Shkëlqimi dhe rënia e shokut Nano

[Albo]

“Shkallnueri”, PS refuzon diskutimin e kërkesës së opozitës

Nevila Përndoj

TIRANE - Në fillim të seancës së djeshme parlamentare, kryeministri Fatos Nano nuk është lejuar që të mbajë raportin e tij lidhur me projektbuxhetin e vitit të ardhshëm. Shkaku kryesor ka qenë kërkesa e grupit parlamentar të PD-së, për rishqyrtimin e kërkesës së 35 deputetëve të opozitës për ngritjen e komisionit hetimor me qëllim zbardhjen e aksidentit automobilistik të ndodhur dy vite me parë ku gjeti vdekjen edhe shtetasi Petrit Islami. Deputetët e opozitës pretendojnë se në këtë ngjarje janë përfshirë personalitete të larta shtetërore përfshi këtu edhe kryeministrin Fatos Nano. Në fillim të seancës, deputeti demokristian Nikollë Lesi deklaroi se komisioni mund të ngrihet automatikisht në bazë të vendimit të Gjykatës Kushtetuese. Të njëjtin qëndrim mbajti dje edhe kryetari i grupit parlamentar të PD-së, Bamir Topi. Ky i fundit deklaroi se në seancën e fundit plenare ngritja e komisionit hetimor është realizuar në kundërshtim me rregulloren. Por kryetari i Kuvendit Servet Pëllumbi nuk e ka pranuar kërkesën në fjalë. Kjo ka bërë që deputetët e grupit parlamentar të PD-së të marrin fjalën për procedurë. Deputeti demokrat Edi Paloka kërkoi që kryeministri Nano (i cili ishte i pranishëm në sallë) të jepte shpjegime lidhur me incidentin e ndodhur dy vite më parë. Por kjo deklaratë nuk është marrë sërish parasysh nga kryetari i Kuvendit, i cili ka ftuar kryeministrin Fatos Nano për të mbajtur raportin lidhur me projektbuxhetin. Në momentin që kryeministri Nano kërkoi të merrte fjalën, deputeti legalist Eqerem Spahia është ngritur dhe i është afruar me tone të larta, kryetarit të Kuvendit duke kërkuar marrjen e fjalës për procedurë. Të njëjtën gjë kanë bërë edhe deputetët e tjerë të grupit parlamentar të PD-së. Në këto kushte, kryetari i Kuvendit Servet Pëllumbi ka kërkuar 30 minuta pushim me kërkesë të kryetarit të grupit parlamentar të PD-së, Bamir Topi.

[manoklla]

Amin Shkelqesia e Tij!

[Albo]

Ja edhe shoqja Dade na e humb respektin per shokun Nano.

Ish-ministrja e Kulturës reagon pas largimit nga qeveria

Dade: Nano më hoqi me arsye absurde

“Rezervoj të drejtën që ta bëj publike në kohën e duhur. Më tha se “Puna jote ka qenë e shkëlqyer”

Shekulli

TIRANE - Me nota ironike dhe qejfmbetjeje ish-ministrja e Kulturës Arta Dade, ka deklaruar dje për “Shekullin” se kryeministri nuk i ka dhënë asnjë shpjegim për largimin nga qeveria por i ka komunikuar një arsye absurde për të cilën ajo rezervon të drejtën ta bëjë publike në kohën e duhur. Dade tha se “Nano pa më dhënë shpjegime më tha se puna jote ka qenë e shkëlqyer”. Ndërkaq ish-ministrja e Kulturës tha se do të votojë pro qeverisë pavarësisht se nuk do të jetë më pjesë e saj. “Unë sigurisht që zbatoj vendimet politike të partisë dhe jam kundër atyre që i shkelin këto vendime”.

Zonja Dade, cili është vlerësimi juaj për përbërjen e re të qeverisë dhe cila është arsyeja e mospërfshirjes suaj në të?
Mua më vjen mirë që qeveria të kalojë në Kuvend. Ndërkaq kryeministri më ka dhënë një arsye absurde të cilën rezervoj të drejtën ta bëj publike në kohën e duhur. Kryeministri nuk më ka dhënë shpjegime, vetëm më ka thënë se “Puna jote ka qenë e shkëlqyer”. Por pavarësisht këtij vendimi, unë sërish jam në politikë, jam deputete e Partisë Socialite, jam e supervotuar siç e patë edhe në Kongres, edhe në KPD për kryesinë. Unë ndihem e vlerësuar si nga elektorati edhe nga opinioni publik e mediatik. Mendoj se kam patur sukses si në Ministrinë e Kulturës dhe në Ministrinë e Jashtme. Iki e vlerësuar. Nëse nuk vlerësohem nga kryeministri, vlerësohem nga opinioni publik.
A ka komunikuar me ju zoti Nano para se të njoftonte mospërfshirjen në qeveri sot në Kryesi dhe në grupin parlamentar?
Zoti Nano propozoi emrin tim për kandidaturë të sekretares së marrëdhënieve me jashtë në PS pa më marrë më parë mendimin dhe pa komunikuar me mua prandaj dhe u tërhoqa nga konkurrimi. E prisja këtë largim pasi mesazhet i mora që në mbledhjen e Komitetit të Përgjithshëm Drejtues kur më propozoi për sekretare të marrëdhënieve me jashtë.
Si i gjykoni lëvizjet në kabinetin e ri dhe a janë bërë ato mbi bazën e aftësive dhe përmirësimit të punës?
Mund të them se përfaqësia e grave është ulur. Unë largohem, Ermelinda Meksi nga zv/kryeministre tani është vetëm ministre Shteti për Integrimin. Me sa duket ne që ikëm prishnim imazhin ndërsa ato që erdhën do ta ndreqin.
Pas këtij largimi a do të votoni pro kabinetit të ri?
Sigurisht që unë do të zbatoj vendimet politike të partisë, pasi jam kundër atyre që i shkelin këto vendime.

[ALBA]

Lartësia Nano dhe humnera e imoralitetit

Andrea Stefani

Qëndroj aq lart sa e keqja nuk më prek dot as themrat”. Fatos Nano e ngriti nga varri filozofin e shquar anglez Bekon dhe e detyroi të shqiptojë këto fjalë me gojën e Nanos dhe po për vetë Nanon nga lartësia e foltores së Kongresit të socialistëve. Dhe ne e pranojmë. Vërtet, Nano është ngjitur shumë lart nga të këqijat që prekin njerëzit e këtij vendi. Nano jeton në një botë tjetër, në Olimp. Ngjitja e Nanos është mitologjike, madje më edhe më shumë. Sepse a nuk e goditi Akilin e keqja në themër?...

Por Nano qëndron më lart se figura prej gjysmëzoti e Akilit. Nano është një zot. Të paktën kështu beson ai. Ndërkaq mund të thuhet se Nano e ka cituar Bekonin me një kuptim krejt tjetër. Në kuptimin se ai, Nano, qëndron aq lart moralisht sa imoraliteti nuk ia prek dot themrat. E pra sa i moralshëm shfaqet Nano, të paktën politikisht?

Përpjekjet e fundit për krijimin e qeverisë treguan qartë se Nano nuk pyet shumë për atë që quhet moral publik. Me një qetësi olimpike (e ç’rëndësi kanë për zotat konvencionet morale të njerëzve të vdekshëm?) ai rreshtoi në listën e anëtarëve të ardhshëm të qeverisë së tij, dy persona (Bashkim Fino dhe Anastas Angjeli), të cilët, rreth dy vjet më parë, i kish detyruar t’ja mbathnin nga kabineti i kryeministrit të atëhershëm socialist Meta, me disa akuza spektakolare për korrupsion. Që nga ajo kohë asgjë nuk ka ndryshuar. As Fino e as Angjeli nuk janë shpallur jo të pastër nga ndonjë organ hetimor apo gjyqësor. As Nano vetë nuk u ka kërkuar të paktën një falje publike, ku të nënvizonte se ai ka shpifur kundër tyre për qëllime politike. E vetmja gjë që ka ndryshuar është vetë qëndrimi i Nanos. Nga Zeus që hidhte rrufe kundër të korruptuarve ai është bërë një Zeus që fal (gjithnjë sipas akuzave të Nanos) të korruptuarit. Në fakt, frika se Nano po përpiqet të shndrrohet në një Zeus (prandaj qëndron aq lart?) nuk është e re. Në KPD-në e dikurshme socialiste ai është kritikuar pikërisht se synon që si një perëndi “të bëjë edhe shiun edhe diellin”. Por shumë nga këta zëra kanë heshtur me sa duket nga që ndiejnë për momentin rrezet ngrohëse dhe jo rrufetë e Zeusit në shpinë. Dielli-Nano po ngroh edhe dy të korruptuar (gjithnjë sipas akuzave të Nanos), të cilët dy vjet më parë i detyroi të japin dorëheqjen dhe sot ua servir përsëri shqiptarëve për ministra. Çështë e gjithë kjo?

