Gëzuar Krishtlindjen !

[Archon]

KRISHTLINDJE 2013 VLERA E PAKONCEPTUESHME E JETËS NJERËZORE

† Anastasi

Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë

Klerit dhe popullit shpresëtar Orthodhoks,

Bij të shtrenjtë më Zotin,

“Unë erdha të kenë jetë dhe ta kenë me të tepërt” (Joani 10:10).

Në epokën tonë, në deklaratat publike, mbisundon theksimi i dinjitetit të njeriut. Por ngjarja që tregon me forcë unikale vlerën e jetës njerëzore, është ajo që zotëron në të kremten e sotme: Biri i Perëndisë së gjallë, të paafrueshëm dhe të tërëfuqishëm, mori natyrën njerëzore, u bë njeri. Ky vazhdon të jetë mesazhi qendror mahnitës i Krishtlindjes. Perëndia nuk dërgoi engjëj për shpëtimin e botës, nuk mori formën e një krijese tjetër, por u bë njeri. Në këtë mënyrë theksoi qartazi vlerën e jetës së njeriut në vetvete dhe shfaqi shenjtërinë e çdo qenieje njerëzore. Por, njëkohësisht, Ungjilli zbulon se Krishti erdhi për të lartësuar natyrën njerëzore, që t’i injektojë asaj jetë me bollëk. Pra, e kremtja e sotme, në të gjitha dimensionet dhe perspektivën e saj, është mbi të gjitha e kremtja e jetës.

Brenda atmosferës festive të Krishtlindjes, na jepet rasti të mendojmë më thellë për vlerën esenciale të kësaj dhurate që na e ka falur Perëndia, të cilën jemi duke e shijuar dhe gjithashtu, të rrisim respektin për çdo qenie njerëzore anekënd botës.

1. Duke e nisur së pari nga jeta jonë, është koha të shikojmë me kujdes gjërat që i quajmë të vetëkuptueshme. P.sh. siç është detyrimi ynë për të ruajtur më së miri jetën tonë biologjike, duke shmangur shpërdorime, pasione dhe gabime që e cenojnë dhe e minojnë dhe duke u përkujdesur për të zhvilluar të gjitha potencialet tona shpirtërore. Si një qelizë e gjallë e racës njerëzore, kemi përgjegjësinë dhe detyrimin për të kultivuar të gjitha dhuratat tona, të gjithë spektrin e krijueshmërisë sonë dhe që t’i ofrojmë njerëzimit gjënë më të mirë që disponojmë. Madje, edhe në çastet më të errëta të dëshpërimit, le të sjellim ndër mend vlerën e pakapërcyeshme të jetës dhe se, në asnjë rast, nuk kemi të drejtë ta shkatërrojmë vetë me duart tona. Sprovat e shumëllojshme të jetës njerëzore, vështirësitë e shëndetit, varfëria, përndjekjet, shpifjet, shpesh çelin horizonte të reja shpirtërore dhe ekzistenciale.

Të përthithur nga përkujdesja për jetën tonë të përditshme, zakonisht neglizhojmë dimensionin tjetër që Krishti, Biri i Perëndisë çeli me ardhjen e Tij. Ai erdhi të na udhëheqë drejt një lulëzimi dhe frytshmërie shpirtërore, të na ofrojë “të tepërtën edhe të kësaj jete; pra, kjo është gjëja më e vyer, pjesëmarrja e përsosur e Shpirtit të Shenjtë” (Shën Kirilli i Aleksandrisë). “Me të tepërt” ka kuptimin e plotësisë cilësore që fal prania e Shpirtit jetëbërës tek ata “që mbeten në Krishtin”.

2. Drejtimi i dytë i meditimit krishtlindësor duhet të shikojë në forcimin e respektit ndaj jetës së bashkënjerëzve tanë. Kërcënimet e ndryshme kundër jetës, aktet vrastare, konfliktet e përgjakshme, kamxhikojnë realitetin e përditshëm. Me gjithë pretekstet e ndryshme, marrja e një jete njerëzore përbën jo vetëm krim ndaj viktimës, por në përgjithësi, është krim kundër njerëzimit.

Por përbuzja e jetës nuk kryhet vetëm me akte kriminale dhe dhunë të shumëllojshme. Njerëz të panumërt kërcënohen nga forma të ndryshme padrejtësie në sferën sociale dhe private. Padrejtësia i çon shumë njerëz drejt privacioneve, varfërisë dhe mjerimit. Diçka që vepron, pa u dalluar qartë, kundër jetës njerëzore, është indiferenca ndaj cilësisë së jetës së bashkënjerëzve tanë. Ky fenomen nuk dënohet nga ligji, por nuk resht së minuari jetë të panumërta njerëzore. Madje në një epokë krizash, siç është kjo e jona, indiferenca shpesh kthehet në vdekjeprurëse. Detyra imediate e të gjithëve ne, është të mbrojmë çdo jetë njerëzore me ndihmë konkrete, të shprehur në praktikë dhe solidaritet aktiv, duke mbështetur me fjalë dhe vepra, me dashuri të sinqertë, ata që ndodhen në sprova, ata që i ka plagosur varfëria, sëmundja dhe dëshpërimi.

