Lajme mbi boten Orthodhokse.

[arbereshi_niko]

Mitropoliti Hilarion:
Kjo që po ndodh në Kishën Orthodhokse të Ukrainës
duhet kuptuar në kontekstin e presionit të paprecedentë të ushtruar mbi të.

29.05.2022.
Në një koment të shkurtër, Mitropoliti Hilarion i Volokolamsk,
president i Departamentit për Marrëdhëniet e Jashtme Kishtare
të Patriarkanës së Moskës, foli për vendimin e miratuar
më 29 maj 2022 nga Sinodi i Shenjtë i Kishës Orthodhokse Ruse:

Sinodi i Shenjtë i Kishës Orthodhokse Ruse
shqyrtoi informacionin në lidhje me Këshillin e Kishës Orthodhokse të Ukrainës
të mbajtur më 27 maj në Kiev dhe shprehu mbështetjen e tij të plotë
për tërë klerin, murgjit dhe laikët e kësaj kishe
në lidhje me faktin se gjëndet nën presionin e shumë palëve të ndryshme:
nga grupet ekstremiste, nga strukturat skizmatike,
nga autoritetet lokale, të cilat ndonjëherë thjesht ndalojnë
aktivitetet e Kishës Orthodhokse të Ukrainës në disa rajone të Ukrainës,
si dhe nga qarqet nacionaliste të opinionit publik ukrainas.

Sinodi pohoi se statusi i kishës orthodhokse ukrainase
është vendosur me letrën e bekimit të Shenjtërisë së Tij
Patriarkut Aleksi II të Moskës dhe të gjithë Rusisë të vitit 1990.
Pikërisht është kjo Letër ku është themeli kanonik mbi të cilën
është baza e ndërtesës së Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
U vu re se ndryshimet e miratuara nga Këshilli i Kishës Orthodhokse të Ukrainës
dhe emendamentet në statutin e tij kërkojnë shqyrtim të mëtejshëm
nga Sinodi i Shenjtë i Kishës Orthodhokse Ruse.
Ne nuk i kemi shqyrtuar këto ndryshime tani,
pasi që nuk janë bërë ende publike.

Sinodi i Shenjtë shprehu keqardhjen që
në disa dioqeza të Kishës Orthodhokse të Ukrainës
u ndërpre përkujtimi liturgjik i Patriarkut Kirill të Moskës dhe të gjithë Rusisë,
gjë që tashmë ka sjellë përçarje brenda Kishës Orthodhokse të Ukrainës.

Duke komentuar këto vendime të Sinodit të Shenjtë,
do të doja të flisja jo për atë që ndodhi në Kiev,
por për atë që nuk ndodhi atje.
Mendohet, se Kisha Orthodhokse e Ukrainës
të jetë ndarë nga Kisha Orthodhokse Ruse.
Kjo nuk eshte e vertete.
Nuk kishte asnjë deklaratë për ndarje nga Kisha Orthodhokse Ruse.
Asnjë deklaratë nuk u bë që
Kisha Orthodhokse e Ukrainës të ketë marrë një status të ri.
Përkundrazi, Këshilli konfirmoi edhe një herë
statusin e një Kishe të pavarur dhe autonome,
e cila iu dha Kishës Orthodhokse të Ukrainës në vitin 1990.

Ne duhet të kuptojmë kontekstin
në të cilin janë marrë këto vendime në Kiev.
Ajo lidhet me faktin se për shumë vite
Kishës Orthodhokse të Ukrainës iu mohua e drejta
për t'u quajtur me emrin e saj.
Po bëhet një përpjekje për ta detyruar atë
të quajë veten "Kisha Orthodhokse Ruse në Ukrainë"
dhe qëllimi është të riregjistrohen të gjitha famullitë e Kishës Orthodhokse të Ukrainës
dhe që t'i tjetërsojnë ato në favor të një strukture skizmatike.

Pikërisht në kontekstin e gjithçkaje që po ndodh sot në Ukrainë,
në kuadrin e presionit të paprecedentë që po ushtrohet mbi
Kishën Orthodhokse të Ukrainës,
duhet kuptuar se çfarë po ndodh.

