Përse beson në Zot?

[Albo]

Perse beson ne Zot?

Ne nje bisede me nje mikun tim, duke e ditur qe une jam besimtar dhe ai nuk beson, me pyet nje dite.

- Ore Ilir, ti je djale i zgjuar, ke pune te mire, ke familjen tende, jeton mes gjithe te mirave ne Amerike, perse te duhet Zoti? Pyetja e tij shprehte nje habi te tij te brendshme. Ne mendjen e tij si ateist apo i pafe, njerezit qe besonin ne Zot ishin ose njerez fukarenj, ose njerez analfabete e te pashkolle qe sipas tij "genjeheshin nga feja". Une e degjova dhe nuk iu pergjigja menjehere, duke e patur te qarte se nga cfare kendveshtrimi e shikonte ai ceshtjen e besimit e fese.

- Po mire une qe zgjedh te besoj ne lirine time, po ty perse te shqeteson fakti qe une besoj ne Zot?

- Nuk eshte se me shqeteson, thjeshte nuk llogjikoj dot ne mendjen time se cfare mund te shtyje nje njeri te besoje ne Zot.

- Besimi nuk eshte ceshtje llogjike pasi te dish dhe te besosh nuk eshte e njejta gje. Te dish do te thote te deshmosh me shqisat e tua dicka si te vertete. Te besosh do te thote te pranosh si te vertete dicka qe nuk e ke pare dot me syte e tu apo nuk e ke prekur dot me duart e tua.

- Po cfare te terheq ty per shembull tek Zoti apo feja pasi mua nuk me terheq asgje?

- Fakti qe ti shqetesohesh apo te ben pershtypje besimi im, deshmon se edhe ti ke brenda teje nje etje shpirterore per te njohur krijuesin. Ti mund te mos e pranosh, ti mund t'ia mohosh vetes qe te shuash kete etje e te vdesesh shpirterisht, por kjo nuk do te thote se ti nuk e ke kete etje brenda teje. Une besoj se cdo njeri ne kete bote e perjeton njesoj kete etje shpirterore per te njohur krijuesin e tij. Eshte pjese e pandare e natyres sone njerezore.

- Perse duhet te kem une etje shpirterore per te njohur Krijuesin tim? Une e di se kush eshte krijuesi im, eshte majmuni, ma ka thene Darwini e shkenca.

- Jo, ti nuk e di ate gje. Ti e BESON ate teori qe te ofron shkenca pa patur asnje mundesi per ta deshmuar apo provuar, as ti vete si individ, e as shkenca. Pra me kete qe the sapo pohove qe edhe ti beson, por nuk beson ne Zot, beson ne shkence.

- Dakord, mund te kesh te drejte per kete gje. Nuk e kisha pare ndonjehere me ate sy, por pranoj qe une besoj ate qe me meson shkenca. Ku qendron problemi ketu?

- Problemi qendron se shkenca nuk merr persiper qe te studioje dimensionin shpirteror te njeriut, boten e tij te brendshme, por vetem materien dhe boten e tij te jashtme. Te besosh vetem tek shkenca, si pa dashur, ajo qe ti po ben eshte se je duke i mohuar vetvetes si njeri natyren shpirterore. Je duke thene se ti si njeri je nje grusht kockash, mishi e gjak, e asgje me shume. Te gjitha mendimet qe ti ruan ne mendje, te gjitha ndjenjat qe perjeton ne zemer, per ty nuk ekzistojne.

- Ah, me nxorre aty ku doja. Ku e di ti qe Shpirti ekziston?

- Kur une isha femije dhe ndonje burre plak vdiste ne pallat apo ne lagje, dhe lajmi vinte edhe ne familjen tone, une si femije gjithmone pyesja: "Po perse vdiq filani?" Gjyshi im plak pergjigjej me te qeshur por qe mbarte ne vetvete nje te vertete te madhe: "Vdiq se harroi te merrte fryme!" Keto fjale te tij qe kishin per qellim te qetesonin friken e nje femije te vogel nga vdekja, deshmonin shume me shume se kaq. Deshmonin qe a) fryma e njeriut e mban ate gjalle dhe i jep jete b) fryma nuk eshte dicka fizike pasi as nuk shihet e as nuk preket, por i jep jete gjithe njerezve dhe gjithe gjallesave te kesaj bote. Qe ti jap pergjigje pyetjes tende, une e di se Shpirti ekziston pasi une vete jam njeri, dhe ai shpirt me jep jete. Njeriu pa shpirt vdes e nuk eshte me njeri pasi shpirti e ka braktisur trupin e tij.

