Kryehetuesi Qemal Lame: Ramiz Alia ishte agjent i ruseve

[Albo]

Kryehetuesi Lame: Ramiz Alia ishte agjent

DOSSIER - Kryehetuesi në kohën e diktaturës, Qemal Lame i dorëzoi Enver Hoxhës dosjen e plotë të Ramiz Alisë ku jepen shenja se Ramiz Alia ishte agjent. Ky fakt jepet në dorëshkrimin e ish drejtuesit të hetuesisë gjatë viteve 1982-192, të cilin po përgatitet ta nxjerrë në treg shtëpia botuese Onufri. Në intervistën për të përditshmen Mapo, vëllai i Qemal Lames thotë se Ramiz Alija dhe anëtarë të tjerë të Byrosë Politike ishin agjentë rusë. Këto të dhëna thuhet se Lame ia kishte përcjellë edhe Enver Hoxhës gjë që solli përplasjen mes ish-kryehetuesit dhe vetëm Alisë, qoftë edhe pas vdekjes së diktatorit. Në këtë intervistë, thuhet se dorshkrimi zbardh edhe momente kyce si hapja e ambasadave apo edhe anulimi i fletëarresteve për drejtuesit e policisë së Shkodrës më 2 prill 1991. Duke u ndaluar te eksodi në ambasada, “ai jep një përshkrim shumë të gjallë të asaj që ndodhte. Tregon sesi sillej policia dhe ndaj kalimtarëve, të cilët zbriteshin nga autobusi, rrëmbeheshin nga flokët dhe goditeshin”. “Se si ministri i Brendshëm, Hekuran Isai u thoshte vartësve të tij që t’i merrnin e t’i qethnin zero. Qëndrimi i Zylyftar Ramizit që ka qenë epiqendra e dhunës, ndaj reagimeve të Qemalit për dhunën që po ushtrohej në kundërshtim me ligjin”, - thuhet në intervistën e publikuar në gazetën e përditshme. Në intervistën e publikuar sot jepen shpjegime të detajuara edhe për ngjarjen e 2 prilliy 1992: “Qemali nxori urdhra për arrestimin e drejtuesve të Policisë së Shkodrës, me synim që të arrinte te drejtuesit e Ministrisë së Mbrojtjes dhe tek njeriu që dha urdhrin. Ramiz Alia, duke ndjerë këtë kërcënim kaq të afërt, duke parë edhe klimën politike shumë të disfavorshme, po bënte çmos që të godiste Qemalin. Ai arriti t’i bënte bllokadë korrektësisë dhe seriozitetit që po tregonte Qemali gjatë hetimit, gjë të cilën nuk po e bënte kryetari i grupit të hetuesisë Ferid Sula, i cili nuk po i përmbahej boshtit të hetimit sepse merrte urdhra direkt nga Zylyftar Ramizi. Kur erdhi puna tek arrestimi i njerëzve dhe tek mbledhja që është bërë për të diskutuar përfundimisht për arrestimet, Ferid Sula justifikohet se është i sëmurë me temperaturë të lartë dhe nuk paraqitet, megjithatë Qemali përgatit fletë-arrestet që kishin marrë dhe firmën e prokurorit dhe i dorëzon në Ministrinë e Brendshme. Këto fletë-arreste nuk u miratuan. Por dhe pas kësaj Qemali vendosi që të vazhdohen hetimet dhe të thellohen, duke deklaruar se do t’i gjente fajtorët. Këtu ndërpritet rrëfimi sepse ai shkarkohet pak kohë më pas nga Kuvendi Popullor”. Shkak për shkarkimin e Lames ishte vrasja e 2 prillit 1992, ku u ekzekutuan në mënyrë misterioze Arben Broci, Bujar Bishanaku, Nazmi Kryeziu dhe Besnik Ceka. Qemal Lame lindi në vitin 1949 në Elbasan dhe në moshën 29 vjeçare në strukturat drejtuese të Hetuesisë. Në vitin 1981 u bë kryehetues, post të cilin e mbajti deri në vitin 1992, kohë në të cilën u arratis drejt Gjermanisë pas ndryshimit të sistemit dhe jeton ende në emigracion.

