Lajme mbi boten Orthodhokse.

[arbereshi_niko]

VAZHDON PERSEKUTIMI I KISHËS!


( Lajm i shkëputur nga një faqe indipendente )

Lufta e Ukrainës ka të bëjë edhe me fenë:


Kievi dëbon murgjit “rusë”.
Në Ukrainë është arritur një kulm i ri në përplasjen gjeopolitiko-fetare me arrestimin e Mitropolitit Pavël dhe dëbimin e
murgjve të lavrës Kijevo-Peçerska Lavra, në shpellat e lashta të Kievit.
Manastiri. Kijevo-Peçerska lavra, një manastir që daton në vitin 1051, i udhëhequr nga Mitropoliti Pavël, i kishte qëndruar besnik Patriarkanës së Moskës pavarësisht përçarjes së Kishës Orthodhokse të Ukrainës që filloi më 15 tetor 2018 dhe gjithashtu pas fillimit të ashtuquajturës “operacioni special ushtarak”.
Pavlli, si klerikët e tjerë, akuzohet nga autoritetet ukrainase për mbështetjen e Rusisë dhe përpjekjeve të saj luftarake dhe tani, i vendosur në arrest shtëpiak, ai rrezikon një dënim me 15 vjet burg.

Gjykata në Kiev, në fillim të marsit, kishte urdhëruar njerëzit brenda manastirit të Shpellave të largoheshin nga ndërtesa brënda 29 të muajit.
Mitropoliti Pavël i bëri thirrje të ndryshme qeverisë së Zelenskit për të ndërhyrë në vendimin e gjykatës në kryeqytetin ukrainas, duke kërkuar që të mos përdoret feja si një formë hakmarrjeje politike.
Këto ftesa për reflektim nuk dolën të dobishme dhe, më 1 prill, forcat e sigurimit ukrainase filluan dëbimin me forcë të afro një mijë personave brenda manastirit dhe arrestuan Mitropolitin Pavel.

Shërbimi i Sigurimit të Ukrainës (SBU) thotë se Mitropoliti Pavël "dyshohet se ka shkelur barazinë e qytetarëve" se "ka fyer në mënyrë të përsëritur ndjenjat fetare të ukrainasve" ​​si dhe "ka bërë deklarata që justifikojnë ose mohojnë veprimet e shtetit agresor".
Deklaratat që do të inkriminonin klerikun janë përgjuar nga shërbimet e Kievit gjatë muajve të fundit. Pavli mbrohet duke deklaruar se nuk bëri asgjë për t'u akuzuar dhe e quajti veprimin "një urdhër politik".

Sipas Ministrisë së Jashtme ruse, arrestimi i mitropolitit dhe sekuestrimi lavrës Kijevo-Peçerska janë akte "të paligjshme nga pikëpamja ligjore dhe imorale nga pikëpamja shpirtërore" dhe akuzon Uashingtonin se punon për "përçarjen" E Orthodhoksisë”.

Pavarësisht ndërhyrjes së forcave të sigurimit, murgjit dhe besimtarët vazhdojnë të ruajnë manastirin.

"Për shumë shekuj, krishterimi orthodhoks formoi bazën e përbashkët shpirtërore dhe kulturore të jetës së popujve të Rusisë dhe Ukrainës dhe mund të shërbente për të rivendosur mirëkuptimin e ndërsjellë në të ardhmen, por vetë themelet e një dialogu të tillë po minohen në Ukrainë pikërisht tani që po bëhen përpjekje për të shkatërruar Kishën Orthodhokse të Ukrainës me iniciativën e udhëheqjes së Ukrainës”,
këto ishin fjalët e shqiptuara janarin e kaluar nga Mitropoliti Antonij (Sevryuk) i Volokolamsk-ut, kreu i Departamentit për marrëdhëniet e jashtme kishtare të Patriarkanës së Moskës, gjatë një lidhje video me një takim të Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara.

Tashmë dhjetorin e kaluar, disa fetarë ishin gjobitur dhe dhjetëra kisha në të gjithë vendin ishin bastisur nga SBU (“sigurimi”).
Një operacion që çoi vetëm në zbulimin e disa pasaportave, simboleve dhe librave rusë. Rreth asaj kohe, prifti i kishës orthodhokse ukrainase Andrij Pavlenko u dënua me 12 vjet për dhënien e informacionit për pozicionet e Ukrainës ( mbi gjendjen ) tek rusët dhe u dërgua në Rusi një javë më vonë si pjesë e një shkëmbimi të të burgosurve ( robërve ).
“Në gjetjet nuk përmendej armë apo diversantë.
Ajo që ata thanë se gjetën ishin materiale të shtypura, dokumente, të cilat nuk janë të ndaluara nga ligji ukrainas, "tha Mitropolit Klementi i Kishës Orthodhokse të Ukrainës në kohën e kërkimeve masive.
Me atë rast Klementi tha gjithashtu se, që nga fillimi i luftës, mbi 400 nga 12,000 kishat e Kishës Orthodhokse të Ukrainës janë konvertuar në “Kishën Ortodokse të Ukrainës”. ( atë skizmatike ),
e larguar prej Patriarkanës së Moskës në vitin 2018.

Pas mosmarrëveshjes
( diatribave ) fetare, për fiksimin e ditës për të festuar Krishtlindjet në Ukrainë,
me periudhën paralele të ndalimeve ( arrestimeve ) dhe persekutumit,
i njëjti model përsëritet mu në mes të Kreshmës së Madhe,
dhe afër Pashkëve:
edhe një herë feja përdoret si mjet politik në një konflikt që ,
siç shihet, filloi shumë përpara 24 shkurtit 2022.



Burimi: www.lindipendente.online
[nga Michele Manfrin

[arbereshi_niko]

Kiev: Pashkët e blinduara nga autoritetet







Pa as edhe një grimcë arsyetimi të besueshëm (siç mund të kishte pasur në kohën e Covid),
administrata e Kievit vendosi një shtetrrethim
nga mesnata deri në orën 5 të mëngjesit të së dielës:
vetëm klerikët do të lejohen të hyjnë në kisha
dhe transmetimi i funksioneve do të bëhet në internet.
Kufizime do tu bëhen besimtarëve edhe në orë të tjera,
sepse duke u mbuluar me fletën e fikut të justifikimit të luftës,
ata kanë dekurajuar tubimet për bekimin e shportave të Pashkëve
gjithashtu dhe të shërbesave përkujtimore.

Është e lehtë të kuptohet se drejt kujt
drejtohen këto masa të “sigurimit”….




Burimet: www.ortodossiatorino.net
Publikuar më 15/04/2023

[arbereshi_niko]

MREKULLI TË PËRDITËSHME



Famullitari nga fshati Kerasia në zonën Nea Mihanion pranë Selanikut,
prifti Kristos Tsandalis, baba i nëntë fëmijëve, dëshmon:

“Fëmijët e mi u ngjitën në çatinë e sheshtë të shtëpisë sonë.
Aty u hap kapaku i boshtit të ndriçimit, i cili u rrëzua.
Fëmijët filluan të hidhen nëpër këtë kapelë.

Njëri prej djemve, një djalë gjashtëvjeçar me vonesë në të folur,
i cili ende nuk fliste, donte të hidhej edhe ai mbi këtë kapelë,
por nuk mundi, u pengua dhe fluturoi si një gur brënda në pus.
Ai ra nga kati i katërt në katin e parë.

Me një zemër të dridhur hapa derën e këtij boshti poshtë,
duke u përgatitur për të parë një skenë të tmerrshme
- një fëmijë të thyer.
Imagjinoni habinë time kur pashë djalin tim,
të verdhë nga frika, por i plotë dhe i padëmtuar.
E çova në spital. Pas ekzaminimit të djalit,
mjekët u siguruan që mbi të nuk kishte asnjë gërvishtje, as frakturën më të vogël.

Kuptuam që kishte ndodhur një mrekulli.
Mendova se ikona e mrekullueshme e Hyjlindëses së Shenjtë,
e cila ndodhet në tempullin e fshatit tonë në Nea Mihanion,
e shpëtoi fëmijën.

E solla djalin tim te ikona dhe e pyeta:
“A të shpëtoi ajo?"
“Jo," u përgjigj fëmija.
Ai më çoi te një fotografi e Shën Paisit
dhe filloi të drejtonte gishtin drejt saj,
duke e bërë të qartë se
ai Plaku tek fotografia e kishte shpëtuar.”


***

[arbereshi_niko]

Tucker Carlson dhe samaritanët e kohës sonë.


nga Yaroslav Nivkin








Tucker Carslon është shprehur në mbrojtje të Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Foto: Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë


Një gazetar që foli në mbrojtje të Kishës Orthodhokse të Ukrainës është përjashtuar nga kanali amerikan i lajmeve Fox.
Kush është Tucker Carlson, cilat janë bindjet e tij? Dhe sa njerëz si ai ka në Perëndim?

Në hapësirën mediatike amerikane diskutohet në mënyrë aktive largimi nga Fox News i gazetarit kryesor të kanalit, Tucker Carlson.
Dhe se kjo ngjarje prezantohet sikur nuk ka të bëjë fare me jetën fetare të ukrainasve, por kjo nuk është plotësisht e vërtetë.
Sot, goditjet flagrante ndaj Kishës Orthodhokse të Ukrainës zakonisht injorohen në botë, dhe veçanërisht në Shtetet e Bashkuara.
Po nëse, kur pyeten drejtpërdrejt për persekutimin e Kishës, përfaqësuesit e Departamentit të Shtetit përgjigjen se nuk dinë asgjë për të?
Ndoshta i vetmi person autoritar që foli publikisht dhe hapur për represionet ndaj Kishës Orthodhokse të Ukrainës ishte gazetari Tucker Carlson.
Ai kritikoi ashpër Zelenskin disa herë, për persekutimin efektiv të Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Dhe falë audiencës së tij të madhe, një numër i konsiderueshëm amerikanësh kanë mësuar për situatën e Kishës në Ukrainë.
Le të kujtojmë se si ndodhi.
Më 10 dhjetor 2022, gazetari foli ashpër për Zelenskin në lidhje me kontrollet masive të SBU-së (sigurimin) në kishat dhe manastiret e Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
"Policia sekrete e Zelenskit bastisi manastiret në të gjithë Ukrainën, madje edhe një manastir femrash, dhe arrestoi dhjetëra priftërinj pa asnjë provë dhe në shkelje të qartë të Kushtetutës së Ukrainës, e cila tani nuk vlen më asgjë.
Kisha Orthodhokse e Ukrainës ekziston është mbi një mijë vjet e vjetër.
Dhe me Mbështetjen e plotë të administratës së Joe Bidenit dhe Kongresit të SHBA-së, Zelenski ka vendosur ta nxjerrë jashtë ligjit", tha Carlson në atë kohë.
Ai deklaroi se shumica e mediave amerikane i injoruan veprimet e Zelenskit, dhe disa madje e justifikuan këtë për shkak të veprimeve ushtarake.
"Por nuk ka asnjë justifikim për këtë.
Kisha Orthodhokse e Ukrainës nuk është ruse, është ukrainase.
Ajo nuk është e lidhur me qeverinë e Putinit,
madje ka dënuar zyrtarisht pushtimin rus të Ukrainës.
Kështu që nuk ka justifikim për shkatërrimin dhe ndalimin e kësaj kishe!
Megjithatë, shumë mbështetës të “shquar” të Zelenskit në Perëndim nuk kanë thënë asgjë për këtë.
Dhe është koha për të thënë diçka," theksoi në atë kohë Tucker Carlson.
Më 23 dhjetor, gazetari theksoi edhe një herë se presidenti i Ukrainës "ndalon një besim të krishterë, arreston priftërinjtë, sekuestron manastiret dhe kishat".
Dhe në mes të marsit, kur Ministria e Kulturës e Ukrainës kishte njoftuar tashmë dëbimin e Kishës Orthodhokse të Ukrainës nga Lavra e Shpellave të Kievit, Carlson publikoi një raport të tërë mbi Kishën Orthodhokse të Ukrainës.
Ndër të tjera ai thotë;
"Është e habitshme të shohësh situatën aktuale, kur autoritetet i dëbojnë murgjit nga një manastir që ekziston që nga shekulli i 11-të dhe në shpellat e të cilit janë varrosur shenjtorët.
Një sjellje e tillë nuk i përshtatet demokracive liberale.
Kështu lind mendimi:
ka nga ata që e konsiderojmë Zelenskin një hero të veçantë, ka edhe që e mirëpritën atë, ka nga ata që kërkuan që këtij personi t'i jepej ndihmë dhe shprehën mbështetjen në çdo mënyrë të mundshme.
Por në të njëjtën kohë, të krishterët vënë në dyshim disa nga veprimet e tij, ndaj të cilave ne tani bëjmë një sy qorr dhe rreth Veprimeve që ka ndërmarrë Zelenski, në shumë aspekte, mund të përshkruhen vetëm si persekutim i besimtarëve të kishës.
Pra, pse heshtim?

