Budallaqet tona në

[Kreksi]

Budallakia Nr°1

NIM-ROD in Albanian ?
By Elidon Ahmeti (budalalqet tona në Internet)
Historians say, NIMROD was (first king of humanity) after (the Great Flood) and his name has meaning and origin of the Hebrew word (MARADH) maradh word meaning (Rebel). So the old Hebrew (NIM-ROD = MARADH-REBEL). This theory is so much ridiculous and inaccurate, except for the rebel character that he was correct, the name (Nimrod) has its meaning, 100% only in
Albanian and not in Hebrew.NIM-ROD in Albanian means (OR PROTECTOR OF HUMANITY aides)Dialect (GEG) word (NIM = Help-AID), and word (ROD = FARA tribe) .. Still today in northern Albania said that; (He boy or the girl) is (Rodin GOOD). So the word (ROD), mean (FARA tribe, race or GENI-BLOOD) ..

The Bible tells us that at the time when the king (Nimrod) mankind spoke a single language .. So spoke the language of mankind (Nuh-NOE -NOAH) and the eagle was the one who spoke the language (Nimrod grandson of Prophet Nuh) ..
Who was Nimrod?NIMROD a Biblical character, the boy (Cush), nephew (Ham-Cam) grandson of Prophet (nuh-NOE-NOAH). He was a hunter of wild animals the greatest of all time, who challenge God himself. He was very strong, sturdy and energetic, his passion was hunting lions because they were doing savages massacre people (his Rhodes) so, Nimrod retaliate by cutting off all the beasts on the hunt .. The sources biblical and early Jewish writings, Nimrod regarded as the leader of those who built the Tower of Babel .. Nimrod Kingdom include the cities of Babel, Erech, and Accad, all were in the land of Shinar. It is said that the hunter Nimrod savages in battle after defeating the armies of the sons of Japheth and Shem (ie descendants of two sons of Noah, Noah) decided to build a city in the area of ​​Mesopotamia, which he called Shinar. Nimrod became a sovereign ambitious and protector of his people until he came to challenge themselves to God. He wanted to retaliate against God, the death of his father and the people who were killed during the (Great Flood) as punishment of the Great God. NIMROD decided to build the famous Tower of Babel. The tower's height will pass Mount Ararat and will touch the sky .. It's high tower would allow Nimrod army arrived in heaven and fight against God and the angels against tij.KULLA Babel will also serve as protection against flooding God, if GOD had decided to flood the world again.

Legend tells, the tower began to build and was very high. Babel Tower had not yet ended when Nimrod had ordered his army to launch the war against God. They threw their darts from the top of the tower, against heaven and God Himself. Angels of God gathered the arrows one by one and to deceive people, threw the sky some blood drops. Archers cheering convinced that they had killed all the inhabitants of heaven. Then God spoke to seventy angels who surrounded him, about his throne and said: "Let us go down among them and confuse their language, the only language which they speak and be divided into seventy languages ​​other . "So, angels and builders did not understand each other more. It is the first language that people spoke before the angels to do and you confuse language was (Albanian language) certified by the king's own name NIM-ROD (Succorer Rodin OWN) ..

[Kreksi]

Budallakia Nr°2.

Coming from the star, by Fahrixharra
(budalalqet tona ne Internet)


By: Fahri Xharra

1 - first picture called Baptism of Christ is a painting that belongs in the Fitzwilliam Museum in Cambridge, England, painted in 1710 by Aert De Gelder, a Flemish artist and it seems clear that a UFO has issued some ray of light, exactly as evidenced today by many eye witnesses.
2 - The second picture belongs to a church pictorial called in the intersection and Visoki Decani Monastery in Kosovo. This mural was made in 1350.
3 - The third picture belongs to the same fresco intersection is therefore a closer view and more detailed. Can be distinguished even obvious that he was piloting the vehicle takes commands gives you hands there before.

[Kreksi]

Budallaqet Nr°3.

=Albanian language - the language of the gods= by Fahri Xharra
=Albanian language - the language of the gods= by Fahri Xharra (budallaqet tona në Internet)
2014-06-07 në orën 6:16.MD
You remember the Turks, Greeks and Serbs telling us how not to learn that Mr. hurt us when we speak English?
"Albanian blood that flows in our veins made me write this article, that I have not always close to never forget our motherland and our native language, which values shall know the future"
God speaks English! Albanian language, the language of the gods!
God speaks English!
"Albanian blood that flows in our veins made me write this article, that I have not always close to never forget our motherland and our native language, which values shall know the future"
International scale of all verified their findings well, it appears that the Pelasgians, have brought Europe, among others, the first alphabet, the most ancient civilization: workmanship, useful techniques, foundations of science, mythology, etc.., The in particular the name of Europe itself, wheat, bread invention, building cities and making records, laws, currencies, Olympics ... (Dr. Demetrius Pilika, 1994) Finally, the origin of the Albanian nation pelasgian , is indubitably proven, without any shadow ethnocentrism, through matching, accessory, irrefutable konvergjensave thousands of interdisciplinary data, usually unpublished, local, belonging to the following areas: historigrafisë, numismatics, epigraphy, radiometric physics, chemistry (metal, soil, etc..), ethnology, folkloristikës, linguistics, onomastikës, etymology, anthropology, hematology, balkanology, etruskologjisë, jurisprudence, paleography, statistics, demography, climatology etc..And analysis of these was said above give us Demetrius Pilika Edouard Shneider,Aristides Kola (etc.) as well as our own to follow it, thus survived History oceans and tidal waves that once its devouring of the time sink surface çitnin life in antiquity its descendants.Although often said that science has not yet retrieved the racial origin of the Pelasgians degrades lost in the dark of night time, yet again, the emergence of this ancient people on the eve of the history of peoples can be broken down among other things with one hand ancient people still living and that people with language still spoken. The origin of a nation is closely related to the origin of his tongue and a language independent means of a special people. God spoke English!Having navigated the Millennium Oqenin reach a really deny, steal, to mëshehur historical pedigree of envy than later and that was often dangerous to be mentioned also by the heirs of that vërteteje.To return to our treatment say that primitive languages were monosyllabic (a rrokëshe, a Zesh) and that with time and communication needs are shumërrokëshe process to add to the root of the word another sound to speak many words more composed, but at the same way as a child several months which begins belbimin a rrokëshe some words and in his own way and pasthirrjës call.
Herodotus (484-425 NRP) explains us in a very convincing experience with two children in Egjypt.Mbreti of Egypt to learn what the older people did this: Two newborn children were believed was a woman which had broken language so that it does not have the option of speaking were children and instinctively they do not affect the formation of their Dialect, because all languages begin to learn by ear (Listening). Herodotus explains that the first word that they had cried was "bread" Searching among foreigners, citizens of Egypt that the people who put this word, he found they were Frigjët those who say "bread". Frigjët, (Frigasit) and they were Pelasgians flitshin Albanian language today. And it really was monosyllabic words as possible from the child (A.Kola, E. Schneider)
To give its place to race pellazgjike type of humanity, we will not shërbehemi with quality anatomical (Edouard Schneider) but with language, fairy tales and stories, legends and customs Albanianism who are directly zbriturit of the Pelasgians. We'll talk about the Pelasgians shqipe.Gjuha language must have been a language admirative, ekslamative, demonstrative and imitative; so monosyllabic and concise language where every syllable, every sound gives a sense of plotë.Ne can know that the man of that time could not use two or more expressions rrokëshe to designate the sun, stars, earth, water , fire, spirit, man, birds, treesIf we assume that the language of the sun Shkyptarëve says Dill, Qillë heaven, and earth, stars Hylla Hyi, or zierm ziarm fire, wind human spirit peo, zhtazës shtans,; spending bird, tree pem `; heading Kok 'or Prime, water, water'; we see that all the names are short, sweet streams, meaningful expression with a large mock harmony.
Sun express the idea of a Sun is shining qendreje begins the day: From sun light flow day and drejta.Qielli then expresses the idea of co-creators (from mitollogjia, the union of heaven with earth made man)And the express ground black darkness on earth. Even today said. "And Black (ground)"Nir (man) expresses the human condition considerate view, summarized, restrained against nature. Edourd Schneider explains that the name derives from two words manwith ni (felt) with the new (with living room, standing).For greater deepening read authors cited aboveA deeper study of language sends Homer, language which is explained only by the Albanian side today. Further explanations of the language of God's beyond the scope of this article, but let this be a written grrithje oldest language of the world.
************************************************** ******Albanian language - the language of the gods!
"The first man who was born into the world has been Pellazgu, a man distinguished by the size and beauty of his figure that exceeds all other mortals qualities of the soul. Pellazgu was the first that taught people how to build houses and protected from the cold, he was taught to make clothes from the skin of sheep. Pellazgu was born from the earth to be the originator of gene mortal "Pausanias (-180 110 PRK PRK. (Pausania lib.VIII. 1.4)Pseudostudiusit Serbs, who are struggling for centuries brazen scams to sonship mojojnë Pelasgic-Illyrian-Albanian presence in the Balkans Arberors great-great grandfather, aiming not only Kosovo but also devouring Albania. It is recognized that text and data mbishkrimore a convoy of the immemorial, indigenous parailirët (root) Pelasgi expressly qualify as sons of soil sprouted from the earth, even as a "pre-lunar", as dawn in Europe before the appearance of hapësitar moon in the sky, which had no limits when the neighbor had not.
"But which was the language of the Pelasgians? People know that it was a very big number that spread throughout Pellazgjinë, in Italy, in Asia Minor, North Africa and the Iberian peninsula. We know also that the established religious system and gave the names of gods and worship set rules. Many scientists have identified Pelasgians with Arvanites today "(Language of the Gods, Aristides Kola, 2003)
"Albanian blood flowing in the veins of tuja made me dedicate this book, my daughter, that I have not always close to never forget thy motherland and your tongue ëmtare, whose values shall know the future. Century will live to be up to men as well as women, and if I can do what your made at that was not Albanian. Work hard as you can to revive the language of our ancestors in common because I also like that I came out from the European Pelasgians root (native) who populated Europe, this great island continent that lives in the ground and that was crossing the street and placement great family of humanity and intelligent. "(Konstainipojë, 31.12 .1893 Edourd Schneider) (letter sent Schneider copyright Edourd his daughter in the book:" Pelasgians, and their descendants "Paris 1894)
"The word" Destiny "in this case should have been advertised as the oldest word written in Albanian language. In our opinion does not matter who found this fact and what is written dialect word, of greater importance is that this actually make it useful for language and our culture. With this step Albanian language will pass as written seniority since 1462 in 750 BC, when it is accepted that the Iliad is formulated in writing. In this simple way Albanian language seniority will be added around 2,213 years, ie. Her age would pass in 750 BC In this way Albanian language would rank the oldest writing of the Aegean Region. This is a great honor that can bring our national language and culture. (PEZA Lutfulla & Ljiljana PEZA: In search of the roots of the Albanian language) "
Of these three books pulled this end that really should be proud to speak the language of the divine and we meet and you are worthy descendants of a people stërstërlashtë-Pelasgians. From this was born the idea more of this kind of writing which has the goal stërmohuesit unbelievers and the nation, our language and our heritage hujnore finally convince to remain silent. From these books and other books and we can see why we bimdemi so ungrateful, even from nations tjera.Po therefore, are the only living descendants of the Pelasgians, Illyrians.
"Do we have evidence to convince us that the language of the Pelasgians was it spoken language set by Albanians (Shkyptars). Yes, scholar response, and we certainly have evidence that can not be contested. To spread toward the hypothesis is true, we know that the ancient languages have only pellazgishten which is consistently used by Epirotes, Thessaly, Thracians, Illyrians Dardanians and others, a language still spoken today Albanians (E.Sch )Nine muses of Mnemosines (Mνημοσύνη) The nine muses by mythology "Greek." were: Calliope (epic) Clio (history), Erato (Love), Euterpe (Music), melpomene (Tragei) POLYHYMNIA (hymns), Terpsichore (dance), Thalia (Comedy)Urania (Astronomy).
But as those born?
Jupiter was Mnemozina wife who bore the nine muses, noted above.How did the word Mnemozinë? This explains Pellazgishtja or former Eagle In today: Mne - Ment, mind, intelligence and msoi, sue m, from the root to msu. Msonje submits it to learn something, and mos - Menya, thinking. So Mnemosina was the goddess of learning, from which the nine muses were born, in Greek museum that flow from Albanian Msois-teacher, teacher. Blessed are we, for our language of the gods.!

