Lajme mbi boten Orthodhokse.

[arbereshi_niko]

Po të kisha mundësi e të shkruaja…
Me një ironi që më ther në shpirt, ngjarjet e Ukrainës do ti përmblidhja në një vëllim me titull ;
“ Tragji-komedia ” ku elementi dominues është dramaticiteti që po kalon populli besimtar ukrainas …
Autori : patriarku nga Stambolli Bartholomeu
Aktorët kryesorë : Vjatosllavi – kreu i kishës “greko-katolike” ose siç njihet ndryshe “Uniate”.
“Patriarku” Filaret Denishenko – kreu i “kishës orthodhokse të Ukrainës” të ç’kishëruar si ai dhe kisha e tij, edhe nga vet Bartholomeu (përpara krizës).
Makarij Dumenko – kreu i “Patriarkanës së Kievit “ , pa vazhdimësi apostolike si ky edhe “kisha” e tij. ( kjo dihet botërisht).
Ish-presidenti uniat Petro Poroshenko, që elektorati e fundosi me shpërblimin që meritoi (mbi 70% e votuesve, kundër…! ). Uniat për faktin se ka kaluar ne kungim me kishën “greko-katolike” ,
gjë që sjell automatikisht përjashtim nga Kisha jonë.
Skena kryesore - Vendi i ngjarjeve – Ukraina…, por jo vetëm , pasi ka një larmi prapaskenash që shpesh kapërcejnë kontinentin tonë…, e kush është me dhunti natyrare mundet me intuitë të shohë atë që unë nuk jam në gjendje ta përshkruaj…
Këto dy rrjeshtat sipër, m’u dukën si të detyrueshme, si parashtesë lehtësuese për atë lexues që nuk ka ndjekur situatën e trishtueshme ukrainase.
Por që sa ndodh në Ukrainë, na itereson në kuptim të trefishuar, e para pasi jetojmë jo shumë larg nga “atdheu i çernobilit”, por edhe globalizimi na e bie në derë te shtëpisë padashur,
kryesorja , na duhet pasi bëhet fjalë ç’po ndodh dhe nga po vete anija e Orthodhoksisë.
Po i shkëputen pjesë ? Apo po kalitet me tej?
Po shqiptari “i varfër” ? orthodhoks kuptohet … Nga po e shpien valët?
Apo do realizohet ajo “fjala e urtë” -Nga fryn era shkon timoni…!?
Shoh shumë pak interesim, ndër bashkëatdhetarët e mi. Edhe më pak ndër orthodhoksët, sikur janë në pritje…, që të hipin ne qerren e fitimtarit!
Mund edhe të mendohet,…, po neve jemi pak edhe te varfër, e kush na e var neve…!?
Por që në Orthodhoksi, shifrat nuk pijnë ujë!!! - Vetëm kaq kisha unë.
Së shpejti, do të postoj një përkthim që i bën një analizë asnjanëse ndodhive ukrahinase , asnjanësia qëndron për faktin që nuk është ukrainas kush e shkrojti, nuk është nga Evropa, celebron ne ritin latino/perëndimor.
At James Rosselli i kishës orthodhokse kushtuar Josifit nga Arimatea ( komunitet i ritit perëndimor i ROCOR ), kjo kishë gjendet në komunën e LaPorte në Indiana - USA.
( Opinioni nga ai i shprehur , është thjesht personal ).
Dhe mbi të gjitha, është orthodhoks.

Përshëndetje

[arbereshi_niko]

Papati i ri orthodhoks i Patriarkut Bartholomeu nuk pati një fillim të mbarë!

Dukej si një plan i mirë.

Patriarku Bartholomeu, duke u veshur me një autoritet të plotfuqishëm i dhuruar nga vetja , anulloi dokumentin 300-vjeçar që e kishte bërë Ukrainën territor kanonik të Moskës.
Duke deklaruar se marrëveshja ishte "vetëm e përkohshme", nga kjo Bartholomeu do te kishte përfituar sovranitetin mbi Ukrainën dhe do t'i sillte të gjitha kishat e saj të bashkoheshin në një trup "autoqefal" (me liri të kufizuar) për të cilin do të ishte përgjegjës vetë ai.
Filareti ishte atje. Makarij ishte atje. Ishte edhe Svjatosllavi i Kishës Katolike Greke të Ukrainës.
Presidenti Poroshenko ishte atje. Sigurisht, ata që mvareshin nga Moska u mërzitën, por sapo të përfundonte marrëveshja, e çfarë mund të bënin ata? Ata duhej vetëm ta pranonin , vetëm sa për të shpëtuar fytyrën.
Kishat e tjera lokale ishin në dyshim, por ato me kohë do të kishin ndryshuar mendim. Ato gjithmonë e kishin bërë këtë gjë. Në fund të fundit, ai ishte froni i parë i Orthodhoksisë!
Dhe ai, Bartholomeu, ishte i pari pa të barabartë, përgjegjësia e të cilit e rëndë dhe madje edhe e vështirë ishte të mbante në rrigë orthodhoksinë.
Po Mitropoliti I Kishës kanonike Onufrij? Atij do ti duhej vetëm të bashkohej, të pranojë e të ulte kokë. Përndryshe, ai do të kishte humbur të gjitha kishat e tij. Ushtria e Poroshenkos dhe policia kombëtare do të kujdeseshin për ta realizuar këtë plan.
Onufrij do të ishte pak i shqetësuar në fillim ( pak rëndësi ka ), por në fund, do të garantohej paqe dhe siguri. Konstandinopoja do të kishte bashkuar një vend tragjikisht të ndarë nga shtypja e Moskës,
ku dhe disfata e Moskës do të kishte garantuar rizgjedhjen e Poroshenkos, kështu që darët do të mbylleshin përfundimisht.

Çelësi i marrëveshjes ishte Kisha greko/katolike ( uniate ) e Ukrainës. Sapo të përfundonte marrëveshja dhe të nënshkruheshin të gjitha dokumentet, do të krijohej një trup kishtar i njohur si nga Fanari edhe nga Vatikani.
Kjo do të sillte Romën dhe Konstandinopojën në një bashkësi formale, dhe Orthodhoksisë do ti duhej ose të hipte në bord ose të ngelte mbrapa.
Bartholomeu, tashmë në prag të pensionit, do të mbetej në histori si njeriu që ngriti Patriarkanën e Konstandinopojës në lavdinë e saj të meritueshme dhe solli krishterimin që të bashkohej më në fund.

Një plan kaq për së mbari dhe frytdhënës!
Por kjo nuk u realizua në këtë mënyrë. Plan i lëkundur që nga fillimi …

Moska nuk i’u "bind". Më 7 shtator 2018 Bartholomeu emëroi dy "ekzarkët" në Ukrainë me udhëzime për të krijuar një stavropegia (organi përfaqësues i një primati ).
Një javë më vonë, më 14 shtator, siç ishte premtuar, Patriarkana e Moskës pezulloi kungimin me Konstandinopojën dhe gjithë varësitë e saj. Patriarku Bartholomeu nuk do të përkujtohej më në Omelitë.
Klerikët orthodhoksë rusë nuk do të bashkëcelebrojnë me klerin e tij, besimtarët orthodhoksë nën juridiksionin moskovit nuk do të kungonhen më në kishat e Kostandinopojës ,
as kisha ruse nuk do të marri pjesë në asnjë organizatë apo takim ku do ketë një president konstantinopolit.

Kishat e tjera lokale nuk deshën të merrnin pjesë në pushtimin e Bartholomeut. Reagimet shkuan nga shokimi në zemërim dhe mosbesim. Të gjithë kanë refuzuar pjesëmarrjen e tyre, apo edhe njohjen e tyre ndaj autoqefalisë.
Mitropoliti Onufrij sqaroi privatisht Bartholomeun dhe publikisht në botë se Kisha Orthodhokse e Ukrainës ( ajo kanonike nga ai e kryesuar ) nuk donte dhe nuk kishte nevojë për autoqefali.
Ata tashmë ishin plotësisht autonome dhe nuk u kërkohej t'u përgjigjeshin Moskës fare, por edhe më shumë, kjo Kishë gëzon pjesëmarrjen dhe ndikimin relativ në sinodin e Kishës më të madhe dhe më me influencë të Orthodhoksisë, Patriarkanën e Moskës.
Sa për Kishën Katolike Greke të Ukrainës, ajo kishte gjithçka për të fituar dhe asgjë për të humbur. Vatikani kishte dëshiruar të merrte përsipër orthodhoksinë për një mijë vjet.
Nëse Bartholomeu do të arrinte ta bënte këtë, patriarku i Kishës greko-katolike Svjatoslavi do të ishte kthyer në një hero.
Përndryshe humbje s’kishte, ky i fundit ishte ende i sigurt në kreu të Kishës Katolike Greke të Ukrainës. Detyra e tij e vetme ishte të ulej dhe të lejonte që ngjarjet të zhvilloheshin.

Dhe ngjarjet ndodhën.

"Këshilli i bashkimit" u bë, pavarësisht nga mungesa e Kishës kanonike. "Patriarku" Filaret paraqiti sekretarin e tij, Epifanij Dumenkon, si një kandidat për "mitropolit" të “grupit të ri”.
Ai sqaroi se zgjedhja e Dumenkos ishte një parakusht për pjesëmarrjen e "patriarkatit të Kievit", prandaj Dumenko u zgjodh. Problemi ishte dhe mbetet, se z. Dumenko është një laik.
Ai kurrë nuk u shugurua në mënyrë kanonike dhe Bartholomeu nuk bëri asgjë për të korrigjuar këtë situatë. Asnjë urdhërim. Asnjë shenjtërim. Ai madje as nuk ishte prezent në "fronëzimin" për t'i vënë duart mbi të.
Prandaj, përveç pjesës tjetër, udhëheqësi i "kishës autoqefale" të Ukrainës nuk ka pasardhje apostolike.
Kushtet e domosdoshme të autoqefalisë kërkonin shpërbërjen e "patriarkatit të Kievit" dhe të "Kishës Ortodokse Autoqefale të Ukrainës" ( që të dyja skizmatike ), dhe përfshirjen e tyre në "Kishën orthodhokse të Ukrainës" të re.
Personat e tyre juridikë, megjithatë, nuk ishin tretur në mënyrë efektive, por vazhdojnë të jenë të dyja palët të regjistruara efektivisht më vete.

Çfarë duhet bërë, nëse mbahet një fronëzim dhe askush nuk vjen?

Më 3 shkurt 2019, me fanfare të madhe, Epifanij Dumenko ishte ngritur si "Mitropolit" i "Kishës Orthodhokse të Ukrainës". Të gjitha kishat lokale, pavarësisht përpjekjeve të shumta nga ana fanarjote, kishin refuzuar pjesëmarrjen e tyre.
Mes atyre që mungonin ishte edhe vetë Patriarku Bartholomeu, i cili dërgoi katër përfaqësues.
Po ashtu mungonin letrat e zakonshme të përgëzimeve dhe deklaratave të "Axios" tek primati i ri që po vendosej. Megjithatë, një letër urimi ka ardhur nga "Krenaria e Kievit", lobi LGBT ukrainas.
Në përgjigje, Dumenko tha se "ndryshe nga Rusia", kisha e re do të kishte një "qëndrim më tolerant".