Kjo është mbi të gjitha një sfidë që ambicia politike e Nanos, e një individi të vetëm, i bën moralit publik. Publiku konsiderohet i idiotizuar, harraq, i padenjë për të mbrojtur disa vlera morale, pra një qenie amorfe që qëndron shumë poshtë dhe si e tillë, i hapur që të pranojë çdo lloj imoraliteti që i serviret nga lart për nevojat politike të perëndive të politikës. Por në rast se njerëzit do të pranojnë për qeverisës të interesave të tyre, individë ende me pështymën e patharë të akuzave të Nanos në fytyrë, ky do të ishte treguesi se çdo qëndresë publike është thyer dhe se opinioni publik ose nuk ka lindur kurrë në këtë vend ose ka vdekur. Miratimi si ministra i kandidaturave që Nano vetë i ka akuzuar për të korruptuar, do të dëshmonte se Nano dhe klanet e politikës në tërësi gëzojnë tashmë lirinë absolute për të bërë gjithçka. Por liria absolute për politikën dhe politikanin ekziston vetëm në diktaturë. Absolutizmi nuk është as më shumë dhe as më pak, por liria e pakufizuar e pushtetit politik për të bërë gjithçka që ja do kokrra e qejfit. Vetëm në diktatura lideri, partia, dekoron, shkarkon, glorifikon, poshtëron, të varros dhe të ç’varros pa ndeshur as edhe rezistencën më të vogël. Politika pa oponencë, politika e pa kundërshtuar nga opinoni publik, nga morali, politika e pa hetuar nga drejtësia është baraz me absolutizëm. Shpresojmë që shqiptarët të mos e kenë harruar poshtërimin e një situate të tillë të jetuar në komunizëm. Por në komunizëm heshtja përpara poshtërimit që sjell arroganca e partisë dhe e liderit e gjente justifikimin te frika që ngjall dhuna e egër e diktaturës, izolimi, skllavëria. Nën diktaturë heshtja është kapak floriri. Në demokraci dhe për demokracinë heshtja është kapak varri. Shpresojmë që shqiptarët të refuzojnë të pranojnë të rijetojnë sot një poshtërim të tillë të dytë. Dhe sot nuk ka më asnjë justifikim për heshtjen. Nëse shqiptarët do të heshtin ky do të jetë pohimi se ata i tremben frikës që ngjall një despotizëm i ri në rritje, despotizmi i korrupsionit. Nëse shqiptarët do të heshtin do të ndodhë me ta ajo që nuk ka ndodhur as edhe në përrallë. Sepse besojmë se ende nuk jetojmë në atë soj shteti, ku qytetarët kishin frikë të pohonin se mbreti vërtitej lakuriq nëpër rrugë. Por nëse heshtim, një përrallë e re do të shkruhet për shqiptarët. Ajo e mbretit që pa brekë, i deklaron njerëzve se është lakuriq, i xhveshur nga çdo moral dhe ata jo vetëm që nuk e besojnë, por edhe e duartrokasin për rrobat e bukura morale.

Vendosja e emrave të përfolur nga ai vetë në qeverinë e re (në të vërtetë versioni i ri i së vjetrës) tregon se për njerëz si Nano pushteti është gjithçka, ndërsa shteti asgjë. Për çdo politikan modern duhet të jetë e kundërta. Pushteti duhet të kosiderohet vetëm një mjet për fuqizimin e shtetit. Për Nanon dhe për shumë të tjerë që qajnë sot për një këarrige ministri - mjeti (pushteti) është bërë qëllim. Janë gati të shkatërrojnë gjithçka, edhe atë që është fortifikata e fundit e shtetit, moralin publik, vetëm e vetëm që të qëndrojnë në pushtet. Në asnjë vend tjetër një klasë politike nuk ka guxuar ta sfidojë kaq hapur moralin shoqëror! Asnjë politikan nuk ka guxuar t’i servirë përfaqësuesve të popullit në parlament si kandidatë për ministra dy njerëz që ai vetë i ka akuzuar për vjedhës. Askush nuk i ka thënë parlamentit: na dy ministra hajdutë! Nuk akuzojmë askënd. Përsërisim me shqetësim dhe saktësisht akuzat e pasqaruara të kryeministrit tonë. Vetë guximi i Nanos për të ndërmarrë një hap të tillë, nuk është sikundër thotë opozita një shkelje e Kushtetutës politike, por një sulm asgjësues mbi Kushtetutën e pashkruar morale të kësaj shoqërie.

Duke marrë në vlerësim shqetësimin e opinionit, Presidenti Moisiu kish vënë publikisht një kusht për Nanon: Mos rreshtimin në listën e qeverisë të emrave të përfolur. Dhe ja si për të vënë në provë betimin e Presidentit të Republikës, si për ta shndërruar angazhimin e tij në një pështymë që duhet të lëpihet, Nano vendos në listën e projekt-qeverisë dy emra të përfolur. Çdo të bëhet? Do ta gëlltisë këtë sfidë morali i publikut pa dallime partiake? Do të tërhiqet Presidenti në emër të nxjerrjes së vendit nga kriza politike, duke e zhytur atë në një krizë më të thellë morale? Dhe nuk do të mjaftojnë për shpëtim nga ky rreth i mbyllur një “më fal” e thatë e Nanos drejtuar Finos apo Angjelit. Akuza të tilla publike, në çdo shtet serioz, duhet t’i sqarojë vetëm prokuroria dhe më pas gjykata. Vetë Nano ka qenë ai që kur formulonte akuza të tilla kish kërkuar edhe nisjen nga prokuroria të hetimeve “kryesisht” për të akuzuarit. Por gjithçka, katarsisi, zemërimi kundër të korruptuarve, etja për të drejtën kishin qenë vetëm lojë. Me t’ju hapur rruga e pushtetit, Fatos Nano e harroi edhe prokurorinë, edhe të drejtën edhe të korruptuarit. Por a duhet të harrojë opinioni publik, a duhet të harrojnë njerëzit për të cilët etja për të drejtën nuk është maskë e etjes për pushtet, por etje për liri e përparim? A duhet të lejonë qytetarët që politikanët të tallen me ta, duke akuzuar njëri-tjetrin për korrupsion, por pa i shndërruar asnjëherë këto akuza në denoncime para ligjit? A duhet të lejojnë qytetarët dhe drejtësia që flamuri i saj të përdhoset nga të korruptuarit e pushtetshëm? Që emri i drejtësisë të shërbejë si maskë për korruptimin? Dhe kur themi qytetarë kemi parasysh edhe dy të akuzuarit dhe të promovuarit njëherësh. A do të pranojnë ata vetë të ngjiten në kabinetin e Nanos me shenjat e akuzave të pështymës së Nanos në kostume e ballë, në fakt damka që nuk i fshin dot asnjë shami, asnjë “më fal” (sa qesharake është kjo gjetje për larje duarsh në krahasim me tragjizmin e Pilatit), por vetëm verdikti i drejtësisë?

Kohët po tregojnë se çdo pushtet i lënë jashtë skanerit të drejtësisë mbushet me viruse të korrupsionit. Por jo vetëm kaq. Ligji është ngarkesa e parë që flaket nga koshi i balonës së pushtetit për të lehtësuar ngjitjen e shpejtë. Më pas flaken të tjera vlera, flaket morali, njeridashja, modestia, turpi, atdheu dhe gjithçka që na mban njerëz dhe na dallon nga bishat. Dhe mendoni pak se si mund të shpërfytyrohen qeniet që ngjiten aq lart mbi balonën e pushtetit. Mendoni se sa poshtë bien si njerëz, duke u ngjitur në piramidën e sundimit. Prandaj a nuk kemi të drejtë që, pasi vërejmë pelivanllëqet që bën atje lart në tullumbacen e pushtetit, me Kushtetutën, moralin, rrufetë dhe njerëzit, a nuk kemi të drejtë t’i themi Fatos Nanos: sa poshtë paske rënë!?

Gazeta Panorama

[Henri Anderson]

Fatos Nano nga shkelqimi ne shkelqim. Kjo duhet te jete tema e sakte. Bravo i qofte se burre i zoti eshte. Prape ja arriti te krijoje qeverine.
Pune te mbare.

[Shkelqesia_E_Tij]

duke lezuar...

[Brari]

Tema
----


KOMENTI

Letër nga Ferri (4)

Nga letërkëmbimi i shokut Enver me Kryeministrin

Enver Hoxha i shkruan Fatos Nanos

Mbi forcimin e rolit udhëheqës të partisë në të gjitha fushat e jetës së vendit

Nga Altin Xhaferri

I dashur bir Fatos

Dëshëroj të jesh mirë me shëndet, se s'para të ka ecur shëndeti, më thanë, që kur hoqe atë herdhen e mëngjër, kjo jo vetëm për të mirën tënde e asaj gruas së ditë që ke marrë, por më tepër për të mirën e partisë e të popullit (populli s'ka ndonjë hajër nga mirëqënia jote, po meqë ra fjala) për të mirën e shokëve tanë që janë sipër, por dhe të shokëve të tjerë që janë këtu poshtë me mua si dhe të maxhorancës progresiste e europiane, e pordhë me rigon siç ju thua ti hera-herës shqiptarëve. Ne këtu poshtë si parti i ndoqëm me shqetësim dhe përgjegjësi partie ngjarjet e fundit se Shqipëria jona është mo, e neve poshtë dhe juve sipër, pse e kujt do jetë e zogistëve dhe ballistëve!?

Nuk të kam shkruar shpesh, se kam menduar që ti i di vetë mirë punët e tua se tani nuk je më çilimi; je një komunist i formuar në botëkuptim, por të them të drejtën dhe se kam pasur një ndjenjë mosbesimi që tani e tërheq. Siç e sheh dhe partia dmth., unë, i pranon fajet dhe bën autokritikë. Ndonjëherë ama. Është e kotë të them e të të mbush kaplloqen se sa krenar ndjehem me tija, këto vitet e fundit, se e kuptoj që shokët kanë patur të drejtë kur më rekomandonin ti, si të vetmin ka, që mund të tërheqë parmendën time të ndrishkur vitet e fundit. Më mbeti parmenda në mes të arës, o evlat, paçka se ara ime s'prodhonte më as kashtë e jo më ****. Nuk e besoja dot asokohe.

"Pse mo çuni i Nashos do bëjë vezën time, - u thosha gjithnjë shokëve. - Pika në bithë që s'ju bie, u thosha. - Pse mo, s'e di unë kush është Nashua. Një... bëmë baba të të ngjaj do të jetë dhe ki i biri!"

Nuk më qe mbushur mëndja për ty, se dhe ca nga shokët e birosë me frinin në vesh se ti ishe ca liberal ato kohëra e bridhnje shumë pas fërnetit të vëndit, në vënd që të shkoje nëpër aksionet e rinisë. Tani që jam pjerdhur nga veshët, as i dëgjoj më fare, le të frijnë sa të duan kundër teje. Po siç mund ta dish dhe ti, unë i marr burimet nga di e tri linja njëherazi, si pallati i Skënder Gjinushit, domosdo se s'jam kot partia u! E ndërsa biroja më thoshte se je liberal, shokët e armës së dashur të diktaturës, Sigurimit, të kishin bërë një dosje për merak. Po ta kishnë qeposur me të mira e të liga brënda, ama aq sa humbte derr e dosë brënda saj. Dhe unë, besonj më shumë tek ata, se tek partia, njësoj si dhe zotrote. Ndaj më bënet qejfi që dole doç e shkuar doçit dhe i mbille gjithë gojët e liga. Tani janë bindur dhe shokët e birosë se ishe zgjedhja e duhur, madje aq të duan, sa të kanë ngritur një këngë që e këndojnë me çdo përvjetor të Konferencës së Pezës e të çlirimit të Macukullit. S'e mbaj mend të gjithë, se kam roitur ca kohët e fundit, pa nja di vargje më kujtonen mo. Nano s'ma priste fiqiri,/ Të bëneshe kaq i miri, - thotë ajo kënga që e ka kompozuar Dhora Leka, ajo që u bë prapë me ne, kur doli nga burgu inë. Nejse.

