Autenciteti dhe origjina e Kuranit!

[Xhemis]

Problemi i paralizmave ne Kuran dhe Bibel !?

Duke u përpjekur të tregojnë influencën e traditave Judeo-Kristiane mbi Kuranin, disa studiues kanë nënvizuar një numër paralelesh ndërmjet Biblës dhe Kuranit. Domethënia është se Muhammedi kishte studiuar që më parë shkrimet e shenjta dhe kishte zgjedhur apo huazuar ato pjesë të cilat i dukeshin atij si më të përshtatshme, argumentet e mëposhtme e dobësojnë tepër këtë teori.

Së pari, Muhammedi tha se Kurani erdhi nga Zoti dhe ne tashmë jemi munduar të tregojmë se për arsye logjike, psikologjike dhe historike Muhammedi nuk mund ta ketë trilluar Kuranin.

Së Dyti, Muhammedi ishte analfabet. Si mund t'i ketë studiuar dhe zgjedhur ai ato pjesë nga shkrimet e mëparshme pa ditur shkrim e këndim?

Së treti, Versioni i parë arab i Dhjatës së Vjetër doli 200 vjet pas vdekjes së Muhammedit dhe versioni më i vjetër arabisht i Dhjatës së Re doli 1000 vjetë pasi Muhammedi na kish lënë.(114)

Së katërti, ngjashmëria ndërmjet 2 ngjarjeve apo librave nuk përbën provë të mjaftueshme që të tregojë se njëri është kopjuar nga tjetri apo më i voni nga ai më i hershmi. Që të dy mund të jenë bazuar mbi një burim të tretë i cili është i njejtë. Është pikërisht ky argument që jepet edhe nga Kurani. Në Bibël ka pjesë që mund të kenë mbetur të pacënuara dhe n.q.s. burimi i këtyre dy shkrimeve është Zoti, atëherë kjo do të shpjegonte edhe egzistencën e paraleleve ndërmjet tyre.

Së pesti, një shqyrtim i kujdesshëm i ty dy teksteve do të tregonte se ideja e huazimeve është në rastin më të mirë e pathemeltë.

Le të fillojmë me dallime themelore midis dy librave:

Bibla nuk është një libër, por një përmbledhje e të paktën 66 librave sipas versionit protestant, apo sipas versionit Roman-Katolik, Douay shkruar nga të paktën 40 autorë. Së dyti, Bibla është një përzierje e thënjeve Hyjnore dhe komenteve njerëzore të atyre që erdhën më pas. Shih p.sh.Jeremian 8:8, Lukën 1:1-4 dhe i Korintasve 7:25.

Kurani nuk përmban komente të tilla, madje dhe fjalët e Profetit Muhammed nuk janë pjesë e Kuranit. Së treti, në Dhjtën e Re të katër Ungjitë japin jetën dhe misionin e Jezusit, Kurani nuk është një biografi e Muhammedit shkruar nga pasuesit e tij. Së katërti, në Bibël gjen disa libra të shkruar shumë vjet pasi këta profetë kishin vdekur dhe jo në gjuhën e këtyre profetëve, duke krijuar kështu një numër vështirësish në analizimin e tyre. I tërë Kurani u shkrua gjatë jetës së Profetit dhe u mësua përmendësh nga qindra njerëz në gjuhën origjinale. Së pesti, të katër Ungjijtë kanonikë nuk ishin Ungjijtë e vetëm. Vendimi se çfarë duhet të jetë në Bibël dhe çfarë jo iu la gjykimit njerëzor. Në islam nuk u mbajt asnjë konferencë që të përcaktonte se cila Sure duhet të jetë e cila të mos jetë në Kuran.
Ideja se Kurani ka huazuar nga Bibla kundërshtohet më tej edhe nga egzistenca e dallimeve themelore në besim që i gjejmë në dy tekstet. Këto dallime janë:

Koncepti Biblik i Zotit është krejt i ndryshëm nga ai i Kuranit. Në Biël Zoti përshkruhet në një formë njerëzore. (115) Ai jepet si një person i cili lodhet dhe ka nevojë për pushim. (116) Zoti ecën në kopësht dhe një njeri mund të fshihet prej tij dhe për ta gjetur, Zotit i duhet ta kërkojë. (117) Ashtu si një njeri, Zoti jepet në Bibël sikur i vjen keq për disa nga vendimet e tij. Domethënia e kësaj është se Ai ose nuk mund t’i parashikonte pasojat, ose Ai është tekanjoz. (118) Ai jo vetëm që është xheloz, por shpesh jepet si Perëndia e Izraelit. (119) Ashtu si një njeri, Zoti ka hundë dhe jeton në errësirë të plotë. (120) Madje nganjëherë ai ka nevojë edhe për udhëheqjen e njeriut. (121) Gjithashtu ai ka frikë nga fuqia dhe uniteti i njeriut. (122) Përshkrime të tilla jo vetëm që nuk gjenden në Kuran, por konsiderohen si sakrilegj ndaj madhështisë së Zotit.

