Poezi shume pikante...........

[benseven11]

“Marshi i kopesë” dhe “Eh, ç’atdhe”, dy poezi të papërsëritëshme nga Roland Gjoza
Në foto: Poeti Roland GJOZA


Roland gjoza



“Shtypi.letrar”, i bën ftesë pjesëmarrjeje të gjithë krijuesve që dëshirojnë t’i publikojnë krijimet e tyre letrare, me të vetmin synim për të dhenë kontribut modest në promovimin e vlerave të vërteta krijuese, që shumë pak gjejnë vend publikimi nëpër organet mediatike të shtypit shqiptar .

Rubrika “shtypi-letrar” do të jetë prezente çdo fundjavë. Çdo kush që dëshiron të publikoj në të është i lutur që krijimet e veta ti përcjellë nëpërmjet adresave të publikuara në fund të faqes. Jeni të mirëpritur !

Nga gjithë lenda krijuese që na ka mbritur në redaksi përgjatë një jave, grupi vlerësues përzgjodhi si buqetë për botim krijimet më të fundit të autorit Roland GJOZA, i njohur masivisht si poet me vlera gjithëkombëtare, por edhe jashtëkombëtare.

Madje, nga dhjetra poezitë e këtij poeti të paoksidueshëm, nga vitet e gjata krijuese dhe ndryshimi i sistemeve, janë përzgjedhur për botim ato më të spikaturat, që japin tramundanat e shpirtit të njeriut poet, i cili e përjeton me dhimbje realitetin, që ja ka majisur plagët e shpirtit.

Shijoheni edhe ju lëngun e derdhur prej kupës krijuese të poetit Roland GJOZA! Dhe mos harroni: Jeni gjithmonë të mirërpritur me krijimet tuaja!



MARSHI I KOPESË



Të gjitha janë thënë, miku im !

Asgjë s’ka mbetur pa thënë

dhe nëse ti e thua ndryshe

njëlloj është

po kush ta gjejë?

Prandaj sot janë shtuar shumë gjelat mbi pleh.

Më mirë merru me recitime

zgjidh pjesët më të bukura

që nga më të mëdhenjtë

gjer te të padëgjuarit.

Kjo është punë me mend

po më degjove mua.

Na janë shtuar shumë shkruesit

arsyja e mosarsyes së arsyes

është sindromë e kohës.

Më të shquarit janë

më shoqërorët

se edhe letërsia është bërë me qoka.

Lëvdohet filani se di ta vërtisë me dynjanë

të japë pesë okë

kur ti s’ke fare

dhe kur bëhet mbledhja e të dhjetave

ai na del i parë.

Luaje vëlla, sot është koha e lojës !

Kush s’është i zoti

të dalë nga radhët

t’ia lërë vendin horrit

matrapazit

hajnit

dhe vrasësit.

Vërsulen si qentë e pazarit

duke lehur

me erë e gjejnë

njëri-tjetrin.

Kopeja

ha shtetin!

Prandaj ka shumë të vetmuar

krejt pa emër

që vuajnë për t’u shquar

qokat ata s’dinë t’i bëjnë

s’iu del fjala

se si iu vjen

dhe i heqin nga radha.

Kopeja të shqyen po s’bëre si kopeja

dhe mbushet me kope qyteti i artit

sot bari ujqërish ka

jo bari delesh.

I zgjedh vetë kopeja

janë të hurit dhe litarit

shkrimi prej tyre u bë si defter bakalli.

Ngrenë dolli,

hanë e pinë si derrat,

qafa më e trashë se lavamani.

Dhe kur vënë kollare

e shtrëngojnë aq fort

sa ju dalin damarët.

Këte e marrin si shenjë të Sokratit

kur shqiptonte sentencat e famshme

dhe e ndiqnin me gure pas qafe

kështu iu thotë ajo e shkretë radake.

S’kanë thelbin, po kanë bojën

herë imitojnë Majakovskin në kohë protestash

herë Eliotin kur afron çmimi Nobël.

Do të hysh në kope?

thyej shpinën

dhe me furcë në dorë kalo para tyre

një herë do të marrësh edhe ti çmimin e hirrës.

Ështe shtuar kopeja

dhe po shtohet

s’bën sot përpara pa qenë në kope.

Do të shqyhesh dikë?

do zyrë?

do para?

bariu i ujqërve i ve punët në vijë

mbaj në një dorë uturakun e tij

në tjetrën kovën me bojë

dhe je kandidati.

Ky është arti!

që pëlqehet nga masa milionëshe.

Guxo të bësh ndryshe,

thuaj varrit të harreses: hapu!

Prandaj të thashë, miku im

më mirë merru me recitime.

Më ideale do të ishte

ta lije fare.

Dhe kur të kujtonin poezinë apo romanin

shpejt të merrje një aspirinë.

Kjo kohë erdhi

kjo kohë.

Pa kokë

po me dhimbje koke

kopeja s’ngopet!



EH, Ç’ATDHE !



Eh, ç’atdhe

më thërret !

Eja, pse s’vjen, plazhet me *** i kam

dhe një park s’gjen që të ulesh

se janë shtuar shumë derbederët dhe zorzopët

derrat e derrit që s’ngopen!



Po ti eja

të më vësh nje pece në ballë se kam temperature !

S’kam më drurë

veç shkurre dhe ç’mbijnë vetiu prej keqardhjes së Zotit.

Pelikani kaçurrel dhe krilla e Lasgushit

më kanë fluturuar.

Jam në eklips

jam një atdhe në eklips të pafundmë

dhe minjtë e gjirizit më janë shtuar shumë.

Eja të më vësh një pece se kam temperaturë

më shqyhen dhe kockat më shkulën

pikë gjaku s’më ka mbetur në trup

faqen e re që nisi

nuk duan ta shkruajnë me bojë

po me barut

sikur s’kemi lindje, po mort.



Po ti eja !

Do të shohësh shumë zuzarë dhe trutharë

që i mbajnë për të ditur

do të presin me tritol të telekomanduar

mund të biesh rastësisht

se luftë është,

ngushëllohu

varrin do ta kesh në atdhe

jo në vend të huaj.



Në ylber ngjyrat janë bashkë

të pandara

e kuqja, bluja, e bardha

te njeriu im ylberor

njëra tjetrën ato hanë

prandaj moti s’hapet.



Këtu dhe Nobelin e zenë me gurë

mallkoj veten

mallkoj barkun që i polli

po ti eja

të më vësh një pece se kam temperature !



S’jam atdhe patriot

gjysma ikën e më lanë

gjysma tjetër po më ha

nxirrmë një vizë

se kam djemtë në Amerikë !

Roland GJOZA