Lajme mbi boten Orthodhokse.

[arbereshi_niko]

Ukrainasit skizmatikë së bashku me uniatët shpresojnë të krijojnë një patriarkanë të vetme
në kungim me Romën dhe me Konstandinopojën.



Sipas Sviatoslav Shevchukut, që është kreu i organizatës uniate ukrainase, duhet që të bëhet çdo përpjekje për të rivendosur unitetin origjinal të "degëve" katolike dhe Kishës Orthodhokse të Kievit.
Për më tepër, është e nevojshme të bëhet dallimi midis koncepteve të "unitetit" dhe "unifikimit", shpjegoi Shevchuku në një intervistë të fundit me gazetën Glavcom.
"Ky është qëndrimi ynë që unë kam deklaruar gjatë festimeve për 1030 vjetorit të Pagëzimit të Rus-Ukrainës.
" Unifikimi "kjo është ajo që ka ndodhur sot në zemrat e Ukrainës Orthodhokse, kur u krijua një strukturë e re me status vendor.
Por, kur flasim për një "dorën e shtrirë", ne po flasim për unitetin, që është, dhe pse neve do të mbetemi ata që jemi,
ne duhet të bashkëpunojnë për të mirën e popullit të Ukrainës, në emër të së vërtetës, në emër të kërkimit të unitetit universal me të krishterët,
të cilën neve e quajmë lëvizje ekumenike ".
Sipas tij, greko-ukrainasit janë duke kërkuar një mënyrë për të rivendosur unitetin me "Kishën e Kievit që është e ndarë , por që ka lindur një herë në ujërat e pagëzimit të lumit Dniepër,
" dhe kjo është "tërësisht në kontekstin e lëvizjes moderne ekumenike për restaurimin e unitetit të të gjitha Kishave të Krishtit,
afrimin e Kishave Orthodhokse dhe Katolike ".

Më parë , Shevçuk-u tha se ideja e një bashkimi të rivendosur eukaristik midis orthodhoksëve dhe uniatëve është "pikëpamja e tyre e gjërave".
Tani për tani, Kisha e Ukrainës skizmatike dhe uniatët te Ukrainës kanë zhvilluar një road map për bashkëpunim në fusha të ndryshme, tha "Mitropoliti" Epifanij Dumenko.
Pas "këshillit të bashkimit" të 15 tetorit, Shevchuk-u ka përshëndetur konsolidimin e dy strukturave përçarëse si një "dhuratë të Perëndisë"
në rrugën e "bashkimit të plotë të kishave të cilat u pagëzuan një herë në Vladimir". Ai gjithashtu vuri në dukje se që nga ky moment,
të dy grupet "shkojnë së bashku në histori, drejt unitetit, drejt së vërtetës".


Sipas tij, restaurimi i bashkimit eukaristik midis orthodhoksëve dhe katolikëve do të jetë "përmbushja e urdhërimit të Krishtit, ku" çdo gjë është Një ".
" Dhe kjo do të realizohet, mendon ai, nga struktura e re ukrainase që bashkohet me lëvizjen ekumenike:
Sot lëvizja ekumenike në një shkallë universale është një fakt. Nuk mund të ndalet më. Kjo është arsyeja pse është shumë e rëndësishme për kishën tone binjake,
kishën orthodhokse autoqefale të re të Ukrainës, që të bashkohemi. Kështu që të mos mbetet e mbyllur në vetvete.
Dhe kjo kërkesë për unitet universal mes Kishave Katolike dhe Kishës Orthodhokse është shumë dinamike në Ukrainë.
Nuk është çudi që Shën Joan Pali II e quajti Ukrainën si "laborator të ekumenizmit" ...
Çështja ështe se nuk kemi ndërtuar dy patriarkana, por ne u përpoqëm për të krijuar një patriarkat të unifikuar kievian, e cila është njohur nga të dy Selitë e Shenjta ,
Ajo e Romës dhe e Konstandinopojës.
Ne jemi të vetëdijshëm se ky lloj bashkimi do të jetë i mundur kur proçesi ekumenik do të kurorëzohet në nivel universal që nga rivendosja e bashkimit eukaristik midis Romës dhe Kostandinopojës.
Ky nuk është një mendim utopik, siç e quan dikush. Ky është qëllimi i lëvizjes ekumenike.
"Ne e dimë se Kisha Nënë e Kievit, e cila është rrënja e përbashkët e të dyjave , pra orthodhoksisë ukrainase dhe e greko-katolikëve të Ukrainës,
ka reaguar me dhimbje përballë hendekut ndarës ndërmjet Romës dhe Kostandinopojës.
Për shumë vite primati, peshkopët, murgjit dhe besnikët e Kishës së Kievit e kanë konsideruar atë një konflikt lokal, një grindje mes latinëve dhe grekëve.
Por më vonë ky hendek ka përçarë pjesën e brendshme të Kishës së Kievit., dhe kjo është arsyeja pse sot neve duhet të bëjmë çdo përpjekje
jo vetëm për të kapërcyer ndarjen e Orthodhoksisë në Ukrainë, por edhe për të teorizuar seriozisht këtë bashkim.
Neve të lutemi dhe të punojmë për të rivendosur unitetin origjinal të Kishës së Kievit në degët e saj katolike dhe orthodhokse.
Dhe është Kisha greko - katolike ukrainase ( pra uniatët ) që përcjellin kujtimin mistik të Kishës së pandarë të krishterimit të mijëvjeçarit të parë ", përfundoi Shevchuk-u.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-……
Ja se ku po shkon kisha e sapo krijuar nga fanariotët.
Sakrifica mijëvjeçare është mbuluar me baltën e Stambollit!
Kjo është gjendja në Ukrainë, sot për sot.
Përshëndetje
Niko

