u ndjerë fajtor, a thua, se nuk e kishte Albën me të cilën sapo ishte përshëndetur.


Në anën tjetër të parkut, të cilin e përshkoi me shpejtësi, përsëri u ndal para një semafori, por vetëm për pak.
Drita jeshile e bëri të kalonte në trotuarin tjetër në atë përballë me operan. Në njërin nga pallatet vuri re një flamur që varej nga parvazi i një dritareje të hapur mbi të cilin ish stampuar fjala: “Paqe”.
Një flamur me ngjyrat e ylberit si simbol i paqes. Në shumë nga rrugët e qytetit kohët e fundit janë vënë re flamuj të tillë të dalë nga brenda shtëpive private apo ngecur në kangjellat e ndonjë shkolle.
Të paktën ky është një shpjegim më i qetë, më i kapshëm dhe më bindës për ylberin, mendoi Genti. Paqja si qetësim pas shiut, diçka e bukur, me ngjyra natyre kombinuar, për t’i dhënë jetës së njeriut një domethënie të veçantë. Por e përkohshme, ashtu siç është i përkohshëm një ylber në qiell, kur pas pushimit të shiut, del dielli.
Atëherë si munden njerëzit që nxjerrin flamujt në dritare të guxojnë ta kërkojnë paqen si diçka të përhershme?! Përderisa simboli që kanë zgjedhur është i përkohshëm, atëherë nuk e kanë këtë drejtë.
Një zgjidhje e ndershme (përderisa pretendojnë përhershmërinë e paqes) do të ish të ndërronin simbol e të mbanin jo më një flamur me ylber, por për shembull një flamur të bardhë. E bardhë siç dihet i përmban të gjitha ngjyrat e ylberit e kur dielli i bie përmbi, ajo i paqyron rrezet duke mos i lejuar të depërtojnë duke ofruar një mbrojtje për atë çka i qëndron pas.
Pra kryen dy funksione, edhe pasqyron idenë e paqes të lidhur me ylberin si një qetësim pas shiut, edhe e mbron në mënyrë të përhershme paqen që gjendet e mbuluar (mbrojtur) me të.


Duke qenë se ky mendim me shumë gjasa do të mbetej veç në kokën e tij, për të mos u lodhur më tej e mbylli atë sirtar të mendjes e vazhdoi të shpejtonte për të mbërritur në leksion në kohë.





Atë mbasdite teksa pinte kafen e zakonshme, Genti dëgjoi në radio për pushtimin e qytetit të lindjes së diktatorit të saporrëzuar me luftë. Miqtë e vet në tavolinën ku ishin ulur bashkë me të, filluan të diskutonin me zë të lartë.
Sikurse në çdo ambient tjetër, edhe në këtë tavolinë kishte nga ata që ishin pro luftës e të tjerë që ishin kundra saj. Ai vetë nuk kishte qenë kundra saj, dhe i përforcuar nga fakti që shteti shqiptar kish mbështetur luftën, ish treguar edhe më i vendosur në argumentimin e vet, mbi përse-në e mbështetjes së luftës nga ai vetë. Megjithatë në vetvete duke llogjikuar si njeri i kësaj bote, kuptonte, se kjo luftë do të ndryshonte shumë në të ardhmen e politikës në botë.
Pikërisht se ishte i ndarë mes asaj që ndjente, se do të ishte e drejtë dhe asaj që mendonte se kishte qenë e llogjikshme që do të ndodhte, edhe pse mund të mos ndihej si e drejtë, nuk përfshihej në debat me zë të lartë. Po provonte ç’donte të thonte papërcaktueshmëri. Ata që i kanë anët e qarta, janë edhe më të qetë, edhe ulërasin me zë më të lartë.
Megjithatë lajmi i kësaj mbasdite ishte i rëndësishëm, sepse donte të thonte që lufta ishte një hap më afër përfundimit. E me këtë ishin dakord të gjithë ata që i qëndronin tavolinës përqark.


