Lajme mbi boten Orthodhokse.

[arbereshi_niko]

DEKLARATE E PERBASHKET E PATRIKEVE ANTIOKENE:




Një Deklaratë e Patriarkanave të Antiokisë dhe të gjithë Lindjes për ortodoksët grek, ortodoksë sirianë dhe katolikë grekë-melkitë

Damasku, 14 prill 2018





Zoti është me ne; Kuptoni të gjitha kombet dhe nënshtrohuni!





Ne Patriarkët Xhon X, Patriarku Orthodhoks Grek i Antiokisë dhe gjithë Lindjes, Ignatius Aphrem II, Patriarku ortodoks i Antiokisë dhe i gjithë Lindjes,
dhe Jozef Absi, Patriarku Katolik Melkite-Grek i Antiokisë, Aleksandrisë dhe Jerusalemit, dënojmë dhe denoncojmë agresionin brutal që u zhvillua këtë mëngjes
kundër vendit tonë të çmuar Sirisë nga SHBA, Franca dhe Britania e Madhe, nën pretendimet se qeveria siriane ka përdorur armë kimike.
Ne ngremë zërin tonë për të afirmuar si në vijim:

Ky agresion brutal është një shkelje e qartë e ligjeve ndërkombëtare dhe e Kartës së OKB-së, sepse ajo është një sulm i pajustifikuar në një vend sovran, anëtar i OKB-së.
Kjo na shkakton dhimbje të madhe që ky sulm vjen nga vende të fuqishme në të cilat Siria nuk ka shkaktuar ndonjë dëm në asnjë mënyrë.
Pretendimet e SHBA dhe vendeve të tjera se ushtria siriane po përdor armë kimike dhe se Siria është një vend që zotëron dhe përdor këtë lloj arme,
është një pretendim i pajustifikuar dhe i pambështetur nga prova të mjaftueshme dhe të qarta.
Koha e këtij agresioni të pajustifikuar kundër Sirisë, kur Komisioni Ndërkombëtar i Pavarur për Hetim ishte gati të fillonte punën e tij në Siri, dëmton punën e këtij komisioni.
Ky agresion brutal shkatërron shanset për një zgjidhje paqësore politike dhe çon në përshkallëzim dhe më shumë komplikime.
Ky agresion i padrejtë inkurajon organizatat terroriste dhe u jep atyre një vrull për të vazhduar në terrorizmin e tyre.
Ne i bëjmë thirrje Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara të luajë rolin e tij natyror në sjelljen e paqes në vend që të kontribuojë në përshkallëzimin e luftërave.
Ne u bëjmë thirrje të gjitha kishave në vendet që morën pjesë në agresion, të përmbushin detyrat e tyre si të krishtere, sipas mësimeve të Ungjillit,
dhe të dënojnë këtë agresion dhe t'i thërrasin qeverive te tyre që të angazhohen për mbrojtjen e paqes ndërkombëtare.
Ne përshëndesim guximin, heroizmin dhe sakrificat e Ushtrisë Arabe Siriane që me guxim mbron Sirinë dhe siguron popullin e saj.
Ne lutemi për shpirtrat e dëshmorëve dhe për rimëkëmbjen e të plagosurve. Ne jemi të bindur se ushtria nuk do të përkulet përpara agresioneve terroriste të jashtme ose të brendshme;
ata do të vazhdojnë të luftojnë me guxim kundër terrorizmit derisa çdo pëllëmbë e tokës siriane të pastrohet nga terrorizmi.
Ne gjithashtu përgëzojmë qëndrimin e guximshëm të vendeve që janë miqësore me Sirinë dhe popullin e saj.


Ne i ofrojmë lutjet tona për sigurinë, fitoren dhe çlirimin e Sirisë nga të gjitha llojet e luftërave dhe terrorizmit.
Ne gjithashtu lutemi për paqe në Siri dhe në mbarë botën dhe bëjmë thirrje për forcimin e përpjekjeve të pajtimit kombëtar për hir të mbrojtjes së vendit dhe ruajtjes së dinjitetit të të gjithë sirianëve.


Fonti: Faqa zyrtare e Pariarkanes Orthodhokse Antiokene

[arbereshi_niko]

NESE KISHA JOTE PRANON MARTESAT HOMOSEKSUALE, ESHTE KOHA TE KERKOSH NJE KISHE TJETER!




Ju prezantojmë një video-intervistë ku mitropoliti Ilarion (Alfjev) I Volokolamsk-ut ( ne foto ) denon pa hezitim udhën që po ndjekin kishat protestante
dhe legjislatura e vendeve të Bashkimit Evropian ne tematikën e martesave dhe seksualitetit.
Gazetarja Graçeva e TV “Rusia 24” interviston mitropolitin si me poshtë…;


https://youtu.be/jtGO4l9REPU


Mirëmëngjes, unë jam Ekaterina Graçeva dhe ky është programi "Kisha dhe bota" e Rusisë 24. Ne flasim me Metropolitin Hilarioni i Volokolamnsk,
kryetar i Departamentit të Marrëdhënieve me Jashtë të Kishës të Patriarkanës së Moskës.

Mirëmëngjes, vladyka.

Mirëmëngjes, Ekaterina. Mirëmëngjes, të dashur vëllezër e motra.

Vladyka, pak ditë më parë morëm lajmin nga Suedia se Kisha e atij vendi ka ndërmend të përdorin vetëm përemrat pa gjini për t'iu referuar Perëndisë.
Kështu, lutja për Perëndinë mbetet, por jo si një Atë. Kjo formë e lutjes tani do të ndalohet. Dhe çfarë do të bëhet me "Në emër të Atit, të Birit dhe të Shpirtit të Shenjtë"? Si do të formulohet tani kjo lutje?

Nuk është rastësi që Kisha jone theu marrëdhëniet me të ashtuquajturën Kishën e Suedisë në vitin 2005.
Ne e bëmë atë me një herë pasi kane përfshirë bekimin e të ashtuquajturave martesa të gjinisë së njëjtë në praktikën e tyre liturgjike.
Për shembull, sot peshkopi i Stokholmit është një grua që jeton në një bashkësi lezbike më menyre të hapur. Në krishterim ka disa gjëra që mund të ndryshohen, por ka gjëra të pandryshueshme:
gjëja e parë e pandryshueshme është dogma e besimit dhe e dyta është morali. Rishikimi i traditës kishtare që po ndodh sot në disa komunitete protestante shumë liberale në Perëndim
dhe në Veri te Evropës mbulon të dyja këto zona. Nga njëra anë ata refuzojnë moralin tradicional të krishterë në favor të një seri të standardeve moderne liberale,
dhe në anën tjetër duke u përpjekur për të përshtatur praktikën liturgjike dhe parimet e besimit ndaj liberalizimit të standardit të ri dhe politikisht korrekte.
500 vjet më parë, kur filloi reforma, Martin Luteri shpalli parimin e “Sola Scripturës”, që do të thotë se Shkrimet duhet të kenë përparësi.
Martin Luteri tha se gjithçka që është shkruar në Shkrimet e Shenjta është e pandryshueshme, por Tradita mund të ndryshohet.
Nëse e ndjekim këtë pikëpamje logjikisht, do të thoshte se tani protestantët duhet të mbrojnë atë që na është dhënë në Shkrimet e Shenjta nga vetë Jezu Krishti.
Në Shkrimet e Shenjta, në Mateu, ne lexojmë se duke dërguar dishepujt të predikonin, Jisui u tha: ". Shkoni dhe bëni dishepuj nga të gjithë popujt duke i pagëzuar në emër të Atit e të Birit e të Frymës së Shenjtë"
Ai nuk tha "në emër të nënës dhe vajzës", dhe nuk kanë zgjedhur asnjë formë tjetër seksualisht neutral, pavarësisht nga fakti se gjuha hebraike që Jezusi foli do të lejonte forma të tilla në të shprehur.
Ai foli për Atin, Birin dhe Shpirtin e Shenjtë. Dhe kur e pyetën dishepujt 'Zot, na mëso të lutemi, ashtu si Gjon Pagëzori i mësoi dishepujt e tij! ",
Ai u përgjigj:" Kur të luteni, thoni: Ati ynë, që je në qiell ", dhe i tha të njëjtën lutje , Ati ynë, që të gjithë ne, ortodoksë, katolikët dhe protestantët në mbarë botën,
ne lexojmë në çdo funksion dhe në lutjet tona të brendshme që prej kohës në të cilën na është dhënë.
Unë mendoj se gjëja më e mirë për të krishterët në ato kisha që korrupton lutjet është që të largohen nga këto kisha
dhe për të gjetur një kishë ku Shkrimet e Shenjta dhe Tradita kishtare janë të pandryshuara që nga koha e Jisu Krishtit dhe të apostujve të tij.

Vladyka, si do ta komentoni faktin se Franca është duke zhvilluar një projekt-ligj që redukton moshën e pëlqimit për 13 vjet,
me një fjalë është një ligj që nuk lejon të përndjekë marrëdhënie seksuale me një djalë apo një vajzë nën 13 Vjeç?