Do I need to study? Should forgetting the past?

A handful mëshojmë to divine our language and our history pelasgian? NO! Of course the word defter (tefters' books, defteros etc.).'re Old! We wrote this book Edouard Schneider said that defter the book, which comes from two words Pelasgic (read today Albanian) & ftyra two or dyftyra that often allegorically to m'shehur the truth in the book. A real face and the other face of mëshefur we liber.Libri was not for everyone. (Edouard Schneider, 1897 The truth pelasgian).You remember the Turks, Greeks and Serbs telling us how not to learn that Mr. hurt us when we speak English?

by: Fahri Xharra

[Kreksi]

Nr°1. Publikuar nga:
Thënie për shqiptarët
GJURMË ANTIKE TË ARKITEKURËS SË PELLAZGËVE,
PARAARDHËSVE TË SHQIPTARËVE

~ E drejta shqiptare për trashëgminë kulturore të Antikitetit ~
THE ANCIENT OF ARKITEKURËS tracks PELAGIANS,
ALBANIAN ancestors

Translations:
~ Right Albanian cultural heritage Antiquity ~
------------------
Baukunst IV.

1. Löwenthor zu Mykenä. (Bauten der Pelasger)

2. Mauerstruktur zu Mykena (Pel.).

3. Mauerstruktur zu Psophis (Pel.).

4. Thor zu Phigalia (Pel.).

5. Thor zu Amphissa (Pel.)

6. Der Parthenon zu Athen (erbaut von Iktinos und Kallikrates 454-438 v. Ch., II. Ep. dorischer Stil).

7. Das Erechtheion zu Athen (c. 409 v. Chr. II. Ep. ionischer Stil).

8. Denkmal des Lysikrates zu Athen 334 v. Chr. Korinth. Stil.

Grundriss des Denkmals.


9. Kapitäl vom Denkmal des Lysikrates.

10. Turm der Winde zu Athen.

11. Das Theater zu Segesta (nach Strack).

Zum Artikel "Baukunst".
Foto: GJURMË ANTIKE TË ARKITEKURËS SË PELLAZGËVE, PARAARDHËSVE TË SHQIPTARËVE ~ E drejta shqiptare për trashëgminë kulturore të Antikitetit ~ ------------------

Baukunst IV. 1. Löwenthor zu Mykenä. (Bauten der Pelasger) 2. Mauerstruktur zu Mykena (Pel.). 3. Mauerstruktur zu Psophis (Pel.). 4. Thor zu Phigalia (Pel.). 5. Thor zu Amphissa (Pel.) 6. Der Parthenon zu Athen (erbaut von Iktinos und Kallikrates 454-438 v. Ch., II. Ep. dorischer Stil). 7. Das Erechtheion zu Athen (c. 409 v. Chr. II. Ep. ionischer Stil). 8. Denkmal des Lysikrates zu Athen 334 v. Chr. Korinth. Stil. Grundriss des Denkmals. 9. Kapitäl vom Denkmal des Lysikrates. 10. Turm der Winde zu Athen. 11. Das Theater zu Segesta (nach Strack). Zum Artikel "Baukunst".

Gjithqka qenka shqiptare sipas ketyre publikuesve, a nuk janë këto marrëzira në dëmtimin e historise se vertete te popullit shqiptar ?

Tragjike ! Zgjohu shqiptar kunder Armikut te brendshëm !

[Kreksi]

ALBANIAN HISTORY ABOUT TOPICS:


FATBARDHA DEMI: FROM DODONA in Tibet (II)

FATBARDHA DEMI: FROM DODONA in Tibet (I)

DR. MATHIEU AREF: Epirus (north - south) Thesprotia, Molossia, Kaon - NEVER BEEN PART OF GREECE HAVE NOTHING !

RASIM BEBO: Threat politicized intellectual BY NAME 'Pelasgians'!

PROF.DR.LUFTULLA PEZA: ROOTS ARE CONCERN Albanian language!

DR.MATHIEU AREF: Dodona - TEMPLE OF PELAGIANS

DR.MATHIEU AREF: American EUROPE THIS TWO gave great civilizations, GREEK IT (THROUGH PELASGIANS) and ROMAN (VIA Etruscan)

DR.BLEDAR KOMINI: 'HOMO PELASGUS' - Pelasgians and their origin

PEZA PEZA & Ljiljana PROF.DR.LUFTULLA: Pelasgians produced wine EUROPEAN FIRST!

Ljiljana AND LUFTULLA PEZA: ZEUASTIKA - a symbol of ancient Pelasgian

FATBARDHA DEMI: NAME 'JESUS', 'Christ' and 'CHECK' explained ONLY LANGUAGE AND FAITH OF Pellazgo-Albanians (II)

FATBARDHA DEMI: NAME 'JESUS', 'Krish' and 'CHECK' explained ONLY LANGUAGE AND FAITH OF Pellazgo-Albanians (I)

DR.ARIF MATI (MATHIEU AREF): Pelasgians AND THEIR LANGUAGE

FATBARDHA DEMI: the moon and sun, cultic SYMBOLS IN TWO EAGLE heads PELAGIANS (II)

FATBARDHA DEMI: the moon and sun, cultic SYMBOLS IN TWO EAGLE PELAGIANS heads (I)

[Kreksi]

Edhe një smundje nga një Forum tjetër, sipas BARAT:

Gjuha shqipe flitej nga nuhi-noah
Pellazgo-Iliro-Shqiptarët kane lidhje direkte me profetin (Nuh – Noah - Noe).. Ai kishte tre djem Jafetin, Shemin dhe Çamin.. Jafeti, djali me i voglël i , (Nuhit - Noah - Noe) formësoi (indo-europianet) pra (Pellazgo-Arianet), prandaj gjuha Pellazgo-shqipe është rrënja e të gjithave gjuhëve Evropiane..
Ashtu siç cilesohen shpesh pellazget, si populli qe banonte tre kontinente, perpara se te ndaheshin ne kombe tjera, nga shkrimet e vjetra greke thuhet se, Pellazgjia shtrihej nga shtyllat e Herkulit (Gjibraltar) , deri ne (Kaukaz) dhe nga deti baltik ne veri, e deri ne (Egjypt) ne jug, e gjitha kjo tokë quhej (PELLAZGJI). Të njëjten tezë e vertetojne edhe lidhjet linguistike, racore (shqiptaret kane race mesdhetare, dinarike dhe alpike, por cuditerisht shume te homogjenizuar, sepse jane te mbledhura, apo te strukura shume kohe me heret, që nga shpërndarja e shume kombeve, pas kohes se Pelegut, që ishte mbreti i Babelit. Shqipja është GJUHA E PARË E SHKRUAR NË BOTË, është GJUHA E FILLIMIT!Ato gjenden në mbi 200000 “libra” (pllaka me shkrim kuneiform) të kulturës më të lashtë të botës - asaj sumere dhe egjypyiane. Provat gjenden edhe në kopjet e vjetra të Biblës. Besohet se tregimet biblike, veçanërisht kapitulli i parë, zanafilla/genesis, janë me prejardhje nga shkrimet e pllakave sumere si “Eposi i krijimit”. Bibla është përkthyer në mbi 2000 gjuhë të ndryshme, por pjesa e parë e 39 librave përbërës të "Dhiatës së Vjetër", e quajtur “Zanafilla”, paragrafi 6:4, e përmban provën SHQIP me fjalët "në fillim". Ajo ka qenë problem i madh për përkthyesit, të cilët përfundimisht e kanë lënë në gjuhën origjinale dhe kështu shprehja “në fillim” është një nga provat më të rëndësishme për prejardhjen nga gjuha shqipe edhe të tregimeve biblike. Një provë tjetër, përsëri në Bibël, është fjala “mallkim”, e shkruar si “Malakhim” Prandaj edhe emrat maleve dhe lumejve në të gjthë Europen e vjetër, kanë kuptime e tye vetëm në shqip.. Edhe perënditë Egjiptiane, Sumere apo Greke, shpjegohen dhe kuptohen vetëm nëpërmjet gjuhës shqipe, sepse gjuha shqipe ishte gjuha e fillimit, ishte ajo gjuhë që fliste edhe NOAH me djalin e tij JAFETIN, qe mbajti orgjinalitetin e gjuhes te Zotit.
===============================================
Albanian language spoken by nuhi-noah ?!

Pelasgian-Illyrian-Albanians have a direct connection with the Prophet (Nuh - Noah - Noah) .. He had three sons, Japheth, Shem and Japheth .. Cami, with the boy's voglël (Nuh - Noah - Noah) shaped (Indo-Europeans ) Well (Pellazgo-Aryan), therefore Pellazgo-Albanian language is the root of all the European languages ​​..

Pelasgians are considered as often as people who lived three continents, before parting in other nations, from ancient Greek writings say that stretched from Pellazgjia pillars of Hercules (Gibraltar), to (Caucasus) and the Baltic Sea in the north , until we (Egypt) in the south, all this land was called (PELLAZGJI). The same thesis is confirmed by the linguistic links, race (Albanians have bred Mediterranean, Dinaric and alpine, but very strangely homogenized, because they are collected, or crouched long time ago, since the distribution of many nations, after the time of Peleg , who was the king of Babel. Albanian is FIRST LANGUAGE wRITTEN iN tHE WORLD, tHE LANGUAGE oF THE BEGINNING is! They are found in over 200,000 "books" (tablets with cuneiform writing) on the ancient culture of the world - that Sumerian and egjypyiane. Tests found in old copies of the Bible. believed that biblical stories, especially the first chapter, the origins / genesis, are originally from Sumerian writings tiles as "Epic of creation". Bible has been translated into over 2000 different languages​​, but the the first of 39 books ingredient "Old Testament", called "Genesis", paragraph 6:4, the test contains ENGLISH with the words "in the beginning." It has been a major problem for translators, who eventually left in the original language and so the phrase "in the beginning" is one of the most important evidence for the origin of the Albanian language and biblical stories. Another proof, again in the Bible, is the word "curse", written as "Malakhim" Therefore the names of mountains and rivers in all the old Europe, the pieces have meaning only in English ..

The Egyptian gods, the Sumerians or Greek, explained and understood by the Albanian language, because the Albanian language was the language of the beginning, she was speaking the language NOAH his son Japheth, who kept the originality of the language of God.

[Kreksi]

Te gjith atyre qe nuk e dinin deri me sot se ç'ka do thotë fjala "nefillime" nga Testamenti i vjeter, që disa kujtojn se është fjalë me kupim shqip gabohen sepse, fjala=NEFILLIME= është një SHPREHJE GJEOGRAFIE QE DO THOTË:= "REGJIONI I NËNTË"= sipas ndarjes së vjeter Administrative Egjiptase që u bë rreth 3300 para kryshti nga Eksploratori i parë i te gjitha koherave Seozirisi (qê më vone i dhan emrin edhe Oziris...) pra Regjioni apo rrethi që quhej "NEFILLIM" ishte Lindja e Largët, Babiloni =(Bab-El-On)=Lindja e Diellit ! Pra miq te dashtun, JU lutemi, MOS t'IU BESONI MARRËZIRaVE NË INTERNET dhe interpretuesve sharlatan se shqipja kufizohet vetem se me Regjionin tonë Ballkanik mos te fluturojmi nga nxitja e këtyre sharlatanve...!

STOP INJORANCES !

"The honest and virtuous men gathered in the glittering city of Asgard the wicked are rejected in Hellen and there in the ninth region Niphulheim =the ninth region=Here are some of these changes the meaning of words that baffle philologists However the etymology is the same sacred as found in the tell Arabs El became the Latin tellus ana el el ene means country or people sacred Moon but the word el borrows here a formidable sense of the idea of ​​imprisonment and torture that suggested the dungeon surrounded flames where princes Chaldeans plunged their enemies "

http://books.google.fr/books?id=ZFA9...6%2C437&edge=0

STOP INJORANTVE !

[Kreksi]

