Lajme mbi boten Orthodhokse.

[arbereshi_niko]

Italia jugut-

Pulia, guvernatori Emiliano falënderon Patriarkun Kirill për 8 ton material mjekësor


Kisha Orthodhokse Ruse iu përgjigj pozitivisht kërkesës së autoriteteve rajonale të Pulies, duke i dorëzuar 8 ton materiale mjekësore Mbrojtjes Civile të rajonit për t'u marrë me koronavirusin.
Guvernatori i Pulies, Mikele Emiliano, shprehu mirënjohjen e tij ndaj Patrikut Kirill të Moskës dhe të gjithë Rusinë për dhurimin e rreth 8 tonëve materiale mjekësore që do të përdoren për t'u përballur me COVID-19.
"Miqësia, thuhet, është parë në raste nevoje dhe Patriarku Kirill nuk e mohoi mbështetjen e tij për Rajonin e Pulies dhe qytetin e Barit, i cili strehon varrin e Shën Nikollës.
Ne e kërkuam atë ndihmë dhe ne i thamë që situata ishte e vështirë, se kishim nevojë për pajisje dhe maska mbrojtëse personale.
Dhe patriarku u përgjigj menjëherë me një letër të bukur dhe sot me këtë dhuratë të rëndësishme ", thuhet në tekstin, në të cilën shohim mbërritjen e kamionëve me ndihmë nga mbrojtja civile rajonale.
Më në fund, guvernatori i Pulies, përfundoi fjalimin e tij duke theksuar miqësinë midis popullit rus dhe atij puliez.
"Puliezët do të jenë gjithmonë në gjendje të mbështeten në këtë lidhje, sepse kjo është natyra e popullit rus dhe kjo është miqësia jonë."

Në fillim të muajit prill guvernatori i Pulies Mikele Emiliano kishte botuar një post në faqen e tij në Facebook, në të cilën ai dëshironte të shprehte gjithë mirënjohjen e tij për disa furnizime të mbërritura nga Rusia
në kontekstin e ndihmave humanitare nga Moska në Itali për të përballuar pasojat e epidemisë Covid-19.


Burimi: sputniknews.com

[arbereshi_niko]

NJE MITROPOLIT GREK RIHAP KISHAT PERBALLE HIPOKRIZISE SE QEVERISE.
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Ndërsa në botë episkopatet e shumë Kishave pajtohen me autoritetet shtetërore për zbatimin e masave për rihapjen e vendeve të adhurimit, një përjashtim është regjistruar në Greqi.
Mitropoliti Theoklitos (Lambrinakos në foto ) në Stagoi ( Kalambaka ) dhe Meteora, nxori në pah standardet e dyfishta të kryeministrit Kyriakos Mitsotakis.
Të Shtunën më 25 Prill, Kryeministri doli në rrugë me shumë njerëz për një koncert në natyrë në Athinë, dhe të nesërmen Mitropolitani tha:

“Ne iu bindëm shtetit për të garantuar sigurinë e të gjithëve; morëm masa, mbyllëm kishat, heshtëm këmbanat.
Por dje pamë që ata që i kërkuan këto kufizime, të udhëhequr nga kryeministri, u mblodhën me njerëz të një mendje dhe shumë të tjerë për të dëgjuar muzikë ”.

Mitropoliti Theoklitos theksoi se koncerti u zhvillua pa masa sigurie ose distancim shoqëror,
ndërsa Kisha duhej të "numëronte besimtarët e saj në gishta".
Standarde të tilla të dyfishta nuk duhet të tolerohen, meë tej Mitropoliti shton;

"Kjo është arsyeja pse ne po hapim kishat tona duke filluar nga sot, dhe kushdo që dëshiron të hyjë mund ta bëjë këtë."


Burimi http://www.ortodossiatorino.net/

[arbereshi_niko]

MOSKA KA ME SHUME SE 200 KISHA KUSHTUAR NE NDER TE SHEN NIKOLLES.
JA DISA PREJ TYRE....




Shën Nikolla është një nga shenjtët më të dashur dhe më të nderuar në Rusi.
Vetëm në Moskë, gjenden më shumë se 200 kisha kushtuar shën Nikollës.
Dhe ky numri i madh i kishave të Moskës kushtuar këtij shenjtori dëshmon për rëndësinë që ka në Kishën Orthodhokse Ruse.
Me këtë galeri fotografish do të dëshironim t'i çonim lexuesit në një pelegrinazh në kishat e Shën Nikollës në Moskë. Meqenëse ka kaq shumë, ato shpesh kanë emra të zgjatur që specifikojnë emrin e vendit ose lagjes ku ndodhet kisha.
Në Moskën e vjetër shumica e kishave ishin prej druri, por zjarret dhe moti i keq shkatërruan shumicën e tyre dhe në vend të tyre u ndërtuan kisha prej guri. Dekadat e egra të fillimit të sundimit Sovjetik shkaktuan dëme të mëdha ose shkatërrim të plotë në shumë kisha,
dhe ato kushtuar Shën Nikollës nuk u kursyen. Por aty ku është e mundur, besimtarët e Moskës kanë rivendosur kishat që do të shihni në këtë turne fotografish.

[arbereshi_niko]

Manastiri i shën NIkollës në edinovertsi. 1873-1878.








Kisha e shën Nikollës në Ismailovo. E vitit 2000 . Ndërtuar në arkitekturën e stilit Rusisë Veriore.









Kisha e shën Nikollës në Pokrovskij. 1765-1766

[arbereshi_niko]

Kisha e shën Nikollës në varrezat në Rogozhskij. E vitit 1776.






Kishëza ose Kapela kushtuar shën Nikollës, në varrezat e Shpërfytyrimit. 1805.







Kisha e shën Nikollës ngritur në vitet 1900-1903







Kisha e shën Nikollës në Golutvin. Eshtë ndërtuar ndër vitet 1686-1692 .

[arbereshi_niko]

Kisha e shën Nikolls në Zajatsk. Ndërtuar prej guri nga viti 1749-1759.
Kisha e vjetër më parë prej druri ishte e vitit 1652.







Kisha e shën Nikolls në Kuznetsij. Në fllim kisha ishte prej guri e ndërtuar në vitin 1681
Më pas u rindërtua në 1805. Aty gjenden edhe lipsanët e shën Nikolla nga Bari.








Kisha e shën Nikollës në Pyzhy, e vitit 1672. Kisha më parë në dru ishte e shekullit XVI .

[arbereshi_niko]

Kisha e shën Nikollës në Tolmaki. Ka të dhëna për të qe nga viti 1625, ku më pas u ndërtua prej guri në vitin 1697.
Eshtë restauruar krejtësisht në vitin 1993 dhe në të gjendet një nga ikonat më me vlerë të Rusisë, ajo e Nënës së Zotit e Vladimirit.







Kisha e shën Nikolls në Bersenevka e vitit 1656. E restauruar në vitin 1970.








Kisha e shën Nikolls në Kotelniki . Bëhet fjalë për ekzistencn e saj që në 1635.
Ndërtuar në vend të saj prej guri në vitet 1822-1824.

[arbereshi_niko]

Kisha e shën Nikolls në Bolvanovka, në afërsi të Taganskij.
Të dhënat e para janë që në 1632 , dhe struktura aktuale është ndërtuar në 1697 dhe në 1712.








Kisha e shën Nikollës “Podkopaj” ( dmth e gërrmuar poshtë )
Citohet për të parën herë në fund të shek. XV . Në vitet 30 u shëndërrua në fabrikë plastike .
U rikthye në kishë në vititn 1991.









Kisha e shën Nikollës në rrugën Tverskaja , e vititeve 1914-1916.

[arbereshi_niko]

Kisha e shën Nikollës në gardën ushtarake në Solomennaja. 1996-1997.








