Lajme mbi boten Orthodhokse.

[arbereshi_niko]

Vazhon persekucionii orthodhoksëve afrikan që nuk duan të qëndrojnë me skizmatikët.



Dhjetra priftërinj nga Ekzarkati Rus i Afrikës
u thirrën në gjykatë dhe u arrestuan.


Nga Orthochristian.com, 4 prill 2022


Si pass kreut të strukturës, priftërinjtë e Eksarkatit Afrikan të Kishës Ruse
janë bërë objekt shqetësimi ligjor.
Të shtunën, Mitropoliti Leonid i Klinit, i emëruar më 29 dhjetor
si Eksark Patriarkal për Afrikën
kur Sinodi i Shenjtë Rus krijoi Eksarkatin për të vepruar
në territorin e Patriarkanës së Aleksandrisë,
raportoi se 28 priftërinj kenianë u paditën në gjykatë,
ndërsa dy të tjerë u arrestuan. në Madagaskar.
Ai shkruan:
Ndërkaq, në disa vende të Eksarkatit Afrikan janë përfshirë gjykatat dhe policia.
Në Kenia, 28 nga priftërinjtë tanë u thirrën për t'u paraqitur në gjykatë.
Ne po shqyrtojmë akuzat.
Një peticion kundër priftërinjve tanë u paraqit
nga një episkop i Kishës Greke të Aleksandrisë, Markos nga Kisumu.
Në Madagaskar, dy klerikë tanë u arrestuan sot
me akuzën paraprake për përdorimin e sendeve liturgjike greke
gjatë një shërbese kishtare.
Episkopi Prodromos i Kishës Greke të Aleksandrisë
paraqiti një padi kundër ish-priftërinjve të tij.

Tani që i shikoj të gjitha këto,
e kuptoj se cila ishte arsyeja pse ju të gjithë u mblodhët.
Një patriark skizmatik, episkopë të paskrupullt.
Natyrisht, ne nuk do ta braktisim popullin tonë dhe do t'i ofrojmë ndihmë juridike dhe në të ardhmen e afërt,
me të gjitha mjetet e nevojshme për kishën:
në fabrikën e Sofrinos, tashmë po prodhohen qindra komplete eukaristike
dhe gjithçka që është e nevojshme për Liturgjinë.
Por vetë parimi! Me siguri, ka ardhur vërtet koha.
Ka ardhur koha që kleri afrikan të shohë se kush i komandon,
kush i poshtëron, i trajton si mbeturina dhe kush i raporton tani në polici.
Shikoni, etër, vëllezër dhe motra!
Bëhuni të gjithë sy dhe mbani mend.
Kjo është gjithçka që këta njerëz mund të bëjnë.
Dhe kush janë tani "çakallët dhe arinjtë e veriut",
Fortlumturia juaj patriarku i Aleksandrisë?
Në shkurt, OrthoChristian raportoi se
shumica dërrmuese e priftërinjve nga dioqeza e Kisumu-t
u bashkuan me Eksarkatin e Kishës Ruse.
Episkopi i lartpërmendur Prodromos
është episkopi i Tollaras dhe Madagaskarit jugor
të Patriarkanës së Aleksandrisë.
Në shkurt, episkopi i Madagaskarit verior, Ignatios,
kishte lëshuar një paralajmërim të rreptë
ku të gjithë priftërinjtë që do të bashkohen me Ekzarkatin Rus,
pushojnë së qeni priftërinj dhe gjënden jashtë Kishës
dhe me këtë veprim rrezikojnë ferrin.

[arbereshi_niko]

Ndërsa besimtarët tanë mbrojnë lindjen,
kishat tona pushtohen në perëndim

nga Taisija Lazarenko
Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë, 4 Prill 2022


Mitropoliti Antonij i Borispol 'e Brovarij foli
për padrejtësinë e goditjes me thikë pas shpine
ndaj Kishës Orthodhokse të Ukrainës,
kjo ndërsa bijtë e saj po mbrojnë vendin.
Mitropoliti Antonij i Borispol 'e Brovarij, kancelari i Kishës Orthodhokse të Ukrainës kanonike,
vuri në dukje se projektligjet që po propozohen
për të ndaluar Kishën Orthodhokse të Ukrainës në kohë lufte
duken veçanërisht cinike.
Vladyka foli për këtë
në një predikim të postuar në kanalin e tij në YouTube.
"Në Rada Verkhovna, disa parlamentarë
po iniciojnë projektligje që synojnë shkatërrimin
e kishës orthodhokse ukrainase, duke i dhënë fund
jetës fetare të miliona ukrainasve.
Pse këto projektligje dhe dekrete anti- kishtare
duken veçanërisht cinike tani?
Lufta në Ukrainë po vazhdon për më shumë se pesë javë
me luftime kryesisht në rajonet lindore dhe jugore:
Kharkov, Donetsk, Çernigov, Nikolajev”, tha episkopi.