E habitshmja në rënien e kryeqytetit pak ditë më parë kish qenë, se ata që nuk kishin pushuar së kërkuari ruajtjen e paqes (që mbërthehej me fjalën “Paqe” në flamujt me ylber), kishin deklaruar, se ishin të gëzuar për rrëzimin e diktatorit pas këtij sulmi.
“Të çuditshëm vërtet, pranojnë frytet e luftës pa e patur përkrahur atë. Ndoshta për të qenë më të qetë, që ‘ja ne nuk deshëm, por tani që ndodhi, s’kemi ç’t’i bëjmë’, u shfaqën ashtu siç i pamë së fundmi”, mendoi djali dhe qeshi me vete, kur iu kujtua se që para rënies së Bagdadit kish lexuar, se shtetet që bindshëm kundërshtuan luftën, kërkonin të merrnin pjesë në “vjeljen e fryteve” të saj, me këtë nënkuptoheshin kontrata për rindërtimin e vendit të shkatërruar.


Nxorri celularin për t’i nisur një mesazh Albës, meqë të dy i kishin ndjekur me vëmendje ngjarjet që prej fillimit të sulmit në muajin mars e kjo do të ish një temë e mirë për bisedë atë mbrëmje, kur të takoheshin sërish. E i shkroi formalisht, siç e kishin bërë zakon në të tilla raste:

“Nëse akoma nuk e ke dëgjuar e dashur, të njoftoj se qyteti i lindjes së diktatorit ra.
Në rendin e ri, që me shumë gjasa do të vendoset në botë, pas luftës së pashmangshme për përcaktimin e atyre që do të mbajnë në dorë frerët e botës, duket se sytë e mendjes do të na mësohen me ylberë e nëse qielli tregohet përsëri aq zemërngushtë, sa të mos na i shfaqë realisht edhe për sytë e ballit, do të arrijë njerëzimi ta bëjë edhe këtë gjë me luftë. A nuk arrihet paqja me luftë?! Genti!”



Të paktën luftën këtë herë po e bëjnë të tjerët e ata të dy qëndrojnë nga e njëjta anë e saj. Shi nuk do t’u bjerë përmbi e as për daljen e ylberit pas tij nuk ka pse të lodhen të presin.

[guntheric]

Nese nuk kishte emrin tend anash nuk do besoja se ishte e jotja kjo pjese.
Sigurisht qe vandali ka disa verejtje. Ama vetem per fillimin sepse nuk pata kohe ta lexoj te gjithen mire.

Se pari kur del dielli grija zbutet dhe nuk eshte nevoja te dale ndonje ylber. Megjithate kjo nuk eshte me shume rendesi sepse edhe e zbut.
Pak me poshte shkruan se debati ishte i zhurmshem por jo si ne parlamentin shqiptar. Vazhdon me dicka qe nuk shkon: "..vetem pa mikrofona". "vetem" do te duhej te perdorej nese debati ishte "si ne parlamentin shqiptar". Me fjalet midis ketyre fjalive sikur ngaterrohet paksa me teper ceshtja. "...por dicka e ngjashme.." ndoshta hedh poshte verejtjen time te mesiperme por hap rrugen per nje tjeter. Dmth debati, megjithese ka qene pa zera te larte, ka qene serioz perderisa krahasohet me ate te parlamentit. Ama a ka vertet arsye per kete debat serioz te zhvillohet? Nuk besoj se PO sepse ndryshimi i gjinise duke kaluar poshte ylberit vetem arsye serioze nuk eshte. Ate thonim kur ishim femije, keshtuqe me duket jashte vendit te kemi nje debat serioz ku, nga njera ane te mbeshtetet dicka e vertete(ajo qe thoshte djali) kurse nga ana tjeter te mbeshteten perralla feminie. Nese, sic ma merr mendja, cdo gje eshte figurative, atehere nuk kishte pse perdorej fare "debati i zhurmshem" ne tekst.
Pak me poshte vajza shprehet se " Patjeter qe e di, por mos kujto se arsyet biologjike jane te vetmet.." kurse nje paragraf e gjysem me poshte ajo ngul kembe tek ideja e ylberit duke mos i marre si bindese arsyet biologjike.

Kaq ka lexuar vandali.