Kisha e shën Nikollës në Rzhavki. Kishë e ndërtuar me tulla e viteve 1800-1828.








Kisha e shën Nikollës në manastirin e shën Nikolla Perervinskij, 1696-1697.

[arbereshi_niko]

Kisha e shën Nikollës në Saburovo. E vitit 1595.








Kisha e shën Nikollës në Studentsa, Midis viteve 1672 dhe 1702 .









Kisha e shën Nikollës në Troekurovo. Në 1699-1706

[arbereshi_niko]

Kisha e shën NIkollës në Khamovniki. 1679-1682.








Kisha e shën Nikollës gjithnjë në Khamovniki, po e viteve 1679-1682.









Kisha e shën Nikollës në Shçepi. 1686.

[arbereshi_niko]

Kisha e shën Nikollës në varrezat në Danilov.








Kisha e shën Nikollës në Zvonari e shek. XVI. Ndërtimi prej guri mban datën 1657.








Kisha e shën Nikollës në Kleniki e vitit 1657, u ndërtua në gur që në fillim.






Burimi: Parrocchia ortodossa Torino

[arbereshi_niko]

Deklaratë e re e Kryepiskopit Anastas rreth Kishës së Shën Sofisë
(18 korrik 2020, Gazeta Ta Nea).

Fyerje që i bëhet si Krishterimit ashtu dhe Islamit

Vendimi i pakthyeshëm i Turqisë rreth Shën Sofisë nuk është vetëm
një lloj “xhihadi” (luftë e shenjtë) kulturor, veçanërisht sot kur çdo lloj xhihadisti
dënohet ndërkombëtarisht nga të gjithë,por është një fyerje si ndaj Krishterimit ashtu dhe ndaj Islamit.
Bënë xhami kishën e mrekullueshme të Krishterimit të pandarë dhe po përpiqen të mbulojnë fytyrën e saj shumë të bukur
dhe të zhvlerësojnë ikonat e mrekullueshme të saj, sytë e saj shprehës.
Par më tepër, po përurojnë edhe një lloj xhamie krejt të pazakontë për për Islamin klasik, me ikona të krishtera të mbuluara,
të cilat brenda “heshtjes elokuente” të tyre, nuk reshtin së dëshmuari të vërtetën e krishterë.
Nuk e di nëse ka ndonjë vend islamik lutjeje të ngjashëm në botë. Intrasigjenca e autoriteteve turke
nënvizon atë që theksojmë gjatë dhjetëvjeçarëve të fundit: Dhuna në emër të fesë dhunon shenjtërinë e vetë fesë.
Dhe askush, sado i fuqishëm dhe i madh të mendojë se është, nuk ka të drejtë ta përbuzë këtë të vërtetë mbarënjerëzore.

* Fortlumturia e Tij, Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë, Anastasi, është anëtar nderi i Akademisë së Athinës,
Profesor Emeritus i Historisë i Universitetit Kombëtar Kapodistrian të Athinës dhe President Nderi i “Konferencës Botërore të Feve për Paqe”.


Burimi: orthodoxalbania.org

[arbereshi_niko]

"KREUT TE ORTHODHOKSISE" A I DUHET TE MBROJE VENDET E SHENJTA ?

[arbereshi_niko]

Fuqia turke e ka shndërruar Hagia Sofinë, ngs një vend të shenjtë të Kishës Orthodhokse, në një xhami. Pse Patriarku Bartholomeu, "kreu i Orthodhoksisë", nuk bën asgjë për ta parandaluar këtë?
Hagia Sofia në Stamboll, vendi kryesor i shenjtë i Kishës së Kostandinopojës, është bërë edhe një herë xhamia Hagia Sofia. Turqit gëzohen, krishterimi është në zi.
Më 24 korrik, në kishë u mbajt shërbimi i parë mysliman, në të cilin mori pjesë Presidenti Rexhep Erdogan. 350,000 njerëz morën pjesë. Për herë të parë këtë vit në Hagia Sofia, muslimanët festuan gjithashtu një nga festat më të mëdha islamike, Bajramin.

Kisha e Hagia ( Shën ) Sofisë u ndërtua në 537 për t'u bërë menjëherë një vend i shenjtë unik në botën orthodhokse. Ishte vizita e ambasadorëve të Princit Vladimir në Liturgjinë hyjnore në Hagia Sofinë që u bë një faktor vendimtar në adoptimin e Krishterimit të Principatës ruse të Kievit.
Në 1453, pasi osmanët morën Kostandinopojën, kisha e Hagia Sofisë u shndërrua në xhaminë Hagia Sofia dhe mbeti në këtë gjendje deri në vitin 1934, kur presidenti i parë i Turqisë, Kemal Atatürk, nxori një dekret për shndërrimin e Hagia Sofisë në një muze. Dhe tani, 86 vjet më vonë, ky dekret është përmbysur dhe një lutje muslimane dëgjohet përsëri në vendin e shenjtë Orthodhoks.
Vendimi aktual nga autoritetet turke ka shkaktuar një stuhi protestash. Disa vende evropiane, së bashku me Departamentin e Shtetit të SHBA, i kanë kërkuar Turqisë të revokojë vendimin e saj; të tjerë thonë se shndërrimi i Hagia Sofisë në një xhami është një çështje e brendshme turke. Por të gjitha këto diskutime nuk mund të ndryshojnë më asgjë. Turqit kanë marrë vendimin e tyre.
Por lind pyetja: a ishte vërtet e pamundur të mos bëhej asgjë për të parandaluar shkatërrimin e vendit të shenjtë të botës orthodhokse? Kjo pyetje i drejtohet kryesisht Patriarkut Bartolomeu, për të cilin kisha e Shën Sofisë është një simbol i Kishës së Kostandinopojës.
Mbi të gjitha, tani, gati 600 vjet pas rënies së Perandorisë Bizantine, Patriarkana e Kostandinopojës nuk ka asnjë arsye të qëndrojë më në Stamboll. Asnjë arsye tjetër përveç Hagia ( Shën )Sofisë. Ky vend i shenjtë është pothuajse e vetmja gjë që lidh Kishën e Kostandinopojës me të kaluarën e lavdishme të Perandorisë së Krishterë, pasi orthodhoksët në Stamboll tani përbëjnë një përqindje prej një në dhjetë mijë të popullsisë së përgjithshme të qytetit.
"Një kryeprift i tillë vërtet i plotëson nevojat tona"?
Ne të gjithë e dimë se në çfarë mase Patriarku Bartholomeu është një figurë aktive ndër mediat. Ai komunikon rregullisht me politikanët kryesorë në botë, lufton për të ruajtur shëndetin e klimës së Tokës dhe madje merr pjesë në forume ekonomike globale ku takohen njerëzit më të pasur në botë. Ishte konsistente të pritej që ai të ndërmerrte veprimet më energjike për të mbrojtur vendin e tij të shenjtë: mund të ishin deklarata të ashpra proteste kundër autoriteteve turke, kërkesa për mbështetje nga presidentët e shteteve të mëdha dhe krerët e kishave lokale, më në fund - procesione të Kryqit përgjatë rrugëve të Stambollit, lutje për Hagia Sofinë.
Mbi të gjitha, bisedimet për shndërrimin e Hagia Sofisë në një xhami kishte vazhduar për një kohë të gjatë. Presidenti turk Rexhep Erdogan ka bërë deklarata përkatëse për disa muaj. Gjatë kësaj kohe ishte e mundur të vendosej një lëvizje e fuqishme proteste nëpër botë. A do ta kishte nxitur Erdoganin që të revokojë vendimin e tij? Është e vështirë të thuhet , por me siguri do të kishte ndikuar.
Sidoqoftë, nuk u ndoq asnjë procesion Kryqi, asnjë shërbim lutjeje dhe madje as një protestë e vetme nga Patriarku Bartholomeu. Gjatë gjithë kësaj kohe, udhëheqësi i Fanarit mbeti plotësisht i heshtur. Dhe vetëm dy javë para ndryshimit të statusit të Hagia Sofisë, patriarku vuri në dukje me kohë se ishte i zhgënjyer nga kjo ngjarje e pashmangshme. Dhe një javë më vonë, ai tha se Hagia Sofia është një vend takimi dhe solidariteti midis Krishterimit dhe Islamit. Ky është më shumë se një pozicion i çuditshëm nga ana e një patriarku i cili është i privuar nga vendi kryesor i shenjtë i Kishës së tij.
"Primati i Orthodhoksisë" është i pikëlluar nga fakti se Hagia Sofia është shndërruar në një xhami.

