Shenjtori i ditës.

[Irenna]

E martë, 28 tetor 2014 - Shenjtori i ditës.

Dëshmor Terenti, Neonila e fëmijët. Rostislavi në Moravi. Oshënar Athanasi i Konstandinopojës.

Oshënar Athanasi i Konstandinopojës.

Shën Athanasi lindi rreth vitit 1220 pas Krishtit. Origjina e oshënarit ishte nga Adrianopoja. Babai i tij Gjergji dhe nëna Efrosina ishin shumë të pasur por edhe shumë besimtarë. Kur lindi oshënari prindërit e tij e pagëzuan dhe i vendosën emrin Aleks.

Që në moshë të vogël Aleksi dukej se do të ndriçonte shumë njerëz me shembullin e tij. Me kujdes dhe vëmendje të madhe përpiqej të mësonte Shkrimin e Shenjtë dhe shërbesat e shenjta. Dëshira e tij e vetme ishte të mohonte tërësisht çdo gjë tokësore dhe t’i përkushtohej tërësisht Perëndisë. Nuk vonoi shumë dhe i riu Aleks u largua nga të afërmit e tij dhe shkoi në një manastir të Selanikut ku ishte murg xhaxhai i tij. Kështu Aleksi u bë murg dhe mori emrin Akaki.

Më pas shkoi në malin e shenjtë. Është e pamundur të përshkruajë dikush ushtrimet e tij shpirtërore atje. Për virtytet e tij të shumta të gjithë e nderonin dhe e respektonin. Shenjti, duke menduar se nga këto lëvdime tokësore mund të humbiste lavdinë e përjetshme, u largua nga manastiri dhe shkoi në Jerusalem.

Për 8 vjet me radhë qëndroi në manastirin e Shën Llazarit. Gjatë kësaj periudhe mori skimën e madhe dhe u quajt Athanas. Më pas u hirotonis dhjak dhe prift. Mbreti i asaj kohe, Androniku, duke parë virtytet e shenjtit i ftoi të gjithë klerikët dhe mitropolitët e vendit që të zgjidhnin, nëse donin patriark të vendit Athanasin.

Të gjithë njëzëri e zgjodhën shenjtin patriark e pas kësaj i çmuar është kontributi i oshënarit në forcimin e Kishës, e cila në atë kohë sulmohej prej heretikëve. Shenjti u vlerësua dy herë i denjë për fronin e patriarkut pasi në sajë të sulmit që i shpallën disa klerikë, të cilët nuk duronin dot kontrollin e atit të tyre shpirtëror, u detyrua të japë dorëheqjen në paqe. Pas dorëheqjes së dytë shenjti shkoi në shkretëtirë ku gjithë kohën e kalonte vetëm me kreshmë dhe lutje. Për jetën e tij të pastër Perëndia shpesh e vlerësoi të shohë vegime të perëndishme, të profetizonte dhe të bënte mrekulli. Shenjti ndërroi jetë më datë 28 tetor në moshën 100 vjeçare.

[Irenna]

E mërkurë, 29 tetor 2014 - Shenjtori i ditës.

Oshënare dëshmore Anastasia e Romës. Oshënare Ermelinda. Oshënar Abrami, Maria.

Oshënare dëshmore Anastasia e Romës.

Shën Anastasia ishte nga Roma dhe jetoi rreth shek. III. Prindërit e saj ishin shumë të pasur dhe pas vdekjes së tyre, pasurinë që trashëgoi Anastasia ua shpërndau të varfërve.

Anastasia ishte vetëm 20 vjeçe kur braktisi të gjitha dëshirat tokësore dhe vendosi të ndjekë jetën murgjërore. Në atë kohë nuk ishin krijuar akoma manastiret dhe shumë të reja që dëshironin t’i përkushtoheshin Perëndisë jetonin të gjitha bashkë në një shtëpi brenda qytetit. Aty ato adhuronin Zotin dhe përhapnin besimin e krishterë tek hebrenjtë dhe paganët.