[Sokoli]

Drita vazhdo shkruaj se e ben mire. Vetem rruges e meson rrugen.

Vandalit s'i ka dale koha ta lexoje te gjithe por me pas i ka dale te beje verejtje carcaf.

Une nje sugjerim kam. Zgjidh emra me pak te zgjedhur per personazhet.

[Lule Portokalli]

Dita, me ke kenaqur, me kuptimin e plote te fjales.
Me kete nuk dua te them qe gjithcka eshte e persosur, por dua te them, qe gjate kohes qe e lexoja, mua me vinte nje gaz i brendshem, dhe me pelqente cdo gje e shkruar aty.
Pra minutat e leximit te kesaj qe ti ke shkruar, ishin krejtesisht te kendeshme.

Megjithate, mua personalish do me pelqente qe ti ta lije nje cike me ne mjegull, ate qe doje te trajtoje. Pra ate problemin e atij ligjit, sepse ne te vertete cdo gje kuptohej mire qe ne fillim dhe lenia ne mjegull, nxit fantazine e lexuesit dhe "krenarine" e tij qe e kapi vete thelbin e problemit

Tjeter... mendoj qe te mos e kishe futur fare ate pjesen e luftes. Per te, ti shume bukur mund te shkruaje nje gje me vete te shkeputur nga kjo. Pra nuk kane pike lidhje ato te dyja, sido qe ti je perpjekur qe ti bashkosh. Bashkimit i duket vendi ku jane ngjitur

Sa per emrat, Dita, mua do me pelqente qe ti ti lije fare pa emra. Pra ti emertoje Ai dhe Ajo, dhe kjo ben pjese ne ate lirine e fantazise se lexuesit

Sidoqofte kjo eshte vetem shija ime personale.

Te uroj shume sukses ne krijimtarine tende.

[Dita]

Po e bej sipas radhes



Pershendetje guntheric!

Nuk dua te nderhyj me nje koment per ate cfare ke shkruar deri tani, per arsye, se jame bindur qe do te ta prish rrjedhen e mednimit e do te te harxhoj me shume kohe. Dhe per mua me vlere eshte vazhdimi i verejtjeve te tua seri ne fund, sesa shpjegimet e mia. Ne fund do te te sjell pamjen nga kendveshtrimi im.





Pershendetje Sokol!

Te falenderoj me gjithe zemer per fjalet e mira. E kam kuptuar shume mire sa ke shkruar ne kete fjali: "Vetem rruges e meson rrugen".

Vandalit s'i ka dale koha ta lexoje te gjithe por me pas i ka dale te beje verejtje carcaf.

Me kete fjali me ke bere te qesh me ze te larte ta dish Sokol!
Po ki parasysh, se guntheric e ka shkruar se e ka lexuar te gjithe pjesen, por ama ashtu sic duhet (pra per t'i bere verejtje) vetem pjesen e pare. Une do te deshiroja te vazhdonte deri ne fund. Po sa per carcaf, ashtu i ben vandali shkrimet. guntheric vetem se i drejton nga ana drejtshkrimore dhe i sjell ne forum.


Ne lidhje me emrat Genti dhe Alba.

Fillimisht personazhet ne kete pjese nuk mbanin asnje emer.

Genti permendej ne tekst me fjalet: Djali dhe Ai.
Alba permendej ne tekst me fjalet: Mikja, Vajza dhe Ajo.

Per ata qe m'i kane ndjekur shkrimet ne proze deri tani dhe kane lexuar brenda kesaj teme, do te kene pare qe une kam "thyer" ate qe ishte bere si rregull per shkrimet e mia, gjatesine. Ky eshte nje shkrim me i gjate, se te tjeret. Pa emra te pervecem leximi me ngjau me i veshtire, ndaj paraqita variantin e dyte me emra te pervecem.

Atehere pse Genti dhe Alba dhe jo dicka tjeter?