Koncepti Biblik i profetësisë është gjithashtu i ndryshëm nga ai i paraqitur në Kuran. Ndërsa Kurani i paraqet profetët si model të devotshmërisë ndaj Zotit dhe të drejtësisë morale, shih për këtë Kuranin 21:27 dhe 22:52, në versionion Biblik pothuajse të gjithë profetët dalin si mëkatarë më të dalluar në fushën e besimit dhe qëndrimit moral. Disa nga këto akte të turpshme që iu mvishen profetëve, përfshijnë adhurimin nga ana e Aaronit të idhujve (123), prirjen e Solomonit drejt paganizmit (124) dhe kurthet dinake që Jakobi i ngrinte të atit Isakut. (125) Ose Abrahami pranoi të bënte një martesë inçesti me Sarahnë, ose ai qe thjesht një gënjeshtar i paftyrë. (126)

Profeti pijanec Lot kreu inçest me bijat e tij dhe madje thuhet se ai ua dorëzoi ato epsheve të burrave të Gomorrës dhe i ftoi të bënin me to ç’të donin. (127) Profeti David jo vetëm që gjente kënaqësi tek shihte të tjerët kur bënin dashuri, por gjithashtu tradhëtoi të shoqen me gruan e Uriahut, të cilës i vrau edhe të shoqin. (128) Juda kreu inçest me nusen e të birit. Pereci dhe Zerahu të cilët janë rezultat i këtij inçesti, nderohen si stërgjyshërit dhe stërgjyshet e Jezusit. (129) Duket sikur Perëndia e bekon kështu Judën për krimin e tij inçestuoz. Jezusi jepet sikur iu drejtua së ëmës me këto fjalë: “Grua, çfarë të duhet ty se ç’bëj dhe nuk bëj unë.” (130)

Kurani nuk akuzon asnjë profet me akuzat e mësipërme.


Dallime thelbësore gjejmë edhe përsa i përket besimit në jetën e tanishmë dhe të përtejmë në konceptin e shpëtimit dhe drejtimit në jetë. (131)
Përveç dallimeve doktrinore kemi gjithashtu edhe dallime kryesore në histori të njejta si për Kuranin ashtu edhe për Biblën. Si shembull po marrim historinë e Adamit dhe Evës. Ngjashmëritë ndërmjet dy versioneve janë se të dy librat thonë që Adami dhe Eva ishin njerëzit e parë që u krijuan, se ata jetonin në një kopësht dhe u lejohej të hanin frute nga çdo pemë përveç njërës. Ata ranë nën tundimin e shejtanit (Satana) dhe hëngrën nga kjo pemë, pas kësaj ata u dërguan për të jetuar në tokë.

Më poshtë janë dallimet kryesore ndërmjet këtyre dy rrëfimeve:

1. Bibla thotë se kjo ishte pema e diturisë, Kurani nuk përmend diçka të tillë. Sipas Kuranit njeriu është frymëzuar së brendshmi për të njohur të mirën dhe të keqen dhe Adami ishte mësuar rreth natyrës së sendeve përpara mosbindjes së tij. (132)

2. Në rrëfimin Biblik, peshën e fajit e mban gruaja dhe Perëndia si dënim ia shtoi agoninë e lindjes së fëmijës. Në Kuran nuk gjendet asnjë varg i cili të sugjerojë apo nënkuptojë se përgjegjësinë kryesore për këtë faj e mban gruaja. Shtatëzënia përshkruhet në Kuran si diçka fisnike dhe e lavdëruar. (133)

3. Në Bibël Eva tundohet nga Satana i cili kishte marrë formën e një gjarpri. Në Kuran thuhet se Satana i tundoi të dy dhe nuk përmendet që ai të ketë marrë formën e ndonjë gjarpri, nepërke, apo çfarë. (134)

4. Pas mosbindjes së tyre Bibla nuk e përmend fare pendimin e Adamit dhe të Evës ndërsa në Kuran kjo pikë theksohet shumë. Sipas Kuranit ata u penduan dhe Zoti i fali. (135)

5. Bibla nënkupton se ardhja e tyre për të jetuar në Tokë ishte një farë dënimi, ndërsa Kurani thotë se ky ishte plani i Perëndisë, qysh përpra se Ai ti krijonte ata. (136)