Dielli

[Albo]

Rrëfen i vëllai/ Qemal Lame i dorëzoi Enverit dosjen e agjentit Ramiz Alia

Aida Tuci

Hetimi, zbardhja dhe publikimi i krimeve të komunizmit është një proces që nëse do ndodhë, do ta çlirojë shoqërinë shqiptare. Përballja me të shkuarën e errët është mbi të gjitha një proces moral që nis nga individi. Gjatë këtyre 23 vjetëve nuk kanë munguar kujtimet e qindra ish të burgosurve politikë që na kanë prezantuar anën më mizore të diktaturës. Zbulimi i të vërtetave të krimeve të komunizmit çoi shumë prej këtyre ish të burgosurve në arkivat e Ministrisë së Brendshme, nga ku herë pas here “zbulonin” aktakuza, dëshmi e emra spiunësh. Teksa rrëmonin të shkuarën e tyre mendonin se do të mund të gjenin përgjigje për shumë “Pse”. Por sa më thellë depërtonin, aq më shumë u dukej se i largoheshin së vërtetës, sepse kjo e fundit duhet të ballafaqohet edhe me anën tjetër të medaljes; me dosjet që përpiloheshin në dhomat e hetuesisë dhe Sigurimit të Shtetit. Por në pamundësi për të patur anën tjetër të medaljes, mund të na vinin në ndihmë dëshmitë e hetuesve të kohës. Imazhi famëkeq i hetuesit të diktaturës na ka shoqëruar gjatë në këto 23 vite. Emra që lakohen, akuzohen, e të tjerë emra që tentohet të mbyllen në birucat e harresës. Të përballur me opinionin publik (në raste shumë të rralla) hetues, gjykatës apo dhe oficerë të Sigurimit që kanë qenë pjesë e sistemit, na janë shfaqur me sindromën e harresës kur janë pyetur për të kaluarën e tyre. Prandaj do kishte qenë pak e vështirë të besoje se një ditë do të mund të kishim në duar edhe rrëfimin e plotë të hetuesit Qemal Lame, i cili për 11 vjet (1981-1992) ka qenë në krye të Hetuesisë së Përgjithshme. Dorëshkrimi i librit, (ende në proces botimi nga Shtëpia botuese “Onufri”) u shkrua në vitin 1992, kohë kur Qemal Lame u shkarkua nga detyra si kryetar i Hetuesisë së Përgjithshme nga Kuvendi Popullor. Si pretekst u përdorën ngjarjet e 2 prillit të vitit 1992 në Shkodër, ku mbetën të vrarë Arben Broci, Bujar Bishanaku, Nazmi Kryeziu dhe Besnik Ceka. Libri nis me demonstratën e heshtur para bustit të Stalinit në Shkodër dhe mbyllet me ngjarjet e 2 prillit të vitit 1992, po në Shkodër. Por në 1000 faqe dorëshkrim, Qemal Lame sjell për herë të parë shumë ngjarje që shenjuan periudhën ku ai shërbeu si kryehetues.

Enver Lame:

Qemali i dorëzoi Enverit dosjen e agjentit Ramiz Alia

Në libër jepen fakte, pjesë e një dosjeje sekrete që implikonte Ramiz Alinë në veprimtari agjenturore

Qemal Lame jeton prej vitesh në Gjermani. Kontaktet me Shqipërinë i mban përmes vëllait, avokatit Enver Lame. Ky i fundit ka mbajtur për 21 vjet dorëshkrimin e të vëllait, në pritje të kohës së favorshme për ta botuar. “Ky libër është shkruar që në vitin 1992 dhe Qemali donte ta botonte që atëherë, por konkludoi se situata nuk ishte shumë e favorshme për ta botuar”, – shprehet në intervistën e tij për “Mapo”-n, Enver Lame. Të gjitha ngjarjet dhe refleksionet sillen siç janë shkruar para 21 vjetëve. Asnjë retushim nuk ka bërë autori gjatë këtyre viteve. Riprodhimi i dialogëve me krerët e lartë të shtetit komunist është bërë sipas ditarëve që ka mbajtur kryehetuesi Lame. Libri na zbulon shumë skuta të errëta ku konfliktohej institucioni i hetuesisë me pushtetin. Disa prej tyre i zbulon avokat Enver Lame në këtë intervistë…