Anastasia i mësoi kanonet e jetës murgjërore nga një grua e urtë dhe besimtare që quhej Sofia. Kaluan shumë vite dhe shenjtorja bënte një jetë me të vërtetë murgjërore por djalli, i cili dëshpërohej nga përparimi shpirtëror i saj, përdorte të gjitha mjetet për të penguar. Ai shpejtoi të përdorte shërbëtorët e tij të cilët kënaqeshin kur mundonin të krishterët.

Kështu tirani i quajtur Provo kur mësoi se Anastasia besonte se Perëndia i vërtetë ishte Krishti, u egërsua dhe urdhëroi që të shkonin në shtëpinë e saj dhe ta merrnin me forcë. Atëherë Sofia duke i dhënë kurajë i thoshte shenjtores: “Rruga e martirizimit do të udhëheqë në parajsë”. Që të martirizohej dikush për Krishtin nuk është vdekje por lumturi dhe gëzim.

Pas kësaj Provi e urdhëroi që t’i falej idhujve përndryshe ajo do ta pësonte shumë rëndë. Gjithashtu tirani i thoshte shenjtores se për hir të rinisë dhe bukurisë së saj ia vlente që ta mohonte Krishtin. Atëherë Anastasia e vendosur iu përgjigj: “Unë njoh vetëm një rini dhe një bukuri, atë që i jep Krishti shpirtrave besimtarë të cilët preferojnë vdekjen në vend të të mirave materiale kur ato ofrohen për të tradhtuar Perëndinë”. Pas kësaj përgjigje tirani u egërsua dhe urdhëroi ta torturonin pa mëshirë. Së fundi urdhëroi që t’i pritej koka.

Kështu shën Anastasia mori kurorën e paprishur të martirizimit.

[Irenna]

[Irenna]

E enjte, 30 tetor 2014 - Shenjtori i ditës.

Apostull Kleopa, Justi, Artemai nga të 70 -t. Dëshmor Zinovi e Zinovia.

Dëshmor Zenovi dhe Zenovia.

Shën Zenovi dhe motra e tij Zenovia vinin nga një fshat i Kilikisë të quajtur Egis. U rritën nga prindër të perëndishëm me mësimet ungjillore. Kur prindërit e tyre vdiqën, të tërë pasurinë e shpërndanë tek të varfërit. Zenovi, i cili kishte studiuar mjekësi, shëronte të gjitha ata që vinin pranë tij.

Përdorte shumë pak ilaçe dhe këshillonte të thërrisnin në lutje emrin e Jisuit. Rreth vitit 290, perandori i pamëshirshëm Diokleciani dërgoi në Kiliki Lisian, një prefekt mizor për të persekutuar të krishterët.

Dëgjoi për çuditë e Zenovit dhe e thirri përpara gjykatës që të mohonte Krishtin. Shenjtori nuk iu frikësua torturave, por shpalli Krishtin dhe dëshirën për të vuajtur për Të. E varën dhe ia shqyen të tëra gjymtyrët.

Kur motra e tij, Zenovia, mësoi për torturën që po hiqte i vëllai, u hidhërua dhe nuk mundi dot ta përmbante zemërimin kundër qeveritarit. E morën edhe atë dhe e shtrinë në dy shtretër të zjarrtë plot me qymyr të ndezur. Mbeti e paprekur. E hodhën në një kazan me ujë që vlonte. Pastaj e nxorën jashtë qytetit dhe ia prenë kokën, duke i dhënë mundësinë kështu që të merrte kurorën e martires.

[Irenna]

[Irenna]

E premte, 31 tetor 2014 - Shenjtori i ditës.

Apostull Stahi, Apeli, Ampli, Narkisi, Urbani, Aristovuli nga të 70 -t. Jakovi i Nisibit dhe i Mikdonisë.

Jakovi i Nisibit dhe i Mikdonisë.