[arbereshi_niko]

Në faqen e internetit te At. Janit ne Kalabri: Arbëria Ortodossa
lexojmë një postim të datës 14 janar.
Ku jo vetëm ky prift orthodhoks arbëresh reflekton por shpreh hapur qëndrimin e tij...
kjo gjë, sipas tij, do të bëhet e detyrueshme per të gjithë orthodhoksët, kuptohet për kë nuk do të mbesë as mish dhe as peshk!

Populli i Orthodhoksisë së shenjtë, do të thirret së shpejti, siç ndodhi në 1054, që duhet të zgjedhë.
Ajo që ndodhi në atë vit, ka gjasa të ndodhë edhe në këto kohë.
Veprimet anti-kanonike të Patriarkanës së Konstandinopojës, të ngjashme me ato të Papës së Romës,
po udhëheqin, në mënyrë të pashmangshme, botën orthodhokse që të shpërbëhet.
Të krishterët orthodhoksë do të detyrohen të zgjedhin midis "ORTHODHOKSISE" dhe "FANARODHOKSISE".
Unë personalisht kam vendosur tashmë dhe kam zgjedhur ku të qëndroj ............
Kam zgjedhur Orthodhoksinë!
Kam zgjedhur Antipapizmin!
Kam zgjedhur anti-Ekumenizmin!
Unë zgjodha Krishtin dhe jo Antikrishtin!

[arbereshi_niko]

Sinodi i Kishës Orthodhokse Shqiptare
nuk njeh skizmatikët e "PCU"-t.




Sinodi i Kishës Orthodhokse të Shqipërisë nuk i njeh skizmatikët e kishës së Ukrainës.




Peshkopët e KOASH-it afermojnë " Në vend që të kishim një paqësim dhe bashkim të besimtarëve në Ukrainë, kemi rrezikuar te ndajmë botën Orthodhokse",
këtë kanë nënvizuar gjerarkët e Kishës Orthodhokse shqiptare dhe gjithashtu kanë ftuar në konservimin e unitetit dhe evitimin e skizmave përçarëse,
duke auspikuar në një të ardhme sa më të shpejtë, konvokimin ( thirrjen ) e një Sinaksi të gjithë Primatëve te gjithë kishave orthodhokse lokale ( autoqefale ), për të diskutuar çeshtjen në Ukrainë.



Jetë të gjatë KOASH-it me në krye Kryepiskopin e saj.



Përshëndetje

[arbereshi_niko]

Nga faqa internetit e arbëreshit, At Jani - arberiaortodossa.blog - mësojmë ;


E premte 15 mars 2019


Fanari i përgjigjet në mënyrë të rrufeshme Sinodit të Shenjtë, të "Vëllezërve prej Gjakut" të Shqipërisë,
të cilët nuk dëgjuan vendosjen e pranimit të kishës skizmatike dhe heretike të krijuar në Ukrainë: - të krijuar nga Patriarkati i Turqisë.

