Lajme mbi boten Orthodhokse.

[arbereshi_niko]

......... Athinë, arrestohet një prift për sulmimin me acid, në një manastir.


Lajmi u dha nga BBC.
I dyshuari, i cili rrezikon të përjashtohet nga Kisha, u akuzua si i përfshirë në trafikun e drogës,
sipas agjencisë së lajmeve Ana.

Një prift u arrestua në Athinë pasi hodhi acid, sipas faqes së internetit të BBC.

Sulmi ndodhi të Mërkurën pasdite gjatë një seance disiplinore kundër priftit 36-vjeçar, sipas policisë.

Tre episkopë janë të shtruar në spital për djegie, kryesisht në fytyrë.
Një polic u transportua gjithashtu në spital, i cili nxitoi për të shpëtuar klerikët.
I dyshuari, një prift që rrezikon të dëbohet nga kisha, u akuzua si i përfshirë në trafik droge, sipas agjencisë së lajmeve Ana.

Sipas mediave lokale, episkopët ishin mbledhur për të diskutuar për largimin e tij - heqjen e tij nga priftëria - pasi iu gjet në zotërim të 1.8 gram kokainë në qershor 2018.

Prifti dyshohet se solli "një shishe të madhe me lëng gërryes" ndërsa një seancë po zhvillohej në manastirin Petraki në Athinën qendrore, sipas gazetës Ta Nea.

Presidentja Greke Katerina Sakellaropoulou dënoi sulmin, ndërsa Kryeministri Kyriakos Mitsotakis foli me kreun e Kishës Greke, Kryepiskopin e Athinës Jeronimin II.
Mitsotakis tha se ai ishte "thellësisht i trishtuar" dhe siguroi kryepiskopin se "shteti do të ofrojë të gjithë ndihmën e mundshme mjekësore për një shërim të shpejtë të viktimave".


Burimi: lastampa.it

[arbereshi_niko]

Video edhe pse në gjuhën engleze, është e lehtë
për tu kuptuar, pas përkthimit të mëposhtëm.

Përshëndetje

[arbereshi_niko]

Kjo është një përmbledhje e shkurtër së vizitës së patriarkut Batholomeu në Ukrainë.
Vihet në pah karakteri themeltar i vizitës dhe tradhëtia hapur e milionave besimtarëve….

Një përmbajtje e videos në postimin më lart.

VIZITA E BARTHOLOMEUT NË UKRAINË:
Kur "kisha mëmë" nuk është më nënë !