Ekspertët tanë të Kishës kanë thënë gjatë se pas pranimit të martesave të gjinisë së njëjtë dhe barazimit të tyre me martesën midis një burri dhe një gruaje,
hapi tjetër do të ishte legalizimi i pedofilisë.
Gjithkush u përgjigj me një zë se kjo ishte një gjë krejtësisht e ndryshme dhe se nuk do të kishte hap tjetër. Por, siç thotë thënia ruse pas fjalës "A", duhet të themi "B".
Ligjvënësit që sillen kështu kanë logjikën e tyre. Ata ndjekin rrugën e shkatërrimit të vetëdijshëm të ndalimeve morale që kanë ekzistuar për shekuj me radhë dhe të cilat janë përcaktuar nga ndërgjegjja fetare.
Kur ata refuzojnë haptazi bazat fetare të legjislacionit, të gjitha ndalimet zhduken. Dhe këto ligje nuk kanë të bëjnë me mosdënimin e një djali dhe një vajze 13-vjeçare që vendosën së bashku të bëjnë seks.
Këto ligje tani thonë se një pedofil mund të ketë lirisht djem dhe vajza 13-vjeçare si partnerë seksualë.
Në fakt, pika tani është legalizimi i pedofilisë, dhe legjislacioni liberal evropian është duke lëvizur drejt kësaj pike prej një kohë të gjatë.

Faleminderit shumë, vladyka, për këtë bisedë.

Faleminderit, Ekaterina.

[arbereshi_niko]

PATRIKU EKUMENIK FILLON PROCESIN E THEMELIMIT TE NJE KISHE AUTOQEFALE TE UKRAHINES ( News )


Informohemi nga Pravoslavie.ru për nje lajm qe shqetëson jo pak gjithë publikun orthodhoks:
Duket qe Patriku Bartholomeu të ketë bekuar krijimin e një Kishe ukrahinase indipendente.





Patriku ekumenik Bartholomeu dhe presidenti ukrahinas Poroshenko (fonti: Uninan.info)




Pak ditë më parë Patriarku Bartholomeu i Konstandinopojës dhe Presidenti Petro Poroshenko u takuan :
Lideri i Ukrahinës kërkoi shenjtërisë së tij për të bekuar një "Kishë Autoqefale të Ukrahinës " me karakter kombëtar,
për ti dhënë fund situatës së paqëndrueshme fetare në vend , ku orthodhoksët përbëhen në disa grupime …, në të cilën hyjnë Patriarkana e Moskës ( që njihet si Kisha kanonike lokale ),
është e rrethuar nga juridiksione të tjera që pretendojnë të jenë në gjendje për të bërë Kishën zyrtare të Ukrahinës: pastaj është Kisha Autoqefale e Ukrahinës, Patriarkana e Kievit,
dhe grupeve të tjera të shkëputura të mëdha apo të vogla.

Si "Kisha Mëmë", Konstandinopoja ka marrë përgjegjësinë për ngritjen e një komisioni për dialog midis te vetëshpallurave Kishave Autoqefale në mënyrë që të paraqesin zgjidhje ndaj përçarjes
të kësaj Skizme që po pason Ukrahina, duke ofruar themelimin e një Kishe të re Autoqefale të Ukrahinës << >> kanonike.

Prandaj ne presim të shohim frytet e dialogut midis kishave kanonike për zgjidhjen e "problemit të Ukrainës". Ajo na fton për të reflektuar
– lind natyrshëm pyetja retorike - si Patriarku Bartholomeu nuk ka lejuar Kishën bullgare për të marrë poshtë saj maqedonasit,
por a nuk është i njëjti edhe shtrëngimi i duarve me situatën e Ukrainës….?!?...



Burimi : Cristianità Ortodossa

[arbereshi_niko]

KISHA ORTHODHOKSE AUTOQEFALE E SHQIPËRISË



Vizitë paqësore e Shenjtërisë së Tij, Patriarkut të Moskës

dhe të Gjithë Rusive, Kirillit,

në Kishën Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë



28-30 prill 2018



Nga data 28-30 prill, Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë do të presë Fortlumturinë dhe Shenjtërinë e Tij, Patriarkun e Moskës dhe të Gjithë Rusive, Kirillin.
Kjo vizitë e parë paqësore dhe historike ka një rëndësi të veçantë, pasi të dyja Kishat kanë përjetuar një persekutim të egër komunisto-ateist.

Të shtunën, më 28 prill 2018, ora 16:00, Kryepiskopi Anastas, i shoqëruar nga anëtarët e Sinodit të Shenjtë, do të presë Patriarkun Kirill në aeroportin ndërkombëtar “Nënë Tereza”.
Më pas do të vijojë Dhoksologjia zyrtare në Katedralen e Hirshme “Ngjallja e Krishtit”, në Tiranë mbas orës 16:00.

Ditën e diel, më 29 prill, në mëngjes, të dy Primatët e Kishave do të bashkëmeshojnë në Katedralen e Hirshme “Ngjallja e Krishtit”, në Tiranë, me pjesëmarrjen e klerikëve të të dyja Kishave.

Më pas, Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë do të shtrojë drekën zyrtare në MAK Albania Hotel.

Pasdite, ora 18:00, do të jepet shfaqja festive në Qendrën Kulturore të Kishës Katedrale.
Në fillim do të kryhet prezantimi i botimit në rusisht të librit të Fortlumturisë së Tij, Kryepiskopit Anastas, “Deri në skajet e dheut”.
Në Liturgjinë Hyjnore dhe në shfaqjen festive do të marrë pjesë edhe Kori Sinodal i Patriarkanës së Moskës.

Në mbrëmjen e së dielës, Shkëlqesia e Tij, Presidenti i Republikës së Shqipërisë, z. Ilir Meta, do të shtrojë një darkë në Pallatin e Brigadave.

Të hënën, më 30 prill, Patriarku Kirill do të ketë takime zyrtare, në Selinë e Presidencës, me Shkëlqesinë e Tij, Presidentin e Republikës së Shqipërisë, z. Ilir Meta,
si dhe në Selinë e Kryeministrisë, me Shkëlqesinë e Tij, Kryeministrin, z. Edi Rama. Në fund do të vizitojë Manastirin e Shën Vlashit, Durrës dhe Akademinë Orthodhokse Theologjike “Ngjallja e Krishtit”.
Largimi i vizitorit të lartë parashikohet në orën 14.00, nga aeroporti ndërkombëtar “Nënë Tereza”.

Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë, Anastasi, ka vizituar zyrtarisht Kishën Orthodhokse të Rusisë më 1999.
Në Moskë, në një ceremoni zyrtare në Qendrën Kulturore të Kishës Katedrale të Shpëtimtarit, Kryepiskopi Anastas është nderuar me Çmimin “Për kontribut të shquar për unitetin e Orthodhoksëve” (2008).



Tiranë, 25 prill 2018



Zyra e Shtypit

e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë

[arbereshi_niko]

KISHA ORTHODHOKSE E RUSISE





PATRIKU KIRILL

[arbereshi_niko]

KOMUNIKATE E SINODIT TE SHENJTE TE PATRIARKANES EKUMENIKE.






Në përfundim të mbledhjes së Sinodit te Shenjte , nën presidencën e patrikut Vartholomeu, në seancën e rregullt, më datë 19 dhe 20 prill 2018,
gjatë të cilëve janë diskutuar të gjitha temat në shqyrtim në çështjet e ditës të cilat janë marrë me vendimet përkatëse.

- Patriarkana Ekumenike, e cila, sipas Kanuneve dhe Librit të Shenjtë , dhe Sekretarisë së Shenjtë dhe tëTraditës së Shënjtë,
për kujdesin e të gjitha Kishave Orthodhokse në botë dhe përgjegjësinë për unitetin pan-orthodhoks dhe posaçërisht të popullit orthodhoks ukrainas,
që ka marr shpëtimin nëpërmjet besimit të Krishter dhe Pagëzimin e Shënjtë nga Kostantinopoja, në cilësinë e Kishës së vërtë Mëmë,
është e ngarkuar me detaje mbi temën e situatës së kishës në Ukrainë, siç ka bërë në sesionet e mëparshme të sinodalit,
duke marrë një peticion-kërkesë për dhënien e Autoqefalisë, nga ana e eksponentëve të kishës dhe të laikëve nga Ukraina,
që përfaqësojnë shumë milionë orthodhoksë ukrainas,
dhe ka vendosur të japë një komunikim të detajuar me të gjitha kishat Orthodhokse motra, për të bërë një koordinim në lidhje me këtë çështje për zgjidhje.

Burimi: Sacra Arcidiocesi Ortodossa d'Italia e Malta
Linku: www.ortodossia,it

[arbereshi_niko]

MITROPOLITI HILARION KRAHASON SKIZMEN E UKRAHINES ME ATE TE 1054…

Moskë, 4 maj, Interfax - Shefi i Departamentit Sinodal për Marrëdhëniet me Jashtë të Kishës, Metropoliti Hilarion, beson se nëse skizmatikët ukrainas do të marrin Autoqefalë e dëshiruar,
do të ketë përçarje globale në Orthodhoksi do të krahasohet me Skizmën e Madhe të 1054.

