Dilni se erdhi … Enveri !

[Maqellarjot]

Dilni se erdhi … Enveri !

Nga Nebil Çika

Sa me shume konsolidohet e zgjatet në kohë pushteti i së majtës ish komuniste aq më shumë shtohen përpjekjet për rehabilitimin e figurës politike me të zezë të historisë së shqiptarëve diktatorit komunist Enver Hoxha . Politikanë e historianë e gazetarë të njohur të së majtës ish komuniste janë vënë në krye të kësaj fushate duke e kthyer këtë çështje në lajmin e debatin kryesor publik në vend . Sigurisht qe Enveri dhe enverizmi kanë qenë gjithnjë çështje të debatuar fort në Shqipëri por megjithatë kushtet politike ndikojnë shume ne favor apo jo të përpjekjes historike për ta rehabilituar, apo edhe me keq, për ta paraqitur atë si hero, patriot e tjera cilësi të cilat ai as i kishte e as i “meriton”. Po përdor termin meriton jo se ka ndonjë kuptim apo lidhje pozitive me Enver Hoxhën dhe figurën e tij por faktin se një term te tille e ka përdorur për të dy ditës në një emision televiziv një nga dy njerëzit qe drejtojnë sot Shqipërinë , kryetari aktual i Kuvendit dhe bashkëdrejtues i koalicionit ne pushtet Ilir Meta . Z. Meta njihet publikisht n si nostalgjik i lëvizjes komuniste gjatë luftës se dyte botërore dhe sigurisht edhe e drejtuesit kryesor te saj diktatorit Hoxha dhe kure nuk është kujdesur ta fsheh një gjë të tillë , përkundrazi. Si politikan i të majtës tradicionale shqiptare një qëndrim i tillë i tij është i kuptueshëm dhe i justifikuar politikisht dhe elektorlisht e kundërta do te ishte një handikap e surprize për publikun shqiptar . Z. Meta qëndrimin nostalgjik ndaj lëvizjes komuniste dhe drejtuesve te sajë nuk e ka fshehur madje e ka theksuar fort edhe gjatë koalicionit në mandatin e shkuar qeverisës me PD –në e z. Berisha “të djathtën” zyrtare të Shqipërisë që të paktën në retorike politike e ka dënuar diktatorin dhe diktaturën e tij gjë qe i jep qëndrimit te tij te deklaruar enverist një lloj dinjiteti krahasuar me spekulantët politikë që në retorike bëjnë antikomunistin ndërsa në aksion politik te kundërtën . Me të drejtë shumë shqiptarë janë të shqetësuar për ringjalljen e fortë të enverizmit pas zgjedhjeve te 23 qershorit 2013 por besoj se kjo nuk është një surprizë pas votimit masiv te tyre për ish komunistët ne mënyrë të veçantë për partinë e z. Meta votat për të cilën bënë diferencën dhe përcaktuan pushtetin e forte te se majtës ish komuniste dhe krijuan kushte për këtë ringjallje monstruoze te enverizmit vetëm pese muaj ne pushtet të sajë. Personalisht nuk kam pritur gjë tjetër dhe jam i qetë e po pres me kureshtje deri ku do mund të shkojnë apo do ti lënë të shkojnë ne këtë përpjekje donkishoteske apo aventurë që shkon ne te kundërt me trendin politik e shoqëror të një vendi anëtar të NATO-s dhe aspirant për në BE. Sigurisht që NATO dhe enverizmi janë dy gjëra qe nuk mund te shkojnë dot bashkë gjë që besoj se e kanë të qartë me shume se kushdo tjetër edhe politikanët e drejtuesit aktual te shtetit shqiptar sidomos ata që kane marre përsipër ringjalljen apo reagimin e diktatorit .

Bijtë

Ashti siç pritej nga z.Meta enverizmi dhe kushtet për rikthimin e tij në aspektin politik e historik pritet edhe nga z.Rama kryeministër dhe kryetar i partisë që themeloi e drejtoi për 50 vjet Hoxha . Do te ishte çudi në se z. Rama do të vepronte ndryshe siç mund të kenë shpresuar shume naive përfshi edhe viktima te vete Hoxhës që për arsye nga më të ndryshmet mbështetën ardhjen e tij ne pushtet dhe po bashkëpunojnë në qeverisje me të . Z. Ram si shumica e drejtuesve të së majtë ish komuniste janë pjese e familjes enveriste dhe si te tillë i kanë fituar këto poste gjë që natyrshëm i obligon të ndihmojnë apo edhe të udhëheqin rikthimin dhe rehabilitim e figurës së diktatorit. Çfarë mund te pritet tjetër nga i biri i një anëtari te lartë te pushtetit legjislativ te diktues apo nipi i një prej bashkëpunëtorëve me te zellshëm te diktatorit . ne fund të fundit “merita” e vetme e z. Ramës , në se do ja vjedhim këtë term z. Meta , për ardhjen ne krye të partisë se Hoxhës ka lidhje me gjë tjetër perverse trashëgiminë gjenetike të tij . Po kështu ,mund të thuhet për shumicën e drejtuesve politik të së majtës lidhjet e tyre gjenetike me Hoxhën dhe diktaturën e tij janë të provuara botërisht. Por e ndejat gjë mund të thuhet edhe për historianet ne krye te aksionit enverist në fushën e tyre . Pëllumb Xhufi një historian dhe ish politikan e zyrtar i se majtës ish komuniste nuk është rastësisht ne krye te kryqëzatës enveriste . Ai është dhëndër i familjes gjenetike Hoxha dhe si i tillë duket persisht brenda moralit për këtë qe po bën në fakt e ka bërë vazhdimisht me figurën e diktatorit Hoxha dhe krejt diktaturën në përgjithësi . Edhe ky si te parët po të bënte të kundërtën do të përbente befasi e ndoshta edhe handikap politik e sidomos moral për shoqërinë e publikun shqiptar. Ka edhe te tjerë enveristë me lidhje gjaku te përfshirë në kryqëzatën politike , historike e propagandistike te rikthimit dhe rehabilitimit e figurës së Enver Hoxhës dhe enverizmit por këta dy shembuj që mora janë te mjaftueshëm për të kuptuar motivet dhe arsyet e kësaj kryqëzate enveriste që po dominon gjithnjë e më shumë debatin publik shqiptar.