Mitropoliti Antonij tërhoqi vëmendjen
për faktin se Kisha Orthodhokse e Ukrainës në këto rajone
ka një shumicë përfaqësuese, që do të thotë
se objektet e kultit të Kishës Orthodhokse të Ukrainës në këto rajone
janë shkatërruar dhe dëmtuar me dhjetëra.
"Besimtarët tanë këtu vuajnë veçanërisht
kur mbrojnë vendin e tyre me heroizëm.
Falë veprimeve të tyre, fronti tani nuk është më në qendër të vendit,
aq më tepër nuk është edhe në perëndim.
Është e drejtë që në një situatë të tillë të inicohen ligje kundër
vetë ekzistencës së kishës mbi supet e besimtarëve të saj?
A është e drejtë t'i quash këta njerëz armiq dhe tradhtarë?
A është e drejtë, që duke përfituar nga situata,
të na marrin objektet e kultit të kishës sonë me armë në dorë?
A është e drejtë t'i detyrojnë besimtarët tanë
të “kalojnë” në një tjetër konfesion
me anën e kërcënimit dhe hakmarrjes ndaj tyre?
Përgjigjja është e qartë",
vërejti me hidhërim Mitropoliti i Kishës Orthodhokse të Ukrainës ( asaj kanonike ),
Ju rikujtoj se në Smela, në rajonin Çerkasit, ​​
mbështetësit e "Kishës Ortodokse të Ukrainës"
ndërprenë një liturgji, bllokuan kishën
dhe kërkuan që besimtarët t'i bashkoheshin "Kishës Ortodokse të Ukrainës".
Më përpara, Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë raportoi se,
sipas Mitropolitit Antonij, ata po përpiqen të miratojnë një projekt-ligj
për të ndaluar Kishën Orthodhokse të Ukrainës
kur ushtarët orthodhoks janë të gjithë në front….!

[arbereshi_niko]

OBJEKTIVI I ARMIQVE, ËSHTË TË THYEJNË ORTHODHOKSINË!




Mitropoliti i Zhaporozhjes dhe Militopolit
Foto: news.church.ua


Qëllimi i armiqve të Kishës është shembja e Orthodhoksisë.

nga Taisija Lazarenko
Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë, 5 Prill 2022

Mitropoliti Luka i Zaporozhës dhe Melitopol' tha se
çështjet në lidhje me autoqefalinë dhe statusin e kishës ukrainase
duhet të vendosen vetëm në një Koncil.
Mitropoliti Luka i Zaporozhës dhe Melitopolit tha
në një intervistë për BBC-në,
se uniteti i Kishës përcaktohet nga Statuti i saj
dhe se të gjitha çështjet në lidhje me gjendjen e Kishës Orthodhokse të Ukrainës
mund të zgjidhen vetëm në një Koncil Eoiskopal, jo privatisht.
"Sigurisht, jo në mënyrë të njëanshme.
Ne nuk jemi princa feudalë të ulur në fronet tona", kujtoi episkopi.
<...> Nëse nuk dini si të veproni, veproni sipas ligjit.
Kemi kanone kishtare; ne kemi një Statut:
vetëm Këshilli i Episkopëve ka të drejtë të gjykojë një episkop.
Dhe tani të gjithë na bëhen ekspertë, të gjithë janë klerik.
Çfarë po bëni ju njerëz të mirë? Është Kreshma e Madhe.
Në vend që të pendoheni për mëkatet tuaja,
ju dëshironi të grumbulloni sa më shumë 'like'
dhe të postoni në rrjetet sociale duke shkruar lloj-lloj neverie,
ofendime e kështu me radhë.
Dhe kështu mendoni për të shpëtuar Orthodhoksinë,
për të shpëtuar Kishën”.
Vladyka vuri në dukje se kërkesat e vazhdueshme të episkopëve
për një thirrje të menjëhershme të një këshilli vetëm sa ndezin zjarrin.
"Kështu më imagjinojnë të largohem nga Zaporozh'e për të shkuar në Këshill?
Formati i videos nuk është përgjigja e pyetjes.
Ne kështu nuk do të mund të komunikojmë.
Është si të lani duart me doreza. <...>
Ne mund të shprehemi publikisht, mund të shkruajmë letra,
por vendimi përfundimtar i çështjes është gjithsesi dhe vetëm kompetencë e Këshillit”,
tha Mitropoliti i Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Sipas Mitropolitit Luka, autoqefalia e Kishës Orthodhokse të Ukrainës,
për të cilën tani flasin shumë besimtarë në Ukrainë,
nuk është zgjidhja e të gjitha problemeve.
"Ne duhet të gjejmë rrugën e duhur.
Edhe kjo autoqefali - në se do ta zgjidhë çështjen apo jo?
Zoti Arkondonis (emri laik i patriarkut ekumenik Bartolomeu, ndc),
i cili ka “rënë” nga Kisha Orthodhokse dhe e quan veten Patriark Bartolomeu,
po që ka sherbyer me skizmatiket
- si do te na japë ky autoqefaline?
Ai do te thoshte: " E kam dhënë një Tomos, përdoreni atë.
Unë ju kërkoj të mos e gjykoni Kishën sipas standardeve laike.
Nuk është se po shkojmë në zyrën e tatimeve,
na japin certifikatën e një biznesmeni dhe bëhemi të tillë.
Hiri i Shpirtit të Shenjtë vepron në Kishë
dhe çdo gjë që është në kundërshtim me këtë hir
dhe cënon transmetimin e hirit
nuk është e bekuar.
Çdo gjë që ka rënë nga Kisha duhet të kthehet në Kishë.
Kush do ta njohë këtë autoqefali?
Çfarë do të na japë ? “
vërejti Vladyka.
"Në një rast të tillë do të jemi si një mëng e grisur dhe e shkëputur.
Askush nuk do të na njohë.
Kisha Orthodhokse është e bashkuar në Krishtin.
Ajo që është distancuar nga Kisha, nuk është Kisha.
Tani qëllimi i armiqve të Orthodhoksisë është
të thyejnë dhe zvogëlojnë "Orthodhoksinë në fragmente të vogla.
Kjo është e tmerrshme.
Prandaj, vetëm një Këshill mund ta zgjidhë këtë problem
në mënyrë më gjithëpërfshirëse dhe të japë
një vlerësim kanonik të asaj që po ndodh",
tha Mitropoliti i Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Siç është raportuar, Mitropoliti Luka i kërkoi SBU-së të verifikonte veprimet e parlamentarëve
që synonin të shpallnin jashtë ligjit
Kishën Orthodhokse të Ukrainës.