=PELLAZGOMANJAKET KERKOJNE REVOLUCION GJUHËSOR=

E vërteta për rrënjët e gjuhës shqipe dhe të tjera...
Nga: Profesor Emil Lafe
E vërteta për rrënjët e gjuhës shqipe dhe të tjera...Në “Tirana Observer” të datës 7 qershor është botuar artikulli “Shqetësuese janë rrënjët e gjuhës shqipe” nga prof. dr. Luftulla Peza, kryetar i Shoqatës “Qendra e Studimeve Pellazgjike” Tiranë – Prishtinë. Para dy vjetësh kjo Qendër organizoi Simpoziumin II Ndërkombëtar “Pellazgët, gjuha dhe pasardhësit e tyre”. Artikulli merr shkas nga letra që një grup intelektualësh (ndër ta edhe unë) i kanë drejtuar kryeministrit E. Rama për t’i kërkuar përkujdesjen e shtetit ndaj gjuhës standarde shqipe, siç quhet gjuha shqipe e përdorimit publik me rregullat e saj që mësohen në shkollë. Mendoj se kryeministri Rama e dha përgjigjen e vet në fjalën e mbajtur me rastin e nënshkrimit të marrëveshjes ndërmjet Ministrisë së Arsimit të Shqipërisë dhe Ministrisë së Arsimit të Kosovës për njësimin e kurrikulave të arsimit parauniversitar. Ne, nënshkruesit e letrës, kemi detyrë të japim ndihmesën tonë për të sendërtuar programin e dy qeverive, që synon, mund ta themi kështu, ndërtimin dhe konsolidimin e një shteti unik arsimor-kulturor shqiptar.
Lidhur me artikullin e prof. dr. Luftulla Pezës e quaj të nevojshme të shpreh disa mendime e të jap dhe disa sqarime, sidomos për ata që e kanë lexuar ose mund të lexojnë shkrime të ngjashme. Por më parë po përpiqem të përmbledh në disa pika idetë e autorit sipas radhës së shtjellimit në artikull:
1) standardi i sotëm i shqipes i vendosur në kohën e regjimit totalitar është i vjetruar, i plakur dhe duhet të ecë përpara me shoqërinë; 2) ruajtja e këtij standardi mbyll shtigjet e hulumtimit drejt lashtësisë pellazge; 3) kur u vendos standardi u shkelën mjaft rregulla të gjuhës shqipe, sepse vendosi politika; 4) gjuhëtarët dhe historianët shqiptarë, duke shkelur të gjitha rregullat shkencore, i kanë prerë rrugën gjuhës shqipe drejt gjuhës pellazge dhe ilire me të cilat ajo lidhet dhe ka vazhdimësi të plotë; veprat që e lidhin gjuhën e lashtë pellazge me gjuhën shqipe as analizohen, as kundërshtohen dhe as pranohen; 5) Homeri dhe Hesiodi, që kanë jetuar para shek. VIII para erës së re, i përkasin racës pellazge, që e përshkruajnë me dashuri dhe madhështi (d.m.th. nuk janë grekë); 6) gjuhëtarët shqiptarë njohin vetëm standardin të bazuar në toskërishten dhe e kanë shpërfillur gegërishten, prandaj nuk e përmendin lidhjen e fjalës së parë të “Iliadës” menin, me fjalën e gegërishtes mëni (toskërisht mëri), që ka po atë kuptim, por është jashtë standardit; 7) duke mohuar pellazgët si stërgjyshërit tanë, historianët dhe gjuhëtarët shqiptarë nuk mund të vërtetojnë autoktoninë tonë; 8) qindra mbishkrime me shkrimin ilir dhe në gjuhën ilire janë në muzetë e Durrësit dhe të Apolonisë, por padrejtësisht gjuhëtarët shqiptarë nuk i pranojnë si të gjuhës shqipe; 9) shqipja e njësuar është arritje e madhe e kulturës sonë, duhet mbështetur, por edhe do pasuruar dita-ditës. Disa nga këto nëntë pika kanë të bëjnë me gjuhën e sotme, me shqipen standarde, ndërsa të tjerat me lidhjet shqiptaro-pellazge.
Të shohim në fillim çështjet lidhur me shqipen e sotme. Pohohet se standardi i sotëm i vendosur në kohën e regjimit totalitar është i vjetruar. Pyetja e parë që del këtu është: ç’do të thotë “i vjetruar” në këtë rast? Një aparat fotografik, një makinë, një kompjuter mund të jenë të vjetruar, se kanë dalë të tjerë më modernë, më të përkryer. Po në rastin e standardit të shqipes çfarë ka dalë? P.sh. çfarë gramatike (se gramatika është thelbi i gjuhës) ia ka zënë vendin realisht këtij standardi (p.sh. në gjuhën që përdoret në veprimtarinë e shtetit e të shkollës, në shtyp, në letërsinë shqipe e të përkthyer? Më tej, si matet vjetrimi i një standardi? Sistemi fonetik i shqipes standarde (7 zanore dhe 29 bashkëtingëllore) u caktua më 1879 nga Shoqëria e të Shtypurit Shkronja Shqip në Stamboll, alfabeti i sotëm (36 shkronja) u caktua më 1908 në Manastir, drejtshkrimi u sanksionua (në thelb ishte caktuar që më 1954-56) më 1972 në Kongresin e Drejtshkrimit, në të njëjtën kohë doli edhe “Gramatika” e Akademisë së Shkencave, më 1980 u botua “Fjalori” normativ. Po popujt e tjerë kur i kanë bërë ato punë që ne nisëm t’i kryejmë nga viti 1879 e këtej? Ç’kanë bërë ata me gjuhët e tyre letrare “të vjetruara”? A mund të quhet që është vjetruar shqipja standarde, sepse disave u është mbushur mendja që në vend të: Shqipëria, Durrësi, mjekësia, këngëtar, grurë, ujë, burrë, arinj, ullinj, gjunjëzohem, male të larta, ujëra të turbullta – siç i përdorim tani – të shkruajnë: Shqipria, Durrsi, mjeksia, këngtar, grur, uj, burr, arij, ullij, gjujzohem, male të lartë, ujëra të turbullt etj., d.m.th. ta shndërrojmë shkollën në një lloj kursi kundër analfabetizmit! (në këto ujëra të turbullta a të turbullt – si të doni! – kanë shkarë mjerisht disa kolegë të mi “ndërakademikë”, për të peshkuar lavdinë e tyre të munguar drejtshkrimore!). Apo që në vend të: gjykatë, ngarkoj, (rrugë) këmbësore, mbresë, pjesëmarrje, sigurim, shkarkoj, shtylla kurrizore, zhvendosem, të themi tribunal, karikoj, (rrugë) pedonale, impresion, participim, siguracion, daunlodoj, kolona vertebrale, spostohem? Ky është vjetrimi i standardit për të cilin bën fjalë prof. dr. L. Peza? Kjo mbetet për të sqaruar prej tij. Apo është fjala për të “shartuar” në standard paskajoren, siç ka bërë ndër të tjerë edhe Enver Hoxha në shkrimet e viteve të luftës, kur shkruante p.sh.: ... përpiqet me mish e me shpirt me e shpërnda frontin e gjerë të popullit tonë; ... po shkelin vatrat tona për me gjuejtë patriotët; ... ta gënjejë popullin, t’i hedhë hi syve për me muejtë më mirë me ja mbërritë qëllimeve të tija; ... u përpoqën ta mobilizojnë popullin për me e çue të vritet në Libi; Fashizmi e ruante këtë spiun të vjetër (Mustafa Merlikën) për me e qitë kur ta shihte pisk ... etj. Ky lloj shartimi, që pasqyron në gjuhën e shkrimit përzierje dialektore të rastit, nuk pati (e nuk mund të kishte) sukses dhe u la mënjanë. Më kujtohet mësuesi im i gjuhës dhe i letërsisë në gjimnazin e Durrësit (1951-52), shkrimtari Bedri Rama, që më qortonte: Mos ngatërro dialektet! – kur unë, që vija nga 7-vjeçarja e Lushnjës, përpiqesha t’i shkruaja hartimet pak “durrsakçe”, si shokët.