Si më ke qënë o bir? Po Nashua, rron mo, rron? Do rronjë gjatë ai, se s'e ka vrarë kurrë mëndjen dhe ata që s'vrasin kurrë mëndjen, rrojnë gjatë. Ja shih Pali Miskën ti, i është bërë qyç e liga, s'e gjen gjë. Ah ç'burrë ka qënë Nashua. I përunjur gjithnjë, ta kish qejfi ta kishe nën vete. Ashtu na duheshin njerëzit neve për të vajtur në komunizmë po ç'e do s'na lanë... Edhe tia mo ashtu të duhen ata rreth e rreth, të përgjunjur, pa gojë e pa veshë, dëgjomë mua ti, ndaj bëj kujdes kur t'i zgjedhësh, të jenë si Nashua. Më tregojnë shokët tani; m'i thonë firaunët tani që jam zbutur e squllur ca. Kur qe Nashua drejtor i ATSH si ki cpëlaku që ke ti tani mo, Noc Rroku a si e ka ki drejtori it i ATSH-së. Ra Zhukovi në Rusi. Jepe lajm, i thanë Nashos. Prit të piesim, u tha Nashua. Ç'të piesni mo, e dha vetë TASS-i. - Jo të piesim, se s'i dihet. Ai pieti më lart, ai tjetri më lart akoma, e kështu me radhë, derisa erdhi tek unë. - Të mos jepet ki lajm, u thashë unë. Të mos jepet, të mos jepet, deri te Nashua. Tundi kokën Nashua. Helbete, hileqar i vjetër. - E shihni mo që bëra mirë që pieta, u tha. E jep Tass-i, po se jep Thanasi. Shpëtoi nëpër fiq qerratai. Ta kish dhënë mo, e di ku e keshë shpurë, në filifistun e shpija, dhe zotrote s'do ishnje krieministër po do kërkonje lekët e burgut sot me Kurt Kolën bashkë.

Ta kam ndjekur udhën këto di vjet e fundit. Zemra mal më bënej kur të shihnja që rendje nga fitorja në fitorje. Në fillim fitorjen e zgjedhjeve, pastaj fitorjen e lokaleve, fitorjen mbi grupin puçist të Ilir Metës, fitorjen e Kongresit e plot e plot fitorje të tjera. Partia jonë kështu ka ecur gjithnjë, nga fitorja ne fitorje, si me mua, si me ti, e si me atë djalin e Kristaqit që do lëmë prapa! More se më erdhi në hatër ki kongresi i fundit. A ç'më gajase fare. Po ku i keshe mbledhur tërë ata malukatër në një sallë. Ta kam zili, për ideal të partisë. Unë që isha ai që isha, ne fund të fundit dhe aq derdimenë njëherësh s'i bëra dot bashkë. M'i thanë shokët të tëra m'i thanë, se s'i ndoqa dot deri në fund, se çoku dremit unë çdo çerek ore. S'të kishte lënë gjë shoku Fatos, më thanë. T'i kish ngritur të tëra. Tëpkë. Me të thëna e me të bëra. Ashtu i merrnja dhe unë nga arat, nga bagëtitë. Gëzonin të shkretët, i përpiqnin pëllëmbët sa i bënin gjak fare. Ashtu u llafosnja dhe unë me ca llafe që s'm'i kuptonin. Është pushteti juaj, u thosha. Duan të na e marrin armiqtë. Ç'pushtet zeza kishin ata, po nejse e hanin kallëp. E vinin pastaj andej nga arat e mirrnin inisiativa për ta bërë misrin me 4 kallinj e punonin natën e ditën të nxirosurit sa iu dilte shpirti, pa marrë akoma dekoratën. Nejse, unë ua jepja pas vdekjes. Një copë llamarine që e shkreta gjinah t'jau kurseje se çoç u dukej. Ua jepja fëmijëve e bëheshin dhe keta gjak për mua, se helbete qenë të dekoruar me demek. Edhe fletë lavdërimet s'i çoja fare tek Xhikja për firmë, i firmoste Sulua, se ia kish kopjuar firmën. Popull hesapi të shkretët! Ke parë që ka filluar të më dhimbset nga pak populli tani mo. Ma thanë dhe shokët. Shoku Enver po plakesh më thanë, po të zbutet zëmra. Punë moshe. Po unë më parë kam qënë, ja si ti; s'çaja bithë për popullin unë mo! Hiç fare. Jo të mbiteshin, jo t'i pushkatonte Kadriu me Koçin, po dhe të shuheshin fare, as e çaja me nder fare. Po dhe ti në mos e lojte pjesën ama. E pashë për punë të asaj gomones që u mbit. Ku vinin ata, unë i mbitja vetë ata që iknin. Mos e çaj kokën hiç e llafosmë dhe me Stalinin e me titon atë punë. E di ç'tha Stalini mo?! Kur vdes një njeri, është tragjedi, por po vdiqnë shumë, është vetëm statistikë! Ja shih, mua deshën të më gjikonin për vdekjen e Kirovit, por për ata dhjetë miljonët e tjerë s'm'i zë njeri në gojë. Janë statistikë tani.

I biri bëhet më usta nga i ati, s'i kanë thënë kot andej nga Gjirokastra. E që thua ti, duke ndjekur kongresin, seç pata një nga ato shkëputjet, - se siç të thashë, jap e jap e humbas, helbete dhe mosha dhe sëmundja e flamosur, - dhe më zuri një si dremitje sa të mbaronte fjalimi yt. Kur u ngrita, kongresi vazhdonte.

"Bjemë gjislliqet, i thashë Sofos. Sikur s'i merrte rradakja dot ca gjëra, ndaj pies shokët e Birosë që e kishin ndjekur me laps në dorë. Shoh tribunën, njësoj. Shoh delegatët, njësoj. Ore mos më kini dhënë ndonjë kasetë nga ato të kongreseve të mia?! Ku i kini sitë more, ju plaçin, - u thashë. Bënin be e rrufe që qe kongresi it i fundit.

-"Ore, po ju sikur me thatë që kjo Vitori Çuri ka ikur në Greqi e punon tek një plakë e paralizuar. Kjo ja ku qënka mo, qënka kthier tek buka e vjetër apo kini ngatërruar filmimet!?"

-Jo shoku Enver, - më thotë një nga ata firaunët që më mba për krahu kur shkoj në nevojtore. Kjo është Bulja, po i ka lyer flokët.

-Hiqu dreq, thom me vete.

-Po ki mo, Haxhi Lleshi është ki? Sikur më thatë që ka vdekur, e mirë bëri, se s'na hinte më në punë.

-Jo shoku Enver, është Serveti. - Hiqu dreq thashë prapë me vete. Mirë mëntë që kush i qan, po po na lënë dhe sitë. Ika me të tëra më duket. Po s'e dhashë veten, që të mos u bënja qejfin atire që s'më duan.

-Këtë e njoh vetë, është ai çami që merrej me rininë, Fatmir Xhafa, edhe atë tjatrin e njoh, është ai nga Salaria, Gramozi. Po ki Mehmet Elezi, sikur thatë që s'është më me ne, mo?!

-Jo shoku Enver, më thotë prapë ai firauni. Është Edi Rama, djali i shokut Kristaq. -Hiqu dreq sa më ka ndrishuar Shqipëria. Më duket se po bënet vërtet evropjane e progresiste siç thoshte ai Fatosi. Se ç'kam një frikë që do më lëvizën nga vija këta firaunët që janë lart!

-Jo shoku Enver, është ashtu siç e ke lënë me ca modifikime të vogla, pa merak fare!

Ç'të vogla more qën bir qënash, u thom. Sikur nuk thonë më Partia e Punës kur duartrokasin.

-Ashtu të duket, po ashtu thonë, - më thotë prapë ai firauni.

-Edhe Enver Hoxha, sikur s'brohorasin më, i them.

-Ashtu thonë, po ta kanë fajin veshët. - E besova se unë e di cenin që kam tek veshët.

Për ideal të partisë, m'u bë qejfi që Shqipëria s'ka ndrishuar, është ajo që lashë. Unë ika ca me rrëmujë atëherë, se s'më priste puna. Ngarkova mushkat për në varreza të dëshmorëve, si i thonë fjalës, po ju të pasmit m'i vutë në vënd gjithë ato që lashë mangut.

Mos harroni asnjëherë që ideologjia e mëngjër duhet ta përshkojë si një fill i kuq gjithë jetën politike po e po, por dhe ekonomike, sociale e sportive. Ç'do të ishte një sportist i mirë pa mësimet e Partisë. Ta thom u, një ***. Çdo të ishte Ardit Gjebreja pa mësimet e mia. Një hiç do të ishte. Po Agron Llaka? Një *** dhe ki. Po Edi Rama pa njerëzit e mi? Ashtu do ish dhe ai. Këtë dhe raste të tjera si ki, duhet t'ua bëni me dije orë e çast njerëzve që të mos besojnë tek aftësia e tire, por tek dora e ngrohtë e jona. Nuk thom se nuk i ke zbatuar, por edhe më tepër mund të ish bërë në këtë drejtim, ka akoma vënd.