Zjarri dhe shpata

Filloi një fushatë pushtimi. Presidenti Poroshenko, i cili i’u bashkua grupit, ka lëshuar fuqinë ushtarake të shtetit mbi Kishën Kanonike të Ukrainës, duke e deklaruar atë si "agjent të Rusisë", pavarësisht përbërjes së saj dhe udhëheqjes plotësisht ukrainase.
Grupe huliganësh në rroba civile janë angazhuar për të përkulur të "pabindurit". Vendet e adhurimit të Kishës Orthodhokse të Ukrainës janë vandalizuar. Disa u dogjën. Altaret u copëtuan dhe tabernakulat e tyre u përdhosën.
Besimtarët e Kishës Orthodhokse të Ukrainës, si ata edhe klerikët e tyre u sulmuan brutalisht nga bandat e huliganëve. Shumë prej tyre janë shtruar në spitale. Të paktën dy u vranë.
Priftërinjtë dhe peshkopët janë thirrur " në pyetje" nga forcat e sigurimit të shtetit. Në të gjitha këto gjëra, Kisha Orthodhokse e Ukrainës ka mbetur e patundur.
Më pas ndodhën rrëmbimet.
Poroshenko kishte dërguar banditët e tij në shumë fshatra, duke deklaruar veten e tyre si "famullitarë lokalë" të kishës së fshatit. Taktika e tyre ishte të mbanin një "zgjedhje",
duke u ngritur si drejtues të famullisë në shënjestër dhe duke deklaruar se donin që "famullia" e tyre të bashkohej me "Kishën e re orthodhokse të Ukrainës ". Kryetarët bashkiakë (padyshim të frikësuar) do të kishin imponuar urdhrin,
dhe policia e pozicionuar në mënyrë të përshtatshme do të zbonte me forcë banorët dhe klerikët e paligjshëm, duke mbyllur dyert e ndërtesës me një çast dhe duke e regjistruar famullinë si pjesë e "Kishës së re orthodhokse e Ukrainës ".
Plani i Bartholomeut për "unifikimin dhe stabilitetin" e ka hedhur vendin në ndarje dhe kaos.
Të dielën e 21 marsit, Presidenti Poroshenko pranoi humbjen elektorale kundrejt z.Vladimir Zelensky, një aktor që luajti rolin e presidentit ukrainas në një sitcom televiziv popullor.
Duke shprehur zhgënjimin e tij me atë që po ndodhte, populli ukrainas i dha aktorit-komedian mbi 70% të votave.
Forca e Bartholomeut papritmas u zhduk. Bastisjet u ndalën. Një parlament i dyshimtë ka bllokuar çdo legjislacion të mëtejshëm të Kishës Orthodhokse anti-ukrainase.
E tronditur Ukraina e tundi kokën duke zbuluar masakrën dhe rrënojat e prodhuara nga orgjia e "bashkimit", dhe ra në një heshtje e zënë ngushtë.
Një Skizëm brenda përçarjes dhe njeriu që donte të bëhej patriark.
Filareti kurrë nuk kishte për qëllim të heqë dorë nga "patriarkalata" e tij. Ai dhe Dumenko ranë dakord se ai, Filareti, do të ishte kreu i vërtetë i "kishës" së re dhe Epifanij do të ishte ekuivalenti i një ministri të jashtëm.
Filareti kishte hequr kësulën e tij "patriarkale" më 5 janar 2019, ditën e nënshkrimit të Tomosit. Por që ishte përsëri në kokë të tij më 6 janar.
Filareti tha se ai pranoi këto kushte për të marrë vetëm Tomosin . Ai gjithashtu pohon se "Kisha e re orthodhokse e Ukrainës" dhe "Patriarkana e Kievit" janë në fakt e njëjta gjë.
Si rezultat i kësaj komedie, pra marrëveshja e "bashkimit" kërkon që të gjitha famullitë jashtë Ukrainës të transferohen direkt nën Konstandinopojën, Filareti nuk pranoi ta bënte këtë.
Filareti këmbënguli në një autoqefali të vërtetë për grupin e ri dhe Bartholomeu u përgjigj se kushdo që nuk pajtohet me kushtet e Tomosit nuk mund të konsiderohet "brenda Kishës Orthodhokse të Ukrainës".
Faqja zyrtare e "Patriarkatit të Kievit" përfaqëson "Patriarkanën e Kievit" dhe "Kishën orthodhokse të Ukrainës" si një njësi të vetme, me Dumenkon si "Mitropolitin e Kievit dhe të Gjithë Ukrainës" dhe Filaretin si "Patriark ".
Megjithatë, Dumenko duket sikur u mësua dhe provon kënaqësi duke qenë "Fort lumturia e tij mitropolit i Kievit dhe i gjithë Ukrainës".
Filareti lëshoi një deklaratë duke thënë se gjithçka do të ishte mirë nëse Dumenko thjesht ti bindej atij. Megjithatë, Dumenkos i duket dhe mendon se gjërat po shkojnë mirë ashtu siç janë.
Më vonë kishte lajme që Filareti po shkëputej nga Dumenko dhe po përpiqet për ringjalljen e "patriarkatit" të tij.
Makarij akuzoi Filaretin se ishte "i pabindur ndaj tomosit fanarjot" jo më shumë se dy javë pas nënshkrimit. Që atëherë ai ka mbajtur një profil të ulët, duke mbajtur famullitë e tij nën vete dhe pa bërë deklarata më.

Shpërbërja .

Shumë vëzhgues e shohin "Kishën e re orthodhokse të Ukrainës" si të paqëndrueshme dhe të imploduar, dhe kjo nuk është çudi. E gjithë sa ka ngjarë ështe një rrjet gënjeshtrash, intrigash dhe fantazishë që nga fillimi:
territori kanonik nuk i përket Bartholomeos; autoqefalia që ai “dhuroi”nuk është autoqefali; uniteti nuk është me të vërtetë një unitet; mitropoliti që u zgjodh nuk është me të vërtetë klerik,
dhe "patriarkana e Kievit" dhe "Kisha Orthodhokse Autoqefale e Ukrainës" nuk janë tretur, por janë ende ligjërisht ekzistuese dhe të ndara nga njëra tjetra.

Sa për lojtarët: Poroshenko, njeriu që donte të luante rolin e perandorit Karlo Manjos duke i dhënë rolin e papa Leonit III , Bartholomeut, u varros nën një ortekë elektorale. Filareti, në fillim një ndërmjetës i fuqishëm, u tradhtua nga z. Dumenko.
Makarij po e mban kokën poshtë, doli jashtë kontrollit.

Duke kundërshtuar mesazhin e dërguar nga votuesit, parlamenti ka ndërprerë të gjitha veprimet në lidhje me konfiskimet e Poroshenkos, ndonëse vazhdojnë ende sulmet lokale.
Gjykatat janë gati të shqyrtojnë kaosin e krijuar. Presidenti i ri Zelensky nuk bëri polemika dhe mori masa për të pastruar rrënojat e muajve të fundit. Huliganët më së shumti u larguan fare nga Ukraina,
me sa duket, janë kthyer përsëri nën uniformën e tyre. Disa syresh, megjithatë, duket se nuk kanë marrë njoftimin, dhe vazhdojnë sulme sporadike lokale .

Dhe Bartolomeu? Ai është i salduar seriozisht në fronin ekumenik të Fanarit, pasi e ka arritur qëllimin e tij fillestar. Ashtu si Napoleoni, i cili shpalli se mënyra për të fituar një luftë ishte nëpërmjet recetës "guxim, guxim, dhe guxim",
Bartholomeu bëri një pushtim të suksesshëm dhe e vendosi praninë e tij në territorin kanonik të një vëllait patriark të tij. "Kisha e re orthodhokse e Ukrainës" mund të mos jetë e ligjshme dhe aleancat e saj mund të bien larg,
por megjithatë ajo ekziston në letër. Është një copë letre në të cilën mund të përfshihet Kisha greko-katolike e Ukrainës. Dhe kjo është e gjitha ç’ka ka nevojë Bartholomeo.

Sa i përket Orthodhoksisë, pyetja nuk shumë nëse do të ketë një skizmë (ndarje), por çfarë forme do të marrë. Disa kisha lokale kanë refuzuar të marrin një qëndrim hapurazi për këtë,
të tjera kanë treguar se ekzistojnë rrethana në të cilat ata mundet ta njohin grupin skizmatik ( pra kishën e sapoformuar ). Pra, këto kisha lokale ndoshta do ti venë pas Bartholomeut në aleancën e tij groteske me Romën.
( njëra nga ato mundet të jetë edhe e jona – shtesë jasht përkthimit )Hipotizohet ku është influenca “grekofone” - ZOTI MOS E DHENTE !

Megjithatë, masa më e madhe numerike e Orthodhoksisë do të mbetet besnike.

Fokusi po zhvendoset gjithnjë e më shumë nga Ukraina në Stamboll. Flitet për thirrjen e një këshilli me ose pa Bartholomeun.
Nëse kjo ndodh, fuqitë dhe kufijtë e Konstandinopojës mund të përcaktohen qartë dhe një herë e për gjithmonë. "Kisha e re orthodhokse e Ukrainës" mund të deklarohet përfundimisht jo-kanonike.
Orthodhoksia do të mbetet e bashkuar kundër kërcënimit të saj më të madh të një mijë vjetëve të fundit. Bartholomeu nuk do të ketë asnjë dhuratë për të sjellë në tryezën e Romës
dhe Kisha e lashtë e Perëndisë përsëri do të ketë shmangur plumbin e djallit.



Shkruar nga Ati James Rosselli

[arbereshi_niko]

Ja sa kushton edhe “Autoqefalia” ukrainase
Plot 28 miljon €uro !!!


Kur Fanari zbuloi se transferimi i vendeve të adhurimit të Ukrainës Të premtuara nga Poroshenko shkoi huq, çdo famullie iu caktua një tarifë për Tomosin, tha Mitropoliti Antony.

Më 9 korrik 2019, Mitropoliti Antony i Borispolit dhe Brovary, kancelar i Kishës Orthodhokse të Ukrainës, u tha gazetarëve të gazetës "Radar" në kanalin NewsOne se, pas përpjekjeve të pasuksesshme për të gllabëruar vendet e adhurimit të Ukrainës, Konstandinopoja imponoi një taksë mbi Tomosin në secilën famulli të "Kishës Orthodhokse të Ukrainës".

Sipas tij, përfaqësuesit e Patriarkut Bartolomeu kërkuan të krijojnë një marrëveshje me presidentin Vladimir Zelensky dhe të zbulojnë nëse ai është i gatshëm të respektojë marrëveshjet e arritura me ish presidentin Petro Poroshenko për transferimin e një numri të kishave dhe manastireve të Ukrainës nën Fanarin.

"Ky takim nuk doli me sukses", thotë Mitropoliti Antony. "Kur kjo nuk funksionoi, Emmanuel (Mitropoliti Emmanuel i Francës,) paraqiti një faturë për Epifaninë", thotë Mitropoliti.

Sipas shkëlqesisë së Tij Antony, pas përpjekjeve të pasuksesshme për të marrë vendet e adhurimit të Ukrainës, Konstandinopoja vendosi të rindërtonte "thesarin" në një mënyrë tjetër - tani çdo famulli e "Kishës Orthodhokse të Ukrainës" do ti duhet të paguajë për Tomosin. Komisioni "gjoba" shkon nga 4,000 deri 20,000 euro.

"Ata llogarisnin sa ishin gjithësej famullitë (ato që do të kishin hyrë në" Kishën Orthodhokse të Ukrainës ",) kur" Kisha Orthodhokse Autoqefale e Ukrainës "dhe" Patriarkana e Kievit "u bashkuan dhe vendosën një" taksë "në çdo famulli. "Taksa më e vogël është € 4,000, më e madhja është € 20,000 Kjo është caktuar për çdo famulli, kështu që ata ( fanarjotët) dërguan një vlerësim për Festën e Epifanisë. Më vonë Filareti shkuputi një rresht nga këto famulli, "tha ai. hierarku.

Të njëjtët priftërinj të famullive të "Kishës Orthodhokse të Ukrainës" i referohen "Gjobës" që duhet ti paguajnë Fanarit.

"Ata thanë se 28 milionë euro duhet ti jepen Konstandinopojës", thotë një nga "priftërinjtë" e "Kishës Orthodhokse të Ukrainës".

Megjithatë, ky informacion nuk është komentuar në "Kishën e shenjtë të Ukrainës", thonë gazetarët.

Siç raportohet nga Bashkimi i gazetarëve Orthodhoksë, më parë një anëtar i Këshillit të Avokatëve të Kievit, Rostislav Kravets, shpjegoi se, pavarësisht nga memorandumi dhe marrëveshjet e nënshkruara nga Presidenti i Ukrainës Petro Poroshenko dhe nga Patriarku Bartolomeu i Konstandinopojës, ligjërisht Fanari nuk mund të marrë monumentet arkitekturore që i janë premtuar asaj. Avokati tha: "Aktualisht, ligji nuk parashikon një mundësi të tillë si transferimi ose shitja e aseteve të trashëgimisë kulturore që janë kombëtare dhe shtetërore".

[arbereshi_niko]

NJE GODITJE PAS SHPINE!