Një kolege e tij, Megan Beshem, më pas shprehu habinë, se përse udhëheqësit e krishterë dhe mediat kryesore të krishtera, si "Christianity Today", heshtin ndaj shtypjeve që ushtrohen ndaj Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Kanë kaluar më shumë se një muaj nga ai botim në Fox News,
gjatë të cilit situata e Kishës Orthodhokse e Ukrainës është përkeqësuar ndjeshëm.
Dhe duket se largimi i Tucker Carlson nga kanali ka mbyllur burimin e fundit objektiv të së vërtetës për Kishën Orthodhokse të Ukrainës për amerikanët.
Tani më në fund do të triumfojë pozicioni zyrtar i Departamentit të Shtetit,
i cili u përfshi drejtpërdrejt në krijimin e "Kishës Ortodokse"
të Ukrainës”*,dhe, rrjedhimisht, në situatën në të cilën ndodhet sot Kisha Orthodhokse në Ukrainë.

Po si pra ndodhi kjo që në një vend “miratimi” miqësor, ku transmetohej vetëm qëndrimi i Zelenskit dhe Dumenkos, u shfaq papritur një person që u shpreh ashpër kundër një qëndrimi të tillë?( pra denuncimi i persekutimit ndaj Kishës kanonike).
Sigurisht, mund të thuhet se Carlson është një mbështetës i partisë konservatore (zt. D. Trump) dhe për këtë arsye kritikon ashpër gjithçka që lidhet me projektet e demokratëve.
Por kjo nuk është e gjithë përgjigjja.
Së pari, OCU ( kisha skizmatike) u krijua nën Trumpin republikan
dhe së dyti, refuzimi i gënjeshtrave dhe padrejtësisë është pozicioni i vetë Tucker Carlson.
Në një fjalim në lidhje me largimin nga Fox News, reporteri tha si më poshtë për pozicionin e tij në jetë:
"Të thuash të vërtetën të bën të fortë dhe të guximshëm;
të thuash gënjeshtra të bën të dobët dhe frikacak.
Por disa njerëz paguajnë një çmim shumë të lartë për të thënë të vërtetën:
bëhen dele të zeza, ata detyrohen të largohen nga grupet shoqërore, çfarëdo qofshin ato.
Por ai qe thotë të vertetën është hero në syte e mi.
Po, më ka munguar edukimi i krishterë.
Por nëse aborti dhe vektori transgjinor i zhvillimit te shoqerise behen pjese e politikes dhe pushtetarët flasin për këtë, atëherë për mua kjo nuk është një lëvizje politike, por një e keqe në vetvete.
Sepse rezultati i një politike të tillë është shkatërrimi i shoqërisë.



Dhe duke folur për antinominë, pra midis së vërtetës dhe të gënjeshtrës, Carlson në mënyrë të pashmangshme arrin të kuptojë të mirën dhe të keqen, çështjet kryesore për shkak të të cilave një person i drejtohet Zotit dhe vjen në Kishë.
"Sigurisht, këtu hasim fenë dhe konceptet teologjike të së mirës dhe të keqes. Ne shohim se çfarë prodhojnë, cili është produkti i tyre përfundimtar.
E mira karakterizohet nga rregulli, paqja, qetësia, moskonflikti, pastërtia - dhe pastërtia e saj është e ngjashme me drejtësinë, pranë perëndishmërisë. Ndërsa e keqja është gjithçka që është e kundërta e së mirës: dhuna, urrejtja, trazirat, përçarja, kaosi dhe pisllëku", thotë Carlson.
Në mënyrë paradoksale, fjalët e këtij personi që nuk është i lidhur me asnjë kishë mund të shërbejnë si një ilustrim i asaj që po ndodh sot në Lavra të shpellave të Kievit, në Katedralen Kamenets-Podolskij ose në "korridorin e turpit" në Ternopol.
Kur, nga njëra anë, disa njerëz bërtasin dhe ngërthejnë duke kërkuar dëbimin e besimtarëve nga një vend i shenjtë,
dhe nga ana tjetër, vetë besimtarët i luten me butësi Zotit.
Dhe Carlson në mënyrë intuitive vjen në përfundimin:
nga cila anë duhet të qëndrojë njeriu për të cilin nderi, e vërteta dhe morali nuk janë një frazë boshe.
"Nëse jeni në anën e asaj që përbën 'pellgun' e së keqes, atëherë jeni pro të së keqes.
Unë nuk jam duke filluar një luftë fetare, thjesht duke kërkuar njohjen e asaj që ne të gjithë shohim.
Dhe nuk ka të bëjë me mbështetjen për Republikanët, ne po flasim për të dukshmen - ato manifestime që na detyrojnë një forcë e jashtme e caktuar.
Kjo është absolutisht e qartë. Unë kam dy mendime për këtë:
Duhet ta themi me zë të lartë dhe të mos përfshihemi në demagogji dhe mashtrime.
Duhet të gjejmë të paktën 10 minuta gjatë ditës për t'u lutur për të ardhmen”.
Dhe në fund të fjalës së tij, Carlson thotë si vijon:
“Ju mund të mendoni për mua si samaritanin e kësaj epoke, me një fjalë një predikues protestant modest, por unë ju sugjeroj fuqimisht që t'i kushtoni këto 10 minuta për t'u lutur për të ardhmen.
Shpresoj që ju ta bëni.”
Sigurisht, një person i kishës, pasi i ka lexuar të gjitha këto fjalë, mjaft naiv për mësimin e krishterë, mund të thotë se ne "po bëjmë një idhull për veten tonë". Por çështja është shumë më e gjerë.

Vitet e fundit kanë treguar se tabloja botërore, e cila vetëm dje dukej e palëkundur në Orthodhoksi, sot po shkatërrohet.
Kreu i Kishës lokale më me autoritet , për hir të pushtetit të pandarë dhe ambicieve të veta, shkatërron unitetin orthodhoks dhe nis proceset e shkatërrimit të qindra (dhe së shpejti ndoshta mijëra) komuniteteve.
Dhe kështu mund të rezultojë që për orthodhoksët pyetja e ungjillit
“Kush është i afërmi juaj?" do të tingëllojë në një mënyrë të re.
Në të vërtetë, para syve tanë, mund të bëhet një përfytyrim modern i shëmbëlltyrës së Krishtit për samaritanin e mirë.
Sot po shohim tashmë se si “levitët” dhe “priftërinjtë” modernë largohen nga orthodhoksët e rrahur nga kusarët e sotëm, dhe si kalojnë me larg tyre neveri.
Në të njëjtën kohë, ka shumë mijëra, dhe ndoshta edhe miliona njerëz, të këshilluar nga Tucker Carlson, të cilët në mënyrë intuitive e ndiejnë të vërtetën e mësimit të krishterë dhe e dëshirojnë atë nga brenda.
Dhe për ta kthyer një krizalis ( forma fillestare e një larve ) në një flutur,
ata kanë nevojë për një lloj shtytjeje. Dhe, ndoshta, vetë gazetari nuk e quajti veten rastësisht "samaritani i këtij shekulli".
Fakti që orthodhoksët e Ukrainës sot, si në kohët e lashta, detyrohen të mbrojnë besimin e tyre, ndër të tjera, shërben për të predikuar krishterimin te shumë njerëz në SHBA, Evropë dhe rajone të tjera.
Shumë njerëz i kanë sytë mbi ta sot dhe nuk e perceptojnë pamjen e botës që po u imponohet tani.
Dhe mund të ndodhë që vetë "grigja e vogël" për të cilën foli ynë Zot Krishti,
nesër të përbëhet nga njerëz të tillë.

[arbereshi_niko]

FANARI DHE DEPARTAMENTI I SHTETIT AMERIKAN
SHTYJNË PËR NJOHJEN E OCU-t ( skizmatikëve )


nga Konstantin Shemljuk
Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë, 27 Prill 2023










Fanari dhe Departamenti i Shtetit vazhdojnë të shtyjnë "OCU-n".
Foto: Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë



Fanari, i mbështetur nga Departamenti i Shtetit amerikan, po komunikon me diplomatë nga vendet, kishat e të cilave duhet të njohin "Kishën Ortodokse të Ukrainës".
Në ç’mënyrë?
Në javën para Pashkëve u mbajt një ceremoni solemne në Fanar për nder të dëshmorit të madh Shën Gjergjit Fitimtar. Shërbimi ishte thjesht një celebrim i zakontë, por me disa ngjyrime "jo kishtare".
Fillimisht gjatë shërbesës u bë bekimi i bukës (αρτοκλασία) dhe lutja e veçantë “për bijtë e Kishës së Shenjtë të Madhe të Krishtit në Amerikë”.
Së dyti, shërbesa e adhurimit u ndoq nga konsujt e përgjithshëm Roman Nedelsky të Ukrainës, Sergiu Gurduza i Moldavisë, Branislav Karadžić i Malit të Zi dhe Aktan Ago i Maqedonisë së Veriut, krerët e konsullatës së përgjithshme Lucian Crîngaşu të Rumanisë dhe Zaza Nadiradze të Gjeorgjisë dhe konsulli i Republikës Bullgare Krasimir Tsenovski.
Është e qartë se asnjë nga këta persona nuk ka hyrë rastësisht në kishën kryesore të Fanarit.
Po përse Fanari fton dipllomatët?
Duke u nisur nga rrethanat dhe ngjarjet e fundit që lidhen me politikën e Patriarkanës së Kostandinopojës, ata nuk u ftuan rastësisht.
Pra, çfarë mund të thotë kjo seri ftesash dhe cili është qëllimi i saj?

Pse Fanari fton diplomatët?