Se ja, ti more Edin e Kristaqit nga filifistuni e e bëre ministër. Po i kujt është Edi? I Kristaqit. Po Kristaqi, i kujt është, ini. Ini del dhe Edi, domosdo, i Partisë. Po Edi mori Dashamir Pezën në bashki. Po Dashi i kujt është? I Mislim Pezës. Po Mislimi i kujt është, ini dmth., s'do as para, as pullë, që dhe dashi ini do të jetë (more, se rraha mëndjen, me gruan e parë e ka baba atë, apo me të ditën?). Dashi merr një djalë tjetër nga tanët e kështu vete kjo punë. E kini dhe porosi partie, t'i dilni krah njëri tjatrit. E di si ju dua të pleksur e të kokolepsur si leshtë e bithës sime ju dua, që të mos ju shkokolepsë dot njeri kollaj! Kështu duhet të vazhdojë në mënirë kapilare deri në qelizë kjo punë. Kudo duhet të jenë njerëzit tanë; të jenë siri dhe veshi inë. Të tjerëve asnjë lloj pushteti, çdo gjë duhet të kalojë nga ne dhe ajri që thithin njerëzit. Unë hodha ata parrullën, të njohim këshillat çlirimtare, si i vetmi pushtet, po ti shpik ndonjë dëngël tjetër, sa t'ua shkasësh ujët nën rrogoz atire brënda e atire përjashta. S'ta kam merakun për ato punë.

Hë se desh më doli nga mëndja. Lufta e kllasave duhet forcuar dhe ca, thom u. Si ore të ngrihet i biri i Kiço Ngjelës e t'u bëjë karshillëk djemve tanë!? Atë unë e kam shpallur një herë armik, domosdo që armik duhet trajtuar dhe i biri. Më futi dhe njerëz që të pajtoneshim këtu. "Yni jam dhe unë, më tha, po thuaju atire zagarëve që ke lart të mos ma ndukin shumë Spartakun, se vetëm ai më ka mbetur." -Jo, i thashë, partia nuk bën kompromise. Lufta e kllasave herë zbutet e herë forcohet, po nuk zhduket kurrë. Akoma s'e mësove këtë, - i thashë. S'e kam parë më, që atë ditë.

Në çdo tre veta, njëri të punojë për ne, siri e veshi partisë të jetë kudo, deri tek ata që pastrojnë haletë me kovë, se dhe atje punon armiku. Armiku të del nga s'e pret dhe nga vrimë e halesë të del. Edhe një të fundit. Mos i beso shumë asaj Amerikës se kështu më donin dhe mua në fillim, po pastaj deshën ta ma fusin. Po ti s'e bën dot vezën time, se e ke ca të ngushtë prapanicën. Po t'u nisnë ti, ta futnë, dëgjo mua, se marr vesh mirë nga këto punë! Shtrëngohu sa të duash zotrote. Ta kam shkrojtur te një nga veprat, s'e mbaj mënd tani, se i bënte Spirua ahere, që imperializmi është i rrezikshëm dhe një dhëmb po i mbeti, dëgjo mua ti, se ta them si Ilirit tim. Di gjëra ka me imperializmin, o çkuli dhëmbin, o ruaj prapanicën. U thom të bëç të ditën.

Desha të të përgëzonj dhe për grupin e ri armiqësor që nxore së fundi. Gjithnjë armiqtë partia i ka zbuluar te ne, as Sigurimi as Shishi juaj, një vërë në ujë kanë bërë. Sa herë iu ka shkuar miu nën mustaqe atire, e ka bërë autostradë fare. Po ti ama të lumtë, se i zbulove pa arritur të dëmtojnë partinë. Partia duhet mbajtur e pastër, mo evlat, duhet pastruar herë pas here si shtëpia. Se ajo është shtëpia jonë. Pa të, ç'do ishim ne mo? Na vinin kallamboqin kalamajtë e lagjes. Ja bëre mirë atij Ilirit që e përjashtove, po prapë je treguar i butë. Oportunist siç më raportuan shokët. Pse s'i fut një **** plumbi, që të mos e kesh nëpër këmbë. Ashtu bëra u me Mehmetin dhe isha aq rehat deri sa më mori diabeti e Zabiti me Isufin. Dëgjo mua, kjo është punë më e bitisur. Vure të shkruajë një letër autokritike dhe futi plumbin e thuaj vrau veten. Po s'deshi ta shkruajë, vur atë Paskalin që ka formuar tani parti të re, ta bëjë një letër si të tijën. Ai ia ka marrë dorën kësaj pune tani. E sheh mo ç'bën armiku. Lumi flë, armiku rri zgjuar, kam shkruar në një vepër tjetër. Ta priste mendja të dilte armik Zabiti që i kam dhënë kapellon time, që i kam falur biçakun që prisja thonjtë, apo Limozi që më kish bërë atë farë kënge dhe mua, dhe partisë. Sa për atë Ndrec Legisin, shokët më thanë që i ka pasur nja di cene në biografi dhe jeni nxituar që e keni bërë anëtar partie. Nejse, kjo do ndiqet me përgjegjësi partie nga shoku Hisni, ja kam nisur shkresën para nja di javësh. Nejse, të mos zgjatemi më me punën e fidhit të kuq. Fidhin e dua patjetër ta kini parasish në çdo hap të punës suaj.

***

More Fatos se të kam si evlatin tim, dua të të pies, ka dalë ndonjë ilaç i ri kundër kapsllëkut andej lart, se më mori frimën ki dreq kapsllëku. Më pa dhe doktori i Stalinit e më dha ca hapje, po i hodha në hale. Besoj u te ilaçet e këtire revizionistëve! Me prostatën sikur kam gjetur karar, se s'e kam ngarë, ka një di muaj. Jeshëm në një pub një natë me këta shokët e Kominternit, dhe ai qerrata Hrushovi na kish sjellë ca moldave me vete medemek aktiviste rinie komuniste, dhe e prisha pehrizin, po tani shuqir jam mirë. Vetëm kapsllëku më ka dogëndisur e më ka bërë misibet, më ka bërë. Kish me vete Pilua ca gjethe sene, e i piva. Po do ti që m'u shkreh në bark, sa s'arrita dot deri në hale. Ç'të të them o evlat, ç'u bë! U bë rrengja fare. E di ti ç'është rrengja mo?! Më mirë që s'e di, se as unë s'e di. Po ka dalë gjë, ma nis, se seç do vijë një nga ata të Gogos këto ditë këtej, poshtë dërgoma me të.

Me shokët e Birosë e morëm në analizë këtë qeverinë e re që ngrite tani si me pahir. Përgjithësisht shokët qenë të mendimit se përzgjedhja është bërë brënda normave dhe brënda vijës së partisë. Edhe fidhi i kuq që të thashë më lart është brënda. Pati vërejtje të vogla, po se mos jau vura veshin unë thua ti. Unë jam më keq nga ti, a derëzi, pies shtatë a tetë, e bëj si di vetë! Po mirë është t'i dish dhe vërejtjet, se unë të gjitha s'i kam shkruar në vepra. Pati vërejtje për shembull, për atë të dhipllomacisë, Kaco Islamin. Ati e kishe Muhamet Kapllanin mo, pse s'e vure atë, e kishe gati. Pastaj shokët më thanë që me të ke zenë një shteg tjetër. Eh, u prish vatha jonë, është bërë shtigje-shtigje, kë të zërë më parë dhe i ziu udhëheqës. Mierë more evlat po atë të Arsimit, s'e ndërroje dot mo, të paktën për sitë e botës ta kishe bërë! Edhe leshrat ai i kish akoma si njeri i egjër, siç e keshë parë aherë kur e solli Shefqet Peçi nga Salaria. Ç'të të thom, se mua më bënen ca si lëmsh këta ministrat e tu, mo gas. I rreshtoj, më dalin tepër, i nëmëroj, më dalin mangët. Them Naci, Kaçi, Baçi. Jo, më thonë, është Koçi, Poçi, Doçi. Stan me lepuj ke bërë zotrote apo kabinet qeverrie?! Më thosh Kadriu, për këtë Kacin, ç'e deshi atë, ai është zhyer deri në grikë, më tha. Ç'grikë mo të plaçin sitë, ja ktheva. Ku ka grikë ai. Nuk e sheh që s'ka fare qafë. Si të thoni ju shoku Enver, tha firauni. Partia i di më mirë këto punë. Domosdo që i di më mirë sepse ç'kujtove ti, do të piesim tia ne, se kë vëmë në partinë tonë e kë heqim mo... Nejse, dhe atë të Mbrojtjes mirë e keshe zgjedhur. Pak të leshtë, si Beqiri im. Të leshtët s'i bëjnë dëm njeriu. I heq kur të duash, e jua vë kur të duash, dëgjo mua ti, se jam i vjetër. Edhe ajo sovjetikja që merret me Integrimin, më gajas fare. E mo, ajo që se ç'ka një emër kaurri që s'më vjen në hatër tani. Atë e ke marrë për të rregulluar për qindjen e pjesëmarrjes së grave në qeveri ti, e di unë. Ah kopili Thanasit ç'ta ka prerë mëndja hollë! Po ki Fatmiri mo, ai i rinisë së Tiranës është, se m'u duk si surrat i njohur. Vinte më jepte lule në 1 maj ki mua mo? Nejse ini është ai, ini. Vetë s'e njoh po i kam njohur të ëmën, zonjë grua. Ini do jetë se s'bën, se s'i hin në punë njeriu tjetër ai, dëgjo mua ti. Me atë Moisiun e kalove mirë lumin. Më kërreve mallin e vetes kur jeshë i ri. Edhe unë atë bëra me Spiron, e mbaja kot si kufomë e se piesja fare. Për ideal partie jam shumë i kënaqur me atë gjetje. Ideal për atë vend. Duket si i atire, e punon për neve. Dhe atire kurvave të Evropit jau fut, ja fut dhe Saliut, me një gur vret di zoq. Atë e ke si biçim heroi të heshtur siç ju thoshnja unë në kohën time. Nejse, u t'i kam shkruar të gjitha këto në Veprat e mia të Zgjedhura. Se te 16-ta, se te 17-ta, s'më kujtonet tani, po piet Spiro Deden, po s'i gjete dot. Edhe këndoini ndonjëherë veprat e mia, këndoini. Unë për ju i kam shkruar, se për vete i dija.

