Lajme mbi boten Orthodhokse.

[arbereshi_niko]

Vazhdon persekutimi i Kishës Orthodhokse në Ukrainë.


Burimi:
www.ortodossiatorino.net

Lajm i shkëputur nga
https://spzh.news
UOJ - Bashkimi i gazetarëve orthodhoks
nga ; Jarosllav Nivkin








SBU ( Sigurimi ) i mohon abatit të Lavrës lejen
për t'i dhënë lamtumirën murgut të vdekur,
arkimandrit Roman (Podlubnjak). Foto: Kisha Orthodhokse e Ukrainës


Kjo është rëndom një përbuzje për Kishën, në stilin më të keq sovjetik.
Mitropolitit Pavël , abatit të Lavrës dhe eprorit të manastirit të të ndjerit,
i’u mohua leja nga shërbimet sekrete ukrainase
për të marrë pjesë në varrim.
Në një botë ku edhe të burgosurit me burgim të përjetshëm
lejohen të dalin për t'u dhënë lamtumirën e fundit të dashurve të vdekur,
ky trajtim i turpshëm kundrejt një episkopi
në arrest shtëpie për dy muaj është një tjetër tregues
i karakterit demoniak të regjimit të Kievit.
SBU refuzoi kërkesën e Mitropolitit Pavël për t'u lutur në Lavra për funeralin e të ndjerit Arkimandrit Roman (Podlubnjak).
Më 2 qershor 2023, abati i Lavrës së shpellave të Kievit i prezantoi kërkesën SBU-së për ta lejuar atë të merrte pjesë në shërbimin e varrimit të një murgu të ndjerë të manastirit,Arkimandrit Romanit (Podlubnjak), por që kërkesa i’u refuzua, siç referoi prifti Nikita Çekman, që është edhe avokati i abatit, në kanalin e tij në Telegram.
"Mitropoliti Pavël kishte prej kohësh marrëdhënie miqësore me të ndjerin Arkimandritin Roman, i cili punoi për shumë vite në Lavra të shpellave të Kievit," shkroi avokati. "Vladyka donte shumë t'i bënte një tribut lutjeje At Romanit dhe të merrte pjesë personalisht në shërbimin e funeralit të tij.
Mbrojtja i kërkoi zyrës së hetimit ta bënte këtë, por fatkeqësisht kërkesa u refuzua.
Avokati kujtoi se Mitropoliti Pavël nuk i ka shkelur asnjëherë rregullat e vendosura nga gjyqtari hetues për të gjithë periudhën e arrestit shtëpiak gjatë gjithë kohës.
“Duke pasur parasysh përdorimin e monitorimit elektronik, ne besojmë se refuzimi i dhënies së lejes për të marrë pjesë në shërbesën e varrimit do të mbetet në ndërgjegjen e vendimmarrësit, sepse ka ligje, rregullore dhe urdhra, por ka edhe marrëdhënie njerëzore mbi të cilat kjo bota është ndërtuar”, tha At Nikita.
Varrimi i Arkimandritit Roman ishte caktuar për 3 qershor në kishën e Shën Agapit në Grotat, pas Liturgjisë në orën 7:00.
Siç u raportua më parë, Arkimandriti Roman, drejtor i korit dhe mësues i Akademisë Teologjike dhe Seminarit të Kievit, ndërroi jetë më 1 qershor.

[arbereshi_niko]

Shtatë kisha orthodhokse janë përmbytur për shkak të shpërthimit të digës në Kakhovka
Lajm nga
Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë, i datës 8 qershor 2023







kisha e ikonës Kasperovskaja të Nënës së Zotit në Kherson.
Foto: news.church.ua



Kisha Orthodhokse e Ukrainës ka raportuar për kishat e eparkisë në Kherson që vuajnë prej përmbytjeve të shkaktuara nga shkatërrimi i hidrocentralit në Kakhovka.
Shtatë kisha të eparkisë së Kherson-it të Kishës Orthodhokse të Ukrainës u përmbytën për shkak të shpërthimit të digës në hidrocentralin Kakhovka, njoftoi Departamenti i Informacionit dhe Edukimit të Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Sipas të dhënave, në zonën e fatkeqësisë ndodhen Kisha e Ikonës Kasperovskaja të Nënës së Zotit dhe Kisha e Shën Gjergjit në Kherson, Kisha e Shën Ninës në Oleshki dhe Kisha e Shën Nikollës në fshatin Sadove, Kisha e ikonës së Zjarrit të Pashuar (Neopalimaja Kupina) në fshatin Pravye Sagi dhe ikona e Nënës së Zotit të Korsun në fshatin Peshçanovka, rrethi Kherson, si dhe kisha e Shën Andreas në fshati Kardashinka, rrethi i Skadovsk.
Këtu janë detajet e ngjarjeve të raportuara në faqen e internetit të kishës së Ikonës së Nënës së Zotit
Kasperovskaya, e vendosur në lagjen Korabel të Khersonit: "Jemi në një ishull të rrethuar me ujë nga të gjitha anët - tani zona është përmbytur plotësisht me 1,5-2 metra ujë që vjen vazhdimisht. <...> Tani kisha është e përmbytur - uji ka pushtuar pjesën e brendshme të kishës, duke shkatërruar si ndërtesën e kishës, ashtu edhe veglat, mobiljet dhe ikonat e saj. Kanë pësuar dëme gjithashtu edhe furrat e bukës dhe linjat për përgatitjen e drekës për banorët kanë pësuar dëme edhe për personat e zhvendosur nga Kherson.
Besimtarët kërkojnë ndihmë për priftërinjtë e kishës dhe familjet e tyre, famullitë dhe të gjithë banorët e zonës së përmbytur.
Siç raportohet, me bekimin e Fortlumturisë së Tij Mitropolitit Onufrij, Kisha Orthodhokse e Ukrainës po mbledh donacione për të ndihmuar banorët e rajonit Kherson të prekur nga shembja e digës në Kakhovka.