Mercenarët

Një nga termat me të cilët thirren autorët e kryqëzatës më të fundit enveriste këto ditë ka qenë “vullnetarët e Enverit “ sipas emrit qe i vunë vetes mbështetësit e tij fanatik kryesisht ushtarakë te indoktrinuar pas rrëzimit te bustit të diktatorit në 20 shkurt të vitit 1991 një organizim ,kryesisht militarë e fshatare qe synonte me shume se mbrojtjen e enverizmit te bënte diferencën me elitën politike të komunizmit e cila nen kërcënimin se busti mund ta merrte me vete , planifikoi dhe realizoi me sukses ketë lëvizje fanatike . Ata atëherë për shume arsye ishin me përnjëmend vullnetar dhe ne shumicën dërmuese përfunduan si të tillë, pa përfitime pushtet apo pasuari e te njollosur me turpin e mbrojtjes se diktaturës komuniste në kohën kur gjithë bota ishte kundër sajë . Enveristët e rinj nuk janë të tillë në mënyrë të veçantë ata nuk janë vullnetare . Paskal Milo, politikan dhe historian njëherazi ka aktualisht tonet më të ngritura për rehabilitimin e figurës se Hoxhës nga ata që nuk janë pjesë gjenetike e familjes apo familjeve të kupolës enveriste. Sigurisht që z. Milo nuk është vullnetar . Si kryetar i një partie pothuaj inekzistente ai ka përfituar shume politikisht deri në ministër te yshtem te vendit ndërkohë që si historian ai ka qene nga me te sponsorizuarit prej shtetit dhe qeverive shqiptare përfshi edhe atë të Sali Berishës . Nuk e di se çfarë detyrimesh apo përfitimesh te tjera mund te ketë z. Milo dhe mercenare te tjerë në raport me enverizmin dhe nuk kam si ta marr vesh këtë të paktën deti sa të hapen dosjet sekrete te diktaturës , në se vërtetë do të hapen ndonjë here. Mendoj se një prej faktorëve që mban ende të ndezur “kandilin” e enverizmit ne Shqipëri janë pikërisht dosjet sekrete te diktaturës . E veja e diktatorit Nexhmie Hoxha, ende gjallë i ka përdoru këto dosje sa here dikush prej “të sajve” tenton të dalë jashtë gardhit e të godasë Enverin apo enverizmit . Debatet e sajë me Kadarenë janë të mbushura me dhjetëra dokumente sekrete të përdorura si materiale shtrënguese apo kërcënuese me te cilat mendoj se mbahet ne rresht e aktive armata e mercenareve të Enverit . Z. Milo është vetëm një prej tyre dhe lisat sigurisht qe është shumë e gjatë brenda dhe jashtë Shqipërisë politike por besoj se për atë që përfaqëson ai është shëmbëlltyra me e përkryer e mercenarit, enveristit modern, të Shqipërisë euroatlantike .