- A nuk po e ve theksin me shume tek bota shpirterore e njeriut se sa tek fiziku i tij?

Aspak. Per mua si besimtar njeriu apo natyra njerezore i permban te dyja, edhe boten fizike edhe ate shpirterore, jane te dyja te pandara dot nga njera tjetra. Gabimin e ben ti kur perpiqesh te pranosh vetem boten materiale te njeriut dhe ti mohosh ate shpirterore atij. Dhe kete nuk ia ben njeriut, ja ben edhe vetvetes, pasi edhe ti je njeri.

- Cfare lidhje ka natyra njerezore e njeriut me Zotin?

- Kur je duke udhetuar ne nje makine lluksoze e komode, por nuk e di se cfare prodhimi eshte, cila eshte pyetja e pare qe i ben shoferit? Cfare marke makine eshte kjo, kush e ka prodhuar dhe ne cfare viti eshte prodhuar? Pse e ben kete pyetje? Pasi e di qe ajo makine qe ti po nget nuk eshte prodhuar vetvetiu. Dhe makina eshte hic asgje si dizajn krahasuar me dizajnin e njeriut qe eshte shume me i komplikuar dhe perfeksionuar se makina. Perse kur vjen fjala tek njeriu ti nuk ben te njejten pyetje: Kush e ka krijuar kete njeri?

- Nuk e bej pasi shkenca e ka provuar qe njeriu eshte produkt i evolucionit te majmunit ne njeri...

- Perseri, ajo eshte nje teori qe shkenca nuk e ka provuar dot kurre, e nuk do ta provoje dot kurre. Ne shkolle a nuk na mesonin qe te vertetonim teoremat qe merrnim si te verteta? Atehere perse ti merr si te vertete dhe beson nje teori pa vertetim?

- Mire atehere, nese njeriu nuk eshte krijuar nga majmuni, e qenkerka krijuar nga Zoti, cfare provash ke ti qe vertetojne kete gje?

- Prova qe une kam eshte deshmia e Vete Krijuesit ne Bibel. Nese te ka rrene rasti ta lexosh, ne te Zoti na tregon se si u krijua gjithcka, qe nga toka e qielli e deri tek njeriu. Eshte nje deshmi e Zotit percjelle njerezimit nepermjet njerezve te tij te zgjedhur, qe njihen si profete.

- E kam lexuar, por as ajo nuk eshte e vertete pasi as ajo nuk na provon se si Zoti e krijoi njeriun deri ne detajin me te vogel. Thjeshte na tregon me pak fjale se cfare ndodhi, pa dhene detaje, dhe une nuk e besoj dot kete gje pasi me tingellon si perralle...

- Ke te drejte qe Zoti nuk na deshmon te gjitha detajet se si u krijua bota e njeriu, por nuk ke te drejte kur thua qe eshte perralle. Ne Dhiaten e Vjeter ne Bibel, ne Librin e Gjenezes ne mesojme shume mbi motivet qe e shtyne Zotit per te krijuar njeriut dhe dhuratat qe ai i dha njeriut, por jo te gjitha detajet e proceseve se si e realizoi kete gje. Per shembull, mesojme qe Zoti e krijoi njeriun nga balta sipas ngjashmerise dhe shembellyres se Tij. Tani te te pyes une ty: nese Zoti do te kish deshmuar e hedhur ne leter cdo detaj te ketij procesi, cfare vlere do te kish kjo per ne njerezit? Asnje vlere. Ti e quan edhe perralle te pabesueshme, por une do te thosha qe eshte "perralla" e vetme e historise se njeriut e njerezimit qe ne kemi. Fakti qe ti nuk e beson, nuk te ben ty me te ditur apo me te pasur se une qe e besoj.

- Perse duhet te kerkoj une te njoh kete Zot?

- Pasi Ai eshte i vetmi qe mund ti japi pergjigje pyetjeve ekzistenciale mbi njeriun pasi Ai eshte krijuesi i njeriut dhe e njeh krijesen e Tij me mire se kushdo. Mund te rrish te vrasesh mendjen vete me vite te tera se si eshte ndertuar ajo makina qe te pelqeu, ose mund te gjesh kompanine apo personin qe e ndertoi e ta pyesesh qe te te tregoje.

- Si mund te kerkoj une nje Zot te padukshem qe as e shoh e as e prek dot? Eshte njesoj si te shoh enderra me sy hapur.