Që të cilësohet diçka si e vjetruar, duhet treguar edhe çfarë është vjetruar dhe cila është e reja që ka dalë dhe e ka zëvendësuar. Sigurisht edhe në gjuhë ka trajta gramatikore, fjalë e shprehje që vjetrohen dhe dalin nga përdorimi. Dikur gramatikat përmbanin, p.sh., trajta si: majat e malevet, martoi djalën, fletoret e tija, iu muarën këmbët, por sot këto trajta kanë dalë nga norma gramatikore (dëgjohen në gjuhën e folur) dhe në vend të tyre përdorim: majat e maleve, martoi djalin, fletoret e tij, iu morën këmbët etj. Këto ndryshime në gjuhë janë shumë të ngadalshme, gati-gati nuk vihen re. Gjuhëtarët që merren me hartimin e gramatikave kanë metodikat dhe parimet e tyre për të nxjerrë nga norma e për të ngritur në normë këtë ose atë trajtë. Kjo nuk bëhet se “ashtu më do qejfi mua”, por është rezultat vëzhgimesh e studimesh. Kthesat politike e shoqërore pasqyrohen në fjalorin e një gjuhe, p.sh. sot fjalë e shprehje të tilla si aksion me goditje të përqendruar, emulacion socialist, fushatizëm, këndi i kuq, libër shtëpie, norma kolektive, organizatë-bazë, triskë fronti, tabelë nderi etj., kanë dalë nga përdorimi; nga ana tjetër kanë hyrë në përdorim fjalë e shprehje si aplikoj (për punë), arsim publik, asistencë sociale, celular, dialogoj, digjital, digjitalizoj, divë, dizajn, evazion fiskal, harddisk, homofobi, kompjuter, legalizim, master, online, pengmarrje, privatësi, tender, tenderim etj. etj. Por kthesat politike nuk kanë të bëjnë me drejtshkrimin e me gramatikën. Prapa kërkesave këmbëngulëse për të ndryshuar normën drejtshkrimore e gramatikore (se kaluan 40 vjet! u mërzitëm me këtë drejtshkrim!) qëndron synimi i disave për të filluar kthesën gjuhësore, d.m.th. për të ringjallur urtë e butë ndonjë kinse standard të vjetër ose për të krijuar njëfarë standardi të ri, mjaft që të shpëtojmë prej këtij standardi komunist (!?). Këtë duhet ta kenë parasysh të gjithë ata që i tërheq ideja e standardit të vjetruar që duhet ndryshuar! Jemi mburrur dikur me guximin për të ecur “në rrugë të pashkelura”! Mjaft më me mburrje të tilla! Le të shohim dhe ç’bën bota, me sa kujdes e përgjegjësi vepron në raste të tilla. Një fjalë e urtë në anglishte thotë: “Mos u rrek të ndreqësh diçka që nuk është e prishur!” Gjuha jonë standarde nuk është një mekanizëm i prishur, është një mekanizëm shumë i mirë, por si çdo mekanizëm duhet mësuar me durim për ta përdorur, dhe duhet mirëmbajtur! Kjo ka qenë dhe mbetet rruga e vetme e ngulitjes së gjuhëve standarde. Në vitin e bashkimit të Italisë në një shtet (1861) vetëm 3 për qind e italianëve e përdornin italishten letrare! Të tjerët flisnin në dialektet e krahinave e të qyteteve të tyre (Piemont, Lombardi, Liguri, Kalabri, Pulje, Sicili, Torino, Milano, Gjenovë, Venecie, Romë, Napoli etj.) ose në gjysmëdialekt. Por me kohë italishtja nga gjuha e një pakice, u bë gjuhë e të gjithëve (La lingua italiana da lingua di pocchi è diventata lingua di tutti – kështu e përcaktojnë gjuhëtarët italianë), pa i bërë dhunë drejtshkrimit dhe gramatikës, pa e shqepur këmishën e normës letrare, me qëllim që në një këmishë të gjerë të gjerë “gjithëpërfshirëse” gjithkush “ta ndiente veten komod”, siç po kërkojnë sot disa. Ndërkaq edhe atje dialektet bënin dhe bëjnë jetën e tyre paralelisht me gjuhën letrare. Ajo që ka ndryshuar, është se, ndërsa më parë dialekti funksiononte si gjuhë e parë për shumicën, sot për shumicën ai është gjuha e dytë, ndërsa gjuhë e parë është bërë italishtja standarde me disa ngjyrime rajonale. Shkolla dhe jeta shtetërore e përbashkët kanë bërë dhe bëjnë punën e tyre brez pas brezi. Edhe ne jemi duke ecur asaj rruge. Në këtë kapërcyell të shekullit, kur po ndërtohet ajo që mund ta quajmë “shteti i përbashkët arsimor-kulturor shqiptar”, gjendja për ne paraqitet mjaft më e favorshme. Por duhet të kemi mendjen, të shikojmë përpara, të mos e mbajmë vështrimin prapa. Përpjekjet t’i drejtojmë për përvetësimin e standardit, jo për ndryshimin me arsyen e paqenë se qenka “i vjetruar”.
Më tej në artikullin e prof. dr. L. Pezës thuhet se “kur u vendos standardi u shkelën mjaft rregulla të gjuhës shqipe, sepse vendosi politika.” Më takon të jap këtu nja dy sqarime të shkurtra, edhe si dëshmitar i punëve. Pas botimit të librit të Stalinit “Marksizmi dhe çështje të gjuhësisë” gjuhëtarët nuk u rrezikuan nga ndërhyrja e politikës. Pse? Sepse Stalini sqaroi në atë libër se gjuha është një fenomen shoqëror i një tipi të veçantë, nuk është as pjesë e bazës, as pjesë e superstrukturës së shoqërisë, se gjuha nuk ka karakter klasor, nuk është ideologji, ajo u shërben njësoj si klasave shfrytëzuese, ashtu edhe klasave të shfrytëzuara. Në atë libër Stalini kërkon që çështjet e gjuhës të zgjidhen nëpërmjet diskutimesh shkencore dhe ka formuluar atë thënien e njohur: “Gjithë bota e di se asnjë shkencë nuk mund të zhvillohet dhe të vejë mbarë pa luftë mendimesh, pa liri kritike.” Ky citat, i shkruar me shkronja të mëdha dhe me emrin e Stalinit poshtë, ka qenë një lloj embleme në veprimtari të ndryshme shkencore të asaj kohe. Po të shikoni revistën shkencore të Institutit të Gjuhësisë, do të gjeni plot kronika diskutimesh e kritikash të tilla shkencore. Unë e siguroj prof. dr. L. Pezën se në Institutin e Gjuhësisë nuk kemi shkelur ndonjë rregull të gjuhës shqipe me ndërhyrjen e politikës.
Në fund të artikullit prof. dr. L. Peza i kthehet edhe një herë gjuhës standarde duke u shprehur se shqipja e njësuar është arritje e madhe e kulturës sonë, duhet mbështetur, por dhe do pasuruar dita-ditës. Ky është një mendim shumë i arsyeshëm, shumë i drejtë dhe e përkrah plotësisht. Me këtë autori duket se korrigjon disa pohime të pasakta që ka hedhur në fillim të shkrimit të tij. Për fat të keq institucionet kërkimore të fushës nuk po arrijnë të bëjnë atë që duhet, dhe në këtë kuptim shqetësimi dhe kërkesa e prof. dr. L. Pezës janë gjithashtu shprehje e një shqetësimi dhe kërkese më të gjerë intelektuale e shoqërore. Një Këshill Ndërakademik që është bërë tashmë botërisht i njohur për shterpësinë dhe kotësinë e tij, është ngulitur te ideja sa absurde aq dhe e dëmshme për të rrëzuar de jure e de facto Kongresin e Drejtshkrimit (komunisto-punist!). Në të vërtetë çështja e drejtshkrimit pas Konsultës së Prishtinës të vitit 1968 ishte, në parim dhe në thelb, e zgjidhur. Kongresi i vitit 1972 e sanksionoi atë zgjidhje, i vuri një vulë të pashlyeshme mbarëkombëtare. Për herë të parë pas nëntorit 1912, në nëntor 1972 delegatë shqiptarë nga të gjitha trojet etnike, nënshkruan së bashku një dokument kombëtar (Rezolutën e Kongresit), duke pohuar me këtë njësinë kombëtare e kulturore të hapësirës së tyre etnike dhe duke u mbledhur rreth flamurit të gjuhës së njësuare e të përbashkët letrare. Ky veprim i mbarë i Kongresit të Drejtshkrimit për ecurinë e mëtejshme të zhvillimeve frytdhënëse e konvergjente të jetës mendore, të kulturës e të shoqërisë shqiptare në tërësi është dhe arsyeja e vërtetë e mërisë, me frymëzime jugosllaviste, ndaj tij. Është për të ardhur keq për ata që ia kanë hyrë “të ripeshojnë me gjysmëhijet e tyre shkencore dhe gjysmëhijet e tyre politike, dy pjesët e trupit, kaherë të bashkuar njëherë e mirë të gjuhës sonë.”
Dhe të kthehemi te çështjet e pellazgjishtes. Këtu nuk do të flas si kompetent, sepse nuk jam, por do të jap disa të dhëna, mendoj të dobishme për lexuesin. Më 1854 u botua vepra “Studime shqiptare” e J. G. von Hahnit, themeluesit të albanologjisë në kuptimin e vërtetë shkencor të fjalës (E. Çabej). Hahn-i i shihte shqiptarët jo vetëm si pasardhës të Ilirëve, po edhe të epirotëve e të maqedonëve dhe të gjithë këta popuj i mbante si të ardhur nga Pellazgët. Pellazgët për të ishin një popullsi paleoballkanike, që qëndronte më vete përballë grekëve të vjetër. Shkrimtarët dhe veprimtarët e Rilindjes Kombëtare Shqiptare e rrokën me entuziazëm këtë tezë të Hahn-it dhe i dhanë përhapje në shkrimet e tyre. Kjo tezë u shërbeu si mbështetje për kërkesën e tyre themelore, që ishte: njohja e Shqiptarëve si një popull më vete, me të drejtat e tyre dhe me rrugë historike të veçantë. Naim Frashëri, për t’i mbrujtur shqiptarët me idenë kombëtare, për t’i bërë krenarë për lashtësinë e fisit shqiptar, e përdori këtë tezë të origjinës pellazgjike dhe shkroi ndër të tjera edhe vjershën e njohur “Shqipëria”, që nis me vargjet:
Bota që kur është zënë,
Shqipëria gjallë ka qenë,
Pellazg’ u thoshin më parë,
Më së fundi shqiptarë.