Dallimet e mësipërme kanë një domethënie mjaft serioze nga ana doktrinore. Pema Biblike e diturisë nënkupton se përpara ngrënies nga ajo pemë ai ishte i përkryer, por pas kryerjes së këtij akti natyra e tij ndryshoi. Sipas Kuranit, njeriu duke qenë një përzierje e baltës (që është burimi i dobësisë së tij) me shpirtin, ka qenë gjithmonë një qenie e papërkryer. Ndërsa për kristianin problemi është se si ta fitojë përsosmërinë e mëparshme me qëllim që të shpëtohet dhe të kthehet në parajsë, Kurani bën të ditur se njeriu mund të gabojë, por ajo që ka rëndësi është që njeriu të mundohet sinqerisht për të përmbushur urdhërat e Perëndisë.

Ndërsa besimi kristian mund ta pranojë doktrinën e natyrës mëkatare, Kurani thotë se çdo fëmijë lind i pastër dhe është përgjegjës vetëm për veprat e tij më pas. Për shkak të natyrës mëkatare të njeriut, bashkimi me Perëndinë do të kërkojë gjakderdhje, Kurani thotë se Perëndia nuk kërkon gjakderdhje për të falur. Edhe ideja se përgjegjëse për rënien e njeriut është gruaja, ka influencuar në pozitën e statusin e gruas në shoqëri.

Dallime kryesore gjejmë edhe në historitë e Ibrahimit, Ismailit dhe Isakut, Musait dhe Isait.(137) Ideja se Kurani ka huazuar shumë pjesë nga Bibla është padyshim e gabuar. Në të vërtetë edhe ata studiues të cilët shpallin teorinë e huazimeve siç është Filip Hiti, nxitojnë të shtojnë se ngjasimet nuk janë garanci për të nxjerë konkluzionin e huazimit apo të citimit, apo se ai nuk ishte një imitues i thjeshtë.(138) Domethënia e kësaj është se Muhammedi e kishte kuptuar plotësisht Biblën, e kishte bërë atë të tijën, më pas ai e redaktoi së tepërmi dhe rikrijoi me fjalët e tij. Riçard Belli i cili mundohet aq shumë që të provojë ndërvarjen e drejtpërdrejtë të Muhammedit nga Bibla, insiston gjithashtu se ai nuk kishte një njohje të vërtetë me vetë Biblën.(139) Keneth Kreg gjithashtu thotë se Muhammedi nuk pati asnjë kontakt personal me shkrimet e shenjta paraardhëse... Kemi pothuajse një mungesë absolute të asaj që mund të quhej citim i drejtpërdrejtë nga secia Dhjatë.(140)

Teoria e huazimeve dobësohet më tej nga prania në Kuran e historive dhe detajeve të cilat mungojnë në Bibël. Rrëfimet mbi popullin e Ad-it dhe Thamud-it dhe mbi profetët e tyre Hudin dhe Salihun që nuk përmenden në Bibël. Disa detaje të Kuranit të cilat nuk i gjejmë në Bibël përfshijnë bisedën që profeti Nuh (Noa) pati me të birin e tij përpara përmbytjes, bisedën ndërmjet Abrahamit dhe atit të tij dhe ndërmjet Abrahamit dhe sundimtarit tiran (Nemrud), arratisjen e mrekullueshme të Abrahamit nga zjarri dhe mrekullinë e ringjalljes që ia dërgoi Perëndia kur ktheu në jetë zogjtë e ngordhur, therrjen e lopës nga Moisiu me qëllim që të ringjallte të vrarin i cili përmendi emrin e vrasësit. Të gjitha këto mungojnë në Bibël dhe po kështu mungon edhe biseda ndërmjet Moisiut dhe izraelitëve se cila kafshë duhej flijuar. Nuk gjejmë në Bibël as fjalën e mrekullueshme të Jezusit në djep, zogun që ai krijoi nga balta dhe ushqimin e mrekullueshëm që Allahu ia dha Merjemes.(141)

Në qoftë se Kurani ishte kryesisht por jo plotësisht i ndërvarur nga tradita çifute dhe kristiane, atëhetë nga i morri Muhammedi kaq shumë detaje që nuk i gjejmë në Bibël! Nën titullin ‘Kristianizmi në Arabi”, Enciklopedia e Re Katolike thotë se gjatë kohës kur jetoi Profeti, Hejazi nuk ishte prekur nga predikimet kristiane. Ndaj nuk mund të presim që në këtë kohë të gjejmë aty një kishë kristiane të organizuar.(142)

Disa studiues sugjerojnë se ndoshta Muhammedi u mbështet në burime gojore dhe për këtë japin si dëshmi ngatërresën në Kuran ndërmjet Merjemës (Marisë), nënës së Isait (Jezusit) dhe Miriamit, motrës së Harunit (Aaronit). Baza e kësaj akuze është vargu i cili shprehet me këto fjalë drejtuar Merjemes, nënës së Isait:

“Oj motra e Harunit, babai yt nuk ishte njeri i prishur e as nëna jote nuk ka qenë e pamoralshme.” (143)

Kjo hipotezë ësjtë e gabuar, pasi nuk merr parasysh veçoritë gjuhësore të arabishtes dhe kontekstin e vargut. Në arabisht fjala “akhun” apo “ukhtun” ka dy kuptime: 1.vëlla apo motër në gjak dhe 2. vëllazëri fisnore apo besimi. Vargu i mësipërm ka përdorur fjalën e “ukhtun” në kuptimin e dytë. Kjo nuk është e pazakontë për Kuranin i cili edhe më parë përdor shprehje të njëjta idiomatike. Në kapitullin 11 profeti Lut (Lot) iu drejtohet grave të fisit të tij si “bijat e mija” në kapitullin 7 vargjet 65:73 dhe 85, profetët Hud, Salih dhe Shuajb quhen vëllezër të fiseve të tyre përkatëse. Populli i Lutit përmendet në kapitullin 50 vargu 13, si vëllazëria e Lutit. Përveç fjalës “banatii”, që do të thotë “bijat e mija”, në 11:78 të gjitha rastet e tjera përdorin fjalën “akhun” që do të thotë “vëlla”. Fjalët o motër e Harunit janë përdorur gjithashtu idiomatikisht në sensin e lidhjeve farefisnore dhe jo familjare. Në Ungjillin e Lukës p.sh. Elisabeta, gruaja e Zakarisë quhet si një nga “bijat bijat e Aaronit” (144) me po këtë kuptim farefisnie. Së dyti, konteksti i vargut i heq të gjitha dyshimet mbi kuptimin e fjalëve “O motër e Harunit”. Kjo thirrje u bë kur Merjemja shkoi tek njerëzit e saj duke mbajtur në krah Isain foshnje.Ndersa Haruni ne kete ajet nuk eshte vellai i Musait a.s por tradita hebreje ishte se u vendosnin njerzve emrat e profeteve te koeheve te kaluara dhe kjo eshte shpjegim nga tefsiri i Kuranit.

Habia e njerëzve nuk njihte kufi. Megjithatë ata ishin të përgatitur të mendonin më të keqen për të, pasi ajo kishte disa kohë që ishte larguar nga të afërmit e saj. Po ja tani kthehej duke mbajtur paturpësisht në krah një foshnjë. Ajo e kishte turpëruar shtëpinë e Harunit (Aaronit), burimin e devotshmërisë ndaj Zotit. Motër a Harunit: Merjemës i kujtojnë vargun e saj të lartë dhe moralin e jashtëzakonshëm të të jëmës dhe të jatit. Si ka mundësi, thanë ata, që ajo u rrëzua dhe e turpëroi emrin e prindërve të saj?(145)

Këto arsye tregojnë se thirrja “O motër e Harunit” nuk mund të merret si provë e mjaftueshme që Kurani rrjedh nga burime gojore. E po kështu s’mund të pranohet e ashtuquajtura ngatërresë për emrin e Hamanit.(146)

Së treti, Kurani e mbron vet vehten. Burimet çifute, kristiane apo pagane “mund të jenë të kujtdo por jo të Zotit”. Kurani thotë në 4:82 se në të nuk gjenden askurrfarë kontradiktash. Meqë nuk provohet e kundërta e kësaj që thuhet në Kuran, të gjitha insinuatat e këtij lloji nuk kanë asnjë vlerë. Sepse në analizën e fundit nuk do të ketë rëndësi se çfarë akuzash u ngritën ose jo mbi personin, karakterin dhe qëllimet e profetit. Vërtetësia dhe autenticiteti i kushtrimit të tij mund të mohohet vetëm n.q.s. provohet si i gënjeshtërt mesazhi që ai e solli me vete. Sfida që lëshon ky mesazh është e hapur dhe e përjetshme. Çdo sulm mbi personin e lajmëtarit është anësor dhe anashkalon thelbin e çështjes. Çdo kritik serioz i Kuranit duhet të shtrojë gabimin dhe më pas të japë arsyet përse ky është një gabim. Çdo metodë tjetër do të ishte vetëm një hipotezë mbi mundësinë e një gabimi.

Deri tani kemi studiuar dy mundësitë e para logjike përsa i përket autorësisë së Kuranit. Jemi munduar të tregojmë vështirësitë që paraqet mohimi i asaj se Kurani është një Fjalë Hyjnore. Këto vështirësi, në plan të parë, nuk citojnë se Kurani është Fjalë e Perëndisë. Ato tregojnë se Muhammedi nuk ishte autor i Kuranit dhe se Kurani nuk u krijua mbi bazën e burimeve gojore Judo-kristiane.