Zoti Lame, lexuesi do të ketë së shpejti në duar të parin rrëfim në këto 23 vjet, të një hetuesi që ka qenë pjesë e institucioneve të shtetit komunist. Ju jeni ai që keni ndjekur hap pas hapi procesin e botimit të dorëshkrimit të vëllait tuaj, që ju vetë e keni patur në shtëpi. Çfarë sjell ky libër?

Libri nis me demonstratën e parë për heqjen e bustit të Stalinit në Shkodër. Ky quhej provokacion shumë i rëndë. Qemali përshkruan mbledhjen e Komitetit të Partisë për këtë rast, marrëdhëniet që krijoheshin në këtë situatë mes Komitetit Qendror të Partisë dhe hetuesisë, masat që merreshin, çfarë bisedohej dhe çfarë vendosej në këto takime. Por libri përshkruan disa ngjarje që shenjuan këtë periudhë, si demonstratën para Pallatit të Kulturës në Tiranë, ngjarjet që ndodhën në stadiumin e Kavajës, ku u hodhën parullat e para antikomuniste, eksodin e shqiptarëve në ambasada. Presionet e shteteve perëndimore dhe presionet që vinin nga Rusia, nga ana tjetër.

Presione të cilës natyrë bëheshin nga Perëndimi dhe Rusia?

Sipas interpretimit të Qemalit, bëheshin presione direkte ndaj udhëheqjes së Partisë, dhe ai thotë se ishte tjetër gjë presioni që bëhej nga shtetet perëndimore dhe krejt tjetër presioni që bëhej nga Rusia. Ai aludon në libër, madje në një rast jep dhe fakte se anëtarë të Byrosë Politike kanë qenë agjentë rusë, përfshi dhe vetë Ramiz Alinë.

Jepen fakte, apo aludohet?

Jepen dhe fakte. P.sh, ai flet për rastin e një dosjeje që Qemali i kishte dorëzuar Enver Hoxhës pak vite para se të vdiste, ku jepeshin fakte për implikim të Ramiz Alisë në veprimtari agjenturore. Ai e përshkruan mjaft qartë këtë episod në libër. Që në këtë moment marrëdhëniet mes Ramiz Alisë dhe Qemal Lames filluan të ishin konfliktuale. Më vonë del se qëndrimi i Ramiz Alisë ndaj Qemalit ka qenë shumë djallëzor dhe agresiv. Libri fillon dhe mbaron me Ramiz Alinë, sjell dialogë të pastër mes tyre.

Dialogët janë riprodhuar nga kujtesa, apo ai ka mbajtur shënime?

Qemali ka punuar mirë me shënime dhe ditar. Në libër, dialogët jepen shumë të gjalla. Ishte karakteristikë e tij që të mbante shënime për çdo gjë. Por në libër ka dhe interpretime, gjykime apo analiza për veprimet e Ramiz Alisë apo anëtarit tjetër të Byrosë Politike, Hekuran Isai, të cilat janë bërë në momentin që është shkruar ky libër. P.sh, kur përshkruan eksodin në ambasada, ai jep një përshkrim shumë të gjallë të asaj që ndodhte. Tregon sesi sillej policia dhe ndaj kalimtarëve, të cilët zbriteshin nga autobusi, rrëmbeheshin nga flokët dhe goditeshin. Se si ministri i Brendshëm, Hekuran Isai u thoshte vartësve të tij që t’i merrnin e t’i qethnin zero. Qëndrimi i Zylyftar Ramizit që ka qenë epiqendra e dhunës, ndaj reagimeve të Qemalit për dhunën që po ushtrohej në kundërshtim me ligjin.