Burimi: www.ortodossiatorino.net

[arbereshi_niko]

Pse Zelenski duhet të persekutojë të krishterët.
Do të ishte marrëzi që ai të mos e bënte këtë!

nga Charles Bausman
Russian Faith, 23 dhjetor 2023


Persekutimi i besimit kryesor të krishterë të Ukrainës është kthyer në një fatkeqësi të marrëdhënieve me publikun për Zelenskin dhe regjimin e tij tiranik.
Zëra të fuqishëm me audiencë të madhe dhe me ndikim e denoncojnë atë: Tucker Carlson, Glenn Greenwald, Elon Musk, Alex Jones dhe shumë të tjerë, por nuk ka pushim.
Tmerri i gjenocidit dhe krimet e luftës në Gaza e kanë fshirë atë nga titujt kryesorë, por represioni dhe brutaliteti vazhdon.
Reagimi dhe debati perëndimor zbulon keqkuptime të thella të realitetit ukrainas, të historisë ukrainase dhe ruse, të natyrës së regjimit Zelenskian dhe të vetë krishterimit, dhe për mendimin tim janë shumë sipërfaqësore. Zakonisht kufizohen me kritikët e mësipërm të cilët konkludojnë se: “Z. në fund të fundit nuk është demokrat”, “është djalë i keq” dhe “ja një arsye tjetër pse nuk duhet ta mbështesim”.
Ajo që ata nuk e kuptojnë është se Zelenski po vepron plotësisht në mënyrë racionale dhe në të vërtetë nuk ka zgjidhje tjetër, dhe asnjë reagim i marrëdhënieve publike në Perëndim nuk do të justifikonte një ndryshim kursi.
Ata nuk e kuptojnë se Kisha e Ukrainës është me të vërtetë një kërcënim për sigurinë e Kievit.
Me gjithë fjalët për autonominë dhe besnikërinë e saj totale ndaj regjimit ukrainas, kjo nuk është plotësisht e vërtetë, madje as e mundur, as në nivel shpirtëror, as në nivel racional.
Konfuzioni rrjedh nga mungesa e njohurive për etninë ruse dhe "ukrainase", historinë, rolin e fuqishëm të krishterimit në të dy vendet dhe natyrën e krishterimit.
Së pari, keqkuptimi etnik.
Kjo vazhdon edhe në mesin e shumicës së perëndimorëve që simpatizojnë Rusinë në këtë konflikt, të cilët shohin të keqen e natyrshme të regjimit Zelenskian dhe zotërinjve të tij globalistë të kukullave në Shtetet e Bashkuara.
Emrat që përmenda më lart dhe shumë kritikë të tjerë të shquar – mund të shtoja edhe Mearsheimer, Ritter, Duran, MacGregor, e kështu me radhë – i referohen në mënyrë rutinore “popullit ukrainas”, sikur ky të ishte një etni, një kombësi ose një identitet në kuptimin e zakonshëm, të popullit ukrainas, e termit…
Por thellësisht në vetvete nuk është kështu, dhe kjo është një nga gënjeshtrat e para që duhet të hidhet poshtë për të kuptuar pse represioni i Kishës është politika logjike për shokun Zelenski.
Në çdo masë të asaj që përcakton "një popull": gjuha, feja, ADN-ja, historia e përbashkët shekullore, lavdia dhe sakrifica e përbashkët ushtarake, sundimtarët dhe figurat e shquara të kaluara, armiqtë historikë, tragjeditë dhe triumfet e përbashkëta, lidhjet ekonomike, lidhjet familjare, letërsia, kultura, arkitektura, kuzhina etj., njerëzit që banojnë në atë që aktualisht quhet "Ukrainë" janë një me ata të Rusisë.
Është krejtësisht marrëzi të besosh ndryshe.
E njëjta gjë vlen edhe për Bjellorusinë.
Kufijtë e tanishëm politikë janë artificialë dhe arbitrarë, rezultat i paqëndrueshmërisë politike në dy momente, së pari kufijtë e brendshëm efektivisht të pakuptimtë të vendosur në vitet e para të BRSS, dhe së dyti kufijtë politikë të vendosur dashje pa dashur, nga një grusht mashtruesish të partisë komuniste, i cili nuk përfaqësoi askënd në vitin 1991.
Popullsia nuk u pyet kurrë se në cilin vend dëshironin të ishin pjesë, por kufijtë u paraqitën si një fakt i kryer. Kjo është gjithçka që përfaqësojnë këta kufij, të cilët bien ndesh me 400 vitet e mëparshme të formimit të shtetit dhe popullit rus.
Shumë në Perëndim ende nuk e kuptojnë plotësisht këtë.
Ky është një problem i madh për regjimin në Kiev, i cili nuk është rus, por më tepër hebre, një krijesë e qartë e një sipërmarrje kriminale globaliste hebreje që dominon në Shtetet e Bashkuara dhe Evropë. Ky regjim alien dhe shtypës duhet të bëjë ç'është e mundur për të shtypur të vërtetën e mësipërme, prandaj të gjitha lajkat për gjuhën "ukrainase" (të rreme), për letërsinë "ukrainase" (inekzistente), për këtë dhe atë "ukrainase". Është e gjitha false, e sajuar dhe një shembull mjaft i përsosur i gënjeshtrave të pafund të nxjerra nga elitat perëndimore për pothuajse çdo aspekt të jetës.
Për faktin se sa e rreme është "gjuha ukrainase", bëni një kërkim për "украинский язык искусственный" (gjuha e rreme ukrainase) në Yandex dhe shfletoni rezultatet duke përdorur Google Translate. Studiuesit rusë e kanë zmontuar plotësisht atë gënjeshtër të veçantë.
E vetmja e vërtetë është avantazhi përfundimtar i Rusisë në të gjithë kolapsin e Ukrainës, sepse kur të vijë fundi për këta pushtues të huaj dhe fundi duket se po afrohet shpejt, këto lidhje vëllazërore do të shpërthejnë dhe të gjithë ata "nacionalistë ukrainas" do të përjetojnë një zgjedhje dramatike. ndërmjet ndërrimit të mendjes ose të ikin.
Komisionerët e tyre hebrenj do të jenë të parët që do të ikin.