[arbereshi_niko]

Fanari nuk i njeh "sakramentet" e Filaretit:

A mund të bëhemi pjesë e "Kishës Ortodokse të Ukrainës"?

Nga Jaroslav Nivkin i Bashkimit të gazetarëve orthodhoksë, më 5 prill 2022

Tani besimtarët i bëjnë të besojnë se ata duhet
të bashkohen me "Kishën Ortodokse të Ukrainës" për shkak të luftës.
Në të njëjtën kohë, fanari mohon sakramentet e bëra nga Filareti.
Si t'i vendosni këto gjëra së bashku?
Më 29 mars 2022 Kryepeshkopata e Fanarit
në Australi lëshoi një deklaratë pas mbledhjes së Asamblesë Episkopale.
Në pamjen e parë duket një dokument ekskluzivisht
i normativës lokale, por nuk është krejtësisht e vërtetë.
Fanariotët e Australisë prekën çështjen më të rëndësishme që ka të bëjë drejtpërdrejt me kishën orthodhokse të Ukrainës dhe Orthodhoksinë në përgjithësi.
Le të analizojmë se çfarë është shkrojtur në publikimin tonë.
A bën lufta kishën të jetë diçka që nuk është kisha?
Deri dje, bota orthodhokse ishte e angazhuar për temën e statusit kanonik
të udhëheqësve të "Kishës Ortodokse të Ukrainës",
duke diskutuar pushtimin e territorit Kanonik të Kishës Orthodhokse Ukrainase
dhe duke kërkuar se si të mbajë një takim të primatëve
për të zgjidhur Krizën që Orthodhoksia po përballet që nga 2018.
Tani, kur vetëm 5 javë të luftës në Ukrainë kanë kaluar,
duket se e gjithë kjo ka ndodhur në një jetë tjetër.
Është sikur të jetë e zhytur në një realitet tjetër,
ku njerëzit vdesin çdo ditë,
ku bota është e tmerruar nga imazhet e qyteteve të bombarduara,
trupat e gjymtuara dhe kishat e shkatërruara.
Për shkak të luftës, problemi me Skizmën e Orthodhoksisë, e kryer nga fanari,
duket se është zhdukur dhe ka kaluar në plan të dytë,
sikur të mos kishte ekzistuar kurrë.
Në Ukrainën perëndimore, komunitetet "transferohen"
në "Kishën Ortodokse të Ukrainës" pothuajse nën kërcënimin e armëve.
Megjithatë, ka disa simpatizantë për një tranzicion vullnetar.
Arsyetimi i tyre është thjesht politik: ata thonë se Rusia na sulmoi,
që do të thotë se është e papranueshme të jesh në unitet shpirtëror
me Kishën Orthodhokse Ruse.
Dhe po të jetë kështu, ne duhet të bashkohemi
me "Kishën Ortodokse të Ukrainës", e cila është 100% patriotike.
Zëdhënësit e tyre kanë harruar se "Kisha Ortodokse e Ukrainës"
konsiderohet ende si një grup separatist skizmatikësh
që nuk njihet nga të gjitha kishat,
me përjashtim të kishave greke.
Në vend të kësaj, ata pretendojnë se këtu ka njerëz që po vdesin,
nuk ka kohë për t'u marrë me kanunet,
ukrainasit nuk duan të thellojnë këto "lojëra fronesh".
Megjithatë, a është një logjikë e tillë e pranueshme për një të krishterë?
Në fund të fundit, veprimet ushtarake
nuk e kanë ndryshuar thelbin e Kishës në asnjë mënyrë,
gjë që nuk ka pushuar të jetë trupi i Krishtit.
A mund të transformojë lufta laikun Sergej Dumenko
në një episkop kanonik,
mund ti bëjë "sakramentet" e tij të mbushura me hirin?
A nuk janë këto pyetje kryesore që të krishterët duhet të pyesin veten?
Filareti nuk kishte hirin,
po atëherë Dumenko do ta kishte atë?
Lufta shkaktoi çorjentim të jashtëzakonshëm në radhët e besimtarëve
dhe madje edhe në një pjesë të klerit të Kishës Orthodhokse në Ukrainë.
Disa dioqeza kanë ndërprerë përkujtimin e Patriarkut Kirill;
Disa tani kërkojnë një këshill që kërkon autoqefalinë e plotë;
Disa priftërinj të paqëndrueshëm, bashkohen me "vijën e partisë",
që të kalojnë në "Kishën Ortodokse të Ukrainës".
Në fakt, në kohën e paqes ata kuptuan se "Kisha Ortodokse e Ukrainës"
është një strukturë jashtë Kishës së Krishtit,
por këtë ata e kanë "harruar" me shpërthimin e luftës.
Për shembull, në historinë e bujshme të Smilës,
ku një grup ushtarak territorial i mbrojtjes,
tërhoqën zvarrë jashtë nga Kisha e Mbrojtjes së Shenjtë
të Kishës Orthodhokse Ukrainase "Priftin moskovit",
organizatori i këtij veprimi, at Nikolaj Serediç,
i njoftoi famullitarëve të cilët, në kushtet e luftës
nuk kanë rrugë tjetër përveç se të hynë në "Kishën Ortodokse të Ukrainës".
Kur famullitarët e tronditur e kanë kujtuar atë për fjalët e tij
se nuk ka hir në "Kishën Ortodokse të Ukrainës"
dhe se është e pamundur bashkimi me ta,
Serediç tha: "Unë këtë e thosha për filaretisët,
por kjo kishë (" kisha ortodokse e Ukrainës ", NDC) ka tomos,
gjithçka është e ligjshme kështu".
Me fjalë të tjera, në sytë e priftit vetëm “filaretistët” ishin pa hir,
ndërsa “dumenkistët” tashmë kanë hir.
Megjithatë, at Nikolaj u përgjigj me ngurrim
dhe u përpoq të injoronte këto pyetje "të pakëndshme" të famullisë së tij.
Megjithatë, a mund t’i injorojë një i krishterë?
Për më tepër, për secilin prej nesh,
çështja e hirit në kishë
për të cilën i përkasim është me rëndësi jetike.
Prandaj, argumenti i Serediçit duhet të trajtohet në detaje,
sepse mund të bëhet një model për të tjerët.
Në këtë drejtim, ia vlen të rikthehemi në shpalljen
e Kryepeshkopatës së Fanarti australian.