Ka lindur në Mesopotami, ndoshta në Nisibi, kryeqytet i Mikdonisë. U bë eremit në male duke përballur motin e keq. U dobësua nga ushqimi shumë i varfër dhe ushtrimi i trupit të tij, por shpirti iu forcua me anën e lutjes dhe të leximit.

Kishte dhuntinë e parashikimit. Gjithashtu në vitet 308-309 u dorëzua episkop i parë i Nisibit. Solli pranë Krishtit shumë idhujtarë si dhe ata që nuk u kishin rezistuar torturave dhe kishin mohuar Krishtin gjatë kohës së persekutimeve. Vetë ai kishte vuajtur atëherë së tepërmi. U kujdes edhe për edukimin e bashkëpunëtorit të tij të mëvonshëm, shën Efremit të Sironit. Në vitin 325, pasi mori pjesë aktive në Sinodin I Ekumenik të Nikesë, siç dëshmon Athanasi i madh, takoi në Bizant episkopin e atjeshëm, shën Mitrofanin, të cilin dhe e varrosi kur vdiq.

Në vitin 338, kur persët kishin rrethuar pa rezultat Nisibin, ai veproi në mbrojtje të qytetit dhe dërgoi një re insektesh që pickoi kuajt dhe elefantët e armikut dhe i egërsuan ato. Fjeti në bedenat e qytetit dhe u varros në muret e tij. Lipsani i tij u bë simboli mbrojtës i qytetit. Shkroi vepra të pavërtetuara. Nderohet më 31 tetor dhe më 13 janar.

[Irenna]

E shtunë, 1 nëntor 2014 - Shenjtori i ditës.

Anargjendët Kozma e Damian nga Azia. Oshënar dëshmor i ri Jakovi.

Anargjendët Kozma e Damian nga Azia.

Shenjtorët Kozma dhe Damian ishin nga Azia. Prindërit e tyre ishin një model i përkryer i bashkëshortëve të krishterë. Kur mamaja e tyre, Theodoti, mbeti e ve, ia kushtoi të gjithë jetën edukimit të krishterë të fëmijëve, Kozmait dhe Damianit. Të dy vëllezërit dalloheshin për zgjuarsinë e tyre dhe studiuan shumë shkenca, veçanërisht shkencën e mjekësisë dhe përkushtimin human. Shëronin sëmundje të ndryshme pa marrë asnjë shpërblim dhe për këtë u quajtën anargjendë. Të shumtë ishin ata të sëmurë të cilët, pasi gjenin shërim, dëshironin të falënderonin shenjtorët por ata nuk i pranonin shumë nderimet e njerëzve dhe u përgjigjeshin atyre duke përdorur fjalët e Shkrimit të Shenjtë: “Bekimi dhe lavdia, urtësia dhe falënderimi, nderimi, fuqia dhe forca janë tek Perëndia ynë në jetë të jetëve”. Kështu me përulësi anargjendët Kozma dhe Damian i shërbyen të tjerëve gjatë gjithë jetës së tyre. Ndërruan jetë në paqe dhe u varrosën në vendin e quajtur Ferema.

[Irenna]

[Irenna]

diel, 2 nëntor 2014 - Shenjtori i ditës.

Dëshmor Akindini, Pegasi, Autoni, Elpidofori dhe Anembodisti. Andoni i Selanikut (ish i Durrësit).

Dëshmor Akindini, Pegasi, Autoni, Elpidofori dhe Anembodisti.