"Kishat orthodhokse nuk kanë të drejtë të flasin për çështjen e krizës ukrainase nëse nuk afirmojnë vendimet dhe veprimet e Patriarkanës së Konstandinopojës",
kjo është përgjigja e Patriarkut Bartholomeu drejtuar Kishës Shqiptare, që u botua kohët e fundit në greqisht dhe më vonë në gjuhën ruse .
Vetëm Fanari, ashtu si edhe vikariati latin i Krishtit, ka të drejtën dhe detyrën për të "komanduar dhe manovruar" me skeptrin e tij mbretëror,
mbi lëkurën e Sinodeve të ndryshme të Kishave Autoqefale dhe Autonome të Pleromës Orthodhokse dhe në të gjithë tufën e Krishtit.
Të gjithë Patriarkët e tjerë, Mitropolitët, Kryepiskopët, peshkopët, janë tapet këmbësh dhe që thjesht shërbejnë si ekzekutues të urdhrave që jepen nga "I pari pa të barabartë" i Fanarit në Turqi.

Kjo ndodh kur mendja dhe arsyeja njerëzore nuk dëgjojnë më "këshillat" e Krishtit, por mbizotërohen nga kanonet demoniake, masonët,
e rendit të ri botëror, të cilët dëshirojnë të përmbysin fjalën e Krishtit dhe të Atit që është në qiejt.
Ne jemi në prag të humnerës, ku ata që nuk pajtohen me vendimet fanariote, rrezikojnë të hidhen në greminë, vetëm për shkakun se kundërshtojnë disa rregulla të liga të diktuara nga djalli.


I lutem pa ndërprerje Zotit Jisu Krisht, që t'i japë forcë këtyre Primatëve për të ndjekur rrugën e Lartë ( të Drejtë ) të diktuar nga Krishti dhe jo atë që tregohet nga princi i kësaj bote dhe pasuesve e tij.

[arbereshi_niko]

Një Peshkop korean ( etnik ) për Korenë.

Burimi: Orthochristian.com, 5 prill 2019



Sinodi i Shenjtë i Kishës Orthodhokse Ruse u takua dje nën presidencën e Patriarkut Kirill të Moskës dhe të të gjithë Rusëve në manastirin Danilov të Moskës.
Peshkopët vendosën të emërojnë kryepiskopin Feofan të Kyzyl-it dhe Tuva-s si rektor i dioqezës koreane të themeluar kohët e fundit të esarkatit patriarkal të Azisë Juglindore.
Ai është peshkopi i parë me origjinë koreane në Kishën Orthodhokse në mbarë botën.
Eksarkata është themeluar më 28 dhjetor, me katër dioqeza të krijuara brenda saj më 27 shkurt të këtij viti: dioqezat e Singaporit, Koresë, Tajlandës dhe Filipineve-Vietnam.

Kryepiskopi Feofan vazhdon të mbikëqyrë dioqezën e Kyzyl-it si administrator i përkohshëm .
Pak nga historia e tij;
Alexej Ilarionovich Kim lindi më 19 janar 1976 në ishullin Sakhalin në Detin e Okhotskut. Ai u pagëzua në maj 1995 dhe filloi të këndonte në koret e ndryshme të kishës.

Më 14 gusht 1997 ai u tonsurua si murg me emrin Feofan, në nder të Shën Theofanit Rrëfimtar, Episkop i Nikeës. Ai u shugurua Hierodhiak tri ditë më vonë dhe si Hieromurg dy ditë më vonë,
duke shërbyer në Katedralen e Ringjalljes në Juzhno-Sakhalinsk.
Në vitin 1998, ai hyri në Seminarin e Smolensk-ut dhe u caktua si prift në dioqezën e Abakanit dhe Kyzylit në Siberinë qendrore.

Pasi u diplomua në seminar në vitin 2000 u caktua të shërbente në një komunitet rus në Republikën e Koresë.
Aty u emërua qytetar nderi i Seulit në maj 2006. Ai u ngrit në rangun e igumenit në qershor 2006.

Në vitin 2010 dhe 2011 ai vazhdoi studimet e tij në Akademinë Teologjike të Moskës.

Më 6 tetor 2011 ai u zgjodh nga Sinodi i Shenjtë i Rusisë për të qeverisur Dioqezën e sapokrijuar të Kyzyl-it dhe Tuva-s dhe u shenjtërua më 30 tetor nga Patriarku Kirill i Moskës dhe i gjithë Rusëve ,
nga shtatë peshkopë të tjerë të Kishës Ruse dhe nga Shkëlqesia e tij Mitropoliti Amvrosios i Koresë i Patriarkanës së Konstandinopojës.

Ai u ngrit në rangun e Kryeskopit më 4 dhjetor 2017.






foto: pravtuva.ru

[arbereshi_niko]

QINDRA BESIMTARE FESTOJNE PASHKEN NE KATEDRALEN E SHANGAIT, PER HERE TE PARE PAS VITIT 1965.