Por si kështu? Mbi të gjitha, udhëheqësi i Fanarit promovon me forcë tezën në botë se ai është mbi të gjithë Orthodhoksinë. Le të kujtojmë fjalët e tij: "Orthodhoksia nuk mund të ekzistojë pa Patriarkanën Ekumenike ... Nëse Patriarkana Ekumenike ... largohet nga skena ndër-orthodhokse, Kishat lokale do të bëhen" si dele pa barinjtë e tyre ".
Por a mundet "një bari, pa të cilin kishat lokale nuk mund të ekzistojnë", të ketë frikë, kur para syve të tij, ka një përdhosje kundër vendit kryesor të shenjtë të Orthodhoksisë? Në fund të fundit, Hagia Sofia nuk i përket vetëm Fanarit, ajo është perla e gjithë botës orthodhokse.
A ka nevojë Kisha për një bari të tillë?
Dhe nga çfarë konsiston shërbesa e tij, përveç vetë ekzaltimit dhe pretendimeve për fuqi absolute mbi primatët e tjerë? Cilat veprime të patriarkut i mbështesin këto pretendime ?
Tashmë i vetëdijshëm për përdhosjen e afërt të Hagia Sofisë, patriarku, së bashku me autoritetet, me bindje feston përvjetorin e grushtit të shtetit të dështuar të Turqisë në 2016 - një grusht shteti për të cilin ai akuzohet nga mediat turke. A mund të paktën të largohej nga një poshtërim i tillë?
Sigurisht, mund të supozojmë se Patriarku Bartholomeu ka frikë nga zemërimi i autoriteteve turke. Por si mund të shfaqet ky zemërim tani, në shekullin XXI? Në një lloj sanksionesh ekonomike, një dëbim nga vendi? A mund të ketë frikë prej këtyre gjërave një murg që ka hequr dorë nga bota dhe i ka kushtuar jetën Zotit?

Ka shumë shembuj në histori të dëshmorëve që kanë vuajtur rëndë për besimin e tyre në duart e monarkëve të kësaj bote. Midis tyre ishin edhe patriarkë, përfshirë ata të Kostandinopojës.
Në 705, patriarku Kaliniku, i kanonizuar më pas nga Kisha e Kostandinopojës, u verbua dhe u muros i gjallë nga perandori Justiniani II për protestat kundër shtypjes së klerit.
Në 1821, Shën Gregori V, patriark i Kostandinopojës, u var nga turqit në portat e Patriarkanës për mbështetjen e grekëve të Turqisë.
Në 1599, hieromartiri Niqifori, locum tenens ( mëkëmbës ) i fronit të Kostandinopojës, u martirizua nga katolikët në Konfederatën Polako-Lituaneze për mbrojtjen e besimit orthodhoks.
Dhe ne të gjithë e dimë fatin e Shën Johan Kryzostomit, i cili u përjashtua nga Kostandinopoja nga perandori Arkadiu dhe vdiq në internim.
Secili nga këta dhe shumë priftërinj të tjerë të martirizuar mund të zgjidhnin nënshtrimin para autoriteteve ose të paktën të heshtnin. Por ata vepruan ndryshe.
Sidoqoftë, ndoshta tani janë thjesht kohë të tjera, dhe ndoshta nuk është e ligjshme të rezistojnë autoritetet e Kishës moderne? Mbase është e domosdoshme të bindemi dhe të pranojmë me përulësi çdo veprim anti-kishtar të pushtetarëve?
Jo. Kohët janë gjithmonë të njëjta. Dhe peshkopët ose mbrojnë Kishën e Krishtit ose mbrojnë rehatinë dhe komoditetin e tyre në këtë botë. Nuk ka nevojë të shkojmë larg boll të shikosh ngjarjet e Malit të Zi dhe Ukrainës.
A i kanë zemëruar peshkopët modernë politikanët?
Mitropoliti Amfilohije, kreu i mitropolisë malazeze të Kishës serbe, ka gjashtë muaj që drejton protestat kundër veprimeve të autoriteteve lokale, të cilat synonin të largonin kishat nga besimtarët. Podgorica pret lutje, shërbime ndërmjetësuese dhe procesione proteste dy herë në javë, ku marrin pjesë dhjetëra mijëra malazezë orthodhoks. Mitropoliti Amfilohije është i rreptë me qeverinë, duke e quajtur drejtpërdrejt atë një qeveri pa-zot dhe nuk është i penguar nga asnjë përndjekje, megjithëse ai tashmë ka pësuar persekutime të ndryshme dhe marrje në pyetje nëpër komisariatet.
Mund të kujtohet gjithashtu Fortlumturia e Tij Onufri me peshkopët e Kishës Orthodhokse të Ukrainës, të cilin Poroshenko e ka detyruar me forcë të bashkohet me kishën e tij të rreme, "Kisha Ortodokse e Ukrainës". Megjithë presionin e fortë të autoriteteve, marrjen në pyetje në SBU dhe paligjshmërinë e aktivistëve, asnjëri prej tyre nuk u tërhoq, por ata vazhduan të mbronin Kishën e tyre.
Patriarku Bartholomeu ka një taktikë të ndryshme në trajtimin e të fuqishmëve të kësaj bote. Gjatë gjithë jetës së tij ai ka krijuar marrëdhënie me politikanë për të çuar më tej interesat e tij me ndihmën e tyre. Dhe kjo ka funksionuar mjaft herë.
Në vitin 2018, kreu i Fanarit bëri një aleancë me Poroshenkon dhe me mbështetjen e plotë të Shteteve të Bashkuara, me të drejtën e forcës, u përpoq të privatizonte Kishën në Ukrainë.
Në vitin 2020 u zhvillua situata e kundërt. Tashmë u shndërrua Hagia Sophia në një
xhami, autoritetet turke vepruan me të drejtën e forcës. Fanari ishte në rolin e partisë së dobët kësaj rradhe. Ish-aleatët nuk e ndihmuan. Një delegacion amerikan i udhëhequr nga ambasadori, i shoqëruar nga një imam, vizituan xhaminë Hagia Sofia më 29 korrik dhe nuk shprehen pakënaqësi.
Është domethënëse që logjika e turqve në këtë rast ishte shumë e ngjashme dhe identike me logjikën e Fanarit. Ashtu siç Patriarku Bartholomeu anuloi një dekret 300-vjeçar për statusin e Kishës së Kievit, Erdoğani anuloi dekretin e Ataturkut për ndryshimin e statusit të Hagia Sofisë nga xhamia në muze.
Situata e Shën Hagia Sofisë ka treguar edhe një herë se Patriarku Bartholomeu, duke krijuar një aleancë me disa politikanë dhe duke u zvarritur përpara të tjerëve, mendon dhe sillet si një politikan vetë.
Por Kisha nuk i pranon kategoritë e pushtetit, intrigat dhe përfitimet e përdorura nga politikanët. Ligji i dashurisë dhe së vërtetës vepron në Kishë. Të dyja Kishat, ajo e Ukrainës dhe ajo Ruse në çështjen e Hagia Sofisë kanë dënuar pa rezerva veprimet e autoriteteve turke. Katedralja është ndërtuar si një kishë orthodhokse dhe aty duhet të kryhet Liturgjia !
Fort Lumturia e Tij Onufrij: "Ne lutemi që Zoti ta kthejë atë (kishën e Shën Sofisë ed.). Ne nuk sekuestrojmë xhamitë dhe nuk do të donim që askush t'i sekuestronte kishat tona".
** *
Nëse Orthodhoksia do të ishte e bashkuar, nëse Patriarku Bartholomeu do të kishte vepruar si bari i mirë dhe jo si politikan, do të ishte plotësisht e mundur që Katedralja e Shën Sofisë të mund të mbrohej.
Por koha shkon, politikanët dhe peshkopët ndryshojnë vijnë e hikin. . Kjo faqe e historisë gjithashtu do të kthehet.
Grekët kanë mbajtur një legjendë që në ditën e kapjes së Kostandinopojës, kur turqit u futën në katedrale, Liturgjia Hyjnore ishte në proces dhe prifti me dhuratat e shenjta po drejtohej popullit. Atëherë një pjesë e murit të shenjtërores u hap dhe mbuloi priftin, i cili do të mbetet atje derisa kisha të rikthehet tek orthodhoksët.
Dhe ne besojmë se vendi i lashtë i shenjtë i Orthodhoksisë jo vetëm që do të çlirohet nga muslimanët në kohën e duhur. Liturgjia Hyjnore do të rifillojë atje, ku është ndërprerë në 1453 nga një turmë pushtuese osmanë, dhe kulti orthodhoks do të mbahet në Hagia Sofinë deri në fund të kohërave.