nga Jaroslav Nivkin
Bashkimi i Gazetarëve Orthodhoksë, 2 shtator 2021

Nga 20 deri më 24 gusht, kreu i Fanarit ishte në Ukrainë.
Çfarë bëri ai këtu?
Tek kush vajti?
Pse ndodhi kjo vizitë? Le të bëjmë një bilanc.
A erdhi Patriarku Bartolomeu si një bari apo si një politikan?
Në 2001 Papa Gjon Pali II vizitoi Ukrainën.
Ai u ftua nga episkopët katolikë dhe autoritetet ukrainase.
Gjithçka ishte e ligjshme, pasi Papa nuk është vetëm një udhëheqës fetar, por edhe një udhëheqës politik, duke qenë kreu i shtetit të Vatikanit. Duket se situata është e ngjashme me Patriarkun Bartholomeu.
Ai u ftua gjithashtu nga një strukturë fetare, "Kisha Ortodokse e Ukrainës", dhe nga autoritetet ukrainase në personin e Presidentit Vladimir Zelenskij.
Por pikërisht këtu qëndron problemi.
Ndërsa Dumenko mund të ftojë Bartholomeun, Zelensky nuk mundet. Sipas Kushtetutës së Ukrainës, Kisha jonë është e ndarë nga shteti.
Patriarku Bartholomeu nuk është politikan;
nga pikëpamja e autoriteteve ukrainase, ai është vetëm kreu i një prej organizatave fetare turke, në të njëjtin nivel, për shembull, të udhëheqësit të myslimanëve turq Ali Erbaşit ose Krye Rabinit të Turqisë Ishak Halevanit.
Sidoqoftë, autoritetet pranuan Patriarkun Bartholomeu si një politikan të nivelit të lartë.
Më 20 gusht, në aeroport, ai u mirëprit nga një delegacion i kryesuar nga Kryeministri Shmygal, pasi mbërriti, pothuajse natën, ai u prit nga Presidenti Vladimir Zelenskij, të nesërmen u mbajtën takime zyrtare me kreun e Parlamentit Razumkov dhe me Kryeministrin Shmygal vetë.
Më në fund, gjatë festimeve për nder të 30 vjetorit të Ditës së Pavarësisë, Patriarku Bartholomeu zuri vendin e tij në stendën VIP-apave.
Së bashku me presidentët e Letonisë, Estonisë, Lituanisë dhe Maqedonisë së Veriut. Në çfarë cilësie ishte i pranishëm?
Pyetja mbetet pa përgjigje.
Te kush shkoi Bartholomeu?
Në mënyrë nominale, Patriarku Bartholomeu nuk ka tufë në Ukrainë. Edhe "Kisha Ortodokse e Ukrainës" siguron se titulli i tij "ekumenik" nuk është një shenjë e fuqisë, por vetëm një trashëgimi historike që daton nga koha e Perandorisë Bizantine. Si pasojë, patriarku i Kostandinopojës nuk ka epërsi mbi "Kishën Ortodokse të Ukrainës" dhe nuk është asnjë për ukrainasit. Në fakt, kjo u konfirmua nga vizita në Ukrainë - madje edhe midis mbështetësve të "Kishës Ortodokse të Ukrainës", ardhja e Bartholomeut nuk ngjalli interes.
Le të thellohemi në historinë e kohëve të fundit për një krahasim.
Në 2009, 2010, 2011 dhe 2013, Patriarku Kirill i Kishës Ruse vizitoi Ukrainën.
Le të shohim se si e përshëndesin besimtarët. Një numër i madh njerëzish ndjekin shërbesat me pjesëmarrjen e patriarkut të Kishës Orthodhokse Ruse, dhe më e rëndësishmja, kush erdhi atje erdhi me iniciativën e vet.
Në kuadrin e ardhjes të Patriarkut Bartholomeu,
ne mund të shohim një pamje krejtësisht të ndryshme.
Më 21 gusht, në Katedralen e Shën Mikailit të "Kishës Ortodokse të Ukrainës ", u zhvillua " dhoksologjia ",
një funksion solemn për takimin e patriarkut të Kostandinopojës.
Si katedralja ashtu edhe i gjithë sheshi përpara duhej të ishin të mbushur me njerëz të etur për të përshëndetur patriarkun që i dha Tomosin "Kishës Ortodokse të Ukrainës".
Por në realitet gjithçka ishte ndryshe.
Vërtetë, katedralja ishte plotë, vetëm me "klerikë" të "Kishës Ortodokse të Ukrainës" të cilët mbanin të njëjtën kamilavkia (shami e priftërinjve ).
Ç' kishte vetëm disa duzina besimtarë, siç mund të shihet qartë në pamjet e transmetimit.
Në mbrëmjen e së njëjtës ditë, Patriarku Bartholomeu kreu mbrëmësoren në kishën e Shën Andreas, e cila ishte transformuar në stavropegjinë e Fanarit nga autoritetet ukrainase. ( si shpërblim ).
Situata është identike: ne mund të shohim "episkopët" e "Kishës Ortodokse të Ukrainës", gazetarët dhe "famullistët VIP-a": Poroshenko, Jurash, krimineli Petrovskij.
Ne nuk shohim besimtarë të thjeshtë. Kjo duhej të ishte korrigjuar në shërbimin në Katedralen e Shën Sofisë, i cili u zhvillua më 22 gusht.
Një ditë më parë, nga të gjitha krahinat mbërritën mesazhe në lidhje me organizimin e autobusëve për këtë shërbim në "Kishën Ortodokse të Ukrainës", e cila ndihmoi në sjelljen e më shumë se një mijë njerëzve në vend, të cilët u përzien me "klerikët" e "Kishës Ortodokse të Ukrainës".
Si rezultat, fotografia televizive doli shumë bukur. Qëllimi u arrit....
Por nëse kujtojmë deklaratat e fundit të "Kishës Ortodokse të Ukrainës", sipas të cilave 58% e të gjithë ukrainasve identifikohen me këtë strukturë, ato nuk duhet të ishin qindra apo mijëra, por miliona.
Sjellja e "episkopëve" të "Kishës Ortodokse të Ukrainës" është gjithashtu shumë domethënëse kur patriarku ekumenik mbajti fjalimin e tij epokal.
Duke qëndruar në altar, ata qeshin, flasin në telefon dhe debatojnë me zë të lartë për diçka mes tyre.
Ata nuk dëgjojnë, nuk janë të interesuar.
Në të njëjtën kohë, kishte dhjetëra mijëra besimtarë të vërtetë në Ukrainë të cilët mezi prisnin të takonin Patriarkun Bartolomeu, edhe pse jo nën maskën që ai kishte planifikuar.