- Ti nuk mund te trokasesh dot ne shtepine e Zotit, por Ai mund te trokase ne zemren tende. Rruga e njeriut per te njohur Krijuesin eshte rruga e perulesise. Jo duke perdorur llogjiken pasi mendja jone nuk mban dot edhe sikur te doje dijen qe krijoi universin perfekt. Jo duke perdorur shqisat tona pasi ato nuk shohin dot as diellin ne kupen e qiellit e jo me Krijuesin e gjithesise. Jo duke u treguar kryenece dhe mendjemedhenj ne ate qe jemi apo dime. Por duke kultivuar perulesine. Mjafton te ulesh koken tende para qiellit e te thuash nje lutje te thjeshte: O Zot, ndricoje erresiren time shpirterore! Kjo eshte ftesa me e mire per Zotin te trokase ne zemren tende. Zoti u qendron larg dhe kthen shpinen kryeneceve, dhe mban ne krahet e Tij gjithe njerezit e perulur.

- Nje Zot i padukshem, i paprekshem, i padegjueshem, do te trokasi ne zemren time?

Jo vetem qe do te trokasi ne zemren tende, por do te depertoje dhomat me te erreta te shpirtit tend. Do te gjeje strehe ne shpirtin tend. Do ta pastroje ate nga erresira e do ta ndricoje ate me Driten e Tij te pakrijuar. Do te ngrohi zemren me flaken e hirit e besimit dhe do te ndricoje mendjen qe ti te mund te shohesh rrugen qe Perendia ka hapur per ty ne kete jete.

- Une kujtoja se njeriu ka vullnet te lire, perse duhet te beje sic e meson Zoti?

- Pikerisht, te jesh besimtar, te besosh ne Zot, do te thote te nenshtrosh vullnetin tend te lire si njeri, Vullnetit te Perendise. Te mos jetosh me sipas planeve qe ke bere vete per jeten, por sipas planeve qe Perendia ka bere per ty. Perendia na dhuroi vullnetin e lire dhe Perendia na e respekton kete vullnet te lire. Zoti nuk na imponohet me force per te na shtyre qe te besojme ne Te. Njeriu ishte krijesa e dashurise se Zotit. Na deshi shume pa na krijoi dhe na beri nje dhurate kaq te vyer si vullneti i lire, qe e dallon njeriun nga te gjitha krijesat e tjera. Ajo qe Zoti pret prej nesh eshte qe ta duam ne po te njejten menyre te pakushtezuar si na do Ai ne. Ne e shprehim dashurine tone per te, duke nenshtruar vullnetin tone Vullnetit te Tij. Duke e vendosur jeten tone ne duart e Tij.

- Me duhet te pranoj, asnjehere nuk e kam marre seriozisht punen e Zotit apo fese, sic e ke marre ti. Une prape nuk besoj ne Zot, por nga biseda qe beme bashke, me ndihmove te rrezoj disa paragjykime te miat per njerezit me besim ne Zot.

[Ingenuous]

Hygoi ka nje fjale ku pak a shume thote: Kollaj te mos besosh ne Zot sa s'ke patur nje femije te semure!

[dardajan]

Kush është qëllimi i krijimit të njeriut nga ana e zotit ?
A ka ndonjë interes apo përfitim që ka krijuar njeriun ?
Nëse ka kush është ky interes ?
Unë mendoj se asgjë nuk krijohet pa një qëllim, mund edhe të arsyetoj, hipotezoj, mbi qëllimin e krijimit të njeriut, por doja të dija si e arsyetoni ju besimtarët këtë.
Është e vërtet që trupi i njeriut është thjesht një makinë biollogjike dhe brënda kësaj makine ka një shofer apo energji rreth 20wat që humbet me vdekjen e njeriut, të cilën ju e quani shpirt. Por përse u krijua kjo makinë biollogjike këtë ma sqaro pak megjithse un kam mendimin tim për këtë.
Unë nuk besoj që erdhi nga majmuni por nuk besoj që zoti e krijoi kështu kot për të lozur meqë është i aftë të bëj gjithçka.