Te "jashtezakonshme" ne kete pjese jane ngjarjet e ndodhura, sikurse dhe llogjikimi i dy studenteve qe del jashte normales dhe shkon drejt fantazise "goxha te zhvilluar". Por na fakt ata jane thjesht dy studente shqiptare te gjendur ne nje vend te huaj dhe te lidhur me njer-tjetrin. Perse ata te mos kene emra normale, sic i kane studentet shqiptare qe sot kane moshen 18-24 vjec?
Po te kishte qene i shkruar psh. njezet ose tridhjete vjet me pare, do te kishin te tjere emra, sic i shohim tek brezat me te rritur.
Po teshkruhej njezet vjet me vone atehere do te kishin emra si femijet e bebet e sotshme.

Genti dhe Alba jane emra qe ndeshen shpesh.
Genti eshte emer krejt shqiptar dhe kjo ishte me rendesi per shquarjen e personazhit tim.
Alba nuk eshte emer shqiptar, megjithate perfaqeson dicka te bukur, thuhet e mbahet mend mjaft lehte dhe eshte i perhapur ne moshen studentore te vitit 2003.


Verejtjen e pranoj Sokol !!!!!






Pershendetje shpirtIfshehur!

Te falenderoj per gjithe c'ke shkruar. Ta dish se gazi me ka kapur edhe mua sa here qe e kam lexuar.
Ndaj me vjen mire qe e ke shkruar edhe ti, sepse me kete kuptoj se ia kam arritur qellimit t'i bej personazhet te flasin.

Megjithate, mua personalish do me pelqente qe ti ta lije nje cike me ne mjegull, ate qe doje te trajtoje. Pra ate problemin e atij ligjit, sepse ne te vertete cdo gje kuptohej mire qe ne fillim dhe lenia ne mjegull, nxit fantazine e lexuesit dhe "krenarine" e tij qe e kapi vete thelbin e problemit

Ishte nje shkrim me i gjate se te tjeret qe kam shkruar deri tani e nuk doja ta rendoja leximin e tij deri ne fund me lenie ne mjegull, sepse jam e sigurte qe kush do e lexonte do ta nderpriste leximin disa here e do te thoshte, po kjo c'ka dashur te thote. Mendoj se veshtiresi e tille eshte e lejueshme ta shkaktosh me nje tekst me te shurter. Dhe kjo s'ka munguar ne shkrime te tjera

Tjeter... mendoj qe te mos e kishe futur fare ate pjesen e luftes. Per te, ti shume bukur mund te shkruaje nje gje me vete te shkeputur nga kjo. Pra nuk kane pike lidhje ato te dyja, sido qe ti je perpjekur qe ti bashkosh. Bashkimit i duket vendi ku jane ngjitur

Kjo eshte verejtje qe meriton vemendje!!!

Mund te them nga ana ime, se ky eshte vazhdimi i nje dite, ne te cilen djali e ka nisur me kujtime, ka medituar per ylberet e paqes dhe e kurorezon me lajmin se lufta po i afrohet fundit dhe meditim mbi te ne nje pozite ne te cilen besoj se eshte ndodhur shumekush nga ne si shqiptare neper bote.
Pikerisht perfshirja brenda te njejtes dite te kaq shume ngjarjeve ben pjese tek "te jashtezakonshmet" brenda pjeses. Te pakten kete kam dashur une te sjell.

Sa per emrat, Dita, mua do me pelqente qe ti ti lije fare pa emra. Pra ti emertoje Ai dhe Ajo, dhe kjo ben pjese ne ate lirine e fantazise se lexuesit

Ne lidhje me emrat.

Sikurse i kam shkruar Sokolit me lart, ne kete pjese personazhet ishin pa emra, por leximi veshtiresohej mjaft. Ta them me bindje, se e kam provuar te pakten 10 here ta lexoj nga fillimi ne fund ne ate forme, patjeter pasi i kisha bere rregullimet sipas shijes sime.

Por shpirtIfshehur, nese deshiron une mundem ta sjell edhe variantin e pare, pra ate pa emra. Per kete mjafton te ma shkruash si deshire brenda kesaj teme.


Ju falenderoj shume per te gjitha verejtjet.


Guntheric,

kur te gjesh kohe prej teje pres vazhdimin qe me pas te nderhyj.