Nga të gjithë elementët e lartpërmendur që përcaktojnë njerëzit, në rastin e Rusisë, më galvanizuesi dhe më përcaktuesi është besimi i tyre, në një masë shumë më të madhe se në shumicën e vendeve. Ky besim është fjalë për fjalë ngjitësi kataluzues që e mbajti Rusinë të bashkuar në shekujt para revolucionit.
Është e vetmja arsye pse Rusia ekziston, duke e shpëtuar vazhdimisht atë nga shkatërrimi i sigurt.
Ka një panteon shenjtorësh (asnjëri prej të cilëve nuk fliste "ukrainaisht", megjithëse shumë prej tyre jetonin në atë vend), të cilët të gjithë thanë të njëjtën gjë: se populli rus ka një rol të veçantë për të luajtur në histori dhe ai rol përcaktohet nga të krishterët orthodhoks... Kjo ishte ideologjia shtetërore për shekuj me radhë, ku perandorët e shihnin veten dhe njerëzit që ishin dakord me ta si kujdestarë dhe mbrojtës të krishterimit orthodhoks, para së gjithash.
Shteti, populli dhe kultura ruse shënojnë lindjen e tyre duke filluar nga konvertimi në krishterim që ndodhi 1000 vjet më parë.
Shpesh dëgjojmë se Amerika dhe Izraeli janë të vetmet vende në botë të bazuara në ide, kështu që ne do të shtojmë Rusinë në listë.
Kjo ide është krishterimi, një atdhe intelektual shumë më bindës, tërheqës, i plotë dhe i mirëpërcaktuar se ai i Amerikës apo i Izraelit. Në të vërtetë, gjatë 15 viteve të fundit këtu është folur shumë për faktin se Rusia vuan nga mungesa e një "ideje kombëtare", një ideologjie zyrtare, pasi nuk ka dalë me asgjë pas eliminimit të komunizmit, përveç "patriotizmit". dhe "prosperitet". Përgjigja e qartë është pikërisht para hundës së tyre: ideja në fjalë është krishterimi, siç ka qenë gjithmonë, përveçse gjatë periudhës së sundimit komunist.
Asgjë tjetër nuk ka kuptim këtu.

Pra, Zelensku nuk ka zgjidhje, me të vërtetë.
Të krishterët janë në fakt një kërcënim për pushtetin e tij. EDhe pse protestat prej tyre (orthodhoksët ) për të treguar se janë besnikë regjimit, se mbështesin luftën, se janë plotësisht autonomë nga Kisha Ruse, etj. etj., e thonë gjatë, sepse, së pari, janë deklarata të bëra nga fundi i tytës së automatikut dhe së dyti, sepse bien ndesh me mendjen e shëndoshë.
Të gjithë në Ukrainë dhe Rusi e kuptojnë këtë, veçanërisht Zelenski dhe banditët e tij, të cilët veprojnë absolutisht në mënyrë racionale.
Natyrisht, priftërinjtë, episkopët dhe besimtarët ukrainas në pjesën më të madhe ushqejnë simpatitë pro-ruse, edhe nëse përpiqen t'i fshehin ato, dhe do të ishte naive të mendohej të bënin të kundërtën.
Dhe prandaj duhet të bëhet shpërbërja e Kishës. Është thelbësore të ruhet pushteti. Asnjë sasi e dëmtimit të marrëdhënieve publike në Perëndim nuk mund të kompensojë këtë llogaritje të thjeshtë të fuqisë.
Përveç identitetit kombëtar, një tjetër kërcënim i dukshëm nga Kisha, një fakt i papërshtatshëm për demonët e kësaj bote, është se krishtërimi i urdhëron bijtë e tij të mos japin dëshmi të rreme, t'i përmbahen të vërtetës, sa më mirë që të munden, të refuzojnë gënjeshtrat dhe të keqen, edhe kur kjo sjell persekutim dhe vuajtje.
Regjimi Zelenskut është në anën e gabuar të këtij lisharësi altalenant.
Është një tjetër arsye shumë e fuqishme pse të krishterët e ndershëm në Ukrainë nuk e mbështesin atë dhe janë kandidatët kryesorë për ndjenjat pro-ruse.