Fanar: Sakramentet e bëra nga Filareti nuk janë të vlefshme.
“për kishën orthodhokse kanonike nuk ka 'Patriarkanë të Kievit',
dhe Filareti, si 'patriark' i vetëshpallur,
nuk njihet nga ndonjë kishë orthodhokse kanonike
dhe Kursesi, nga patriarkati ekumenik,
prandaj, aktet e tij administrative dhe sakramentet që ai kryen
janë të pavlefshme dhe jo-ekzistente për Kishën Orthodhokse kudo",
lexohet në komunikimin për aktivitetet e Vicariatit të 'Patriarkanës së Kievit'
në Australi dhe Zelandën e Re,
i drejtuar nga një farë nektarios alexandratos.
Kjo deklaratë u bë për të justifikuar "aneksimin" e famullive të 'Patriarkanës së Kievit nga fanari:
"Brenda kufijve kanonikë të Kryepeshkopatës së Shenjtë të Australisë, ka komunitete ukrainase që,
deri në kohët e fundit, ata i përkisnin të ashtuquajturës dhe kurrë e njohur
" Patriarkana e Kievit'.
Pas dhënies së autoqefalisë Ukrainës nga Kisha Nënë e Konstandinopojës,
një komitet i veçantë, i emëruar nga Kryepiskopi Makarios,
studioi situatën mbizotëruese dhe kushtet ligjore për Përfshirjen
e këtyre komuniteteve në juridiksionin e Kryepeshkopatës së Shenjtë të Australisë".
Kjo është një deklaratë themelore për disa arsye.
Së pari, që fanariotët mund të deklarojnë të tyret
lehtësisht famullitë e të tjerëve.
Së dyti, dhe mbi të gjitha, për herë të parë që nga viti 2018,
fanari e ka deklaruar publikisht Filaretin një person, ku sakramentet e të cilit nuk janë të vlefshme për Kishën.
Kjo është, në sytë e fanariotëve, tre vjet më vonë ( Filareti ) ai u kthye në gjendjen e tij të mëparshme të skizmatikës.
Në realitet, kjo deklaratë ka implikime shumë serioze.

