Kur isha i dashuruar

[maratonomak]

kur une erdha te ty vete dielli me ndricoi ata dy sy me ngrohi trupin ashtu sic gezini pershkon shpirtin une e di se vec ne e duam dashurine nje kohe e mire na buzeqeshi nuk frynte ere nuk bente ftohte shiu qendronte larg me kote vura re tek te shikoja 1 mije vajza per mua ishe ti cdo gje te ty me bente te lumtur ej te jeta jote une kisha humbur i humbur tek ty jetoj vec mendimi per ty tek shpirti pushoj . a e mban mend e dashur ti kur flisje vec per dashuri me shtrenfoje doren dhe u gezoheshe si nje femije si femije kur sheh dhuraten e tij ti me shihje mua me perqafove fort dhe me the te dua me puthje me pasion ah re kjo zemer shijen tende kur se haron ne krahet e mi qendroje e shlodhur une e ndieva shpirti yt ishte ngrohur por tani me ben te cmendem me kot me kot pres te rimekembem . te ishte dashuria si uje qe nuk mbarin te ishte si nje ender qe nuk haron te kishte jete me shume sesa jeton te ishte dashuria si rera e detit te ishte kaq shume sa yjet e qiellit te ishte vertete si zjari qe pervelon kaq i nevojshem sa ajri qe pa te nuk jetojme ,

[Maratonomak_1]

Cupke moj ti ishe ender reale e pa pare qe akoma me mban pezull ; rinia po me hiken

[Undefined]

Maratonomak! me vjen keq lexohet keqardhje ne meditimet tua, por nuk je as i pari edhe as i fundi. Jeta vazhdon ashtu e vrare apo e semure... akoma vazhdon. rendesi ka qe akoma te ekzistoj ajo deshire edhe pasion per te ecur para. Se di, thjesht po mundohem te shoh ca pikpamje pozitive... fundja fundit kete duhet te bejme te gjithe.
Wish u luck!

[maratonomak]

po.
me uro fat

[maratonomak]

eh dashuria
iken ato kohe tashme.

[studente22]

gjithkush ka te drejte te dashuroje po askush te plagosi dashurine.

[Poeti]

gjithkush ka te drejte te dashuroje po askush te plagosi dashurine.

Në këtë jetë njeriu normal i ven vehtes shumë ndalesa, ndalesa të cilat duhet (nëse veç nuk i ka vu) ti vej duke bërë krahasimin me vetvehten: Mos ia bëj tjetrit atë që nuk dëshëron ta bëj ty dikush tjetër!
Në veçanti nuk duhet lënduar të tjerët, sepse vetiu e lëndojmë edhe vehten tonë, ngase gjithëçka në këtë jetë kthehet sikur një bumerang dhe na godet kur më së paku e presim, prandaj larg lëndimeve, larg vrasjes në veçnti të dashurisë, sepse dashuria është shumë e thyeshme, shumë e lëndueshme dhe vështirë, tepër vështirë fal!