"Është e tmerrshme edhe të imagjinojmë se çfarë mund të ndodhë në qoftë se skenari i dhënies së autoqefalisë të grupeve të ndara të Ukrainës do të realizohet në praktikë.
(...)do të konsiderohet si një skizmë globale në orthodhoksi që do të jetë
pasojë e pashmangshme e këtij hapi të gabuar, mund të krahasohet vetëm me ndarjen midis Lindjes dhe Perëndimit në 1054.
Nëse kjo ndodh, uniteti orthodhoks do të varroset, "tha Metropoliti duke iu përgjigjur pyetjeve të" agjensisë e lajmeve “Romfea”.

Metropoliti lutet dhe shpreson se "pozicioni i njëanshëm i Kishave orthodhokse lokale, i cili është shprehur në mënyrë të përsëritur në të kaluarën do të shpëtojë përçarjen e orthodhoksëve".

Metropoliti vuri në dukje se projekti i të ashtuquajturës kishë lokale në Ukrainë është iniciuar nga autoritetet aktive: grupet skizmatike dhe greko-katolike.

"Politikanët shihin në këtë projekt një mundësi të lumtur për të nisur fushatën kundër sfondit të përkeqësimit të situatës ekonomike në vend.
Skizmatikët të mbështetur nga autoritetet vazhdojnë për të kapur vendet e shënjta të adhurimit të famullive të Kishës në Ukrainë, ata kanë nevojë për legalizimin dhe mbështetjen e çdo kishe kanonike në botën orthodhokse ", tha ai.

Sipas Metropolitit Hilarion, Uniatët konsiderojnë bashkimin e grupeve dhe marrjen e statusit zyrtar në botën orthodhokse si një projekt për të bërë Kishën Orthodhokse në varësi të Romës.

Metropoliti beson se ne mund ta shohim gjendjen e vërtetë të jetës shpirtërore në Kishën e Ukrainës dhe në skizmat ukrainase nëse krahasojmë numrin e murgjve.

"Sot ka rreth 5000 murgjër në Kishën Orthodhokse të Ukrainës ( Patriarkati i Moskës ) . E ashtuquajtura Patriarkana e Kievit ka 200 njerëz që jetojnë në manastire,
ndërsa e ashtuquajtura Kisha Autoqefale ( po ukrahinase )ka 15 persona për 12 manastire. Mediat shpesh i referohen të dhënave për të cilat ata kanë paguar disa sponsor të sondazheve sociologjike,
megjithatë, të dhënat që ata citojnë nuk mund të krahasohen me gjërat që shohim me sytë tanë dhe që mund të kontrollohen lehtësisht ", tha ai.

Sipas tij, miliona besimtarëve orthodhoksë venë prapa kishës kanonike në Ukrainë dhe "Kjo është demostruar nga procesionet në shkallë të gjerë të organizuara nga famullitë e Kishës në Ukrainë, të cilat tërheqin qindra e mijëra besimtarëve."

"Përse vallë vëllezërit tanë në Kostandinopojë nuk janë të interesuar për opinionin e këtyre miliona besimtarëve? Të garanosh përçarje autoqefalie,
pavarësisht nga vullneti i Kocilit Sinodal te Kishës nga e cila këta janë ndarë, nuk ka të ardhme. Kjo nuk do të çojë në unitetit orthodhoks,
por do të thellojë ndarjen ekzistuese dhe do të destabilizojë në mënyrë të mëtejshme shoqërinë ukrainase ", konsideron peshkopi e Kishës Orthodhokse Ruse.

[arbereshi_niko]

Festohet Liturgjia e parë në Katedralen Orthodhokse të Varshavës (lajme)


Për katedralen e re në Varshavë kemi folur, që kur u vendos guri i parë nga patriku ekumenik më 5 dhjetor të 2015 .
Të shtunën, më 19 maj 2018, pavarësisht që ndërtimi i Katedrales së Urtësisë Hyjnore “ Shën Sofia” në Varshavë ende nuk është përfunduar,
liturgjia e parë hyjnore u kremtua brenda ndërtesës siç raportohet nga Pravoslavie.ru.
Përveç primatit të Kishës Autoqefale Polake, kyepiskopit Savva, ishte edhe peshkopi Jobi i Telmessos për patriarkanën ekumenike,
Ilarion Alfjev mitropoliti për patriarkanën e Moskës, si dhe peshkopë e tjerë polakë.







Festimi pati një pjesëmarrje të madhe publike, me një numër të madh të pelegrinëve besnikë orthodhoksë nga e gjithë Polonia.
Liturgjia përfundoi me bekimin dhe instalimin e kryqit të madh të kupolës.
Janë lexuar dy mesazhe, një nga patriarku Bartholomeu dhe një nga patriarku Kirill, të cilët janë të lumtur dhe përshëndesin klerin polak duke përgëzuar për vazhdimin e punës, e cila filloi në vitin 2015.






Përshëndetje

[arbereshi_niko]

- KISHA BULLGARE : NUK DO TE KRIJOJME KURRE NJE NDARJE NE ORTHODHOKSI, PER MAQEDONASIT.







Anëtarët e komisionit të Kishës Orthodhokse Bullgare dhe Kishës përçarëse “Skizmatike” të Maqedonisë në Sofje në dhjetor. (foto: bg-patriarshia.bg )




Faqa zyrtare e Kishës Orthodhokse Bullgare lëshoi një deklaratë të Hirësisë së Tij Mitropolitit Naum i Rusesë , e cila qartëson pozicionin e Sinodit të Shenjtë për çështjen e "Kishës Orthodhokse Maqedonase" skizmatike,
duke theksuar se ajo nuk do të shkaktojë një përçarje në botën orthodhokse në këtë pikë.

Kisha maqedonase i kishte bërë thirrje Kishës bullgare në nëntor për ta ndihmuar për të normalizuar gjendjen e saj kanonike dhe që të bëhej një Kishë autoqefale e njohur nga të gjithë.
Kisha bullgare ka rënë dakord për ta ndihmuar , duke shkaktuar reagime negative nga kishat serbe, greke dhe atë të Konstandinopojës.

Kjo deklaratë e fundit e Kishës vjen në përgjigje të polemikave dhe protestave që kanë lindur pasi Sinodi njoftoi
se nuk do të dërgojë një delegacion për të marrë pjesë në festimet e kishës maqedonase për 1000 vjetorin e Kryepeshkopatës së Ohrit.

Ky Vendim i bëri ata të etiketuar si "tradhëtarë kombëtare" nga disa të cilët duan të shohin më të afruara kishat dhe kombet e bullgarëve dhe maqedonasve.

Në deklaratën e publikuar, Mitropoliti Naum shpjegon në emër të Sinodit të Shenjtë bullgar:

1. Peshkopët kurrë nuk kanë pasur ndërmend të braktisin historinë shumëshekullore dhe dinjitetin kanonik të Kishës bullgare si pasardhëse e Kryepeshkopatës historike bullgare të Ohrit,
pa marrë parasysh situatën aktuale politike të Ohrit brenda kufijve të Maqedonisë;

2. Sinodi nuk ka dërguar përfaqësues në festimin e për vjetorit të organizuar nga skizmatiket, sepse kjo në fakt do të përbënte një "tradhëti kombëtare",
pasi kjo pjesëmarrje në këtë rast do të ishte një njohje impliçite e pretendimit të Kishës maqedonase si pasardhëse e Kryepeshkopatës së vjetër të Ohrit;

3. Peshkopët bullgarë përpiqen për të ruajtur identitetin e tyre kombëtar me dinjitet dhe në të njëjtën kohë mbrojnë dekretet kanonike të Orthodhoksisë së shenjtë ",
duke mos lejuar asnjë devijim nga uniteti i Kishës së Shenjtë, Katolike dhe Apostolike";

4. Ideja që Kisha bullgare e vetme mund të njohë kishën maqedonase pa provokuar një përçarje në botën orthodhokse është e gabuar,
dhe kjo nuk është në lartësinë e dinjitetit të të krishterëve orthodhoksë;

5. Letra origjinale e kryepeshkopit Stefan të Shkupit të kishës skizmatike maqedonase nuk thotë se ata e njohin Kishën bullgare si kishën e tyre amtare,
por do ta njohin atë si nënën e tyre vetëm në qoftë se bullgarët do të njohin për herë të parë kishën maqedonase si autoqefale. "Dëshira e tyre, pra, nuk është pa kushte", përfundon deklarata.


Fonti: www.ortodossiatorino.net

[arbereshi_niko]

ZGJIDHET MITROPOLITI I RI NE KISHEN E ESTONISE.







