Rreth agjerimit

[[Elita]]

5 Sunetet e agjërimit
1.Shpejtimi i iftarit menjëherë pas sigurimit se dielli ka perënduar, bazuar në thënien e Profetit, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin me të:
“Njerëzit do të vazhdojnë të jenë mirë (në rregull), derisa të shpejtojnë iftarin”;Buhari muslimi dhe në thënien e Enesit, Allahu qoftë i kënaqur me të:
“Profeti nuk e falte namazin e akshamit pa çelur iftar, qoftë edhe me një gllënjkë ujë. ” Tirmidhi

2.Hapja e iftarit me hurma arabie të freskëta (rutab) apo të thata, ose me ujë. Më e mira është me hurma arabie të freskëta dhe më e fundit, me ujë. Është e pëlqyeshme që iftari të hapet me një numër tek hurmash: tre, pesë apo shtatë. Kjo argumentohet me thënien e Enes Ibn Malikut:
‘Profeti, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin me të, hapte iftarin me disa hurma arabe të njoma, para se të falej. Nëse nuk kishte, e hapte me hurma arabie të thata, e nëse nuk kishte, pinte disa gllënjka ujë. ”Taberaniu

3.Duaja në ifiar. Profeti, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin me të, thoshte kur hapte iftarin:
“Allahumme leke sumna ue ala riskike eftama, fetekabbel minna ineke entes-semiul aiim”
(O Allah, për Ty agjëruam dhe me riskun Tënd po e hapim këtë iftar, ndaj pranoje prej nesh! Ti je i Gjithëdijshmi dhe që dëgjon gjithçka).Ebu Daudi hadith i dobet
Ibn Omeri thoshte:
‘ Allahume inni eseuleke birahmetike el- leti uesiat kul- le shej’in en tegfire li dhunubi”
(O Allah, unë të lutem Ty me mëshirën Tënde, e cila përfshin çdo gjë, të falësh mëkatet e mia).Ibn Maxhe

4.Syfyri, ose ngrënia dhe pirja në pjesën e fundit të natës me nijetin për të agjëruar ditën pasuese, bazuar në thëniet e Profetit, paqja dhe bekimi 1 Allahut qofshin me të: “Ndryshimi mes agjërimit tonë dhe agjërimit të ithtarëve të Librit është ngrënia e syfyrit.”Muslimi
“Hani syfyr, pasi te syfyri ka bereqet!”Buhariu Muslimi

5.Shtyrja e syfyrit deri në pjesën e fundit të natës, bazuar në thënien e Profetit, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin me të:
“Umeti im do të vazhdojë të jetë mirë, derisa të përshpejtojnë iftarin dhe të shtyjnë syfyrin.”Ahmedi
Koha e syfyrit fillon nga gjysma e dytë e natës dhe mbaron disa minuta para agimit, bazuar në thënien e Zejd Ibn Thabitit, Allahu qoftë i kënaqur me të:
“Hëngrëm syfyr me të Dërguarin e Allahut. Pastaj ai u ngrit për namaz”. Kur dikush e pyeti Zejdi se sa kohë kishte mes ezanit dhe syfyrit, ai tha: “Sa masa e pesëdhjetë ajeteve.”Buhariu Muslimi

SHKEPUTUR NGA LIBRI “MINHAXH EL MUSLIM”
AUTOR EBU BEKER EL XHEZAIRI

[[Elita]]

7 Veprat që i lejohen agjëruesit.

1- Përdorimi i misvakut gjatë gjithë ditës. Duhet thënë se imam Ahmedi e ka konsideruar mekruh për agjëruesin përdorimin e misvakut pasdite.

2- Freskimi me ujë nga i nxehti i madh, duke hedhur ujë mbi trup apo edhe duke u zhytur në të.

3- Të ngrënit, të pirit dhe marrëdhëniet intime natën, derisa të sigurohesh për daljen e agimit.

4- Udhëtimi për nevoja të lejuara, edhe nëse e di se udhëtimi do të të detyrojë të prishësh agjërimin.

5- Kurimi me çdo ilaç të lejuar, prej të cilit nuk arrin asgjë në fyt. Këtu hyn edhe përdorimi i gjilpërave jo ushqyese

6- Përtypja e ushqimit për një fëmijë të vogël, kur nuk gjen njeri tjetër ta bëjë këtë, me kusht që ushqimi të mos kalojë në fyt.

7- Parfumosja. Nuk ka argument për ndalimin e kësaj.