Atëherë kombi ynë ishte, si të thuash, në moshën foshnjore, e tërhiqnin mitet e tregimet legjendare. Kështu pak nga pak teoria pellazgjike u kthye në një lloj manie, u bë si një postulat i shqiptarëve. Që më 1902 Faik Konica ndër shtatë aforizmat e “shqiptarit të ditur”, vë të parën: “Shqipëtarët zbresin prej Pellazgëve. Kush mendon ndryshe, - në qoftë i huaj, është gomar; në qoftë Shqipëtar, është tradhëtar.” Kjo lloj manie ka vijuar dhe vijon edhe sot. Në vitet ’50-’60 me interesimin e vetë Enver Hoxhës iu dha trajtim i posaçëm ekonomik Spiro Kondës, ish-profesor i Liceut të Korçës, i cili po shkruante një libër që u botua më vonë me titullin “Shqiptarët dhe problemi pellazgjik” (1962 greqisht, 1964 përkthimi shqip). Spiro Konda bashkë me Aleksandër Xhuvanin ishin dy dijetarët e parë që morën titullin “profesor” me vendim të posaçëm të KQ të PPSH dhe të Këshillit të Ministrave në shtator 1956. Pas bujës që bëri botimi i veprës së studiuesit franko-izraelit Zaharia Majanit (Zacharia Mayani) “Etruskët fillojnë të flasin” (1961) dhe vizitës së tij në Shqipëri, përsëri me interesim “nga lart” u dërguan në Francë studiuesit e rinj Faik Drini (arkeolog) dhe Seit Mansaku (gjuhëtar) për t’u specializuar përkatësisht për epigrafi greke e gjeografi historike të botës helenike dhe për gjuhësi historike të krahasuar e gjuhësi të përgjithshme (1972-1974). Por ndryshe nga udhëheqja e lartë e partisë dhe e shtetit, gjuhëtarët dhe historianët e Institutit të Historisë e të Gjuhësisë nuk patën ndonjë joshje nga teoria pellazgjike. Një ditë të vitit 1960 prof. A. Xhuvani, që vinte në zyrë zakonisht rreth dy orë në ditë (ishte 80 vjeç atëherë), na tha me atë elbasanishten e tij të këndshme:
“Ime (tani) e mora vesh unë pse e përkrahin Kondën këta!”. - E. Çabej e M. Domi lanë stilografët, u panë ndër sy dhe pritën vijimin.
“Qi thoni ju, mbramë ishin ke unë Ramizi (Alia) ene Bilbili (Klosi) – vijoi të tregonte A. Xhuvani bisedën me dy dhëndurët e tij. – Ene unë i pyeta: Ç’keni ju qi e përkrahni kaqi shumë ate Kondën?
- Po ai thotë se vijmë prej pellazgëve! – i ishin përgjigjur ata.
- A, a! Bana çudi! Nuk u mjafton këtyne që të vijmë prej iliro-trakasve, siç thotë Jokli dhe albanologët e tjerë, po dashkan që të vijmë prej pellazgëve! A, a! Ime e mora vesh! – vijoi A. Xhuvani me një qesëndi të lehtë.
Ishte parashikuar atëherë të zhvillohej një diskutim në Korçë i dorëshkrimit të librit të S. Kondës. A. Xhuvani nguli këmbë: po të dojë qeveria, le ta sjellë Kondën me aeroplan këtu. Ne nuk shkojmë në Korçë! Dhe nuk vajtën. Nuk mund të rri pa shtuar: kam qenë me fat që kam punuar atëherë në një zyrë me burra të tillë, siç thuhet sot, “me integritet”.
Pse ky qëndrim ndaj teorisë pellazgjike? Sepse shkenca kërkon disa pika mbështetëse të sigurta për të ndërtuar një hipotezë punë. Studiuesit pas Hahn-it i kanë vështruar ilirishten dhe pellazgjishten si gjuhë të ndryshme. Vetë Hahn-i nuk e shtroi fare çështjen e përkatësisë së pellazgjishtes në familjen indoeuropiane. Ilirishtja vështrohet si gjuhë indoeuropiane, por kjo gjë nuk mund të thuhet me siguri për pellazgjishten, për arsye se ka fare pak dëshmi prej saj. Me fjalë të tjera, na mungon ADN-ja e pellazgjishtes që ta krahasojmë me ADN-në e shqipes dhe të nxjerrim përfundime! Mbetjet e pellazgjishtes janë aq të pakta, sa nuk të nxjerrin dot në ndonjë shteg të sigurt.
Thuhet se dëgjuan spanjollët për herë të parë emrin Potomak, – kështu quhet lumi që rrjedh atje ku u ndërtua më pas qyteti Uashington, – u shtangën nga habia. Nga ngjasimi me fjalën greke potamos, që do të thotë “lumë”, kujtuan se grekët e lashtë kishin shkuar në atë kontinent para K. Kolombit. Emri i përbashkët Albania për një trevë të Kaukazit nga ana e detit Kaspik dhe Albania jonë e Ballkanit i kanë shtyrë një numër studiuesish të besojnë se ne shqiptarët paskëshim ardhur prej andej, por sot këtë nuk e besojnë më as amatorët. Kurthe të tilla ngre e ashtuquajtura “metodë etimologjike”, d.m.th. krahasimi i fjalëve të shkëputura me tingëllim të ngjashëm, të dy gjuhëve të ndryshme dhe vendosja e lidhjeve gjenetike ndërmjet tyre. Duke zbatuar këtë metodë janë bërë përpjekje për të zbërthyer etruskishten me anë të hungarishtes, madje të japonishtes! Por, meqë përmenda Uashingtonin, mund të shtoj se diskutimet e sotme - jemi a nuk jemi pasardhës të pellazgëve, kjo është çështja! - të kujtojnë në njëfarë kuptimi diskutimet që u ndezën rreth vitit 1992 (500-vjetori i udhëtimit të Kolombit) se kush e kishte zbuluar i pari Amerikën, Kolombi apo vikingët disa shekuj para tij. Një profesor që u thirr të jepte mendim për këtë, qenka përgjigjur: “As vikingët, as Kolombi! Amerikën a kanë zbuluar amerikanët, d.m.th. ata njerëz që erdhën këtu dhe që e bënë këtë vend atë që është sot!” Pra, vijmë nga pellazgët apo jo, kjo mbetet një çështje shkencore shumë tërheqëse. Detyrat që kemi sot si trashëgimtarë historikë të kësaj hapësire nuk kanë lidhje kushtëzimi me prejardhjen tonë pellazgjike, ashtu siç nuk kanë lidhje punët e sotme të Amerikës me diskutimin se kush e zbuloi, vikingët apo Kolombi. Për zgjidhjen e enigmave të gjenezës së popujve ka kohë që në vend të metodës së pafrytshme etimologjike zbatohet metoda kombinatore, d.m.th. kombinimi i arritjeve të disa disiplinave shkencore të ndryshme. Një veprimtari e shënuar në këtë drejtim ka qenë konferenca për formimin e popullit shqiptar, të gjuhës dhe të kulturës së tij (2-5 korrik 1982) e organizuar nga Akademia e Shkencave, me pjesëmarrje të gjerë edhe të studiuesve të huaj. Formimi i etnosit shqiptar ose gjeneza e shqiptarëve mbetet një nga enigmat më joshëse të historisë së lashtë të Ballkanit. Në këtë mes vështirë se mund të dalim nga fusha e hipotezave. Çështja është që të ndërtohen hipoteza sa më të mbështetura, sa më të argumentuara.
Ndërkaq interesimi për zbërthimin e enigmës së pellazgëve nuk është ndërprerë në rrethet shkencore . Enigmat e lashtësisë nuk kanë dalë jashtë fushës së kërkimeve të studiuesve të mirënjohur shqiptarë. Kështu akademiku Shaban Demiraj ka botuar librin Epiri, Pellazgët, Etruskët dhe Shqiptarët. (Tiranë, 2008, 244 f.), ndërsa akademiku Kristo Frashëri librin Etnogjeneza e Shqiptarëve (Vështrim historik). (Tiranë, 2013, 272 f.), ky trajton edhe çështjen e lidhjeve shqiptaro-pellazge. Në “Fjalorin enciklopedik shqiptar” të Akademisë së Shkencave (vëll. 3, 2009) ka nga një zë të posaçëm “Pellazgët” (autor Muzafer Korkuti) dhe “pellazgjishtja” (autor Seit Mansaku). Prof. dr. L. Peza ka të drejtë kur shkruan se veprat që e lidhin gjuhën e lashtë pellazge me gjuhën shqipe (dhe nuk janë pak) as analizohen, as kundërshtohen dhe as pranohen. Meqë Akademia e Shkencave e Shqipërisë, si akademi honorifike që është bërë, nuk ka vullnet të organizojë promovime e diskutime të librave të akademikëve të vet, do të ishte mirë ta merrte përsipër promovimin e këtyre dy librave Qendra e Studimeve Pellazgjike Tiranë - Prishtinë. Jam i bindur se do të ketë mjaft të interesuar, ndër ta edhe unë.
Së fundi, një sqarim si duhet kuptuar autoktonia. Studiuesit shqiptarë, po edhe të huaj, kur flasin për autoktoni, kanë parasysh epokën historike antike, d.m.th. atë që quhet koha e qytetërimit greko-romak. Janë sjellë shumë dëshmi gjuhësore, arkeologjike e historike në të mirë të tezës se elementi shqiptar (d.m.th. popullsia që ka folur një fazë të shumë të hershme të gjuhës shqipe) ka qenë i pranishëm pa ndërprerje në viset e sotme të shqiptarëve që nga koha antike. Por koncepti i autoktonisë nuk mund të shtrihet në epokën e Mezolitit (periudha kalimtare nga Paleoliti në Neolit, 7 – 10 mijë vjet para erës së re). Nuk mund të thuhet asgjë e sigurt për karakterin etnik të popullsisë së vendbanimeve të Mezolitit që janë zbuluar në vendin tonë, si në Konispol, në Kryegjatë të Fierit a në Vlushë të Skraparit. Sipas studiuesve shqiptarë ngjizja e etnosit ilir mund të ketë ndodhur në Kohën e Bronzit (mijëvjeçari III – II). Pra, autoktonia e shqiptarëve nuk duhet kuptuar si një koncept absolut, sikur shqiptarët janë vijuesit e njerëzve më të stërlashtë që janë shfaqur dikur në këtë vise, që nga koha kur u larguan akullnajat. Dihet se në ato kohëra të stërlashta popullsitë nuk ishin të ngulura në një territor të caktuar, po lëviznin duke ndjekur burimet ushqimore, kryesisht gjahun. Ishte koha e ekonomisë së egër. Njeriu parak rrëmbente nga natyra, nuk kultivonte. Bujqësia, që i nguli njerëzit në territore të caktuara, u shfaq më vonë. Në territoret tona dëshmohet nga koha e Eneolitit (mijëvjeçari III – II).
Në përmbyllje dua të shtoj një vëzhgim. Në mjaft shkrime me tema të ndryshme autorët e gjejnë të nevojshme të numërojnë vend e pa vend mangësitë dhe padrejtësitë e regjimit të përmbysur totalitar në këtë a atë fushë të jetës. Duket sikur pa këtë artikulli nuk botohet! Kjo më kujton shqetësimet e historianit të njohur prof. Petraq Pepo (1903-1989), kur dorëzonte për botim artikujt e tij. Ai nuk ishte familjarizuar dot me trajtimet marksiste-leniniste të luftës së fshatarësisë kundër çifligarëve, nuk dinte të gjente e të përdorte citate nga klasikët, siç quheshin atëherë Marksi, Engelsi, Lenini e Stalini. Por pa ato nuk bëhej! Dhe u drejtohej studiuesve të rinj, sidomos atyre që sapo kishin ardhur nga Bashkimi Sovjetik: “Na more çunak, spërkate një çikë me marksizmë këtë artikullin tim!” Nuk ia merrnin për keq! Tani po lexojmë artikuj të spërkatur me antitotalitarizëm në mënyrë të tillë, që të bëjnë të dyshosh për aftësitë dhe qëllimet e atyre që i shkruajnë. Kështu në një artikull shkruhej se në diktaturë në Shqipëri nuk kishte internet. Sigurisht nuk kishte, sepse World Wide Web ose www (rrjeti mbarëbotëror) u shpik më 1989. Sigurisht në diktaturë interneti do të ishte i ndaluar e i kufizuar, ashtu siç u ndalua marrja e stacioneve të huaja TV, por çështja është se atëherë interneti nuk ishte shpikur, prandaj as që mund të shtrohet çështja për qëndrimin e diktaturës ndaj internetit në Shqipëri. Në vend të spërkatjeve të sipërfaqshme me antitotalitarizëm, na duhen analiza të pasojave e të mbrapshtive të totalitarizmit, na duhen punë dhe veprimtari të dendura për t’i kapërcyer ato, për të ndjekur ritmin e zhvillimeve të sotme.
* Titulli origjinal i shkrimit është: DISA MENDIME RRETH SHQETËSIMEVE PËR RRËNJËT E GJUHËS SHQIPE DHE PËR SHQIPEN E SOTME