More Fatos evlati. Dua të të pies ç'bën ai marroku i Kristaq Ramës. Vesh më nga ato palltot e verdha që vishte dikur? Po atë vëthin që mbante në vesh, ja kini hequr, apo jo, se na fëlliqi fare malukati. Nga të dhënat që ka partia këtu poshtë, del se ju të partisë atje sipër, e kini propaganduar fort, si njeriun e ri. Ju lumtë shokë! Po po u bënë dhe nja dizet copë a **** si ai, e mori lumi Shqipërinë, e dini këtë, apo jo!? Mos e lini të shtonet shumë si rasat. Nganjë më të rrallë, sa për t'ia shkarë popudhit! Siç bënja unë me Fuat Çelën e Alo Qosen, e mban mend mo, kur i bënje hartimet për ta?! Kristaqi, akoma ia ka merakun se mos bën ndonjë gabim e shkel vijën e partisë. Se vetëm halera di të bëjë ai shoku Enver më thotë sa herë. E do nganjë dackë edukonjëse një herë në muaj, të vijë në terezi, se merr kot ai, si pushka e jevgut. Eh si është ai, ka ngjarë nga fisi i së ëmës, po iu fërkove kokën, hop ngrihen si... Nejse mos ki frikë i thom Kristaqit, shokët lart i dinë këto punë. Po vëthin hiqjani. Po s'e ka hequr, se do vij vetë pastaj t'ja shkul me gjithë llapë të veshit! Ma di kokën mua ai, e njeh frikën.

Dëgjo Fatos. Sakën se u jep ndonjë lek atire të burgosurve politikë që mbanja unë në burgje. Të kam bërë hasha, të kam bërë lanet, s'je më evlati im. Ç't'i bëj Ramizit unë që i lëshoi, u hapi diert, se të qe për mua, atje i mbaja dhe sot armiqtë.

Që thua ti Tos djali, të ndoqa kur bëje konferencën e Tiranës para kongresit. S'më keshe lënë gjë prej gjeje. E di ti dhe mua m'u ngrenë njëherë në një konferencë, po u tregova vëndin unë. I lashë, folën sa folën, pastaj i bëj një shënjë Sulos. Dritat Sulo, i thashë. Fët dritat Sulua, i fiku. Mirë meqë iku korenti, mbledhja shtihet për nesër, u thashë. Tërë natën Sulua bëri zanatin e tij, merr dhe i plas birucave një nga një. Të nesërmen, kur panë sa vetë mungonin nga ata që folën hapur, u benë qëngja të gjithë. Nexhmija në llozhë qante nga gëzimi. Ja si kjo jotja nashti, e dita. Edhe unë do keshë marrë tjetër po s'kam këllqe jam i pamundur. I ke dhe te veprat e mia të shkruara, po dua që të t'i mollois dhe vetë të shplodhem. E që thua ti, të nesërmen në konferencë fola vetë. Pa ngreu ti Masar, ç'doje në makinë të Ambasadës Jugosllave në datën 25 shtator, ora 14?! Gëk Masari. Merre Sulo. Po ti, po ti... Kështu e mbilla atë punë. Po dhe ti me nder e mbille atë punë, s'thom dot jo, por jam i mejtimit se ca arrestime në emër të popullit, do kishin bërë më shumë punë, sesa Rrjeta e Hekurt.

***

More evlat se dhe një çikë e desh harrova, të të pies për badhistat mo, ç'bëjnë badhistat? Si i kam ata të Partisë së Ballit. E de, e, për ata të rinjtë pies, se me të vjetrit kam mbaruar punë vetë unë qëkuri. Ç'thonë mo evlat? Mbami afër se janë tanët ata. Helbete unë me emra s'i mbaj mënd, se s'më nxë shumë rradakja tani, po i njoh nga pseudonimet që kanë në dosje. Kadri Hazbiu bën be e rrufe që janë njerëzit e duhur për tek Badhi Kombëtar. Ti e di, i thashë, po të doli ndonjëri nga dora, do të përgjigjesh. As mos e ki merak asaj ane, i kam siguruar me lidhje difishe dhe trefishe, më siguroi. Ai me pseudonimin "Thoi" e do herë-herë ta presësh siç pritet thoi, po prapë ini mbetet. Edhe atë me pseudonimin "Pëllumbi" ma ki kujdes se në mullirin tonë e shpie ujët dhe ai. Ç'bëjnë me atë tregtinë e shampos që bëjnë me Lefter Kokën mo? U ecën ndonjë çikë apo jo, se shqiptarët i kam mësuar unë që ahere të lahen rrallë. Nejse ti ndihi ndonjë çikë në doganë, jepu një dorë, se i kemi për ditë të vështira. Zarët tanë janë ata. Na do bitha neve, i hedhim, s'na do bitha, s'i hedhim. Ai i treti mo, ai me veshët me majë, si pitbull, se s'më bie në hatër pseudonimi, ruaje se është ca dredharak, por po të shkau mo, po të shkau nga vija, bjeri, hiç mos piet. Nejse, atij mo i thuaj gjë se do i shkruaj vetë një kartë, se më duhen dhe nja di viza fallco për andej nga bota kapitaliste. I bën ai, i bën, e di unë, më kanë thënë. Më ka thënë dhe një i tire, i madh fare, që erdhi këto ditë këtu.

P.S.

Se mos harroj, më dërgo atë fjalorin e ri të Edmond Tupes, se s'kam me se e shkoj kohën. Librin e Sulos për mua e mbarova. Edhe ca turshi e një kanatjere të leshtë, thuaj Nexhmijes, të m'i nisë, kur të vijë ndonjë nga tanët, se këtej i sjell hera, domosdo, me tërë ato zullume që kanë bërë. Atje në portë të Ferrit është një njeri me kapotë të gjatë si Gramoz Ruçi. Thuaji parrullën dhe futi ndonjë lek nga ki i riu i Evropës, evro a si ja kini vënë emrin, thuaji e ke ndihmë për lëvizjen marksiste-leniniste, se nuk i pranon gjoja rryshfetet, do të hiqet i ndershëm.

E kemi bërë tonin dhe Cerberin, punon për ne tani.

Të fala të gjithë shokëve të partisë që janë lart, Gramozit, Namikut, Edi Ramës, Luan Memushit, Sinan Llapushit, Dash Pezës, Poçit, Koçit, Toçit, Muçit, Naçit, Baçit, Kaçit, mor po të gjithëve, kë të pjekësh deri tek Mimi e bashkisë iu dërgoj selam e i puth fort me të ngjitur.

Juaji

Enver Hoxha

Ferr, rrethi i shtatë

Me 21.01.2004 ora 5 pasdite

----Tema---

[Brari]

tema:

KOMENTI

Letër nga Parajsa

Kryeministri Fatos Nano i përgjigjet letrës së ardhur nga Ferri prej Enver Hoxhës

Për dijeni: sh. Gramoz Ruçi, selia e PS këtu lart dhe sh. Hysni Kapo, selia e KQPPSH atje poshtë

Altin Xhaferri

I dashur, i shtrenjtë dhe i paharruar shoku ynë Enver!

Është një nder i madh për mua... që në emër të maxhorancës progresiste, integruese, euroatlantike, antiterroriste, pacifiste, antikonformiste, plebishitare, meritokratike, institucionale, që kam fatin të drejtoj, të vazhdoj letërkëmbimin me ju, atje poshtë, në Ferr. Një letërkëmbim që do të hapë perspektiva të reja, vizione të qarta dhe që do t'iu ndrijë rrugën brezave që do të vijnë. Se brezat kanë nevojë për eksperiencat tona, qoftë për të tuat, të ashprat, qoftë për të miat, të sheqerosura nga jashtë. E rëndësishme s'është forma, por përmbajtja, siç thonë dhe dialektikët; e rëndësishme është që thelbin ta kemi të njëjtë, format venë e vinë.

Së pari dua t'ju bëj me dije se si lideri i padiskutueshëm, i zgjedhur në mënyrë plebishitare, i maxhorancës progresiste, integruese, euroatlantiko-aziatike, konstruktive, bashkëkohore, elitare, bashkëpunuese, leshpunuese, strategjike jam duke bërë përpjekjet maksimale që brenda limiteve kohore mbarëshqiptare, totalisht europiane, kombëtare, internacionaliste që më mundëson qenia ime në krye të Ekzekutivit dhe të maxhorancës që përçoj... Më fal shoku Enver se të lodha më duket. E di që je plak e i sëmurë e të ka leqendisur diabeti e s'i ndjek dot fjali kaq të gjata. Mos ma vër re, të lutem, më është bërë ves tani. Ja kështu u flas gjithnjë shqiptarëve dhe kongresmenëve të mi unë, me fjali të gjata që s'e lidhin gomarin asgjëkundi dhe ata s'marrin vesh asnjë fjalë. Ja, more vesh gjë zotrote nga ato që thashë? Jo s'more. As ata s'marrin vesh gjë. Ç'popull i mrekullueshëm është shoku Enver! Mirë që s'e marrin vesh, por as nuk pyesin se mos duken gjoja budallenj. Me demek bëjnë sikur më kuptojnë. Ato as vetë unë s'i them dot dy herë njësoj, po, nejse. Kjo të mbetet mes nesh, midis udhëheqësish, s'kanë pse ta dinë ata, populli poshtë, vulgu, lumpeni, siç iu thoshe ti me theks frëng. Të gjithë njësoj s'do jemi, se ç'u pa puna, këmbët e dhisë do bëhemi! Po bisedonim një ditë me shokët këtu lart, hanim një drekë pune tek vila jote e pinim për shëndetin e popullit tonë të mrekullueshëm. (Jo, jo, nuk pi më unë, të kanë informuar gabim. E kam lënë dhe rakinë dhe fërnetin. M'i ndaloi Byroja, si ty atëhere duhanin. Shumë shumë mund të pi xhin. Jo, jo, xhinin s'e kam lënë, lashë Xhinën, gruan). Të gjithë qenë të mendimit se këtë popull të mrekullueshëm e bëre ti. Ti e solle në binarë që e qeverisim ne tani kaq kollaj. S'gjen popull si ky yni. More bëja si të duash, hiqi drita e ujët, hiqi edhe brekët po deshe dhe s'pyet, s'e ngrë zërin se ka frikë mos na prish ne unitetin lart. Më ka mbetur në mend një shoqe nga tonat nga turi para zgjedhjeve. Nuk duam, tha, as ujë, as drita, as bukë, vetëm partia të jetë e shëndoshë. Më mrekulloi, ç'të të them. Thashë ta përgjithësoja si shembull pozitiv që duhet ndjekur, ta bëja nënë heroinë dhe t'i falja ose një mëshqerrë ose një lopë hollandeze. E thirra pas mbledhjes. Sa fëmijë ke, i thashë? S'kam. Po pse, e pyeta. Nuk bëj fëmijë. Ti e ke fajin apo burri? Burri, më tha. I pashë një herë vëngër ata shokët e partisë në rreth që e kishin lënë për kaq pak gjë. Nejse, i dhashë porositë dhe se ku i gjetën një vend nga tatimet më duket.