Pas punimeve që zhvilloi Sinodi i Kishës greke, Kryepiskopi Jeronim i Athinës njohu " Kishën orthodhokse skizmatike të Ukrainës " ,
ku me anë të një letre drejtuar zt. Epifanij Dumenko, primatit skizmatik, njeh strukturën dhe Epifanin si kreun e saj.
Por me indiferencën më të madhe, kreu i Kishës greke, duke mos patur parasysh problemet dhe dëmet që mund të shkaktojë ky vendim,
dërgon letrën në emër të Kishës së Athinës ( por jo gjithë Greqisë ).
Sinodi i Shenjtë i Kishës ruse, në datën 17 tetor, kishte autorizuar patrikun Kirill , që të hiqte nga diptikët emrin e kryepiskopit të Athinës,
nëse do ta njihte atë strukturë dhe kreun e saj skizmatik.
Kryepiskopi i Athinës ( por jo i gjithë Greqisë ) , vendosi ta njohë zyrtarisht "Kishën orthodhokse". Jokanonike të Ukrainës.....!
Pas këtij vendimi edhe Kisha e shumëvuajtur e Ukrainës, Kisha Orthodhokse e Ukrainës, ajo kanonike e njohur nga i gjithë komuniteti pan-orthodhoks
i dërgoi një përgjigje ku përmblidhet me fjalët shumë domethënëse;
"Një goditje me thikë pas shpine"

pa koment....

[arbereshi_niko]

Nga faqa e internetit të një komuniteti në Itali lexojmë;
www.ortodossiatorino.net
Άξιοι!


Megjithë trishtimin e vendimeve të dënueshme të Këshillit Episkopal të Kishës së Greqisë, le të mos harrojmë mitropolitët që kundërshtuan një vendim që me siguri do të mbahet mend si një faqe e zezë e Orthodhoksisë Greke.
Ne i nderojmë ata që kanë mundur t'i rezistojnë presionit, si atyre të pranishëm në Këshillin e Athinës, ashtu edhe midis atyre që kanë shprehur mospajtimin e tyre nga larg:
Andreas i Drinopolit, Pogonianit dhe Konicës.
Danieli i Kesarianit, Vironos dhe Imetit.
Gjermanos i Elidës dhe Olenit.
Kosmait të Etolisë dhe Akarnanisë.
Nektarit të Korfuzit, Pass me Ishujt Diapontik.
Nikolaos i Mesogjeas dhe Lavreotikit.
Serafimit të Karystias dhe Skyrosit.
Serafimi i Kitherës dhe Antikitherës.
Serafimit të Pireut.
Simeonit të Smirnës së Re .



Ps: Ju kërkoj ndjesë në mënyrë paraprake,
pasi përshtatja e emrave nga italishtja mundet të mos jetë korrekte.

Përshëndetje

[arbereshi_niko]

Një "Kishë autonome" Letoneze e Kostandinopojës
u regjistrua ligjërisht paralelisht me Kishën kanonike nën Moskën.

Orthochristian.com.

.-.-.-.-.-......
Komuniteti Orthodhoks në Letoni mund të jetë një tjetër që do të pësojë të njëjtin fat si ai në Estoni dhe Ukrainë,
me ndarje të krijuara përgjatë linjave nacionaliste-etnofletiste.

Më 24 tetor, Ministria e Drejtësisë së Republikës së Letonisë regjistroi zyrtarisht
"Kishën Orthodhokse Autonome Letoneze nën juridiksionin e Patriarkanës së Kostandinopojës",
siç raportohet nga shoqëria e autorizuar e cila raporton të dhëna nga Regjistri i Biznesit të Republikës së Letonisë,
kompania.lursoft.tv.

Autorët e kanalit Telegram "Feja Sot" e konsiderojnë të mundshme që të hapet një
"front i ri perëndimor për Kishën Orthodhokse ruse",
ku festimi i regjistrimit i cili është planifikuar për Ditën e Pavarësisë Letoneze, 18 Nëntor.
Për më tepër, kanali tregon heshtjen e Patriarkanës së Kostandinopojës: "Kostandinopoja hesht përsëri,
sikur asgjë nuk po ndodh, megjithëse nuk ka gjasa që autoritetet Letoneze të kenë regjistruar një organizatë me emrin
" ... nën juridiksionin e Patriarkanës së Kostandinopojës "pa pëlqimin e Fanarit".
"Kisha Autonome Orthodhokse Letoneze" u përpoq për herë të parë të regjistrohej në vitin 1996,
por u refuzua në bazë të një ligji që përcaktoi se vetëm një organizatë për secilin emërtim fetar mund të regjistrohej ligjërisht.
Kisha kanonike Letoneze ishte regjistruar tashmë në 1992.
Në të njëjtën valë të nacionalizmit, ka edhe përpjekje për të modifikuar statutet e Kishës Kanonike Letoneze,
gjoja , për të rritur shkallën e pavarësisë së saj nga Moska.

Në dritën e kësaj, ka të ngjarë që edhe "Kisha Orthodhokse Autonome Letoneze"
të jetë regjistruar përfundimisht jo vetëm për të lejuar që njerëzit të ishin jashtë "kontrollit" të "Kishës Staliniste",
por pikërisht për të zvogëluar ndikimin dhe prestigjin e Kishës kanonike Letoneze, që është nën jurudiksionin moskovit.

Vendimi "është pasojë e dëshirës aventureske të elitave kombëtare për të shkaktuar një goditje simbolike në hundën e 'botës ruse",
"thuhet në një raport në agjensinë ng.ru.

Paralelizmi midis situatës aktuale në Letoni dhe asaj në Estoni, dhe veçanërisht në Ukrainë,
ku Kostandinopoja vendosi juridiksione paralele në përpjekje për të dobësuar Kishën Ruse, është mjaft e qartë.
"Arqimandriti" letonez Filaret Romanov pranon haptas se frymëzohet nga udhëheqësi skizmatik i Ukrainës,
"patriarku" Filaret Denishenko. Ai udhëtoi në Kiev në vitet 2012-2013 dhe u mallëngjye deri në lot
ndërsa mori pjesë në një litugji të kremtuar nga Denishenko, të cilin ai konsideron si një figurë të madhe fetare
në hapësirën pas-Sovjetike.

Ashtusi në Ukrainë, skizmatikët Letonezë kanë deklaruar besnikërinë e tyre ndaj Patriarkanës së Kostandinopojës.
Mbetet për tu parë nëse Kostandinopoja do ta kthejë këtë besnikëri.

Ps:
Mos vallë patriarkana turke do ti dhurojë autoqefalinë edhe fraksioneve ballkanike ( malazezo/maqedonase )o elbasanllie...?!

- Lutem me shpirt që, Tirana ti qëndrojë larg marrëzisë fanarioto/helenike...

Përshëndetje

[arbereshi_niko]

www.ortodossiatorino.net
O Fanarin o Moskën: një zgjedhje e rremë e Kishës së Qipros.
Shkrojtur nga. Andrej Vlasov

Unioni i Gazetarëve Orthodhoks , 7 Nëntor 2019


Kryepiskopi Krizostomos bëri një gabim duke pranuar rregullat e lojës së Fanarit.
Gabimi i madh shumë ky i kryepiskopit Krizostomos II, që ra në kurthin e Patriarkut Bartholomeu
Më 3 nëntor 2019, versioni grek i Romfea-s citoi fjalët e kryepiskopit të Kishës Orthodhokse të Qipros, Kryepiskopin Krizostomos II të Justinianës se Re dhe të Gjithë Qipros, sipas të cilit peshkopët e kësaj Kishe lokale nuk duan të zgjedhin as me Fanarin as me Moskën. Cili është falsiteti dhe rreziku i një pozicioni të tillë, dhe cili është gabimi që bëjnë qipriotët?
Ne e kemi quajtur artikullin "Zgjedhje e rreme ...", megjithëse Kisha e Qipros nuk ka bërë ende ndonjë zgjedhje. Përkundrazi, ai tha se nuk e mbështet as Moskën, as Fanarin, që do të thotë se ai mbetet në një farë mënyre jashtë konfliktit, duke u pozicionuar si neutral në këtë çështje, dhe për këtë arsye rezervon të drejtën të veprojë si ndërmjetës për zgjidhjen e situatës .
Sidoqoftë kryepiskopi Krizostomo II me sa duket ka rënë në kurthin e krijuar enkas nga Patriarku Bartholomeu për të gjitha Kishat lokale.
Ndërsa Unioni i Gazetarëve Orthodhoksë shkruan tashmë; Bartholomeu po përpiqet të imponojë një zgjedhje të rreme për të gjithë: Moskën ose Fanarin, Kostandinopojën ose Kishën Orthodhokse Ruse. Kreu i Kishës së Kostandinopojës u thotë të gjithëve: ju jeni në anën e fronit "ekumenik", i cili ka ekzistuar për gati 2000 vjet dhe përmendet në vendimet e Këshillave Ekumenik ( Koncileve ) , ose për Kishën Orthodhokse Ruse, e cila u shfaq vetëm 1.000 vjet më parë dhe qëndroi për afro gjysmë mijëvjecari si metropoli e gjashtëdhjetë e gjashtë e Patriarkanës së Kostandinopojës? Një zgjedhje e tillë verbale nënkupton menjëherë një përgjigje.
Duke thënë se ai nuk pajtohet me Moskën apo Fanarin, kreu i Kishës së Qipros vërteton se e ka pranuar këtë zgjedhje të rreme: qoftë kjo ose ajo.
Sidoqoftë, zgjedhja është krejtësisht dryshe, a besojmë në "Një Kishë të vetme Katolike dhe Apostolike" apo në kishën e udhëhequr nga Fanari? Kisha Ruse nuk ka asnjë lidhje me këtë zgjedhje.
Patriarku Bartholomeu vendosi një kurth për të gjitha Kishat lokale. ( Autoqefale )
Ai po mundohet të imponojë një zgjedhje sa falso aq edhe të gabuar për të gjithë: Moskën ose Fanarin.
Kisha Orthodhokse Ruse nuk deklaron që ajo, në vend të Kostandinopojës, duhet të gëzojë privilegjet e përparësisë ( primatit ) në Orthodhoksi. Kisha Orthodhokse Ruse nuk insiston as të ketë të drejtën ekskluzive për të zgjidhur "çështjen e Ukrainës". Përkundrazi, Kisha Orthodhokse Ruse ka pohuar gjithmonë se, si shumë çështje të tjera të Orthodhoksisë , është e nevojshme që kjo të zgjidhet në një mënyrë pajtuese nga të gjitha Kishat lokale.
Pasi Fanari mori vendime në mënyrë të paligjshme në datën 11 tetor 2018, në të cilën ai shpalli Kishën Orthodhokse të Ukrainës, duke bashkuar skizmatikët e "Patriarkanës së Kievit" dhe "Kishës Orthodhokse Autoqefale Ukrainase", ai njohu skizmatikët dhe shpalli autoqefalinë, Sinodi i Shenjtë i Kishës Orthodhokse Ruse miratoi një Deklaratë më 15 tetor 2018: "Ne u bëjmë thirrje primatëve dhe Sinodeve të Shenjta të Kishave Orthodhokse Lokale që të vlerësojnë saktë veprimet e lartpërmendura antikonike të Patriarkanës së Kostandinopojës dhe të kërkojnë mënyrën për të dalë nga kriza e rëndë që cënon Trupin e një Kishe të Shenjtë, Katolike dhe Apostolike ".
Pas njohjes së "Kishës Orthodhpkse të Ukrainës" nga Kisha e Greqisë, Sinodi i Shenjtë i Kishës Orthodhokse Ruse bëri një deklaratë më 17 tetor 2019, në të cilën përmendi edhe kërkesat për një zgjidhje pajtuese të "çështjes së Ukrainës" : "Më 9 tetor 2019 - pak ditë para Këshillit të jashtëzakonshëm të lartpërmendur të peshkopëve të Kishës së Greqisë - patriarku Kirill i Moskës dhe i gjithë Rusëve, i drejtohet Fortlumturisë së tij
Kryepiskopit Jeronim të Athinës dhe gjithë Greqisë me një mesazh vëllazëror duke e ftuar atë të përmbahet nga veprimet e njëanshme dhe të mos marrë vendime të nxituara derisa Fryma e Shenjtë të mbledh "primatët e të gjitha Kishave të shenjta të Perëndisë dhe t'u japë atyre mençuri në emër të gjithë Kishës Katolike dhe Apostolike për të gjetur së bashku një zgjidhje të përshtatshme për të gjithë dhe që do të shërbejë për të kapërcyer krizën aktuale ".
Deklaratat e Kishës Orthodhokse të Ukrainës ( asaj kanonike ) mbështeten në të njëjtin frymë.
Për shembull, këtu është një citim nga dekreti i Këshillit Episkopal i Kishës Orthodhokse të Ukrainës të 13 tetorit 2018: "Këshilli Episkopal fton Patriarkanën e Kostandinopojës të fillojë një dialog me Kishën Orthodhokse të Ukrainës me pjesëmarrjen vëllazërore të të gjitha Kishave Orthodhokse për të zgjidhur këtë problem kolektivisht ".
Për më tepër, pothuajse të gjitha Kishat e tjera lokale ftojnë drejtpërdrejt ose indirekt të kërkojnë një zgjidhje pajtuese për "çështjen e Ukrainës”.
As Kishat lokale dhe as Kisha Orthodhokse Ruse nuk deklarojnë se vetëm Moska mund t'i zgjidhë problemet në Ukrainë - vetëm Këshilli i të gjitha Kishave mund ta bëjë këtë.
Prandaj, zgjedhja nuk duhet të bëhet midis Moskës dhe Fanarit, por midis Fanarit dhe Këshillit të Kishës Ekumenike.
Deklarata e Kishës së Greqisë për njohjen e "Kishës Orthodhokse të Ukrainës" nuk lë dyshim se Grekët kundërshtuan Këshillin ( Koncilin ) dhe njohën epërsinë e Kostandinopojës, megjithëse jo në çdo gjë, por me siguri mbi "çështjen ukrainase". Këtu është një citim: "Nuk ka pengesa për njohjen e Kishës autoqefale të Ukrainës dhe pranimit dhe mbështetjes së plotë të Patriarkanës Ekumenike nga Kisha Greke. <...> Këshilli Episkopal ka vendosur të ratifikojë vendimin e kaluar të Sinodit të Shenjtë dhe propozimin e Shenjtërisë së tij kryepiskopi Jeronim tëi Athinës dhe i gjithë Greqisë, përkatësisht: njohja e së drejtës kanunore të Patriarkanës Ekumenike për të dhënë autoqefalinë".
Nuk përmendet as mundësia e zgjidhjes së "çështjes së Ukrainës" në një mënyrë pajtuese - por vetëm përmes Kostandinopojës.
Nga ana tjetër kemi peshkopë grekë që protestojnë kundër njohjes së "Kishës Orthodhokse të Ukrainës" gjithashtu kërkojnë që problemi të zgjidhet në nivelin pan-orthodhoks dhe madje duku u dërguar letra zyrtare gjithë Kishave lokale ( është fjala për kishat autoqefale ) duke kërkuar mbledhjen e një Këshilli të tillë.
Për sa i përket Fanarit, patriarku Bartholomeu, peshkopët dhe teologët e fanarit ( në Turqi ) kanë folur shumë herë duke u pozicionuar si udhëheqës të botës orthodhokse.
Ja një citim: "Nëse flasim për burimin e parësisë, ky burim është personi i kryepiskopit të Kostandinopojës, i cili si peshkop është i pari ndër të barabartë, por si kryepiskop i Kostandinopojës dhe, rrjedhimisht, si patriark ekumenik ai është i pari pa të barabartë (primus sine paribus) ",
thotë Mitropolit Elpidoforos (Lambriniadis).
Nga burimi i fundit: "Sipas kësaj strukture administrative, Patriarkana Ekumenike zuri vendin e parë dhe për këtë arsye kishte shumë privilegje dhe të drejta <...>.
Ata që kundërshtojnë Fanarin janë njerëz injorantë", thotë Patriarku Bartholomeu.