Bartholomeu dhe Kisha Orthodhokse e Ukrainës

Edhe para ardhjes së kreut të Fanarit, pati një valë protestash kundër vizitës së tij, kjo ngjau praktikisht në të gjitha dioqezat e Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Famullitarët shkruan postera duke i kërkuar që të përmbahet nga vizita. ( mos të vijë ) !
Arsyeja është e thjeshtë dhe e qartë:
Legalizimi i skizmatikëve ukrainas nga Bartholomeu ka sjellë probleme të mëdha për shumë komunitete: 144 vende adhurimi të sekuestruara nga sulmuesit e "Kishës Ortodokse të Ukrainës", qindra ri-regjistrime të paligjshme, të cilat në çdo moment mund të çojnë në konfiskimet. Famullitarët dhe rektorët e rrahur, priftërinjtë dhe familjet e tyre të dëbuara nga shtëpitë e tyre, armiqësia dhe urrejtja janë të gjitha pasoja katastrofike të ndërhyrjes së Fanarit, të cilën Patriarku Bartholomeu e quan një bekim për ukrainasit. Këto nuk janë të gjitha fantazi elementesh margjinalë; ka një sasi të madhe të materialeve video dhe dëshmive të viktimave.
Për më tepër, komunitetet e dhjetëra fshatrave, nga të cilët fansat ( tifozët ) e Bartholomeut u rrëmbyen kishat, kanë arritur të ndërtojnë të reja sot.
Për këta njerëz, udhëheqësi i Fanarit nuk është një bari i Krishtit, por një person që nisi përpjekjen për të shkatërruar Kishën e tyre.
Një kishë me miliona famullitar.
Kur u bë e qartë se Bartholomeu ende kishte ndërmend të shkonte në Ukrainë, besimtarët vendosën ta takonin për t'i treguar situatën e vërtetë në fytyrë atij.
Shumë famullitarë të Kishës Orthodhokse të Ukrainës janë bashkuar për të mbrojtur Kishën e tyre në bashkimin publik "Miriane" ("Laikë").
Ata i dërguan një letër Fanarit duke kërkuar një takim më 21 gusht para Rada Verkhovna. ( parlamentit )
Kur Patriarku Bartholomeu fluturoi për në Ukrainë, mijëra famullitarë u rreshtuan përgjatë autostradës nga aeroporti në Kiev. Ata mbajtën postera me një ftesë për Bartholomeun për një takim dhe me portrete të FortLumturisë së Tij Kryepiskopit Onufrij, për të cilin Fanari në fantazinë e vet "i hoqi" titullin e tij të Mitropolitit të Kievit.
Parrulla të mëdha u varën nëpër rrugët me një ftesë për një takim. Kështu, Bartholomeu ndoshta e dinte se e prisnin...
Dhe kështu erdhi dita e takimit, kur mbi 10.000 ukrainas u mblodhën para Rada Verkhovna.
Çfarë bëri njeriu që përsërit vazhdimisht shqetësimin e tij për unitetin e orthodhoksisë ukrainase, për mirëqenien e të gjithë popullit ukrainas?
Ndoshta, udhëheqësi i Fanarit si një bari i vërtetë doli te besimtarët, i dëgjoi ata dhe premtoi të zgjidhë të gjitha problemet?
Jo. Ai zgjodhi t'i mbyllte sytë mbi ta.
Proçesioni luksoz i Bartholomeut hyri në Rada Verkhovna përmes oborrit.
Gjithçka ndodhi si në filmat me aksion të Hollivudit, në pak çaste: ndërsa proçesioni u afrua, portat u hapën dhe u mbyllën vetëm pas makinës së fundit. Po kështu, fshehurazi, pas një takimi me Kryetarin e Parlamentit Dmitry Razumkov, Patriarku Bartholomeu u largua nga ndërtesa përmes derës së pasme. Ai as nuk shkoi te besimtarët në dy ditët e ardhshme, kur ata mbajtën një takim lutjeje nën dritaret e vendqëndrimit të tij.
(rezidencës).
Prandaj, kreu i Fanarit nuk gjeti kohë për miliona besimtarë të Kishës Orthodhokse të Ukrainës. Le të kontrollojmë pse ai ishte aq i zënë.
Kishte një takim me presidentin, kryeministrin, presidentin e parlamentit, gjithashtu u takua me ish -presidentin Jushçenko, ish -presidentin Poroshenko, pati një drekë festive në ambasadën greke, u takua me fëmijët e tatarëve të Krimesë dhe me ushtarakët, foli në një forum të veteranëve, mori pjesë në një pritje në Akademinë Kiev-Mohyla, takoi diasporën greke, mbolli pemë në Vladimir Hill, i dha titullin arkon sponsorit të "Kishës Ortodokse të Ukrainës", "mbretit të birrës "Andrej Matsola, dhe mori pjesë në pritjen e Presidentit me rastin e Ditës së Pavarësisë.
Siç mund ta shohim, programi është shumë i ngarkuar.
Si mund të gjendet kohë për të takuar besimtarët e rrëfimit më të madh të vendit, Kishës Orthodhokse të Ukrainës, në të cilën ka 12,500 famulli?
Këto fjalë janë ironike.
Nëse Patriarku Bartolomeu do të kishte qenë bari dhe jo politikan, ai do të kishte dalë për të takuar besimtarët rrugës nga aeroporti.
Por ai preferon të mos i vërejë ata, të bëjë sikur nuk ekzistojnë.
Sidoqoftë, kishte vetëm një rast kur ai kujtoi Kishën kanonike. Bartholomeu tha se ishte gati të dëgjonte besimtarët e Kishës Orthodhokse të Ukrainës, por me kushtet e tij: "Ne i ftojmë në këtë kohë të shenjtë dhe i thërrasim me gjithë zemër vëllezërit tanë në Krishtin, episkopët e këtij vendi, klerikët dhe besimtarët e tyre, të cilët nuk janë në kungim me ne, për të rishqyrtuar pozicionin e tyre dhe për të nxitur bashkëjetesën paqësore dhe mirëkuptimin reciprok midis njerëzve dhe të krishterëve orthodhoks vendas, duke ndarë një dashuri për identitetin, për hir të pajtimit dhe vendosjes së tolerancës për të gjithë, si kishë mëmë, ne jemi gjithmonë të gatshëm të dëgjojmë problemet, të largojmë dyshimet, të qetësojmë ankthin, të shërojmë plagët e të gjithë fëmijëve tanë me hirin e Zotit, por brenda kuadrit të një tradite kishtare të shenjtëruar ".
Cila është "struktura e një tradite kishtare të shenjtëruar" në sytë e Fanarit? Nuk është e vështirë të merret me mend: do të thotë të përkulesh para laikut Sergei Dumenko.
Ndër të tjera, Patriarku Bartholomeu mori pjesë në një takim të Këshillit Gjith-Ukrainas të Kishave dhe organizatave fetare, ku foli në detaje me katolikët dhe uniatët.
Ai njoftoi aspiratën e ortodoksëve dhe katolikëve për të "rivendosur unitetin në bashkim" dhe i dha kreut të Uniatëve Svjatoslav Shevçuk një panagjia me një mbishkrim përkujtimor.
Svjatoslav Shevçuk: "Për mua, kjo është një shenjë simbolike që kisha mëmë është e vëmendshme ndaj bijave të saj, ndërsa ne, si kishë bijë, respektojmë kishën tonë amtare.
Një panagjia është një shenjë e dinjitetit episkopal. Marrja e një panagjie nga duart i patriarkut është një shenjë e njohjes së dinjitetit episkopal jo vetëm për mua, por edhe për peshkopatën e kishës sonë ".
** *
Cili është përfundimi? Patriarku Bartholomeu foli me autoritetet ukrainase, politikanët, zyrtarët shtetërorë, por shmangu me kujdes ata që ishte i detyruar të takonte - ata që ai vazhdimisht i quan tufa dhe fëmijët e tij - besimtarët e Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Si rezultat, ndarja, të cilën Fanari e rëndoi me Tomos-in e tij, mbeti dhe do të vazhdojë më tej...
Ndërsa mysafiri nga Turqia ndoqi pritjet dhe darkat, dhjetëra mijëra besimtarë të Kishës Orthodhokse të Ukrainës po luteshin në një proçesion tjetër të kryqit.
Këtë herë, te Lavra në Pochaev.
Hidhini një sy kësaj vidjo, ku 40,000 njerëz, pasi kanë udhëtuar për 250 kilometra, hyjnë në manastir.
Hidhini një sy mitropolitëve të Kishës Orthodhokse të Ukrainës, Fjodor-it të Kamenets-Podolsky ose Sergej-it të Ternopol ', të cilët ecnin për krahë me pelegrinët e tjerë dhe krahasojini ata me politikanin pretendues
Bartholomeu dhe pasuesve të tij ukrainas. Dhe tani na tregoni:
cili prej tyre duhet të zgjidhet si udhëzues nga një besimtar i zakonshëm, i cili po kërkon rrugën drejt Krishtit?
Unë mendoj se përgjigja është e thjeshtë. ( e qartë )