Elementi i fundit i ekuacionit është karakteri hebre i regjimit të Zelenskut, i cili e disponon atë të urrejë gjithçka të krishterë dhe ruse, të përpiqet të shkatërrojë krishterimin në çdo rast, për ta parë atë si armikun e tij të fundit. Në këtë, Zelenski është vazhdues i flakt i paraardhësve të tij që persekutuan popullin rus - bolshevikët.
Të dy elementët janë hebrenj dhe të dy kanë një urrejtje të lindur ndaj krishterimit.
Financuesit neokonservatorë të Zelenskit në Uashington dhe Londër e urrejnë krishterimin jo më pak se ai, siç tregohet nga politikat e tyre të brendshme, shembulli i të cilave vetëm e inkurajojnë atë.
Zelenski është në fakt në një disavantazh të madh, sepse kush shtyp krishterimin, përfiton vetëm elasticitet rezilient, si kur shtyni një top plazhi nën ujë, kështu që megjithëse shtypja është politikisht e përshtatshme, madje edhe e nevojshme, në afat të shkurtër, ajo vetëm do ta dëmtojë atë në afatgjatë.
Ai nuk mund t'i drejtohet asgjësimit dhe terrorit të egër dhe total si shokët e tij spiritual bolshevik, dhe e gjithë kjo shtypje që do të arrijë është forcimi shpirtëror i vetë forcës së cilës i frikësohet më shumë [ Kishës ].
Kur të vijë fundi dhe do të vijë, do të shpejtojë vdekjen e tij dhe fyerjet nga narodët (populli).
Ai duhet ta dijë, por ndoshta nuk i intereson, sepse, për mendimin tim, dhe përsëri kjo është nënvlerësuar në Perëndim, i gjithë konflikti ishte para së gjithash një mashtrim, një plan masiv përvetësimi që përfundoi me Zelenskin dhe bashkëpunëtorët e tij, të cilët gjejnë rehati të madhe mes enëve të tyre të tavolinës të veshura me ar diku në Izrael.
Konfuzioni dhe keqperceptimet rreth këtyre fakteve në Perëndim (por jo në Rusi apo "Ukrainë") rrjedhin nga mungesa e njohurive të historisë ruse, një injorancë pothuajse totale për historinë, rolin dhe mësimin e krishterimit orthodhoks në Perandorinë Ruse dhe sot. , dhe për shkak të mungesës së vlerësimit se sa të rëndësishme janë konceptet e krishtera në çështjet botërore, sot të përmendura, kur në fakt ato janë qendrore.
Pra, represioni do të vazhdojë deri në kolaps.
Akuza të fabrikuara kundër priftërinjve dhe episkopëve, dëbimi i gjysheve nga faltoret e tyre të dashura nga nacionalistë korpulente, dëbimet e murgjve nga manastiret, torturat dhe burgosjet e herëpashershme, konfiskimi i pronave dhe relikeve, përdhosja e altarëve, sulmet ushtarake ndaj kishave, vrasjet e çuditshme të këqija ose zjarret.
Mund ta gjeni buletinin-raportin ditor të kësaj katrahure në orthochristian.com dhe gjetkë nëse dëshironi të jeni të përditësuar.

Përpjekja për të kuptuar ngjarjet politike pa një botëkuptim të krishterë na lë të hutuar dhe konfuzë dhe na bën të pyesim veten se si gjërat u përshkallëzuan ndonjëherë në një fatkeqësi kaq tragjike. Vishni armaturën e Perëndisë dhe gjithçka do të ketë kuptim të përsosur.



Burimi: Arberia Ortodossa

[arbereshi_niko]

Një Faqe e re në internet: Shpëtoni Kishën Orthodhokse të Ukrainës


Save the UOC ("Shpëtoni Kishën Orthodhokse të Ukrainës")
është uebsajti i ri i lançuar disa ditë më parë
dhe i kushtohet tërësisht tragjedisë së persekutimit të krishterimit orthodhoks në Ukrainë.
Faqja është një projekt i firmës ligjore Amsterdam & Partners,
e cila ka përfaqësuar Kishën Orthodhokse të Ukrainës të persekutuar pro bono që nga tetori 2023.
Kujtojmë se Robert Amsterdam, pronari i firmës dhe avokati i Mikhail Khodorkovskij,
është personi i fundit në botë që mund të dyshohet për simpatitë pro Putinit.
Faqja përfshin një letër të bardhë të detajuar mbi persekutimin e Kishës, si dhe një film prezantues.

https://savetheuoc.com/wp-content/up...hite-Paper.pdf




Përshëndetje

[arbereshi_niko]

Greqia dhe martesat e të njëjtit seks: a është vendi në prag të shpërthimit?

nga Konstantin Shemljuk
Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë, 19 janar 2024

Kryeoiskopi i Athinës Hieronimos përballet me një zgjedhje të vështirë.
Qeveria greke ka premtuar të legalizojë martesat e të njëjtit seks në shkurt. Episkopët janë njëzëri kundër; Sinodi hesht; njerëzit po ziejnë. Si mund të përfundojë?
Situata në lidhje me legalizimin e martesave të të njëjtit seks në Greqinë Orthodhokse ka arritur një pikë kritike në fillim të vitit 2024. Pothuajse të gjithë mitropolitët grekë kundërshtojnë fuqimisht ligjin e propozuar, i cili do t'i lejojë homoseksualët jo vetëm të regjistrojnë bashkimet e tyre të të njëjtit seks si "familje", por edhe për birësimin e fëmijëve.
Në seancën e fundit të Sinodit, Kisha Greke u shpreh kundër birësimit të fëmijëve nga homoseksualët, duke u shprehur se “fëmijët nuk janë kafshë shtëpiake”, por nuk bëri një deklaratë të qartë në lidhje me martesat e të njëjtit seks. Në të njëjtën kohë, shumica dërrmuese e episkopëve grekë e kanë dënuar ashpër projektligjin e ardhshëm dhe besimtarët grekë janë gati të dalin në rrugë në shenjë proteste. Kjo nuk është për t'u habitur,
duke qenë se disa mitropolitë u bëjnë thirrje direkt orthodhoksëve grekë që të “luftojnë kundër legalizimit të martesave homoseksuale.
Kryepiskopi Hieronimos i hodhi benzinë ​​zjarrit duke garantuar se “Kisha nuk do të rrëmbejë armët”, pra nuk do të nisë kryengritje masive. Megjithatë, vetë deklarata, në të cilën një person me një tufë shumë milionëshe pas tij përmend armët, duket shumë alarmante dhe tregon se të paktën po flasim për trazira. Megjithatë, qeveria, duke iu përmbajtur disa marrëveshjeve “me partnerët perëndimorë”, është e vendosur ta miratojë projektligjin pavarësisht kundërshtimeve.
Pra, çfarë po ndodh në Greqi dhe si mund të përfundojë?