Filaret dhe Bartolomeo: Historia e raporteve të tyre

Që nga viti 1992, kur Filareti u rrëzua nga priftëria e Kishës Orthodhokse Ruse,
fanari mbështeti plotësisht veprimet e Kishës ruse.
Në një letër drejtuar Primatit të Kishës Orthodhokse Ruse të 26 gushtit 1992,
Patriarku Bartolomeo shkroi që njohu shkarkimin e Filaretit
dhe për këtë arsye "njohjen e plotë të kompetencës ekskluzive të Kishës suaj të Shenjtë Ruse, në këtë temë",
Fanari për këtë ka bërë një vendim sinodal mbi sa më sipër.
Në vitin 1997, kur Filareti u çkishërua (Anatemizua) nga Kisha Orthodhokse Ruse,
Patriarku Bartolomeu i shkroi primatit të Kishës Orthodhokse Ruse në një letër të 7 prillit
që kishte marrë një letër "për një vendim kanonik të Sinodit tuaj,
për Anatemizimin e Filaretit/ Mikhail Denisenko,
dhe pas marrjes së njoftimit të këtij vendimi,
ne kemi informuar hierarkinë e fronit tonë ekumenik
dhe i kërkuam që të mos kenë asnjë unitet eklezial
me njerëzit e përmendur".
Me fjalë të tjera, që nga viti 1992, fanari e konsideroi filaret të shkarkuar
dhe që nga viti 1997 si të përjashtuar nga Kisha.
Natyrisht, që nga ai moment, nuk mund të flitej për "sakramente".
Si rezultat, asnjë nga "episkopët e Patriarkanës Kieviane",
duke përfshirë Sergej Dumenkon,
mund të jetë një episkop kanonik.
Ata mund të ishin "të urdhëruar" nga gjithëkush
që nuk ishin anëtarë të Kishës.
Çfarë do të thotë kjo për një të krishterë?
Se të gjithë këta “episkopë" të Filaretit
nuk mund të falin mëkatet, as që të administrojnë kungatën e shenjtë,
as nuk mund të kryejnë sakramente të tjera të Kishës.
Kjo është, sipas fjalëve të episkopëve fanariot të Australisë,
"sakramentet" që kanë kryer janë "të pavlefshme dhe joekzistente për Kishën Orthodhokse".
Pastaj arriti muaji i tetorit të vitit 2018 dhe gjithçka ndryshoi papritmas.
Sinodi i Konstandinopojës, pa ndonjë pendim ose gjykim kishtar,
përcaktoi si të kanonizuar të anatemizuarin Filaret.
Për më tepër, i quajtën kanonikë të gjithë ata që kishte "urdhëruar" nën anatemën.
Përse? Sepse kjo u diktua nga rrethanat politike.
Ky vendim ka shkaktuar një tronditje në mesin e kishave lokale,
të cilat nuk mund të kuptonin se si ishte e mundur për të quajtur disa mashtrues, episkopë,
madje edhe më shumë "në mënyrë retroaktive".
Megjithatë, disa muaj më vonë, Filaret njoftoi se
Dumenko dhe Poroshenko e kishin tradhtuar atë,
kështu ai u largua nga "Kisha ortodokse e Ukrainës"
dhe rivendosi përsëri "Patriarkanën e Kievit".
Pas kësaj, ai filloi të kritikonte fanarin pa mëshirë.
Për tre vjet, Patriarkana e Konstandinopojës qëndroi e heshtur
dhe "mbylli një sy" në veprimet e vasalit të tyre "të riintegruar".
Tani, nuk mund të buzëqeshë më dhe ta tolerojë atë,
kështu fanari dha një vlerësim të statusit kanonik të "Patriarkut Nderi të Kishës Ortodokse të Ukrainës":
"Sakramentet" e Filaretit nuk janë të vlefshme për fanarin dhe për të gjitha kishat e tjera lokale.
Kështu, edhe një herë fanari nuk e konsideron filaretin një episkop kanonik.
Vendimi i Sinodit të Fanarit në "Riintegrimin" e Filaretit dhe Makarijit në vitin 2018,
tashmë në mënyrë kanonike,
konsiderohet si e parëndësishme, pra
është e gabuar në mënyrë indirekte.
Çfarë do të thotë e gjithë kjo?
Vetëm një gjë: që të gjitha sakramentet e Filaretit nuk janë të vlefshme
për Konstandinopojën dhe për të gjitha kishat lokale, jo vetëm tani.
Ata nuk janë të vlefshëm që nga viti 1992,
siç konfirmohet më parë nga vetë Patriarku Bartolomeo.
Tani duhet të zgjidhim unazën e fundit të këtij zinxhiri logjik.
Nëse "Hirotonisja" e Filaretit është e rreme,
atëherë "peshkopët" që ai "urdhëron" nuk mund të jetë autentik.
Për fat të keq, faktet tregojnë se “episkopët"
e "Kishës Ortodokse të Ukrainës" janë njerëz
që nuk mund të lidhen me Kishën e Krishtit.
Pra, është e drejtë të "kaloni" në "Kishën Ortodokse të Ukrainës"
vetëm për shkak se Federata Ruse ka sulmuar vendin tonë?