[arbereshi_niko]

Mjeku që u bë murg!

Shkoi një prift në spital për të kunguar të sëmurët.Një doktor i kërkoi që ta kungonte dhe atë,prej kurreshtjes ose prej mosbesimit,nuk e dimë arsyen.

Prifti e kungoi por doktori nuk e kapërceu kungatën e shenjtë,por e mbajti në gojë.Shkoi menjëherë dhe i bëri analizat.Rezultatet treguan se ishte gjak që i përkiste një burri,mosha e të cilit ishte rreth 30 vjeç……

Doktori hoqi përparsen e mjekut dhe dorëzoi diplomën.

Sot është murg në Malin e Shenjtë.

Nga Faqa. Orthodhoksiaebashkuar


Marrë nga libri “Gjerondiko”

Përkthyer nga M.Vasili

[arbereshi_niko]

KRYEPISKOPI I QIPROS PËRKUJTON NË LITURGJI SKIZMATIKËT,
PA MIRATIMIN E SINODIT TË TIJ.



Në Liturgjinë e 24 Tetorit 2020, Kryepeshkopi Krizostomos i Qipros përkujtoi kreun e "Kishës Orthodhokse të Ukrainës" Epifanij Dumenko, duke kundërshtuar vendiment e tija të mëparëshme për të mos njohur skizmatikët ukrainas, pa miratimin pan- orthodhoks.
Për më tepër, atij gjithashtu i mungonte miratimi i Sinodit të Kishës së tij. Në Liturgji ishte i pranishëm edhe mitropoliti Athanasios i Limasolit (me një shenjtërim episkopal), të cilit vitin e kaluar iu desh të vuante mashtrimin e patriarkut Theodoros të Aleksandrisë, i cili erdhi në dioqezën e tij për të përkujtuar skizmatikët pasi kishte premtuar se nuk do ta bënte këtë. Në përkujtimin e skizmatikëve nga hierarku i tij i parë, Mitropoliti Athanasios menjëherë doli nga kisha në shenjë mosmarrëveshje.
Tani ka ardhur koha për shumë veprime të tjera të ngjashme si kjo nga ana e atyre që nuk duan t'i nënshtrohen veprimeve të patregueshme dhe fytyrave skuthe dhe fallcitetit të mafies fanariote....

[arbereshi_niko]

Një lajm i trishtueshëm nga mali Athos!


Nga blogu i faqes në internet të
Orthodox England
23 tetor 2020

Duhet të them, me shumë trishtim, se sa vijon më poshtë konfirmon përshtypjet e mia për pelegrinazhin tim në këtë Tetor në Malin e Shenjtë.

At. Andrew Phillips

Plaku Gavril, dishepull i Shën Paisios : Mali Athos duhet të zgjohet dhe të ndalojë së binduri axhendave anti-orthodhokse.

Mali Athos, 13 tetor 2020

Mali i Shenjtë Athos, djepi i Orthodhoksisë që ka prodhuar asketë të shenjtë të panumërt , po ndryshon në shumë mënyra sot, duke u larguar nga Orthodhoksia e shenjtë ndërsa gjithnjë e më shumë i bindet urdhrave anti-Orthodhokse nga jashtë.
At Gavrili ishte një dishepull i Shën Paisios Athonitit të madh dhe është sot një nga të moshuarit më të nderuar në Malin e Shenjtë.
Siç është tipike për Shenjtorët e moshuar, ai nuk shmanget të flasë të vërteta të ashpra kur beson se rasti e kërkon.

Ndër çështjet specifike të përmendura nga plaku në një letër të re drejtuar Komunitetit të Shenjtë, organit administrativ të Malit Athos i përbërë nga një përfaqësues i secilit prej 20 manastireve, për faktin që ka disa manastire Athonite të cilat kanë pranuar me dëshirë dhe kanë bashkëcelebruar me skizmatikët ukrainas, nga kjo ato nuk do të shpëtohen, shkruan ai.
Letra e Plakut Gavril u botua nga kanali grek Pentapostgamma.