E gjithë Kisha Orthodhokse Ruse lutet
dhe do të vazhdojë të lutet për Kishën Orthodhokse të Ukrainës
të shumëvuajtur dhe të persekutuar.
Ne besojmë se Zoti kujdeset për Kishën e tij dhe,
sipas premtimit të Tij,
portat e ferrit nuk do të mbizotërojnë kundër saj.


Burimi: Nga faqa zyrtarr e Patriarkanës Ruse. mospa.ru

[ilia spiro]

...............................................

[King Bardhyl]

Top Channel/ “Kisha ruse na zhgënjeu”/ Kritika e Patriarkut të Stambollit ndaj kishës ortodokse ruse


Top Channel Albania
2.1M subscribers
Patriarku Ekumenik Bartolomeu ka dhënë një nga intervistat e rralla të “Sto Kentro” të ERT1 dhe gazetarit George Kouvaras . Shenjtëria e tij i referohet në intervistën e tij luftës në Ukrainë, qëndrimit të Kishës Ortodokse Ruse, rolit të Patriarkanës Ekumenike dhe Hagia Sophia. I pyetur për qëndrimin e Kishës së Rusisë dhe Patriarkut të Moskës , Kirilit, ndaj luftës, Patriarku Ekumenik nënvizoi: “ Nuk do të ishte e mundur që të gjitha Kishat të mos dënonin dhunën, luftën. Por kisha ruse na zhgënjeu . Nuk doja që Kisha e Rusisë dhe Vëllai Patriarku Kiril të ishin ky përjashtim tragjik. Nuk e di si mund të justifikohet në ndërgjegjen e tij. Si do ta justifikojë, si do ta gjykojë historia . Ai duhej të qëndronte në këmbë. Sepse dikush mund të kundërshtojë presionin e Presidentit Putin. Ajo duhet të reagojë ndaj pushtimit të Ukrainës dhe të dënojë luftën siç bënë të gjithë primatët e tjerë ortodoksë. Nuk e bëri, kjo është në dëm të tij dhe më vjen shumë keq. Mund të kemi pasur dallime të tjera, atë të njohur për autoqefalinë e Kishës së Ukrainës, ndryshimin që kemi prej shekujsh, sepse Kisha Ruse po shikon primatin e Kostandinopojës, duke minuar themelet e fronit të Kostandinopojës, por unë prisja. që vëlla Cirili në këtë moment krize, historik, t'i qëndrojë përballë rrethanave . Në nevojë për të sakrifikuar fronin e tij, për t'i thënë Putinit: "Zoti President, nuk mund të pajtohem me ju, jap dorëheqjen, largohem".. A do ta futë në burg? "Unë nuk e di se çfarë do të kishte bërë Presidenti Putin nëse Patriarku do të kishte reaguar ndaj planeve të tij, por kjo është ajo që ne, vëllezërit e tjerë Prelat, do të prisnim ."

[arbereshi_niko]

Kisha Maqedonase merr tomosin e autoqefalisë nga Kisha Serbe.


Orthochristian.com, 5 qershor 2022
spc.rs

Një moment i gëzueshëm në jetën e Kishës Orthodhokse ka ngjarë sot,
pasi Kisha Orthodhokse Maqedonase ka marrë tomosin e autoqefalisë
nga Kisha Orthodhokse Serbe.
Shenjtëria e tij Patriarku i Serbisë Porfirije dhe Imzot Stefani,
Kryepiskopi i Ohrit dhe Maqedonisë kremtuan sot,
së bashku me disa episkopë të tjerë serbë dhe maqedonas,
në Katedralen e Kryeengjëllit Mikail në Beograd.
Pas predikimit patriarkal, sekretari i Sinodit të episkopëve serbë
lexoi me zë të lartë tomosin e autoqefalisë, duke garantuar pavarësinë e plotë
të Kishës-Maqedonase Kryepeshkopatës së Ohrit,
siç raporton kanali i kishës serbe tvhram.rs.