Çfarë marrëdhëniesh ka patur mes Qemal Lames dhe ish-kreut të Sigurimit të Shtetit, Zylyftar Ramizi?

Shumë konfliktuale. Në libër ai përshkruan gjithë marrëdhëniet mes tyre, natyrën e Zylyftar Ramizit dhe biografinë nga kishte ardhur, dhe si ishte vënë në krye të Sigurimit. Çfarë përfaqësonte, si dhe shërbimet e tij ndaj pushtetit. Si arriti të bëhej dora e hekurt e Ramiz Alisë. Ka aty dhe një përshkrim të nënkryetarit të Hetuesisë së Përgjithshme, Ferid Sula, që sipas përshkrimeve që jep Qemali, i ka shërbyer me zell dhe devotshmëri Ramiz Zylyftarit.

Zoti Lame, sipas statistikave që kanë dalë së fundmi në dritë, faktohet se në vitin 1990-1991, në kohën kur ishte Ramiz Alia në krye të pushtetit dhe vëllai juaj kryetar i Hetuesisë së Përgjithshme, numri i vrasjeve në kufi ka arritur shifrën rekord. A jepen të dhëna për këto vrasje në libër?

Po, dhe ky ka qenë konflikti më i madh që ka patur Qemal Lame me ministrin Simon Stefani. Në libër jepen jo vetëm shifrat por edhe debatet dhe marrëdhëniet konfliktuale shumë të rënda që u krijuan mes Qemal Lames dhe Simon Stefanit. Me ndryshimin e ligjit, arratisja nuk gjykohej më si tradhti ndaj atdheut, por si kundravajtje administrative që parashikonte dënime nga dy deri në tre vjet. Qemalit i vinin vazhdimisht informacionet për vrasjet në kufi dhe ai nuk mund të qëndronte indiferent përpara këtyre fakteve. Në libër ai përshkruan bisedën me Simon Stefanin, të cilin e ka kërcënuar se do ta fuste në burg, sepse po shkelte ligjin. Dhe përgjigjja e Simon Stefanit ndaj Qemalit është: “Ti po saboton Partinë, ti je armik i Partisë”. Përplasjet mes tyre për këto ngjarje jepen me dialogë të gjallë në libër.

Në çfarë drite e sheh veten si kryehetues i asaj periudhe zoti Lame?

Esenca e librit është përshkrimi i ngjarjeve, çfarë ka ndodhur në atë periudhë dhe gjykimet e Qemalit. Ai e shpjegon mjaft mirë pozicionim e tij që në hyrje të librit. Qemali është një kritik shumë i ashpër i sistemit. Aty-këtu kuptohet që ai mezi priste që ky sistem të përmbysej. Por, të kuptohemi… Ky libër nuk është thjesht një përshkrim policesk ku heroi është autori. Nuk është aspak kjo përmbajtja e tij, nuk është ky libri. Ai është shumë kritik dhe shumë njerëzor për ngjarjet që kanë ndodhur ku ai ka qenë dëshmitar. Mban gjithashtu dhe një qëndrim profesional, që patjetër duhej ta kishte.

Ju thoni se libri mbyllet me ngjarjet e 2 prillit të vitit 1992 në Shkodër, ku mbetën të vrarë katër vetë. A sjell në këtë libër rezultatet e hetimeve nga kjo ngjarje?