***
Është e vërtetë, tani ka një luftë në Ukrainë.
Sot ne jemi shumë të lënduar nga ajo që po ndodh.
Na lëndon , ndër të tjera, edhe pozita e hierarkisë së kishës ruse,
nga e cila me të vërtetë nuk dëgjojmë fjalë solidariteti për vuajtjet e popullit ukrainas.
Megjithatë, a do të thotë kjo se ne duhet të mbyllim sytë
dhe të hedhim veten në bllokun e skizmatikëve?
A kemi të drejtë të shpresojmë që "gjithçka mund t'i besohet luftës"?
Ne mund të lejojmë të na udhëheqë nga
logjika e protagonistit të romanit "Gone with the wind", e cila në kohë të vështira u tha
"Unë do të kujdesem për të nesërmen"?
Në fund të fundit, nesër mund të jetë tepër vonë për një të krishterë.
Krishti nuk mund të na japë një "nesër".
Lufta do të përfundojë shpejt ose më vonë.
Pasionet do të apelohen, jeta do të rifillojë kursin e saj.
Vitet do të kalojënë dhe një ditë ukrainasit nuk do të konsiderojnë rusët si armiq.
Një ditë këto vende do të zhduken pas shumë vitesh.
Por kisha e Krishtit do të mbetet.
Ne jemi të gjithë përfaqësues të kombit tonë dhe përpiqemi të mbrojmë interesat tuaja.
Por secili prej nesh është gjithashtu një person, një "i krishterë i vogël",
i cili thjesht dëshiron dhe shpreson të hyjë në mbretërinë e qiellit.
A kemi të drejtë të rrezikojmë të ardhmen tonë?
Ne kemi të drejtë të injorojmë fjalët e Ieromartirit Ignatit
i cili tha se "Kush ndjek një skizmatik nuk trashëgon Mbretërinë e Perëndisë"?
Çfarë fitoj kur jam në kishën e Krishtit?
Unë marr përjetësi, edhe pse isha akuzuar dhe përndjekur në tokë.
Çfarë fitoj nëse largohem apo tradhtoj kishën, nëse e humbas Krishtin?
Ndoshta, miratimin dhe pëlqimin e botës.
Por a ia vlen?

[arbereshi_niko]

Presidenti i Dipartementit për punët e jashtme të Kishës ruse:
Organizimi i takimit të Papës dhe Patriarkut kërkon përgatitje të hollësishme


Papa Françesku ka marrë një pozicion shumë të ekuilibruar
për problemet e Ukrainës, sepse ai njeh jo vetëm historinë e fundit të konfliktit,
por edhe sfondin e tij që daton që nga ngjarjet e vitit 2014”,
tha Mitropoliti Hilarion i Volokolamsk gjatë programit televiziv “Kisha dhe bota”.

Presidenti i Dipartamentit shtoi se ai është drejtpërdrejt i përfshirë
në përgatitjet për takimin e radhës midis Papa Françeskut dhe Patriarkut Kirill,
i planifikuar për në vitin 2022, por aspektet organizative, duke përfshirë datën
dhe vendin, janë ende duke u përpunuar.

“Në situatën aktuale të vështirë politike,
jo vetëm çështjet që kanë të bëjnë me përmbajtjen e takimit
mes Papës dhe Patriarkut, por edhe çështjet që kanë të bëjnë me sigurinë,
transportin dhe logjistikën kërkojnë studim shumë të kujdesshëm”,
shpjegoi Mitropoliti Hilarion.

Që në fillim u mendua të organizohej takimi i primatëve
të Kishës Orthodhokse Ruse dhe Kishës Katoliko Romake
atje ku popullata e krishterë ka nevojë më shumë për mbështetje,
ndaj Lindja e Mesme konsiderohet si një nga fushat prioritare për këtë takim,
shtoi presidenti i Dipartamentit për punët e jashtme.

Burimi: mospat.ru

[arbereshi_niko]

Solemniteti i Ngjalljes së Krishtit u kremtua edhe
nga Orthodhoksët e Emirateve të Bashkuara Arabe,
Mbretëria e Bahreinit dhe Republika Islamike e Iranit.


Natën e 24 prillit 2022 në kishën e Shën Apostullit Filip në Sharjah,
arkimandriti Aleksandër (Zarkeshev) kremtoi liturgjitë e Pashkëve -
procesionin, mëngjesin e Pashkëve dhe liturgjinë hyjnore të Shën Joan Gojartit,
siç raportohet në faqen e famullisë.

Kisha ishte zbukuruar me kujdes me lule dhe degë të freskëta.
Gjatë liturgjisë këndoi kori i famullisë
i drejtuar nga regjentja Marina Nagornaja.
Për arsyen e kufizimeve për shkak të pandemisë së koronavirusit,
vetëm klerikët dhe shërbyesit e altarit
morën pjesë në procesion.

Pas leximit të Ungjillit të Pashkëve (Joan. 1.1-17),
At Aleksandri lexoi predikimin e Shën Joan Gojartit
për Pashkën e Shenjtë.

Gjatë kungimit të klerikëve,
kori ekzekutoi troparin e Pashkëve në greqisht,
latinisht dhe paleoslavisht.

Në fund, Arkimandriti Aleksandër lexoi Mesazhin e Pashkëve
të Shenjtërisë së Tij
Patriarkut Kirill të Moskës dhe të gjithë Rusisë
për peshkopët, pastorët, murgjit dhe
të gjithë besimtarët e Kishës Orthodhokse Ruse.

Më vonë u krye riti i bekimit të artos.

Pas liturgjisë u bekuan bukët dhe ëmbësirat paskale dhe vezët e Pashkëve.

.-.-.-.-.-.

Në mbrëmjen e 24 prillit, Arkimandriti Aleksandër
kremtoi liturgjinë e Pashkëve Orthodhokse
në Manama (Mbretëria e Bahreinit)
në kishën katolike lokale.
Në festë, famullitari i komunitetit lokal
të Kishës Orthodhokse të Antiokisë, Saba Haidusian,
u lut së bashku me gruan e tij.