Me datën 29 maj , kryepiskopi Evgenij i Varej-it ( i shekullit Velerij Germanoviç Reshatnikov , në foto )
Eshtë zgjedhur si mitropolit i Talin-it dhe gjithë Estonisë.
Vladika Evgenij, një njeri me një kulturë shumë të gjerë teologjike, ka qenë për një kohë të gjatë përgjegjës
për shkollat teologjike të Moskës, dhe jo vetëm , por një meritë të veçantë mban për normalizimin dhe
rivedosjen e kungimit midis patriarkanës së Moskes dhe ROCOR ( Kishes ruse jashtë ).


Burimi : Blog – Chiesa ortodossa di Torino

[arbereshi_niko]

Përdorimi i temjanit në shtëpi







Kisha Orthodhokse ia përçon lajmin e mirë të Jisuit besimtarit në mënyrë të plotë. Ajo i drejtohet jo vetëm syrit dhe veshit, por edhe shqisës së të nuhaturit.
Një person i verbër dhe shurdh që hyn në një kishë ortho- dhokse, nga era e mirë e temjanit, do ta kuptojë me- njëherë që ndodhet në një vend të shenjtë.
Në librin e Zbulesës lexojmë: “Dhe pashë një engjëll që qëndronte tek altari, kishte një temjanicë të artë; dhe iu dha shumë temjan, dhe tymi i temjanit me lutjet e shenjtorëve u ngrit përpara Perëndisë prej dorës së engjëllit”.
Retë e tymit erëmirë që burojnë prej temjanicës simbolizojnë lutjen tonë që ngjitet te Perëndia. “Era e mirë” e temjanit shpreh kënaqësinë që Perëndia merr nga lutjet tona.
Të krishterëve të hershëm u kërkohej nga paganët romakë që çdo vit të digjnin publikisht pak temjan përpara statujës së Cezarit. Duke djegur temjan para statujës së Cezarit, ata do ta njihnin atë si hyjnor.
Të krishterët refuzonin të kryenin këtë veprim, sepse e konsideronin si adhurim. Për ta ekzistonte vetëm një Zot, Jisu Krishti. Ngaqë refuzonin djegien e temjanit para Cezarit, ata i hidhnin te luanët.
Në ditët e sotme prifti orthodhoks djeg temjan para Altarit të shenjtë. Ai temjanis Dhuratat e Shenjta (Kungatën) dhe ikonat. Me fjalë të tjera, sot ne djegim temjan para Perëndisë së vetëm dhe të vërtetë dhe para askujt tjetër.
Veprimi i djegies së temjanit para Jisuit rrëfen besimin tonë, se vetëm Ai është Zot.
Pasi prifti temjanis Altarin dhe ikonat, kthehet dhe temjanis besimtarët. Me anë të këtij veprimi ai nderon dhe respekton ikonën e Perëndisë që banon ndër ne, për shembull, shëmbëlltyra e Perëndisë në të cilën ne u krijuam.
Ky veprim na kujton se jemi persona të rëndësishëm në sytë e Perëndisë si, për shembull, shëmbëlltyra e Tij që jeton dhe ecën.
Çdo shtëpi orthodhokse duhet të mbajë një temjanicë të vogël te këndi i lutjes. Prindërit mund të mësojnë fëmijët e tyre se si të ndezin qymyrin dhe të vendosin pak temjan në të, kur ofrohen lutjet familjare.
Disa prindër mund të parapëlqejnë të ndezin temjanicën vetëm në mbrëmjet e të shtunave dhe në mbrëmjet para ditëve të shenjta.
Kuptimi i temjanit mund t’u shpjegohet fëmijëve që në moshë të vogël, në mënyrë që edhe ata të mund të marrin pjesë në mënyrë kuptimplote në këtë veprim adhurues.
Një praktikë e mirë do të ishte që prindërit të bënin shenjën e Kryqit me temjanicë përpara çdo fëmije, duke shpjeguar se me anë të këtij veprimi ata po respektojnë shëmbëlltyrën e Perëndisë që është në ta.
Imagjinoni sa kujtime të bukura mund të rrënjosë ky veprim te fëmijët. Kur të rriten, çdo herë që do të shkojnë në kishë, ata do ta lidhin erën e mirë të temjanit me kujtimet e dashura të lutjeve të familjes së tyre në shtëpi kur ishin fëmijë.
Çdo herë që do shikojnë priftin të temjanisë Altarin dhe njerëzit në Liturgji, do të qëndrojnë me frikë në praninë e Zotit, do të shohin tymin që ngrihet lart, lutjet e tyre që ngjiten te froni i Perëndisë.
Çdo natë nëna ndez një temjanicë të vogël dhe e çon në të gjitha ambientet e shtëpisë, duke i kërkuar Krishtit të bekojë çdo dhomë me praninë e Tij. Tymi erëmirë i temjanit mbush shtëpinë me praninë e shenjtë.
Gjatë gjithë javës fëmijët ndiejnë praninë e Krishtit ngado. Kështu, e njëjta aromë temjani që shijojnë në kishë, përjetohet në shtëpi. Fëmijët fillojnë të kuptojnë se ekziston një lidhje midis kishës dhe shtëpisë.
Edhe shtëpia është e shenjtë. Atë çfarë bëjmë në kishë, e bëjmë edhe në shtëpi. Rezultati është se besimi, kur përjetohet në shtëpi, bëhet real.


ATË ANTHONY M. CONIARIS
FAMILJA ORTHODHOKSE – KISHA E PERËNDISË
Kisha Ortodokse Autoqefale e Shqipërisë

Burimi: www.orthodhoksiaebashkuar.al

[arbereshi_niko]

Mbreti afrikan kthehet në Orthodhoksi (lajme)






Bashkimi i Gazetarëve Orthodhoks raportoi se një mbret afrikan u pagëzua në malin Athos, duke pranuar besimin e vërtetë.
Mbreti, duke marrë emrin e Davidit, u pagëzua në manastirin e Koutlomousiut.
Aktualisht, përveç fotove që ofrohen për shtypin nga mali Athos, nuk dimë asgjë tjetër.
Mbreti u shfaq në Athos duke kërkuar që të pagëzohej, dhe kështu ndodhi për lavdinë e Perëndisë.





Burimi: Nga Cristianità Ortodossa

[arbereshi_niko]

U dorëzuan diplomat për 11 studentë të Akademisë Teologjike “Ngjallja e Krishtit”


Diplomimi në fund të studimeve është gjithmonë një moment kyç në jetën e çdo të riu, por ai merr një kuptim më të thellë kur puna dhe vepra e tij do t’i kushtohen Perëndisë.
Ndaj, më 12 qershor 2018, në Akademinë Theologjike “Ngjallja e Krishtit”, në Manastirn e Shën Vlashit, Durrës, dita e diplomimit kishte sa dimensionin e gëzimit për arritjen e një objektivi kaq të rëndësishëm në jetë,
po aq edhe atë shpirtëror, të lidhur me shërbesën në të gjitha fushat ku ka nevojë Kisha Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë.
Këtë vit u diplomuan njëmbëdhjetë të rinj dhe të reja, duke përfunduar ciklin e plotë katërvjeçar të studimeve.

Aktivitetet me këtë rast filluan si gjithnjë me Liturgjinë Hyjnore, të kryesuar nga Mitropoliti i Apollonisë dhe Fierit, Nikolla, nga priftërinjtë dhe dhjakonët që shërbejnë në Akademi,
që janë pjesë e trupës pedagogjike, nga Kori i studentëve të Akademisë, plot prindër, miq dhe të ftuar që kishin ardhur nga shumë larg për të marrë pjesë të gjithë së bashku në këtë gëzim.
Më pas, të gjithë pjesëmarrësit u drejtuan drejt sallës së konferencave të Manastirit. Gëzimi kulmoi me ardhjen në diplomim të Kryepiskopit të Tiranës, Durrësit dhe të Gjithë Shqipërisë, Anastasit,
si dhe të Mitropolitit të Elbasanit, Andoni, Mitropoliti i Amantias, Nathanaili dhe Episkopi i Bylisit, Asti.

Ceremonia u hap me himne kishtare të psalura nga kori i studentëve. Më pas, vijoi fjala përshëndetëse e Mitropolitit Nikolla, i cili ndër të tjera theksoi rëndësinë e këtyre studimeve në këtë Akademi,
për katër vitet e kaluara së bashku, si dhe për besimin që Kisha dhe Kryebariu kanë tashmë tek këta njëmbëdhjetë të sapodiplomuarit, duke i konsideruar bashkëpunëtorët më të rinj.
Ai uroi të gjithë prindërit dhe pjesëmarrësit e pranishëm. Ai falënderoi veçanërisht Kryepiskopin Anastas, që ka bërë të mundur këto studime dhe mjediset moderne që u shërbejnë, si dhe të gjithë trupën pedagogjike.