Po, ai përshkruan gjithçka ndodhi atë ditë. Ferid Sula (nënkryetar i Hetuesisë së Përgjithshme) ka qenë kryetar i grupit të hetimit. Libri mbyllet me vrasjet në Shkodër dhe qëndrimin që ka mbajtur Qemal Lame si kryetar i Hetuesisë së Përgjithshme. Qemali nxori urdhra për arrestimin e drejtuesve të Policisë së Shkodrës, me synim që të arrinte te drejtuesit e Ministrisë së Mbrojtjes dhe tek njeriu që dha urdhrin. Ramiz Alia, duke ndjerë këtë kërcënim kaq të afërt, duke parë edhe klimën politike shumë të disfavorshme, po bënte çmos që të godiste Qemalin. Ai arriti t’i bënte bllokadë korrektësisë dhe seriozitetit që po tregonte Qemali gjatë hetimit, gjë të cilën nuk po e bënte kryetari i grupit të hetuesisë Ferid Sula, i cili nuk po i përmbahej boshtit të hetimit sepse merrte urdhra direkt nga Zylyftar Ramizi. Kur erdhi puna tek arrestimi i njerëzve dhe tek mbledhja që është bërë për të diskutuar përfundimisht për arrestimet, Ferid Sula justifikohet se është i sëmurë me temperaturë të lartë dhe nuk paraqitet, megjithatë Qemali përgatit fletë-arrestet që kishin marrë dhe firmën e prokurorit dhe i dorëzon në Ministrinë e Brendshme. Këto fletë-arreste nuk u miratuan. Por dhe pas kësaj Qemali vendosi që të vazhdohen hetimet dhe të thellohen, duke deklaruar se do t’i gjente fajtorët. Këtu ndërpritet rrëfimi sepse ai shkarkohet pak kohë më pas nga Kuvendi Popullor.

Kush është


Qemal Lame ka qenë Kryetar i Hetuesisë së Përgjithshme në vitet 1981-1992. Ai ka lindur në Elbasan, më 11 shtator 1949. Ka kryer studimet në Fakultetin e Shkencave Politike dhe Juridike, Fakultetin Ekonomik, Akademinë Ushtarake, Shkollën e Lartë të Ministrisë së Punëve të Brendshme, Doktor i Shkencave Juridike, Pedagog në Fakultetin e Shkencave Politike dhe Juridike në Universitetin e Tiranës. Prej vitesh jeton në Gjermani. Lame erdhi në krye të Hetuesisë së Përgjithshme në vitin 1981, kur ky institucion u nda nga Ministria e Brendshme dhe funksionoi si institucion i pavarur. Drejtuesit e saj emëroheshin nga Kuvendi Popullor. Ai ishte 28 vjeç kur u emërua në krye të Hetuesisë së Përgjithshme.

MAPO

[Albo]

Ish-kreu i hetuesisë: Arsyet pse u inskenua 2 Prilli ’91

Ditari i Kryetarit të Hetuesisë së Përgjithshme, Qemal Lame, i cili ka shërbyer në këtë detyrë nga viti 1982 deri më 1992, sjell fakte për shumë ngjarje që kanë ndodhur gjatë kësaj periudhe vendimtare për Shqipërinë. Dorëshkrimi i këtij libri u mbajt për 21 vite me radhë në sirtar, për të parë dritën e botimit vetëm tani. Së shpejti Shtëpia botuese “Onufri” sjell para lexuesve rrëfimin e parë të plotë të kryehetuesit Qemal Lame, duke filluar me demonstratën e heshtur në Shkodër në vitin 1990, për të vijuar me ngjarjet në stadiumin e Kavajës, ku u hodhën parullat e para antikomuniste, lëvizjet antikomuniste në Tiranë, e për ta mbyllur rrëfimin me ngjarjet e 2 Prillit 1991 në Shkodër. A.T



Pjesë nga dorëshkrimi i kryehetuesit

***

Në detyrën shtetërore si Kryetar i Hetuesisë së Përgjithshme, veprimtarinë si anëtar i Plenumit të Komitetit Qendror dhe me kontributin në media, me të drejtë mund të thuhet se duhej të isha mbrojtës tipik i interesave të Partisë së Punës dhe shtetit të diktaturës së proletariatit! Kjo mund të shtrohet natyrshëm dhe me të drejtë në çdo kohë. Por në realitetin e qëndrimeve dhe veprimeve të mbajtura, kanë dominuar mbështetja në parimet e drejta politike dhe normat kushtetuese. Nuk pajtohesha me kërkesat për veprime në kundërshtim me këto parime, për të ruajtur pozitën që kisha, ose për më shumë. Qëndrimet që mbaja krijonin natyrshëm distancime dhe reagime nga drejtuesit kryesorë të atëhershëm të partisë dhe të shtetit. Me rëndimin e situatës politike dhe shtimin e presionit të organizuar dhe dhunës shtetërore për mbajtjen dhe ruajtjen me çdo mjet të pushtetit nga udhëheqja më e lartë, binte më shumë në sy, ndryshimi midis funksionit politik e shtetëror që kisha dhe mendimeve për një sistem të ri që bëja të njohura në organet më të larta të partisë, të shtetit dhe në media për opinionin publik…..