Referenca
(115) Nuk kemi asnjë provë se Muhammedi pati mundësi ti njihte shkrimet e Shenjta... Duhet të kemi gjithashtu parasysh, se nuk kemi asnjë gjurmë për egzistencën e teksteve arabisht të Dhjtës së Vjetër e të Re përpara ardhjes së Muhammedit. Versioni më i hershëm arabisht i Dhjtës së Vjetër që e kemi është ai i R. Saadias Gaon, viti 900, ndërsa versioni më i vjetër arabisht i Dhjatës së Re është ai i botuar nga Erfenivsi më 1616, fq.515-516.
(116) Zanafilla 2:2, Zanafilla 2:3, 20:11. Për tendencën e Tij për të harruar, shih Zanafilla 8:1 dhe Eksodin 2:24. Krahaso me Kuranin 1:255.
(117) Zanafilla 3:8-11. Krahasoje me Kuran 2:115, 6:3.
(118) Zanafilla 6:6, Gjykatësit 2:18 dhe Eksodi 32:14. Krahaso me Kuranin 2:255 dhe 6:59.
(119) Eksodi 34:14 dhe Eksodi 20:5. Askund në Kuran nuk përshkruhet Perëndia si Perëndia e Kurejshitëve, Perëndia i Arabëve apo Perëndia i Muslimanëve. Shih Kuran 1:1, 4:79.
(120) 2 Samuelit 22:9-15, libri i parë i Mbretërve 8:12 dhe Numrat 11:25. Krahaso me Kuranin 42:11.
(121) Eksodi 12:13.
(122) Zanafilla 11:5-9, Zanafilla 3:22-24. Në fakt sipas Biblës, Jakobi e kishte fituar ndeshjen e mundjes. Shih Zanafilla 32:24-29.
(123) Eksodi 32:1-20
(124) Libri i Parë i Mbretërve 11:4.
(125) Zanafilla 27:16.
(126) Zanafilla 12:10-20 dhe 20:2-18.
(127) Zanafilla 19:30-38 dhe Zanafilla 19:8.
(128) Libri i Dytë i Samuelit 11:2-5, 11:15-18.
(129) Zanafilla 38:16-18 dhe Mateu 1:3.
(130) Gjoni 2:4.

(131) Për një diskutim të detajuar rreth këtyre çështjeve referojuni librit të G.Miller “Kristianizmi Misiona”, fq.1-38.
(132) Zanafilla 2:16-17, Krahaso me Kuran 91:77-8, 2:31-33.
(133) Zanafilla 3:12-17, krahaso me Kuran 29:8, 46:15.
(134) Zanafilla 3:1-7, krahaso me Kuran 2:36, 7:20.
(135) Kuran 2:37, 7:23.
(136) Zanafilla 3:17-19, krahaso me Kuran 2:30.
(137) Për një përshkrim të hollësishëm të ngjashmërive dhe dallimeve të këtyre verzioneve shih Ali M. R. Muhajir “Mësime nga Tregimet e Kuranit” (Lahore: Sh. Muhamad Ashraf 1968).
(138) Filip K. Hiti, cit.fq.17, 18.
(139) Richard Bell, cit.fq.112.
(140) Keneth Cragg, cit.fq.74.
(141) Kuran 11:32, 43:19, 21:57, 2:258, 21:69, 2:260, 3:46, 3:49 dhe 3:37.
(142) Enciklopedia e Re Katolike, vol.1, fq.721-722.
(143) Kuran, 19:28.
(144) Luka, 1 5.
(145) Abdullah J. Ali “Kurani i Shenjtë”, shpjegime nr.3331. Për një përgënjeshtrim më të hollësishëm mbi Al-Khidrin dhe Karnainin shih S:A:A: Maududin “Kuptimi i Kuranit”, jesa 7, fq.35-49.
(146) G. Miller, cit.fq.30.

[Xhemis]

Teoria e Fjalës së Shenjtë

Kemi vënë re edhe më parë thënien e Kuranit që shprehet se edhe të gjithë përpjekjet e bashkuara të njerëzimit e kanë të pamundur të krijojnë një të ngjajshëm me të. Një shqyrtim më i thellë i përmbajtjes së Kuranit nën dritën e shkencës moderne duket se e mbështet këtë thënie. Kjo demonstrohet nga Dr. Maurice Bucaille, një studiues katolik francez në veprën e tij “Bibla Kurani dhe Shkenca”. Kjo thënie përforcohet më tej nga formati i habitshëm i Kuranit.