Tani si për Fanarin ashtu edhe për "miqtë" e saj në Departamentin e Shtetit amerikan, çështja e njohjes së OCU-t po bëhet gjithnjë e më e rëndësishme.
Për më tepër, prej më se 4 vjet që kur struktura e Dumenkos mori Tomosin nga Patriarku Bartolomeu, nuk ka pasur suksese reale për sa i përket njohjes së kësaj strukture nga kishat e tjera (përveç atyre që e kishin njohur tashmë).
Për më tepër, edhe midis Kishave, episkopët e të cilave përkujtojnë Dumenkon, ka shumë episkopë që e konsiderojnë Epifanin ( kreun e OCU-t ) një skizmatik apo edhe një laik.
Dhe zërat e tyre bëhen gjithnjë më të fortë.
Për më tepër, njerëzit e thjeshtë i mbështesin këta episkopë dhe, në fund të fundit, pozicioni i tyre mund të bëhet një argument serioz për rishqyrtimin e vendimit të Fanarit për t'i dhënë Tomos-in OCU-t.
Prandaj, është jashtëzakonisht e rëndësishme që Patriarkana e Kostandinopojës të forcojë ndikimin e saj në orthodhoksinë botërore dhe kjo mund të bëhet vetëm nëse kishat e tjera, mundësisht sllave, të bashkohen për njohjen e "OCU-t".
Pika e dytë vendimtare është përndjekja e Kishës Orthodhokse të Ukrainës nga "Kisha Ortodokse e Ukrainës". "Tranzicionet" mashtruese, zjarrvënia e kishave orthodhokse, përdorimi i gazit nervor, rrahjet e klerit dhe episkopëve dhe masat jashtëzakonisht të ashpra ndaj besimtarëve të Kishës Orthodhokse të Ukrainës dhe vendeve të saj të shenjta - të gjithë këto nuk sjellin dobi në asgjë për OCU-n. Përkundrazi, përfaqësuesit e Dumenkos duken si barbarë demonikë në sytë e të krishterëve orthodhoksë të vendeve të tjera, me të cilët në parim nuk mund të ketë dialog.
Për më tepër, ne dimë shembuj kur episkopët dhe priftërinjtë që mbanin një pozicion neutral në lidhje me OCU-n (apo edhe simpatizuan Dumenkon) ndryshuan ashpër mendjen kur panë se çfarë po vepronin mbështetësit e kësaj strukture.
Pika e tretë është se edhe ndërkombëtarisht OCU tani perceptohet si një organizatë toksike.
Edhe një mbështetës i OCU-t siç psh. aktivistja opozitare bjelloruse Natalia Vasileviç, i duhet të pranojë të dukshmen:

"Në vitin e parë të luftës, përfaqësuesit e Kishave të Ukrainës ishin mjaft të rinj në lëvizjen ekumenike, por ata ndjeheshin mjaft të sigurt: ata kishin përgjigje të qarta dhe të kuptueshme për të gjitha pyetjet;
ndërsa përfaqësuesit e Kishës Orthodhokse Ruse kryesisht u përpoqën të mos i kryqëzonin shikimet e tyre, ata heshtën, i’u desh të pranonin formulime që nuk u pëlqenin dhe nuk mund të kundërshtonin veçanërisht praninë e OCU-t dhe anëtarësimin e saj në organizatat ekumenike.
Tani situata ka ndryshuar: vazhdon ajo
Kisha Orthodhokse Ruse më në fund mund të kaptojë plotësisht kanalin e saj të "persekutimit të Orthodhoksisë kanonike në Ukrainë". Çdo kishë e re e transferuar me forcë nga Kisha Orthodhokse e Ukrainës në “Kishën Ortodokse të Ukrainës”
është një argument në favor të këtij 'mashtrimi'.
Por tani është e vështirë që përfaqësuesit e “Kishës së Ukrainës” të marrin pjesë në ngjarjet ekumenike:
ata të gjithë ndihen të pasigurt, nuk duan t'u përgjigjen pyetjeve të pakëndshme dhe entuziazmi i tyre ka rënë në krahasim me vitin e kaluar...
Nuk jam fare e kënaqur me këtë trend (tendencë)”, -tha ajo.
Ndaj theksojmë se çështja e njohjes së OCU-t është aktualisht nga më të “nxehtat” për Fanarin (sidomos në sfondin e skandalit të një “arkimandriti të madh” që vodhi një orë xhepi). [1]

Ata duhet të pohojnë autoritetin e tyre të lëkundur në çdo kuptim, dhe kjo mund të bëhet vetëm duke i detyruar Kishat e tjera të njohin skizmatikët ukrainas.
Si mund të bëhet kjo? Sipas një skeme të njohur dhe të provuar.

Cilët diplomatë ftoi fanari?

Mund të theksohet se konsujt e atyre vendeve, kishat e të cilëve ishin të ftuar në festën e dëshmorit të madh Shën Gjergji Fitimtar:
● nuk e njohin OCU-n;
● mund të bëhen viktimat e radhës të politikës fanariote;

Ndër ata që nuk e kanë njohur OCU-n janë Kisha Gjeorgjiane, Kisha Bullgare, Kisha Rumune dhe Kisha Maqedonase.
Viktimat e mundshme përfshijnë edhe Malin e Zi dhe Moldavinë.
Nuk është e vështirë të merret me mend se "miqtë" e fanarit, amerikanët, vendosën të veprojnë sipas mënyrës së tyre të vjetër dhe të provuar ( kolauduar):
të bëjnë presion mbi Kishat dhe episkopët e tyre me ndihmën e autoriteteve shtetërore.
Kjo skemë tashmë është përdorur disa herë nga Departamenti i Shtetit: në Ukrainë, Lituani (së fundmi), Maqedoni dhe Mal të Zi.
Nuk kemi dyshim se do të përdoret edhe kundër kishës gjeorgjiane, rumune, bullgare dhe maqedonase.
Ka shumë gjasa që vendet e radhës ku do të shpallen “lidhjet historike” me Fanarin, do të jenë Moldavia dhe Mali i Zi.
Duhet mbajtur para sysh se, në Moldavi ekziston një ekzarkat i Kishës Orthodhokse Ruse,
dhe gjithashtu ekziston një Mitropoli e Kishës Serbe në Mal të Zi.
Ndoshta është e panevojshme të shpjegohet sesi fanari e trajton Kishën Ruse dhe atë Serbe.

Cili është rezultati?

Shohim që Patriarku Bartolomeu dhe struktura e tij vazhdojnë të zbatojnë urdhrin politik të “shokëve të vjetër” për të shkatërruar Orthodhoksinë.
Në një të ardhme shumë të afërt, mund të presim disa fjalime nga episkopë individualë gjeorgjianë, bullgarë apo rumunë, të cilët do të mbështesin "OCU-n". Ndoshta dikush do të bashkëcelebrojë edhe me përfaqësuesit e Dumenkos.
Përveç kësaj, do të ketë një “lëkundje” të situatës në Moldavi dhe Mal të Zi.
E gjithë forca e propagandës shtetërore dhe e medias “së lirë” do të drejtohen kundër Kishës në këto vende.
Do të dalin aktivistë që do të akuzojnë episkopët për mëkatet më vdekjeprurëse dhe më të tmerrshme,
do të argumentohet se ka ardhur koha për të pasur Kishën e tyre kombëtare etj.
Kjo është, pikërisht ajo që kemi parë në Ukrainë vitet e fundit.

E vetmja shpresë është që Zoti të mos lejojë kremtimin e paligjshëm me skizmatikët dhe të ndalojë rënien në humnerë të Orthodhoksisë Botërore.
Dhe, sigurisht, ne shpresojmë që Episkopati i Kishave të tjera të ketë guximin dhe qëndrueshmërinë për t'iu përmbajtur kanuneve të shenjta të Kishës dhe jo rekomandimeve të Fanarit dhe kërkesave të Departamentit të Shtetit amerikan…


.-.-.-.-.-.


Shënim i përkthyesit

[1] Një nga tre Arkimandritët e Madhenj të fanariotë, si dhe "Kryeguardiani" (Αρχαιοφύλακας) i Patriarkanës së Kostandinopojës, Agathangelos Siskos, u arrestua nga policia turke në Stamboll të hënën më 17 prill 2023, për vjedhjen e një ore xhepi të viteve 1800. , në ar 18 karat, me vlerë gjysmë milioni lire turke (mbi 23.000 euro me kursin aktual).
Vjedhja është xhiruar në një kamera vëzhgimi dhe Siskos është justifikuar duke thënë se e kishte harruar orën që mbante në dorë.
Pas ndërhyrjes së rojeve të Patriarkut Bartolomeu, ai u lirua dhe u pezullua nga funksionet e tij klerikale për kohën e procesit gjyqësor.
Kjo u raportua nga gazeta në gjuhën greke Ethnikos Kiryx ("National Herald") e botuar në Shtetet e Bashkuara, dhe ngjarja u pasqyrua gjerësisht nga kanalet televizive turke.

[arbereshi_niko]

"Jack Hanick i Fox News në burg për shkak se është i krishterë orthodhoks"

Nos Global Orthodox, 29 Prill 2023



Persekutimi i turpshëm i një gazetari konservator të krishterë duket sikur është harruar.
"Ai u arrestua se u bë orthodhoks.
Por që as Shtetet e Bashkuara dhe as Satanai nuk mund ta falnin atë për këtë."









Hanick në pagëzimin orthodhoks të gruas dhe djalit të tij.



Kreu i kanalit televiziv të krishterë më me ndikim të Rusisë, Spas, Boris Korçevnikov kritikoi dje administratën e presidentit Biden për burgosjen e producentit themelues të Fox News, Jack Hanick i cili akuzohet për shkelje të sanksioneve për shkak të partneritetit të tij të gjatë me një tjetër
Kanal televiziv të krishterë, Tsargrad.







Boris Korçevnikov



Hanick, 72 vjeç, ishte një nga të parët që Roger Ailes aktivizoi për të ndërtuar Fox News.
Ai u vlerësua me një çmim Emmy për arritjet e tij në Fox News.
Ai u arrestua në shkurt të vitit 2022 në Londër, ku banonte dhe ku rrezikon me 25 vite burgimi.
Aktakuza kundër Hanick është e ngjashme me aktakuzën tronditëse të kohëve të fundit kundër katër aktivistëve politikë afroamerikanë të majtë: me sa duket, sepse ata mbështetën publikisht Rusinë në deklaratat e tyre publike.
Editorialistja e njohur Caitlin Johnstone ka shkruar një kritikë të shkëlqyer dhe brutale për këtë përpjekje të dukshme për të heshtur çdo mbështetje publike për Rusinë nga ana e një Departamentit të Drejtësisë tashmë jashtë kontrollit, në shkelje të plotë të Amendamentit të Parë.
Tucker Carlson dhe Glenn Greenwald gjithashtu kanë denoncuar këtë histori, me Greenwald që i kushtoi një episod të tërë të emisionit të tij të ri të lajmeve të darkës.
Korçevnikov, 40 vjeç, është një nga personazhet më të njohur televizivë të Rusisë.
Përveç drejtimit të Spas-it, ai drejton një emision të njohur intervistash të famshëm në Kanalin e Parë Ruse (Pervoje Kanal).
Spas-i është një nga kanalet televizive më të njohura të Rusisë, që pasqyron ndikimin gjithnjë e në rritje të qëndrimeve të krishtera në qeveri dhe në shoqërinë e sotme.

Të premten, ai shkroi një shkrim elokuent dhe shumë emocional në rusisht në kanalin Telegram në gjuhën ruse të Russia Today, duke e lidhur burgosjen e Hanick me shkarkimin e fundit të Tucker Carlson, duke sugjeruar se ngjarje të tilla pasqyrojnë një zhvendosje drejt totalitarizmit në politikën amerikane.
Arrestimi i Hanick vetëm disa ditë përpara pushtimit të befasishëm të Ukrainës nga Rusia ishte një lajm i madh sensacional në Rusi dhe ndoshta do të kishte qenë një histori akoma më e madhe në Shtetet e Bashkuara, por që ajo është eklipsuar me fillimin e luftës në Ukrainë.
Menjëherë pas arrestimit të tij, mediat neokon si Rolling Stone, The Daily Beast dhe The New York Times, shkruan raporte të gëzueshme dhe të njëanshme mbi rastin ( e arrestimit ), në bashkëpunim fajësor dhe të dukshëm me Departamentin e Drejtësisë.
Këtu është një përkthim i editorialit të jashtëzakonshëm të Korçevnikovit.
Ai prezanton një pasqyrë të rrespektueshme për personalitetin dhe besimin fetar të Hanick, konvertimin e tij në Orthodhoksi nga Katolicizmi dhe dashurinë e tij për Rusinë.