“Sot, me hirin e Zotit, kemi mundësinë të ratifikojmë atë që
tashmë ekziston mes nesh, këtë unitet të prishur dikur”, nënvizoi Patriarku Porfirije.
Më parë, Kisha Maqedonase ka qenë në skizëm me
Patriarkanën Serbe
dhe pjesën tjetër të Kishës Orthodhokse botërore
për një hark kohor prej 55 vjetësh.
Duke filluar nga viti 2017, filloi një përpjekje e përbashkët
për të zgjidhur statusin e saj.
Më në fund, muajin e kaluar, Këshilli Episkopal Serb njoftoi se
Kisha Maqedonase është mirëpritur përsëri në Kishën Serbe me statusin e autonomisë së gjerë.
Episkopët serb dhe maqedonas u mblodhën në Beograd dhe përsëri në Shkup,
në Maqedoninë e Veriut, disa ditë më vonë.
Gjatë liturgjisë në Shkup, Patriarku Porfirije njoftoi se Këshilli episkopal serb
kishte vendosur që Kishës maqedonase t'i jepej autoqefalia e plotë.

I gjithë procesi përfundoi sot me dhënien formale të tomosit të autoqefalisë.
Shenjtëria e tij predikoi për pandashmërinë e Kishës Orthodhokse:
Kur Kisha shumëfishohet, duhet të dimë se është në frymën e Ungjillit të Krishtit
dhe Fjalës së tij, që nuk ndahet, por shumëzohet dhe rritet në dashuri.
Kisha nuk ndahet sipas pjesëve të saj përbërëse
në unitetin e përgjithshëm të Kishës së Krishtit dhe urdhëresave të Krishtit,
duke u mbyllur në vetvete, për të kultivuar qëllime thjesht tokësore,
por shumëfishohet dhe organizohet në atë mënyrë
që ajo që është tokësore, ajo që është dhuratë e Zotit
të shumohet dhe rritet në mënyrën më të mirë të mundshme.
Falë kësaj rritjeje, për të folur relativisht,
çdo pjesë e Kishës mund të sakrifikohet për pjesët e tjera,
për anëtarët e tjerë të Kishës dhe që ne të gjithë rritemi së bashku
në dashuri dhe në unitetin e besimit,
dhe ky është mësimi dhe mesazhi i kësaj feste sot,
i Etërve të Koncilit të parë Ekumenik.

Besimtarëve të mbledhur iu drejtua edhe Kryepiskopi i Ohrit Stefan.


Burimi: www.ortodossiatorino.net

[arbereshi_niko]

Në Egjipt, koptët i dhurojnë orthodhoksëve një kishë.




Kisha Kopte i dhuron Kishës Ruse kishën e dëshmorit të madh Mina








Kisha Kopte i ka dhuruar falas Kishën kushtuar martirit
dhe mrekullibërësit të madh Mina dhe Papës VI (“Mar Mina”),
e vendosur në kopshtet e piramidave të Gizës,
Eksarkatit të Kishës Orthodhokse Ruse në Afrikë.
Më 25 qershor 2022, Mitropoliti Leonid i Klinit
kremtoi Liturgjinë e parë Hyjnore në kishë
si ekzark rus në tokën afrikane,
siç raporton Patriarchia.ru.
Transferimi falas i kishës së dëshmorit të madh Mina,
dioqezës së
Eksarkatit të Afrikës së Veriut së Kishës Orthodhokse Ruse,
u njoftua nga episkopi Theodosius i Gizës të Kishës Kopte,
i cili mirëpriti Mitropolitin Leonid.

Si përgjigje, ekzarku foli për marrëdhëniet e veçanta,
të mira dhe vëllazërore të Kishës Ruse me të krishterët koptë.
“Kur morëm këtë sinjal të mirë nga Shenjtëria e Tij Patriarku [Kopt], ​​
sigurisht që ishim shumë të lumtur kur mësuam
se mund të kishim shërbime hyjnore në një nga vendet e adhurimit të Kishës Kopte,
dhe për më tepër për përdorim falas,
tha. “Si përgjigje, ne po bëjmë gjithashtu çdo përpjekje të mundshme në Moskë
për ta bërë Kishën Kopte të ndihet si në shtëpinë e saj në tokën ruse,
siç bënë në tokën egjiptiane”, tha Mitropoliti Leonid.



Burimi: https://orthochristian.com/146978.html

[arbereshi_niko]

30 Vjet përpjekje krijuese. Ringritja e një Kishe lokale të shpërbërë. 




KISHA ORTHODHOKSE AUTOQEFALE E SHQIPËRISË
Deklaratë për shtyp.
 