FOTO - FOMA.RU



Këtë vit, besimtarët orthodhoksë të Shangait kishin dy arsye më shumë për të festuar Pashkët, pasi ata ishin në gjendje për të festuar festën
në Katedralen e ikonës së nënës së Perëndisë "Siguria e mëkatarëve" për herë të pas më shumë se 50 vjetëve.


Disa qindra besimtarë nga Kina, Rusia, Serbia, Greqia, Moldavia, Franca, Italia, Gjermania, Kirgistani, Uzbekistani, Ukraina, Shtetet e Bashkuara, Kanadaja dhe shumë vende të tjera
morën pjesë në shërbimin festiv në katedralen të dielën në mëngjes 'ish-koncesion francez, siç raportohet nga Agjencia TASS.

Funksioni u kremtua nga rektori i komunitetit orthodhoks lokal, At Joani. Pashkët u festuan në mesnatë në selinë e Konsullatës së Përgjithshme të Federatës Ruse në Shangai,
me lutje në sllavishten kishtarë, anglisht, gjermanisht, polonisht, rumanisht, serbisht, greqisht, uzbeke, ukrainase, bjellorusisht dhe kineze.

Shërbimi në katedrale u mundësua nga diplomatët e Konsullatës së Përgjithshme në bashkëpunim me autoritetet kineze, siç raportoi at Joani.
"Kjo Pashkë në katedrale ishte një ngjarje unike për të hyrë thjesht në kishë pas shumë dekadash pasiviteti. Ngjarja e sotme është një dëshmi tjetër për rritjen e besimit dhe miqësisë reciproke midis popullit rus dhe atij kinez", shtoi ai.

Shërbimi i fundit u mbajt në këtë katedrale në vitin 1965, kur vdiq rektori i fundit. Për fat të keq, shërbimi i Pashkëve ishte një ngjarje e rastësishme, edhe pse vlen të përmendet se kjo ndodhi me marrëveshjen e autoriteteve kineze.

***

Në vitet 1920 dhe 30 kishte rreth 30,000 emigrantë rusë që jetonin në Shangai dhe 12 kisha orthodhokse, duke përfshirë disa kisha private.
Deri më sot kanë mbijetuar vetëm dy kisha - katedralja (e ndërtuar në vitin 1937) dhe kisha e Shën Nikollës - një monument për carin-martir Nikolla II.
Pronësia e Kishës Ruse në Kinë i’u transferua qeverisë kineze në vitin 1956 në përputhje me marrëveshjet sovjetiko-kineze.

Katedralja vazhdoi të funksionojë deri në vitin 1965, kur peshkopi i fundit i Kishës Orthodhokse kineze, Peshkopi Simeon i Shangait, fjeti më Zotin.
Shërbimi i vetëm në këtë katedrale pas mbylljes së saj ishte një Liturgji Hyjnore që u celebrua nga Patriarku Kirill i Moskës dhe gjithë rusëve, gjatë një vizite në Kinë në vitin 2013.






Foto - Agjencia TASS

[arbereshi_niko]

BESIMTARET ORTHODHOKSE NE PAKISTAN CELEBROJNE PASHKEN E SHENJTE NE
LAHORE DHE NE ISLAMABAD.
Orthochristian.com, 7 maggio 2019



Burimi: www.ortodossiatorino.net




foto: Facebook




Besimtarët orthodhoksë të Pakistanit kanë bërë udhëtimin e Javës së Pasionit dhe u janë bashkuar vëllezërve dhe motrave të tyre anembanë botës për të festuar ringjalljen e madhe dhe të lavdishme të Zotit tonë Jisu Krisht.

OrthoChristian publikoi më parë një raport nga Ati Josif Faruk për festimet e Pashkëve në komunitetet e Kishës Orthodhokse Ruse jashtë Rusisë.