Drejtuesit e Partisë së Punës, reaguan me të gjitha mjetet edhe kundër mendimeve të mia politike dhe qëndrimeve që mbaja me veprimet e kryera, duke u bazuar në interpretimin dhe zbatimin e drejtë të Kushtetutës dhe të ligjit. Puna ime me përkushtim u interpretua si devijim dhe u bë arma me të cilën filluan të më ndëshkojnë për sabotim të politikës së Partisë dhe shtetit. Akuzat u bënë publike nga udhëheqja e Partisë, Sigurimi i Shtetit, Policia, u mbështetën edhe nga drejtuesit kryesorë të Prokurorisë e të Gjykatës, si dhe nga fanatikët e indoktrinuar.

Duke mos pasur mundësi për shkarkimin nga Kuvendi, inskenuan dhe shfrytëzuan kërkesën e opozitës për sqarimin e ngjarjes, së 2 Prillit 1991, në Shkodër, si një kusht për marrjen pjesë në Kuvend. Kështu u ngrit padrejtësisht dhe me qëllim të paramenduar për herë të parë një komision hetimor. Në bazë të vendimit të parapërgatitur nga forca politike e PPSH-së, e përfaqësuar në Parlament, përfundimisht u arrit qëllimi që unë të shkarkohesha nga detyra dhe të bëhesha shembull për ata që nuk mbronin me besnikëri “interesat e partisë”…. Drejtësia bëri zbatimin teknik të Kodit Penal dhe të Kodit Procedurës Penale, aq sa lejonte dhe i interesonte udhëheqjes politike të kohës. Vlerësoj se nuk u arrit të çohej deri në fund zbulimi i së vërtetës, veprimtaria e autorëve kryesorë, qëndrimi i organeve më të larta shtetërore dhe partiake në kushtet e situatës së rëndë politike dhe shoqërore, përgjegjësia penale direkte dhe përgjegjësia politike e personave më të rëndësishëm në krye të Partisë dhe të shtetit. Autorët, ekzekutorët, ndihmësit dhe bashkëpunëtorët që realizuan vrasjet e katër personave dhe arritën të fshehin gjurmët e tyre, nuk u arrit të vihen para përgjegjësisë penale… Problemi themelor në moszbulimin e plotë të rrethanave të ngjarjes dhe të përgjegjësisë së fajtorëve, qëndron pikërisht në rëndësinë politike që kishte në atë kohë inskenimi i një ngjarjeje të rëndë, derdhja e gjakut dhe acarimi i gjendjes politike dhe shoqërore, për të shpejtuar rënien e sistemit politik socialist. Me gjithë ndryshimet demokratike, drejtësia nuk arriti të depërtojë në kulisat politike dhe gërshetimin e tyre me veprimtarinë e fshehtë agjenturore të brendshme dhe të jashtme, të përfshira në këtë luftë politike, siç ka treguar edhe përvoja e asaj kohe në ndryshimet e bëra në vendet e Europës Lindore. Presionet e mëdha në formën e persekutimit politik për çështjen në Shkodër, ishin në vazhdim të terrorit psikologjik të bërë direkt, pasi urdhërova lirimin e të ndaluarve për rrëzimin e monumentit të Enver Hoxhës. Pas lirimit të të ndaluarve për rrëzimin e bustit të Enverit, është bërë një peticion nga “Shoqata e Enverit” me mbi 15 000 firma nga ushtarakë, punëtorë operativë dhe persona të ndryshëm të revoltuar nga lirimi i të ndaluarve, ku i kërkonin ndihmë edhe anëtarit të Byrosë Politike dhe Ministrit të Mbrojtjes, Kiço Mustaqi, për