“Tucker Carlson u pushua nga Fox News, ku ishte një nga themeluesit e atij kanali, i krishteri orthottdhoks amerikan Jack Hanick, është në burg prej më shumë se një viti… pasi punoi me Rusinë dhe në fakt, duke qenë se ishte një i krishterë orthdhoks.
Filozofi politik i krishterë rus Ivan Ilyin dhe shumë vizionarë të tjerë parashikuan se liria dhe demokracia amerikane do të degjeneronin në mënyrë të pashmangshme në një diktaturë urrejtjeje.
Ligjet politike dhe shpirtërore diktojnë që e gjithë kjo është rezultat i liberalizmit.
Vetëm një i verbër do ta mohonte që, kjo po ndodh pikërisht tani.
Carlson u hoq përpara zgjedhjeve dhe Revolucionit të afërt amerikan, por që zëri i tij, jam i sigurt, do të bëhet më i fortë se kurrë.
Në vend të kësaj, Hanick, krijuesi i kanalit legjendar Fox News, jo vetëm që përballet me 25 vjet burg (që do të thotë se ai mund të vdesë në burg: ai sot ka 72), por gjithashtu është dënuar me izolim nga kujtesa e publikut.
Jack ishte një katolik i devotshëm.
Në moshën 12-vjeçare, gjatë kreshmës, ai dëgjoi një zë: "Një ditë ti do të bësh diçka shumë të rëndësishme, për të cilën do të të thërras".
Kështu kaloi një jetë e tërë.
Ai ishte një nga të parët që foli publikisht për faktin se monopolet e medias amerikane - si CNN dhe të ngjashme si ajo - vetëm sa po luanin vetëm objektivitetin, dhe se gazetaria, në parim, nuk mund të jetë objektive.
Duhet të ketë ndershmëri por mendimet dhe bindjet personale të redaktorëve dhe gazetarëve nuk mund të mos pasqyrohen në punën e tyre.
Fox News është bërë një lider dhe Hanick ka grumbulluar çmime televizive globale, sepse ka krijuar një kanal televiziv fantastik, duke u dhënë për herë të parë, kohë të barabartë edhe konservatorëve në emisjonet.
Amerika nuk ishte mësuar me këtë.
Në vitin 2016, Jack u ftua në Rusi.
Ai erdhi me shumë paragjykime dhe frikë ndaj vendin tonë, nga të cilat perëndimorët ushqehen në mediat e tyre.
Dhe befas, në një dhomë mbledhjesh në Moskë, ai dëgjoi atë zërin e brendshëm që kishte dëgjuar shumë kohë më parë, kur ishte 12 vjeç: "Kjo është ajo për të cilën po të thërras".
Një minutë më vonë, ai mori një ofertë pune.
Ishte e pabesueshme.
Dhe kështu, Jack filloi të krijojë kanalin Tsargrad.
Kur debutoi, ishte një kanal vërtet i mirë për sa i përket profesionalizmit, me një nga studiot më të mira në qendër të Moskës, me dritare me pamje nga kambanorja Ivanit të Madh në Kremlin, një mozaik i Shpëtimtarit në tavanin me kupolë të studios, me prezantues dhe prodhues të shquar dhe me grafikë fantastikë.
Mikpritësit ishin shumë simpatikë dhe shumë të vëmendshëm ndaj asaj që po ndodhte realisht në Rusi, dhe të lidhur me zërat dhe opinionet - për Rusinë, për besimin tonë, traditën tonë, kulturën tonë, historinë tonë, të tashmen tonë komplekse, e cila nuk mund të kuptohet veçmas nga e kaluara si edhe Ungjilli, dhe të gjithë këta zëra më në fund mundën të flisnin lirshëm, të lirë nga katakombet e së shkuarës.
E gjithë kjo u shpik nga Jack.
Dhe për këtë ai tani është në një burgun amerikan.
Dhe gjithashtu për faktin se në Rusi ai pa një rrugë alternative për shpëtimin e njeriut ndaj asaj që ekziston në Perëndim, dhe se ne kemi një vend vërtet të lirë.
Ai mbeti i mahnitur nga kishat e reja plot me të rinj dhe nga jeta e sinqertë e kungimit dhe liturgjisë në to,
ndërsa në atdheun e tij kishat mbylleshin dhe shpesh vihen në shitje.
Ai u befasua nga fakti se rusët janë më perceptues se amerikanët kur bëhet fjalë për mediat, më realistë në vlerësimet e tyre dhe më të ndjeshëm ndaj të vërtetës.
Ishte në Rusi që Jack dhe e gjithë familja e tij përqafuan Orthodhoksinë.
Ishte në Rusi që ai përmbushi atë që Zoti i kërkoi të bënte.
Pas kohës së tij me Tsargradin, Jack udhëtoi nëpër botë, u lut dhe shkroi një libër për Rusinë dhe jetën e tij.
Dhe kur filloi lufta në Ukrainë, ai u arrestua në Londër.
Formalisht - për shkeljen e regjimit të sanksioneve: për bashkëpunim me të sanksionuarin Konstantin Malafjev, pronar i Tsargradit.
Por në të vërtetë - pasi i tha Amerikës mu në sy, për atë që ai pa dhe që po ndodhte atje.
Çdo regjim totalitar, Ukraina apo Amerika, e urren të vërtetën.
Ai u arrestua për dashurinë e tij për ne, për të kuptuarit e tij se Rusia e krishterë orthodhokse ka madhështi të madhe dhe një të ardhme gjithashtu të madhe.
Ai u arrestua se u bë orthodhoks.
As Shtetet e Bashkuara dhe as Satani nuk mund ta falnin atë për këtë.
Mbani gjithnjë Jackin në lutjet tuaja.
Emri i tij i pagëzimit është Johan,
dhe ai vërtetë është një shërbëtor i Perëndisë."


Burimi: https://gorthodox.com

[arbereshi_niko]

Vazhdon persekutimi ndaj Kishës….



NJË TJETËR FIGURË E SHËMTUAR PËR UKRAINËN
DHE PËR MALIN E SHENJTË, ATHOS.








Personazhi që shihni në dy imazhet e mësipërme
quhet Vasil Lilo, dhe paraqitet si
një "prift" i shoqatës kriminale që prezantohet
si "Kisha Ortodokse e Ukrainës".

Në foton në të majtë, Lilo drejton grupin e grabitësve
që pushtuan kishën orthodhokse të Shën Mëhillit në Bojarka,
në rajonin e Kievit, me dhunë
(dhe në indiferencën konspirative të policisë lokale)
të shtunën më datë 6 maj 2023. .

Në foton në të djathtë, Lilo (jo binjaku i tij,
jo kundër figura e tij, jo një i ngjashëm me të,
por i njëjti kriminel) aty është në malin Athos,
pranë arkimandritit Aleksios, egumenit të manastirit Ksenofontos.
Fotoja nuk është e një viti më parë, as e një muaji më parë,
por e një dite para kthimit të Lilos në Kiev,
i cili sapo u kthye në shtëpi tregoi menjëherë
frytet shpirtërore të pelegrinazhit të tij athonit
në një rrëmbim kriminal të kishës së Sh. Mëhillit.



Burimi: www.ortodossiatorino.net
Publikuar më 09/05/2023

[arbereshi_niko]

Dy ditë, dy presidentë, dy ikona:
qëndrime të krahasuara.









Moskë, 15 maj 2023:
Presidenti Putin (një i krishterë orthodhoks)
dekreton kthimin e pronësisë ndaj Kishës,
të ikonës mrekullibërëse të Trinisë së Shenjtë
të ikonografit Andrej Rubljev, pas më shumë se 100 vjetësh.
Pas një viti ekspozimi në Katedralen e Krishtit Shpëtimtar në Moskë,
ikona do të kthehet në mënyrë të përhershme
në Lavrën e Trinisë së Shenjtë dhe të Shën Sergjit,
nga ku u sekuestrua në vitin 1920 nga bolshevikët.


Romë, 16 maj 2023:
Presidenti Zelenskij (një hebre ateist)
i dhuron Papa Françeskut
një parodi të një ikone të Hyjlindëses (Odigitria) ,
me një zbrazëti të zezë në vend të foshnjës Jisu.
Imazhi, sipas qëllimeve të piktorit të saj Oleksij Revika,
duhet të trajtojë humbjet e fëmijëve të Ukrainës
pas agresionit rus të vitit të kaluar.
Sigurisht, do të ishte e pamëshirshme të përmendim
humbjet e fëmijëve në Donbass
pas agresionit ukrainas të tetë viteve të mëparshme,
ndaj nuk do t'u referohemi fare.

Ne kufizohemi vetëm t'ju ftojmë të
krahasoni qëndrimet relative ndaj imazheve të shenjta.




Burimi:
www.ortodossiatorino.net
Publikuar më 18/05/2023

[arbereshi_niko]

Persekutimi i Kishës orthodhokse në Ukrainë!



Orthodhoksët ukrainas vazhdojnë të luten jashtë.

Me kishat e tyre të marra peng nga grabitësit fanariotë,
orthodhoksët ukrainas vazhdojnë të kremtojnë shërbimet e tyre,
por janë të detyruar të celebrojnë jashtë në natyrë.
Dy pamjet që vijojnë vijnë nga Bojarka
(vendi i rrëmbimit të kryer nga Vasil Lilo,
ai “pelegrini në Malin Athos”
të cilin e kemi përmendur më 9 maj)
dhe tjetra nga Ivankov vend pranë Borispolit.














Burimi: www.ortodossiatorino.net

[arbereshi_niko]

“Kleriku” i kishës skizmatike, mik i ngushtë me jerarkët e lartë grekë!




Gjatë bastisjes në Bojarkë pamë gurë zmeril ( smerilatriçe ) leva hekuri, gaz lotsjellës, dhunë.
Organizatori i këtij akti banditizmi është një “klerik” i cili është në marrëdhënie miqësore me primatët grekë.

Më 6 maj 2023, në Bojarka afër Kievit, mbështetësit e OCU-t
( kisha skizmatike ) morën me forcë Kishën e Shën Mëhillit që ishte e Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Përsëri u përdor gaz lotsjellës, laikët dhe prifti u rrahën dhe gruaja e priftit u plagos rëndë.
Ky banditizëm drejtohej nga “prifti” Vasil Lilo, i njohur në rrethet e ngushta të “OCU-t” ( pra “kisha ortodokse ukrainës”)
Bojarka është në rajonin e Kievit, domethënë në zonën e veprimit të "Mitropolitit të Kievit" Epifanij Dumenkos (skizmatiku i njohur nga disa kisha greke ).
Bastisja e Lilos u organizua me “mitropolitin” më lart.
Sot nuk habitemi më kur përfaqësuesit e OCU-t vijnë në kishat orthodhokse me leva, vare, matrapik dhe smerilatriçe ( mulli me gurë smeril ).
Të krishterët orthodhoksë të Ukrainës, për fat të keq, janë mësuar me këtë rutinë. Fatmirësisht nuk janë mësuar ende me gazin lotsjellës dhe goditjet e ashpra të laikëve dhe klerikëve.
Megjithatë, konfiskimi i katedrales në Ivano-Frankivsk dhe rrëmbimi vendit të adhurimit të Kishës Orthodhokse të Ukrainës në Bojarka tregojnë se mbështetësit e Dumenkos pajisen me gaz lotsjellës ose bombola gazi nervin si pjesë e mjeteve standarde të rrëmbimit të kishave.
Gjithashtu, populli ukrainas po mësohet gradualisht me faktin se dhuna mund të përdoret kundër besimtarëve dhe klerikëve të Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Rrahja e Episkopit Nikita në Çërnovtsi dhe rrahja e një prifti dhe gruas së tij në Bojarka janë dëshmi e gjallë e kësaj.
Një gjë tjetër është disi e habitshme: veprimet e grabitësve në Bojarkë drejtoheshin nga “prifti” Vasil Lilo i OCU-t (“kishës autoqefale ukrainase”)….
Më thuaj, pse të habitesh nëse kolegët e tij po marrin pjesë aktive në përleshjet pranë Lavrës ose po angazhohen në plaçkitjen e kishave në Ukrainën Perëndimore?
Por fakti është se Lilo nuk është një anëtar i zakonshëm i OCU-t,
por një nga zyrtarët eminentë të saj.

Ai është mik i ngushtë i "protodhiakonit" Vasil Didora dhe i "episkopit" Evstratij Zorja.
Ndërsa ishte ende në "Patriarkanën e Kievit" ( përpara “dhuratës” së tomosit nga Stambolli ) Lilo udhëtoi me ta jashtë vendit, për shembull në Australi.








Ja një foto e Vasil Lilos me patriarkun Bartolomeo në Fanar.








Ja një foto e Vasil Lilos me kreun e Kryepeshkopatës së Fanarit në Shtetet e Bashkuara, Elpidoforos.









Lilo, si pjesë e delegacionit zyrtar të “Kishës Ortodokse të Ukrainës”, bisedon me kreun e Kishës Qipriote, Kryepeshkopin Georgios.








Ja takimi i Lilos me patriarkun e Aleksandrisë Theodoros.









Këtu shërben Vasil Lilo së bashku me primatin e kishës greke, kryepiskopin Jeronimos.



Të gjitha fotot janë nga Unioni i gazetarëve Orthodhoksë.