Këtë vit, besimtarët e Patriarkanës së Moskës në Lahore dhe Islamabad mësuan gjithashtu traditat e Orthodhoksisë së shenjtë gjatë Kreshmës së Madhe dhe sidomos gjatë Javës së Pasionit.
Në të Mërkurën e Shenjtë u krye sakramenti i Rrëfimit, i cili i ndihmoi ata të përgatiten frymësisht për festën e Madhe të ardhëshme. Në të Enjten e Shenjtë u celebrua Liturgjia hyjnore e Shën Vasilit të Madh, e cila përkujton Darkën e Fundit.
Në ditën e Ringjalljes së Zotit tonë, shërbimet e Pashkëve filluan në mesnatë në famullinë e Lahore-s, duke përfunduar me Liturgjinë Hyjnore. Edhe në Islamabad, besimtarët morën pjesë në kremtimin e Festës së festave, duke e lavdëruar Zotin me gëzim.
Ati Paul Sushil gjithashtu lexoi epistolën, letrën e Patriarkut Kirill të Moskës dhe të të Gjithë Rusëve me besimtarët që banojnë në Lahore dhe Islamabad, të përkthyera nga rusishtja në Urdu, gjuha kombëtare e Pakistanit.
Besimtarët orthodhoksë në Pakistan përjetojnë të njëjtën gëzim dhe lumturi të Pashkëve me të njëjtën zemër dhe mendje si të gjithë vëllezërit dhe motrat e tyre në botën orthodhokse.
Jo vetëm që këndonin troparet e Pashkëve në gjuhën sllave, greke dhe angleze, por edhe në gjuhën e tyre amtare, Urdu e cila flitet nga më shumë se 170 miljon njerëz ne botë, duke shpallur triumfin e ringjalljes së Krishtit:

"Masih murdon mei jee utha hai, maut pe maut se fatah pai hai, aur jo kabron mei hain unhe zindagi bakhshi hai".
Madje edhe Liturgjia hyjnore e Shën Joan Krizostomit u përkthye kohët e fundit në Urdu nga Ati Paul.






foto: Facebook



IT REALLY IS RISEN!
VERTETE U NGJALL!

[arbereshi_niko]

Sot po vizitoja faqe të ndryshme nga interneti, duke vëzhguar orthodhoksët ne Itali që kanë arritur gati mbi Një milion e dy qind mijë…,
por qe ne kompleksin e prezencave pashë edhe juridiksione që nuk duhet të ekzistojnë si “ më vehte” ose autonome si psh. “patriarkana ukrainese” , kisha malazeze ose kisha maqedonase…,
ndonjë ditë do të shohim edhe kishën elbasanllie ose ndonjë vargëmali nga andet e Amerikës Jugore…!
Revista katolike “Crux” një organ shumë afër me Vatikanin bën të ditur nëpërmjet ipeshkvit Brian Farrell, sekretari Pontificio Consiglio për unitetin e të krishterëve, ku thotë duke i’u referuar strukturës skizmatike te formuar në Ukrainë,
dëmin kolosal që ka shkaktuar kjo strukturë dialogut midis orthodhoksëve dhe katolikëve…… ai shprehet tekstualisht;
“Aktivitetet e Kostandinopojës ne Ukrainë kanë çuar në pezullimin e dialogut midis katolikëve dhe orthodhoksëve”!

Nga faqa - http://www.ortodossiatorino.net mësojmë :
Lajm i datës 18/ maj , zoti Drabinko, ish mitropolit i Kishës Orthodhokse Kanonike të Ukrainës ( që braktisi Kishën për tu bashkuar me skizmatikët ) thotë; po ta dija që në fillim , nuk do të shkoja ne “koncilin e unifikimit të skizmatikëve”,
Pra sot janë bërë pishman, e themi popullorçe…

Nga faqa Union Orthodox Journalists mësojmë:
Lajmi i datës 19 Maj – “Lufta për fron (pushtet) në “patriarkanën e re ukrainase “ të sapo krijuar midis dy krerëve skizmatike, nga një krah Filareti dhe nga ana tjetër Epifani…


Por që nuk duhet harruar kush e solli këtë gjendje, kush e mundësoi, përse dhe ç’farë rrezikohet më tej.
Këtë gjendje e krijoi, patriarkana turke ekumenike, per hegjemoni dhe ambicje personale.
Tek e fundit, pas gjithë gjullurdisë ose çoroditjes gjeopolitike, fanariotët duhet ti quajmë me emrin që kanë!


Për të kuptuar më mirë ju ftoj të lexoni një përkthim me pak sqarime personale, po vetëm dy rrjeshta, pasi që gjendemi në mes të sofrës por jo-të ftuar….!
Nga faqa – luceortodossamarcomannin

Turkokracia dhe efektet mbi Patriarkanën Ekumenike (Historia e Kishës)

Letra e fundit e përgjigjes ndaj Kryepiskopit Anastas të Tiranës nga Bartholomeu, është pa dyshim një dokument historik me rëndësi të madhe, pasi ilustron në mënyrë të qartë dhe të saktë kërkesat e "fronit ekumenik",
i cili hedh poshtë një Këshill ( Koncil Pan-orthodhoks ) që gjykon pretendimet e fundit territoriale. Qëndrimi i fortë i Patriarkut Bartholomeu dhe refuzimi i tij i qartë për të ndjekur procedurat e sinodit e kanë bërë të fitojë titullin "Papa Wannabe":
një përpjekje për t'u bërë “Papa i Lindorëve”.
Por nga vjen kjo ide që faktisht patriarku ekumenik është një "primark" absolut? Pra njëkohësisht Primat dhe Monark…