Rreziku i pozitës së parimit të Kishës Qipriote është se me sa duket pranon dilemën e imponuar nga Fanari dhe pajtohet që në këtë situatë zgjedhja që duhet të bëjnë Kishat lokale është zgjedhja midis Fanarit dhe Moskës.
E vërtetë, kryepiskopi Krizostomi II thotë se nuk dëshiron të bëjë një zgjedhje të tillë, megjithëse e pranon vetë konceptin: ose Fanari ose Moska. Dhe është plotësisht e mundur që personeli i Departamentit të Shtetit të SHBA, i angazhuar në vetëdijen diplomatike globale të Kishave lokale në lidhje me njohjen e "Kishës Orthodhokse të Ukrainës", përfundimisht do t'i detyrojë qipriotët të bëjnë zgjedhjen.
Sidoqoftë, dilema është krejtësisht e ndryshme: ose Fanari ose Pajtimi .
Pasi ka pranuar një dilemë falso , Kisha e Qipros rrezikon të marrë një vendim të gabuar.
Mos harroni se cila zgjedhje e rreme iu ofrua Krishtit? "Kështu që ata e vëzhguan atë dhe dërguan spiunë, të cilët pretenduan se ishin të sinqertë, në mënyrë që të mund ta kapnin atë në diçka që kishte thënë, në mënyrë që ta dorëzonin atë në autoritetet dhe juridiksionin e guvernatorit. Atëherë ata e pyetën: Mësues, ne e dimë se ti flet dhe mëson si duhet, dhe mbani anësi, por me të vërtetë mësoni rrugën e Zotit. A është e lejueshme që ne t'i bëjmë homazhe Cezarit, apo jo? " (Lluka 20, 20-22).
Tani, disa fjalë për gabimin flagrant të primatit të Kishës Qipriote.
Ashtu si Këshilli Episkopal i Kishës së Greqisë, i cili njohu "Kishën Orthodhokse të Ukrainës", ajo nuk thotë asnjë fjalë të vetme për Kishën Orthodhokse të Ukrainës (kanonike). Nga thënia e kryepiskopit Krizostom II, mund të kuptohet se Moska dhe Kostandinopoja po luftojnë për epërsi dhe ky konflikt duhet të zgjidhet disi. Por pse nuk flet për Kishën Orthodhokse të Ukrainës? Në fund të fundit, logjikisht, çdo deklaratë mbi situatën në Ukrainë duhet të përmendim Kishën Orthodhokse të Ukrainës - kisha e vetme kanonike në Ukrainë, e cila gjithmonë është njohur nga të gjitha Kishat Lokale.
Patriarkana e Kostandinopojës tani pretendon se kjo Kishë nuk ekziston fare. Kohët e fundit, e njëjta verbëri ka prekur Kishën e Greqisë. Si të mos vësh re më shumë se 12,000 bashkësi famullitare (për krahasim, ka 500 në Kishën e Qipros), 100 peshkopë, 260 manastire (40 në Kishën e Qipros), gati 5,000 murgj?
Pse kryepiskopi Krizostom II flet për zgjedhjen midis Fanarit dhe Moskës? Pse të mos flasim për zgjedhjen midis "Kishës Orthodhokse të Ukrainës" dhe Kishës Orthodhokse të Ukrainës? Ndër skizmatikët, të cilët, me ndihmën e grupeve nga organizatat nacionaliste, sekuestrojnë tempuj orthodhoksë, thyejnë bravat, rrahin famullitarët, dëbojnë priftërinjtë nga shtëpitë e tyre dhe kryejnë vepra të tjera, dhe besimtarët orthodhpksë që nuk hakmerren për të keqen që pësoknë , të cilët detyrohen të gjejnë struktura të papërshtatshme për adhurim e kultit ose luten ( bëjnë liturgjinë ) shpesh nën një tendë, e megjithatë i falin përndjekësit e tyre dhe luten për ta.
Pse nuk flet për zgjedhjen midis Epifan Dumenkos ( kreut të kishës ukrainase skizmatike ) i cili haptas shpall unitetin e ardhshëm me uniatët, dhe Fortlumturinë e tij Onufrin ( kreun e Kishës ksnonike ) i cili kërkon pa u frikësuar për pastërtinë e Orthodhoksisë, sipas traditës së Etërve të shenjtë, pavarësisht nga të gjitha llojet e rreziqeve dhe kërcënimeve që mund të hasen.
Eshtë Kisha Orthodhokse e Ukrainës që tani është në pararojë të luftës për Orthodhoksinë. Për të parandaluar shfaqjen e një Pape të ri në personalitetin e patriarkut të Kostandinopojës. Për ta bërë të pamundur bashkimin me latinët në Ukrainë, të promovuar si nga fanariotët (Kostandinopoja) ashtu edhe nga greko-katolikët ( Uniatët ). Eshtë pra Kisha Orthodhokse e Ukrainës ajo që tani mban barrën e kësaj beteje. Lënia e kësaj Kishe në kllapa ( në heshtje injorimi ) , duke mos folur për të në kontekstin e situatës aktuale për Orthodhoksinë mbarë, është një gabim i rëndë, sikur veproi Kisha e Qipros.

Përshëndetje.

[arbereshi_niko]

Në këto momente kaq të trishtueshme, për jetët e humbura,
të plagosurit e shumtë, për dëmet e panumërta materiale
ankthin që prodhon kjo situatë, njeriut i vjen natyrshëm ti drejtohet Krijuesit që ti vijë në ndihmë.

Nga faqa shumëgjuhëshe orthodhoksiebashkuar.al lexojmë;

Lutje në kohë nevoje.

Perëndi i Tërëfuqishëm, Atë i mëshirave dhe i çdo ngushëllimi,
eja ndihmomë dhe çliromë nga kjo vështirësi, që më shqetëson.
Besoj, o Zot, se të gjitha provat e jetës janë nën kujdesin Tënd
dhe se gjithçka punon për të mirën e atyre që Të duan.
Largo prej meje frikën, ankthin dhe hidhërimin.
Ndihmomë t’i përballoj vështirësitë e mia me besim, kurajë dhe me urtësi.
Bëj që kjo provë të më sjellë më pranë Teje, sepse Ti je mbrojtësi im dhe streha ime,
ngushëllimtari im dhe shpresa ime, kënaqësia dhe gëzimi im.
Te dashuria dhe dhembshuria Jote vë shpresën e besimit tim.
Se i bekuar është emri Yt, i Atit, i Birit edhe i Shpirtit të Shenjtë,
tani e përherë e në jetë të jetëve. Amin.

[arbereshi_niko]