Kisha dhe politika: simfoni apo kakofoni?

Sipas Kushtetutës, Greqia është një vend orthodhoks.
Qëndrimi i kishës për çështje të ndryshme në vend është shumë domethënës dhe në të shumtën e rasteve është në përputhje me shtetin sepse Kisha subvencionohet nga buxheti i shtetit.
Megjithatë, në historinë e vendit, ka pasur raste kur “simfonia” e dukshme mes kishës dhe shtetit është ndërprerë, duke çuar jo vetëm në një “kakofoni”, por edhe në një përballje të rëndë. Një rast i tillë ishte futja e “fesë” në dokumentet e identitetit.
Në vitin 2000, qeveria vendosi të hiqte këtë shënim në dokumentet. Megjithatë, kreu i atëhershëm i kishës greke, Kryepeshkopi i Athinës Christodoulos, e kundërshtoi këtë vendim. Qëndrimi i tij i vendosur për këtë çështje çoi në protesta masive në Athinë dhe Selanik, dhe Kisha mblodhi mbi 3 milionë nënshkrime ( firma ) duke bërë thirrje për të mos hequr përcaktimin e "fesë" nga pasaportat. Vlen të theksohet se në atë kohë e gjithë popullsia e Greqisë arrinte në pak më shumë se 10 milionë njerëz dhe se 3 milionë nënshkrime ishin më shumë se numri i votave të marra nga partia PASOK (Lëvizja Socialiste Panhelene) për të ardhur në pushtet në vend. .
Më pas (si në shumë raste të tjera) Kisha e humbi përballjen me politikanët, por të gjithë ende dridhen nga mendimi se ngjarjet e vitit 2000 mund të përsëriten. Nga ana tjetër, pas vitit 2000 politikanët kuptuan se Kisha ka një rol vendimtar në çështjen elektorale, që do të thotë se askush nuk dëshiron të debatojë me të.
Por jo në rastin e legalizimit të martesave të të njëjtit seks.
Më 19 janar 2024, kryeministri grek Kyriakos Mitsotakis tha se një projekt-ligj për martesën e të njëjtit seks do të miratohej në fillim të shkurtit.
Në të vërtetë, në unison me këtë deklaratë, u raportua se një mbledhje e jashtëzakonshme e Sinodit të Kishës Orthodhokse të Greqisë do të mbahet më 23 janar 2024. Do të shqyrtohet vetëm një çështje: martesa e homoseksualëve dhe reagimi ndaj saj. Sinodi, sipas Statutit të Kishës së Greqisë, u thirr nga Kryepeshkopi Hieronumos. Megjithatë, siç doli, ai e bëri këtë për një arsye specifike.

Politika në kishë apo Kisha në politikë?

Është e rëndësishme të kuptohet se Kryepiskopi Hieronimos po përpiqet të "balancojë" mendimet drejtpërdrejt të kundërta. Në një nga intervistat e tij të fundit, ai deklaroi se në çështjet e "bashkimit homoseksual", nuk duhet të mendohet për pozicionet "e djathta", "majtas" dhe "qendër", por përkundrazi të merret parasysh "çfarë lloj shoqërie dhe familjeje do të kemi nesër." Në të njëjtën kohë, për të zhvendosur përgjegjësinë personale dhe kishtare, ai deklaroi se çështja e martesës së të njëjtit seks duhet të vendoset në një referendum kombëtar.
Në këtë situatë, primati i kishës greke përpiqet të veprojë jo vetëm si udhëheqës fetar, por edhe si politikan.

Duke iu përgjigjur gazetarëve në lidhje me qëndrimin e tij për martesën e të njëjtit seks, Kryepiskopi Hieronimos tha: "Në çështje të tilla, kryepskopi nuk mund të mbajë një qëndrim i vetëm, po ashtu as kryeministri".
Kjo është arsyeja pse ne nuk kemi dëgjuar ndonjë deklaratë të ashpër prej tij dhe ndoshta nuk do t'i dëgjojmë. Ai pret që edhe Sinodi i Kishës së Greqisë të përmbahet nga deklarata të forta deri në miratimin e projektligjit, i cili tashmë është në parlamentin grek pasi ka kaluar të gjitha procedurat e nevojshme për votim.
Me fjalë të tjera, Kryepiskopi Hieronimos shpreson të "ulet" dhe më pas, pas miratimit të ligjit, të deklarojë se "Kisha nuk mund të bëjë asgjë".
Natyrisht, mungesa e bindjeve të forta për një çështje kaq të dukshme për një besimtar, siç është qëndrimi ndaj mëkatit të Sodomës, shkakton shumë pakënaqësi jo vetëm te besimtarët e zakonshëm, por edhe te episkopët grekë, të cilët gjithnjë e më shumë i lejojnë vetes të kritikojnë veprën e primatit. .

Çfarë fshihet pas thirrjes së Sinodit?