Shendet!

Dita

[guntheric]

Ok pra, vandali po vazhdon.

Vandalit nuk i duket serioz fakti qe meqenese shteti shqiptar mbeshteti luften perforconte besimin e Gentit ne lidhje me te, sidhe bente me te qendrueshem apo vendosur argumentet i tij. Shtetet mbeshtesin apo jo nje lufte duke u bazuar ne perfitimet e mundshme ekonomike. Ate beri Amerika qe sulmoi sidhe Franca qe ishte kundra. Mirepo njerezit e thjeshte nuk gjykojne mbi drejtesine e nje lufte duke u bazuar ne interesat shteterore, por ne moral dhe ne besimet personale. Prandaj dhe shumica e botes ishte kundra luftes.
Pak me poshte shkruan qe " E habitshmja ne renien e....." dhe ne paragrafin tjeter "Te cuditshme vertet...." Nuk besoj se eshte as e habitshme e as jane te cuditshem ata njerez sepse kjo eshte dicka mese normale. Te qenit me paqen nuk do te thote qe ata mbeshtesnin diktatorin. Pastaj mos harro qe ata kishin nje arsye me teper per te rreaguar keshtu: Atyre u binin bombat mbi koke! pra per ta "paqe" do te thoshte ndalim bombardimesh.
"...ne mes kanosjes nga shfarosja dhe ulerimave te shperthimeve na e riktheve burimin e fuqishem te jetes sone!"-shkruan Remarku ne romanin Asgje te Re nga Fronti i Perendimit, ku gjate luftes njeriu kthehet ne kafshe per te mbijetuar. E pra keta njerez nje gje te vetme kane nder mend: te mbarojne bombardimet sa me pare!

Me pelqeu mesazhi qe ai i dergoi Albes. Megjithese nuk besoj se ishte e domosdoshme te "firmoste" me emrin e tij ne fund.

Ne pergjithesi me pelqeu si pjese(qe tu bej qejfin dhe atyre qe u kundervihen verejtjeve te mia). Me gjithe ndryshimin ne stil nga pjeset e tua qe kam lexuar me pare, Gjokset dhe Trimat, vura re nje gje te perbashket. Mesa duket drejtimi i studimeve qe ke zgjedhur influencon ne krijimet e tua sepse ne te tre keto proza "perfitimi ekonomik" eshte i pranishem. Tek Gjokset, ne paragrafin e fundit, gjokset diskutojne me zjarrmi per domosdoshmerine e njerezve ne kerkim te tyre(gjokseve) qe perfitimi ekonomik te dale per te gjithe. Ne pjesen Ku Jeni o Trima perseri zoti X.X. flet per shpenzime, buxhete, shperblime etj. Edhe ne kete pjese ligji per lejimin e martesave midis homoseksualeve(ne fakt nuk e dija qe ka dale nje ligj i tille) do sjelle perfitime te medha.

[macia_blu]

perfundimisht, mua vandali nuk me zhgenjen .
eshte vandali mei denje qe kam pare der me sot.
vandal tung!!!!
Dita urime!

[Dita]

Bukur guntheric!
Te falenderoj shume per leximin e verejtjet deri ne detaje. Premtova qendrim ne fund te verejtjeve te tua, ndaj vij me kendveshtrimin tim e te personazheve te mi si me poshte.







Per ylberin qe zbut grine ke argumentuar kundra, por edhe ke pranuar vete.

Pak me poshte shkruan se debati ishte i zhurmshem por jo si ne parlamentin shqiptar.

Vazhdon me dicka qe nuk shkon: "..vetem pa mikrofona". "vetem" do te duhej te perdorej nese debati ishte "si ne parlamentin shqiptar". Me fjalet midis ketyre fjalive sikur ngaterrohet paksa me teper ceshtja. "...por dicka e ngjashme.." ndoshta hedh poshte verejtjen time te mesiperme por hap rrugen per nje tjeter. Dmth debati, megjithese ka qene pa zera te larte, ka qene serioz perderisa krahasohet me ate te parlamentit. Ama a ka vertet arsye per kete debat serioz te zhvillohet? Nuk besoj se PO sepse ndryshimi i gjinise duke kaluar poshte ylberit vetem arsye serioze nuk eshte. Ate thonim kur ishim femije, keshtuqe me duket jashte vendit te kemi nje debat serioz ku, nga njera ane te mbeshtetet dicka e vertete(ajo qe thoshte djali) kurse nga ana tjeter te mbeshteten perralla feminie. Nese, sic ma merr mendja, cdo gje eshte figurative, atehere nuk kishte pse perdorej fare "debati i zhurmshem" ne tekst.