Kishat Orthodhokse shprehin solidaritet me vendin tonë



29 Nentor 2019


I menjëhershëm ka qenë dhe solidariteti i Kishave të tjera Orthodhokse dhe të krishtera, të cilat, nëpërmjet mesazheve drejtuar Kryepiskopit Anastas dhe autoriteteve, kanë shprehur ngushëllimet dhe solidaritetin e tyre.
Sinodi i Shenjtë i Patriarkanës Ekumenike, i kryesuar nga Patriarku Ekumenik Vartholomeu, i dërgoi mesazh ngushëllimi Kryepiskopit Anastas dhe Presidentit të Republikës, Z. Ilir Meta , duke shprehur ngushëllimet e mbështetjen përballë këtij tërmeti shkatërrues.
Kryepiskopi Jeronimos i Athinës dhe i gjithë Greqisë i telefonoi Kryepiskopit Anastas, duke i shprehur për mbështetjen e plotë të Kishës së Greqisë për Kishën e Shqipërisë dhe popullin e saj, që u prek rëndë nga tërmeti vdekjeprurës që kushtoi jetën e dhjetëra njerëzve.
Kryepiskopi Jeronimos tha se "Apostoli Diakonia", zyra e ndihmës sociale e Kryepiskopatës së Athinës, do të ndihmoj Kishën e Shqipërisë. Drejtori i Përgjithshëm i saj, tashmë ka kontaktuar me Kryepiskopin Anastas, për koordinimin e ndihmave për viktimat e tërmetit.
Gjithashtu, ndihmat më të domosdoshme dhe immediate po mblidhen edhe me nismën e kashave të zonave të ndryshme. Kështu, po në të gjithë kishat e Mitropolisë së Patras po mblidhen ndihma për vëllezërit shqiptarë të goditur nga tërmeti, ndërsa të dielën, 1.12.2019, dhisku do të shkojë në ndihmë të të dëmtuarve nga tërmeti në Shqipëri.
Patriarku Kirill i Moskës dhe Gjithë Rusisë i shprehu ngushëllimet Kryepiskopit Anastas:
Ju lutemi pranoni ngushëllimet e mia të sinqerta për fatkeqësinë që i ndodhi vendit tuaj. Në thellësi empatizuese me të gjithë ata që preken nga kjo fatkeqësi, veçanërisht me ata që humbën të afërmit dhe të dashurit e tyre në këtë tragjedi, unë i lutem Zotit të Mëshirshëm të dërgojë ngushëllim për ata që vajtojnë, ti dhurojnë sa më shpejt shërimin e të plagosurve dhe t’u japë force njerëzve që punojnë për të kapërcyer pasojat e katastrofës natyrore.
Patriarku i Serbisë Irinej dërgoi një mesazh ngushëllimesh popullit shqiptar dhe Kryepiskopit Anastas me rastin e tërmetit fatal të 26 nëntorit. "U informuam për pasojat shkatërruese të tërmetit. Në emër të gjithë Kishës Orthodhokse Serbe, ju ngushëlloj juve, familjeve të viktimave dhe popullin shqiptar. Jam prekur thellësisht nga ky tërmet vdekjeprurës dhe e lus Zotin për ruajtjen e jetës së të plagosurve dhe fuqizimin e atyre që kanë humbur shtëpitë e tyre, ” theksoi ai në mesazh.
Zyra e Shtypit e Patriarkanës Rumune lëshoi një deklaratë të martën duke kërkuar për solidaritet me popullin shqiptar dhe duke u bërë thirrje njerëzve me vullnet të mire të mbledhin para për ata që vuajnë dhe të lënë pa strehë. Në të thuhej: Si shenjë e dhembshurisë së sinqertë për të gjithë ata që preken nga tërmeti, që ndodhi sot, 26 nëntor 2019, në Shqipëri, Patriarkana Rumune i dërgon Kishës Orthodhokse Shqiptare dhe për të gjithë popullin shqiptar një mesazh solidariteti nga kleri dhe besimtarët e Kishës Orthodhokse Rumune. Përballë tragjedisë së shkaktuar nga tërmeti që plagosi qindra njerëz, duke marrë shumë jetë dhe duke shkaktuar dëme të mëdha materiale, i lutemi Zotit për shpirtrat e të ndjerëve dhe për shërimin e të plagosurve. Në të njëjtën kohë, ne i bëjmë thirrje të gjithëve të ndihmojnë ata që kanë mbetur pa strehë, duke dhënë numrat e llogarisë së Patriarkanës ku mund të kontribuohet për Shqipërinë.
Një mesazh ngushëllimi erdhi edhe nga Kisha Orthodhokse e Bullgarisë, nga Patriarku Neofit: "U trishtuam kur dëgjuam për tërmetin tragjik këtë mëngjes në Shqipëri, i cili vrau shumë njerëz dhe plagosi qindra të tjerë. Në këtë kohë, kur shpirtrat dhe zemrat tona janë të mbushura me pikëllim për fatkeqësinë, i lutemi Zotit Jisu Krisht që paqja dhe stabiliteti të vijnë në atë tokë. Zoti i qetësoftë shpirtrat e të humburve, për t'i fuqizuar të dashurit e tyre shpirtërisht dhe për të shëruar të plagosurit ".
Sekretari i Përgjithshëm i Këshillit Botëror të Kishave (WCC), Rev. Dr Olav Fykse Tveit, në një letër drejtuar Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, përcolli ngushëllime në emër të WCC: "Ju shkruaj me trishtim të madh pas marrjes së lajmeve për tërmetin e forte që goditi Shqipërinë, ndërsa vazhdojnë operacionet e shpëtimit, të njerëzve që kanë humbur dhe shumë të plagosurve", thuhet në letrën e Tveit për Kryepiskopin Anastas. "Imazhet tronditëse të shkatërrimit na hidhërojnë shumë, ashtu si edhe rrëfimet e familjeve të mbetura pa asgjë nga kjo ngjarje, veçanërisht tani që afrohet acari i dimrit."
Tveit përcolli lutje dhe ngushëllime për popullin shqiptar dhe për të gjithë ata që kanë humbur familjarët e miqtë në këtë katastrofë. "Ju kërkojmë të ndani mesazhin tonë të mbështetjes dhe ngushëllimit me të krishterët dhe me të gjithë njerëzit me vullnet të mire në Shqipëri, përfshirë komunitetet fetare të besimeve të tjera me të cilët punoni kaq ngushtë," përfundon letra.
Pas tërmetit vdekjeprurës që goditi Shqipërinë, Presidenti i Konferencës Evropiane të Kishave, Rev. Christian Krieger, ka përcjellë ngushëllime dhe lutje: "Me trishtim të thellë kemi marrë lajme në lidhje me tërmetin në Shqipëri. Në emër të KEK, ju ofroj ngushëllime dhe lutje të sinqerta të gjithë njerëzve dhe komuniteteve, të cilët kanë humbur të dashurit e tyre në këtë incident tragjik," shtoi ai.
Mesazhe ngushëllimi e mbështetjeje kanë dërguar edhe Patriarku i Aleksandrisë, Kryepiskopi i Qipros etj.

Burimi: Nga faqa e internetit e KOASH-it

[arbereshi_niko]

Burimi;
Nga Blogu i at Janit, priftit arbëresh në Kalabri - arbëriaortodossa


AXIOS AXIOS AXIOS - I MADH, I MADH, I MADH, NDERIME ndaj Kryepiskopit të Tiranës dhe i gjithë Shqipërisë për qëndrueshmërinë e tij në respektimin e rregullave dhe kanoneve të Orthodhoksisë së Shenjtë.
Kryepiskopi Anastas thotë; harmonia paqësore, ky është parimi i unitetit orthodhoks.

Ky shkrim është botiar në
Orthochristian.com, më 6 dhjetor 2019




Kryepeshkopi i Shqipërisë Fortlumturia e Tij Anastasi ka theksuar përsëri qëndrimin e tij që Kisha Orthodhokse i zgjidh problemet përmes pajtimit, i cili është parimi themelor i unitetit të Kishës.
Deklarata e re e kryepiskopit Anastas vjen si përgjigje ndaj një raporti të Andoni Triantafillou në gazetën Dimokratia me titull "Ndërhyrja e Anastasit në favor të Moskës", duke iu referuar "Kërkesës / apel për të kapërcyer polarizimin kishtar".
Përgjigja e primatit ushqiptar është botuar gjithashtu në Dimokratia, duke thënë se artikulli i Triantafyllou paraqet "një shtrembërim të gabuar të mendimeve, qëllimeve dhe propozimeve të mia në lidhje me një çështje delikate dhe kritike në lidhje me Orthodhoksinë në të gjithë botën" .
Një përkthim i plotë në anglisht i përgjigjes së Kryepeshkopit është në dispozicion në webfaqen e Synaxis Ortodokse.
"Ndërhyrja ime nuk është" në favor të Moskës "ose në favor të ndonjë Kishe Autoqefale dhe sigurisht nuk është kundër Patriarkanës Ekumenike", shkruan kryepeshkopi. "Ashtë një klithmë agoni në favor të pajtimit, në favor të unitetit të Orthodhoksisë".
Kryepiskopi nënvizon së pari se kërkesa e tij për një këshill pan-orthodhoks nuk ka asnjë lidhje me ftesën për primatët që Patriarku Teofil i Jeruzalemit, pasi apeli i tij u shkrua dhe u ishte dorëzuar primatëve përpara se patriarku të shpallte nismën e tij për të mbajtur një këshill në Jordan.
Ai përsërit gjithashtu se ai "kurrë nuk ka vënë në dyshim të drejtat ose privilegjet e përcaktuara të Patriarkanës Ekumenike". Për shembull, në lutjen / apelin e tij, ai saktësisht thotë se vetëm Patriarku Bartholomeu mund të thërrasë një Këshill Pan-Orthodhoks.
Për më tepër, Kryepiskopi Anastas shkruan se "Në të gjitha rastet e mëparshme të dhënies së autoqefalisë - dhe natyrisht në rastin e Kishës së Shqipërisë - autoqefalia iu dha metropoleve kanonike të secilit vend dhe jo në seksione të vogla të tyre të përbëra nga skizmatikë e rehabilituar të papërsosur ”.
"Kjo është arsyeja pse pasoi paqja dhe konsensusi në Shqipëri", shton ai. Nga ana tjetër, dhënia e autoqefalisë për "Kishën Orthodhokse të Ukrainës" ka sjellë vetëm "trazira dhe përçarje", shkruan primati shqiptar, "jo vetëm në atë vend të veçantë, por në të gjithë botën orthodhokse".
Për më tepër, ligji kanunor vjen kryesisht nga këshillat e Kishave, pasi "sinodaliteti është parimi themelor i kohezionit të Orthodhoksisë".
Primati shqiptar paralajmëron gjithashtu për praninë e "njerëzve të papërgjegjshëm", të cilët "janë mobilizuar për të përqeshur ata që kanë shprehur mendime të ndryshme, në të njëjtën kohë duke mashtruar përkrahësit e tyre".
Zëdhënësi kryesor, shkruan ai, "është një prift nga mitropolia e Kretës (i udhëhequr dhe mbrojtur nga lart) i cili, me një" grup sulmi "të caktuar, ka marrë përsipër detyrën të tallet, frikëson dhe, në imagjinatën e tij , për të ndëshkuar me fyerje, kërcënime, sofizëm të imët dhe madje fjalë të mjerueshme betimi për ata që kanë propozime të ndryshme nga të tijat, për të kapërcyer krizën ".
"Ata që janë të përfshirë në këtë plan, në mënyrë eksplicite ose implicite, janë duke u përpjekur në mënyrë të paskrupullt të vendosin etiketime të frymëzuara nga etnofilët , siç janë" Sllavofilë"," Rusofilë "dhe të ngjashme. Ky është një ogur i një përplasjeje ekleziale që shkatërron dialogun ndër-orthodhokd në një moment kritik për orthodhoksinë”, shkruan kryepeshkopi Anastas.
Fortlumturia e Tij i referohet arkimandritit Romanos (Anastasiadis), i cili, siç shkruante OrthoChristian, është një propagandist i njohur nga Kostandinopoja. Siç shkruan Kryepiskopi Anastas, At Romanos dihet se ka sulmuar edhe peshkopët e Kishave lokale që nuk ndjekin plotësisht iniciativat e Patriarkanës së Kostandinopojës.
Më parë ai kishte akuzuar Fortlumturinë e tij mitropolitin Onufrij të Kievit dhe Gjithë Ukrainën se kishte një "mendje të shqetësuar dhe fanatike ruse" dhe kishte etiketuar shkëlqesinë e tij Mitropolitin Ilarion (Alfjev) "një blasfemues të hutuar dhe satanik dhe si një agjent të totalitarizmit dhe të imperializmit të Putinit ".
Duke përmbledhur afirmimin e tij të ri, Kryepiskopi Anastas shkruan: "Me afrimin e Krishtlindjes, festën e madhe të mishërimit të Birit të Zotit, të nismës së jashtëzakonshme të Atit për pajtimin me racën njerëzore, siç përmendim në përfundimin e apelit tonë, ne angazhohemi që "të shpejtojmë hapat drejt pajtimit. Pajtimi do të sjellë paqe për miliona besimtarë. Në të njëjtën kohë, Orthodhoksia do të konfirmojë aftësinë e saj shpirtërore për të shëruar plagët, nën dritën e Fjalës së Zotit dhe fuqisë së Shpirtit të Shenjtë ".

[arbereshi_niko]

Këshilli i Jeruzalemit i vitit 1443 (Historia e Kishës)


Edhe pse grekët besojnë se vetëm patriarku "ekumenik" mund të thërrasë një Këshill ( Koncil ) që ka vlerë universale,
përvoja historike dhe teologjike e Kishës Orthodhokse thotë ndryshe, çdo peshkop ( episkop )
- i cili ka aftësi të plotë administrative ( kanonike ) dhe sakramentale ( vazhdimësisë apostolike )
- mund të kërkojë dhe të marrë praninë e një Këshilli, nëse arsyet janë të vlefshme.
Dhe përvoja e Këshillit të Jeruzalemit të vitit 1443 e dëshmon këtë.