Enverizmi dhe opozita

Ndërsa qeveria po bën ç’është e mundur për rehabilitimin e Enverit dhe enverizmit qe nga dalja portretet e tij ne 29 nëntor deri tek mendimi publik i z. Meta se “diktatura nuk ishte meritë e Hoxhës por kompromis ndërkombëtar” , opozita nuk duket shumë e shqetësuar për fenomenin. Duket shqetësues ky qëndrim pasiv i opozitës pasi të paktën në retorike sidomos gjatë të qenin në opozitë para vitit 2005 retorika antikomuniste ka marrë një rëndësi të veçantë . Në këtë periudhe të re opozite duket se PD ,si opozita zyrtare , ka një shmangie nga antienverzimi megjithëse rikthimi i tij duket më i hapur e më agresiv se para 2005-së. Këmbëngul tek retorika pasi ne aksion politik edhe e djathta zyrtare nuk ka marre ndonjë mase drastike ndaj figurës se Hoxhës dhe enverizmit sa që edhe sot akti me i madh kundër tij mbetet hej e monumentit nga populli i Tiranës ne 20 shkurt 1990. PD ka festuar vazhdimisht 20 shkurtin por kjo sigurisht qe nuk ka mjaftuar për te shkulur Enverin dhe enverizmin nga Shqipëria . Fakti që ai nxjerr kokën sa here i krijohen kushtet nuk do koment. Një nga provat që Enver Hoxha dhe enverizmi nuk u trajtua me seriozitet as nga e djathta zyrtare është fakti që diktatori gëzon te gjitha nderimet dhe dekoratat e larat shtetërore . Askush nuk ka marrë mundimin t’ia heqë ati edhe pse mundësitë ligjore dhe vullneti publik ka favorizuar një vendim te tillë . Me ligj askush asnjë individ apo institucion shtetëror nuk ka të drejtë ti heq dekoratat dikujt që i janë dhënë më parë dhe ky vakum ligjor i kushtetutës ka te gjitha gjasat të jetë krijuar me dashje për të bërë të pamundur pikërisht këtë , heqjen e dekoratave te diktatorit edhe pse përgjegjësia e tij për gjenocid e krime kundër njerëzimit është tashmë e vërtetuar dhe pranuar botërisht. Fotoja e tij ndodhej në “zonat muzeale” në të gjitha ministritë apo institucionet shtetërore që ai kishte drejtuar duke krijuar kështu një precedent te turpshëm e unikal vetëm ne Shqipëri. Kjo praktikë ka vazhduar edhe në kohën e qeverisjes së PD . Mendoni Ç’farë mund të ndodhte ne së në selinë e qeverisë gjermane te vihej fotoja e Hitlerit edhe si fakt historik me qe ka qene për shume vite kancelar i Gjermanisë. Opozita me këtë pasivitet te pa justifikuar nuk dëmton vetëm vendin popullin dhe historinë, por duket se ka venë në dyshim edhe vet anti-komunizmin e pretenduar të sajë . Situatat ka precipituar edhe në aspektin pragmatik. Kryeministri Rama akuzoi nga salla e parlamentit në 20 shkurt si “vullnetarin e vetëm të Enverit në Kuvend “ një prej drejtuesve kryesor te PD dhe qeverisjes së sajë sekretarin e përgjithshëm , Ridvan Bode. Kjo akuzë ndaj z. Bode ka qenë në fakt e pëshpëritur nën zë prej kohësh edhe brenda radhëve të PD por tani pas akuzave direkte te z, Rama është një dorashkë e hedhur dhe kërkon një përgjigje te prerë . Lidershipi duhet ti kërkojë z. Bode të sqarojë publikisht pozicionin me këtë akuzë pasi ne se rezulton e vërtetë kjo përbën një problem serioz për vërtetësinë dhe misionin e kësaj force politike. Një tjetër akuzë e rende e z. Rama ne te njëjtën ditë e vend ishte ndaj deputetit te PD Arben Ristani. Z. Rama e akuzoi z. Ristani si shërbëtor të Hoxhës duke aluduar me qenien e tij para se të futej në politikën ne lartë të PD si avokat i një kompanie të madhe të përfolur si pronë e familjes së diktatorit . Ne fakt gate kohëve të sajë në pushtet qeveria e PD nuk hetoi asnjëherë për pasuritë e familjes Hoxha dhe familjeve te tjera te kupolës enveriste megjithëse ka pasuar akuza prova e fakte te mjaftueshme për ta bërë këtë. Ky moment mund të shfrytëzohet jo vetëm për të sqaruar pozicionin e mjegulluar disi të z. Ristani por edhe qëndrimin ne tersi te PD ndaj figurës dhe veprimtarive te Hoxhës përfshi edhe pasuritë e tij dhe familjes së tij. Mendohet se “familja” kontrollon sektor të fuqishëm të ekonomisë kombëtare dhe bashke me eksesin në pushtetin politik dominon dukshëm jetën në vend . Nga ky këndvështrim kuptohet edhe aksesi i madh i saj në media ku lajmet debatet dhe komentet për Enverin dhe enverizmin gjejnë gjithnjë hapësira te konsiderueshme.
Mirëpo Shqipëria , shumica e Shqiptarëve janë pa dyshim kundër Enverit dhe enverizmit , çështja është te vëmendja koha dhe mundësitë që kanë ne dispozicion anti enveristët përballë mundësive te mëdha teknike që kanë enveristët e te gjitha kategorive . Por mendoj se anti- enveristët kanë një përparësi të madhe përcaktuese në këtë duel 23 vjeçar mes palëve : moralin dhe te vërtetën armen me te fuqishme të të gjitha kohërave . E rrëzuan një here ne 1991 mund ta rrëzojmë kurdoherë , sa here të ngrejë kokë. Secili sipas mundësisë e mënyrës së tij mund të kontribuojë shumë këtë përballje të pa zakontë me te keqen vetëm 23 pas atij momenti qe besuam se e rrëzuam përgjithmonë . Mos rrini . Dilni se erdhi … Enveri !

http://opozita.com/2014/03/03/dilni-se-erdhi-enveri/