[Albo]

Kush është qëllimi i krijimit të njeriut nga ana e zotit ?
A ka ndonjë interes apo përfitim që ka krijuar njeriun ?
Nëse ka kush është ky interes ?
Unë mendoj se asgjë nuk krijohet pa një qëllim, mund edhe të arsyetoj, hipotezoj, mbi qëllimin e krijimit të njeriut, por doja të dija si e arsyetoni ju besimtarët këtë.
Është e vërtet që trupi i njeriut është thjesht një makinë biollogjike dhe brënda kësaj makine ka një shofer apo energji rreth 20wat që humbet me vdekjen e njeriut, të cilën ju e quani shpirt. Por përse u krijua kjo makinë biollogjike këtë ma sqaro pak megjithse un kam mendimin tim për këtë.
Unë nuk besoj që erdhi nga majmuni por nuk besoj që zoti e krijoi kështu kot për të lozur meqë është i aftë të bëj gjithçka.

Per aq kohe sa do "mendosh", asnjehere nuk ke per te njohur Perendine e nuk ke per t'u ndricuar prej Tij. Te mundohesh te "kuptosh" Zotin do te thote t'a kthesh ate ne nje njeri, ta ulesh Ate nga natyra e Tij hyjnore ne natyren tone njerezore, ne menyre qe ti te mund ta studiosh e kuptosh me mendjen tende njerezore. Mendja njerezore para dijes se Perendise eshte si puna e nje gote uji para ujit te nje oqeani. E mbledh dot ujin e oqeanit me nje gote uji qe ti mund ta pish? Sigurisht qe jo.

Njeriu e njeh Perendine vetem aq sa Perendia na ka shfaqur ne historine e njerezimit per Veten e Tij dhe aq sa na lejon natyra jone e krijuar njerezore.

Albo

[WesternBlot]

Kjo eshte nje ceshtje e vjeter sa vete njerezimi. Personalisht arsyet per te besuar qe ka Zot jane subjektive kurse ato per te mos besuar jane objektive.

[dardajan]

Per aq kohe sa do mendosh,

Është më mirë pa thonjza, Po të ishte se nuk duhej të mendonim por duhej vetëm të bindeshim dhe të besonim verbërisht. Krijuesi hyjnor apo natyror nuk do tna i jepte mundësinë e të menduarit dhe lirinë e të besuarit.

Te mundohesh te "kuptosh" Zotin do te thote t'a kthesh ate ne nje njeri,

Gabim llogjike nga ana jote, Të mundohesh të koptosh zotin do të thotë që ti të mundohesh dhe të hysh në arsyetimin e tij dhe jo ai në arsyetimin tënd.
Pra pyetja është e thjeshtë. Vendosu në vënd të zotit që po krijon një makinë biologjike, dhe bëji pytjen vetes për çfarë po e krijoj unë këtë makinë kush është qëllimi. Çfar do kryej kjo makinë ? Pse u dashka që një shpirt të futet brënda kësaj makine ta ngasë atë për shumë vjet pastaj të shkoj nga ka ardhur. Ku është qëllimi? Ku është fitimi?

Njeriu e njeh Perendine vetem aq sa Perendia na ka shfaqur ne historine e njerezimit per Veten e Tij dhe aq sa na lejon natyra jone e krijuar njerezore.

Unë si atesit mund ti jap përgjigje këtyre dy pyetjeve, por do doja ju si do përgjigjeshit konkretisht dhe jo me llafe në erë si ato që shkruajte më parë. Mundohu dhe sforcohu të llogjikosh njëherë me mëndjen tënde se ai krijuesi jot ta ka dhënë këtë mundësi.

[prishtina75]

......sepse Zoti nuk beson ne ne, me te drejt!

[Ujka Pjetracaj]

nese do ta shikonim Zotin, do te besonim apo jo? Zoti thote te lum jane ata qe s'pane dhe besuan, ate here si jemi krijuar ne qe sbsojme ne Zot? nga majmunet, sigurisht, po me ben pershtypje, majmunet dhe gjithcka tjeter kush e krijoi? sa cudi, shkenca qe po zbulon shume gjera, sa menjde paket qe eshte, qe sdin gjene me te thjeshte dhe me te shtrenjte, jeten e perjetshme ne krahet e krijuesit... po ata qe rrrine ne mal cka jane? me fal o Zot po nuk eshte sekret tashme, tani e dime Qofshin te bardha,,, 500m larg shtepise time eshte nje fushe ne mal, un nuk do shkoja atje ne oren 24:00 jo se kam frige!!! por se nuk dua ti shoh,,, as te flas me to... por e di qe jane atje, Mitet Zoti i krijoi, un si kam frige...