G. Miller thotë:

Përsa i përket numrit të mrekullive dhe aspekteve të habitshme që gjejmë në ndërtimin e Kuranit, ato janë të shumta dhe çka është më e rëndësishmja ato janë të nevojshme. Me një fjalë, vendosja e fajlëve në Kuran është e domosdoshme dhe nuk ka asgjë të tepërt, gjë që mund të bënte të mundur praninë e gabimeve.(147)

Duke krahasuar Kuranin dhe Biblën nën dritën e shkencës moderne do të përmendim krijimin e botës dhe stadet e këtij krijimi, datën e krijimit të botës dhe datën e shfaqjes së njeriut mbi Tokë, përshkrimin e përmbytjes dhe të ikjes.

1). Në Bibël, Gjeneza (Zanafilla) 1:3-5, thuhet se nata dhe dita u krijuan në ditën e parë. Drita që qarkullon në Univers, është rezultat i reaksioneve komplekse që zhvillohen në yje, të cilët sipas Biblës u krijuan në ditën e katërt. Është e palogjikshme të thuash se pasoja (drita) u krijua në ditën e parë dhe shkaku i kësaj drite u krijua 3 ditë më vonë, (për më tepër) prania e mbrëmjes dhe mëngjesit si element të një drite të vetme është e pameritueshme pa krijimin e Tokës dhe rrotullimin e saj përreth Diellit.(148) Në Kuran nuk jepen sekuenca të tilla.

2). Në librin e Gjenezës (Zanafillës) 1:9-13 mësojmë se të gjithë bimët, pemët e farërat u krijuan ditën e tretë. Ajo çka është plotësisht e pabazuar është fakti se si mund të shfaqej përpara e kzistencës së Diellit (në Zanafillë Dielli shfaqet vetëm ditën e katërt) një bimësi e organizuar në shkallën më të lartë, që e kryente riprodhimin përmes farërave. Si mund të ekzistonte një bimësi e tillë pa vendosjen e natës dhe ditës.(149) Përsëri Kurani nuk bën një përshkrim të tillë.

3). Në Gjenezë 1:14-19 thuhet se në ditën e katërt u krijua Dielli, Hëna dhe yjet. Siç e dimë Toka dhe Hëna lindën nga ylli i tyre përkatës, nga Dielli. Të thuash se Dielli dhe Hëna lindën pas krijimit të Tokës do të thotë të kundërshtosh idetë më të qëndrueshme mbi krijimin e sistemit diellor.(150) Bucaile numëron edhe një varg mospërputhjesh tjera. Sipas Biblës, krijimi i Universit ndodhi në 6 ditë. Duket se gjatësia e një dite ishte 24 orë pasi Perëndia e bëri të shtunën Pushim.(151)

Në Kuran vargjet që përfshijnë krijimin e qiellit dhe Tokës janë 79:27-33, 21:11, 2:29, 23:17, 71:15-16, 78:12-13, 32:4, 50:38 dhe 25:59. Kurani p.sh. thotë mbi krijimin e Universit këto fjalë 21:30

“A nuk e dinë ata të cilët nuk besuan se qiejt dhe toka ishin të ngjitura e Ne i ndamë ato të dyja dhe ujin e bëmë bazë të jetës së çdo sendi, a nuk besojnë?”

Në Suren 41, vargu 11, Kurani thotë

“Mandej e mësyen qiellin (krijimin e qiellit) e ai ishte tym (mjegullinë që ishte si materie e parë) dhe atij e edhe tokës i tha ...”


Referenca
(147) G. Miller, cit.fq.30.
(148) Maurice Bucaille “Bibla Kurani dhe Shkenca: Shkrimet e Shenjta Shqyrtuar në Dritën e Diturisë Moderne” (Paris: Seghers, 1981), fq.43. Të gjithë referncat e tjera të kësaj faqeje janë nga ky botim.
(149) Maurice Bucaille op.cit.fq.44.
(150) Maurice Bucaille ibid.
(151) Sabathi në hebraisht do të thotë pushim. Shih Kuran 50 38.

[Xhemis]

Te thena shkencore


Ndërsa e vendosim Kuranin kundrejt zbulimeve shkencore moderne, nuk mund të lëmë pa theksuar pikat e mëposhtme:

1. Duhet të dimë se krijimi i trupave qiellorë dhe Tokës, siç shpjegohet në vargjet 9-12 të Sures 41, kërkonte dy faza. Në qoftë se marrim Diellin dhe nën produktin e tij Tokën si shembull (i vetmi shembull që kemi tani për tani) shkenca na informon se krijimi i tyre ndodhi si rezultat i procesit të kondensimit të mjegullnajës fillestare dhe më pas të shpërndarjes së saj. Pikërisht një fakt të tillë e shpreh qartë edhe Kurani kur i referohet atij procesi që krijoi një fuzion dhe më pas një ndarje nga pluhuri qiellor. Kemi pra një përputhje të plotë ndërmjet fakteve të Kuranit dhe atyre të shkencës.