Në fund të Liturgjisë Hyjnore panegjirike dhe sinodike, të kryer në kishën katedrale “Ngjallja e Krishtit”, të martën, më 2 gusht 2022, me rastin e 30-vjetorit të fronëzimit të Kryepiskopit të Tiranës, Durrësit dhe gjithë Shqipërisë, Fortlumturisë së tij Anastas, duke iu referuar përmasave mahnitëse dhe rëndësisë së veprës së Kryepiskopit, Mitropoliti i Korçës, hirësi Joani, ndër të tjera theksoi: “Kontributi juaj më i mirë është baza shpirtërore, mbi të cilën u mbështetën të gjitha përpjekjet tuaja: mesazhi i Ungjillit që ju përcollët, shpresa, falja, respekti ndaj çdo personi njerëzor”.
Siç dihet, nga viti 1944 deri në vitin 1967, Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë u përball me persekutimin ateist në formën e tij klasike, si në vendet e tjera. Nga viti 1967 deri në vitin 1990, vendi përjetoi persekutimin total që ndaloi me kushtetutë çdo shprehje fetare dhe shpërbëri Kishën vendore. Në korrik të vitit 1991, mbërriti në Shqipëri, si Ekzark Patriarkal i Patriarkanës Ekumenike, Episkopi i atëhershëm, më vonë Mitropoliti i Andrusës, Anastasi, Profesor i Universitetit të Athinës. Më 24 qershor 1992, me kërkesë të Orthodhoksëve të Shqipërisë, u zgjodh nga Patriarkana Ekumenike Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë dhe u fronëzua më 2 gusht 1992. Në tre dekadat që pasuan, Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë u ringrit tërësisht dhe u zhvillua në të gjitha fushat.
Kryepiskopi Anastas, pasi i dërgoi lavdi dhe falënderime Perëndisë për rrugëtimin 30-vjeçar me bashkëpunëtorët e tij të vyer, mes vështirësive, pikëllimeve, gjendjeve parrugëdalje e dhimbjeve të ndryshme, por edhe bekimeve të panumërta të Zotit, kujtoi se: “Kleri dhe populli i Kishës së Shqipërisë kujtojnë me mirënjohje nismën e Patriarkanës Ekumenike dhe kthjelltësinë e komisionit përgjegjës për ringritjen e Kishës sonë vendore dhe me respekt të pashtirur dhe dashuri të sinqertë luten për Tërëshenjtërinë e Tij të Hirshme, Patriarkun Ekumenik, z. Vartholome”.
***
Pas atmosferës dhoksologjike të Liturgjisë Hyjnore, ku morën pjesë anëtarët e Sinodit të Shenjtë, klerikë nga të gjitha Mitropolitë e Shenjta, dy koret e kishës katedrale dhe një numër i madh besimtarësh, pavarësisht se ishte ditë pune, në Qendrën moderne Kulturore – pjesë e kompleksit të kishës katedrale dhe Qendrës Sinodike – vijoi punimet Asambleja e Përgjithshme Kleriko-laike. Siç parashikohet nga Statuti i Kishës së Shqipërisë, në Asamble marrin pjesë: “anëtarët e Sinodit të Shenjtë, anëtarët e Këshillit Kleriko-laik, dy përfaqësues nga çdo manastir i shenjtë dhe njëzet klerikë dhe njëzet e katër laikë, me përfaqësim të përshtatshëm, burra, gra dhe të rinj, nga Kryepiskopata dhe Mitropolitë”.
Gjatë zhvillimit të punimeve, nga klerikët përgjegjës apo laikët e çdo sektori u pasqyruar përmbledhtas vepra e shumanshme kishtare që është kryer.
Në mbarim të punimeve të Asamblesë Kleriko-laike, Fortlumturia e Tij, Kryepiskopi Anastas, nënvizoi lutjen e Apostull Pavlit, si busull për vazhdimin e rrugës së Kishës: “ecni siç është e denjë për Zotin, për t’i pëlqyer Atij në të gjitha, duke sjellë fryte në çdo punë të mirë, dhe duke u rritur në njohjen e Perëndisë”. (Kol. 1:10)
Tiranë, 2 gusht 2022
Nga Zyra e Shtypit e Kryepiskopatës.