Shoku Enver, mos ma merr për mburrje se komunistit s'i ka hije mburrja, ai bën vetëm detyrën dhe nuk është një nga dhjetë cilësitë që keni caktuar ju. Unë kam bërë ç'është e mundur për të mbrojtur vijën tuaj, trashëgiminë që na latë pas, herë të shkruar e herë vepër të gjallë të prekshme. Ka qenë një detyrë tepër e vështirë, besomë, se e kishe bërë ca si shumë baltë andej nga fundi sa ishe bërë gati i pambrojtshëm, por unë i gjeta dhe rrugët dhe mundësitë për t'u ngritur mbi paragjykimet, mbi opinionet negative, ashtu siç na mësoni dhe ju nëpër vepra. Jam munduar ta ringre dhe ta mbroj marksizëm leninizmin nëpërmjet lartësimit të figurës suaj me ç'të mundem, ashtu siç porositnit dhe ju, në mënyrë krijuese. Mund të më keni gjykuar keq në ndonjë rast se unë e di që ju informoheni nga shumë burime, por, ju siguroj, se gjithçka është bërë në funksion të kauzës, në funksion të ruajtjes së vijës, por dhe nëse kam gabuar partia ime le të më gjykojë. Veçse dua t'ju bëj me dije se për gjithçka kam pasur miratimin e heshtur apo verbal të vetë shokut Gramoz, si ruajtës garant i linjës. Asnjëherë dhe në asnjë rast nuk kam vepruar me kokën time.

Por le t'i marrim gjërat një nga një. Porosinë tuaj për afirmimin e një brezi të ri nga ish bijtë e kuadrove të lartë të nomenklaturës suaj për t'i inkluduar në politikë e për t'iu lënë trashëgiminë e mëtejshme të vijës them se është tashmë një detyrë e plotësuar e një mision i përmbushur plotësisht. Të garantoj se nuk ka qënë e lehtë aspak. Kishte prej tyre, ca biçimsëzë që në majë të hundës ma kanë sjellë. Karabusha e shkuar karabushit, si i thonë fjalës. Helbete, djem blloku, të rritur më të mira. Më fëlliqën dhe mua, dhe partinë, po domosdo dhe ty të zë nga pak era e tyre, edhe pse je larg e je nën dhe. Më the për djalin e Xhelil Gjonit, e gjeta, e ngrita në përgjegjësi, e vura ministër Mbrojtje. Vuri dorë tek lekët e këpucëve të normës së ushtarëve. Dhe mua s'më dha asnjë kokërr leku më e bukura! E hoqa, e shpie tek Rendi në vend të Hekuran Isait. Vuri prapë dorë tek lekët e pasaportave. I ngjit leku për dore si me zamkë, more shoku Enver, ka dorë dreqi, ka dorë. Dhe e ka të rëndë dorën. E degdisa andej nga amerikanët për ca kohë, sa t'ia harrojë populli zullumet se e qelbi fare. E ngrita dhe Dashin, siç dërgonit ju porosi. Dashin e Myslim Pezës. E vura të merrej me lulishte ca kohë, sa të bënte stazhin e partisë pastaj e ngjis më lart, thashë me vete. Del dhe sikur zbatojmë rregullat e hierarkisë. E di ç'më bëri mo shoku Enver? Iku.

Dua shtëpinë e babës në Pezë, më thotë firauni. Po ne e kemi muze more!

E dua unë, është imja, ma ka lënë baba.

Ja dhamë. Ç'të bësh kot zhurmë. E di si janë këta të rinjtë e sotëm? Iu ka hedhur Edi Rama trutë e gomarit dhe s'mbushin mirë të gjithë si brez. Kur më vijnë informacionet nga Peza, jo me korrier, po me celular, se kemi ca grekë të AMC tani që na bien më afër me shoshoqin vetëm për 200 lekë, më ka llahtarisur fare. Më thonë se i ka hequr Dashi topat nga muzeu. I ka hequr dhe pushkët. I shiti për skrap më duket se kështu i shesin tani gjithë ato armë që bleve zotrote me flori nga Kina e nga Rusia.

Po e di se ç'e bëri shtëpinë muze, mor shoku Enver? S'do ta besosh. E mbushi me kuaj. Na dhjeu historinë, tuajën e timen bashkë. E bëri hipodrom. Kur ma thanë, sa s'lojta nga vidhat e kokës. Po ky dreq ç'ne kaq i dashur me kuajt! S'ka as racë ta lidhi me ta. Mos ka ndonjë damar nga Petrit Dumja ky, se ti i di më mirë këto punë, helbete, punë partie këto...

Sa për Edi Ramën, s'kam ç'të të them: më doli ashtu siç ma rekomandoje. Investim me leverdi. Hallall e pastë dhe këtë dekoratën e fundit që i dhamë për të atin në emër të të birit. Xhanan djalë. Na ka ndrequr aq punë sa s'e merr dot me mend. I dha një imazh tjetër gjithë luftës sonë, e bëri si më moderne, si më bashkëkohore e në fakt e titulloi "Kthim në identitet". Identitetin e merr vesh vetë ti se ku është. I them kur jemi vetëm: u bëre si Çe Guevara, o ditëzi. Lëre, thotë, mos ma përmend se akoma iu ngjethet mishi këtyre, dmth. , popullit, mos na prish punë. Po është danoç e shkuar danoçit ky Edi i Kristaqit. E di ç'i polli mendja para fushatës. Iu vuri një televizor në krye të shkallëve të bashkisë, me demek populli do kontrollonte bashkinë nga televizori, siç bëje ti me kontrollin punëtor-katundar. E thirra: i ke mendtë, ç'e do televizorin, do na dalin gjithë pisllëqet në shesh! Kur, fët kopili, një veprën tënde ma nxjerr para. Kishe folur për naftën ti atëhere, kur doje t'ia fusje Lipe Nashit. Specialistët të thanë se duhet teknologji e përparuar për nxjerrjen e saj. Dhe ti ua kishe mbledhur rrup-sup. Kryesori është njeriu, iu thoshe në një vend. Makina, po i dhe ***, *** të nxjerr atje tej. Po ku e kish gjetur kopili!

E more vesh se ç'do shohin shqiptarët tek kompjuteri im, më tha. Ma mbylli gojën. Aq më shumë që qe dhe fjala jote në mes. Jam vërtet i kënaqur me atë djalë se na rregullon goxha imazhin, po nganjëherë e tepron. Ja, herën e fundit donte të bëhej kryetar. I dhashë një dackë, ia ktheva zgjedhjet në ca zona dhe na u bë një grusht firauni, e kuptoi mesazhin. U nevrikosa keq me të, po më mbajtën shokët. Lëre më thanë, i riu si veriu, ai aq di, aq bën. Pastaj mos harro që po të na duhet, ta hedhim prapë kokë a pil. Do ta kisha zhbërë, për ideal, do ta bëja të shiste banane nga të Anastasit nëpër kryqëzime po të mos ishte ndërhyrja jote. Tani është bërë lepur fare. Si urdhëron, shoku Fatos, thotë. Po dhe lepur s'më hyn në punë. Do filloj ta trimëroj pak këto ditë që ta kem gati po më hoqën mua se më vijnë vërdallë. Ta vë në vendin tim dhe u derdh vaji ra në lakra. Prapë pushteti mbetet në duart tona. Na marrtë të keqen armiku. E kam një frikë me të, thonë se është me penallti po s'kemi zgjidhje tjetër. Ç'të bëj, djali i Haxhi Lleshit është si pa qejf, e di ti, dhe s'e vëmë dot, ndërsa ata të Manushit e të Gogos nuk e di ç'bëhen, s'kam haber tani afër.

I dashur shoku Enver!

Besoj se ia kam arritur qëllimit që i kisha vënë vetes për t'ju lartësuar Juve. Aq të nxirë ua bëra jetën shqiptarëve që kam nën vete, sa ata bëjnë ç'bëjnë, shfryjnë e flasin me vete: të keqen e kohës së Enverit. Ky ka qënë dhe qëllimi im afatmesëm: t'iu ngjallja nostalgjinë për ty. Edhe për këtë nga ti e kam huajtur strategjinë. A nuk thoshje ti konfidencialisht që këtij populli duhet t'i bësh nënën që të të quajë baba? Të garantoj se jua kam bërë nënën, madje edhe babain, hera - herës. Të betohem, për ideal të partisë sonë, që jua kam bërë. Mos ki frikë se ta kam marrë hakën. Veç t'i shohësh si ikin nga sytë këmbët, si të shkrehur nga trutë shqiptarët. I bëra të ikin natën. Me gomone, me traget, me ****, me legen, me ç'të jetë, që lundron! Dhe më e bukura është se i detyroj që dhe për ikjen të më paguajnë mua! 500 euro ua kam bërë pazarin për kokë, për një të ikur. Po, po, lekët i marrin njerëzit tanë, mos ki frikë. Vetëm valutë. Euro ose dhe dollarë, po vetëm me kokë të madhe. Ç'thua more, kush punon me lekë nga ne. Po t'u desh ndonjë lek, dërgomë fjalë se tani jemi mirë, mos na e ki merakun, s'jemi siç na le atëherë, jo. Sa herë të kujtoj me atë çmimin për ushqimin që merrte Sofo Lazri, kur këtej binte miu e thyente kokën, më merr gazi. Po dhe më ngrihet respekti për figurën tende. Ja ai ish burrë, i thoshja një natë Zabitit e Skënderit që dhe të zezën e bënte të bardhë. Kjo është mjeshtëri për të hedhur hirin syve. Atë vijë tënde kam ndjekur dhe vetë ua shpëlaj trutë shqiptarëve. Kam nja 4 a 5 TV që i mbaj nën sqetull, si biçim leva të partisë. Ua bëj sikur rrojnë në vendin më të lumtur të botës, shesh me lule ç'e pyet. Kudo arritje, kudo fitore kudo...