arrestimin tim…Presionet e gjithanshme synonin për të më penguar në zbulimin e së vërtetës, të më mbyllnin gojën dhe për të më larguar sa më parë nga funksionet shtetërore. Propaganda më vuri në radhët e kundërshtarëve të drejtuesve të Partisë së Punës. U përsërit qëndrimi i njohur në atë kohë, si armik, tradhtar etj. Në Mbledhjen e Këshillit Presidencial, që në fillim, Ramiz Alia deklaroi se kishte marrë në mbrojtje kryetarin e Hetuesisë së Përgjithshme dhe Prokurorin e Përgjithshëm, në takimin me militantët e revoltuar për rrëzimin e monumentit të Enver Hoxhës dhe lirimin e të ndaluarve. Në kundërshtim me këtë deklarim, mbledhja tregoi menjëherë qëllimin e vërtetë për orientimin e paramenduar për shkarkimin e këtyre dy funksionarëve të lartë. Në situatën e tensionuar politike të ngritjes së ushtarakëve kundër rrëzimit të monumentit të Enver Hoxhës dhe urdhrit të dhënë prej meje për lirimin e të ndaluarve të akuzuar për rrëzimin e monumentit, ish-Kryetari i Presidiumit të Kuvendit Popullor, Haxhi Lleshi, kërkoi (në mbledhjen e Këshillit Presidencial) që unë të shkarkohesha dhe të merreshin masa deri ekstreme, te arrestohesha…Më erdhi keq se propozimi për shkarkim nuk u kundërshtua nga kryeministri, Fatos Nano dhe nga Ministri i Punëve të Brendshme, Gramoz Ruçi, pasi në marrëdhëniet e përditshme, ata tregoheshin miqësorë në marrëdhëniet e përbashkëta dhe vlerësonin punën time. Anëtarët e tjerë të Këshillit Presidencial nuk ishin dakord me atë propozim dhe reaguan menjëherë duke argumentuar kundërshtimin e tyre. Në kushtet që anëtarët e tjerë u shprehën kundër, Ramiz Alia donte të ndryshonte mendimin e tyre dhe ndërhyri duke thënë se: “Thuhet se ti, Qemal, ke devijuar nga vija jonë e Partisë dhe duket se po i shërben Partisë Demokratike!”. Në atë kohë, unë isha anëtar i Plenumit të Komitetit Qendror të Partisë së Punës, ku Ramiz Alia ishte i zgjedhur dhe ushtronte funksionin e sekretarit të parë të Komiteti Qendror… Kështu u cilësova, qartë dhe konkretisht, si tradhtar. Me këtë motivacion u kërkua padrejtësisht shkarkimi dhe deri edhe arrestimi. Menjëherë pas kërkesës për arrestimin tim, në vazhdim të mbledhjes, pa pushim, pjesëtarët më ekstremistë të Këshillit Presidencial, shtruan një propozim për internime masive të 200 deri 300 banorëve në pjesën veriore të qytetit të Kavajës, ku kishte më shumë tensione dhe rezistencë kundër politikës së PPSH-së dhe masave për mbrojtjen e rendit nga organet e punëve të brendshme. Por nuk u pranua dhe nuk u argumentua se një masë e tillë do të shkaktonte pasoja të tjera të pamundura për t’u kontrolluar. Gjendja do të rëndohej më shumë. Pas kundërshtimit të qartë të shumicës së anëtarëve të Këshillit Presidencial, në përfundim, nuk u vendos dhe u mjaftua me detyrën për organet e punëve të brendshme që të forconin kontrollin dhe evidenconin më mirë masat për parandalimin në kohë të ngjarjeve të rënda.

(25 gusht 1992)

MAPO