Prandaj, disa mitropolitë u zemëruan që Kryepiskopi Hieronimos, pa informuar Sinodin dhe hierarkinë, u takua me kryeministrin grek Mitsotakis. Mediat greke e quanin këtë takim “të fshehtë”, duke pretenduar se kolegët e episkopit kërkojnë që kreu i kishës greke të japë llogari për atë që ndodhi gjatë takimit. Me pak fjalë, një skandal është evident.
Një skandal edhe më i madh po përhapet për faktin se Sinodi i 23 janarit u thirr nga Kryepiskopi Hieronimos, por me sa duket, jo me vullnetin e tij.
Fakti është se një grup episkopë grekë, bij shpirtërorë dhe admirues të kryepiskopit të lartpërmendur Kristodhulis të Athinës dhe të gjithë Greqisë (paraardhësi i Hieronimos ), filluan të mbledhin nënshkrime (firma) për thirrjen e menjëhershme të Sinodit. Ata mblodhën 25 nënshkrime të tilla. Megjithatë, letra nuk iu dërgua në kohë kryepiskopit, i cili mësoi për mbledhjen dhe, duke parashikuar ngjarjet, e thirri vetë Sinodin.
Megjithatë, sipas shtypit grek, një grup episkopësh të kishës greke tani e akuzojnë kryepiskopin se nuk ka përmbushur detyrat e tij si udhëheqës shpirtëror i kombit.
Episkopët pretendojnë se Primati flirton me autoritetet dhe përpiqet të "manovrojë" në një çështje parimore. Për këtë arsye ata kërkuan që të mblidhej një Sinod.

A nuk është mëkat homoseksualiteti?

Nga ana tjetër, përfaqësues të qeverisë greke deklarojnë vazhdimisht se mendimi i kishës për këtë çështje nuk ka fare rëndësi. Për shembull, vetëm një orë pasi kryepiskopi sugjeroi mbajtjen e një referendumi, zëdhënësi i qeverisë greke deklaroi, së pari, se Kisha nuk do t'u diktonte politikanëve se si të votonin dhe, së dyti, se "çështjet e të drejtave të njeriut nuk vendosen në referendum".
Besimtarët janë gjithashtu të indinjuar që autoritetet po përpiqen ta zhvendosin çështjen e njohjes së familjeve homoseksuale nga një çështje thjesht politike në një problem shpirtëror. Një përfaqësues i qeverisë, për shembull, deklaroi se "homoseksualiteti nuk është mëkat" dhe se ishte "i trishtuar kur dëgjoi" opinionin e kundërt, i cili, sipas tij, "nuk përfaqëson as besimtarët dhe as Kishën".
Fjalë të tilla të zyrtarit u perceptuan si një përpjekje nga shteti për t'i diktuar Kishës se çfarë duhet të konsiderohet mëkat dhe çfarë jo. Problemi rëndohet edhe më shumë nga fakti se praktikisht të gjithë episkopët grekë e shohin njohjen e martesës së të njëjtit seks vetëm si hapin e parë drejt shkatërrimit të vlerave të krishtera dhe nuk e perceptojnë homoseksualitetin si një "karakteristikë biologjike" të një personi. Për më tepër, po dëgjojmë gjithnjë e më shumë thashetheme se të njëjtët njerëz që kohët e fundit argumentuan se familja tradicionale është një institucion krejtësisht i padobishëm dhe i vjetëruar, po avokojnë për legalizimin e martesave të homoseksualëve. Sipas peshkopëve, duket se nëse familja është një institucion i vjetëruar, atëherë ata që promovojnë bashkimet homoseksuale po e shkatërrojnë këtë “institucion”.

Së shpejti do të shohim se çfarë do të çojë e gjithë kjo. Ndoshta më 23 janar Kisha Ortodokse e Greqisë do të marrë një vendim të prerë për çështjen e martesave homoseksuale. Mitropoliti i Korfuzit Nektarios tashmë u ka bërë thirrje vëllezërve të tij që të dënojnë ligjin e radhës. Gjithashtu ka shumë gjasa që qeveria greke të mos i kushtojë vëmendje qëndrimit të kishës dhe ligji të miratohet. Çfarë do të ndodhë më pas në vend (protesta, mitingje, demonstrata) nuk dihet.
Megjithatë, ajo që është e sigurt është
se politikanët e vendit ngadalë dhe me siguri po shkatërrojnë rrënjët dhe traditat ortodokse të po atyre njerëzve të cilëve u premtuan se do t'u shërbejnë.

[ilia spiro]

Eshte qesharake ta quash Greqine, sot vend "orthodhoks", ky vendim i ve vulen, me mire ne kushtetutat demokratike ku Kisha eshte e ndare nga shteti dhe mbaroi, vec hipokrizise nuk ka gje tjeter, njerezit nuk i hane me talljet me ta

[arbereshi_niko]

Jam dakort me ty, që Greqia nuk mund të konsiderohet “shtet orthodhoks”. Por kjo është një teoremë që, vlen për të gjitha vëndet e Evropës plakë…
Ku legjislaturat e të gjitha vëndeve në BE,
janë shëndërruar, ku pa përjashtim e Drejta Civile o e Drejta Pozitive ka zëvëndësuar të Drejtën Natyrore dhe të Drejtën Kanonike…, me fjalë të tjera, aty ku konsiderohej jasht-natyrës ose mëkat, sot me Ligj bëhet “normalitet”!
Pra një nga një, ranë në grackën e të ligut të gjitha vëndet, si Spanja katolike po ashtu edhe Greqia “orthodhokse”!
Duhet ti japim emërtimin e duhur, ku bukën do ta quajmë bukë dhe ujin ujë…
Pra teorema mbyllet me; nuk është Feja por “civilizimi” si tendencë që shthuri BE-në dhe Perëndimin në përgjithësi…
Pra jam dakort me ty, por që nuk janë fajtorë grekët dhe G. por bazamenti ku ajo mbështetet, shkuli themelet e veta duke bërë amalgamë me BE-në!
Ç’farë fatkeqësie!
Sot për sot kësaj histerie kolektive, po i rezistojnë vetëm rusët, por që këtu më mirë e mbyllim për Greqinë…
BE & USA = Sodoma & Gomorra

[arbereshi_niko]

Estoni

Dëshmi e demokracisë në Estoni: dëbimi i një mitropoliti.