Burimi: orthodoxalbania.org

[arbereshi_niko]

Kleri konservator kundër klerit liberal?

nga at Geoffrey Korz
në Orthochristian.com, 29 korrik 2022

Një prift i njohur dhe i nderuar amerikan foli së fundmi mbi temën e përdorimit të terminologjisë së përshtatshme për të përshkruar klerin orthodhoks, si priftërinj dhe episkopë. Meqenëse shumë çështje të shoqërisë laike lindin në jetën e Kishës, është bërë e zakonshme edhe përdorimi i etiketave laike (të gjitha tepër të njohura në ligjërimin politik) për të përshkruar pikëpamjet e shprehura nga kleri. Ky prift po vinte në dukje, me shumë mençuri, se megjithëse është sigurisht e përshtatshme dhe e nevojshme që Kisha dhe kleri i saj të flasin për shumë çështje politike me të cilat përballen besimtarët orthodhoksë, etiketat politike si "konservatore" dhe "liberale" në fakt nuk kanë asnjë kuptim në kishën orthodhokse.
Ja arsyeja:
Çdo prift ose episkop që shpreh mësimet e Kishës, siç përshkruhet në Shkrimet, Kanunet, Etërit e Kishës dhe në të gjithë Traditën e shenjtë, nuk është "konservator", është thjesht orthodhoks dhe ndjek traditat e Kishës.
Çdo prift apo episkop që vepron ndryshe nuk është orthodhoks.
Çdo prift apo episkop që mëson se "Zoti i krijoi mashkull dhe femër" (Zanafilla 5:2), se gjinia dhe seksi i trupit korrespondojnë me ato të shpirtit nuk është "konservator", është thjesht orthodhoks.
Çdo prift apo episkop që shkruan artikuj ose flet në konferenca duke mbrojtur aspekte të ndryshme të axhendës LGBT nuk është "liberal", thjesht nuk është orthodhoks.
Çdo prift ose episkop që pohon unitetin e të gjitha racave nëpërmjet trupit dhe gjakut të Krishtit në Kishë, se ekziston një Kishë e vetme orthodhokse, pavarësisht nga kombi, në të cilën të gjithë ndajnë bashkësinë brenda rendit kanonik, nuk është "konservator": është thjesht orthodhoks.
Çdo prift apo episkop që vë një komb kundër një tjetri, që mbron politika raciste ose që parashtron idenë se koncepti i racës është themelor për identitetin njerëzor nuk është një "liberal", ai thjesht nuk është orthodhoks.
Çdo prift apo episkop që pretendon se jeta njerëzore fillon që në ngjizje, i cili i nxit besimtarët e tij të punojnë për të ruajtur jetën në mitër, të dhurojnë kohën dhe paratë e tyre për të ndihmuar nënat dhe fëmijët e tyre në rrezik aborti dhe për të votuar për kandidatët që kundërshtojnë ligjet për abortin, nuk është një "konservator", është thjesht orthodhoks.
Çdo prift ose episkop që mbron vrasjen e foshnjave të palindura në mitër, haptazi ose me terma të mbuluara, ose që sulmon imazhin e Zotit me gjuhë mashtruese për "respektimin e autonomisë së grave", gjë që ngatërron ( huton ) besimtarët dhe lejon të pafajshmit e Zotit të pengohen pa e ditur në mëkate të rënda - këta nuk janë klerikë apo episkopë "liberalë" - ata thjesht nuk janë orthodhoksë.
Çdo prift apo episkop që pretendon dhe mëson se të gjitha mëkatet seksuale, duke përfshirë tërheqjen e të njëjtit seks, lindin nga rënia dhe kërkojnë luftë dhe pendim, nuk është "konservator", është thjesht orthodhoks.
Çdo prift ose episkop që merr mundimin të udhëtojë qindra ose mijëra kilometra për të marrë pjesë në një konferencë për të mbledhur ide mbi mënyrat se si Kisha Orthodhokse mund të "ndriçohet" nga "psikologjia e re" e seksualitetit bashkëkohor nuk është "liberal" - është thjesht joorthodhoks.
Çdo prift apo episkop që e nxjerr mësimin e tij për vendimet morale, mjekësore, psikologjike dhe familjare në mënyrë rigoroze nga Tradita e Shenjtë e Kishës - Shkrimet dhe Etërit e Shenjtë - nuk është "konservator": ai është thjesht orthodhoks.
Çdo prift apo episkop që i kushton rëndësi mësimit të fushave dhe ideve "të ndritura" iluministe të intelektit njerëzor, duke besuar se ato janë shumë më të avancuara se Tradita e Shenjtë, Shkrimi dhe Etërit e Kishës, nuk është "liberal", ata janë thjesht joorthodhoksë.