Vijoi fjala e studentit të dytë më të mirë Apostol Kapurani, i cili referoi disa pasazhe nga libri “Shkalla” i shën Joan Sinaitit, rreth “Dashurisë, shpresës dhe besimit”.
Më pas vijoi referati i studentit me rezultatet më të mira, Mateo Tauzi, i cili falënderoi në fjalën e tij Fortlumturinë e Tij Anastasin për mundësinë e studimit, prindërit e studentëve për mbështetjen e tyre dhe stafin Akademik për bashkëpunimin.

Aktiviteti u mbyll me fjalët dhe bekimet atërore të Kryepiskopit Anastas, i cili theksoi se ndjenjat e mirënjohjes dhe përgjegjësisë, për Kishën, vendin, familjet,
shoqërinë dhe vetveten duhet të mbizotërojnë sot brenda secilit prej nesh, sidomos brenda të sapodiplomuarve.
Ai uroi për suksese të mëtejshme në jetë dhe në studime për njëmbëdhjetë të diplomuarit, si dhe solli edhe njëherë në vëmendjen e tyre, rëndësinë që kanë tri degët e reja të hapura në Kolegjin Universitar “Logos”,
për jetën akademike të Kishës, por edhe për studentët e diplomuar.

Më pas, në një takim të veçantë me studentët u diskutua për mundësitë e shumta që kanë për të vazhduar studimet, si dhe për të gjithë mbështetjen atërore që Fortlumturia e Tij do të ofrojë në këtë drejtim.










Burimi: Orthodox Albania

[arbereshi_niko]

Komunitetet fetare i bëjnë apel Merkel dhe Makron




Në një letër të përbashkët drejtuar Kancelares gjermane Angela Merkel dhe Presidentit francez Emmanuel Macron,
krerët e bashkësive fetare në Shqipëri, Kryetari i Komunitetit Mysliman, H. Skënder Bruçaj, Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë Anastasi,
Sekretari i Përgjithshëm i Konferencës Ipeshkvnore Katolike dhe Arqipeshkëv i Rrëshenit, Imzot Gjergj Meta, Kryegjyshi Botërior i Bektashinjve, Haxhi Dede Edmond Brahimaj
dhe Presidenti i Vëllazërisë Ungjillore, Pastor Ylli Doçi, bëjnë apel për një vendim pozitiv për hapjen e negociatave të anëtarësimit të Shqipërisë me Bashkimin Evropian.

Letra iu dorëzua sot Ministrit Ditmir Bushati nga drejtuesit e këtyre komuniteteve, në një takim në Ministrinë për Evropën dhe Punët e Jashtme.
Dorëzimin, si më i vjetri në detyrë dhe në moshë e bëri Kryepiskopi Anastas, i cili shoqërohej edhe nga Episkopi i Bylisit, Asti.

“Ju keni dhënë shembullin më kuptimplotë që ne jemi evropianë dhe tani është momenti i duhur për secilin prej nesh të ndjekim shembullim tuaj" - u shpreh Ministri Bushati.



* * * * *

Në deklaratë thuhet:



“Në këtë moment të një rëndësie të madhe, dëshirojmë të theksojmë edhe një herë atë që kemi shprehur kohët e fundit në deklaratën tonë të përbashkët të datës 21 prill 2018: ne shqiptarët jemi pjesë e Evropës.
Ne jemi pjesë e një historie që shtrihet në origjinën e Evropës. Është një histori që ka rrënjë mijëra vjeçare. Rrënjë të përbashkëta kulturore dhe sociale na lidhin.
Jemi të bindur se rruga drejt Bashkimit Evropian përfaqëson dëshirën e kahershme të njerëzve tanë, si edhe vlerat e një shoqërie të lirë
ku çdokush mund të ushtrojë të drejtat e tij e ndër to, e drejta e lirisë dhe besimit fetar është thelbësore.
Ne i jemi mirënjohës Zotit për faktin se historia e popullit shqiptar ka treguar një jetëgjatësi të qëndrueshme të vlerës së respektit për dallimin fetar, duke jetuar së bashku në harmoni si një familje.

“Rruga drejt Bashkimit Evropian është veçanërisht kritike për rininë tonë. Të rinjtë shqiptarë renditen mes euro-entuziastëve më të fuqishëm, e megjithatë ata ndjehen më të frustruar,
sepse edhe pse jetojnë pranë shokëve të tyre evropianë, janë të përjashtuar nga të njëjtat mundësi.
Mbështetja juaj për Shqipërinë në procesin e pranimit, më këtë moment kritik, kur vlerat e tolerancës, solidaritetit dhe të drejtave të njeriut kërcënohen nga radikalizmi, fanatizmi dhe ideologji të tjera si këto.
ju bëjmë thirrje të pranoni dëshirën e sinqertë të të gjithë shqiptarëve, dhe të na mbështesni në angazhimin tonë të pakthyeshëm për një Shqipëri si pjesë e Evropës.

Me lutje të zjarrtë, ne riafirmojmë angazhimin tonë për të mbetur mbështetës të palëkundur të vlerave evropiane të një shoqërie me liri, drejtësi dhe prosperitet për të gjithë”.


https://www.flickr.com/photos/157448...57694967813112


Burimi: orthodoxalbania.org

[arbereshi_niko]

26 vjet nga ringritja kanonike e Kishës sonë



24 qershor 1992 – Patriarkana Ekumenike zgjidhte Fortlumturinë

e Tij Anastasin në krye të Kishë sonë


Më 24 qershor 1992, Patriarkana Ekumenike do të zgjidhte Mitropolitin Anastas, si Kryepiskopin e parë pas ardhjes së demokracisë.
Kjo zgjedhje mund të quhet edhe rinjohje dhe ripërtëritje e Autoqefalisë të Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, të vënë në diskutim nga shkatërrimi total që i bëri Kishës sonë regjimi komunist.
Kjo ngjarje ishte shpallje e lajmit të mirë se Kisha e Shqipërisë ishte e gjallë dhe plot jetë dhe do mund të vazhdonte veprën shpirtërore të ndriçuar nga Perëndia në dobi të gjithë shoqërisë shqiptare.

Kryepiskopi Anastas erdhi në Shqipërisë, në korrik 1991, si Eksark Patriarkal, për të parë se çkishte mbetur pas gërmadhave ateiste.
Shpejt, Fortlumturia e Tij u bë një emër i dashur dhe i respektuar në Kishën tonë, por ai gëzonte prej kohësh nderim të veçantë në të gjitha Kishat e tjera Orthodhokse kudo në botë dhe më gjerë.
Emri i tij jo vetëm u bë sinonim i ringjalljes së Kishës në Shqipëri, por edhe si i një hierapostulli të ditëve të sotme, i promotorit të dialogut ndërmjet besimeve dhe kulturave të ndryshme,
i paqes dhe dashurisë për të gjithë, i përkujdesit për të varfrit dhe nevojtarët dhe të respektit, lirisë dhe dinjitetit të çdo personi, kushdo qoftë ai.

Kishën tonë e kishte dobësuar shumë periudha e gjatë e pushtimit osman. Pas Pavarësisë, vetëm dy vjet kishte qenë e lirë të zhvillohej kanonikisht, që nga shpallja e autoqefalisë, sepse pasuan pushtimi fashist dhe persekutimi ateist komunist.
Kështu, fillimi i demokracisë e gjeti krejtësisht të shkatërruar, pa asnjë episkop dhe me vetëm 15 klerikë në moshë të thyer. Ishte vështirë të ishe optimist për të ardhmen.
Por, ajo që nuk është e mundur për njerëzit është e mundur për Perëndinë, i Cili dërgoi një njeri, i cili bëri të mundur atë që u quajt mrekullia e Kishës Orthodhokse në Shqipëri.

Rasti i vendit tonë është unik në historinë botërore. Ishte hera e parë që një kishë gjendej pa hierarkinë e saj. Prandaj, për të zgjidhur këtë çështje jetësore, kaq delikate e të rëndësishme duhej patjetër një nismë ndërkombëtare.
që ai që do të udhëhiqte Kishën tonë në ringritjen nga gërmadhat të ishte i pranuar nga Komuniteti Orthodhoks, nga autoritetet shtetërore dhe të ruhej Autoqefalia.
Dhe Kryepiskopi Anastas i bëri këto të gjitha të mundura dhe shumë më tepër. Përpjekjet e tij të jashtëzakonshme, që në çastet e para,
për të arsimuar klerin orthodhoks në vend, në fillim në një ambient të marrë me qira në plazhin e Durrësit dhe pastaj ndërtimi i Akademisë Teologjike në Shën Vlash,
që u ngrit me fondet e mbledhura po prej tij, janë përpjekje vendimtare për konsolidimin e pavarësisë së Kishës sonë.

Ringjallja e Kishës kishte nevojë për ngritjen e një hierarkie kishtare, për përgatitjen e kuadrove të duhur për të drejtuar Kishën, pajisjen e saj me klerikë dhe teologë dhe mbi të gjitha për ringritjen e autoqefalisë financiare,
pasi pronat e grabitura nuk u kthyen në shumicën e tyre. Mbi 150 priftërinj vendas, qindra kisha dhe objekte administrative, të reja apo të ringritura,
dhjetëra kisha monumentale të restauruara, një sistem ndihme sociale dhe arsimor që nuk ka ekzistuar kurrë më parë, ringritja nga hiçi e ekonomisë kishtare, janë vetëm disa nga këto mrekulli.