" Është si trishtuese aahtu edhe therëse të konstatosh që Mali I Shenjtë "modern" po ndryshon në shumë mënyra, nga djepi i Orthodhoksisë dhe civilizimit, nga një laborator që ka prodhuar asketë dhe murgj të shenjtë, martirë dhe rrëfyes të Besimit tonë Orthodhoks, duke u drejtuar drejt sekularizimit, sinkretizmi i ekumenizmit dhe persekutimi i pamëshirshëm i manastireve tradicionale që u rezistojnë atyre që i shtyjnë nga shinat në një shpat të thepisur", shkruan plaku.
Sipas mendimit të tij, Mali i Shenjtë është bërë "pothuajse i huaj dhe i panjohshëm" sot, "i pëlqyeshëm dhe i bindur ndaj urdhrave të kësaj bote, gjithmonë antiorthodhokse", të cilët kërkojnë të mbjellin përçarje në Mal dhe të inkurajojnë qëndrime mizore ndaj atyre murgjve të cilët "i rezistojnë shfaqjes së ideve dhe modeleve të reja të sjelljes dhe mondane të kësaj bote, të cilat tani hapur po përpiqen të ndryshojnë Besimin Orthodhoks dhe traditën e shenjtë të Kishës sonë".
Dhe Mali i Shenjtë Athos nuk qëndron vetëm i heshtur përpara ideve të tilla, por "i favorizon dhe i promovon ato", "dhe nëse nuk shërohemi nga kjo letargji shpirtërore, kostoja do të jetë humbja përfundimtare e shpëtimit tonë", paralajmëron dishepulli i Shën Paisios.
Plaku thekson se paralajmërimet e tij kryesisht u drejtohen organeve administrative: Komunitetit të Shenjtë dhe Epistazisë së Shenjtë (e përbërë në rotacion nga përfaqësuesit e një grupi prej 4 të 20 manastireve), ndërsa manastiret dhe murgjit që kundërshtojnë sekularizimin e Malit janë nën presion, të kërcënuar dhe të persekutuar. Kjo kryesisht për faktin se në dekadat e fundit manastiret kanë pranuar një brez të ri të murgjve që nuk kanë asnjë lidhje me etërit e vjetër dhe nuk i dinë mësimet e tyre.
Plaku Gavril lidh situatën aktuale me Koncilin e Kretës në 2016, kur "E vërteta u përmbys nga njeriu" dhe heretikët nuk u quajtën më heretikë ", sepse ishte në interes të të gjitha qarqeve ndërkombëtare, jo-kishtare të Rendit të Ri Botëror ” ku pretendohet që Orthodhoksia përmban vetëm një pjesë të së vërtetës.
Prandaj nuk mund të "parandalojmë arsyetimin se në një moment më në fund do të jemi në gjendje të zbulojmë këtë" të vërtetë "të ndarë dhe relative të përfunduar në personin e Antikrishtit!" paralajmëron i moshuari.
Në vitin 2016 ai drejtoi një grup të moshurish të cilët i bënë thirrje Komunitetit të Shenjtë të refuzonte Këshillin e Kretës.
Është veçanërisht shumë serioze që Arkimandriti Tikhon i manastirit Athonit të Stavronikita ishte i pranishëm në atë këshill, duke dhënë përshtypjen se vendimet e tij ishin të pranueshme nga gjithë Athonitët, ai vazhdon. Komuniteti i Shenjtë gjithashtu ka miratuar një deklaratë të përgatitur paraprakisht nga Arkimandrit Vasil, ish abat i manastireve të Stavronikita dhe Iviron, i cili proklamoi se nuk ka nevojë të shqetësohemi për Këshillin e Kretës.
Kështu, Mali i Shenjtë, dikur i parë si mbrojtës i Besimit Orthodhoks, "tani po tërhiqet në shpatin e rrëshqitshëm të globalizimit", beson Athoniti i moshuar.
Këshilli i Kretës ishte i mbrapshtë, shton Plaku Gavril, dhe pati pasoja të rënda, më e rëndësishmja ishte dhënia e "autoqefalisë" për skizmatikët dhe heretikët e vetë-shenjtëruar në Ukrainë, dhe kungimi dhe kremtimi në lutje me ta nga murgjër individualë dhe abatë Athonitë. Në veçanti, ai emëron abatët e manastireve të Ksenofontos, Pantokrator, Esphigmenou e Re , Simonopetra dhe Vatopedi.
"Unë citoj abatët në fjalë sepse ... zgjedhjet e tyre personale kanë pasoja për shpëtimin e atyre që janë nën autoritetin e tyre!", Shpjegon Plaku Gavril.
Vitin e kaluar, Plaku Gavril ishte një nga 12 të moshuarit Athonitë që iu drejtuan Komunitetit të Shenjtë në mbrojtje të Kishës Kanonike të Ukrainës, duke denoncuar mungesën e respektit të Patriarkut Bartholomeu për kanunet. Ai foli përsëri për situatën me skizmatikët në një intervistë më parë po këtë vit.
Plaku i respektuar tha që ai beson se katastrofat natyrore që goditën Malin e Shenjtë në fillim të vitit ishin ndëshkimi hyjnor për manastiret që shërbenin dhe luteshin me skizmatikët.
Në letrën e tij të re, plaku gjithashtu tregon rastet e lutjes antikanonike, kur abati i Dioniziou-ut shërbeu një përkujtim në një varrezë myslimane në Trebisinda në tetor 2018 dhe kur abati i Ksenofontos shërbeu me katolikët një liturgji në nëntor të vitit të kaluar.
Mali i Shenjtë "i është nënshtruar një presioni të fortë vitet e fundit nga burra shteti vendas, por veçanërisht të huaj dhe qendra ndërkombëtare ekumenike për të ndryshuar identitetin e tij Orthodhoks".
Në përfundim, ai tregon se ata që luftojnë për pastërtinë e Orthodhoksisë, për dashurinë e Zotit durojnë persekutimin dhe akuzat sikur të jetë një kryq, ndërsa skizmatikët do të shkojnë në ferr. Një murg Athonit "duhet së pari të jetë një rrëfyes i besimit dhe ruajtës i tij, kur po ndodhin ndryshime dhe shëmbje të vetëdijshme".
"Skizmatikët e Ukrainës nuk do të shpëtohen; ata do të shkojnë në ferr. Edhe manastiret (Athonitë apo jo) që i pranojnë ato, bashkëpunojnë me ta, luten me ta dhe kungohen me ta, nuk do të shpëtohen dhe gjithashtu do të shkojnë në ferr ", përfundon plaku i dashur.

[arbereshi_niko]

Nga Orthochristian.com
25 Tetor 2020

Apel nga katër mitropolitë qipriotë që kryepiskopi i tyre të ndalojë përkujtimin e udhëheqësit të skizmatikëve ukrainas.

Mitropoliti Athanasios i Limasolit, Mitropoliti Nikiforos i Kykkos dhe Tellyria, Mitropoliti Izaia i Tamassos, Episkopi Nikolaos i Amathountos