Prifti i mençur që bëri këtë dallim të rëndësishëm i bëri një shërbim të madh
gjithë klerikët dhe besimtarëve.
Ne mund ti përdorim këto terma - "liberal" dhe "konservator" - në bisedat tona joformale, por ky prift ka të drejtë: nuk ka "parti" brenda Kishës, por ka vetëm nga ata që mbështesin mendimin e Kishës dhe mendimin e Etërve, dhe ka nga ata që e sulmojnë dhe përpiqen ta ripërcaktojnë, sepse janë jashtë saj ( Kishës ).
Në mënyrë të pashmangshme, çdo i krishterë orthodhoks do të takohet me këta njerëz. Disa prej tyre do të veshin edhe veshjen e priftit. Nëse do tju ndodhë kjo, strategjia juaj më e mirë mund të jetë të ktheheni dhe të ikni nga kishat dhe shkollat ​​e tyre dhe të paralajmëroni të tjerët të bëjnë të njëjtën gjë.

[arbereshi_niko]

Presidenti i Letonisë sugjeron ndarjen e Kishës Orthodhokse Letoneze nga Moska.

(lajme)
06 shtator 2022

Nga orthochristian.com
mësojmë për një fakt, sigurisht jo të padëgjuar kohët e fundit:
Egils Levits, presidenti i Letonisë (Latvia), shtetit të vogël balltik,
në detyrë që nga viti 2019, theksoi se
një në katër qytetarë letonezë i përket Kishës Orthodhokse,
dhe se për zhvillimin e vendit është e nevojshme
një hierarki kishtare e ndarë nga Patriarkana e Moskës.

Është e qartë se presioni politik Atllantik mbi këtë deklaratë është i dukshëm.
Letonia, si dhe vendet e tjera balltike, janë tani në orbitën e NATO-s
dhe me trupat ndërkombëtare të pranishme masivisht në tokën e tyre të vogël,
letonët paradoksalisht nuk ndihen të sigurt dhe tani duhet
të dëshmojnë besnikërinë e tyre ndaj bllokut perëndimor.

Presidenti njoftoi sot në faqen zyrtare të Presidencës
se i ka paraqitur Saeima-s, parlamentit të Letonisë, një projektligj,
të përgatitur së bashku me Ministrin e Drejtësisë,
për ndryshimin e statusit të Kishës Orthodhokse Letoneze
për ta bërë atë plotësisht të pavarur nga Kisha Orthodhokse Ruse.
Fraksionet e Saeima-s pra,
kanë shprehur mbështetjen e tyre për projektligjin
dhe që Kisha është "informuar" për përparimin e saj përmes qeverisë.
Statutet e brendshme të Kishës "duhet t'i nënshtrohen këtij ligji",
tha presidenti për televizionin tvnet.lv.

Projektligji "do të rivendosë statusin historik të Kishës Orthodhokse Letoneze",
thotë Levits, duke argumentuar se pavarësia u dha
nga Patriarku i atëhershëm rus Shën Tikhoni, në vitin 1921.

Prandaj, projektligji do të parandalojë Patriarkanën e Moskës
të ndikojë në Kishën Letoneze, e cila është
"një çështje e rëndësishme për besimtarët tanë orthodhoksë"
dhe sigurinë kombëtare, tha presidenti.

Ky trend i presidentëve që nisin reformat fetare u inaugurua në Ukrainë
dhe me sa duket po përhapet në të gjithë Evropën Lindore.
Kombe të tjera të prekura nga kjo lëvizje interesante "shpirtërore"
janë Mali i Zi dhe Polonia.
Nuk mendoj se nevojitet të shpjegojmë
pse ky interesim nga ana e politikës është i gabuar.
Atyre që do të thoshin "mbretërit e mesjetës bënë të njëjtën gjë",
dua t'ju kujtoj se monarkët orthodhoksë
ishin të vajosur nga Kisha dhe të bekuar nga Zoti,
ndërsa sundimtarët e shteteve bashkëkohore janë plutokratë, teknokratë
dhe mbi të gjitha janë heretikë në rastin më të mirë.
Satanistë në rastin më të keq.