.-.-.-.-.-.-.

Solemniteti i Ngjalljes së Krishtit u kremtua
edhe nga komuniteti orthodhoks i Iranit.
Natën e 24 prillit në katedralen e Shën Nikollës në Teheran,
kleriku i kishës së Shën Apostullit Filip në Sharjah
prifti Konstantin Orlov, kreu aty shërbesat liturgjike të Pashkëve.


Burimi: mospat.ru

[arbereshi_niko]

Ukraina dhe kohët .

nga blogu i faqes së internetit të at Andrew Phillips, 11 Prill 2022


Fundi do të bëhet përmes Kinës.
Do të ketë një shpërthim të pazakontë dhe
një mrekulli hyjnore do të ndodhë.
Shën Aristokleu Athoniti, 1918

Do të ketë tre Pashkë pas vdekjes sime.
E para do të jetë një Pashkë gjaku,
e dyta e urisë dhe e treta e fitores.
Plaku Jona i Odesës, 2012

Më është kërkuar disa herë gjatë dy muajve të fundit
të shkruaj për konfliktin në Ukrainë ose të mbaj anën e dokujt.
Kam heshtur gjatë gjithë kësaj kohe.
Nuk doja të flisja, sepse çdo konflikt i armatosur
dhe të gjitha viktimat e pafajshme janë tragjedi.
Kjo është një çështje ku heshtja në lutje është zgjidhja më e mirë. Tani, në festën e Ringjalljes, do të them vetëm si vijon:
Kryqëzimi i tregoi njerëzit ashtu siç ishin në të vërtetë:
disa treguan tradhti si Juda,
disa u treguan frikacakër dhe lanë duart si Pilati,
disa thirrën për kryqëzim dhe kryqëzuan si farisenjtë,
të tjerë ndihmuan në bartjen e Kryqit,
të tjerë kanë ulur trupin më të pastër nga Kryqi
dhe të tjerë janë përgatitur për ta vajosur atë.
Sepse në kryqëzimin, kriza më e madhe në të gjithë historinë njerëzore,
si në çdo kryqëzim dhe çdo krizë (që është fjalë greke për 'gjykim'),
zbulohet natyra e vërtetë e gjithçkaje.
Kriza në Ukrainë nuk bën përjashtim,
me politikanët
dhe klerikët që deklarojnë natyrën e tyre të vërtetë.
Disa sillen si Juda tradhtari,
Pilati frikacak dhe Kajafa mashtruesi,
por të tjerët mbajnë kryqin,
e shtrijnë trupin dhe e vajosin.
Problemi i shekullit të kaluar ishte pikërisht se
bota perëndimore nuk i dëgjoi profetët që i ishin dërguar.
Nga njëra anë, Shën Justini (Popoviç)
mbrojti Kishën
kundër frymës së tiranisë papiste,
pa marrë parasysh se nga vinte ajo,
dhe nga ana tjetër, Solzhenitsin parashikoi qartë luftën aktuale në Ukrainë
dhe i deklaroi qeverisë së Shteteve të Bashkuara:
" Jo, nuk mund ta rekomandoj shoqërinë tuaj
si ideal për transformimin tonë.'
Për rrjedhojë, sot përballemi me luftën kundër fuqive politike të laicizmit totalitar,
me censurën e tij “liberale” dhe “pushtetin e tij është drejtësi”, pasi që “Perëndimi është më i miri”.
Tani, në shekullin e sotëm, ne presim përmbushjen e profecive të Shën Serafimit të Sarovit,
të Shën Anatolit të Optinës,
të Shën Joanit të Kronstadtit,
të Shën Serafimit të Vyricës,
të Shën Lorencit të Çernigovit,
të martirëve dhe rrëfimtarëve të rinj…,
të martirëve perandorakë dhe shokëve të tyre,
dhe të të drejtëve të kohëve të fundit si pleqtë Nikolla i Liqenit të Pskovit (2002)
dhe Jona i Odesës (2012).
Ajo që po ndodh në Ukrainë është nga të dyja anët
një luftë midis qytetërimit të krishterë të njeriut të Zotit
dhe sekularizmit të humanizmit - qenies njerëzore.
Më saktësisht, është një luftë për të eliminuar grurin e qytetërimit të krishterë ortodoks
nga barërat e këqija të botës dhe për t'ia kthyer Zotit të ringjallur.
Demonëve të kësaj bote ne duhet t'u kundërvihemi,
Me shenjtorët tanë, të vjetër dhe të rinj.

Burimi: www.events.orthodoxengland.org.uk

[ilia spiro]

Ajo që po ndodh në Ukrainë është nga të dyja anët
një luftë midis qytetërimit të krishterë të njeriut të Zotit
dhe sekularizmit të humanizmit - qenies njerëzore.
Më saktësisht, është një luftë për të eliminuar grurin e qytetërimit të krishterë ortodoks
nga barërat e këqija të botës dhe për t'ia kthyer Zotit të ringjallur.
Demonëve të kësaj bote ne duhet t'u kundërvihemi,
Me shenjtorët tanë, të vjetër dhe të rinj.