Ai shpesh "bashkëmeshon" me Dumenkon, merr pjesë në disa lloj komitetesh dhe takimesh "sinodale".
Dhe menjëherë para se sulmuesit të rrëmbenin tempullin e Bojarkës, Lilo vizitoi Malin Athos, ku pati një bisedë shumë të këndshme me abatët e atyre manastireve që nuk e konsiderojnë Dumenkon si një laik.

Çfarë do të thotë kjo?
Të paktën tre gjëra:

1-Lilo nuk vepron vetëm. Duke qenë një person veçanërisht i afërt me udhëheqjen e lartë të OCU-t, ai sigurisht i koordinon veprimet e tij me Epifan Dumenko. ( sot kreu i “Kishës ortodokse të Ukrainës”.
2-Lilo është i sigurt për mosndëshkimin. Ai është i sigurt se Dumenko është pas tij, që do të thotë fuqi.
Prandaj për të nuk ka dhe nuk do të ketë pasoja juridike.
3-Por mbi të gjitha, të gjithë ata episkopë të Fanarit, Greqisë, Qipros dhe Aleksandrisë që shërbejnë me të, kungohen me të dhe e konsiderojnë si prift e jo si grabitës të dhunshëm kishash,
janë moralisht përgjegjës për bastisjet e Lilos.

Në të vërtetë, nëse Lilo do të vinte në Athos ose në Stamboll, dhe ata do e drejtonin atë nga dera , duke thënë se nuk donin të kishin kungim me persekutorët e kishës (në fund të fundit, për ata që njohin OCU-n, Mitropolit Onufrij dhe Kisha Orthodhokse e Ukrainës, nuk kanë pushuar së ekzistuari),
atëherë mund të thuhej, se disa athonitë dhe fanariotë nuk i mbështesin veprimet e skizmatikëve ukrainas.
Por askush nuk bën diçka të tillë. Në vend të kësaj, ata përqafohen, shoqërohen dhe bëjnë foto me të, duke treguar kështu mbështetje për të gjitha veprimet e tij.
Duke përmbledhur, mund të themi se veprimet e Vasil Lilos në Bojarkë nuk janë të rralla, por një sjellje tashmë e zakonshme në OCU-n.
Lilo është vetëm maja e ajsbergut, shumica e të cilit fshihet në mendjet dhe kokat e atyre që drejtojnë OCU-n.
Në të njëjtën kohë, përgjegjësia nuk është vetëm e Dumenkos, Zorja, Drabinkos,Lilos e të tjerë,
por edhe të gjithë atyre që i mbështesin dhe i njohin si episkopë legjitimë.
Në ndërgjegjen e fanarjotëve, athonitëve, grekëve, qipriotëve dhe aleksandrinëve janë lotët dhe vuajtjet e atyre besimtarëve që kanë humbur kishat e tyre dhe që i duhet të luten jashtë ose në struktura private.
Heshtja fajtore për situatën në të cilën ka përfunduar Kisha Orthodhokse e Ukrainës është kriminale dhe takimet festive me ata që krijojnë këtë situatë janë një krim i dyfishtë.
Natyrisht, dua të besoj se do t'u zgjohet një ditë ndërgjegjja fanariotëve dhe "pasuesve" të tyre, se do të ngrenë zërin dhe do t'i thonë Epifanij Dumenkos se nuk mund t'i sekuestrojë kishat dhe t'i gjymtojë ato.
Megjithatë, duke pasur parasysh "efektin e dritares së thyer", fjalët "braktisni shpresat të gjithë ju që hyni " ** më vijnë më shpesh në mendje si përgjigje ndaj thirrjeve të shumta të besimtarëve të Kishës Orthodhokse të Ukrainës kundër persekutuesve të tyre.



Burimi: www.spzh.news
Nga Kostantin Shemljuk





shën. prkth.
** Është mbishkrimi mbi portën e ferrit,
në vargjet e Dantes kur me Virgjilin po kalonin pranë…

[arbereshi_niko]

Vazhdon persekutimi i Kishës Orthodhokse në Ukrainë.


Burimi:
www.ortodossiatorino.net

Lajm i shkëputur nga
https://spzh.news
UOJ - Bashkimi i gazetarëve orthodhoks
nga ; Jarosllav Nivkin








SBU ( Sigurimi ) i mohon abatit të Lavrës lejen
për t'i dhënë lamtumirën murgut të vdekur,
arkimandrit Roman (Podlubnjak). Foto: Kisha Orthodhokse e Ukrainës


Kjo është rëndom një përbuzje për Kishën, në stilin më të keq sovjetik.
Mitropolitit Pavël , abatit të Lavrës dhe eprorit të manastirit të të ndjerit,
i’u mohua leja nga shërbimet sekrete ukrainase
për të marrë pjesë në varrim.
Në një botë ku edhe të burgosurit me burgim të përjetshëm
lejohen të dalin për t'u dhënë lamtumirën e fundit të dashurve të vdekur,
ky trajtim i turpshëm kundrejt një episkopi
në arrest shtëpie për dy muaj është një tjetër tregues
i karakterit demoniak të regjimit të Kievit.
SBU refuzoi kërkesën e Mitropolitit Pavël për t'u lutur në Lavra për funeralin e të ndjerit Arkimandrit Roman (Podlubnjak).
Më 2 qershor 2023, abati i Lavrës së shpellave të Kievit i prezantoi kërkesën SBU-së për ta lejuar atë të merrte pjesë në shërbimin e varrimit të një murgu të ndjerë të manastirit,Arkimandrit Romanit (Podlubnjak), por që kërkesa i’u refuzua, siç referoi prifti Nikita Çekman, që është edhe avokati i abatit, në kanalin e tij në Telegram.
"Mitropoliti Pavël kishte prej kohësh marrëdhënie miqësore me të ndjerin Arkimandritin Roman, i cili punoi për shumë vite në Lavra të shpellave të Kievit," shkroi avokati. "Vladyka donte shumë t'i bënte një tribut lutjeje At Romanit dhe të merrte pjesë personalisht në shërbimin e funeralit të tij.
Mbrojtja i kërkoi zyrës së hetimit ta bënte këtë, por fatkeqësisht kërkesa u refuzua.
Avokati kujtoi se Mitropoliti Pavël nuk i ka shkelur asnjëherë rregullat e vendosura nga gjyqtari hetues për të gjithë periudhën e arrestit shtëpiak gjatë gjithë kohës.
“Duke pasur parasysh përdorimin e monitorimit elektronik, ne besojmë se refuzimi i dhënies së lejes për të marrë pjesë në shërbesën e varrimit do të mbetet në ndërgjegjen e vendimmarrësit, sepse ka ligje, rregullore dhe urdhra, por ka edhe marrëdhënie njerëzore mbi të cilat kjo bota është ndërtuar”, tha At Nikita.
Varrimi i Arkimandritit Roman ishte caktuar për 3 qershor në kishën e Shën Agapit në Grotat, pas Liturgjisë në orën 7:00.
Siç u raportua më parë, Arkimandriti Roman, drejtor i korit dhe mësues i Akademisë Teologjike dhe Seminarit të Kievit, ndërroi jetë më 1 qershor.

[arbereshi_niko]

Shtatë kisha orthodhokse janë përmbytur për shkak të shpërthimit të digës në Kakhovka
Lajm nga
Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë, i datës 8 qershor 2023







kisha e ikonës Kasperovskaja të Nënës së Zotit në Kherson.
Foto: news.church.ua



Kisha Orthodhokse e Ukrainës ka raportuar për kishat e eparkisë në Kherson që vuajnë prej përmbytjeve të shkaktuara nga shkatërrimi i hidrocentralit në Kakhovka.
Shtatë kisha të eparkisë së Kherson-it të Kishës Orthodhokse të Ukrainës u përmbytën për shkak të shpërthimit të digës në hidrocentralin Kakhovka, njoftoi Departamenti i Informacionit dhe Edukimit të Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Sipas të dhënave, në zonën e fatkeqësisë ndodhen Kisha e Ikonës Kasperovskaja të Nënës së Zotit dhe Kisha e Shën Gjergjit në Kherson, Kisha e Shën Ninës në Oleshki dhe Kisha e Shën Nikollës në fshatin Sadove, Kisha e ikonës së Zjarrit të Pashuar (Neopalimaja Kupina) në fshatin Pravye Sagi dhe ikona e Nënës së Zotit të Korsun në fshatin Peshçanovka, rrethi Kherson, si dhe kisha e Shën Andreas në fshati Kardashinka, rrethi i Skadovsk.
Këtu janë detajet e ngjarjeve të raportuara në faqen e internetit të kishës së Ikonës së Nënës së Zotit
Kasperovskaya, e vendosur në lagjen Korabel të Khersonit: "Jemi në një ishull të rrethuar me ujë nga të gjitha anët - tani zona është përmbytur plotësisht me 1,5-2 metra ujë që vjen vazhdimisht. <...> Tani kisha është e përmbytur - uji ka pushtuar pjesën e brendshme të kishës, duke shkatërruar si ndërtesën e kishës, ashtu edhe veglat, mobiljet dhe ikonat e saj. Kanë pësuar dëme gjithashtu edhe furrat e bukës dhe linjat për përgatitjen e drekës për banorët kanë pësuar dëme edhe për personat e zhvendosur nga Kherson.
Besimtarët kërkojnë ndihmë për priftërinjtë e kishës dhe familjet e tyre, famullitë dhe të gjithë banorët e zonës së përmbytur.
Siç raportohet, me bekimin e Fortlumturisë së Tij Mitropolitit Onufrij, Kisha Orthodhokse e Ukrainës po mbledh donacione për të ndihmuar banorët e rajonit Kherson të prekur nga shembja e digës në Kakhovka.



Burimi: www.ortodossiatorino.net

[arbereshi_niko]

Pse Zelenski duhet të persekutojë të krishterët.
Do të ishte marrëzi që ai të mos e bënte këtë!