[arbereshi_niko]

U Shenjtërua Kisha e Shën Kozmait të Etolisë në Çarshovë në Mitropolinë e Shenjtë të Gjirokastrës.







Mallëngjyese dhe kataniktike ishte e gjithë atmosfera, në Enorinë skajore, të vogël por simpatike, të Çarshovës, sot, e Dielë, 4 Shtator 2022. Kisha e Enorisë që nderohet në kujtimin e “Shën Kozmait të Etolisë” u shenjtërua sipas gjithë tipikosë që parashikon tradita Orthodhokse.
Mitropoliti i Gjirokastrës, Imzot Dhimitri kryesoi shërbesën e Shenjtërimit dhe në vijim kreu Liturgjinë Hyjnore në Kishën e porsa inaguruar së bashku me klerikë të shumtë të zonës së Përmetit por edhe nga enori kufitare nga Greqia.
Herë pas here Mitropoliti sqaronte për besimtarët e shumtë pjesëmarrës dhe bashkëlutës rëndësinë e Shenjtërimit të Tryezës së Shenjtë për konsolidimin si qendër shpirtërore dhe adhuruese të një Kishe për komunitetin i cili thirret ta mbulojë atë me respektin dhe kujdesin shpirtëror. Interpretonte gjithashtu të gjitha hapat që hidheshin me vendosjen e Lipsaneve të Shentja, vulosjen e Tryezës së Shenjtë, si dhe Mirosjen.
Gjatë Liturgjisë Hyjnore pjesëmarrja në psaljen e tropareve prej Grave Orthodhokse të Përmetit edhe një herë tjetër krijoi klimën e veçantë të përjetimit të Misterit të Eukaristisë.
Mitropoliti duke shprehur falenderimin për Perëndinë Jetëdhënës që denjësoi komunitetin e besimtarëve të Çarshovës dhe në fakt të gjithë besimtarët në Mitropolinë e Gjirokastrës dhe gjithë Kishën Orthodhokse në Shqipëri në përjetimin e kësaj mrekullie të Shenjtërimit të Kishës, nxiti gjithashtu për të qenë mirënjohës për Fortlumturinë e Tij Kryepiskopin tonë Anastas. Ai hapi rrugët e hierapostullimit në vendin tonë dhe në Çarshovë se është dëshmi e gjallë dashuria dhe kontributi i tij sakrifikues. Sepse në një djerrinë, në një fshat aq skajor dhe të braktisur ngriti atë kishë të mrekullueshme dhe ia dedikoi Shën Kozmait, Hieromartir dhe Isapostull për të gjallëruar shpresën dhe për të qenë mbrojtës i banorëve të tij. Kishat e tjera të fshatit ishin rrënuar gjatë viteve të persekutimit ndërkaq që vendbanimi ishte transferuar në territorin aktual. Dhe jo vetëm e ndërtoi dhe e pajisi atë me gjithçka të nevojshme për funksionim por siguroi dhe siguron mundësinë e prezencës herë pas here të klerikëve për të kryer Liturgjinë apo të tjera shërbesa sidomos gjatë periudhave të mëdha të vitit kishtar.
Në afërsi me Çarshovën, pranë kufirit shterëror me Greqinë, ndodhet edhe Manastiri i “Fjetjes së Tërëshenjtës” së Molivdoskepastos, Igumeni i të cilit Arkimandrit Arseni dhe gjithë vëllazëria në veçanti, kontribuan në përgatitjen e Shenjtërimit dhe sidomos në pajisjen e Tryezës së Shenjtë dhe Hierores. Për këtë dhe kontributin të shtrirë në kohë për të gjitha enoritë dhe besimtarët përreth, Mitropoliti i Gjirokastrës përcolli edhe falenderime të klerikëve dhe besimtarëve të pranishëm.
Në fund të Liturgjisë dhe me rastin e Shenjtërimit u ofrua qerasje në ambientet rrethuese të Kishës për të gjithë pjesëmarrësit.
***
Kisha e “Shën Kozmait të Etolisë” në Çarshovë ndodhet në një pozicion të favorshëm buzë rrugës nacionale që të shpie drejt Leskovikut dhe Pikës Kufitare të “Tre Urave” dhe si e tillë është një vend adhurimi hierapostolik për kalimtarë të shumtë dhe jo vetëm besimtarët e atij fshati.
U ndërtua me iniciativë, udhëheqje të vazhdueshme dhe fonde që grumbulloi dashuria e Kryepiskopit Anastas në periudhën 1998 – 2000. Njëherësh në atë kohë u bënë ndërhyrje për të rehabilituar edhe godinën shkollore publike në krah të kishës e cila në atë kohë grumbullonte një numër të rëndësishëm nxënësish edhe nga komunitetet përreth.
Kisha është bazilikë e thjeshtë, me tre nefe dhe tavan prej druri dhe ka hajat me çati të mbuluar mbi harkada në dy anët gjatësore. Sipërfaqja e ndërtuar e kishës është 240m2 dhe ka truall përreth prej 800m2.