Në një test tjetër të mrekullueshëm të demokracisë së Bashkimit Evropian, Mitropoliti Yevgenij Reshetnikov, në foto) detyrohet të largohet nga Estonia pasi iu refuzua rinovimi i vizës.
Arsyeja? Duket se mitropoliti (i cili është teolog, dhe nuk ka qenë kurrë i përfshirë në politikë në jetën e tij) është "një kërcënim për sigurinë e Estonisë".
Mos ndoshta ai refuzon të "dënojë pushtimin rus", në stilin e mirëfilltë politik të NATO-s?
Krejt e kundërta: ai e bëri publikisht dy herë. Por që në Estoninë demokratike, ligji nuk është i njëjtë për të gjithë, më pak për "alienët" rusë që përbëjnë rreth një të gjashtën e banorëve të vendit.
Duke u mburrur me titullin Judenfrei gjatë pushtimit nazist, ndoshta sot Estonia po synon titullin Russenfrei, në një luftë në të cilën nuk ofrohet armëpushim dhe nuk jepet armëpushim.




Burimi: www.ortodossiatorino.net
Publikuar. 25/01/2024

[arbereshi_niko]

Klerikët luteranë të Estonisë mbrojnë gjithashtu Mitropolitin Yevgenij






Një grup klerikësh të Kishës Luterane Ungjillore Estoneze,
të përfaqësuar nga pastorët Enn Auxmann, Illimar Toomet dhe Veiko Vikhuri,
i paraqitën një kërkesë Ministrit të Brendshëm të Estonisë
për të rishqyrtuar vendimin për të mos rinovuar
lejen e qëndrimit të Shkëlqesisë së Tij
Mitropolitit Yevgenij. (Reshetnikov, në foto) nga Talini.

Nënshkruesit e kërkesës thonë se shteti estonez
nuk ka të drejtë t'u diktojë pozita politike drejtuesve të kishës
dhe i konsideron akuzat ndaj mitropolitit
si të motivuara politikisht dhe arbitrare.
Autoritetet estoneze kishin vëzhguar me kujdes
Kishën Orthodhokse në Estoni dhe pranuan se
nuk kishin gjetur asgjë të dyshimtë.
Secili ka të drejtën kushtetuese për t'u qëndruar besnik
opinioneve dhe bindjeve të tij.
Klerikët luteranë thonë: "Me sa dimë,
Mitropoliti Yevgenij nuk akuzohet për ndonjë krim,
por përkundrazi se nuk pranon dhe shpreh mjaftueshëm
pikëpamjet politike të qeverisë".
Ministri i Brendshëm Lauri Läänemets
ka udhëzuar Kishën Orthodhokse Estoneze të zgjedhë një lider të ri
i cili u përmbahet më shumë pikëpamjeve të qeverisë,
duke ndërhyrë kështu në çështjet kishtare.
“Kjo sjellje është tipike për regjimet autoritare”,
thonë klerikët luteranë.



Burimi:
www.ortodossiatorino.net
Publikuar më 27/01/2024

[arbereshi_niko]

Mitropoliti Mark (Arndt): "Ne përpiqemi të nënvizojmë se standardet evropiane nuk ndiqen në lidhje me Kishën Orthodhokse të Ukrainës"
intervistë nga Dmitry Zlodorev me Mitropolitin Mark (Arndt).

Një grup episkopësh nga disa kisha orthodhokse lokale, së bashku me aktivistë dhe avokatë të të drejtave të njeriut, njoftuan në dhjetor krijimin e një shoqate ndërkombëtare për të drejtat e njeriut, "Kisha kundër ksenofobisë dhe diskriminimit fetar", me qëllim që të tërhiqte vëmendjen e komunitetit ndërkombëtar,
për situatën e tmerrshme të lirisë fetare në Ukrainë. Mitropoliti Mark (Arndt) i Berlinit dhe Gjermanisë i Kishës Ruse Jashtë vendit (ROCOR), i cili u bë anëtar i grupit të ri, ndau vizionin e tij për situatën.





Mitropoliti Mark (Arndt)




Vladyka, çfarë përfaqëson kjo shoqatë dhe cilat janë detyrat dhe objektivat e saj?

Ajo që mund të shohim tani është se të drejtat e njeriut shkelen rëndë në Ukrainë. Kisha Orthodhokse kanonike nuk ka më të drejta. Asnjë e drejtë e asnjë lloji, e cila është totalisht kundër të gjitha llojeve të të drejtave të njeriut. Kisha praktikisht është e ndaluar të veprojë
si komunitet fetar, nuk lejohet të ketë ndërtesa kishash dhe priftërinjtë konsiderohen efektivisht kriminelë.
Prandaj, ne përpiqemi t'u bëjmë të ditur njerëzve që luftojnë për të drejtat e njeriut se në Ukrainë standardet evropiane nuk respektohen në asnjë mënyrë ndaj Kishës Orthodhokse.

A do të thotë krijimi i këtij grupi se Kisha Orthodhokse po hyn në fushën e të drejtave të njeriut? Apo mbrojtja e të drejtave të njeriut ka qenë gjithmonë një nga detyrat kryesore të çdo të krishteri orthodhoks?

Kështu është. Megjithatë, aparati ligjor ukrainas vlerëson dhe përpiqet të na bëjë të besojmë se respekton të drejtat e njeriut, gjë që nuk është aspak e vërtetë. Kisha është kriminalizuar dhe çdo prift shihet si kriminel.