[arbereshi_niko]

Një preçizim të vogël,
Kisha pa thonjëza është kisha që njihet nga të gjitha kishat lokale.
“Kisha” në thonjëza, është njohur vetëm nga kisha turke, greke e pjesërisht qipriote .
Kjo e fundit ( “ kisha “ ) pa asnjë vashdimësi apostolike…, për më shumë,
Ju mund të shfletoni këtë nëntemë.
Edhe një herë, shpesh fjalët nuk arrijnë sa vizioni,
pra pa u influencuar, ju ftoj të shikoni me vëmendje videon më lart.
Kur në një kohë na shqetësojnë viruset, dekretet në funksion të saj, si edhe vaksinat…
Ne si besimtarë nuk duhet të shmangim interesimin ndaj një tragjedie që po ndodh
në kurriz të Orthodhoksisë, një përçarje pa preçedent!
Po kjo nuk po ndodh prej kushteve historike apo rrethanave të diktuara nga vështirësi të ndryshme mbijetese.
Po realizohet me bekimin e atij që duhej të ishte garanti i ruajtjes së Besimit!
Dhe më e keqja, po ndodh përpara hundës ( indiferencës ) të gjithë neve.
Herët o vonë, edhe neve do bëjmë pjesë në një nga këto struktura.
I bie, o me kë do të mbajë vazhdimësinë dhe nuk do të devijojë,
o me atë që po realizon super kishën internacionale!
( katolikë+uniatë+ortodoksë+protestant+etj+etj).
Indiferenca oportuniste, nuk pi ujë!
Përshëndetje

[arbereshi_niko]

Mirënjohje dhe Falenderime për Kryepiskopin Anastas.


Sot, 4 nëntor, Fortlumturia e Tij Anastasi, Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë ka ditëlindjen. Ndjenja kryesore që të pushton vetvetiu është mirënjohja dhe falënderimi për veprën e jashtëzakonshme që ai ka kryer në këto 30 vite, e cila ka kontribuuar për përparimin e gjithë vendit. Ringritja nga hiri ateist i Kishës sonë është një mrekulli e vërtetë e Perëndisë, ndaj të gjithë besimtarëve orthodhoksë dhe jo vetëm, i urojmë vite të bekuara dhe me shëndet. Perëndia i dhëntë vite të shumta në udhëheqje të Kishës sonë. Për shumë vjet, o Kryezot!