Pas Bashkimit Uniat të Firences në 1439, patriarku tradhtar Mitrofani II i Kostandinopojës filloi një politikë zëvendësimi në juridiksionin e tij
të episkopëve orthodhoksë me episkopë të bashkuar ( uniatë ) ose edhe me episkopë latine ( katolikë ).
Ndërsa Shën Marku i Efesit mbronte vendin e tij në Efes me thonjë dhe dhëmbë, një episkop tjetër guxoi më shumë.
Arsenio, Mitropoliti i Cezaresë në Kapadoki, shkoi në Jeruzalem për të kërkuar largimin e Mitrofanit dhe pasuesve të tij. Ishte viti 1443.
Prandaj, mitripoliti grek shkoi në Qytetin e Shenjtë dhe u prit nga patriarku i Jeruzalemit Joakim, i cili më pas thirri një këshill për të diskutuar çështjen.
Natyrisht, Kostandinopoja nuk u prezantua fare, por mbërritën patriarkët Dorotheu II (+1452) i Antiokisë dhe Filotheo (+1459) i Aleksandrisë.
Pjesa e parë e Koncilit u përqëndrua në dëgjimin e dëshmisë së Mitropolit Arsenit.
Ai shpjegoi në detaje atë që kishte ndodhur në Kostandinopojë dhe në Firence, dhe kërkoi përjashtimin e patriarkut Mitrofan,
pasi raportoi se ai kishte përfshirë “Filioque” në Besoren dhe se i lejoi katolikët të meshonin në altarët orthodhoksë.
Prandaj u vendos që të hetohen të gjithë priftërinjtë e të gjitha rajoneve perandorake dhe, nëse do të ishin gjetur në faj, ata do të ishin larguar për gjithëmonë.

------------------------------------------------
PJESE E TRAJTUAR NGA;
Historia e Patriarkanës së Jeruzalemit nga Kryepikopi i Athinës, Krizostomos Papadopoulos, f. 439-442, 1910,
botuar në Aleksandri të Egjiptit.

[arbereshi_niko]

KONSAKROHET NJE KISHE E RE NE HUNGARI

Peshkopë rusë dhe rumunë shenjtërojnë gurin e themelit të një kishe të re në Hungari







foto: bazilica.ro




Një kishë e re për nder të ikonës së burimit jetëdhënës të Nënës së Zotit së shpejti do të shfaqet në Hungari.

Guri themelor i kishës së ardhshme u vendos dhe u shenjtërua të Premten më 27 Dhjetor nga Mitropoliti Mark i Ryazan-it dhe Mikhajlovsk-ut, përgjegjës për menaxhimin e dioqezës Hungareze të Kishës Ruse,
dhe nga Hirësia e Tij Peshkopi Siluan i Gula-s të Kishës Rumune, siç raportohet nga shërbimi për shtyp i Mitropolisë Hungareze.







foto: flickr.com

Në kremtimin morën pjesë banorë të zonës dhe kryetari bashkiak i qytetit të Hévíz, famullitë nga Budapesti dhe qytete të tjera si edhe përfaqësues të mediave të ndryshme.


Duke iu drejtuar besimtarëve pas shenjtërimit, Mitropolit Marku vëren se Hévíz është një vend me vlera të mëdha historike dhe shpirtërore, pasi aty perandori i shenjtë Theodosi i Madh,
i cili luftoi aktivisht kundër herezisë së Arianizmit dhe e bëri krishterimin fenë i shtetit të Perandorisë Romake, u shërua nga një sëmundje.

Një vakt ( drekë ) agape pasoi funksionin. Ngjarjet në qytetin Hévíz "shprehën dëshirën e natyrshme për një bashkim vëllazëror të juridiksioneve orthodhokse në Hungari", nënvizoi Peshkopi Siluan, sipas agjencisë së lajmeve Bazilica.

Të nesërmen, Mitropoliti Mark vizitoi qytetin Debreçen në Hungarinë lindore për të shenjtëruar Kishën e Trinisë jetëdhënëse dhe për të celebruar Liturgjinë Hyjnore.





Burimi: nga agjencia Orthochristian.com

[arbereshi_niko]

Këshilli i Jordanisë dhe sfidat e tij


Megjithëse vëndet që flasin greqisht nuk kanë pranuar mbledhjen e Këshillit, patriarku i Jeruzalemit, Teofili III, nuk heq dorë dhe thërret edhe një herë patriarkët e Kishave Orthodhokse
në Këshillin e organizuar nga ai dhe i cili do të mbahet së shpejti, më 25 shkurt.
Kryepiskopi i Kishës Autoqefale Shqiptare ka konfirmuar se ai nuk do të vijë.
Këshilli, i thirrur qëllimisht këtë herë për të zgjidhur çështjen e Ukrainës (dhe shpresojmë pyetje të tjera pak a shumë të mëdha), është përsosmëri sht shprehja e Kishës Orthodhokse.
Dikur ishin perandorët, garantuesit e ekuilibrit ekleziologjik, ata që thirrën këshillat. Meqenëse mbretërit janë zhdukur, kishave i’u duhet ta bëjnë vetë, dhe rezultatet janë skandaloze .



Fillimisht, vetëm Mitropoli i Tokave çeke dhe sllovake dhe Kisha Ruse kanë rënë dakord të parët të marrin pjesë në Këshillin e Jeruzalemit: duke përfshirë këtu edhe Kishën që e organizon Koncilin.

Fraksioni i kryesuar nga Fanari dhe satelitët e tij greqisht-folës (dhe jo): Qipro, Kretë, Aleksandri, Kisha e fundit Autoqefale e Ukrainës,
ku në fund dhe Shqipëria, kjo e fundit po tregon që rradhitet me grekofonët dhe përqafon politikën etnofilitiste fanariote …, ndonse nuk jemi grekë por që bakshishi i tyre na detyron ti rrimë në krah . Fatkeqësisht për ne!

Grekët (Qipriotë, fanariotë, Aleksandriane ...) pohojnë se vetëm Patriarku Ekumenik mund të thërrasë një këshill, mendim që është dëshmuar i gabuar si nga historia antike ashtu edhe nga kohët moderne.
Një këshill i madh u thirr në Jeruzalem në 1672 nën patriarkun Dositeo II, për shembull, në të cilin iu dha anatema Protestantizmit. Duke u rikthyer në kohë, le të kujtojmë Këshillin e Moskës, në fund të shekullit XVI ,
në të cilin kalendari Gregorian u anatematizua, etj. Pretendimet papale të Fanarit janë njohur prej kohësh dhe ne nuk jemi më të skandalizuar.
Por ne jemi skandalizuar nga një erë e keqe që perceptohet në Kishë, bie një erë e keqe e mosmarrëveshjes dhe përçarjes.
Nëse ekziston një sfidë për këtë shekull në mesin e orthodhoksëve, është të gjesh terren të përbashkët për dialog dhe të braktisësh pretendimet etnofiliste nga njëra anë, dhe imperialiste nga ana tjetër.

Besimtarët orthodhoksë duhet ta mbrojnë Kishën nga papizmi (i jashtëm dhe i brendshëm) dhe nga ndarja, nga humbja e traditës liturgjike dhe e jetës sipas mësimeve të Etërve.
E ardhmja jonë varet nga kjo. Ne na duhet të mbështesim guximin e Shenjtërisë së Tij Teofilit III të Jeruzalemit dhe shpresojmë që Këshilli në Jordani përfundimisht të bëhet.


Përshëndetje

[arbereshi_niko]

[arbereshi_niko]

[arbereshi_niko]

KISHAT E RUMANISE SERBISE DHE POLONISE, DO TE MARRIN PJESE NE KESHILLIN E JERUZALEMIT NE JORDANI.

https://orthochristian.com 14 shkurt 2020


Përveç Patriarkanës së Jeruzalemit, e cila ka ndërmarrë iniciativën për të thirrur një mbledhje vëllazërore për të diskutuar çështjet e unitetit të Kishës në sfondin e krizës së tanishme të Ukrainës,
edhe Kishat e Rusisë dhe Tokave çeke dhe Sllovakisë, ku Sinodet e shenjta të të cilëve tashmë kanë mbështetur zyrtarisht nismën e Jeruzalemit,
përfaqësuesit e kishave Rumune, Serbe dhe Polake do të marrin pjesë gjithashtu në këshillin e ardhëshëm në Aman, Jordani.

Këshilli do të mbahet nga 25 deri më 27 shkurt.

Duke pasur parasysh pozicionin e vendosur të Sinodit të Shenjtë dhe Këshillit të Episkopëve të Kishës Serbe dhe deklaratave të përsëritura të primatit të saj dhe të shumë episkopëve të tjerë,
nuk është për t'u habitur që edhe Patriku Irinej synon të marrë pjesë në takimin në Aman.
Kisha polake ka marrë një qëndrim jo më pak të fortë, dhe ndërsa raportohej në mediat greke kohët e fundit ku tregonin se Kisha polake nuk do të përfaqësohej, ndihmësi personal i Mitropolit Savës shpejt i mohoi këto zëra.

Prania e Kishës Rumune ka qenë më e panjohur dhe pjesëmarrja e saj në Këshillin e ardhëshme është vënë në dyshim.
Megjithëse Sinodi i saj i Shenjtë nuk e njohu zyrtarisht "Kishën Orthodhokse të Ukrainës" të krijuar nga Kostandinopoja, ajo as nuk e hodhi poshtë me vendosmëri atë, ashtu siç bënë Kishat Serbe dhe Polake.

Sidoqoftë, në seancën e djeshme nën presidencën e Patriarkut , Fortlumturia e Tij Danielit të Rumanisë, Sinodi i Shenjtë i Kishës Rumune vendosi të dërgojë një delegacion në këshillin e Amanit,
raporton shërbimi zyrtar për shtyp i Kishës Rumune, agjensia e lajmeve të Bazilica .

Ndërsa retorika nga Kostandinopoja dhe mediat në një linjë me të, përpiqen të portretizojnë krizën e Ukrainës si Greqia kundër Rusisë ose grekët kundër sllavëve ,
vlen të përmendet se do të marrin pjesë në Koncilin e ardhëshëm si kishat e sferave me ndikim Grek po ashtu edhe me ndikim dhe Sllav …. –
jashtë këtyre sferave, qëndron Kisha Rumune me pjesëmarrjen e paralajmëruar .

Deklarata e Sinodit shënon se vetë Patriarku Daniel nuk do të marrë pjesë, në mënyrë që këshilli të mos interpretohet si një sintaksë e primatëve.







Sinodi rumun. - Foto nga Basilica.ro


"Kjo pjesëmarrje e Kishës Orthodhokse Rumune në mbledhjen vëllazërore në Aman është e motivuar nga fakti se të gjitha Kishat Orthodhokse Autoqefale kanë një përgjegjësi të punojnë së bashku
për ruajtjen, mbrojtjen dhe promovimin e unitetit eukaristik dogmatik, kanonik dhe Orthodhoks, sipas ungjillit të Krishtit dhe kanoneve të shenjta ", thuhet në deklaratë.

Sinodi Rumun gjithashtu përsërit qëndrimin e tij që patrikët e Moskës dhe Kostandinopojës duhet të rifillojnë dialogun sa më shpejt që të jetë e mundur për të zgjidhur problemin me çështjen e autoqefalisë në Ukrainë,
"në mënyrë që të mos thellohet polarizimi i dy palëve kundërshtare: njëra të Kishave Orthodhokse Pro-Kostandinopojës dhe tjetrës së Kishave Orthodhokse Pro-Moskës ".

Sinodi i Rumanisë gjithashtu thekson se teorikisht pajtohet me dhënien e autoqefalisë Kishës së Ukrainës, megjithëse kjo duhet të jetë për të gjithë Kishën,
jo vetëm për një pjesë, dhe duhet të jetë rezultat i një marrëveshjeje midis Moskës dhe Kostandinopojës, me një konsensus pan-orthodhoks të shoqëruar.