(Milosao/BalkanWeb)

Kreksi: Kurse unë do ia dergoj një letër Ministrit Edi Rama me porosin që; Mos te mirret me këta persona që mbjellin urrejtje ndaj harmonisë kombtare, këta njerëz që kërkojnë një rikthim në arsim te një gjuhes te quajtur "pellazgjike" dhe anuliminin e gjuhes së shkruar standarte, që e cimentoi kombin shqiptar prej dekadash dhe sot këta te çmendur dojnë ta zhdukin, shifet se nuk janë mirë me tru... !

[Kreksi]

=Dhe të kthehemi te çështjet e pellazgjishtes=

Nga Emil Lafe (lexhjeni me kujdes ju lutemi, shifet se ky eshte nje gjeni, jo si keta pellazgomanjaket e sotem...


Këtu nuk do të flas si kompetent, sepse nuk jam, por do të jap disa të dhëna, mendoj të dobishme për lexuesin.

Më 1854 u botua vepra “Studime shqiptare” e J. G. von Hahnit, themeluesit të albanologjisë në kuptimin e vërtetë shkencor të fjalës (E. Çabej). Hahn-i i shihte shqiptarët jo vetëm si pasardhës të Ilirëve, po edhe të epirotëve e të maqedonëve dhe të gjithë këta popuj i mbante si të ardhur nga Pellazgët.

Pellazgët për të ishin një popullsi paleoballkanike, që qëndronte më vete përballë grekëve të vjetër. Shkrimtarët dhe veprimtarët e Rilindjes Kombëtare Shqiptare e rrokën me entuziazëm këtë tezë të Hahn-it dhe i dhanë përhapje në shkrimet e tyre.

Kjo tezë u shërbeu si mbështetje për kërkesën e tyre themelore, që ishte: njohja e Shqiptarëve si një popull më vete, me të drejtat e tyre dhe me rrugë historike të veçantë.

Naim Frashëri, për t’i mbrujtur shqiptarët me idenë kombëtare, për t’i bërë krenarë për lashtësinë e fisit shqiptar, e përdori këtë tezë të origjinës pellazgjike dhe shkroi ndër të tjera edhe vjershën e njohur “Shqipëria”, që nis me vargjet:
Bota që kur është zënë,
Shqipëria gjallë ka qenë,
Pellazg’ u thoshin më parë,
Më së fundi shqiptarë.

Atëherë kombi ynë ishte, si të thuash, në moshën foshnjore, e tërhiqnin mitet e tregimet legjendare.

Kështu pak nga pak teoria pellazgjike u kthye në një lloj manie, u bë si një postulat i shqiptarëve.

Që më 1902 Faik Konica ndër shtatë aforizmat e “shqiptarit të ditur”, vë të parën:

“Shqipëtarët zbresin prej Pellazgëve."
Kush mendon ndryshe, - në qoftë i huaj, është gomar; në qoftë Shqipëtar, është tradhëtar.”

Kjo lloj manie ka vijuar dhe vijon edhe sot.

Në vitet ’50-’60 me interesimin e vetë Enver Hoxhës iu dha trajtim i posaçëm ekonomik Spiro Kondës, ish-profesor i Liceut të Korçës, i cili po shkruante një libër që u botua më vonë me titullin “Shqiptarët dhe problemi pellazgjik” (1962 greqisht, 1964 përkthimi shqip).

Spiro Konda bashkë me Aleksandër Xhuvanin ishin dy dijetarët e parë që morën titullin “profesor” me vendim të posaçëm të KQ të PPSH dhe të Këshillit të Ministrave në shtator 1956.

Pas bujës që bëri botimi i veprës së studiuesit franko-izraelit Zaharia Majanit (Zacharia Mayani) “Etruskët fillojnë të flasin” (1961) dhe vizitës së tij në Shqipëri, përsëri me interesim “nga lart” u dërguan në Francë studiuesit e rinj Faik Drini (arkeolog) dhe Seit Mansaku (gjuhëtar) për t’u specializuar përkatësisht për epigrafi greke e gjeografi historike të botës helenike dhe për gjuhësi historike të krahasuar e gjuhësi të përgjithshme (1972-1974).

Por ndryshe nga udhëheqja e lartë e partisë dhe e shtetit, gjuhëtarët dhe historianët e Institutit të Historisë e të Gjuhësisë nuk patën ndonjë joshje nga teoria pellazgjike.

Një ditë të vitit 1960 prof. A. Xhuvani, që vinte në zyrë zakonisht rreth dy orë në ditë (ishte 80 vjeç atëherë), na tha me atë elbasanishten e tij të këndshme:

“Ime (tani) e mora vesh unë pse e përkrahin Kondën këta!”.

- E. Çabej e M. Domi lanë stilografët, u panë ndër sy dhe pritën vijimin.

“Qi thoni ju, mbramë ishin ke unë Ramizi (Alia) ene Bilbili (Klosi) – vijoi të tregonte A. Xhuvani bisedën me dy dhëndurët e tij.
– Ene unë i pyeta: Ç’keni ju qi e përkrahni kaqi shumë ate Kondën?
- Po ai thotë se vijmë prej pellazgëve! – i ishin përgjigjur ata.
- A, a! Bana çudi! Nuk u mjafton këtyne që të vijmë prej iliro-trakasve, siç thotë Jokli dhe albanologët e tjerë, po dashkan që të vijmë prej pellazgëve! A, a! Ime e mora vesh! – vijoi A. Xhuvani me një qesëndi të lehtë.

Ishte parashikuar atëherë të zhvillohej një diskutim në Korçë i dorëshkrimit të librit të S. Kondës. A. Xhuvani nguli këmbë: po të dojë qeveria, le ta sjellë Kondën me aeroplan këtu. Ne nuk shkojmë në Korçë! Dhe nuk vajtën. Nuk mund të rri pa shtuar: kam qenë me fat që kam punuar atëherë në një zyrë me burra të tillë, siç thuhet sot, “me integritet”.

Pse ky qëndrim ndaj teorisë pellazgjike?

Sepse shkenca kërkon disa pika mbështetëse të sigurta për të ndërtuar një hipotezë punë.

Studiuesit pas Hahn-it i kanë vështruar ilirishten dhe pellazgjishten si gjuhë të ndryshme. Vetë Hahn-i nuk e shtroi fare çështjen e përkatësisë së pellazgjishtes në familjen indoeuropiane. Ilirishtja vështrohet si gjuhë indoeuropiane, por kjo gjë nuk mund të thuhet me siguri për pellazgjishten, për arsye se ka fare pak dëshmi prej saj. Me fjalë të tjera, na mungon ADN-ja e pellazgjishtes që ta krahasojmë me ADN-në e shqipes dhe të nxjerrim përfundime !

Mbetjet e pellazgjishtes janë aq të pakta, sa nuk të nxjerrin dot në ndonjë shteg të sigurt.

Thuhet se dëgjuan spanjollët për herë të parë emrin Potomak, – kështu quhet lumi që rrjedh atje ku u ndërtua më pas qyteti Uashington, – u shtangën nga habia. Nga ngjasimi me fjalën greke potamos, që do të thotë “lumë”, kujtuan se grekët e lashtë kishin shkuar në atë kontinent para K. Kolombit.

Emri i përbashkët Albania për një trevë të Kaukazit nga ana e detit Kaspik dhe Albania jonë e Ballkanit i kanë shtyrë një numër studiuesish të besojnë se ne shqiptarët paskëshim ardhur prej andej, por sot këtë nuk e besojnë më as amatorët.

Kurthe të tilla ngre e ashtuquajtura “metodë etimologjike”, d.m.th. krahasimi i fjalëve të shkëputura me tingëllim të ngjashëm, të dy gjuhëve të ndryshme dhe vendosja e lidhjeve gjenetike ndërmjet tyre. Duke zbatuar këtë metodë janë bërë përpjekje për të zbërthyer etruskishten me anë të hungarishtes, madje të japonishtes!

Por, meqë përmenda Uashingtonin, mund të shtoj se diskutimet e sotme - jemi a nuk jemi pasardhës të pellazgëve, kjo është çështja! - të kujtojnë në njëfarë kuptimi diskutimet që u ndezën rreth vitit 1992 (500-vjetori i udhëtimit të Kolombit) se kush e kishte zbuluar i pari Amerikën, Kolombi apo vikingët disa shekuj para tij.

Një profesor që u thirr të jepte mendim për këtë, qenka përgjigjur: “As vikingët, as Kolombi!

Amerikën a kanë zbuluar amerikanët, d.m.th. ata njerëz që erdhën këtu dhe që e bënë këtë vend atë që është sot!”

Pra, vijmë nga pellazgët apo jo, kjo mbetet një çështje shkencore shumë tërheqëse.

Detyrat që kemi sot si trashëgimtarë historikë të kësaj hapësire nuk kanë lidhje kushtëzimi me prejardhjen tonë pellazgjike, ashtu siç nuk kanë lidhje punët e sotme të Amerikës me diskutimin se kush e zbuloi, vikingët apo Kolombi.

Për zgjidhjen e enigmave të gjenezës së popujve ka kohë që në vend të metodës së pafrytshme etimologjike zbatohet metoda kombinatore, d.m.th. kombinimi i arritjeve të disa disiplinave shkencore të ndryshme.