Si mund të ndryshohet kjo situatë?

Vetëm organizatat ndërkombëtare mund të bëjnë diçka për ta përmirësuar atë.
Ajo është personi kryesor i ROCOR që mban kontakte të përhershme me hierarkinë e Kishës Orthodhokse të Ukrainës, duke përfshirë primatin e saj Mitropolitin Onufrij.

Çfarë dëgjoni prej tyre?

Nuk i pyes fare sepse në momentin që flasin me mua – dhe më flisnin rusisht – i quajnë kriminelë që veprojnë në emër të armikut, gjë që nuk është aspak e vërtetë.
Kisha Orthodhokse e Ukrainës ka ndërprerë plotësisht lidhjet e saj me Kishën Ruse dhe nuk i lejohet të mbajë asnjë lidhje kanonike me Kishën Orthodhokse Ruse, së cilës ato i përkisnin fillimisht.
Ata ishin pjesë e Kishës Ruse, por tani kanë shkëputur lidhjet e tyre.
Kjo ndodhi në Këshillin Episkopal në maj.
Për fat të keq, qeveria ukrainase, dhe në veçanti shërbimet sekrete ukrainase, bëjnë pretendimet e tyre, por këto janë krejtësisht të gabuara. Megjithatë, atyre nuk u intereson se çfarë është e drejtë apo e gabuar. Ata thonë diçka dhe janë të sigurt se kështu është e vërteta….
Ky grup u bëri thirrje autoriteteve ukrainase dhe presidentit Vladimir Zelenskiy që të ndalojnë shkeljet e të drejtave të besimtarëve të Kishës Orthodhokse të Ukrainës. Ajo u bëri thirrje gjithashtu Mandatmbajtësve të Posaçëm të OKB-së, Komisionerit të Lartë të OKB-së për të Drejtat e Njeriut dhe Këshillit të OKB-së për të Drejtat e Njeriut me deklarata për shkeljet e të drejtave të Kishës.

Keni marrë ndonjë reagim nga organizatat e interesuara?

Deri më tani nuk kemi marrë asnjë reagim.

As nga OKB-ja?

Jo, der në këto momente jo.
Ndoshta e kanë bërë, por unë nuk kam qenë i informuar.
Më 22 janar, Gjykata e Apelit ukrainas do të shqyrtojë çështjen e Mitropolitit Jonafan (Eletskikh) të Tulkin dhe Bratslav, i cili tashmë është dënuar nga gjykata e shkallës së parë me 5 vjet burgim.

Çfarë duhet të presim nga kjo seancë? Çfarë duhet të bëjmë të gjithë për të ndihmuar në zgjidhjen e këtij problemi?

Duhet të lutemi. Nuk pres asnjë drejtësi nga asnjë gjykatë ukrainase.
Është një vend totalisht i zhytur në persekutimin e të krishterëve.

A do të thotë kjo se nuk mund të shpresojmë as për drejtësi? Dhe çfarë mund të bëjmë të gjithë për të gjetur një zgjidhje?

Ne, të krishterët në botën e lirë, sigurisht që do të vazhdojmë të insistojmë në të drejtën e ekzistencës. Autoritetet ukrainase nuk e njohin as të drejtën e ekzistencës së Kishës kanonike. Kjo është më e keqe se ajo që ndodhi në Bashkimin Sovjetik. Më keq se komunizmi!
Është një persekutim i tmerrshëm i të krishterëve, si në shekujt e parë…


A është rasti i Mitropolitit Jonafan shenja e parë alarmante? Apo ndoshta nuk është as e para herë?

Nuk është e para. Kishte raste të tjera, duke përfshirë atë të Mitropolitit Pavël (Lebed), igumenit të Lavrës së Shpellës së Fjetjes në Kiev dhe klerikëve të tjerë.
Të gjitha këto situata janë të ngjashme. Autoritetet ukrainase apriori i konsiderojnë ata kriminelë.
Ndërkohë, Ukraina është shembulli më flagrant i shkeljes së lirive fetare, por jo i vetmi...
Së bashku me Korenë e Veriut dhe shtete të tjera , natyrisht.

Çfarë mund të bëhet për të përmirësuar jetën e të krishterëve orthodhoksë në këto dhe vende të tjera?

Nëse jetojmë normalisht, sipas kanuneve dhe ligjeve tona, kjo do të tregojë se nuk kërcënojmë askënd, se jemi njerëz paqësorë që nuk duam asgjë më shumë se të jemi të lirë.


Nuk është e pazakontë që deklaratat e aktivistëve të të drejtave të njeriut të kthehen në fjalë të zbrazëta.
A besoni që ju dhe kjo organizatë do të arrini ndonjë rezultat që do të lejonin zgjidhjen e kësaj situate?

Të them të drejtën, nuk jam aspak i sigurt. Madje jam i habitur që këta njerëz madje po përpiqen të bëjnë diçka. Megjithatë, absolutisht nuk e di se çfarë do të vijë prej saj.

Çfarë mendoni se është më e rëndësishme për besimtarët në Ukrainë? Si mund t'i ndihmojmë të gjithë?

Para së gjithash ne mund të ndihmojmë me lutjet tona.
Përveç kësaj, ne në ROCOR po përpiqemi të dërgojmë ndihma humanitare atje.
Ne ndihmojmë veçanërisht Lavrën në Svjatogorsk, ku popullsia vuan më shumë për shkak të konfliktit.
Ne gjithashtu dërgojmë ndihmë në Poçajev dhe vende të tjera.
Kjo është ndihma praktike, ajo që nevojitet më së shumti tani.
Faleminderit Zotit, deri më tani mund ta sigurojmë.


Burimi: https://orthochristian.com/158327.html