2. Shkenca tregon ndërlidhjen e këtyre dy stadeve në krijimin e një ylli (si Dielli) dhe të satelitit të tij (si Toka). Një ndërlidhje e tillë sigurisht që është mjaft evidente edhe në tekstin e Kuranit.

3. Egzistenca në një stad të hershëm të Universit të atij “tymi” qiellor, që do të thotë një gjendje kryesisht e gaztë, korrespondon me konceptin e mjegullnajës fillestare që shtrohet nga shkenca moderne.

4. Egzistenca e qiejve të tjerë siç shprehet në Kuran në Suren 7, kuptimin e së cilës e kemi diskutuar, konfirmohet me shkenca moderne në bazë të vëzhgimeve që ekspertët i kanë bërë sistemit galaktit dhe pafundësisë së tij.

5. Prania e një krijimi të ndërmjetëm midis qiejve dhe Tokës siç shprehet në Kuran, mund të krahasohet me zbulimin e atyre urave lidhëse midis materialeve që gjenden jashtë sistemeve astronomiketë organizuara.(152)

Ajo që ia vlen të përmendet këtu është se si mundi Muhammedi që jetoi në një shkretëtirë arabe 1400 vjetëv më parë, ta redaktonte përshkrimin Biblik deri në atë masë sa që të hiqte prej tij të gjitha ato thënie të pasakta shkencore dhe me iniciativën e tij të shtonte tjera që shkenca i ka provuar si të vërteta vetëm kohët e fundit.

Një fushë tjetër krahasimi është data e shfaqjes së njeriut në Tokë. Duke përdorur të dhënat gjenealogjike që gjenden në kapitujt 4,5,11,21 dhe 25 të Zanafillës, mund të shohim se Abrahami u lind 1948 vjet pas Adamit. Koha që ndan Jezusin nga Abrahami është afërsisht 1800 vjet dhe koha që ndan Jezusin nga Adami është 5800 vjet. Ky vlerësim nuk mund të mohohet se është i gabuar. Origjina e kësaj pasaktësie rrjedh nga gabimet që ka në Bibël në periudhën Adam-Abraham. Sot gjenden fakte të mjaftueshme të grumbulluara nga gërmimet antropologjike dhe arkeologjike, që datojnë kohën e egzistencës së njeriut të parë në Tokë në dhjetëra- mijëra vjet. Ndaj të dhënat numerike që jepen në librin e Zanafillës nuk përputhen me faktet e shkencës moderne. Kurani nuk përmend asnjë fakt të tillë, ndaj prej tij nuk rrjedh asnjë lloj pasaktësie.


Shënim
(152) Maurice Bucaille cit.153


Vijon ...

[Xhemis]

A janë xhindët apo djalli autorët e vërtetë të Kur’anit?

Kur lexojmë ajetet e Kur’anit në vijim, do ta kemi shumë të thjeshtë t’i përgjigjemi negativisht pyetjes të lartpërmendur:
Thuaj: “Mua më shpalllet se një grup i vogël nga xhinët i vuri veshin dhe dëgjoi (Kur’anin) dhe (kur u kthyen te të vetët) thanë: “Ne kemi dëgjuar një Kur’an që mahnit, që udhëzon në të vërtetën, andaj ne i besuam atij dhe Zotit tonë, kurrsesi nuk do t’ia shoqërojmë më askë”. (Xhinn 1-2)
Shtrohet pyetja: A është e mundur që ata vetë ta kenë shkruar këtë libër e njëkohsisht të mahnitën prej veprës së tyre në këtë mënyrë dhe për më tepër të shkojnë te populli i tyre dhe të thirrën të besojnë në njësin e Allahut? Pastaj vëreni se si kontaktuan ky grup me popullin e tyre, pas dëgjimit të Kuranit:
Thanë: “O populli ynë, në dëgjuam një libër të shpallur pas Musait, që vërteton atë para tij, që udhëzon në të vërtetën dhe në rrugën drejtë!” O populli ynë, përjigjuni thirrësit të All-llahut dhe besoni atij! Ai ju falë mëkatet tuaja dhe ju shpëton prej një dënimi plot vuajtje”. (Ahkaf 30-31) Në këtë citat poashtu një shprehje e tyre “Ne dëgjuam një libër të shpallur”, nëse janë xhinët autorë të Kur’anit pse nuk thanë: “Ja libri që shkruam e vetëmshpallëm”! Dallim i madh në mes dy shprehjeve, për ata që mendojnë dhe drejt logjikojnë?!
Disa studiues kanë sygjeruar se ndoshta autorë i Kur’anit ka qenë Djalli. Dobësia e kësaj hipoteze duket në fjaktin se Kur’ani, jo vetëm që e mallkon djallin dhe e deklaron atë armikun më të madh të njerëzve,