Një veprimtari e shënuar në këtë drejtim ka qenë konferenca për formimin e popullit shqiptar, të gjuhës dhe të kulturës së tij (2-5 korrik 1982) e organizuar nga Akademia e Shkencave, me pjesëmarrje të gjerë edhe të studiuesve të huaj. Formimi i etnosit shqiptar ose gjeneza e shqiptarëve mbetet një nga enigmat më joshëse të historisë së lashtë të Ballkanit. Në këtë mes vështirë se mund të dalim nga fusha e hipotezave.

Çështja është që të ndërtohen hipoteza sa më të mbështetura, sa më të argumentuara.

Ndërkaq interesimi për zbërthimin e enigmës së pellazgëve nuk është ndërprerë në rrethet shkencore .

Enigmat e lashtësisë nuk kanë dalë jashtë fushës së kërkimeve të studiuesve të mirënjohur shqiptarë. Kështu akademiku Shaban Demiraj ka botuar librin Epiri, Pellazgët, Etruskët dhe Shqiptarët. (Tiranë, 2008, 244 f.), ndërsa akademiku Kristo Frashëri librin Etnogjeneza e Shqiptarëve (Vështrim historik). (Tiranë, 2013, 272 f.), ky trajton edhe çështjen e lidhjeve shqiptaro-pellazge.

Në “Fjalorin enciklopedik shqiptar” të Akademisë së Shkencave (vëll. 3, 2009) ka nga një zë të posaçëm “Pellazgët” (autor Muzafer Korkuti) dhe “pellazgjishtja” (autor Seit Mansaku).

Prof. dr. L. Peza ka të drejtë kur shkruan se veprat që e lidhin gjuhën e lashtë pellazge me gjuhën shqipe (dhe nuk janë pak) as analizohen, as kundërshtohen dhe as pranohen.

Meqë Akademia e Shkencave e Shqipërisë, si akademi honorifike që është bërë, nuk ka vullnet të organizojë promovime e diskutime të librave të akademikëve të vet, do të ishte mirë ta merrte përsipër promovimin e këtyre dy librave Qendra e Studimeve Pellazgjike Tiranë - Prishtinë. Jam i bindur se do të ketë mjaft të interesuar, ndër ta edhe unë.

Së fundi, një sqarim si duhet kuptuar autoktonia.

Studiuesit shqiptarë, po edhe të huaj, kur flasin për autoktoni, kanë parasysh epokën historike antike, d.m.th. atë që quhet koha e qytetërimit greko-romak. Janë sjellë shumë dëshmi gjuhësore, arkeologjike e historike në të mirë të tezës se elementi shqiptar (d.m.th. popullsia që ka folur një fazë të shumë të hershme të gjuhës shqipe) ka qenë i pranishëm pa ndërprerje në viset e sotme të shqiptarëve që nga koha antike. Por koncepti i autoktonisë nuk mund të shtrihet në epokën e Mezolitit (periudha kalimtare nga Paleoliti në Neolit, 7 – 10 mijë vjet para erës së re).

Nuk mund të thuhet asgjë e sigurt për karakterin etnik të popullsisë së vendbanimeve të Mezolitit që janë zbuluar në vendin tonë, si në Konispol, në Kryegjatë të Fierit a në Vlushë të Skraparit. Sipas studiuesve shqiptarë ngjizja e etnosit ilir mund të ketë ndodhur në Kohën e Bronzit (mijëvjeçari III – II). Pra, autoktonia e shqiptarëve nuk duhet kuptuar si një koncept absolut, sikur shqiptarët janë vijuesit e njerëzve më të stërlashtë që janë shfaqur dikur në këtë vise, që nga koha kur u larguan akullnajat.

Dihet se në ato kohëra të stërlashta popullsitë nuk ishin të ngulura në një territor të caktuar, po lëviznin duke ndjekur burimet ushqimore, kryesisht gjahun. Ishte koha e ekonomisë së egër. Njeriu parak rrëmbente nga natyra, nuk kultivonte. Bujqësia, që i nguli njerëzit në territore të caktuara, u shfaq më vonë.

Në territoret tona dëshmohet nga koha e Eneolitit (mijëvjeçari III – II).

Në përmbyllje dua të shtoj një vëzhgim.

Në mjaft shkrime me tema të ndryshme autorët e gjejnë të nevojshme të numërojnë vend e pa vend mangësitë dhe padrejtësitë e regjimit të përmbysur totalitar në këtë a atë fushë të jetës. Duket sikur pa këtë artikulli nuk botohet! Kjo më kujton shqetësimet e historianit të njohur prof. Petraq Pepo (1903-1989), kur dorëzonte për botim artikujt e tij. Ai nuk ishte familjarizuar dot me trajtimet marksiste-leniniste të luftës së fshatarësisë kundër çifligarëve, nuk dinte të gjente e të përdorte citate nga klasikët, siç quheshin atëherë Marksi, Engelsi, Lenini e Stalini.

Por pa ato nuk bëhej! Dhe u drejtohej studiuesve të rinj, sidomos atyre që sapo kishin ardhur nga Bashkimi Sovjetik:

“Na more çunak, spërkate një çikë me marksizmë këtë artikullin tim!” Nuk ia merrnin për keq!

Tani po lexojmë artikuj të spërkatur me antitotalitarizëm në mënyrë të tillë, që të bëjnë të dyshosh për aftësitë dhe qëllimet e atyre që i shkruajnë. Kështu në një artikull shkruhej se në diktaturë në Shqipëri nuk kishte internet.

Sigurisht nuk kishte, sepse World Wide Web ose www (rrjeti mbarëbotëror) u shpik më 1989. Sigurisht në diktaturë interneti do të ishte i ndaluar e i kufizuar, ashtu siç u ndalua marrja e stacioneve të huaja TV, por çështja është se atëherë interneti nuk ishte shpikur, prandaj as që mund të shtrohet çështja për qëndrimin e diktaturës ndaj internetit në Shqipëri.

Në vend të spërkatjeve të sipërfaqshme me anti-totalitarizëm, na duhen analiza të pasojave e të mbrapshtive të totalitarizmit, na duhen punë dhe veprimtari të dendura për t’i kapërcyer ato, për të ndjekur ritmin e zhvillimeve të sotme.

* Titulli origjinal i shkrimit është: DISA MENDIME RRETH SHQETËSIMEVE PËR RRËNJËT E GJUHËS SHQIPE DHE PËR SHQIPEN E SOTME

(Milosao/BalkanWeb)

[Kreksi]

1) standardi i sotëm i shqipes i vendosur në kohën e regjimit totalitar është i vjetruar, i plakur dhe duhet të ecë përpara me shoqërinë;
2) ruajtja e këtij standardi mbyll shtigjet e hulumtimit drejt lashtësisë pellazge;
3) kur u vendos standardi u shkelën mjaft rregulla të gjuhës shqipe, sepse vendosi politika;
4) gjuhëtarët dhe historianët shqiptarë, duke shkelur të gjitha rregullat shkencore, i kanë prerë rrugën gjuhës shqipe drejt gjuhës pellazge dhe ilire me të cilat ajo lidhet dhe ka vazhdimësi të plotë; veprat që e lidhin gjuhën e lashtë pellazge me gjuhën shqipe as analizohen, as kundërshtohen dhe as pranohen;
5) Homeri dhe Hesiodi, që kanë jetuar para shek. VIII para erës së re, i përkasin racës pellazge, që e përshkruajnë me dashuri dhe madhështi (d.m.th. nuk janë grekë);
6) gjuhëtarët shqiptarë njohin vetëm standardin të bazuar në toskërishten dhe e kanë shpërfillur gegërishten, prandaj nuk e përmendin lidhjen e fjalës së parë të “Iliadës” menin, me fjalën e gegërishtes mëni (toskërisht mëri), që ka po atë kuptim, por është jashtë standardit;
7) duke mohuar pellazgët si stërgjyshërit tanë, historianët dhe gjuhëtarët shqiptarë nuk mund të vërtetojnë autoktoninë tonë;
8) qindra mbishkrime me shkrimin ilir dhe në gjuhën ilire janë në muzetë e Durrësit dhe të Apolonisë, por padrejtësisht gjuhëtarët shqiptarë nuk i pranojnë si të gjuhës shqipe;
9) shqipja e njësuar është arritje e madhe e kulturës sonë, duhet mbështetur, por edhe do pasuruar dita-ditës.

NJE HAP PARA e 4000 vite PRAPA....!

E pabesueshme apo jo, 1) Luftulla Peza: "standardi i sotëm i shqipes i vendosur në kohën e regjimit totalitar është i vjetruar, i plakur dhe duhet të ecë përpara me shoqërinë";

kreksi: shife njehere se ç'ka na thotë i lumi Lutfulla !
..."standardi i sotëm i shqipes i vendosur në kohën e regjimit totalitar para 45 vitesh është i vjetruar" kurse më tutje në piken ...

2.° Lutfullah Peza kërkon që të ndrrojmi sistemin e shqipes, nga standarja te kthehemi prapa për 40 shekuj...tek një sistem edhe më i vjetruar, pellazgishtja(bellashkomanija), në kohën e Ali-Bungit, ne koherat e erreta te qiririt ne mjegulla dhe pa internet..pa facbook ...lol !

...a nuk ju duket kjo absurde, apo jo ?