* * * * *

Anastas Janullatos, Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë, është Profesor Emeritus i Universitetit Kombëtar Kapodistrian të Athinës, Anëtar Nderi i Akademisë së Athinës, Senator Nderi i Akademisë Evropiane të Shkencave dhe Arteve – Salzburg, Austri. Ai ka kombinuar dijen, kërkimin dhe shkrimet teologjike me dëshminë, shërbimin baritor dhe përpjekjet e krishtera në fushën sociale.

Lindi në Pire, Greqi, më 4 nëntor 1929. Studioi teologji në Universitetin e Athinës nga viti 1947 deri më 1952, duke u diplomuar me rezultate të shkëlqyera. Ai ndoqi studimet pasuniversitare në Historinë e Feve, Misionin dhe Etnologjinë në Universitetet e Hamburgut dhe Marburgut në Gjermani, me bursë të Fondacionit “Aleksandër von Humboldt”. Ai u bë doktor i Teologjisë (Th.D.) i Fakultetit Teologjik të Universitetit të Athinës (summa cum laude me çmim të veçantë) në vitin 1970. Flet greqisht, anglisht, frëngjisht, gjermanisht dhe shqip; lexon në greqishten e vjetër, latinisht, italisht dhe spanjisht (ai ka studiuar edhe dy gjuhë afrikane).

Në fushën akademike

Ai ka qenë profesor i Historisë së Feve dhe Dekan i Fakultetit Teologjik të Universitetit Kombëtar dhe Kapodistrian të Athinës (1983-86). Ka qenë Anëtar Korrespondent i Akademisë së Athinës (1993-2005).

Ai studioi dhe njohu Induizmin, Budizmin, Taoizmin, Konfucianizmin, Islamin dhe Fetë afrikane në vende ku këto fe lulëzuan- në Indi, Tailandë, Sri Lanka, Kore, Japoni, Kinë, Kenia, Uganda, Tanzani, Meksikë dhe Karaibe.

Ai është nderuar me Doktoratura nderi të Teologjisë ose të Filozofisë nga 20 universitete ose Fakultete apo Departamente Universitare (Greqi, SHBA, Rumani, Qipro, Gjeorgji, Shqipëri dhe Itali). U nderua me titullin e Profesorit të Nderit të Fakultetit të Administrim Biznesit të Universitetit të Atikës Perëndimore (2020). Gjithashtu iu dha dekorata më e lartë shkencore e Universitetit Aristotelian të Selanikut, “Aristoteli i Artë” (2018).

Ai është autor i 24 librave (kërkime fetare, ese rreth hierapostullimit, spiritualitetit orthodhoks) dhe ka publikuar më tepër se 200 studime dhe artikuj me tema teologike e fetare. Librat dhe tekstet e tij janë përkthyer në 17 gjuhë (shih bibliografinë e bashkëngjitur).

Shërbesa në Kishë

Ai u hirotonis dhjak në vitin 1960, si prift më 1964, duke marrë edhe ofiqin e arkimandritit dhe u hirotonis episkop i Andrusës për të qenë Drejtori i Përgjithshëm i “Shërbimit Apostolik të Kishës së Greqisë” në vitet 1972-91. Luajti rol nismëtar në ringjalljen e misioneve orthodhokse në vende të tjera, nga viti 1958 e në vazhdim. Ai ishte Kryepiskop në detyrë (Locum Tenens) i Mitropolisë së Shenjtë të Irinupojës (Afrika Lindore: Kenia, Uganda, Tanzani), ku kreu një vepër të gjerë fetare dhe sociale. Në vitin 2009, u nderua si “Bamirës i Madh i Patriarkanës së Aleksandrisë dhe i gjithë Afrikës”.

Si Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë (1992 e në vazhdim), në rrethana jashtëzakonisht të vështira, ia doli mbanë me sukses të ringrinte dhe rindërtonte Kishën Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, që ishte shpërbërë krejtësisht për 23 vjet. Ai kreu një vepër të shumanshme në fushat e edukimit, kujdesit shëndetësor, të kulturës, ambientit si dhe në projekte humanitare, sociale dhe të mirëqenies. Për të krijuar vende të komunikimit shpirtëror midis njerëzve dhe me Perëndinë, ai ngriti 155 kisha të reja, restauroi 63 të vjetra dhe riparoi 160 kisha të dëmtuara. Për më tepër ai ndërtoi 70 ndërtesa të tjera, si shkolla, klinika dhe qendra rinore. Ai është përpjekur për të mbështetur pa u lodhur lehtësimin e tensioneve të shumta në Ballkan. Në vitin 2000, pas propozimit të 33 anëtarëve të Akademisë së Athinës dhe të shumë personaliteteve në Shqipëri, ai u nominua kandidat për çmimin Nobel.