nga Charles Bausman
Russian Faith, 23 dhjetor 2023


Persekutimi i besimit kryesor të krishterë të Ukrainës është kthyer në një fatkeqësi të marrëdhënieve me publikun për Zelenskin dhe regjimin e tij tiranik.
Zëra të fuqishëm me audiencë të madhe dhe me ndikim e denoncojnë atë: Tucker Carlson, Glenn Greenwald, Elon Musk, Alex Jones dhe shumë të tjerë, por nuk ka pushim.
Tmerri i gjenocidit dhe krimet e luftës në Gaza e kanë fshirë atë nga titujt kryesorë, por represioni dhe brutaliteti vazhdon.
Reagimi dhe debati perëndimor zbulon keqkuptime të thella të realitetit ukrainas, të historisë ukrainase dhe ruse, të natyrës së regjimit Zelenskian dhe të vetë krishterimit, dhe për mendimin tim janë shumë sipërfaqësore. Zakonisht kufizohen me kritikët e mësipërm të cilët konkludojnë se: “Z. në fund të fundit nuk është demokrat”, “është djalë i keq” dhe “ja një arsye tjetër pse nuk duhet ta mbështesim”.
Ajo që ata nuk e kuptojnë është se Zelenski po vepron plotësisht në mënyrë racionale dhe në të vërtetë nuk ka zgjidhje tjetër, dhe asnjë reagim i marrëdhënieve publike në Perëndim nuk do të justifikonte një ndryshim kursi.
Ata nuk e kuptojnë se Kisha e Ukrainës është me të vërtetë një kërcënim për sigurinë e Kievit.
Me gjithë fjalët për autonominë dhe besnikërinë e saj totale ndaj regjimit ukrainas, kjo nuk është plotësisht e vërtetë, madje as e mundur, as në nivel shpirtëror, as në nivel racional.
Konfuzioni rrjedh nga mungesa e njohurive për etninë ruse dhe "ukrainase", historinë, rolin e fuqishëm të krishterimit në të dy vendet dhe natyrën e krishterimit.
Së pari, keqkuptimi etnik.
Kjo vazhdon edhe në mesin e shumicës së perëndimorëve që simpatizojnë Rusinë në këtë konflikt, të cilët shohin të keqen e natyrshme të regjimit Zelenskian dhe zotërinjve të tij globalistë të kukullave në Shtetet e Bashkuara.
Emrat që përmenda më lart dhe shumë kritikë të tjerë të shquar – mund të shtoja edhe Mearsheimer, Ritter, Duran, MacGregor, e kështu me radhë – i referohen në mënyrë rutinore “popullit ukrainas”, sikur ky të ishte një etni, një kombësi ose një identitet në kuptimin e zakonshëm, të popullit ukrainas, e termit…
Por thellësisht në vetvete nuk është kështu, dhe kjo është një nga gënjeshtrat e para që duhet të hidhet poshtë për të kuptuar pse represioni i Kishës është politika logjike për shokun Zelenski.
Në çdo masë të asaj që përcakton "një popull": gjuha, feja, ADN-ja, historia e përbashkët shekullore, lavdia dhe sakrifica e përbashkët ushtarake, sundimtarët dhe figurat e shquara të kaluara, armiqtë historikë, tragjeditë dhe triumfet e përbashkëta, lidhjet ekonomike, lidhjet familjare, letërsia, kultura, arkitektura, kuzhina etj., njerëzit që banojnë në atë që aktualisht quhet "Ukrainë" janë një me ata të Rusisë.
Është krejtësisht marrëzi të besosh ndryshe.
E njëjta gjë vlen edhe për Bjellorusinë.
Kufijtë e tanishëm politikë janë artificialë dhe arbitrarë, rezultat i paqëndrueshmërisë politike në dy momente, së pari kufijtë e brendshëm efektivisht të pakuptimtë të vendosur në vitet e para të BRSS, dhe së dyti kufijtë politikë të vendosur dashje pa dashur, nga një grusht mashtruesish të partisë komuniste, i cili nuk përfaqësoi askënd në vitin 1991.
Popullsia nuk u pyet kurrë se në cilin vend dëshironin të ishin pjesë, por kufijtë u paraqitën si një fakt i kryer. Kjo është gjithçka që përfaqësojnë këta kufij, të cilët bien ndesh me 400 vitet e mëparshme të formimit të shtetit dhe popullit rus.
Shumë në Perëndim ende nuk e kuptojnë plotësisht këtë.
Ky është një problem i madh për regjimin në Kiev, i cili nuk është rus, por më tepër hebre, një krijesë e qartë e një sipërmarrje kriminale globaliste hebreje që dominon në Shtetet e Bashkuara dhe Evropë. Ky regjim alien dhe shtypës duhet të bëjë ç'është e mundur për të shtypur të vërtetën e mësipërme, prandaj të gjitha lajkat për gjuhën "ukrainase" (të rreme), për letërsinë "ukrainase" (inekzistente), për këtë dhe atë "ukrainase". Është e gjitha false, e sajuar dhe një shembull mjaft i përsosur i gënjeshtrave të pafund të nxjerra nga elitat perëndimore për pothuajse çdo aspekt të jetës.
Për faktin se sa e rreme është "gjuha ukrainase", bëni një kërkim për "украинский язык искусственный" (gjuha e rreme ukrainase) në Yandex dhe shfletoni rezultatet duke përdorur Google Translate. Studiuesit rusë e kanë zmontuar plotësisht atë gënjeshtër të veçantë.
E vetmja e vërtetë është avantazhi përfundimtar i Rusisë në të gjithë kolapsin e Ukrainës, sepse kur të vijë fundi për këta pushtues të huaj dhe fundi duket se po afrohet shpejt, këto lidhje vëllazërore do të shpërthejnë dhe të gjithë ata "nacionalistë ukrainas" do të përjetojnë një zgjedhje dramatike. ndërmjet ndërrimit të mendjes ose të ikin.
Komisionerët e tyre hebrenj do të jenë të parët që do të ikin.

Nga të gjithë elementët e lartpërmendur që përcaktojnë njerëzit, në rastin e Rusisë, më galvanizuesi dhe më përcaktuesi është besimi i tyre, në një masë shumë më të madhe se në shumicën e vendeve. Ky besim është fjalë për fjalë ngjitësi kataluzues që e mbajti Rusinë të bashkuar në shekujt para revolucionit.
Është e vetmja arsye pse Rusia ekziston, duke e shpëtuar vazhdimisht atë nga shkatërrimi i sigurt.
Ka një panteon shenjtorësh (asnjëri prej të cilëve nuk fliste "ukrainaisht", megjithëse shumë prej tyre jetonin në atë vend), të cilët të gjithë thanë të njëjtën gjë: se populli rus ka një rol të veçantë për të luajtur në histori dhe ai rol përcaktohet nga të krishterët orthodhoks... Kjo ishte ideologjia shtetërore për shekuj me radhë, ku perandorët e shihnin veten dhe njerëzit që ishin dakord me ta si kujdestarë dhe mbrojtës të krishterimit orthodhoks, para së gjithash.
Shteti, populli dhe kultura ruse shënojnë lindjen e tyre duke filluar nga konvertimi në krishterim që ndodhi 1000 vjet më parë.
Shpesh dëgjojmë se Amerika dhe Izraeli janë të vetmet vende në botë të bazuara në ide, kështu që ne do të shtojmë Rusinë në listë.
Kjo ide është krishterimi, një atdhe intelektual shumë më bindës, tërheqës, i plotë dhe i mirëpërcaktuar se ai i Amerikës apo i Izraelit. Në të vërtetë, gjatë 15 viteve të fundit këtu është folur shumë për faktin se Rusia vuan nga mungesa e një "ideje kombëtare", një ideologjie zyrtare, pasi nuk ka dalë me asgjë pas eliminimit të komunizmit, përveç "patriotizmit". dhe "prosperitet". Përgjigja e qartë është pikërisht para hundës së tyre: ideja në fjalë është krishterimi, siç ka qenë gjithmonë, përveçse gjatë periudhës së sundimit komunist.
Asgjë tjetër nuk ka kuptim këtu.

Pra, Zelensku nuk ka zgjidhje, me të vërtetë.
Të krishterët janë në fakt një kërcënim për pushtetin e tij. EDhe pse protestat prej tyre (orthodhoksët ) për të treguar se janë besnikë regjimit, se mbështesin luftën, se janë plotësisht autonomë nga Kisha Ruse, etj. etj., e thonë gjatë, sepse, së pari, janë deklarata të bëra nga fundi i tytës së automatikut dhe së dyti, sepse bien ndesh me mendjen e shëndoshë.
Të gjithë në Ukrainë dhe Rusi e kuptojnë këtë, veçanërisht Zelenski dhe banditët e tij, të cilët veprojnë absolutisht në mënyrë racionale.
Natyrisht, priftërinjtë, episkopët dhe besimtarët ukrainas në pjesën më të madhe ushqejnë simpatitë pro-ruse, edhe nëse përpiqen t'i fshehin ato, dhe do të ishte naive të mendohej të bënin të kundërtën.
Dhe prandaj duhet të bëhet shpërbërja e Kishës. Është thelbësore të ruhet pushteti. Asnjë sasi e dëmtimit të marrëdhënieve publike në Perëndim nuk mund të kompensojë këtë llogaritje të thjeshtë të fuqisë.
Përveç identitetit kombëtar, një tjetër kërcënim i dukshëm nga Kisha, një fakt i papërshtatshëm për demonët e kësaj bote, është se krishtërimi i urdhëron bijtë e tij të mos japin dëshmi të rreme, t'i përmbahen të vërtetës, sa më mirë që të munden, të refuzojnë gënjeshtrat dhe të keqen, edhe kur kjo sjell persekutim dhe vuajtje.
Regjimi Zelenskut është në anën e gabuar të këtij lisharësi altalenant.
Është një tjetër arsye shumë e fuqishme pse të krishterët e ndershëm në Ukrainë nuk e mbështesin atë dhe janë kandidatët kryesorë për ndjenjat pro-ruse.

Elementi i fundit i ekuacionit është karakteri hebre i regjimit të Zelenskut, i cili e disponon atë të urrejë gjithçka të krishterë dhe ruse, të përpiqet të shkatërrojë krishterimin në çdo rast, për ta parë atë si armikun e tij të fundit. Në këtë, Zelenski është vazhdues i flakt i paraardhësve të tij që persekutuan popullin rus - bolshevikët.
Të dy elementët janë hebrenj dhe të dy kanë një urrejtje të lindur ndaj krishterimit.
Financuesit neokonservatorë të Zelenskit në Uashington dhe Londër e urrejnë krishterimin jo më pak se ai, siç tregohet nga politikat e tyre të brendshme, shembulli i të cilave vetëm e inkurajojnë atë.
Zelenski është në fakt në një disavantazh të madh, sepse kush shtyp krishterimin, përfiton vetëm elasticitet rezilient, si kur shtyni një top plazhi nën ujë, kështu që megjithëse shtypja është politikisht e përshtatshme, madje edhe e nevojshme, në afat të shkurtër, ajo vetëm do ta dëmtojë atë në afatgjatë.
Ai nuk mund t'i drejtohet asgjësimit dhe terrorit të egër dhe total si shokët e tij spiritual bolshevik, dhe e gjithë kjo shtypje që do të arrijë është forcimi shpirtëror i vetë forcës së cilës i frikësohet më shumë [ Kishës ].
Kur të vijë fundi dhe do të vijë, do të shpejtojë vdekjen e tij dhe fyerjet nga narodët (populli).
Ai duhet ta dijë, por ndoshta nuk i intereson, sepse, për mendimin tim, dhe përsëri kjo është nënvlerësuar në Perëndim, i gjithë konflikti ishte para së gjithash një mashtrim, një plan masiv përvetësimi që përfundoi me Zelenskin dhe bashkëpunëtorët e tij, të cilët gjejnë rehati të madhe mes enëve të tyre të tavolinës të veshura me ar diku në Izrael.
Konfuzioni dhe keqperceptimet rreth këtyre fakteve në Perëndim (por jo në Rusi apo "Ukrainë") rrjedhin nga mungesa e njohurive të historisë ruse, një injorancë pothuajse totale për historinë, rolin dhe mësimin e krishterimit orthodhoks në Perandorinë Ruse dhe sot. , dhe për shkak të mungesës së vlerësimit se sa të rëndësishme janë konceptet e krishtera në çështjet botërore, sot të përmendura, kur në fakt ato janë qendrore.
Pra, represioni do të vazhdojë deri në kolaps.
Akuza të fabrikuara kundër priftërinjve dhe episkopëve, dëbimi i gjysheve nga faltoret e tyre të dashura nga nacionalistë korpulente, dëbimet e murgjve nga manastiret, torturat dhe burgosjet e herëpashershme, konfiskimi i pronave dhe relikeve, përdhosja e altarëve, sulmet ushtarake ndaj kishave, vrasjet e çuditshme të këqija ose zjarret.
Mund ta gjeni buletinin-raportin ditor të kësaj katrahure në orthochristian.com dhe gjetkë nëse dëshironi të jeni të përditësuar.

Përpjekja për të kuptuar ngjarjet politike pa një botëkuptim të krishterë na lë të hutuar dhe konfuzë dhe na bën të pyesim veten se si gjërat u përshkallëzuan ndonjëherë në një fatkeqësi kaq tragjike. Vishni armaturën e Perëndisë dhe gjithçka do të ketë kuptim të përsosur.