Të Shtunën me 24 Tetor 2020,
Kryepiskopi Krizostomos i Qipros mori vendimin e njëanshëm për të përkujtuar Epifanij Dumenkon, primatin e "Kishës orthodhokse të Ukrainës" skizmatike, duke u bërë kështu primati i tretë Orthodhoks përveç Patriarkut Bartholomeu që përkujton skizmatikët.
Mitropoliti Athanasios i Limasolit ishte i pranishëm në Liturgji dhe u largua menjëherë kur dëgjoi emrin e Epifanij Dumenkos.
Ashtu si Patriarku Theodoros para tij, Kryepeshkopi Krizostomos tha se vendimi i tij është për hir të Orthodhoksisë, megjithëse nuk është e qartë se ku e gjeti një diçka të mirë në vendimin e Patriarkut Theodoros.
Më vonë të njëjtën ditë, Mitropoliti Athanasios, së bashku me tre episkopë të tjerë të Kishës Qipriote, Mitropilitin Nikiforos të Kykkos dhe Isaias të Tamassos (të cilët tashmë kanë mbështetur hapur kishën kanonike të Ukrainës kundër skizmatikëve), dhe Episkopin Nikolaos i Amathountos, i bëri thirrje Kryepiskopit Krizostomit që menjëherë të revokonte vendimin e tij antikanonik dhe të pavlefshëm për të përfshirë emrin e Epifan Dumenkos në diptikët e primatëve të Kishave Orthodhokse lokale .
Thirrja e tyre u botua nga agjencia greke Romfea dhe në përkthim rusisht nga Bashkimi i gazetarëve Orthodhoks.
Në Apel, mitropolitët përsërisin qëndrimin se Patriarku Bartolomeu dhe primatët e tjerë që pranuan skizmatikët vepruan arbitrarisht dhe anti-kanonikisht në Ukrainë dhe rrezikuan vetëm krijimin e një përçarjeje dhe skizme më të madhe në Kishë, duke pasur parasysh që Ukraina është territori kanonik i Kishës Orthodhokse Ukrainase të Patriarkanës së Moskës, dhe në veçanti, ata shkruajnë se Patriarkana e Moskës është e justifikuar në ndërprerjen e Kungatës Hyjnore me ata që hyjnë në bashkësi me skizmatikët.
** *
Me shqetësim të madh, dhe gjithashtu me pikëllimin më të thellë, ne u informuam për përkujtimin e Epifanit si "primat i Kishës Ukrainase" nga Fort Lumturia e tij Kryepiskopi Krizostomit të Qipros, sot, e Shtunë 24 Tetor 2020, gjatë Liturgjisë Hyjnore në Manastirin e shenjtë të Panagia Krisorojatisa ku u shenjtërua Episkopi i nderuar Pankratios i Arsinoe.
Apeli i shtruar në pika:
1. Akti i kryepiskopit përbën një shkelje të qartë të strukturës sinodale, pajtuese dhe demokratike të Kishës sonë Orthodhokse dhe të funksionimit të Kishës Orthodhokse të Qipros në bazë të kësaj strukture.
2. Kjo pyetje u ngrit nga Fort-Lumturia e Tij në një seancë të fundit të Sinodit të Shenjtë (9 Shtator 2020), dhe për këtë arsye u vendos që të shqyrtohej në një takim tjetër, për të dëgjuar pikëpamjet dhe pozicionet e të gjithë anëtarëve të Sinodit të Shenjtë dhe të marrë një vendim sinodal për këtë çështje. [1]
3. Emërimi i fundit i Epifanit si "primat i Kishës Ukrainase" nga Shenjtëria e Tij Patriarku Ekumenik Bartolomeu i Konstandinopojës ka shkaktuar trazira në Kishën Orthodhokse dhe, deri më sot, vetëm Kisha e Greqisë dhe Patriarkana e Aleksandrisë, [ 2] për arsye që nuk lidhen me këtë vlerësim të tanishëm, ata e njohën atë. Të gjitha kishat e tjera lokale orthodhokse kanë një pozicion negativ mbi çështjen. (Duhet të theksohet këtu se gjatë "shugurimit" të Epifanit, asnjë përfaqësues i vetëm i Kishave Orthodhokse lokale nuk ishte i pranishëm, me të gjitha konseguencat pasuese).
4. Ai që është shpallur "primat" i Kishës Ukrainase nga patriarku ekumenik Bartolomeu nuk ka një shugurim kanunor, dhe kjo sepse ai vjen nga grupet skizmatike të Kishës Ukrainase. Nëse Shenjtëria e Tij Patriarku ekumenik vërtet dëshironte të ndiqte procedurën kanonike për dhënien e autoqefalisë në Kishën e Ukrainës, atëherë ai do të duhej t'i kishte dhënë autoqefalinë mitropolitit kanunor të Kievit, Onufrij, për të cilin duhet të kishte marrë pëlqimin e Moskës, nga e cila mvaret Mitropoliti Onufrij, si dhe pëlqimin
2
e primatëve orthodhoks të kishave lokale.
5. Akti i Patriarkut Ekumenik Bartolomeu për të dhënë "autoqefali" për strukturat skizmatike të Kishës Ukrainase është një veprim arbitrar, anti-kanonik dhe anti-kishtar në kuptimin që Kisha Orthodhokse e Ukrainës është nën juridiksionin e Patriarkanës së Moskës, dhe kjo autoqefali përbën, siç u përmend më lart, një ndërhyrje brenda juridiksionit të Patriarkanës në fjalë. Në këtë drejtim, Kisha Ruse, duke reaguar, ndërpreu me të drejtë kungatën e Kishës me Patriarkanën Ekumenike, dhe gjithashtu me Kishat e Greqisë dhe të Aleksandrisë. [3]
6. Dhënia e autoqefalisë është e konceptueshme dhe e mundshme, sipas Kanuneve të shenjta dhe praktikës së Kishës sonë, vetëm me miratimin paraprak të primatëve të Kishave Orthodhokse lokale. Në këtë rast, patriarku ekumenik, kundër përmbajtjes së Kanuneve të shenjta dhe Traditës së Kishës, dhe duke kundërshtuar deklaratat e tij të mëparshme mbi këtë çështje, veproi në mënyrë të njëanshme dhe arbitrare. Dhe, për fat të keq, primati i Kishës Qipriote ndoqi këtë shembull, duke injoruar dhe përçmuar Sinodin e tij të Shenjtë.
7. Vendimi i kryepiskopit të Qipros për të përkujtuar Epifanin si "primat i Kishës Ukrainase" përkeqëson më tej situatën e tensionit midis Kishave Orthodhokse, kërcënon të rrisë përçarjen në Orthodhoksinë Universale dhe integron pa kujdes Kishën e Qipros në këtë klimë skizmatike.
8. Ne kërkojmë nga Fort-Lumturia e tij që menjëherë të revokojë këtë akt anti-kanonik dhe të pavlefshëm dhe, në të njëjtën kohë, ne kërkojmë nga të gjithë episkopët tanë të Kishës Qipriote që së bashku të kërkojnë thirrjen e një sesioni të jashtëzakonshëm të Sinodit të Shenjtë për një vendim të duhur.
9. Së fundmi, ne gjithashtu duhet të nënvizojmë natyrën e parakohshme të veprimeve të primatit tonë, duke pasur parasysh kohërat kritike që po përjetojmë, në lidhje me çështjen tonë kombëtare, por edhe veprimet kërcënuese të politikës ekspansioniste turke, e cila kërcënon të nënçmojë kombin tonë.
Ne dëshmojmë për të gjitha sa më sipër me mirëbesim, të vetëdijshëm për ndërgjegjen tonë hierarkike dhe për detyrën tonë të shenjtë për të ruajtur rendin kanunor dhe unitetin e Kishës në mënyrë që të shmangim mëkatin vdekje-prurës të skizmës, sepse sipas Shën Joan Gojartit, "asnjë gjak nuk mund të laje këtë mëkat ”.

Nikosia, 24 tetor 2020

Mitropoliti Athanasios i Limasolit,
Mitropoliti Nikiforos i Kykkos dhe Tellyria,
Mitropoliti Isaia i Tamassos,
Episkopi Nikolaos i Amathountos



shënim
[1] Në sesionin e tij në shkurt 2019, Sinodi i Shenjtë Qipriot vuri në dukje se "Kisha Orthodhokse e Ukrainës" nuk ka mundur të arrijë unitetin e shpresuar në Ukrainë dhe se ajo përbëhet nga episkopë dhe klerikë të paligjshëm. Duhet të sqarohet se si njerëzit e pa shuguruar mund të jenë themeli i një Kishe të re, tha Sinodi.


[2] Për të qenë më të saktë, primatët e Kishave të Greqisë dhe Aleksandrisë njohën Epifanij Dumenkon dhe "Kishën Orthodhokse të Ukrainës" skizmatike. Ashtu si kryepiskopi i Qipros, Patriarku Theodoros i Aleksandrisë vendosi të fillojë përkujtimin e Dumenkos pa ndonjë vendim sinodal. Në Kishën Greke, Sinodi e vendosi çështjen në duart e Kryepiskopit Jeronim i cili më vonë filloi të përkujtojë Dumenkon, megjithëse disa episkopë grekë theksuan se Sinodi kurrë nuk votoi drejtpërdrejt në çështjen e njohjes së "Kishës". " Kisha Orthodhokse e Ukrainës ".

[3] Edhe një herë, më saktësisht, Patriarkana e Moskës theu kungimin me primatët e Kishave të Greqisë dhe Aleksandrisë dhe me ata episkopë të të dyja Kishave që mbështetën haptas njohjen e skizmatikëve.

[arbereshi_niko]

A po krijojnë një fe të re Papa Françesku dhe Patriarku Bartolomeu?
********

Më 19-22 Tetor 2020, gjatë vizitës së kreut të Fanarit në Romë, u bënë deklarata që tregojnë se po jetojmë në epokën e krijimit të një feje të re.
Më 19 Tetor 2020, Patriarku Bartholomeu i Kostandinopojës shkoi në Romë për të marrë pjesë në një seri ngjarjesh të organizuara nga Kisha Katolike Romane.
Menjëherë pas mbërritjes së tij, kreu i Fanarit mori pjesë në një shërbim lutjeje ekumenike (ky ishte ai që iu dha nderi ta fillonte dhe ta mbaronte ato lutje) në Bazilikën Katolike Romane të Santa Maria në Trastevere.
Më 20 Tetor 2020, një tjetër lutje ekumenike për paqe u mbajt në Bazilikën e Santa Maria në Aracoeli, e vendosur në majë të Campidoglio-s* në Romë.