Ankohen ata të shkretë more po nuk kemi drita. Çudi u thom unë, në darkë treguesit makroekonomikë tregojnë rritje. Pyesni dhe Çim Canin, po s'besuat.

More, po sikur jemi varfëruar shumë. Del Caci në darkë. S'ka mundësi, u thotë, inflacioni tregon rënie e është ulur ndjeshëm.

More, po sikur s'ngopemi as më bukë, thonë ata. Jo ç'është ajo fjalë; defiçiti buxhetor ka pësuar rënie.

More, po sikur s'kemi ujë. Jo! - Në krahasim me të njëjtën periudhë të vitit të kaluar, jemi më mirë, le me kohën e Berishës, as krahasohemi fare! Siç ua bëje ti krahasimet me kohën e Zogut, unë kam kohën e Berishës, paçka se ai vetë e ka harruar, që kur ka qënë në pushtet. Populli është bagëti, ti vetë e kë thënë. Nga ta shpiesh, andej vete. Po ai Caci është dreqi vetë, se sajon ca marifete si të tuat me Zhoao Amazonasin kur s'të vinte më njeri në kongrese. Dhe ai, sa herë jemi keq, seç ka blerë nja dy biçimë andej nga FMN dhe i bie për vizitë, sa herë na duhen për propagandë. Është djalë ta pish në kupë, po të mos qe aq i zi dhe të mos kishte një çikë dorë më shumë seç duhet mbi financat publike.

Nejse, siç të thashë kështu e kam shtyrë deri tani. Ata kërko bukë, unë flas për GDP, ata kërko drita, unë fol për Shengenin, ata fol për ujin, unë për luftën kundër terrorizmit siç flisje ti për luftën kundër kapitalizmin, kur iu thoshje dhe bar do hamë e për vete haje simite. Kështu, shtyje sa ta shtyjmë kjo punë. Të vejë deri ku të vejë. Sa t'ia lëmë ndonjërit nga djemtë që po bëj gati sipas porosisë suaj.

Pikën më të kopsitur me djemtë tanë mendoj se është sistemi i drejtësisë. I kam kushtuar më shumë kujdes se ç'duhet se dhe këta të huajt janë ca si më të ndjeshëm në këtë pikë. S'është si në kohën tënde. Po them se e kam bitisur mirë ata punë; kudo njerëzit tanë që hiqen si të pavarur sipas porosive të tua. Zv.ministër vura atë Sanxhaktarin, se thashë se kishte të bënte me Fiqireten, po pastaj s'doli gjë po nejse. Edhe djalin e shokut Miti aty e ke. Djali i Adem Rekës, i Isuf Emin Plloçit, i Fuat Çelës... jo ky dhe Pal Vata s'kishin djem në gjykatë, se e ngatërrova! Ti e di që ata janë tanët, të gjithë gjykatësit, se punove me mend zotrote kur ishe gjallë, juridik merrnin vetëm fëmijët e sekretarëve të parë. Ja ku na doli para tani, ia shesim Evropës për të pavarur e punojnë për ne si Pal Mëlyshi. E mban mënd atë të pavarurin që më rekomanduat për në Komision Qëndror të Zgjedhjeve?! E vura ministër të punëve të Përbrendëshme tani, se i mbaroi mandati, po dhe e mbaroi atje misionin, ndërsa atë që kisha zv.ministër të Punëve të Përbrendëshme e vura kryetar të KQZ. Në tenxheren tonë do kaurdisemi të gjithë. Po se mos vetëm gjykatësit. Kam bërë shoqërinë tonë civile se kështu e do Evropa. Me djemtë e vajzat tanë e gjitha. Të kënaqet shpirti kur i sheh. Diana Çuli, Remzi Lani, Pirro Misha, Arben Puto, Albert Rakipi. S'kanë nevojë as për orientime, as për fjalime, e dinë vetë që janë rripa transmisioni për partinë siç kishe zotrote bashkimet profesionale. Seç m'u ngrenë ca firaunë të një lëvizje Mjaft. Daleni more djema, daleni, iu thashë! Nuk është kaq e lehtë kjo punë, siç ju thoshte Ramizi studentëve atëhere. Jo po do kërkosh falje më thoshin. Dhe kush unë!? I nakatosa me këta tanët të shoqërisë sonë civile, u bëra një tavolinë të madhe, domosdo më të shumtët qenë tanët, dhe u thashë e bëjmë demokratike, me vota. Ngritën dorën, humbën. E kisha rregulluar më parë atë punë. Tani jam mjeshtër për numrat e votimit unë, s'më duhet më Gramozi. Tanët gjithnjë dalin më shumë. Dhe përse u bë gjithë kjo gurgule, do thoni ju shoku Enver. U mbytën nja njëzet vetë në det. Po ti i pushkatoje për një mbasdite aq shqiptarë, e ja s'u bë hataja, kurse mua më thonë mjaft! Aman shih mos më gjen se kush ua jep paratë, se i shpall grup armiqësor pastaj unë! Shokët këtu lart kanë punuar po s'e gjejnë dot se kush i nxit këta djemuritë, po dhe unë s'i hyra thellë kësaj pune, se e kam mizën nën kësulë siç i thonë fjalës. E kam trashur ca si shumë zullumin. Kam një frikë shoku Enver se do më ngrihen prapë firaunët çoç më lëviz toka nën këmbë. E ndjej me hundë se çoç më kurdisin si me studentë, si me greva, sa të më përzënë fare. Si atëhere kur përmbysën dhe bustin tënd, maskarenjtë, e kujtuan se fituan. Ta kam marrë hakun e bustit shoku Enver, mos fli me merak fare! Ata që u ngrenë atëherë kundër, e di ku janë sot. Të shpërndarë si zogjtë e korbit. Të garantoj asnjë s'ka bërë hajër, as pasuri, as katandi, veç Cekës, Imamit, Agim Isakut, Emin Barçit e ndonjë tjetri që e mori kthesën e u bë prapë me ne. Të tjerët, ca të gjallë e ca të vdekur, po hajde gjeji se ku janë sot. Jam kujdesur vetë personalisht, dmth., strukturat e maxhorancës sime dhe ato që më le ti për fatin e zi të tyre. Tani janë djemtë tanë sërish dhe kështu do të jetë gjithnjë, për këtë po punojmë dhe masat janë marrë dhe për lëvizjet e fundit, nëse gjendja del nga kontrolli i strukturave të partisë e të Sigurimit.

Për të shpëtuar lëkurën vendosa të marr një aksion nga ata me emër të madh. Ia vura emrin Rrjeta e Hekurt. Helbete për të tërhequr vëmendjen, se ti e di vetë sa kollaj i ha populli broçkullat. Lexova atë veprën tënde që flet për tufëzimin e lopëve me propozim nga poshtë e orientim nga sipër, dhe iu hyra: me gomone, me legenë, me çdo gjë që bën not, deri te rosat. S'ke ligj, më thanë këta të jashtmit. Se s'të lënë as këta, ku s'i fusin hundët shoku Enver. Nuk është si në kohën tënde, vetë zot e vetë shkop, që s'e çaje bithën për njeri. Me këta duhet mbajtur mirë se ...

Në s'ka ligj, e bëjmë, u thashë, e bën Papi. Ma bëj një ligj, i thashë Përparimit që të jetë i fortë, të futë brenda gjithë hajdutët, e të lërë jashtë ministrat.

Punë që s'bëhet, më thotë, pas nja dy ditësh, kur kish vrarë mendjen. Janë të pleksur aq keq me shoshoq, sa s'i ndaj dot, më vete ministrat nga hajdutët. I zë Rrjeta e hekurt, kur të duash, dhe hajde nxirri pastaj!

Erdhi një nga Italia pastaj, me puro të ndezur, si Klint Istvudi. Bënet ndryshe kjo punë. Do që të shpëtojnë të tutë?

Dua, i them. Atëhere piketoji ata që s'janë të tutë dhe kërkoju të vërtetojnë se si e kanë vënë pasurinë!

Ashtu them të bëj. Po prapë me merak jam. Po sikur të pyesin për helikopterët e mi, si i bleva ç'tu them unë, kurseva rrogën!? Le po më pyetën, po ku i gjeti Iliri me Pandin lekët për vilë në Golem, ku i gjeti Monika lekët për të bërë gurore, Poçi të pallatit, Finoja të kartodromit, ç't'iu them unë! Se iu është hapur goja ca si tepër shqiptarëve, shoku Enver që nga koha që ike zotrote...

Shoku Enver! Më duhet ta mbyll tani, se kam lënë një takim me shoqërinë civile. E de e, me ata rripat e mi të transmisionit. Hë se mos harroj, pyeta për atë punën e ilaçeve të kapsllëkut, pyeta këtë grekun që kam vënë ministër shëndetësie. Nuk ka dalë ndonjë ilaç i ri, më tha. As këtej, as nga Greqia, se andej i ka bazat ai. Vazhdojnë ende me klizma. Zahmet e ke, e gjej ndonjë që të të futë zorrën, por mos e bëj shpesh, se të bohet ves, thonë tironsit. Edhe doktor Arqileja për atë punën e prostatit, s'më dha ndonje xhevap kushedi ç'ë. Mbështille me lesh të palarë nja 5-6 muaj, jepi të pijë thundër mushke me brisqe të shkoqur nëpër të, dhe në krie të 6 muajve, ose vdes ose shpëton, më tha. Unë s'e besoj, se të kish qenë i zoti, kish shpëtuar koqen time ai, s'më linte monokoq kryeministër. Shoku Enver ju lutem të bëni kujdes me shëndetin, se ai nuk është më vetëm i juaji. Duhet të jeni shëndoshë për të mirën e partisë, të popullit dhe sidomos të kësaj tufës me djem e nipër që ke lënë ende sipër. Ruhu mos të të zërë ky gripi i pulave që ka dalë tani, e që thonë se ha pleqtë. Për të tjerat s'ta kam merakun, le të jenë sheshit sëmundjet, s'ta kam merakun se di të mbrohesh, po dhe po s'dite, do të të dërgoj një nga ata të planifikimit familjar, të të bëjë një trajnim për seksin e sigurt. Edhe ne lart keq e kemi punën. Pisk fare. Nga se të ruhet me parë i ziu njeri. Tani që u bëmë ne mirë, plasën sëmundjet. S'i thonë kot: mirë të jep perëndia miell, po vjen djalli e të merr thesin! Kështu dhe ne s'dimë ç'të hamë. Të hash biftek, kemi frikën e lopës së çmendur, pula jo e jo nga gripi i shpendëve, peshqit thonë se kanë dalë me kolerë. U bëmë të hamë shoshoqin, si në kohën tënde, kur mbretëroje zotrote.