Njëkohësisht, detyrimi i të krishterëve të ndërgjegjshëm është edhe dëshmia se përpos jetës biologjike, ekziston edhe një jetë e një cilësie më të lartë: ajo shpirtërore që fal dhe nxit besimin, që mundëson hapjen e zemrës sonë në zonën e Shpirtit. Një jetë që lëviz vazhdimisht duke u transformuar së brendshmi me sigurinë se Krishti erdhi “... që kushdo i cili shikon Birin dhe beson në atë të ketë jetë të përjetshme...” (Joani 6:40).

* * *

“Unë erdha që të kenë jetë dhe ta kenë me të tepërt” (Joani 10:10).

Mesazhi mahnitës i Krishtlindjes është se Biri i Perëndisë së Paafrueshëm u bë njeri. Bërja njeri e Fjalës Hyjnore shpall me bujë, vëllezërit e mi, vlerën e jashtëzakonshme të jetës njerëzore. Por në të njëjtën kohë, zbulon se Krishti erdhi të na injektojë një jetë më të lartë, “pjesëmarrjen e përsosur të Shpirtit”, që shtrihet në përjetësi.

Le të përkujdesemi që në këto ditë festive, të përjetojmë më thellë shenjtërinë dhe madhështinë e dhuratës së jetës që na e ka dhuruar Perëndia. Dhe për më tepër të shprehim mirënjohjen tonë me përpjekje të pandërprerë për zhvillimin e jetës shpirtërore. Në të njëjtën kohë, le të forcojmë respektin për jetën e bashkënjerëzve tanë, duke luftuar dhunën, padrejtësinë dhe indiferencën që e minojnë atë. Le ta mbështesim me solidaritetin tonë dashuror.

Krishtlindje të bekuara, me përpjekje të ndërgjegjshme për një shoqëri më njerëzore! Me frymëzimin e Krishtit, Viti i Ri le të jetë sa më shumë njerëzor!

Me dashuri të tërëshpirtshme më Krishtin,

+ Anastasi

Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë

[Archon]

† Joani,Mitropoliti i Korçës,Pogradecit,Kolonjës,Devollit dhe Voskopojës

Lindja e Zotit tonë Jisu Krisht, bërja e Tij si njëri nga ne, është me të vërtetë një ngjarje historike që ka ndodhur më shumë se dy mijë vjet më parë, por ajo është gjithashtu edhe një ngjarje që e kapërcen historinë.
Sepse kur Zoti ndërhyn në histori ngjarjet e kapërcejnë gjithmonë atë, duke u bërë trans-historike, që do të thotë se çfarë prek Perëndia është për të gjitha kohërat, për të gjithë popujt dhe për të gjithë njerëzit.
Prandaj edhe Krishtlindja dhe mesazhi i saj nuk dobësohet dhe nuk pakësohet nga rrjedha e kohës, sepse nga ajo buron një mesazh jetëdhënës që nuk shteron kurrë.
I
Në çdo epokë, madje çdo ditë, përveç problemeve të përhershme të jetës, ne përballemi edhe me probleme të veçanta, që mund të ndryshojnë në njerëz dhe në vende të ndryshme.
Por ajo që e karakterizon në përgjithësi kohën e sotme është mungesa e pranisë së Zotit në jetën tonë të përditshme.
Dhe është pikërisht kjo mosprani që ka sjellë në shoqëritë tona humbjen e vlerave, mungesën e qëllimit në jetë, mungesën e dhembshurisë, dashurisë, solidaritetit, sakrificës dhe të drejtësisë.
Kjo mosprani ka shtuar egoizmin dhe lakminë pa fre, grindjet dhe urrejtjet, indiferencën ndaj njerëzve dhe shtresave në nevojë, si edhe praninë e ankthit, stresit dhe të vetmisë.
Gjithashtu një krizë e gjatë ekonomike e ka rënduar akoma më tepër gjendjen, duke e shtuar shqetësimin dhe pasigurinë, sidomos nga pafuqia për të ndryshuar këtë realitet të vështirë.
Parë vetëm në aspektin njerëzor situata mund të duket e pashpresë dhe plot dëshpërim, duke e larguar nga jeta jonë paqen, gëzimin dhe dritën.
Por Lajmi i Krishtlindjes na tregon që ne nuk jemi më vetëm: Perëndia është me ne.
Prania e Tij ka fuqi të largojë çdo dëshpërim, pasiguri dhe frikë, të kthejë në jetën tonë gëzimin dhe të na japë shpresë se mund ta ndryshojmë këtë realitet të vështirë.
Me Perëndinë të gjitha janë të mundura.
Ai është shpresa, jeta, gëzimi dhe Shpëtimtari ynë.
Për këtë arsye, sot, ndoshta më shumë se kurrë, njerëzit kanë nevojë për praninë e Zotit në jetën e tyre, sepse ata kanë nevojë për dritë shpirtërore, kanë nevojë për paqe, për drejtësi, për shpresë, për dinjitet, për solidaritet dhe për gëzim.
Pa dritën shpirtërore mbretëron errësira dhe gjithçka që vjen prej saj. Prandaj çdo vit ne e festojmë këtë ngjarje me ngazëllim dhe gëzim të madh, duke psalur dhe duke kënduar për Lindjen e Shpëtimtarit.
Këndojmë dhe psalim me gëzim për Lindjen e Tij, sepse kjo Lindje solli dritën në errësirën e njeriut. “Lindja jote, o Krisht Perëndia jonë, ndriçoi përmbi botë dritën e diturisë”- Kështu këndojmë në përlëshoren e Krishtlindjes.
Është pikërisht kjo dritë hyjnore e diturisë që ka e mbajtur të gjallë njerishmërinë dhe nuk e ka lejuar njerëzimin të zhytet në errësirë dhe barbari. Nëpërmjet kësaj dritë kemi ruajtur nocionin e drejtësisë dhe të lirisë.
Është kjo dritë që e ka mbajtur të ndezur dhembshurinë dhe dashurinë ndërmjet njerëzve, që ka nxitur paqen dhe shpresën dhe që i ka mbushur shpirtrat njerëzor me ngushëllim dhe me gëzim.
Pa këtë dritë bota bëhet një vend i frikshëm për të jetuar dhe shoqëritë njerëzore e humbasin aftësinë për të mbrojtur njerëzit dhe për t’i shërbyer komuniteteve të tyre.