Ky mesa duket eshte konkluzioni i profecive, e megjithate nuk del shume e qarte, kete se kuptoj, te folurit hapur dhe sinqerisht, te ben te besueshem...
personalisht nuk besoj se luftrat sjellin gjera te mira,,
Ky At Andrew Phillips, nese eshte vertet profet duhet te ulerase me vertetesi, jo me keto shprehje si te ezopit, si shembull kishte profetet e Dhiates se Vjeter,
Fatkeqesisht "profetet" sot po shtohen pak si teper, por Krishti tha "Ruajuni nga profetet e rreme dhe duke i njohur nga frytet e tyre". Deri me sot nuk dime te kemi pare fryte nga ndonjeri prej "profeteve".
Persa i takon "te mirave" te luftes, boll te kujtome c`na tha Zoti: "Lum ata qe bejne paqe, sepse do te quhen bij Perendie".
Per te njohur profetin, gjithmone duhet te krahasojme profecite e tyre ma c`na ka thene Zoti Krisht ne Ungjill. Perndryshe biem ne gabime.

[arbereshi_niko]

Mirdita!
Profetët?
Po nuk pranuam profecitë, nuk pranohet e gjithë Bibla, nuk pranohet Shpirti i Shenjtë që foli me anë të profetëve, dhe nuk foli vetëm përpara ardhjes së Shpëtimtarit, por që vazhdon ende të komunikojë me njerëzit.
Pra profeci kemi edhe në kohët tona!
Në elenkun që shtron arkimandriti englez, nuk flitet për frofetë të Dhjatës së vjetër, por të kohëve të fundit.
Këtu bëhet fjalë për njerëz të shenjtë të kanonizuar të 100 viteve të fundit…
Por që postimi më lart ka jo vetëm kuptimin për të “frikësuar” njerzimin, por që jep prova për realizimin e tyre!
Pasi që frofecia ka qëllim të ndreq e jo të tmerrojë…
Bibla është një gjë, prifecitë janë një tjetër gjë.
Njëra nuk është në kompeticion me tjetrën, pasi kompletohen!
Nuk dua ta kthej temën në interpretim të postimeve, pasi këtë e bën kushdo me vetë të tij, por qëllimi im është të postoj informacjon .
Ka shumë postime të miat, përgjatë viteve, që edhe unë nuk ndaj mendimin tërësisht, informimi nuk është “ide personale” por një dëshirë për të hapur sa më shumë dritare , sa për të ajrosur sa do pak…
Njohuria na bën më të vetëdijëshëm dhe na ngre pak sensibilizimin.
Kohët që po kalojmë, janë vërtët tragjike, me plot kuptimin e fjalës.
Gjithësesi i nderuar vëlla më Krishtin, faleminderit për ndërhyrjen, pasi jam dakort kur citon “Kush mundohet për paqe, do të bëhet bir i Perëndisë”!
Ky është destinacioni përfundimtar.
Tek e fundit, profecitë në fjalë, janë në funksion të kohëve të fundit, pra pasi të përmbushen, mbetet një nga kryeprofecitë për tu realizuar…
Ajo e Shën Joanit, Zbulesa…
Amin!

[arbereshi_niko]

Konstandinopoja hyn në kungim me "Kishën Ortodokse Maqedonase"





Publikuar: 10/05/2022

Lajmet që kanë të bëjnë me një njohje nga Patriarkana e Kostandinopojës
të Kishës “Ortodokse Maqedonase”, deri më tani në një gjendje skizme
për të gjithë ekumenën orthodhokse, në radhë të parë për Patriarkanën e Serbisë,
kanë filluar të shfaqen (si hajduti natën.. .)
(Burimet zyrtare të të cilit, për momentin [24:00 9/5/2022] heshtin).

Orthochristian.com thekson se lajmi vjen tre ditë pas shpalljes
të një rezultati pozitiv të takimit ndërmjet delegacionit serb dhe maqedonas,
i cili mund të kishte sjellë rifillimin e unitetit kanonik tashmë
në Këshillin episkopal të Kishës Serbe, në muajin maj.
Ne do t'ju japim një konfirmim të mëtejshëm sapo të dëgjojmë
këndvështrimin e Patriarkanës së Serbisë, nga e cila në fund varet përfundimi i skizmës.
Vëmë re tani për tani "mëshirën" karakteristike të Fanarit,
i cili ende pa shpallur mbledhjen kanonike,
shpall se "e ka shëruar përçarjen" (... e kemi dëgjuar diku tjetër?),
dhe në të njëjtën kohë fillon të diktojë ligjin
për autoqefalinë e ardhshme të maqedonasve,
duke shpallur se ata nuk do të kenë të drejtë në diasporë
(pavarësisht se ata kanë dioqeza dhe episkopë në Evropën Perëndimore,
Amerikën e Veriut dhe Australi...
a e kemi dëgjuar këtë më parë diku tjetër? . ..
dhe përkundër faktit se çështja e diasporës maqedonase
është kanonikisht kompetencë ekskluzive e kishës serbe),
as nuk do të kenë të drejtë të përdorin emrin "Maqedoni"
apo ndonjë variant të tij për emrin e kishës së tyre
(pavarësisht fakti se kisha serbe nuk e ka kundërshtuar kurrë përdorimin e këtij emri).