[mia@]

Ajo qe me irriton mua eshte kur shpeton nje femije thone "Mrekulli e Zotit", nderkohe ne boten vdesin me mijera femije per arsye te ndryshme, por askush nuk e quan veper te Zotit. Zoti eshte "selektiv" dhe me femijet? Pse i sjell ne jete kur as nuk i jep nje shans dhe atyre per te jetuar ne rrugen e Zotit? Ju thoni jane punet e Zotit. Ne nuk i kuptojme dot. Atehere si pret Zoti ta kuptojme e te ecim ne rrugen e tij kur ai na ben konfuz, e te dobet shpirterisht me "veprimet" e tij? Apo akoma me shume ai e di shume mire aftesine tone te te kuptuarit gjersa vet na krijoi. Nese ne nuk e kuptojme atehere eshte faji i tij. Duhet te gjeje menyra me te thjeshta, drejtperdrejta nese do vertet qe gjithe njerezit te kthehen ne rrugen e tij. Eshte detyre e prinderit te edukoje femijen e drejtoje, nuk pret nga femija ta gjej vet rrugen e duhur apo jo?

[Albo]

Është më mirë pa thonjza, Po të ishte se nuk duhej të mendonim por duhej vetëm të bindeshim dhe të besonim verbërisht. Krijuesi hyjnor apo natyror nuk do tna i jepte mundësinë e të menduarit dhe lirinë e të besuarit.

Besimi eshte te DEGJOSH ate qe Zoti te thote dhe ta BESH pa e analizuar, pa u munduar per ta kuptuar. Njesoj si puna e asaj femijes jote, qe kur ti thuash mos e bej me ate gje, apo beje keshtu, ai e ben pavaresisht se mund te mos e kuptoje arsyen se perse prindi i tha te mos e beje apo beje ate gje. Ky eshte besimi.

Gabim llogjike nga ana jote, Të mundohesh të koptosh zotin do të thotë që ti të mundohesh dhe të hysh në arsyetimin e tij dhe jo ai në arsyetimin tënd.
Pra pyetja është e thjeshtë. Vendosu në vënd të zotit që po krijon një makinë biologjike, dhe bëji pytjen vetes për çfarë po e krijoj unë këtë makinë kush është qëllimi. Çfar do kryej kjo makinë ? Pse u dashka që një shpirt të futet brënda kësaj makine ta ngasë atë për shumë vjet pastaj të shkoj nga ka ardhur. Ku është qëllimi? Ku është fitimi?

Kur djali yt 5 vjecar te pyet: o babi, cfare eshte teoria e relativitetit se e degjova qe e zuri ne goje ai xhaxhi ne televizor? Ti si prind si i pergjigjesh? Ta shpjegon babi me imtesi qe ta kuptosh, apo do te mundohesh te gjesh nje pergjigje per moshen e tij te vogel? Keshtu edhe puna e njeriut dhe Zotit. Njeriu asnjehere nuk do te kuptoje se si Zoti i ben shume nga punerat e Tij, pasi aq na eshte dhene ne natyren tone te krijuar, ne nuk ndajme me Perendine te njejten natyre, te njejten esence. Do te ishte njesoj sikur ti te uleshe e tregoje murreve te shtepise, murre qe ti ke ngritur me duart e tua, se si e projektove dhe ndertove shtepine.

Do marresh rrugen e gabuar dhe te veshtire te mundimit per te "kuptuar" si dhe pse Zoti e beri ate qe beri, ose mund te degjosh Ate te ta rrefeje me gojen e Tij. Ose mund ta pyesesh ate e te degjosh ate se cfare Ai ka per te thene. Ti zgjedh rrugen e budallait, rrugen e "une jam Zot i vetvetes", rrugen qe ndoqem edhe ne komunizem per 50 vjet, rrugen e "forcave tona".

Unë si atesit mund ti jap përgjigje këtyre dy pyetjeve, por do doja ju si do përgjigjeshit konkretisht dhe jo me llafe në erë si ato që shkruajte më parë. Mundohu dhe sforcohu të llogjikosh njëherë me mëndjen tënde se ai krijuesi jot ta ka dhënë këtë mundësi.