II
E kremtojmë me lavdërim Lindjen e Shpëtimtarit, sepse ngjarje të tilla janë një nxitje e madhe për të medituar dhe për të kuptuar mesazhin jetëdhënës të tyre.
Ne meditojmë mbi këtë ngjarje për të ndjerë më thellë se nga çfarë na ka shpëtuar mishërimi i Zotit Krisht dhe për të përjetuar më plotësisht efektin e këtij shpëtimi në jetën tonë të përditshme.
Lindja e Zotit solli praninë e Tij ndër ne, duke hapur rrugën e shpëtimit, sepse Krishti nuk erdhi thjesht për t’iu mësuar njerëzve një doktrinë, por për të marrë dhe restauruar natyrën tonë.
Ai preku natyrën njerëzore, duke e transformuar atë dhe duke i dhënë asaj mundësinë për t’u përmbushur dhe për të arritur qëllimin e vërtetë të ekzistencës – një kungim të gjallë me Perëndinë.
Përjetimi i kësaj pranie, takimi me Krishtin prej qiellit, i jep njeriut dimensionin e tij të plotë, duke i dhënë dritë kur është në errësirë, ngushëllim në varfëri dhe në fatkeqësi, kurajo në frikë dhe në pasiguri, shpresë në dëshpërim dhe gëzim në jetën e tij.
Të dashur vëllezër e motra! Krishti është dhurata më e madhe që Perëndia i ka bërë njerëzimit, shenja e dashurisë së Tij të pakufishme për ne.
Nëse e përjetojmë këtë ngjarje do të ndiejmë praninë e Perëndisë dhe shpirtrat tanë do të mbushen me mirënjohje dhe falenderim për Atë, edhe zemrat tona do të ndizen nga dhembshuria dhe dashuria për të gjithë njerëzit.
Shenja e përjetimit të kësaj ngjarje dhe e efektit të saj transformues tek ne është pikërisht dashuria dhe dhembshuria që do të tregojmë ndaj të tjerëve, veçanërisht ndaj atyre në nevojë.
Ka njerëz që vuajnë, ka të braktisur – fëmijë apo të moshuar -, ka të varfër, të vetmuar dhe të sëmurë. Le të jemi pranë atyre këto ditë dhe në vazhdim, duke i ndihmuar, duke i ngushëlluar dhe duke u shërbyer atyre.
Le të shkojmë tek të gjithë të dëshpëruarit dhe t’u japim shpresë, le të shkojmë atje ku ka errësirë, grindje dhe urrejtje dhe të përhapim dritë, duke i mbushur zemrat e tyre me paqe dhe me dashuri.
Krishtlindja është një dhuratë për të gjithë njerëzimin dhe asnjë njeri nuk duhet të jetë i përjashtuar nga kjo dhuratë hyjnore.
Le të sjellim pra te të gjithë njerëzit Lajmin e mirë dhe të gëzuar që trumbeton Lindja e Krishtit:
Perëndia është me ne!
Gëzuar Krishtlindjet dhe për shumë vjet!



Mesazhi i Krishtlindjes nga Hirësia e Tij † Joani,Mitropoliti i Korçës

[Archon]

............

[Archon]

[dielli1]

...gezuar per juve Archon,dhasht Krishti per te gjiht te Krishteret paqe,harmoni dhe lumturi ne te gjitha vendet tona....

[Xhenet.M.S.]

[C.Jack Sparrow]

Gezuar edhe nga une... Paqe ne bote...

[neokastra]

Krishtlindje te Bekuara!

[mia@]

Gezuar Krishtlindjen!

[prishtina75]

Te gjithe shqiptareve te besimit te krishter ju uroj festen e krishtlindjes.