Prandaj, episkopët e Kishës Rumune nuk e aprovojnë koncesionin e njëanshëm të Autoqefalisë së Kostandinopojës ndaj një grupi minoritar në Ukrainë, megjithëse në teori kjo Kishë mbështet autoqefalinë për Ukrainën.
Një pozicion i ngjashëm është deklaruar edhe nga kishat dhe episkopët e tjerë. Janarin e kaluar, Fortlumturia e Tij Kryepiskopi Krizostomos i Qipros deklaroi se populli ukrainas ka të drejtën e autoqefalisë,
por që njerëzit kanë treguar se nuk janë të interesuar për të.
Mitropolit Sawa i Polonisë ka shprehur gjithashtu mbështetjen e tij për autoqefalinë ukrainase, megjithëse ai thekson se kjo duhet të bëhet sipas kanoneve .

Për më tepër, edhe Episkopi i Barishevkës së Kishës Orthodokse të Ukrainës konfirmoi sot në kanalin e tij Telegram se Patriarku Irinej do të marrë pjesë në këshillin e Amanit,
pasi vetë primati njoftoi një delegacion vizituesish të Ukrainës për këtë.

"U mbajt Sinodi i Shenjtë i Kishës Orthodhokse Serbe. Edhe një herë diskutuam dhe vendosëm të marrim pjesë në mbledhjen vëllazërore të primatëve të Kishave Lokale në Jordan,
të iniciuar nga Patriarku Theofilos III i Jeruzalemit. Shpresoj të shoh Mitropolitin tuaj të Kievit, Fortlumturia e tij Onufrij, në Aman ”, tha patriarku serb.

Bshkimi i Gazetarëve Orthodhoksë të Ukrainës gjithashtu raporton, duke iu referuar burimeve të tij, se Kisha Polake do të përfaqësohet në takim nga një delegacion i udhëhequr nga Kryepiskopi Abel i Lublinit dhe Kelmit.

Mitropoliti Sawa nuk do të jetë në gjendje të marrë pjesë për shkak të problemeve shëndetësore.

Deri më tani, dihet se 6 kisha do të marrin pjesë në tubimin vëllazëror të Jeruzalemit: Jeruzalem, Moskë, Tokat Ceke e Sllovake, Serbia, Polonia dhe Rumania,
ndërsa 5 e refuzuan ftesën: Konstandinopoja, Aleksandria, Greqia, Qipro dhe Shqipëria, të gjithë duke përmendur besimin se vetëm Kostandinopoja mund të thërrasë një këshill,
gjithashtu është raportuar se po bëhet punë serioze për të bindur Patriarkun Theodoros të Aleksandrisë.

Ende nuk ka deklarata publike në lidhje me ftesën e Patriarkanës së Jeruzalemit nga Kishat e Antiokisë, Gjeorgjisë dhe Bullgarisë.

Megjithë kundërshtimin e Kostandinopojës dhe Kishave greke, Fortlumturia e tij, patriarku Theofilos mbetet i vendosur të zhvillojë një takim të frytshëm,
dhe së fundmi është raportuar se ai ridërgoi ftesën e tij për të gjithë primatët për herë të dytë.


Zoti ndriçoftë mëndjet e barinjve tanë!
Përshëndetje

[arbereshi_niko]

Moskë, sulm me thikë në një kishë moskovite:
Të paktën dy të plagosur.

Sputnik news : 16.02.2020



Sulmuesi u ndalua nga vetë besimtarët dhe më pas iu dorëzua policisë,
e cila ndërhyri menjëherë në vend.

Herët në mëngjes një i panjohur i armatosur me thikë
sulmoi kishën e Shën Nikollës në Moskë,
ku u sul me armë të ftohtë, mbi besimtarët
që po merrnin pjesë në liturgjinë e të Dielës.

Sipas informacionit të parë, të zbuluar nga mediat ruse,
të paktën dy persona raportohet se pësuan lëndime,
të cilët janë transportuar në spitalin më të afërt,
për të marrë trajtimin e duhur mjekësor.

Sulmuesi, një rus 26 vjeçar, u ndalua nga vetë besimtarët dhe më pas
iu dorëzua policisë, e cila ndërhyri menjëherë në vend.

Lajmi u konfirmua nga përfaqësuesja e Ministrisë së Punëve të Jashtme, Irina Volk:

"Policët arrestuan një 26-vjeçar banor në rajonin e Lipetsk-ut", shpjegoi zyrtaria ruse.

-Aktualisht arsyet që e shtynë autorin të bëjë gjestin e çmendur nuk janë të qarta dhe tashmë policia ka filluar hetimet.

[arbereshi_niko]

Një analizë mbi komunikatën e lëshuar në takimin e primatëve në Jordani.

Më 26 shkurt 2020, në Aman, një sintaksë e primatëve dhe përfaqësuesve të Kishave Lokale Orthodhokse u thirr nga patriku Theofilos i Jeruzalemit. Në mbrëmjen e së njëjtës ditë, deklarata përfundimtare (njoftimi për shtyp) i mbledhjes u botua në internet. Le të shohim çfarë ka në këtë dokument dhe çfarë jo?

Në takim morën pjesë delegacioni nga Kisha orthodhokse e Jeruzalemit i kryesuar nga patriku Theofilos, delegacioni i Kishës ruse i kryesuar nga patriku Kirill, delegacioni i Kishës serbe i kryesuar nga patriku Irenej, delegacioni i Kishës rumune i kryesuar nga mitropoliti Nifon, delegacioni i Kishës polake i kryesuar nga kryepiskopi Abel, delegacioni i Kishës Ceko-Sllovake i kryesuar nga mitropoliti Rastisllav.







Pjesmarrës të takimit në Aman - Foto nga Bashkimi i gazetarëve orthodhoks









çfarë nuk është në komunikatë:

DENIMI I QARTE I VEPRIMEVE TE PATRIKUT BARTHOLOMEU.

Fillimisht, ishte e qartë se lajtmotivi i mitingut të primatëve ishin veprimet e paligjshme të Patrikut Bartholomeu në Ukrainë. Të gjithë pjesëmarrësit në takim kritikuan vazhdimisht dhënien e Tomos-it "Kishës Orthodhokse të Ukrainës" si personalisht ashtu edhe zyrtarisht (përmes Sinodit të Kishave të tyre). Ata ishin gjithashtu kritikë ndaj pretendimeve papale të Kostandinopojës.

E vërtetë, formati i mbledhjes në Aman nuk nënkupton një dënim të drejtpërdrejtë të patrikut Bartholomeu. Sipas kanuneve të Kishës, kjo mund të bëhet vetëm brenda një Këshilli (Koncili ), në përputhje me rregullat procedurale. A është një skenar i tillë i mundshëm në të ardhmen? Padyshim që po.


MOSMARREVESHJA ME FANARIN QE KA PERVETESUAR DHENIEN E AUTOQEFALISE.

Kjo shkon përtej kompetencës së sintaksës së Amanit. Para së gjithash, për shkak të formatit të saj.

E drejta për të dhënë autoqefali ishte për t’u marrë në konsideratë në Këshillin e Kretës në vitin 2016. Sipas kreut të Departamentit për marrëdhënie të jashtme kishtare të Kishës OrtHodHokse Ruse, Mitropolitit Ilarion (Alfjev) të Volokolamsk, në dokumentet përgatitore kishte marrëveshje për procedurën për dhënien e autoqefalisë. Prandaj, bazuar në këto marrëveshje, Kisha Kiriarkale (ose Kisha nënë) njofton dëshirën e saj për ti dhënë autoqefalinë një pjese të saj, Patriarkanës së Konstandinopojës, si Kisha e parë në diptikët. Kostandinopoja u dërgon një njoftim të gjitha Kishave lokale duke kërkuar pëlqimin e tyre dhe, në rastin e marrëveshjes së përgjithshme që secila prej Kishave shpreh në Këshillin e vet, Kisha e re autoqefale pranohet në familjen e Kishave Lokale, pasi t'u jepet Tomosi përkatës , të nënshkruar nga primatët e të gjitha Kishave Orthodhokse Lokale.

Theksojmë edhe një herë se ka pasur një marrëveshje paraprake për procedurën e lëshimit të Tomosit, por ajo marrëveshje nuk ishte ratifikuar - tema u hoq nga agjenda e Këshillit të Kretës. Prandaj, Mitropoliti Ilarion shprehet se "në përfundim të këtij Këshilli, Patriarku Bartholomeu deklaroi se këto marrëveshje nuk ishin në fuqi dhe filloi të jepte njëanshmërisht autoqefali".

Sot nuk ka konsensus midis Kishave lokale në lidhje me qasjen ndaj të drejtës për të dhënë autoqefali. Edhe midis atyre që nuk e kanë njohur "autoqefalinë" e "Kishës Orthodhokse të Ukrainës", ka kisha që nuk kundërshtojnë të drejtën e Kostandinopojës për të dhënë autoqefali në përgjithësi. Për shembull, kishat rumune ose shqiptare.

DENIMI I TOMOSIT PER ” KISHEN ORTHODHOKSE TE UKRAINES “ DHE PER SKIZMEN E UKRAINES.

Fakti që skizmatika ukrainase mund të pranohet në Kishë vetëm përmes pendimit, ndryshe vetëm Kisha nënë, ose Kisha Orthodhokse Ruse, mund t'i japë autoqefalinë Kishës së Ukrainës, është përsëritur shumë herë. Koncesioni mekanik i "autoqefalisë", i nënshkruar nga Patriku Bartholomeu pa marrë parasysh situatën në Ukrainë, nuk e zgjidhi problemin e skizmës, por vetëm e përkeqësoi atë, siç vërehet nga Kryetari i Kishës Orthodhokse të Ukrainës, Mitropoliti Onufrij, në një fjalim për pjesëmarrësit në takimin në Aman.

Për më tepër, ai theksoi se dhënia e autoqefalisë në Kishën kanonike të Ukrainës (Kisha Orthodhokse e Ukrainës) nuk do të zgjidhë problemin e përçarjes në vend, pasi Kisha Orthodhokse e Ukrainës ka autokefali de fakto: "Me kalimin e kohës, Rrethanat e brendshme dhe të jashtme të përjetuara nga Kisha e Shenjtë Orthodhokse e Ukrainës dhe populli ukrainas kanë stimuluar proceset e përmirësimit të pavarësisë dhe vetëqeverisjes që ekzistojnë në jetën dhe ministrinë e kishës. Sot ne kemi një autoqefali të vërtetë. Ne kemi Sinodin e Shenjtë, kemi Këshilli episkopal, ne kemi një gjykatë të pavarur kishtare. Ne zgjedhim dhe porosisim episkopët në mënyrë të pavarur, ngremë dioqeza të reja. Kemi institucionet tona arsimore shpirtërore, institucione të ndryshme sinodale për ndërveprim me botën e jashtme dhe ministrinë sociale ".

Pothuajse të gjithë pjesëmarrësit në mbledhjen e Ammanit argumentojnë se skizmatikët e Ukrainës “kisha e sapoformuar “ nuk ka urdhërime / hirotonisje / shugurime kanonike. Mungesa e formulimit të një qëndrimi në këtë temë në kumtesën për media, për mendimin tonë, është shkaktuar nga hezitimi për të mos hedhur poshtë ata që kanë hyrë në bashkësi kungimi me "Kishën Orthodhokse të Ukrainës" nga Kisha. Por nuk ka dyshim se Kisha me siguri do ti kthehet çështjes së natyrës kanonike të "shenjtërimeve" skizmatike.

Çfarë ka në komuniktë:

1. Eshtë theksuar roli i Patrikut Theofilos "në të gjitha përpjekjet e tij të vazhdueshme për të hapur rrugën për dialog dhe për të bashkuar vëllezërit në frymën e çmuar të unitetit". Eshtë thënë se "Jeruzalemi dëshmon për atë Qytet të Shenjtë i cili vazhdimisht shpall ekzistencën e tij shumëfetare dhe multikulturore, duke u krenuar për ekzistencën e tij si shtëpia e tre besimeve Abrahamike, Krishtërimit, Judaizmit dhe Islamit".

Ky paragraf konfirmon që Patriku i Jeruzalemit ka të drejtën e plotë për të thirrur këshilla orthodhokse.

2. U theksua se "ky takim shërbeu për të forcuar lidhjet vëllazërore midis vëllezërve dhe kishave të tyre, për të promovuar lidhjet e paqes në Krishtin midis tyre, për të mbështetur unitetin e kishave orthodhokse dhe për të përtërirë dialogun me shpresë lutjeje për të sjellë pajtimin atje ku ka pasur përçarje ".