Burimi: Arberia Ortodossa

[arbereshi_niko]

Një Faqe e re në internet: Shpëtoni Kishën Orthodhokse të Ukrainës


Save the UOC ("Shpëtoni Kishën Orthodhokse të Ukrainës")
është uebsajti i ri i lançuar disa ditë më parë
dhe i kushtohet tërësisht tragjedisë së persekutimit të krishterimit orthodhoks në Ukrainë.
Faqja është një projekt i firmës ligjore Amsterdam & Partners,
e cila ka përfaqësuar Kishën Orthodhokse të Ukrainës të persekutuar pro bono që nga tetori 2023.
Kujtojmë se Robert Amsterdam, pronari i firmës dhe avokati i Mikhail Khodorkovskij,
është personi i fundit në botë që mund të dyshohet për simpatitë pro Putinit.
Faqja përfshin një letër të bardhë të detajuar mbi persekutimin e Kishës, si dhe një film prezantues.

https://savetheuoc.com/wp-content/up...hite-Paper.pdf




Përshëndetje

[arbereshi_niko]

Greqia dhe martesat e të njëjtit seks: a është vendi në prag të shpërthimit?

nga Konstantin Shemljuk
Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë, 19 janar 2024

Kryeoiskopi i Athinës Hieronimos përballet me një zgjedhje të vështirë.
Qeveria greke ka premtuar të legalizojë martesat e të njëjtit seks në shkurt. Episkopët janë njëzëri kundër; Sinodi hesht; njerëzit po ziejnë. Si mund të përfundojë?
Situata në lidhje me legalizimin e martesave të të njëjtit seks në Greqinë Orthodhokse ka arritur një pikë kritike në fillim të vitit 2024. Pothuajse të gjithë mitropolitët grekë kundërshtojnë fuqimisht ligjin e propozuar, i cili do t'i lejojë homoseksualët jo vetëm të regjistrojnë bashkimet e tyre të të njëjtit seks si "familje", por edhe për birësimin e fëmijëve.
Në seancën e fundit të Sinodit, Kisha Greke u shpreh kundër birësimit të fëmijëve nga homoseksualët, duke u shprehur se “fëmijët nuk janë kafshë shtëpiake”, por nuk bëri një deklaratë të qartë në lidhje me martesat e të njëjtit seks. Në të njëjtën kohë, shumica dërrmuese e episkopëve grekë e kanë dënuar ashpër projektligjin e ardhshëm dhe besimtarët grekë janë gati të dalin në rrugë në shenjë proteste. Kjo nuk është për t'u habitur,
duke qenë se disa mitropolitë u bëjnë thirrje direkt orthodhoksëve grekë që të “luftojnë kundër legalizimit të martesave homoseksuale.
Kryepiskopi Hieronimos i hodhi benzinë ​​zjarrit duke garantuar se “Kisha nuk do të rrëmbejë armët”, pra nuk do të nisë kryengritje masive. Megjithatë, vetë deklarata, në të cilën një person me një tufë shumë milionëshe pas tij përmend armët, duket shumë alarmante dhe tregon se të paktën po flasim për trazira. Megjithatë, qeveria, duke iu përmbajtur disa marrëveshjeve “me partnerët perëndimorë”, është e vendosur ta miratojë projektligjin pavarësisht kundërshtimeve.
Pra, çfarë po ndodh në Greqi dhe si mund të përfundojë?

Kisha dhe politika: simfoni apo kakofoni?

Sipas Kushtetutës, Greqia është një vend orthodhoks.
Qëndrimi i kishës për çështje të ndryshme në vend është shumë domethënës dhe në të shumtën e rasteve është në përputhje me shtetin sepse Kisha subvencionohet nga buxheti i shtetit.
Megjithatë, në historinë e vendit, ka pasur raste kur “simfonia” e dukshme mes kishës dhe shtetit është ndërprerë, duke çuar jo vetëm në një “kakofoni”, por edhe në një përballje të rëndë. Një rast i tillë ishte futja e “fesë” në dokumentet e identitetit.
Në vitin 2000, qeveria vendosi të hiqte këtë shënim në dokumentet. Megjithatë, kreu i atëhershëm i kishës greke, Kryepeshkopi i Athinës Christodoulos, e kundërshtoi këtë vendim. Qëndrimi i tij i vendosur për këtë çështje çoi në protesta masive në Athinë dhe Selanik, dhe Kisha mblodhi mbi 3 milionë nënshkrime ( firma ) duke bërë thirrje për të mos hequr përcaktimin e "fesë" nga pasaportat. Vlen të theksohet se në atë kohë e gjithë popullsia e Greqisë arrinte në pak më shumë se 10 milionë njerëz dhe se 3 milionë nënshkrime ishin më shumë se numri i votave të marra nga partia PASOK (Lëvizja Socialiste Panhelene) për të ardhur në pushtet në vend. .
Më pas (si në shumë raste të tjera) Kisha e humbi përballjen me politikanët, por të gjithë ende dridhen nga mendimi se ngjarjet e vitit 2000 mund të përsëriten. Nga ana tjetër, pas vitit 2000 politikanët kuptuan se Kisha ka një rol vendimtar në çështjen elektorale, që do të thotë se askush nuk dëshiron të debatojë me të.
Por jo në rastin e legalizimit të martesave të të njëjtit seks.
Më 19 janar 2024, kryeministri grek Kyriakos Mitsotakis tha se një projekt-ligj për martesën e të njëjtit seks do të miratohej në fillim të shkurtit.
Në të vërtetë, në unison me këtë deklaratë, u raportua se një mbledhje e jashtëzakonshme e Sinodit të Kishës Orthodhokse të Greqisë do të mbahet më 23 janar 2024. Do të shqyrtohet vetëm një çështje: martesa e homoseksualëve dhe reagimi ndaj saj. Sinodi, sipas Statutit të Kishës së Greqisë, u thirr nga Kryepeshkopi Hieronumos. Megjithatë, siç doli, ai e bëri këtë për një arsye specifike.

Politika në kishë apo Kisha në politikë?

Është e rëndësishme të kuptohet se Kryepiskopi Hieronimos po përpiqet të "balancojë" mendimet drejtpërdrejt të kundërta. Në një nga intervistat e tij të fundit, ai deklaroi se në çështjet e "bashkimit homoseksual", nuk duhet të mendohet për pozicionet "e djathta", "majtas" dhe "qendër", por përkundrazi të merret parasysh "çfarë lloj shoqërie dhe familjeje do të kemi nesër." Në të njëjtën kohë, për të zhvendosur përgjegjësinë personale dhe kishtare, ai deklaroi se çështja e martesës së të njëjtit seks duhet të vendoset në një referendum kombëtar.
Në këtë situatë, primati i kishës greke përpiqet të veprojë jo vetëm si udhëheqës fetar, por edhe si politikan.

Duke iu përgjigjur gazetarëve në lidhje me qëndrimin e tij për martesën e të njëjtit seks, Kryepiskopi Hieronimos tha: "Në çështje të tilla, kryepskopi nuk mund të mbajë një qëndrim i vetëm, po ashtu as kryeministri".
Kjo është arsyeja pse ne nuk kemi dëgjuar ndonjë deklaratë të ashpër prej tij dhe ndoshta nuk do t'i dëgjojmë. Ai pret që edhe Sinodi i Kishës së Greqisë të përmbahet nga deklarata të forta deri në miratimin e projektligjit, i cili tashmë është në parlamentin grek pasi ka kaluar të gjitha procedurat e nevojshme për votim.
Me fjalë të tjera, Kryepiskopi Hieronimos shpreson të "ulet" dhe më pas, pas miratimit të ligjit, të deklarojë se "Kisha nuk mund të bëjë asgjë".
Natyrisht, mungesa e bindjeve të forta për një çështje kaq të dukshme për një besimtar, siç është qëndrimi ndaj mëkatit të Sodomës, shkakton shumë pakënaqësi jo vetëm te besimtarët e zakonshëm, por edhe te episkopët grekë, të cilët gjithnjë e më shumë i lejojnë vetes të kritikojnë veprën e primatit. .

Çfarë fshihet pas thirrjes së Sinodit?

Prandaj, disa mitropolitë u zemëruan që Kryepiskopi Hieronimos, pa informuar Sinodin dhe hierarkinë, u takua me kryeministrin grek Mitsotakis. Mediat greke e quanin këtë takim “të fshehtë”, duke pretenduar se kolegët e episkopit kërkojnë që kreu i kishës greke të japë llogari për atë që ndodhi gjatë takimit. Me pak fjalë, një skandal është evident.
Një skandal edhe më i madh po përhapet për faktin se Sinodi i 23 janarit u thirr nga Kryepiskopi Hieronimos, por me sa duket, jo me vullnetin e tij.
Fakti është se një grup episkopë grekë, bij shpirtërorë dhe admirues të kryepiskopit të lartpërmendur Kristodhulis të Athinës dhe të gjithë Greqisë (paraardhësi i Hieronimos ), filluan të mbledhin nënshkrime (firma) për thirrjen e menjëhershme të Sinodit. Ata mblodhën 25 nënshkrime të tilla. Megjithatë, letra nuk iu dërgua në kohë kryepiskopit, i cili mësoi për mbledhjen dhe, duke parashikuar ngjarjet, e thirri vetë Sinodin.
Megjithatë, sipas shtypit grek, një grup episkopësh të kishës greke tani e akuzojnë kryepiskopin se nuk ka përmbushur detyrat e tij si udhëheqës shpirtëror i kombit.
Episkopët pretendojnë se Primati flirton me autoritetet dhe përpiqet të "manovrojë" në një çështje parimore. Për këtë arsye ata kërkuan që të mblidhej një Sinod.

A nuk është mëkat homoseksualiteti?

Nga ana tjetër, përfaqësues të qeverisë greke deklarojnë vazhdimisht se mendimi i kishës për këtë çështje nuk ka fare rëndësi. Për shembull, vetëm një orë pasi kryepiskopi sugjeroi mbajtjen e një referendumi, zëdhënësi i qeverisë greke deklaroi, së pari, se Kisha nuk do t'u diktonte politikanëve se si të votonin dhe, së dyti, se "çështjet e të drejtave të njeriut nuk vendosen në referendum".
Besimtarët janë gjithashtu të indinjuar që autoritetet po përpiqen ta zhvendosin çështjen e njohjes së familjeve homoseksuale nga një çështje thjesht politike në një problem shpirtëror. Një përfaqësues i qeverisë, për shembull, deklaroi se "homoseksualiteti nuk është mëkat" dhe se ishte "i trishtuar kur dëgjoi" opinionin e kundërt, i cili, sipas tij, "nuk përfaqëson as besimtarët dhe as Kishën".
Fjalë të tilla të zyrtarit u perceptuan si një përpjekje nga shteti për t'i diktuar Kishës se çfarë duhet të konsiderohet mëkat dhe çfarë jo. Problemi rëndohet edhe më shumë nga fakti se praktikisht të gjithë episkopët grekë e shohin njohjen e martesës së të njëjtit seks vetëm si hapin e parë drejt shkatërrimit të vlerave të krishtera dhe nuk e perceptojnë homoseksualitetin si një "karakteristikë biologjike" të një personi. Për më tepër, po dëgjojmë gjithnjë e më shumë thashetheme se të njëjtët njerëz që kohët e fundit argumentuan se familja tradicionale është një institucion krejtësisht i padobishëm dhe i vjetëruar, po avokojnë për legalizimin e martesave të homoseksualëve. Sipas peshkopëve, duket se nëse familja është një institucion i vjetëruar, atëherë ata që promovojnë bashkimet homoseksuale po e shkatërrojnë këtë “institucion”.

Së shpejti do të shohim se çfarë do të çojë e gjithë kjo. Ndoshta më 23 janar Kisha Ortodokse e Greqisë do të marrë një vendim të prerë për çështjen e martesave homoseksuale. Mitropoliti i Korfuzit Nektarios tashmë u ka bërë thirrje vëllezërve të tij që të dënojnë ligjin e radhës. Gjithashtu ka shumë gjasa që qeveria greke të mos i kushtojë vëmendje qëndrimit të kishës dhe ligji të miratohet. Çfarë do të ndodhë më pas në vend (protesta, mitingje, demonstrata) nuk dihet.
Megjithatë, ajo që është e sigurt është
se politikanët e vendit ngadalë dhe me siguri po shkatërrojnë rrënjët dhe traditat ortodokse të po atyre njerëzve të cilëve u premtuan se do t'u shërbejnë.