Djalli është armik i juaji, pra edhe ju konsiderojeni armik, ai e thërret atë grupin e vet, vetëm për t'i bërë banues të zjarrit.(35;6)
2:208.O besimtarë! Pranojeni Islamin me të gjitha rregullat e tij dhe mos shkoni gjurmëve të djallit, se ai është armiku juaj i përbetuar.

Por Kurani urdhëron se para leximit të Kur’anit njeriu duhet së pari të kërkojë mbrojtje nga djalli tek Allahu xh.sh. :
“Kur të lexosh Kur’anin kërko mbrojtjen e All-llahut prej djallit të mallkuar”. (Nahl 98) (27)
Po ashtu në Kur’an thuhet në hapje të librit: “Me ndihmën e Allahut mbrohem prej dëmit të djallit të mallkuar”.

Në qoftëse djalli është autorë i këtij libri, këtu ai e ka demaskuar vetveten.Gje e cila tregon se djalli nuk eshte Autor i Kuranit.Nese djalli do te ishte autor i Kuranit, teksti i Kuranit do te ftonte ne adhurimin e krijesave dhe jo ne adhurimin e Zotit.Do te ftonte ne mos zbatimin e ligjeve te Zotit dhe jo ne zbatimin e tyre.Pothuajse 1/3 e Kuranit fton per ne Monoteizem dhe largim nga idhujtaria.Pjesa tjeter jane dispozita dhe ligje te Zotit dhe historite e profeteve.

[lace]

Xhemis edhe kete e bere Me fshive Postimin? ahahahahahahahaha,,,,Je i pa pare vella Bravo Bjeri Xhemis Bjeri si e bie Bukur

[Xhemis]

Xhemis edhe kete e bere Me fshive Postimin? ahahahahahahahaha,,,,Je i pa pare vella Bravo Bjeri Xhemis Bjeri si e bie Bukur

Mos u zgerdhi kot, merr lexo cfare kam shkruajtur se nuk fshij une postet.

[jarigas]

Kush t'i kete fshire valle, dora e Allahut??!!
Jeni te tmerruar nga e verteta, mjere ju uritha ....!!!

[lace]

Mos u zgerdhi kot, merr lexo cfare kam shkruajtur se nuk fshij une postet.

C'fare po thua? ti po me imponon qe te lexoj ato qe shkruan ti? nderkohe qe postimi ime eshte fshire? kjo eshte apsurditet i vtive 630 pas krishtit

Nqs se nuk je ti ai qe i ka fshire,kush i ka fshire? ku eshte postimi ime ketu? qe kisha bere poponenc per ate cka ti ke shkruajtur se Muhamedi nuk kishte qellim interesin personal dhe lavdine: ja c'fare kisha thene une ,,se muhamedi kishte per qellim pasurine dhe lavdine kete e vertetojne keto ajtet:

ENFALE: 65 O pjekamber! Nxiti besimtaret per lufte.Nese jane prej jush njezet te durueshem,(trim ate fuqishem),do ti mundni dyqind,e nese jane njeqind,do ti mundni njemije,sish qe nuk besuan,per shkak se ata jane njeres qe nuk kuptojne (pse luftojne).
ENFALE :67 per asnje pejgamber nuk qe me vend te kete rober derisa te kete dermuar me lufte (Armikun) ne toke.
ENFALE: 1 Te pyesin ty (Muhamed)per placken e( fituar ne lufte) Thuaj:”Placka(menyra e ndarjes se saje) eshte ceshtje qe I takon Allahut dhe te derguarit,Prandaj kini frike Allahun,permiresoni gjendjen e unitetin tuajdhe nese jeni besimtare,respektone Allahun dhe te derguarin e tije.
Thirjet per lufte ne Suren ENFALE qe nga 1 dhe vazhdojne: 7,12,13,39,43


ENFALE:41 Ju (Besimtare) ta dini se nje e pesta e asaj qe e fituat nga donje send, I takon (perkujtuesve te) Allahut,te derguarit te tije,te afermeve te tije(te derguarit) jetimeve,nevojtareve,dhe atyre ne megrim,(Ky eshte percaktim i Zotit) nese i keni besuar Allahun,dhe ate (Kur’anin) qe ia zbritem robit tone (Muhamedit)