Eshtë përtëritja e dialogut që mund të quhet teza kryesore e paragrafit të dytë. Sigurisht, zonat e ndjeshme të identifikuara në komunikatën "ku ka pasur përçarje" kanë të bëjnë kryesisht me "çështjen e Ukrainës". Tani praktikisht nuk ka dialog për të. Patriku Bartholomeu demonstron në të gjitha mënyrat ngurrimin ose paaftësinë për t'u përfshirë në një dialog të tillë. Retorika e tij e fundit, edhe në lidhje me takimin e Amanit, konfirmon vetëm natyrën autoritare dhe diktatoriale të politikës Fanariote. Një “dush i ftohtë” me kërkesën për një dialog nga përfaqësuesit e gjashtë Kishave lokale do të shkaktojë jo vetëm habi, por edhe probleme serioze brenda kampit të mbështetësve të Fanarit.

Nënshkrimi i Patrikut Kirill nën vendimet sintaksore dëshmon se Kisha Orthodhokse Ruse është e hapur për dialog. Por dialogu duhet të zhvillohet në frymën e dashurisë vëllazërore dhe nuk duhet të diktohet nga ambiciet e Patriarkanës së Kostandinopojës.

3. Pjesëmarrësit e takimit "ranë dakord që vendimet në lidhje në çështje me rëndësi pan-Orthodhokse, përfshirë dhënien e autoqefalisë për Kisha të veçanta, duhet të kryhen në një frymë të dialogut dhe unitetit pan-orthodhoks, dhe me një konsensus pan-orthodhoks ".

Ne kemi folur tashmë për marrëveshjet në lidhje me të drejtën e dhënies së autoqefalisë përpara thirrjes së Këshillit të Kretës. Ky paragraf deklaron dëshirën për t'u rikthyer në diskutimin e problemit. Ekziston gjithashtu një implikim i pamjaftueshmërisë së vendimeve që kanë vetëm rëndësi pan-orthodhokse, Kisha pasi është thelbësisht katolike (pajtuese).

Me sa duket, Fanari ose nuk dëshiron ta shohë dhe ta kuptojë atë ose bën sikur se mban mend. Prandaj, pjesëmarrësit në Aman u detyruan thjesht ti kujtojnë fanarjotëve të vërtetat ekleziologjike ( kishtare ).

4. Mbështetje iu shpreh Kishës Orthodhokse Serbe në lidhje me Maqedoninë veriore dhe Malin e Zi.

Skizmatikët maqedonas tashmë e kanë sqaruar disa herë se po negociojnë me Fanarin në mënyrë që kjo tu garantojë statusin e tyre autoqefal. Në këtë kuptim, pohimi i pjesëmarrësve në takim se "kjo pyetje duhet të zgjidhet përmes dialogut brenda Kishës Orthodhokse Serbe dhe me mbështetje pan-Orthodhokse", flet për mënyrat e vetme të mundshme dhe të pranueshme për t'u marrë me këto probleme .

Me fjalë të tjera, sintaksa theksoi papranueshmërinë e ndërhyrjes në punët e brendshme të një Kishe tjetër. Në këtë kuptim, vëzhgimi për Maqedoninë veriore, siç na duket, ka të bëjë jo vetëm me kishën serbe, por edhe atë ruse. "çështja maqedonase", ashtu si "çështja e Ukrainës", mund të zgjidhet vetëm brenda kishave nënë dhe me mbështetje pan-orthodhokse.

5. Në Aman u vendos që Kishat Lokale "duhet të takohen vëllazërisht, mundësisht deri në fund të këtij viti, për të forcuar lidhjet e bashkimit përmes lutjes dhe dialogut".

Ky paragraf, pa dyshim, është rezultati kryesor i gjithë ngjarjes. Ideja e sintaksës së Amanit është kundërshtuar jo vetëm nga fanariotët, por edhe nga përfaqësuesit e forcave politike të huaja. Kjo ide e njëjtë shkel hegjemoninë e krijuar artificialisht nga Fanari në botën orthodhokse.

Amani ka treguar që Kisha mund të bëjë pa Patrikun Bartholomeu, i cili nuk është i vetëm në gjendje të mbledhë këshilla dhe nuk është vetëm ai në gjendje të marrë disa vendime të rëndësishme në Kishë.

Në këtë kuptim, takimi në Aman është, sipas fjalëve të Episkopit Viktor (Kotsaba) të Baryshevka-s, një "kthesë nga një greminë" dhe një " moment që ndan ujrat" ( përshtatje në shqip – ndan shapin nga sheqeri ) . Përmes Amanit, Kisha ka ripohuar edhe një herë karakterin e saj pajtues dhe propozoi një alternative ndaj politikës së deri tanishme të Fanarit.

Për më tepër, tashmë është e qartë se Asambleja në Aman është bërë dëshmi e një Këshilli pan-Orthodhoks. Nevoja për thirrjen e tij tashmë është deklaruar nga Patriku Irinej i Serbisë dhe nga përfaqësuesit e Kishës Rumune.

6. "Pjesëmarrësit shpresojnë që Shenjtëria e tij, patriku ekumenik Bartholomeu si kryepalk (πρεσβεια τιμές) do t'i bashkohet këtij dialogu së bashku me primatët, vëllezërit e tij".

Përveç kërkesës për pjesëmarrje në mbledhjet pasuese, ky paragraf i kujtoi Patrikut Bartholomeu se ai është i pari "për nder", por jo "në fuqi", dhe të gjithë primatët e tjerë të Kishave lokale janë të barabartë me të. Në Orthodhoksi nuk mund të ketë një analog të Papës, sepse në këtë rast Kisha do të shkojë kundër thelbit të saj.

Përfundime kryesore

Megjithëse shumë flasin me përbuzje për takimin e vetëm 6 nga 14 Kishat lokale (ose 15 me Kishën Amerikane, autoqefali e së cilës nuk njihet nga të gjithë), ata harrojnë se këto 6 kisha përfaqësojnë rreth 80% të të gjithë besimtarëve në Orthodhoksia Botërore.

Mund të thuhet me siguri se pas Amanit, realitetet në të cilat ekziston Kisha orthodhokse sot kanë pësuar ndryshime të rëndësishme.

Tek e fundit, është njohja e nevojës për ngjarje të tjera të ngjashme, deri sa të realizohet një Këshill pan-orthodhoks.

Në të vërtetë, kohët e fundit Kisha është privuar praktikisht nga mundësia e dialogut. Doktrina e krijuar dhe promovuar nga Fanari që Patriarkana e Kostandinopojës mund të udhëheqë Kishat e tjera, ka treguar se nuk ka asgjë të mirë për Orthodhoksinë.

Për më tepër, të paktën për 100 vitet e fundit, Fanari nuk ka arritur të zgjidhë një problem të vetëm (përveç ndihmës për tejkalimin e ndarjes në Kishën Bullgare). Përkundrazi, historia tregon se shumë shpesh Patriarkana e Kostandinopojës ka marrë një pozicion shkatërrues ndaj Kishës, si në aspektin e mbështetjes për "Kishën e gjallë" të krijuar nga bolshevikët, ashtu edhe për sa i përket reformës së kalendarit, dhe sot në lidhje me "Kishën Orthodhokse të Ukrainës". Pas Amanit, vendime të tilla, nga këndvështrimi i sensit të përbashkët, janë thjesht të pamundura.

Sintaksa e Amanit e kthen Kishën në rrugën e pajtueshmërisë, sepse vetëm në këtë mënyrë është e mundur jo vetëm të tejkalohen problemet, por edhe të arrihet uniteti në Krishtin.

[arbereshi_niko]

Nga faqa zyrtare e Koash-it


† Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë


REZISTENCË NDAJ PANDEMISË


Vëllezërit dhe motrat e mi të shtrenjtë,
Në këtë kohë, të gjithë jemi zënë në befasi, njësoj sikur të jetë shpallur një Luftë Botërore e re nga një armik i padukshëm.
Të gjithë, po qëndrojmë të pavendosur para ndryshimeve të paparashikueshme, që kjo pandemi (COVID-19) e paparë ndonjëherë ka sjellë në jetën e të pasurve dhe të varfërve, të njerëzve të shkolluar dhe të thjeshtë, në shëndetin e tyre, në ekonomi, në lëvizjen e njerëzve, në format e argëtimit, në mënyrën se si festojmë.
Është detyra jonë që të shmangim panikun, depresionin dhe dëshpërimin. Nga ne kërkohet gjakftohtësi, kthjelltësi, vëmendje dhe bindje e shtuar ndaj udhëzimeve të Qeverisë dhe të strukturave të shëndetësisë. Duhet të falënderojmë përzemërsisht të gjithë ata që përkujdesen për pastërtinë, rendin publik, informimin dhe mbi të gjitha mjekët dhe infiermierët, të cilët ndodhen në linjën e parë të luftës për shërimin e të sëmurëve.
Duke qëndruar brenda në shtëpi, le të mos lejojmë të na pushtojë nervozizmi dhe grindjet, por le të kultivojmë kreativitetin, predispozitën paqësore, mirësinë, mirëkuptimin, dhembshurinë dhe dashurinë.
Sa jemi besimtarë, le ta intensifikojmë lutjen tonë, që kjo periudhë sprove të mos zgjatë më tej, që të shërohen të sëmurët rëndë e të ndalet përhapja e mëtejshme e pandemisë (COVID-19). Dhe, për më tepër, që Perëndia të ndriçojë grupet e shkencëtarëve dhe të gjendet sa më shpejt trajtimi parandalues dhe shërues ndaj këtij virusi.
Mbi të gjitha, kemi nevojë urgjente që të forcojmë besimin tonë te Perëndia. Besimi dhe dashuria janë armët më të fuqishme mbrojtëse edhe ndaj sulmit të këtij virusi të padukshëm që po kërcënon njerëzimin. Në fund fare, diçka e mirë ka për të dalë edhe nga kjo krizë dhe shpresojmë që shoqëria njerëzore t’i rishikojë vlerat dhe përparësitë e saj.
Pra, vëllezër e motra, le t’i themi Jo tronditjes dhe shqetësimit! Le të kemi më tepër guxim e fuqi për ta përballuar me dinjitet këtë sprovë, le të tregojmë më shumë bindje ndaj udhëzimeve dhe mbi të gjitha, le të kemi solidaritet të sinqertë. Paqja dhe shpresa e Perëndisë le të fuqizojnë durimin dhe rezistencën tonë dhe le t’i drejtojnë vendimet që duhet të marrim në zgjedhjet dhe ndryshimet që tashmë janë bërë të detyrueshme në jetën tonë.

20 mars 2020

[arbereshi_niko]

Ҫfarё mёsimesh jete mё jep pandemia=Covid 19!





1. Besimi-Pasiguria ёshtё e vetmja e sigurtё. Jeta gjithmonё di tё surprizojё me kёnaqёsitё dhe pakёnaqёsitё. Por ekziston ai qё e mundi botёn.

2. Dashamirёsia-jam i varur nga tё tjerёt. Nёse nuk marr pёrgjegjёsinё qё ta dua jetёn, vёshtirё tё jetosh ti.

3. Gёzimi-Negativiteti mos ta pranosh se jemi tё vdekshёm mund tё tё shkaktoj ankth ekzistencial. Ekziston ai qё e mundi vdekjen.

4. Durimi-Njё ndёr gjёrat qё nuk e kontrolloj ёshtё vdekja, por jeta ime mund tё analizohet prej meje nё kohё.

5. Vetёpёrmbajtja-Vёshtirёsia pёr vetkontroll, mё jep tё kuptoj se nevojitet tё punoj shumё tepёr me veten.

6. Paqja-Shkenca ёshtё shёrbyese e njerёzimit, por edhe feja gjithashtu.

7. Mirёsia-E mira dhe mbrojtja e tjetrit ёshtё edhe e mira ime.

8. Zemёrbutёsia=Tё ruash ndjesinё pёr shpёtimin e njeriut, por edhe tё veprosh pёr ta shpёtuar.

9. Korrektesa-Indiferenca ime mund tё shkaktojё fatkeqёsi tek njё tjetёr.

10. Dashuria-Kemi njё porosi: Doni njёri-tjetrin, sepse dashuria e pёrsosur largon frikёn!




Dhimiter Qosja


Burimi: orthodhoksiaebashkuar