Ai është zgjedhur vazhdimisht në pozicione të nderuara në drejtimin e organizatave ndërkombëtare. Pozicione të tilla si anëtar i Grupit Theologjit të Punës në Dialogun midis Këshillit Botëror të Kishave me Njerëz të Feve dhe Ideologjive të gjalla (DFI) (1974-83); Moderator i Komisionit të Misionit dhe Ungjillëzimit Botëror (1984-91); anëtar i Këshillit Evropian të Udhëheqësve Fetarë (ECRL) (2001-12); Zëvendëspresident i Konferencës së Kishave Evropiane (2003-2009), President i Këshillit Botëror të Kishave (2006-13) dhe President Nderi i Konferencës Botërore të Feve për Paqen (2006 e në vazhdim).

Ai është nderuar me 30 medalje dhe çmime nga shumë Kisha Orthodhokse dhe vende të ndryshme, duke përfshirë këtu Kryqin e Madh të Urdhrit të Nderit të Republikës Greke (1997); Çmimin “Athinagora” për të Drejtat e Njeriut, Nju Jork (2001); Çmimin “për veprimtari të shquar në lidhje me unitetin e Popujve orthodhoksë” (Moskë, 2006); Medaljen e Gjergj Kastriot Skënderbeut të dhënë nga Presidenti i Republikës së Shqipërisë për “kontributin e tij në harmoninë fetare dhe bashkekzistencën paqësore në Shqipëri” (2010); çmimin Klaus Hemmerle të Lëvizjes Ndërkombëtare të Fokolarëve për përpjekjet e tij “për të qenë një ndërtues urash midis komuniteteve fetare dhe popujve të ndryshëm” Aahen, Gjermani (2020).

Kontributi i tij në teologji, në dëshminë e krishterë, në dialogun ndër të krishterë dhe ndërfetar dhe në bashkekzistencën paqësore të popujve dhe komuniteteve fetare është njohur ndërkombëtarisht.

Burimi: Faqa kryesore e KOASH orthodoxalbania

[arbereshi_niko]

Pas pushtimit në Ukrainë, Patriku po vepron njëlloj .
Shpresojmë që, opinioni publik grek dhe të gjirhë besimtarët të zgjohen…


Një vendim i ofron një kishë të Athinës Kryedioqezës së Athinës,
duke zemëruar Patriarkun Bartolomeu që pretendon kishën.

Mësojmë nga ;
Orthochristian.com, 11 nëntor 2021


Kisha e Greqisë dhe Patriarkana e Kostandinopojës janë angazhuar prej disa vitesh në një mosmarrëveshje ligjore për kishën e Shën Gjergjit në pronën Probona në Athinë.
Të hënën, Këshilli Bashkiak i Athinës vendosi në favor të kryepeshkopatës së Athinës, duke i dhënë asaj përdorimin falas të kishës për 50 vjet, siç raportojnë Ekathemerini dhe Romfea.
Patriarkana u përpoq të pengonte Këshillin të diskutonte këtë çështje, por përpjekjet e saj dolën të pasuksesshme. Dhe Patriarku Bartolomeu nuk humbi kohë duke shprehur zhgënjimin e tij pasi mësoi vendimin, duke dërguar Mitropolitin Emmanuel të Kalqedonit për të bërë një vizitë pakënaqësie tek Kryepiskopi Hieronimos i Athinës.
Nga ana tjetër, kryepiskopi u përgjigj se nuk mund të pranonte lëvizjet e Patriarkanës për të zotëruar kishën, lëvizje që duken si një grabitje.
Mosmarrëveshja për kishën, të cilën Kostandinopoja dëshiron ta shndërrojë në përfaqësi ( stavropijali ) të saj në Athinë, apo edhe në një ekzarkat, pa bekimin e Kryepiskopit Hieronimos ose edhe të
Sinodit grek ishte një nga arsyet pse Kryepiskopi i Athinës nuk kishte marrë pjesë në Sinodin e Primatëve, i cili u mblodh në fillim të vitit 2016 për t'u përgatitur për këshillin e Kretës atë verë.
Marrëdhëniet dukej se u përmirësuan pasi patriarku vizitoi Athinën në vitin 2019 dhe pasi Kryepiskopi Hieronimos ra dakord për presionin nga Kostandinopoja dhe hyri në kungatë me skizmatikët me pahir të "Kishës Ortodokse të Ukrainës". Megjithatë, e njëjta çështje delikate ka lindur.
Sipas burimeve të besueshme të Ekathemerini, Patriarku Bartolomeu madje mund të anulojë udhëtimin e tij të planifikuar në Athinë të programuar këtë muaj për nder të 30 vjetorit të tij si patriark.
Përveç pushtimit të tij antikanonik të Ukrainës, Kostandinopoja gjithashtu regjistroi ligjërisht manastirin / shoqatën e saj në Republikën Çeke në 2019 pa dijeninë dhe bekimin e Sinodit të Shenjtë çeko-sllovak. Patriarkana kërcënoi Fortlumturinë e tij Kryepiskopin e Pragës Mikail për rezistencën ndaj këtij pushtimi.