Unë dhe mirë s'kam qënë. Më kanë filluar një taktikë të asgjësimit pjesë pjesë. Më hoqën gishtat, më hoqën tëmthat, testin e mëngjër. Kushedi çdo më heqin herës tjetër. Bëj kujdes të na ruash nja dy vende andej nga Ferri, bosh. Fundja, jua parapaguajmë. I dua një për Pilon, se tani marr vesh që s'paska vdekur akoma, e një tjetër e dua për Sabri Godon, atë plakun që shkruante libra me Skënderbe në kohën tënde. Nga të gjithë këtu lart, ke të fala të përzemërta. Të përshëndesin Kaçi, Naçi Baçi, Koçi, Poçi, Igli, Edi, Fati, Dashi e gjithë ata që dje ishin pionierë të tutë, e sot kanë fatet e vendit në duar.

Në emër të maxhorancës progresiste integruese, euroatlantike, transoqeanike, multiplikative, plebishitare... ja fillova prapë më dëngla unë. Vesi mbetet ves, por mos na lënte perëndia pa ves. Le që harrova që ti s'beson në zotin, por në ata djajtë me mjekër që nakatosën gjysmën e botës. Unë bëj sikur besoj, se ma do puna. Shumë të fala të dërgon dhe zoti Prodi, s'të ka shkruar, se s'të dinte adresën, si dhe nga disa burra të gjatë të trupit diplomatik këtu, që të bëjnë konfidencialisht të fala.

Yours sincerely

Fatos Nano
Kryeministër i atyre pak shqiptarëve që ende s'kanë mundur të ikin nga sytë këmbët. Hotel "Trieste" më 25.01.2004


------------------


moderator...ku e zhduket letren e verit per Tosin?


punon klosi punon..

[karaburuni]

O Fatos kur të përzunë,
Kur të përzuri Drejtësia,
Dhe përpak edhe të zunë,
Erdh e të mori Partia,
Brenda në seli të shpunë,
Atje ku ish katimia
C'u ngrit Evropa në këmbë,
Amerika dhe Greqia,
"Cili je ti more trim
Që kërkon vulat e mia?"
- Unë jam Fatos Nano
Mbrapa më vjen kusaria.
Të shtata vulat ia dhanë
"Po do mos dojë Shqipëria?"
- Do të dojë se s'është punë
Se mbrapa më vjen Greqia,
Sazan e Karaburunë
I kam çifligjet e mia!

[Albo]

NANO, KTHE PARATE!

Veteshperblimi i Nanos, nje shembull shume i keq per gjithe administraten

Fatos Nano ka vetem nje rruge per te mos konsumuar deri ne fund nje nga kundravajtjet e renda te diteve te fundit. Ai nuk duhet te pranoje shperblimin qe i ka propozuar Kryeministri Nano. Me sakte, duhet te ktheje parate qe i ka marre me firmen e tij. Ne te vertete funksionaret duhen motivuar ne punen e tyre.Packa se Nano eshte funksionari me i keq qe ka pasur Shqiperia ne historine e saj, edhe ai duhej stimuluar qe te aktivizohet me shume ne te ardhmen.

Dhe te gjithe e dime se Nano eshte lodhur shume gjithe keto kohet e fundit. Ka kaluar sa ne njerin sezon turistik ne tjetrin. Fundjavat dhe pushimet dimerore ne Vjene jane nje mund i vertete. Te rrish e te besh ski ne bore ne malet e Austrise eshte nje stermundim qe ai e ben per kombin tone.Me tej, disa dite ne Turqi eshte nje lodhje, aq me teper kur kjo vakance kryhet nen nje trysni jo te zakonshme, per shkak se ne vendin e Kryeministrit tone kishte ndodhur nje tragjedi kombetare si ajo e 9 janarit ku u mbyten 21 veta.

Per te gjitha keto, Nano duhej shperblyer ne nje fare menyre. Dhe keshtu ka firmosur vete nje vendim qeverie, ku i akordon Fatos Nanos, dhe nje pjese te stafit nje shperblim prej 5 pagash mujore. Te mos harrojme se kjo shume shkon tek 10 milione leke vetem per Nanon. Ja ne cfare kohe e ka menduar Kryeministri yne shperblimin qe te ndjehet me tej i motivuar ne detyre:

Ne vendin tone sapo ishte kryer ceremonia e varrimit te viktimave te 9 janarit ne Karaburun. Ne kete zi, kishte edhe me keq, kur disa familje ende nuk e dinin fatin e njerezve te afert per shkak se nga dy gomonet e nisura drejt Italise vetem njera u gjend. Kerkesa per te pasur te pakten trupat e njerezve te tyre, me syte e shuar nga humbja e shpreses, tronditen gjithe shqiptaret. Ne shume sheshe te rretheve te vendit qytetaret protestonin per mungesen e dritave dhe te mundesive minimale per te jetuar.

Pra pikerisht ne kete sfond social dhe politik ku ndodhej vendi, Nano vendos te shperbleje veten e tij per suksesin e shitjes se Bankes se Kursimeve.

Nese Kryeministri yne eshte ne gare, se si te shqyesh deri ne fund moralin, padyshim qe me keto gjeste do te arrije i pari ne finish.

Kur vendosi te mos nderprese pushimet, megjithese ne vendin e tij kishte ndodhur nje tragjedi kombetare, shume vete menduan se ky ishte kulmi i arrogances dhe i cinizmit te udheheqesit e tyre. Kryeministri i shqiptaree nuk mund te beje me keq se sa keshtu. Mirepo suprizat "nano", s'kane te sosur. Kur me ne fund vendos te kthehet ne atdhe, ai cel thesin e shtetit dhe merr aty te pakten 10 milione leke te vjetra shperblim. Mesa duket vakancat i kishin kushtuar pakez edhe xhepit te tij, pervec kontributeve te biznesmeneve, dhe duhej rikuperuar humbja. Meqe nuk te shijojne qe t'i hash krejt veem, atehere Nano vendosi qe te festoje me shoket dhe keshtu u dha nga nje dore milionash edhe Isakut e Manjanit (ky i fundit tregoi dje se nuk meriton asnje lloj shperblimi, perderisa del ne konference shtypi per te pergenjeshtruar dhe ben te kunderten, konfirmon gjithe denoncimin e KJ).

Ne kete histori despotesh, ka edhe nje problem tjeter te mprehte. Me firmosjen e veteshperblimit, Nano ka krijuar nje precedent shume te demshem, rrezatimi i te cilit mund te jete me pasoja. Jo vetem Nano, mund te dale neser e te firmose 10 rroga shperblim per veten e tij pas shitjes fjala vjen te INSIG, por edhe funksionare dhe titullare te tjere te shtetit tani kane rastin e mire qe te krrejne suksese e te propozojne stimulime materiale per veten e tyre.

Kete mund ta bejne ministrat, mund ta bejne prefektet, mund ta bejne kryebashkiaket,drejtoret, etj. Shperblim per veten e tij mund te propozoje edhe drejtori i qendres se studimeve sizmologjike, nese parashikon nje termet te fuqishem per vendin, dhe kjo ne fund t'i realizohet.

Pavaresisht arsyeve te kuptueshme ne rastin e Nanos, per te abuzuar dhe per t'u pasuruar sa me shume, nje gje eshte krejt e parrokshme per syte dhe vemendjen e vezhguesve te politikes. Si mundet Fatos Nano te kryeje perdite e me shume akte nga me te pamoralshmet, pa u kujdesur per rritjen e perbuzjes, percmimit dhe urrejtjes se qytetareve te tij, nderkohe qe maksimalisht pas nje viti do te kemi zgjedhje parlamentare.

Dhe si mund ta beje ai kete, kur ka nje pergjegjesi jo te vogel, si kryetar i nje partie qe eshte. Sipermarrjet e tij, duken si lojera private, megjithate qe te gjitha i rendojne Partise Socialiste.Ndaj duhet qe pervec opozites, levizjes qytetare edhe pjestare te mazhorances duhen ti thone zotit Nano se ka kaluar cdo cak e kufi moral e ligjor. Duhet qe vete zoti Ruci e zoti Dokle, ministri i Antikorrupsionit zoti Bello ti thone qe te ktheje parate ne buxhetin e shtetit. Te pakten, te bej nje akt qytetar ku te pranoje fajin qe ka bere nen yqmin e drejtorit te kabinetit te tij zotit Isaku dhe publikisht te beje dorezimin e shumes se pese pagave shperblim qe ai ka marre per vete me vendimin e 14 janar 2004. Ne te kundert do te kemi shansin e keq qe administrata shtetrore do te turret per te shperblyer vetveten duke kopjuar kryeministrin.Ky eshte rrenim i shtetit, eshte rikthim ne shtetin e Njeshit, eshte damkosje e mazhorances me doren e vete kreut te saj.

Kthimi i vendimit te qeverise date 14 janar 2004 eshte nje akt civil ,nese zoti Nano kupton se vetem po rendon pozitat e tij politike, por gjithashtu po con PS drejt nje humbje te sigurte.

Buxheti i Shtetit me 10 milione leke qe ka shperblyer veten e tij kryeministri nuk eshte se humbet financiarisht, por humb Shteti si koncept, humbet drejtesia, mbaron besimi i njerezve tek Shteti. Kjo eshte e rrezikshme per te gjithe e jo vetem per Nanon.