Kjo ka marrë edhe njohjen dhe mirënjohjen jo vetëm të besimtarëve orthodhoksë, por të gjithë shoqërisë shqiptare. Presidenti Ilir Meta, në letrën që i drejtonte Kryepiskopit Anastas me rastin e marrjes së nështetësisë shqiptare,
do të shkruante ndër të tjera: “Gjatë 25 viteve si Kryepeshkop i Tiranës, Durrësit dhe të gjithë Shqipërisë, duke kontribuar me përkushtim në ringritjen e plotë kanonike dhe shpirtërore të Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë,
në rimëkëmbjen dhe ngritjen e objekteve të besimit ortodoks, në ringjalljen, kultivimin dhe ruajtjen e traditës shumëshekullore të besimit ortodoks në Shqipëri
dhe në ndërtimin e veprave në fushën e arsimit, shëndetësisë, mirëqenies sociale, zhvillimit rural, kulturës dhe mjedisit në Shqipëri, keni dëshmuar se udhëhiqeni nga besimi, dashuria, paqja, shpresa dhe mësimet e veprat e shenjta të Zotit...”


Kryepiskopata Tiranë





Burimi: Nga Faqa kryesore e KOASH-it
Publikuar te shtunen 23 Qershor 2018

[arbereshi_niko]

Një koment i patrikut ekumenik mbi Ukrainën.


Në Blogun e kishës orthodhokse te Torinos, gjejmë te perkthyer nga faqa e internetit Orthochristian.com një artikull ku patriku Bartholomeu deklaron që
Kostantinopoja kurrë nuk e ka lënë të lirë si territor Ukrainën, për këtë gëzon të drejtën e juridiksionit mbi Mitropolinë e Kievit.

Në një mënyrë apo në një tjetër ka shumë të ngjarë që kjo gjë të shkaktojë disa acarime, Patriarku Ekumenik Bartholomeu i Kostandinopojës ka deklaruar se Kisha ukrainase është, në fakt, ende në juridiksionin e saj kanonik.

Patriarku ka adresuar përsëri çështjen e përçarjes (skizmës) që po verifikohet në Ukrainën orthodhokse në një fjalim që pasoi memorialin e 40 ditëve për Mitropolitin Evangelos të Pergës, të dielën, me 1 korrik, 2018,
në kishën patriarkale të Shën Gjergjit në Stamboll, duke theksuar dëshirën e patriarkatit për të shëruar (zgjidhur (skizmën) përçarjen.

Siç është raportuar nga faqja e internetit të Patriarkanës Ekumenike, Patriarku Bartholomeu filloi duke deklaruar dëshirën e tij për të parë problemet në Ukrainë që të arrihet në një përfundim të qetë,
duke pasur parasysh rolin historik të Konstandinopojës si Kisha Nënë e Kievit Rus ', "Sepse, si kishë nënë, është e arsyeshme të uroj për restaurimin e unitetit ndaj ndarjes kishtare të trupit eklezial në Ukrainë,
një popullsi besëtare të dhjetëra milionave, të pagëzuar dhe arsimuar direkt përmes vullnetit providencjal dhe aktivitetit misionar të fronit tonë ekumenik. "

Shenjtëria e tij ka shprehur një ndjenjë të tillë edhe në të kaluarën, dhe të gjitha Kishat jkanë qënë në marrëveshje të plotë me rolin historik të Patriarkanës Ekumenike dhe dëshirën për të kapërcyer përçarjen.

Sidoqoftë, patriku u përpoq në një territor të diskutueshëm kur deklaroi se Kisha ukrainase akoma i përket juridiksionit të saj kanonik edhe sot:

Mos harroni se Kostandinopoja nuk i ka dhënë askujt territorin e Ukrainës me anë të një akti kishtar, por i dha Patriarkut të Moskës, vetëm të drejtën për të urdhëruar ( emëruar ) apo transferimin e Mitropolitit të Kievit
me kusht që Mitropoliti i Kievit të zgjidhet nga një këshill i klerikëve dhe laikëve dhe të përkujtojë gjithmonë në patriarkun ekumenik.

Si dëshmi, ai vuri tomos-in e autoqefalisë dhënë Kishës Orthodhokse polake në vitin 1924 nga ana e Patriarkanës Ekumenike, i cili thotë se ndarja e mitropolisë së Kievit nga Froni Ekumenik ", nuk ka ndodhur në asnjë mënyrë në bazë të normativave kanonike të detyrueshme."

Deklarata e tij është interesante, pasi kohët e fundit patriarku i tha një delegacjonit të Kishës kanonike Ukrainase që dëshiron që ti ndihmojë, por nuk do që të ndërhyjë në punët e një kishe tjetër lokale.

Se Ukraina i takon Konstandinopojës kjo është padyshim një surprizë për të njëjtën Kishë të Ukrainës, e cila kohët e fundit ka deklaruar të jetë plotësisht në gjendje për të kryer misionin e saj ungjillor
si një organ autonom në kuadër të Patriarkanës së Moskës dhe Kishës Ruse, e cila ishte shtëpia shpirtërore e Kishës së Ukrainës që nga viti 1685.

Përveç kësaj, kisha ruse kishte refuzuar tashmë pretendime të tilla, kur Hirësia e Tij Mitropoliti Johan (Zizioulas) i Pergamos kishte paraqitur teorinë në takimin e fundit midis peshkopëve të Ukrainës dhe Konstandinopojës.

Duke iu drejtuar delegacionit ukrainas në takimin e 21 qershorit në Konstandinopojë, Metropoliti Johan ka avancuar teorinë se Kievi kurrë nuk ka qenë transferuar në Kishën Ruse
dhe marrëdhënien që kishte pasur ishte e një natyre të përkohëshme, siç është raportuar nga Interfax-Religion.


Hirësia e Tij Mitropoliti Ilarion (Alfjev) i Volokolamskut ka thënë se nuk ka dëshmi të dokumentuara për këtë pohim:

Ne kohët e fundit kemi bërë një punë të madhe në arkivat dhe kemi gjetur të gjithë dokumentet e këtyre ngjarjeve:
900 faqe dokumente në gjuhën greke dhe ruse, të cilat tregojnë qartë se mitropolia e Kievit ishte përfshirë në përbërjen e Patriarkanës së Moskës edhe me vendimin e Patriarkanës së Konstandinopojës,
dhe se një vendim i përkohshëm nuk është bërë kurrë në këtë drejtim; nuk është përcaktuar asnjë periudhë kohore.

Mitropoliti Hilarion shtoi se Patriarkana e Kostantinopojës nuk e ka vënë në pikëpyetje përfshirjen e Kievit në Kishës Ruse në 300 vitet e fundit.

Ai gjithashtu vuri në dukje se zona e Mitropolisë së Kievit ishte shumë më e vogël në kohën kur kjo mitropoli u transferua nga Konstantinopoja në Moskë, dhe nuk përfshinte as Odesën, Donetsk-un, ose as Krimenë.
"Si rezultat, Kisha Orthodhokse e Ukrainës sot e Patriarkanës së Moskës është një territor krejtësisht i ndryshëm nga ajo që u diskutua më vonë".

Ndërkohë, Presidenti i Ukrainës Petro Poroshenko dhe dy nëndarjet përçarëse ( skizmatike ) të Ukrainës janë duke pritur për një përgjigje ndaj apelit të tyre drejtuar ndaj Patriarkanës Ekumenike për një Tomos të autoqefalisë
për të realizuar një kishë lokale për Ukrainën.




Burimi: www.ortodossiatorino.net

[arbereshi_niko]

FUNERALI I NJE NENE TE 10 FEMIJEVE.







Në disa nga faqet orthodhokse të cilat ndiqen më shumë në botë, si www.pravmir.com dhe www.johnsanidopoulos.com,
raportohet lajmi i fundit i funeralit të Maria S. ( ne foto ), nga Oropos në Greqi,
që ka humbur jetën në një aksident rrugor.
Maria, si profesion ostetrike, por që kishte përfunduar studimet e larta në teologji,
kishte 10 femi nga 2 muajsh deri ne 22 vjeç.
Në funeral kanë marrë pjesë mijëra njerëz ( gjë që tregon sa ishte e respektuar Maria në Oropos ),
të cilëve u është dukur sikur ishte pikërisht familja e të ndjerës që ngushëllonte njerëzit, dhe jo e kundërta.
Bota ka nevojë për më shumë dëshmi të besimit , si kjo nënë dhe familja e saj e jashtëzakonshme.



I perjetshëm kujtimi! Αἰωνία ἡ μνήμη!

[arbereshi_niko]

Rusi, Kisha Orthodhokse kundër teknologjisë qe kërkon të krijojë "njeriun e ri"!