Debati ishte i zhurmshem por jo me GRUSHTA apo me PLUMBA si ne parlamentin shqiptar.
I zhurmshem qendron pra, vetem se mungojne mikrofonat, sic jane te pranishem ne parlament.

Serioz, sepse te dy jane ne gjendje te filozofojne e ne kundershtim e siper, zeri edhe ngrihet e debati kthehet ne i zhurmshem. Alba ylberin e sjell si ide, sepse asaj i duket jo bindese arsyeja biologjike e i meshon kesaj ideje me nje bindje qe mund ta quah feminore ose jo, por me shume pasoje e kokefortesise se saj dhe bindjes se ka te drejte. Pikerisht se ajo nuk del nga pozita e saj, zeri ngrihet dhe ka debat te zhurmshem. Mendo, se debati mund te kete filluar qe me pare dhe te jete kthyer ne i zhurmshem qe atehere, dhe per cdo qendrim te kundert, atij vecse i shtohet edhe me shume zhurme.

Pak me poshte vajza shprehet se " Patjeter qe e di, por mos kujto se arsyet biologjike jane te vetmet.." kurse nje paragraf e gjysem me poshte ajo ngul kembe tek ideja e ylberit duke mos i marre si bindese arsyet biologjike.

Nuk eshte kundershti kjo, per arsyen qe permenda me lart. Ajo e di qe arsyeja eshte argumentuar te jete biologjike, por ajo nuk e beson per teresine e njerezve qe sot quhen "ndryshe", ndaj vjen me ylberin si ide. Parada e ylberit te cilen ajo e permend eshte dicka qe zhvillohet per cdo vit (qe prej disa vitesh) ne Berlin.

Vandalit nuk i duket serioz fakti qe meqenese shteti shqiptar mbeshteti luften perforconte besimin e Gentit ne lidhje me te, sidhe bente me te qendrueshem apo vendosur argumentet i tij. Shtetet mbeshtesin apo jo nje lufte duke u bazuar ne perfitimet e mundshme ekonomike. Ate beri Amerika qe sulmoi sidhe Franca qe ishte kundra. Mirepo njerezit e thjeshte nuk gjykojne mbi drejtesine e nje lufte duke u bazuar ne interesat shteterore, por ne moral dhe ne besimet personale. Prandaj dhe shumica e botes ishte kundra luftes.

Gentit nuk i perforcohet besimi ne lidhje me luften. E ke kuptuar gabim. Atij vetem se i shtohet nje arsye per te argumentuar pro-luftes perpara te tjereve. Ne fjaline me pas flitet per cfare ndjente ai brenda. Lekundja e tij vazhdon edhe ne paragrafin qe vijon:

"Pikërisht se ishte i ndarë mes asaj që ndjente, se do të ishte e drejtë dhe asaj që mendonte se kishte qenë e llogjikshme që do të ndodhte, edhe pse mund të mos ndihej si e drejtë, nuk përfshihej në debat me zë të lartë. Po provonte ç’donte të thonte papërcaktueshmëri. Ata që i kanë anët e qarta, janë edhe më të qetë, edhe ulërasin me zë më të lartë"

Pak me poshte shkruan qe " E habitshmja ne renien e....." dhe ne paragrafin tjeter "Te cuditshme vertet...." Nuk besoj se eshte as e habitshme e as jane te cuditshem ata njerez sepse kjo eshte dicka mese normale. Te qenit me paqen nuk do te thote qe ata mbeshtesnin diktatorin. Pastaj mos harro qe ata kishin nje arsye me teper per te rreaguar keshtu: Atyre u binin bombat mbi koke! pra per ta "paqe" do te thoshte ndalim bombardimesh.