Takimi i Papa Françeskut dhe Patriarkut Bartolomeu: shenja dhe simbole

*****


Ditën tjetër, 22 tetor, një takim midis Papa Françeskut dhe kreut të Fanarit u zhvillua në Qytetin e Vatikanit, i cili, sipas informacioneve në dispozicion, zgjati 50 minuta. Patriarku tha se një fjalim kaq i gjatë u bë për shkak të faktit se "dy vëllezërit kanë shumë për të thënë dhe ndarë së bashku". Interesante që në fillim të bisedës me Papën Roman, Patriarku Ekumenik tregoi me kënaqësi foton që Papa Françesku ka në tryezën e tij. Është një fotografi e të dyve, e cila, sipas faqes zyrtare të Patriarkanës së Kostandinopojës, "Papa e ka vendosur atje ku zhvillon takime me figurat më të larta". Dhuratat e shkëmbyera midis palëve janë gjithashtu të rëndësishme. Në veçanti, patriarku Bartholomeu i dha papës një ikonë të Shën Martës së Betanisë, të bërë nga murgjit e malit Athos dhe Papa Françesku i dha kreut të Fanarit një pllakë që paraqet apostujt e shenjtë Pjetrin dhe Andrean të përqafuar.
Simbolika e këtyre dy dhuratave është mjaft e qartë. Shën Marta e Betanisë, motra e Shën Llazarit, njihet për faktin se gjatë vizitës së Krishtit në shtëpinë e tyre, ajo u kujdes për ushqimin e Zotit dhe i kërkoi Atij që e motra e saj Maria ta ndihmonte. Për të cilën Krishti u përgjigj: "Marta, ti shqetësohesh për shumë gjëra. Por vetëm një gjë është e nevojshme. Maria (e cila dëgjoi me vëmendje Shpëtimtarin, në vend që të kujdesej për tryezën ) Zgjodhi pjesën e mirë, e cila nuk do t’i merret asaj ”.
Kështu, duke i dhënë ikonën e Shën Martës Papës së Romës, Patriarku Bartholomeu dukej se po i referohej shërbimit të tij shoqëror dhe, në të njëjtën kohë, përgatitjes së një ushqimi të përbashkët për të gjithë ata që dëshironin të takonin Krishtin. Padyshim, kreu i Fanarit sheh, para së gjithash, Orthodhoksë dhe Katolikë si pjesëmarrës në këtë mense.
Imazhi i apostujve që përqafojnë njëri-tjetrin aludon gjithashtu në këtë komunitet të ardhshëm, të cilin Papa ia paraqiti Patriarkut Bartolomeu. Para së gjithash, të gjithë e din mirë se apostulli Pjetër konsiderohet si shenjt mbrojtës i Selisë së Kryepeshkopëve Romakë dhe apostulli Andrea përkatësisht Kryepiskopëve të Kostandinopojës. Gjithashtu, vitin e kaluar, Papa Françesku bëri një gjest tjetër, i cili, sipas Kryepiskopit Fanariot Job (Getcha), duhet të merret si një tregues profetik i unitetit të Romës dhe Kostandinopojës - ai paraqiti si dhuratë reliket ( lipsanet ) e apostullit Andrea.
Prandaj, konteksti dhe kuptimi simbolik i këtyre dhuratave është i qartë - të theksohet se lëvizja drejt bashkimit të krishterëve katolikë dhe orthodhoksë vazhdon dhe intensifikohet.
Sidoqoftë, është e mundur që në të ardhmen Stambolli dhe Roma të lejojnë edhe përfaqësuesit e lëvizjeve të tjera fetare të marrin pjesë në bashkimin e tyre. Sigurisht, tani kjo duket si një fantazi e plotë. Por le të kujtojmë se jo shumë kohë më parë perëndesha pagane Pachamama e Andeve u "katekizua" në Vatikan, dhe udhëheqja e lartë e Kishës Katolike Romane jo vetëm që mban kontakte me Islamin, por gjithashtu merr pjesë në festat myslimane. Vetë Papa nënshkruan një deklaratë të përbashkët me Imamin Suprem të Kajros "Vëllazëria njerëzore për paqen në botë dhe bashkëjetesën e përbashkët".
Për më tepër, në Romë, paganët, përfaqësuesit e Islamit dhe Budistët morën pjesë në lutjen ekumenike të lartpërmendur për paqe.
Sot është mjaft e përshtatshme të shtrohet pyetja jo nëse do të krijohet një fe e caktuar sinkretike, por në lidhje me kushtet nën të cilat mund të kryhet krijimi i saj. Dhe na duket se përgjigja për këtë pyetje mund të gjendet në fjalët që Patriarku Bartholomeu dhe papa kanë thënë ditët e fundit.
-Besimet e tjera: Janë pasuria e bijve të të njëjtit Zot?!

Arsyeja kryesore për qëndrimin e Patriarkut Bartholomeu në Romë dhe në Vatikan ishte pjesëmarrja e tij në të ashtuquajturën Takimi Ndërkombëtar i Lutjes për Paqen.

"Askush nuk shpëtohet vetëm - paqja dhe vëllazëria".

Në posterin e ngjarjes, së bashku me patriarkun ekumenik të Konstandinopojës, pjesëmarrësit e tjerë "në takim" ishin gjithashtu: Papa Françesku, kreu i Komisionit Evropian Ursula von der Leyen, presidenti italian Sergio Mattarella, themeluesi i Komunitetit të Sant 'Egidio Andrea Riccardi dhe Kapo Rabin i Francës Haїm Korsia.
një poster i Takimit Ndërkombëtar të Lutjes për Paqen "Askush nuk shpëtohet vetëm - paqja dhe vëllazëria"
Ngjarja u organizua nga Komuniteti Katolik i Sant'Egidio-s .
Kjo organizatë pozicionohet si një organizatë laike e bamirësisë dhe paqes, por, në fakt, tani është e përfshirë më aktivisht në zhvillimin e dialogut midis katolikëve dhe të krishterëve orthodhoksë si dhe në dialogun ndër-krishterë dhe ndër-fetar. Për më shumë se 30 vjet, komuniteti ka mbledhur përfaqësues të Kishave të Krishtera dhe feve kryesore të botës, personalitete politike dhe kulturore për "Lutjen për Paqen", e cila duhet të dëshmojë për vlerat dhe aspiratat e përbashkëta të të gjithë njerëzve në tokë.
Nuk ia vlen të diskutohet për dëshirën e pjesëmarrjes së episkopëve orthodhoksë në ngjarje të tilla. Mjafton të kujtojmë Kanunin Apostolik 10, i cili ndalon lutjen me heretikë ("Nëse dikush lutet, qoftë edhe në një shtëpi private, me një person të ç'kishëruar , edhe ai duhet të ç'kishërohet "). Dhe dikush mund të argumentojë se do të jemi keqkuptuar nëse përfaqësuesit e Kishës sonë nuk marrin pjesë në një "lutje" të tillë është plotësisht i papërshtatshëm. Mbi të gjitha, ju mund të luteni në kishën tuaj, pa shkuar në mes të pazarit.
Problemi është se pjesëmarrja në nismat e "Komunitetit Sant'Egidio" e çon Kishën Orthodhokse jo vetëm në zhvlerësimin e doktrinës së shpëtimit (e vetmja e Vërtetë), por edhe në një aleancë me heretikët, apostatët dhe në të ardhmen e afërt , me paganët - një bashkim i bazuar në ndryshimin e vazhdueshëm të "vlerave universale njerëzore" sesa në mësimet e Kishës për Krishtin. Rruga drejt këtij bashkimi është një kuptim i paqartë, amorf i "dashurisë" dhe "miqësisë", mbi të cilën do të ndërtohet "Kisha e re" dhe më vonë "feja e re".
Feja në shërbim të paqes dhe vëllazërisë!