Teknologjitë e reja të përdorura për të krijuar një "njeri të ri" mund të bëhen një instrument i keqpërdorimit të lirisë së individit.
Zëdhënësi i Kishës Orthodhokse Ruse Vladimir Legoyda e deklaroi këtë.
"Kisha ka mbrojtur gjithmonë paprekshmërinë e dinjitetit njerëzor, të cilat nuk mund të rrezikohen nga përdorimi i inxhinierisë gjenetike, klonimi, cyborgization dhe teknologjive të tjera.
Njerëzimi nuk mund të krijojë një "njeri të ri", dhe përpjekjet për të bërë atë me mjete të ndryshme në kohë të ndryshme nuk ka sjellë asgjë, përveç vuajtjes ", tha Legoyda.

Ai shpjegoi se Kisha nuk është kundër shkencës dhe teknologjisë në përgjithësi, por dënon ato teknika që pretendojnë të përmirësojnë njeriun.

"Ne nuk mund t'i lejojmë ata të bëhen një instrument i dhunës kudër lirisë njerëzore" - tha ai.

Deklaratat e zëdhenësit Legoyda janë të drejtuara mbi të gjitha ndaj raportit, të përgatitur nga një grup ekspertësh rusë,
me titull "Pas këtij njeriu. Ideologjia trans-humaniste dhe propaganda në botën moderne".


Burimi: sputniknews.com

[arbereshi_niko]

At Michael Gillis, një prift në Kanada.


PERGJIGJE PYETJES RRETH MEDITIMIT BUDIST



Një lexues më shkroi se ai filloi të zbulonte vetveten përmes meditimit budist, përkundër 25 viteve të praktikës së krishterë orthodhokse.
Ai kërkoi pikëpamjen time. Kjo është ajo që i kam shkruar atij.


I nderuar E.,

Unë nuk kam njohuri të mjaftueshme për budizmin ose në mënyrë specifike rreth meditimit budist për të bërë komente inteligjente. As nuk ju njoh personalisht, as përvojën tuaj si një I krishterë orthodhoks, as për praktikën tuaj të meditimit.
Prandaj, unë do të bëj vetëm disa vërejtje dhe komente shumë të përgjithshme mbi këtë çështje:
- Pse, pasi disave që jetojnë shumë vite, dhe ndoshta kanë rritur deri në një kontekst të devotshëm të krishterë orthodhoks, u duket se kanë humbur rrugën në jetën e tyre shpirtërore, pa pritur i gjejnë kthyer me kokë poshtë
dhe ekzistenca e tyre ndërlikohet nga një mbledhje ose një praktikë që hasin të krishterimit heterodoks apo edhe të një besimi jo të krishterë?

Unë nuk e di pse ndonjëherë ndodh që të krishterët orthodhoksë të tërhiqen nga një praktikë ose një perspektivë të krishterimit heterodoks apo edhe të një besimi jo të krishterë, të cilat i duken shumë të dobishme paraprakisht,
ku kryesisht ato virtyte që Kisha Orthodhokse i mban në konsideratë të lartë.
Unë njoh një prift shumë të devotë që në dukje te parë është gati i shenjtë, që u rrit në Kishën Orthodhokse, shkoi nga ungjillorët në të njëzetat e tij, sepse atij i’u duk se besimi i tij orthodhoks kishte vdekur.
Pastaj, rreth të tridhjetave, ai është kthyer në besimin orthodhoks me një zell të rrallë për thellësinë e diturisë, bukurisë dhe të vërtetën e besimit të fëmijërisë së tij.
Pse ai duhej të largohej nga Kisha për të gjetur Kishën? Ose, si në rastin tënd, E., pse disa njerëz duhet të shikojnë jashtë Kishës për të gjetur një praktikë meditimi për t'i ndihmuar ata qe të gjejnë vetëveten?

Pyes veten, përse nganjëherë ka disa (apo manastire apo edhe kultura të tëra) që fiksohen në aspekte të caktuara të besimit orthodhoks gjer në atë masë që ata të injorojnë të tjerat aspekte.
Mund të ndodhë që duke u fokusuar me qëllim në disa aspekte të rëndësishme të besimit orthodhoks, ju mund të injoroni pa dashje aspekte të tjera në mënyrë të barabartë dhe ndoshta edhe më të rëndësishme të po atij vetë besimi.
Mund të ndodhë që, siç u tha Jisui udhëheqësve fetarë të kohës së tij, ne filtrojmë mizat dhe gëlltisim devetë. Një person që ha vetëm zarzavate me gjethe jeshile, ka shumë të ngjarë të gjejë veten të dobësuar ose edhe të sëmurë,
pavarësisht se sa të rëndësishme janë zarzavatet me gjethe të gjelbërta në dietën e tij. Dhe ironia është se disa njerëz, ndoshta me probleme të caktuara shëndetësore, do të mund të përfitonin shumë fal një dietë të vazhdueshme tek perimet me gjethe jeshile,
ndërsa me të njëjtën dietë do të dobësonte dhe të sëmurte më shumë njerëzit në shëndet të mirë.
Por që, duke parë këto individë të begatuar, disa supozojnë se të gjithë duhet të ndjekin dietën e tyre, pavarësisht nga dëshmitë që duke bërë kështu, shumica e njerëzve nuk përfitonte asgjë te mirë për shëndetin.

Më duket interesante që i njëjti judaizëm identik i shekullit të parë që ka prodhuar shenjtorët Zakaria dhe Elizabeta dhe djali i tyre, Shën Joan Pagëzorin, dhe Shënjtët Joakim dhe Ana me vajzën e tyre Hyjlindësen shumë të shenjtë,
edhe po ai judaizëm ka prodhuar kryepriftërinjtë që keqtrajtuan Zotin tonë Jisu Krishtin. Ishte e njëjta fe që prodhoi skribët dhe farisenjtë që Jisui dënoi.
E njëjta gjë. Kur ju shikoni në këtë mënyrë, kategoritë si ata njerëz të devotshëm apo të zellshëm ose besnikë nuk kanë shumë dallim midis tyre. Dy njerëz mund të ndjekin të njëjtin besim orthodhoks pikë per pike ( pra sipas gërmës )
kur njëri sheh vetëm gërmën ndërsa tjetri shkon nëpërmjet gërmës tek Shpirti. Njeri përjeton gërmën që vret dhe tjetri Shpirtin që jep jetë.

Unë nuk e di pse gjërat të shkojnë në këtë mënyrë. Unë kam qenë në manastire, ku dashuria dhe dhembshuria e vëllezërve ndaj njëri-tjetrit dhe ndaj vizitorëve është aq e madhe sa të përfshin aq sa që agjërimet strikte dhe të gjata duken të jenë më pak të rëndësishme,
që do të thotë thjeshtë një vegël që i shërben të njëjtës kauzë. Po, agjërimi strikt dhe lutjet e gjata përgjatë natës janë të njëjta, por disi duken më pak të rëndësishme, krahasuar në dritën e dashurisë së vëllezërve për Perëndinë dhe për njëri-tjetrin.
Manastiret e tjera duket që i bëjnë gjithçka sipas rregullit, të gjithë të përpiktë, çdo gjë në rregull, të gjithë për të identifikuar dhe filtruar mizën joorthodhokse. Dhe gjatë gjithë kohës, pjesa e dashurisë duket e vështirë për t'u gjetur.
Ndonjëherë në një kontekst të tillë, dashuria reduktohet edhe thjeshtë në bindje, sikur parimi, ose rregulli vetë, ishin ato që i ngjanin dashurisë. Unë kam dëgjuar njerëz që thonë gjëra që janë shumë të ngjashme me këtë.

Dhe përsëri, është një ironi e thellë për mua kur shoh që disa njerëz me të vërtetë duken të lulëzojnë dhe përparojnë në këtë mjedis të krishterë orthodhoks që thekson rregullat. Të tjerë akoma, nuk kanë sukses.
Unë kam në famullinë time disa që në fakt më qortojnë mua pasi që jam shumë i butë me ta në rrëfim, sikur unë nuk e kam marrë besimin e tyre mjaft seriozisht.
Unë kam famulltarë të tjerë që bien në dëshpërim thjeshtë pas një fjale të ashpër ose me një ton të ashpër, por që nevojitet shumë mirë për inkurajimin. Dhe çdo prift ka tendencat e tij, disa më të ashpra, të tjerë më të butë.
Shumë varet nga aftësia dalluese e priftit (ose mungesa e tij) dhe në çështje të tilla si përvoja e tij, prirjet e tij dhe personaliteti i tij. Ndonjëherë, ndoshta, një besimtar i krishterë orthodhoks i sinqertë
mund të mos jetë në gjendje për të parë të vërtetën dhe mjetet në dispozicion në besimin orthodhoks, sepse ai nuk e ka njohur një baba shpirtëror apo një nënë që ai të bisedojë me të, dhe ai mund të dëgjojë.