Pas rënies së Konstandinopojës më 29 maj 1453, Patriarkana Ekumenike e gjeti veten të detyruar t'i paguante haraç një qeverie që nuk ishte e krishterë: një situatë që solli orthodhoksinë sikur në agim të historisë së Kishës,
kur perandorët (tani Sulltanët ) persekutonin të krishterët.
Megjithatë, patriarkët grekë të Konstandinopojës shpejt mësuan të shfrytëzojnë këtë gjendje të inferioritetit dhe e shfrytëzuan atë.
Incidenti i parë ka ndodhur edhe para rënies së Bizantit, në vitin 1393, kur Sulltani Bajazid I, pushtoi Bullgarinë, ku mbylli patrikanën e lashtë të Trnovës dhe i nënshtroi klerikët në Bullgari nën varësinë e Konstandinopojës.
Osmanët sistematikisht filluan të kalonin nën juridiksionin e Konstandinopojës, me forcë, të gjitha Kishat lokale të rajoneve të pushtuara.
Në këmbim të besnikërisë së Patriarkanës Ekumenike dhe të "Orthodhoksëve", osmanët shtypën autonomitë lokale dhe vendosën në krye peshkopët grekë besnikë ndaj Perandorisë Osmane: fanariotët.
Ky sistem u pëlqeu aq shumë patriarkëve të Konstandinopojës gjë që vazhdoi deri në lindjen e nacionalizmit të shekullit nëntëmbëdhjetë ,
kur, së bashku me çlirimin nga zgjedha turke, orthodhoksët filluan të pohojnë se patriarkanat e tyre të lashta u rimëkëmbën . Ideja e primatshmërisë zuri vendin e kolegjit për një kohë të gjatë.

Turkokracia zgjati 440 vjet, nga viti 1453 deri në vitin 1895, dhe ku vihet re një numër i ekzagjeruar patriarkësh që udhëheqin "Kishën e Madhe" të Konstandinopojës:
në atë gjysmëmijëvjeçar froni ekumenik ndryshoi patriarkun 157 herë, me 105 patriarkë, të cilët gjatë historisë së tyre nuk ngurronin të blinin favorin e Sulltanit për të zbuar paraardhësit e tyre
dhe përpastaj të përfundonin vetë nën të njëjtën mënyrë nga ndonjë një koleg i tyre më ambicioz.
Ndryshimet e fronëzimeve, prapaskenat dhe kthimet e të njëjtit “primark” gjatë jetës së tij nuk mund të numërohen.
Intrigat, simonia dhe korrupsioni i përgjithësuar ishin “të shtëpisë” në Patriarkanën Ekumenike gjatë qeverisë osmane. Zyrat kishtare dhe gradat e larta të hierarkëve viheshin në shitje nga turqit,
të cilët në këtë mënyrë tërhoqën njerëzit më të pasur dhe më të paskrupullt në qeverisjen e Kishës dhe duke e çuar atë në kolapsin moral.

Sir George Wheler shkroi në 1670, duke vizituar Stambollin:

“Autoritetin (Kisha) e fiton atë nëpërmjet simonisë (shitblerjes së ofiqeve ekleziale ) dhe e mban atë me tiraninë: peshkopët duhet të paguajnë një shumë që ata të mund të konsiderohen në mesin e të favorizuarve të patriarkut që është zgedhur
dhe pastaj peshkopët u detyrojnë priftërinjve taksa , për të mbuluar këtë shpenzim: kështu priftërinjtë vendosën një taksë për famullitarët. Kisha është aq borxhlie ndaj turqve sa,
po të mos ishte për mëshirën e madhe të Perëndisë, ajo do të ishte shëmbur me kohë”.