E drejte qe lufta perkrahet ose jo per arsye ekonomike. Ti bie ne kundershtim me veten ne argumentimin tend.
Nje paragraf me lart ne shkrimin tend thua, se shtetet i perkrahin ose jo lufterat per arsye ekonomike dhe me poshte shkruan se pasi ata njerez (qe perbejne shtetin pra!) kane uleritur kundra luftes, nuk qenka e habitshme e ata nuk qenkan te cuditshem qe dashkan te vjelin frytet e saj. Madje kete ti e quan mese normale

Cfare eshte mese normale?????????
Franca nuk e perkrahu luften e doli haptaz kundra saj, megjithate kerkoi pjese ne kontratat per rindertimin e Irakut qe perpara se Sadami te binte nga pushteti. Pra luften le ta bejne te tjeret. Ne

‘ja ne nuk deshëm, por tani që ndodhi, s’kemi ç’t’i bëjmë’

Genti ndergjegjesohet pikerisht per ate qe jane ne gjendje te bejne shtetet dhe mungesen e konseguences ne politiken e tyre. Nese ata (shtetet dhe njerezit qe i drejtojne ata) do te kishin qene plotesisht kundra luftes, do te ishin dhe kundra rezultateve te saj. Do te mund te krijonin nje lidhje kundra Amerikes, t'i hapnin gjyqe nderkombetare, etj.
Po c'ndodh. Tani qe u be, thone, hajt se po perfitojme edhe ne.
Pra behen njesoj si ata qe po i denojne e sulmojne me fjale, se e bene luften VEC per interesa ekonomike (personale per Ameriken si shtet)

Ne pergjithesi me pelqeu si pjese(qe tu bej qejfin dhe atyre qe u kundervihen verejtjeve te mia). Me gjithe ndryshimin ne stil nga pjeset e tua qe kam lexuar me pare, Gjokset dhe Trimat, vura re nje gje te perbashket. Mesa duket drejtimi i studimeve qe ke zgjedhur influencon ne krijimet e tua sepse ne te tre keto proza "perfitimi ekonomik" eshte i pranishem. Tek Gjokset, ne paragrafin e fundit, gjokset diskutojne me zjarrmi per domosdoshmerine e njerezve ne kerkim te tyre(gjokseve) qe perfitimi ekonomik te dale per te gjithe. Ne pjesen Ku Jeni o Trima perseri zoti X.X. flet per shpenzime, buxhete, shperblime etj. Edhe ne kete pjese ligji per lejimin e martesave midis homoseksualeve(ne fakt nuk e dija qe ka dale nje ligj i tille) do sjelle perfitime te medha.

E ke kapur mire rendesine e arsyeve ekonomike brenda tre shkrimeve qe ke permendur.
Besoj se eshte karakteristika kryesore e njerezve ne kohen e sotshme. Rreth parase e pushtetit sillet gjithcka. Praja blen gjithcka, paraja pastron ndere dhe emra dhe te ngre ne maja ku kthehesh ne i paprekshem.
Studimi me ka ndikuar, sepse arrij ta shoh edhe me nga afer racionalizmin ne baze te sjelljes se njerezve. Rastet e sjelljeve jo-racionale jane perjashtime ne kohen tone.

[Dita]

Postuar me pare nga macia_blue

perfundimisht, mua vandali nuk me zhgenjen .
eshte vandali mei denje qe kam pare der me sot.
vandal tung!!!!
Dita urime!

nderhyre ne teme, kur une isha duke i kthyer pergjigje vandalit. A thua se vandali do te bindet prej asaj qe do t'i them une. Subjektive sic eshte letersia, secili do te mbetet ne mendimin e vet. shume-shume do te bejem sikur afrohemi ne nje mes te perbashket

Falemnderit per urimet Elinda!


Pershendetje per Ty dhe per Vandalin (tani vura re se nuk e kisha pershendetur ne fund )

[nitROSHI]

O Dita do vish ta pime nje kafe?