[ilia spiro]

Eshte qesharake ta quash Greqine, sot vend "orthodhoks", ky vendim i ve vulen, me mire ne kushtetutat demokratike ku Kisha eshte e ndare nga shteti dhe mbaroi, vec hipokrizise nuk ka gje tjeter, njerezit nuk i hane me talljet me ta

[arbereshi_niko]

Jam dakort me ty, që Greqia nuk mund të konsiderohet “shtet orthodhoks”. Por kjo është një teoremë që, vlen për të gjitha vëndet e Evropës plakë…
Ku legjislaturat e të gjitha vëndeve në BE,
janë shëndërruar, ku pa përjashtim e Drejta Civile o e Drejta Pozitive ka zëvëndësuar të Drejtën Natyrore dhe të Drejtën Kanonike…, me fjalë të tjera, aty ku konsiderohej jasht-natyrës ose mëkat, sot me Ligj bëhet “normalitet”!
Pra një nga një, ranë në grackën e të ligut të gjitha vëndet, si Spanja katolike po ashtu edhe Greqia “orthodhokse”!
Duhet ti japim emërtimin e duhur, ku bukën do ta quajmë bukë dhe ujin ujë…
Pra teorema mbyllet me; nuk është Feja por “civilizimi” si tendencë që shthuri BE-në dhe Perëndimin në përgjithësi…
Pra jam dakort me ty, por që nuk janë fajtorë grekët dhe G. por bazamenti ku ajo mbështetet, shkuli themelet e veta duke bërë amalgamë me BE-në!
Ç’farë fatkeqësie!
Sot për sot kësaj histerie kolektive, po i rezistojnë vetëm rusët, por që këtu më mirë e mbyllim për Greqinë…
BE & USA = Sodoma & Gomorra

[arbereshi_niko]

Estoni

Dëshmi e demokracisë në Estoni: dëbimi i një mitropoliti.







Në një test tjetër të mrekullueshëm të demokracisë së Bashkimit Evropian, Mitropoliti Yevgenij Reshetnikov, në foto) detyrohet të largohet nga Estonia pasi iu refuzua rinovimi i vizës.
Arsyeja? Duket se mitropoliti (i cili është teolog, dhe nuk ka qenë kurrë i përfshirë në politikë në jetën e tij) është "një kërcënim për sigurinë e Estonisë".
Mos ndoshta ai refuzon të "dënojë pushtimin rus", në stilin e mirëfilltë politik të NATO-s?
Krejt e kundërta: ai e bëri publikisht dy herë. Por që në Estoninë demokratike, ligji nuk është i njëjtë për të gjithë, më pak për "alienët" rusë që përbëjnë rreth një të gjashtën e banorëve të vendit.
Duke u mburrur me titullin Judenfrei gjatë pushtimit nazist, ndoshta sot Estonia po synon titullin Russenfrei, në një luftë në të cilën nuk ofrohet armëpushim dhe nuk jepet armëpushim.




Burimi: www.ortodossiatorino.net
Publikuar. 25/01/2024

[arbereshi_niko]

Klerikët luteranë të Estonisë mbrojnë gjithashtu Mitropolitin Yevgenij






Një grup klerikësh të Kishës Luterane Ungjillore Estoneze,
të përfaqësuar nga pastorët Enn Auxmann, Illimar Toomet dhe Veiko Vikhuri,
i paraqitën një kërkesë Ministrit të Brendshëm të Estonisë
për të rishqyrtuar vendimin për të mos rinovuar
lejen e qëndrimit të Shkëlqesisë së Tij
Mitropolitit Yevgenij. (Reshetnikov, në foto) nga Talini.

Nënshkruesit e kërkesës thonë se shteti estonez
nuk ka të drejtë t'u diktojë pozita politike drejtuesve të kishës
dhe i konsideron akuzat ndaj mitropolitit
si të motivuara politikisht dhe arbitrare.
Autoritetet estoneze kishin vëzhguar me kujdes
Kishën Orthodhokse në Estoni dhe pranuan se
nuk kishin gjetur asgjë të dyshimtë.
Secili ka të drejtën kushtetuese për t'u qëndruar besnik
opinioneve dhe bindjeve të tij.
Klerikët luteranë thonë: "Me sa dimë,
Mitropoliti Yevgenij nuk akuzohet për ndonjë krim,
por përkundrazi se nuk pranon dhe shpreh mjaftueshëm
pikëpamjet politike të qeverisë".
Ministri i Brendshëm Lauri Läänemets
ka udhëzuar Kishën Orthodhokse Estoneze të zgjedhë një lider të ri
i cili u përmbahet më shumë pikëpamjeve të qeverisë,
duke ndërhyrë kështu në çështjet kishtare.
“Kjo sjellje është tipike për regjimet autoritare”,
thonë klerikët luteranë.



Burimi:
www.ortodossiatorino.net
Publikuar më 27/01/2024

[arbereshi_niko]

Mitropoliti Mark (Arndt): "Ne përpiqemi të nënvizojmë se standardet evropiane nuk ndiqen në lidhje me Kishën Orthodhokse të Ukrainës"
intervistë nga Dmitry Zlodorev me Mitropolitin Mark (Arndt).

Një grup episkopësh nga disa kisha orthodhokse lokale, së bashku me aktivistë dhe avokatë të të drejtave të njeriut, njoftuan në dhjetor krijimin e një shoqate ndërkombëtare për të drejtat e njeriut, "Kisha kundër ksenofobisë dhe diskriminimit fetar", me qëllim që të tërhiqte vëmendjen e komunitetit ndërkombëtar,
për situatën e tmerrshme të lirisë fetare në Ukrainë. Mitropoliti Mark (Arndt) i Berlinit dhe Gjermanisë i Kishës Ruse Jashtë vendit (ROCOR), i cili u bë anëtar i grupit të ri, ndau vizionin e tij për situatën.





Mitropoliti Mark (Arndt)




Vladyka, çfarë përfaqëson kjo shoqatë dhe cilat janë detyrat dhe objektivat e saj?

Ajo që mund të shohim tani është se të drejtat e njeriut shkelen rëndë në Ukrainë. Kisha Orthodhokse kanonike nuk ka më të drejta. Asnjë e drejtë e asnjë lloji, e cila është totalisht kundër të gjitha llojeve të të drejtave të njeriut. Kisha praktikisht është e ndaluar të veprojë
si komunitet fetar, nuk lejohet të ketë ndërtesa kishash dhe priftërinjtë konsiderohen efektivisht kriminelë.
Prandaj, ne përpiqemi t'u bëjmë të ditur njerëzve që luftojnë për të drejtat e njeriut se në Ukrainë standardet evropiane nuk respektohen në asnjë mënyrë ndaj Kishës Orthodhokse.

A do të thotë krijimi i këtij grupi se Kisha Orthodhokse po hyn në fushën e të drejtave të njeriut? Apo mbrojtja e të drejtave të njeriut ka qenë gjithmonë një nga detyrat kryesore të çdo të krishteri orthodhoks?

Kështu është. Megjithatë, aparati ligjor ukrainas vlerëson dhe përpiqet të na bëjë të besojmë se respekton të drejtat e njeriut, gjë që nuk është aspak e vërtetë. Kisha është kriminalizuar dhe çdo prift shihet si kriminel.

Si mund të ndryshohet kjo situatë?

Vetëm organizatat ndërkombëtare mund të bëjnë diçka për ta përmirësuar atë.
Ajo është personi kryesor i ROCOR që mban kontakte të përhershme me hierarkinë e Kishës Orthodhokse të Ukrainës, duke përfshirë primatin e saj Mitropolitin Onufrij.

Çfarë dëgjoni prej tyre?

Nuk i pyes fare sepse në momentin që flasin me mua – dhe më flisnin rusisht – i quajnë kriminelë që veprojnë në emër të armikut, gjë që nuk është aspak e vërtetë.
Kisha Orthodhokse e Ukrainës ka ndërprerë plotësisht lidhjet e saj me Kishën Ruse dhe nuk i lejohet të mbajë asnjë lidhje kanonike me Kishën Orthodhokse Ruse, së cilës ato i përkisnin fillimisht.
Ata ishin pjesë e Kishës Ruse, por tani kanë shkëputur lidhjet e tyre.
Kjo ndodhi në Këshillin Episkopal në maj.
Për fat të keq, qeveria ukrainase, dhe në veçanti shërbimet sekrete ukrainase, bëjnë pretendimet e tyre, por këto janë krejtësisht të gabuara. Megjithatë, atyre nuk u intereson se çfarë është e drejtë apo e gabuar. Ata thonë diçka dhe janë të sigurt se kështu është e vërteta….
Ky grup u bëri thirrje autoriteteve ukrainase dhe presidentit Vladimir Zelenskiy që të ndalojnë shkeljet e të drejtave të besimtarëve të Kishës Orthodhokse të Ukrainës. Ajo u bëri thirrje gjithashtu Mandatmbajtësve të Posaçëm të OKB-së, Komisionerit të Lartë të OKB-së për të Drejtat e Njeriut dhe Këshillit të OKB-së për të Drejtat e Njeriut me deklarata për shkeljet e të drejtave të Kishës.

Keni marrë ndonjë reagim nga organizatat e interesuara?

Deri më tani nuk kemi marrë asnjë reagim.

As nga OKB-ja?

Jo, der në këto momente jo.
Ndoshta e kanë bërë, por unë nuk kam qenë i informuar.
Më 22 janar, Gjykata e Apelit ukrainas do të shqyrtojë çështjen e Mitropolitit Jonafan (Eletskikh) të Tulkin dhe Bratslav, i cili tashmë është dënuar nga gjykata e shkallës së parë me 5 vjet burgim.

Çfarë duhet të presim nga kjo seancë? Çfarë duhet të bëjmë të gjithë për të ndihmuar në zgjidhjen e këtij problemi?

Duhet të lutemi. Nuk pres asnjë drejtësi nga asnjë gjykatë ukrainase.
Është një vend totalisht i zhytur në persekutimin e të krishterëve.

A do të thotë kjo se nuk mund të shpresojmë as për drejtësi? Dhe çfarë mund të bëjmë të gjithë për të gjetur një zgjidhje?

Ne, të krishterët në botën e lirë, sigurisht që do të vazhdojmë të insistojmë në të drejtën e ekzistencës. Autoritetet ukrainase nuk e njohin as të drejtën e ekzistencës së Kishës kanonike. Kjo është më e keqe se ajo që ndodhi në Bashkimin Sovjetik. Më keq se komunizmi!
Është një persekutim i tmerrshëm i të krishterëve, si në shekujt e parë…


A është rasti i Mitropolitit Jonafan shenja e parë alarmante? Apo ndoshta nuk është as e para herë?

Nuk është e para. Kishte raste të tjera, duke përfshirë atë të Mitropolitit Pavël (Lebed), igumenit të Lavrës së Shpellës së Fjetjes në Kiev dhe klerikëve të tjerë.
Të gjitha këto situata janë të ngjashme. Autoritetet ukrainase apriori i konsiderojnë ata kriminelë.
Ndërkohë, Ukraina është shembulli më flagrant i shkeljes së lirive fetare, por jo i vetmi...
Së bashku me Korenë e Veriut dhe shtete të tjera , natyrisht.

Çfarë mund të bëhet për të përmirësuar jetën e të krishterëve orthodhoksë në këto dhe vende të tjera?

Nëse jetojmë normalisht, sipas kanuneve dhe ligjeve tona, kjo do të tregojë se nuk kërcënojmë askënd, se jemi njerëz paqësorë që nuk duam asgjë më shumë se të jemi të lirë.


Nuk është e pazakontë që deklaratat e aktivistëve të të drejtave të njeriut të kthehen në fjalë të zbrazëta.
A besoni që ju dhe kjo organizatë do të arrini ndonjë rezultat që do të lejonin zgjidhjen e kësaj situate?

Të them të drejtën, nuk jam aspak i sigurt. Madje jam i habitur që këta njerëz madje po përpiqen të bëjnë diçka. Megjithatë, absolutisht nuk e di se çfarë do të vijë prej saj.

Çfarë mendoni se është më e rëndësishme për besimtarët në Ukrainë? Si mund t'i ndihmojmë të gjithë?

Para së gjithash ne mund të ndihmojmë me lutjet tona.
Përveç kësaj, ne në ROCOR po përpiqemi të dërgojmë ndihma humanitare atje.
Ne ndihmojmë veçanërisht Lavrën në Svjatogorsk, ku popullsia vuan më shumë për shkak të konfliktit.
Ne gjithashtu dërgojmë ndihmë në Poçajev dhe vende të tjera.
Kjo është ndihma praktike, ajo që nevojitet më së shumti tani.
Faleminderit Zotit, deri më tani mund ta sigurojmë.


Burimi: https://orthochristian.com/158327.html