Patriarkana ekumenike bëri që turqit ti dorëzonin juridiksion mbi serbët në vitin 1766, kur osmanët pushtuan Pejën, kryeqytetin e vjetër të Despotatit dhe qendrën patriarkale të Serbisë;
në 1767 ata anuluan Autoqefalinë e Ohrit (Maqedoni). Në këto dy kryeqendra Episkopale dhe sidomos në këtë të fundit mvareshin shumica e klerit orthodhoks shqiptar, juridiksioni shkonte edhe përtej kufijve natyrorë dhe përtej detit ku kishte shqiptarë.
Peshkopët grekë ishin aq të urryer nga popujt e Ballkanit dhe jo vetëm ( duke përfshirë tërë kufijtë e Perandorisë Osmane )
që nga viti 1600 deri në vitin 1800 vihet re një dekadence (rënie) e jetës fetare në Ballkan dhe Rumani, në trojet e shqiptarëve vajti edhe më keq, aq sa shumë braktisën Kishën,
për shkak të qeverisjes së gabuar të hierarkëve fanariot. E njëjta gjë ndodhi edhe në Antioki: fanariotët arritën të përvetësonin edhe fronin patriarkal në 1724 dhe e mbajtën nën kontroll për dy shekuj me rradhë ,
gjithmonë duke vendosur ne krye patriarkë grekë. Kur më 1898 patriarku prej gjakut arab u zgjodh më së fundi në Antioki, Melezio Al-Doumani, patriarku ekumenik fanariot, në vend që ta përgëzonte dhe ta uronte si duhej,
e ç’kishëroi atë duke e fshirë nga Diptikët dhe vendosi që të mos e përkujtonte atë në liturgjinë .
Kështu mund të vërejmë fort mirë se si kishtarologjia ose ekleziologjia e patriarkatit ekumenik ishte dëmtuar nga një farë e keqe që nga mesjeta e vonë dhe ka nxjerrë në pah idenë e kultivuar me shekuj e “primus sine paribus”
o ndryshe “I parë midis jo-të barabartëve” deri në ditët e sotme -
Koncili i dështuar ekumenik i Meletius IV Metaxakis na I qartëson idetë më mirë.
A mund të themi se Patriarkana Ekumenike është bërë papist? ne mund të themi po.!
E vetmja gjë që mbetet është të shohim flakjen tej të kësaj kërkese ekleziologjike nga bota orthodhokse dhe të shpresojmë që, vetëm me ardhjen e një patriarku të ri në Konstandinopojë,
kjo ndërhyrje e pakëndëshme heterodokse mund të konsiderohet një kapitull i mbyllur.


Përshëndetje

[arbereshi_niko]

NJE MARSHIM PER RUAJTJEN E VLERAVE DHE PER FAMILJEN NE MOLLDAVI.



Përballë presioneve të shumta që u bëhen qeverive të vendeve të Lindjes…, për të prezantuar paradën e krenarisë së homoseksualëve (gay pride),
të cilat për disa arsye të pashpjegueshme mendimi dominues, konsiderohen si një provë e lartë të nivelit të civilizimit të një kombi.
Moldavia e vogël dhe e varfër reagon me këtë marshim për familjen, organizuar nga Kisha lokale në rrugët e kryeqytetit të siaj , Kishinau,
ku episkopët dhe murgjit parakalojnë përkrahë klerikëve të martuar me familjet e tyre dhe ku gjithashtu shohim shumë besimtarë që nuk kanë frikë të deklarojnë vlerat e tyre të larta hapurazi në rrugë.

[arbereshi_niko]

KISHA ORTHODHOKSE GJEORGJANE DO Ti NJOHE PRIMATIN PATRIKUT BARTOLOMEU, NE BOTEN ORTHODHOKSE…?

Burimi : http://orthochristian.com/121558.html
Artikull i Tamara Lomidze








foto: pravoslavie.ru


Sinodi i Kishës Orthodhokse të Gjeorgjisë pritet të mblidhet në ditët që vijojnë. Një grup episkopësh me sa duket i udhëhequr nga Mitropoliti Daniel i Kiaturë-s dhe Sakashkë-s dëshiron të diskutojë njohjen e "Kishës orthodhokse të Ukrainës",
e cila u themelua në Kiev në dhjetor 2018 dhe që mori statusin e autoqefalisë nga patriarku ekumenik.

Konstandinopoja është veçanërisht e interesuar në njohjen e "Kishës orthodhokse të Ukrainës". Nëse njihet, "mitropoliti" Epifanij dhe organizata e tij mund të rrisin fuqinë e Patriarkanës Ekumenike në botën orthodhokse,
të dobësojnë ndikimin e Patriarkanës së Moskës dhe të lejojnë patriarkun e Kostandinopojës të marrë vendime për çështje jashtëzakonisht të rëndësishme për Orthodhoksinë e kjo gjë vetëm nëpërmjet autoritetit të tij.