Te ka pyetur njeri se perse zgjodhe qe te behesh baba e te sjellesh femije ne jete? Femija eshte fryti i dashurise se nje cifti, nje burri dhe nje gruaje. Ashtu si femijet tane jane fryti i dashurise, ashtu edhe krijimi i njeriut nga Perendia ishte nje krijese dashuria. Perendia e krijoi njeriun nga balta e tokes por i dha dy dhurata te cmuara nga natyra e Tij: i dha "ngjashmerine dhe shembelltyren e Vetes" ne fizik, i dha edhe "jete me Frymen e Tij Jetedhenese". Perendia na krijoi jo vetem njeriun por edhe gjithe krijesen qe njeriun e rrethon. Krijesa, ajo qe ne quajme sot "bote", u krijua per njeriun. Perendia ia dha gjithe krijesen njeriut dhe kjo krijese ishte e tij, per ta ruajtur e sjelle ne kungim me Perendine. Njesoj sic ben edhe nje baba i mire, qe i jep femijes se tij nje detyre me pergjegjesi per te bere, per te pare nese femija e tij i ka mbajtur veth ne vesh keshillat e tij, apo i ka injoruar.

Kjo nuk eshte dicka qe une e "kuptova" duke vrare mendjen, une kete e mesova ne Librin e Gjenezes ne Bibel, ku profeti citon ate qe Perendia Vete i tregoi.

Ajo qe me irriton mua eshte kur shpeton nje femije thone "Mrekulli e Zotit", nderkohe ne boten vdesin me mijera femije per arsye te ndryshme, por askush nuk e quan veper te Zotit. Zoti eshte "selektiv" dhe me femijet? Pse i sjell ne jete kur as nuk i jep nje shans dhe atyre per te jetuar ne rrugen e Zotit? Ju thoni jane punet e Zotit. Ne nuk i kuptojme dot. Atehere si pret Zoti ta kuptojme e te ecim ne rrugen e tij kur ai na ben konfuz, e te dobet shpirterisht me "veprimet" e tij? Apo akoma me shume ai e di shume mire aftesine tone te te kuptuarit gjersa vet na krijoi. Nese ne nuk e kuptojme atehere eshte faji i tij. Duhet te gjeje menyra me te thjeshta, drejtperdrejta nese do vertet qe gjithe njerezit te kthehen ne rrugen e tij. Eshte detyre e prinderit te edukoje femijen e drejtoje, nuk pret nga femija ta gjej vet rrugen e duhur apo jo?

Zoti nuk ndihmon boten. Zoti nuk ndihmon gjithe njerezit e botes. Zoti ka pushtet e fuqi qe t'i imponohet gjithe botes e gjithe njerezve, por nuk e ben nje gje te tille pasi kjo do te binte ndesh me vullnetin e lire te njeriut. Duke na dhene vullnet te lire ne njerezve, jemi ne ata qe zgjedhim rrugen e drejte apo rrugen e gabuar me vullnetin tone te lire. Perendia na pret krahapur qe ne te kthehemi ne rrugen e drejte me vullnetin tone te lire, por jo te na imponohet me force. Vetem kur i afrohemi Perendise me perulesi, vetem kur pendohemi per gabimet tona, vetem kur ngrejme koken lart nga qielli e i lutemi atij me nje zemer te hapur, Ai do te na vizitoje, mbroje, udhezoje, ndricoje e bekoje me gjithe te mirat. Por per aq kohe sa ne nuk kemi vend ne jeten tone per Zotin, per aq kohe sa ne jemi te dashuruar me vetveten, per aq kohe sa jemi "vete Zot", Perendia na qendron larg e na kthen shpinen.

Gabimi qe ti ben me lart eshte se ben me faj Zotin per mekatet e njerezve. Te jesh qenie me vullnet te lire do te thote jo vetem te kesh liri per vendimet e qendrimet qe mban, por edhe te mbash pergjegjesi per to. Dhe kur vjen fjala tek femijet, Zoti nuk na tha "bente femije vetem po te kini per te ngrene dhe po kini pasuri te madhe". Zoti na tha mos e vrini mendjen se cfare do te hani, cfare do te pini, cfare do te vishni, se te gjitha qe ju duhen per jeten do t'iu jepen. Ashtu si zogjte as nuk mbjellin e as nuk korrin e as nuk vene ushqim menjane. Dhe na tha shkoni e shumohuni, gezohuni ne femijet tuaj. Keshtu bene gjysherit tane me besim qe ishin shume here me te varfer se ne e jetojne ne nje kohe shume here me te veshtire se ne, kurse ne sot, niperit e tyre, jemi kthyer ne njerez qe perpara dashurise se vetvetes nuk veme aq femijet tane. Perse duhet te sjell ne jete femije kur me duhet te heq dore e sakrifikoj nga jeta ime per ta? Kjo eshte ajo qe na meson bota ne te cilen jetojme apo jo?

Albo