[arbereshi_niko]

Mitropoliti Hilarion:
Për herë të parë në nivel ndërkombëtar është njohur shkelja
e të drejtave të besimtarëve të Kishës Orthodhokse të Ukrainës.


Më 11 nëntor 2021, Komiteti i OKB-së për të Drejtat e Njeriut publikoi vendimin në të cilin shprehet qartë shqetësimi për shkeljen e të drejtave të besimtarëve të Kishës Orthodhokse të Ukrainës.
Ky dokument kërkon gjithashtu që qeveria e Ukrainës të garantojë lirinë e fesë në vend
dhe të hetojë të gjitha rastet e dhunës që ushtrohet ndaj besimtarëve që kanë ndodhur atje.

Duke komentuar këtë vendim në programin televiziv "Kisha dhe Bota",
presidenti i Departamentit për Marrëdhëniet e Jashtme Kishtare (DECR) i Patriarkanës së Moskës Mitropoliti i Volokolamsk Hilarion e miratoi atë dhe theksoi se për herë të parë në nivel ndërkombëtar, është thënë qartë se në Ukrainë shkelen të drejtat e besimtarëve.

“Ne e dimë se si ka ndodhur në të vërtetë i ashtuquajturi kalim i komuniteteve të Kishës Orthodhokse të Ukrainës në strukturën skizmatike: në shumicën e rasteve nuk ka pasur kalim të lirë, por ka ndodhur një përvetësim i kishave.
Dhe këto u shoqëruan me dhunë dhe rrahje.
Besimtarët janë dëbuar nga kishat, priftërinjtë janë dëbuar”, kujtoi kryetari i DECR.

Ai tërhoqi vëmendjen e shikuesve për faktin se shumë kisha që i janë vjedhur Kishës kanonike të Ukrainës tani janë të mbyllura, ndërsa komunitetet e dëbuara celebrojnë jashtë ose detyrohen të qëndrojnë në dhoma me qira.
Në disa raste, në vend të kishave të pushtuara janë ndërtuar kisha të reja.

“Kjo paligjshmëri që u praktikua në kohën e Presidentit Poroshenko nuk ka pasur një vlerësim të drejtë nga komuniteti ndërkombëtar.
Tani një vlerësim i tillë është bërë dhe kjo është e rëndësishme në vetvete”, theksoi Mitropoliti Hilarion.

Duke iu përgjigjur pyetjes së prezantuesit të programit se si ky vendim mund të ndikojë në situatën e të drejtave të besimtarëve në Ukrainë, Mitropoliti tha: "Unë mendoj se kjo varet, para së gjithash, nga autoritetet ukrainase.
Nëse ata dëgjojnë atë që ka thënë OKB-ja, nëse duan të ndalojnë valën e persekutimit kundër Kishës Orthodhokse të Ukrainës, sot ata i kanë të gjitha mundësitë.”

Burimi: Mospat.ru

[arbereshi_niko]

Përpjekje djallëzore për të devijuar grigjën e Perëndisë, ndodhin jo vetëm larg nesh gjeografikisht …, por sprovat e Besimit ndonjëherë mund të ndodhin edhe në “dhomën e pritjes” mu në zemër të atdheut të shqiptarëve.


Mësojmë nga orthodoxalbania.org



Mitropolia e Shenjtë e Elbasanit, Shpatit dhe Librazhdit,
Deklaratë.