Kishat lokale në botën Orthodhokse janë në dyshim: pavarësisht presionit që u bëhet, asnjëra prej tyre nuk e ka njohur ende "Kishën ortodokse të Ukrainës". Si mund t'i jepet autoqefalia Kishës ukrainase nëse mungon uniteti,
ku disa famulli përvetësojnë vendet e adhurimit të famullive të tjera?
Përse autoqefalia u dha ekskluzivisht nga Patriarku Bartolomeu, pa ndonjë diskutim me Kishat e tjera lokale, dhe me mosrespektimin e plotë ndaj Kishës Orthodhokse Kanonike ekzistuese?
Pse gjithë ky nxitim për të dhuruar Tomosin dhe pse ndodhi kjo pikërisht para fushatës elektorale të ish presidentit ukrainas Poroshenko?
A mund të shkaktojë autoqefalia e Ukrainës një përçarje në botën Orthodhokse? Këto dhe pyetje të tjera i’u drejtuan delegacioneve të Kostandinopojës nga Kishat lokale para dhe pas themelimit të "Kishës orthodhokse të Ukrainës".

Disa Kisha lokale kundërshtuan politikën e Patriarkut Bartolomeu, duke përfshirë Patriarkanën e Antiokisë, e cila dikur i dha autoqefalinë Kishës Orthodhokse të Gjeorgjisë; dhe Patriarkana e Serbisë,
e cila pretendon se hierarkia e "Kishës orthodhokse e Ukrainës" nuk ka vazhdimësi kanonike.
Kryepiskopi Krizostomos i Qipros dhe Kryepiskopi Anastasi i Shqipërisë i kërkuan Patriarkut Bartholomeu të thërriste një Sinaks ose Koncil të gjithë primatëve orthodhoks, por ai refuzoi në mënyrë të kategorike.

E ardhmja e "Kishës orthodhokse të Ukrainës" është e pasigurt; marrëdhëniet mes grupeve që e formojnë atë janë të paqëndrueshme. Edhe tani ekziston një konflikt midis Filaret Denishenkos, "patriark nderi" i "Kishës orthodhokse të Ukrainës" dhe kreut të saj zyrtar Epifanij.
Ky konflikt minon unitetin e "Kishës orthodhokse të Ukrainës" dhe mund të çojë në shpërbërjen e saj në një të ardhme të afërt.

Nëse Kisha Orthodhokse e Gjeorgjisë njeh "Kishën orthodhokse të Ukrainës", nuk do të jetë në gjendje të përballet me problemet e saj të brendëshme në mënyrë të pavarur.
Abkhazët tashmë kanë kërkuar që të hyjnë në Patriarkanën Ekumenike dhe të marrin statusin e autonomisë.
Mitropoliti Emanuel i Francës i’u drejtua një herë patriarkut të Gjeorgjisë, për faktin që kërkesa e Abkhazisë mund të merrte një përgjigje pozitive nëse Kisha e Gjeorgjisë nuk do ta kishte mbështetur Konstandinopojën.
Por tani Konstandinopoja pretendon të ketë të drejtën për të dhënë autoqefali kudo në botë. Nëse njohim "Kishën Orthodhokse të Ukrainës", ne do të sjellim Konstandinopojën në territorin kanonik të Kishës së Gjeorgjisë.


Gjatë takimit që u bë, midis episkopëve të Konstandinopojës me Patrikun Ilia II të Tibilisit, një nga përfaqësuesit e Patriarkanës Ekumenike, Mitropoliti Amfilokios i Adrianopojës e filloi fjalimin e tij me fjalët:
"Ekziston një mendim, sipas të cilit Kisha Orthodhokse drejtohet nga Jisu Krishti, por në realitet Kisha udhëhiqet nga patriarku ekumenik ".
Patriarku gjeorgjian duket se nuk pajtohet me këtë deklaratë. Episkopë të tjerë orthodhoksë të njohur për përvojën e tyre shpirtërore dhe për pastërtinë e jetës së tyre edukative nuk pajtohen me këtë,
për shembull, njëri prej këtyre është edhe Kryepiskopi Anastas i Shqipërisë, i cili e rimëkëmbi Kishën shqiptare pas represioneve të panumërta komuniste dhe që tashmë konsiderohet si njeri i shenjtë ,
për veprat e shumta dhe stimën dhe konsideratën e lartë që gëzon në botë.

Kisha Orthodhokse kurrë nuk ka ndjekur metodat e katolikoromanëve, por ata që mund të bëjnë një parashikim shpirtëror, mund të konstatojnë lehtë që
Bota Orthodhokse po përballet me një kërcënim të ri në një shkallë të gjerë dhe çështja ukrainase është vetëm një pikënisje e saj.