Për shembull, gjatë fjalës së tij në shërbesën ekumenike të lutjes, kreu i Fanarit tha që fetë e tjera janë "... pasuria e fëmijëve të Zotit". Për më tepër, duke iu drejtuar pjesëmarrësve në shërbimin e lutjes, shumica e të cilëve ishin katolikë, Patriarku Bartholomeu nuk tha asnjë fjalë në lidhje me pendimin dhe as nuk la të kuptojë që të ftojë përfaqësuesit e Kishës Katolike Romane të rishikojnë keqkuptimin e tyre të dogmat e Kishës. Në vend të kësaj, ai u përqendrua në thirrjen e tyre "për miqësi": "Sonte, vëllezër dhe motra të dashura, le të ndajmë së bashku shijen e kësaj miqësie dhe të kësaj dashurie që Ai na ka ofruar me bollëk ..."
Me sa duket, për Patriarkun Bartholomeu perceptimi i tij i "miqësisë" dhe "dashurisë" është rruga që të çon drejt unitetit me katolikët: dhe vazhdon "Duke parë sytë tuaj, duke parë në sytë që shkëlqejnë në këtë Komunitet, ne mund të shohim fruta të bollshme të pritura nga Zoti dhe ne gëzohemi sepse e perceptojmë dashurinë e Krishtit, sepse jetojmë miqësinë e të qenit të gjithë dishepuj të tij sepse të gjithë ecim drejt shndërrimit tonë në të. " Në përgjithësi, i gjithë ligjërimi i Bartholomeut ka të bëjë me dashurinë , pa asnjë aluzion pendimi dhe, në parim, papa tha të njëjtën gjë pak më vonë.
Duke folur në Bazilikën e Santa Maria në Aracoeli, Papa tha: "Vetëm dashuria është mënyra e vetme e bashkimit të plotë në kungim midis nesh". Çfarë do të thotë Françesku me këtë fjalë?
Ai shpjegon: "Sa më shumë të jemi të lidhur me Zotin Jisu aq më shumë do të jemi të hapur dhe" universalë" sepse do të ndihemi përgjegjës për të tjerët. Dhe "tjetri" do të jetë mënyra për të shpëtuar veten: secili tjetër, çdo qenie njerëzore, pavarësisht nga historia e kredoja e besimit të tij ”.
Rezulton se rruga e shpëtimit qëndron në shërbimin shoqëror, në shërbimin ndaj të tjerëve, në një ndjenjë hapjeje dhe "universaliteti" ndaj të gjithëve.
Në të njëjtën ditë, menjëherë pasi u lut në Bazilikën e Santa Maria në Aracoeli, papa foli në Piazza del Campidoglio për të deklaruar se "ne duhet të njohim hapin e frytshëm në dialogun midis feve. Kjo është një shenjë e shpresës që na shtyn të punojmë së bashku si vëllezër: si vëllezër ”. Sipas tij, "fetë janë në shërbim të paqes dhe vëllazërisë".

Padyshim, çdo person fetar është për paqen! Në këtë kuptim, krishterimi është feja më paqësore dhe vetëm në krishterim paqebërësit quhen të bekuar.
Por a mund të përcaktohet lufta për paqe si objektivi kryesor i fesë në përgjithësi dhe i krishterimit në veçanti?
Për më tepër, papa beson në faktin se "Asnjë popull, asnjë grup shoqëror nuk mund të arrijë paqe, të mirë, siguri dhe lumturi vetëm ...
Le të kujtojmë se askush nuk mund të shpëtohet vetëm, se ne mund të shpëtohemi vetëm së bashku. vëllazëria, e cila lind nga vetëdija për të qenë një njerëzim i vetëm, duhet të depërtojë në jetën e popujve, komuniteteve, sundimtarëve, forumeve ndërkombëtare.
Kështu lind vetëdija se ne mund të shpëtohemi vetëm së bashku, duke u takuar, negociuar, braktisur luftën, pajtuar, moderimi i gjuhës së politikës dhe propagandës, zhvillimi i rrugëve konkrete për paqen ".
*****

Enciklika e Papës: Një Kurorë e Doktrinës Sociale?

Me fjalë të tjera, për papën, detyra kryesore e fesë është të krijojë kushtet e nevojshme për një jetë të lumtur në tokë. Fjala "shpëtim" është përdorur nga ai ekskluzivisht në një kuptim biologjik - si zgjatja më e madhe e viteve të kaluara nga njeriu në tokë. Nuk flet për fatin e vdekjes së një personi, nuk flet për mënyrën e shpëtimit të shpirtit të tij, nuk thotë se ky është qëllimi i Kishës dhe i besimit të krishterë në tërësi.
Jo, ai flet vetëm për vëllazërinë tokësore dhe për të mirat tokësore. Prandaj a ka ndonjë çudi që Françesko të vlerësohet nga masonët për një pozicion të tillë?
Një gjë tjetër është e çuditshme: që një pozicion i tillë gjen mbështetje të plotë nga Patriarku Bartholomeu, i cili e konsideron enciklikën e fundit të papës, "Vëllezër të gjithë", si "kurora e doktrinës shoqërore".
Sidoqoftë, sipas episkopit Savva (Tutunov) i Kishës ruse, thelbi i enciklikës është "globalizmi social". Sipas vëzhgimit të arsyeshëm të episkopit Savva, "Vëllezër të gjithë" është "në përgjithësi, një traktat politik interesant, por i diskutueshëm, që i referohet formalisht Ungjillit dhe duke iu përshtatur shijeve moderne të së majtës liberale, ëndrrave të reja për ndërtimin e një bote të drejtë. ".
Duke rënë dakord me këtë karakteristikë të episkopit rus, shtojmë se ky dokument papal duhet të perceptohet në dritën e gjithçkaje që po ndodh sot - pandemisë, politikës së emigracionit, Bashkimit Evropian (nuk është rastësi që ata e ftuan kreun e Komisionit Evropian në " Lutje për Paqen"), lëvizjes protestuese në Shtetet e Bashkuara dhe Evropë, deklarata mbi mbështetjen për personat LGBT.
E gjithë kjo së bashku krijon vërtet një doktrinë të re shoqërore të Kishës Katolike Romane, e ndryshme në shumë aspekte nga ajo që Kisha ka predikuar për mijëvjeçarë.

Prandaj, është e mundur ta quash atë "kurorë" vetëm në rast se refuzohet aksioma, sipas së cilës misioni i Kishës është të sjellë një person në mbretërinë e Zotit, në unitet me Krishtin. Dhe është shumë e trishtueshme që patriarku orthodhoks i qytetit dikur të lavdishëm të Kostandinit të madh e harron këtë.
Sidoqoftë, ka shumë të ngjarë që ai nuk harron, por merr pjesë në një "projekt" ku qëllimi kryesor i të cilit është krijimi i një feje sinkretike. Baza do të jetë pikërisht ai kuptim i "dashurisë" dhe "vëllazërisë" që u shpreh në këto ditë në Romë. Sipas këtij projekti, feja nuk është asgjë tjetër veçse një shtojcë shoqërore e krijuar për të ndihmuar në përmirësimin e jetës së shoqërisë. Dhe fakti që nevojat e shoqërisë po ndryshojnë vazhdimisht sugjeron se kjo fe sinkretike do të ndryshojë gjithashtu - si nga aspekti i gjuhës (mbani mend fjalët e papës në "gjuhë më të moderuar") dhe sa i përket formës. Do të ndryshojë derisa të bëhet e qartë se njerëzimi duhet t'i përkulet "shpëtimtarit" të tij.
- Që do të vijë..., "në vend të" Krishtit.





PS:

* - Campidoglio ( i njohur si Capitolium ), një ndarje e kësaj kodre njihet si; la Rupe Tarpea, ishte vendi nga ku flaknin tradhtarët që ishin të dënuar me vdekje. Për shkak të vendndodhjes së kësaj rrëpire prej graniti duke përfunduar drejt lumit Tiber, aty pranë dikur ishte akropoli i qytetit.