Nga: Orfea Beci

[arbereshi_niko]

KRYEPISKOPI ANASTAS NDEROHET NE VARSHAVE, DOKTOR NDERI.

Mesditën e së enjtes, më 6 tetor 2022, në sallën e tejmbushur të konferencave të Akademisë Theologjike të krishterë të Varshavës, në prani të krerëve fetarë, politikë e diplomatikë, të Senatit, profesorëve dhe studentëve të Akademisë, Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe të Gjithë Shqipërisë, Anastasi u nderua me titullin Doktor Nderi i këtij Fondacioni Arsimor të lartë ndër të krishterë. Propozimi për këtë çmim u bë nga Mitropoliti i Varshavës, Sava, me vendim unanim të Sinodit të Shenjtë.
Akademia Theologjike e krishterë e Varshavës u themelua nga shteti në vitin 1954, si rezultat i shkrirjes së departamenteve teologjike individuale luterane, orthodhokse dhe katolike të vjetër.
Pas fjalës së rektorit të Akademisë, Kryepiskopit të Wroclavës dhe Çeçinit, prof. Jerzy Pankowski, u lexua teksti i nderimit, hartuar nga Mitropoliti i Kitros, prof. Georgios, bashkëpunëtor i Akademisë. Më pas vijoi dorëzimi i titullit dhe simbolit të nderimit Kryepiskopit Anastas, i cili është tashmë Doktor Nderi i shumë Departamenteve të Shkencave Humane e Sociale nga 27 universitete të shteteve të ndryshme të Evropës, Lindjes së Mesme dhe të SHBA-ve. Në vazhdim, Fortlumturia e Tij mbajti fjalën me temë: “Të jetuarit më Krishtin në shoqërinë e mbarëbotshme multifetare”.
Mes të tjerash, Kryepiskopi Anastas përmendi se pikëpamjet e të krishterëve mbi bindjet e shumëllojshme fetare shfaqin mospërputhje serioze dhe teoritë e ndryshme të formuluara përgjatë shekujve paraqesin një spektër të gjerë, nisur që nga tërësisht mohueset deri në ato tërësisht afirmuese. Duke sjellë ndërmend se me studimet sistematike në fushën e religjionit, fe të ndryshme kanë theksuar disa parime morale universale, Fortlumturia e Tij nënvizoi se: “Përvoja fetare nuk kufizohet në vlerat morale. Ajo mbështetet sidomos në rrugëtimin personal drejt Transhendentes. Feja përbën një shumësi komplekse dhe të gjithanshme adhurimesh, bindjesh, rrugëtimesh e parimesh, të cilat lidhen me të Hirshmen, të Shenjtën, dhe ndikojnë mbarë gjindjen dhe shoqërinë”.
Gjithashtu, në lidhje me qëndrimin e të krishterëve në shoqërinë bashkëkohore, ai tha: “të qëndruarit në Perëndinë” “të jetuarit më Krishtin” është ajo çka përcakton përmbushjen e përvojës së krishterë. Bëhet fjalë për një marrëdhënie me të Vërtetin, një lidhje personale dashurie me Atë që është vetë Dashuri. Sa jetojmë brenda shoqërisë së mbarëbotshme multifetare, paralelisht me respektin dhe lirinë e çdo personi njerëzor dhe përpjekjen për bashkekzistencë paqësore, le të mos lëmë pas dore faktin se nxënësit e Krishtit duhet të jenë “drita e botës” (Mt. 5:14).
“Misioni dhe përgjegjësia e Kishës, përfundoi fjalën e tij Kryepiskopi Anastas, është të lidhë njerëzimin me Perëndinë e Vërtetë të Dashurisë”.