Këta martirë të shenjtë bënin pjesë në oborrin e mbretit të Persisë Sapori II (339-379). Kur mbreti ndërmori një luftë të përgjakshme kundër të krishterëve, shën Akindini, Pegasi dhe Anembodisti, u strehuan në një shtëpi diku në qytet dhe i nxisnin të krishterët të qëndronin të fortë në besën e tyre, pa marrë parasysh rreziqet që iu kanoseshin. U kapën dhe i rrahën mizorisht para mbretit. Kur mbreti blasfemoi për Krishtin, u verbua, por shenjtorët patën mëshirë për të dhe menjëherë tiranit iu rikthye shikimi. Martirët e Krishtit i shtrinë në shtretër hekuri të nxehtë, pastaj i hodhën në një kazan me plumb të shkrirë. Nuk i cenoi asgjë, madje një nga ushtarët që rrinte pranë tyre, Afthonio, kur i pa të pacenuar, u bë i krishterë. Menjëherë ia prenë kokën pa u bërë gjyq për të. Shenjtorët pësuan edhe tortura të tjera, gjatë të cilave, Elpidofori, një nga anëtarët e rëndësishëm të Senatit dhe shtatë mijë persë u kthyen në besim. Të gjithëve ua prenë kokat. Ndërsa Akindini, Pegasi dhe Anembodisti u hodhën në një gropë me kafshë të egra, por përsëri i ruajti hiri i Perëndisë, gjë që bëri të mundur kthimin në besim të nënës së mbretit. Shenjtorët fituan kurorën e martirit bashkë me nënën e mbretit dhe 28 shokët e tyre.

[Irenna]

E hënë, 3 nëntor 2014 - Shenjtori i ditës.

Transferimi i lipsanit të Shën Gjergjit. Dëshmor Akepsimai, Josifi, Aithalai në Persi.

Transferimi i lipsanit të Shën Gjergjit.

I lindur në një fshat afër, ishte prift në Neapoli (Nevsehir) të Kapadokisë, në mes të Azisë së Vogël. Por u martirizua në fshatin Malakopeja, 29 km në jug. Malakopeja e historisë së Bizantit dhe epopeve të akritëve (ruajtësve të kufijve) tani quhet Derinkuju (turqisht = pusi i thellë). Atje banonin shumë të krishterë përpara shkatërrimit të vitit 1922. Fshati dispononte një katakomb fantastik me një qytet të nëndheshëm kolosal dhe një labirint me shtrirje 4 km2 dhe 18 kate!

Pra, shenjtin, i cili ishte plak dhe shëndetlig, e ftuan më 1797 për të meshuar në Malakopejë, e cila kishte mbetur pa klerik, për arsye të persekutimit të egër të atëhershëm kundër të krishterëve. Ai nuk e mori parasysh rrezikun dhe u nis. Por para Malakopejës turq fanatikë e sulmuan, e vodhën, e zhveshën dhe i prenë kokën.
Pas katër ditësh të krishterë të fshehur nëpër shkretëtira e gjetën trupin e tij, i bënë shërbesën dhe e varrosën shpejt e shpejt atje në vend.

Më vonë, neapolitët e morën lipsanin e paprishur që binte erë miro, sipas nxitjes së hieromartirit, i cili iu shfaq në ëndërr një të veje shpresëtare dy herë derisa ajo u bind. Lipsani u vendos në shtëpinë e atë Vasilit, bashkëmeshtar i martirit të ri, më pas u vu në kishën ku bashkëmeshonin dhe, mbas ikjes së të krishterëve (1924), në kishën e shën Efstathit në Athinë. Bile gjatë lundrimit për në Greqi lipsani qetësoi furtunën.

Disa nga mrekullitë e shpeshta të bëra pas vdekjes së tij deri tani: I ndëshkoi me sëmundje të gjithë kryepleqtë, sepse kishin shpifur për papa Neofitin, të birin e papa Vasilit, sikur ai gjoja shfrytëzonte lipsanin e shenjtë, por ai i shëroi kur ata u penduan, sapo ai iu shfaq dhe i qortoi. Një prift i Malakopejës, i cili mori fshehurazi një copë nga lipsani, u sëmur familjarisht dhe e ktheu atë i frikësuar, pasi u urdhërua nga shenjti në ëndërr. Në periudhën e urisë (1903), vaji i kandilit të tij nuk mbarohej. Bëri të binte shi në një periudhë thatësire. Shëroi sterilitetin, lëngatën (dobësimin e përgjithshëm të organizmit), sëmundjet nervore dhe shumë lloje të tjera sëmundjesh.