Zoti Jisu tha: “Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them: Ai që nuk hyn nëpër derë të vathës së deleve, por ngjitet nga një anë tjetër, ai është vjedhës dhe kusar.” Ungjilli sipas Joanit 10:1.
Këto ditë u informuam përmes mediave televizive lokale dhe rrjeteve sociale për “vizitën” e papritur në qytetin e Elbasanit, të një personazhi sa enigmatik aq edhe qesharak, i prezantuar si “Kryepeshkopi i Rumanisë” i kalendarit të vjetër për të gjithë vllenjtë në botë me emrin Vasic Moisije.
Personi në fjalë kryen një “ceremoni” fetare të çuditshme në qilarin e shtëpisë së mikpritësit të tij Nikolla (Bllazhde) Xhufka, që ky i fundit kërkon ta paraqesë si “kishë katakomb”, e në fund të saj, nën flamurin kombëtar të Rumanisë varur në murin e shtëpisë pretendohet se tashmë Nikolla është dorëzuar “prift” prej tij.
Një skenë e tillë do të ishte e përshtatshme për një komedi satirike, por fatkeqësisht gjithçka kryhet nën emrin e ortodoksisë dhe të simboleve të shenjta që Kisha jonë Ortodokse i ruan me aq fanatizëm dhe i nderon me përkushtim. Gjithçka e paraqitur dhe kryer aty nuk ka asgjë të shenjtë dhe kanonike, përkundrazi, provokojnë vetëm indinjatë dhe zemërim tek besimtarët dhe kleri ortodoks në Shqipëri.
Kleriku në fjalë, prezantuar si “Kryepiskopi i Rumanisë”, i cili bën deklarata në gjuhën serbe, me flamurin e Rumanisë në sfond, si përfaqësues i vllenjve dhe jep leksione atdhetarie për shqiptarët, është jo vetëm një ironi e tepruar, por sinjalizon dhe një rrezik të përfshirjes së çështjeve politike me sfond fetar dhe axhenda të dyshimta në zemër të vendit tonë, në qytetin e Elbasanit.
Shprehim keqardhjen tonë, që në këtë rrugë të gabuar dhe të rrezikshme, është përfshirë i riu Nikolla (Bllazhde) Xhufka, i cili ka qenë për një kohë pranë Kishës sonë, ende pa mbushur moshën e duhur, pa arsimimin fetar, injoron dhe shkel katërçipërisht kanonet dhe rregullat e Kishës Orthodhokse, kërkon të prezantohet si klerik dhe prift ortodoks!
Ju bëjmë me dije; besimtarëve ortodoksë të Mitropolisë tonë të Elbasanit, Shpatit dhe Librazhdit, autoriteteve dhe institucioneve vendore, komuniteteve të tjera fetare dhe opinionit të gjerë publik se: Nikolla (Bllazhde) Xhufka nuk konsiderohet klerik dhe as prift nga ana e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë. Dorëzimi i tij konsiderohet i pavlefshëm dhe në kundërshtim të hapur me Kanonet e Kishës Orthodhokse.
Gjithashtu, ju kërkojmë organeve kompetente ligjore dhe administrative, që ta shohin me shumë vëmendje këtë incident dhe të ndjekin sipas kompetencave që u jep ligji dhe detyra, që fenomene të tilla të përçarjes me bazë nacionaliste, fetare dhe politike të merren seriozisht në konsideratë dhe të parandalohet përshkallëzimi i tyre.
Mbarëvajtja e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë nuk mund të jetë në dorën e një personi anonim dhe as të një aventurieri djaloshar, të cilët për ambicie e delire personale janë të gatshëm të përfshihen në lojëra dhe axhenda të rrezikshme me pasoja të rënda për Kishën dhe vendin tonë.
Mitropolia e Elbasanit, Shpatit dhe Librazhdit, drejtohet prej disa vitesh nga Imzot Andoni, një shqiptar i formuar me edukim fetar dhe të përgjithshëm, i cili me devocionin dhe përkushtimin e tij gëzon respektin dhe vlerësimin e besimtarëve dhe të gjithë shoqërisë sonë në Elbasan dhe në mbarë vendin. Përpjekjet për të përçarë Kishën Orthodhokse, edhe në këtë rast, me hirin dhe ndihmën e Zotit, do të dështojnë. Amin.

Elbasan, më 24 nëntor 2021

[arbereshi_niko]

Sinodi i Shenjtë i Kishës ruse njofton pranimin e 102 klerikëve afrikanë në juridiksionin e saj dhe krijimin e dioqezave afrikane

Publikuar: 30/12/2021 Orthochristian.com

Sinodi i Shenjtë i Kishës Orthodhokse Ruse u mblodh në Moskë nën presidencën e Shenjtërisë së Tij Patriarkut Kirill.
Ndër vendimet e tij, Sinodi ka vendosur të mirëpresë 102 klerikë afrikanë në juridiksionin e tij me kërkesën e tyre, siç raporton Patriarchia.ru.
Sinodi dëgjoi një raport nga Shkëlqesia e Tij Kryepiskopi Leonid i Jerevanit dhe Armenisë mbi apelet e klerikëve të shumtë nga e gjithë Afrika, të cilët refuzojnë njohjen e skizmatikëve ukrainas nga Patriarku Theodoros i Aleksandrisë dhe për këtë arsye duan të hyjnë në Kishën Ruse.

Me bekimin e Patriarkut Kirill, kryepiskopi Leonid së fundi udhëtoi në Afrikë dhe u takua me shumë nga priftërinjtë në fjalë. Sot të paktën 100 famulli të Patriarkanës së Aleksandrisë, së bashku me priftërinjtë e tyre, kanë deklaruar se duan të transferohen në Kishën Ruse.
Shumë prej tyre paraqitën për herë të parë kërkesën e tyre në vitin 2019, pasi Patriarku Theodoros fillimisht filloi të përkujtonte udhëheqësin skizmatik të "Kishës Ortodokse të Ukrainës", "Metropolitin” Epifani Dumenkon.
Pasi Patriarku Theodoros u bashkua liturgjikisht me Dumenkon në gusht, Sinodi Rus vendosi se nuk mund të injoronte më apelet e priftërinjve.
Kështu, pasi dëgjoi sot raportin e Kryepiskopit Leonid, Sinodi vendosi zyrtarisht "të pranojë 102 klerikë të Patriarkanës së Aleksandrisë nga tetë vende afrikane nën juridiksionin e Kishës Orthodhokse Ruse, sipas peticioneve të paraqitura".
Për më tepër, ai vendosi të formojë Eksarkatin Patriarkal të Afrikës, të përbërë nga Dioqeza e Afrikës së Veriut dhe Dioqeza e Afrikës së Jugut, Kryepiskopi Leonid u emërua Eksark Patriarkal i Afrikës.

[ilia spiro]

............................................