Në Omelinë e 66-të, në pjesën e parë, Shën Isaku siriani përgatit rrugën në "njohurinë shpirtërore", duke përdorur imazhet e dritës dhe pikëpamjeve, vizionit dhe errësirës.
Me njohuri shpirtërore, unë mendoj se Shën Isaku i referohet dijes së vërtetë të gjërave ashtu si janë, një njohuri shpirtërore e botës,edhe të vetes, dhe (së paku në fazën fillestare) të Perëndisë.
Në paragrafin e fundit të këtij seksioni, flet për pengesat që hasim te kjo njohuri dhe thekson se "shumica e njerëzve nuk janë në gjendje të arrijnë një shkallë të përsosmërisë në njohurinë shpirtërore".
Midis këtyre pengesave ai liston "pamundësinë për të gjetur një mësues dhe një udhëzues" së bashku me "pengesat e kohës, vendit dhe mjeteve".

Jo të gjithë etërit shpirtërorë janë të përshtatshme për të gjithë ata që kërkojnë të rriten në besimin e tyre dhe njohuritë e tyre shpirtërore, shumë pak priftërinj apo peshkopë apo murgjër që udhëzojnë janë të përshtatshme për të gjithë.
Ushtrimi shpirtëror që të çon drejt shpëtimit mund të krijojë vetëm krenari ose depresion ose asgjë në një tjetër. Ndonjëherë ne duhet të vazhdojmë të kërkojmë mësuesin e duhur, kohën e duhur, vendin e duhur, mjetin e duhur.
Sapo lexova diku se Shën Pakomi i Madh pranonte vetëm një të tretën e burrave dhe grave që erdhën për t'u bashkuar me manastiret e tij.
Ai u tha dy të tretave të atyre që erdhën tek ai: «Shpëtimi mund të jetë i mundur për ju, por jo këtu.» Shpëtimi vjen te ata që kërkojnë, pyesin dhe trokasin.
Nuk do të kishte asnjë hulumtim nëse dera e parë në të cilën kemi trokitur hapet menjëherë.

Dhe kështu unë pyes veten me zë të lartë: është e mundur që, nëse dikush merr mbërthyer në një kontekst të veçantë të krishterë orthodhoks dhe nuk është në gjendje të përparojë,
Perëndia mund të përdorë ndonjë gjë jashtë besimit që shërben për të shkundur këtë person duke e bërë atë të rifitojë shqisat e tij, ti hapen sytë, të thyejnë kristalizimin e tij mendor?
Nuk e di. E di që në disa raste isha i frymëzuar nga një roman i shkruar nga një heterodoks, madje edhe ateist. Unë e di që disa ushtrime të posturës ( stervitjes fizike ) yoga janë të dobishme, sidomos pasi kanë mbetur për disa orë në Kishë.
A do të thotë kjo se hinduizmi është i mirë apo ateistët duhet të mësojnë besimin? Jo, aspak.
Por unë mendoj se kjo do të thotë që të krishterët orthodhoksë janë të lirë të përdorin atë që është e dobishme, për të përtypur mishin dhe për të pështyrë kockat.

Por ne duhet të jemi të kujdesshëm; ne duhet të dallojmë. Duhet të jemi të kujdesshëm dhe të dallojmë atë që mund të marrim hua jashtë besimit, sepse në këto praktika të huaja ka shumë pasoja që nuk i shohim.
Ne duhet të dëgjojmë njerëzit e mençur në jetën tonë, shenjtorët që na kanë paraprirë dhe ata që na njohin mirë në këtë jetë. Ne duhet të vendosim çdo gjë në provë, thotë Shën Pavli, dhe të mbajmë atë që është e vërtetë dhe e mirë.

Së fundi ekziston problemi i vezës dhe i pulës. Babai im shpirtëror më mësoi të marr frymë në një farë mënyre kur them lutjen e Jisuit (ndonjëherë, jo gjithmonë).
Kohët e fundit, në dhomën e pritjes së mjekut, kishte një panel të madh që ofronte këshilla shëndetësore. Këshilla që paneli ofroi lidhur me çrregullime të ndryshme mendore ishte
të merrte frymë në një mënyrë shumë të ngjashme me atë që babai im orthodhoks shpirtëror kishte rekomanduar. Dhe kështu, cili erdhi së pari?
A është Kisha që ka huazuar teknika të frymëmarrjes nga të tjerët, apo janë të tjerët që e morën atë nga Kisha? Me shumë gjasa, nuk është as njëra as tjetra.
Qeniet njerëzore janë qenie njerëzore, orthodhoksë ose jo-orthodhoksë, të krishterë ose budistë ose hindu ose ateistë.

Dhe një qenie njerëzore punon më mirë nëse ai merr kohë çdo ditë për të marrë frymë në një mënyrë të caktuar dhe për të zgjeruar trupin e tij në mënyra të caktuara.
Mund të kenë qenë hindustët që zhvilluan këto ushtrime në një praktikë sistematike (të ndërthurura dhe shumë të rrezikshme - nga këndvështrimi orthodhoks i krishterë - konceptet hindu dhe supozimet).
Megjithatë, mbetet fakti se organet njerëzore mund të nxjerrin përfitime të mëdha nga zgjerimi sistematik i muskujve të trupit.
Po kështu, disa teknika frymëmarrjeje dhe ushtrime mendore mund të jenë të dobishme për të gjithë qeniet njerëzore edhe pse këto teknika dhe ushtrime janë zhvilluar më sistematikisht në një kontekst jo të krishterë.

Kisha ka filluar të krishtërojë aspektet e kulturës pagane që nga fillimi. Sidoqoftë, duhet të jemi shumë të kujdesshëm që këto aspekte në të vërtetë po kristianizohen (krishtërohen).
Pra, ne duhet të jemi të vetëdijshëm. Arti, arkitektura, retorika dhe madje filozofia e botës pagane greke janë kryesisht të krishterizuara. Ky kristianizim vazhdon sot, por duhet t'i kushtoni vëmendje asaj që po bëni dhe mendoni.
Meditimi, unë besoj që, mund të kristianizohet. Por duhet të jemi shumë të kujdesshëm që meditimi apo yoga të mos na bëjnë budistë apo hinduistë, gjersa neve të na lejojnë të krishterizojmë praktika të ndryshme jo të krishtera.

Dhe këtu, guxoj të them, plotësia e Kishës është e nevojshme. Ka shumë të ngjarë që unë të mashtrohem nëse provoj vetëm të krishtëroj disa praktika pagane.
Pra, këshilla ime është që të vazhdoni me ngadalë dhe me kujdes, me gjithë aftësinë dalluese që keni, duke qenë të hapur ndaj qortimeve dhe korrigjimeve.
Asnjëri prej nesh nuk ka të gjitha dhuratat, të gjitha aftësitë e nevojshme për të ndarë dritën nga errësira.



Burimi: www.pravmir.com

[arbereshi_niko]

Në zemër të Afrikës, shenjterohet një kishë orthodhokse.



Nën hijen e Kilimanxharos , maja më e lartë e Afrikës që eshte gjithmonë me borë, ndonse përshkohet nga ekuatori.
Siç është e pabesueshme ky fakt, pra që pikërisht në ekuator, ka deborë te përherëshme, po kështu mund të jetë e pabesueshme që
po aty ka komunitete orthodhokse.
Janë fiset masai, që jetojnë ne savanën afrikane dhe nepër rezervuarët...
Duhet thënë që, fiset masai që jetojnë midis Kenias dhe Tanzanisë , besimin orthodhoks e kanë njohur që në shekullin e kaluar nga misionarët grek.
Shumë prej tyre e kishin pranuar besimin, por varferia e madhe nuk i kishte krijuar kushte për të patur një ndërtesë për të kryer shërbesat dhe aktivitetet e tjera fetare.
Para pesë vjetësh ne Kenia, ne kufi me Tanzaninë ishte ndertuar nje kishë prej llamarinash dhe mbuluar me lekuret e kafshëve.
Sot po në këmbët e Kilimanxharos ne territorin e Tanzanisë eshte shenjtëruar një kishë tjetër orthodhokse.

Shenjtërimi i kësaj kishe u krye nga kryepiskopi i Nairobit Makarios, me ndihmën e dy episkopëve qipriotas Nikolla i Amathus dhe Epifanit te Ledrës edhe nga klerikë vëndas dhe të ardhur nga Qipro.

Ne keto festime, ishin të pranishëm mbi 60 besimtarë pa numëruar të ftuarit dhe njëkohësisht kryepiskopi i Nairobit shuguroi prift nje seminarist vendas te vitit te tretë, përgjate Liturgjisë së shënjtë.

Sikurse bëhet e ditur nga agjensia Romfea.gr kryepiskopi i Nairobit ka kryer nje pagezim masiv kohët e fundit , te dhjetra studentëve në shkollat e Kenias.
Një kishë tjetër eshte ndërtuar ne shkurt te vitit te kaluar në Tanzani, kishë kushtuar shën Katerinës Maritires së Madhe.


Burimi; www.romfea.gr




Skedarët e Bashkëngjitur 174611