SHKEPUTUR NGA LIBRI “MINHAXH EL MUSLIM”
AUTOR EBU BEKER EL XHEZAIRI-

[[Elita]]

6 Veprat që prishin agjërimin

1- Ngrënia dhe pirja me qëllim. Agjërimi prishet pa marrë parasysh nëse ky ushqim është i dobishëm ose është i dëmshëm, siç është pirja e duhanit. Mirëpo, nëse e bën këtë nga harresa, me gabim ose nga harresa, atëherë s’ka gjë insha-all-llah. I Dërguari [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
“Nëse një njeri nga harresa han dhe pin, le ta plotëson (vazhdon) agjërimin e tij, ngase ky është ushqimi me të cilin e ka ushqyer All-llahu dhe pije që ia ka ofruar All-llahu”. (Mutefekun alejhi)
2- Vjellja me qëllim. Nëse vjell me qëllim, agjërimi prishet, e nëse vjell pa qëllim, atëherë nuk prishet agjërimi. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
“Atë që e kapë vjellja nuk duhet ta bëjë kaza, kurse ai që vjell me qëllim duhet ta bëjë kaza”. (Hadithi është sahih, tra. Ebu Davudi.)
3- Marëdhëniet seksuale. Nëse i ndodh një gjë e tillë njeriut gjatë Ramazanit, kjo ia prish agjërimin, mirëpo nuk i lejohet të han dhe të pin gjatë tërë ditës deri në iftar, e pastaj këtë duhet ta kompenzon dhe të shpaguan, duke liruar një rob. Nëse nuk ka rob, atëherë duhet të agjëron dy muaj pa ndërprerë, e nëse nuk ka mundësi ta bëjë as këtë, ateherë duhet të ushqen gjashtëdhjetë të varfër.

4- Injeksionet e infuzionit. Këto injeksione e prishin agjërimin, ngase janë ushqim.
5- Menstruacioni dhe lehonia. Gruas ia prishin agjërimin menstruacioni dhe lehonia. Kur t’i kalon kjo periudhë, duhet t’i kompenzojë ditët e kaluara.
6- Injeksionet e gjakut. Nëse agjëruesi ka gjakderdhje të madhe, e i jepet gjak për të zëvendësuar gjakun e derdhur, kjo ia prish agjërimin.

[[Elita]]

Gratë në Ramazan

Falenderimi i takon Allahut të vetëm, paqjqa dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi profetin pas të cilit ska më profet, mbi profetin tonë Muhamed, mbi familjen dhe të gjithë shokët e tij.

Kjo është një buqetë nga kopshti i dijes, do të përmbledhim në të çfarë kanë përmendur dijetarët në gjykimet, edukatën dhe të pëlquerat për agjërimin e muajit të Ramazanit. Ia kemi drejtuar këtë gruas muslimane, e cila është kujdeset për fenë dhe adhurimet e saj edhe pse ajo është e njëjtë me burrat në shumë prej gjykimeve dhe rregullave. E lusim Allahun për ne dhe për motrat tona besimtare sinqeritet dhe pasim të sunetit dhe sukses që ta shfrytëzojm këtë muaj me atë që kënaqet Allahui, me të vërtete Ai është Ndimuesi dhe i Cili dhuron sukses.

Gjykime për agjërimin e gruas.

1- Agjërimi është adhurimi i Allahut me lënien e ushqimit nga lindja e agimit deri në perëndimin e djellit.

2- Agjërimi i muajit të Ramazanit është shtyllë nga shtyllat e Islamit, kush e mohon atë ai ka mohuar dhe ka dalë nga islami.

3- Detyrohet agjërimi për çdo muslimane që ka arritur pjekurinë, që është e llogjkshme, vendase (që s’është në udhëtim), e shëndetshme (jo e sëmurë), e pastër (nga mestruacioni dhe lehonia).

4- Arrin gruaja pjekurinë me ardhjen e një prej këtyre shenjave:

- Ti plotësoj pesëmbdhjetë vjeçe
- Shfaqja e qimeve ne sqetulla dhe organe gjenitale
- Ardhja e mestruacionit.

Kur të shfaqet një prej këtyre shenjave asaj i bëhet detyrë agjërimi.

5- Nëse i vjen një vajze një prej këtyre shenjave gjatë ditës e ka detyrë agjërimin e pjesës së mbetur nga dita, sepse ajo u bë prej atyre që e kanë obligim agjërimin dhe nuk i kërkohet shlyerja e asaj që i ka kaluar nga muaji.

6- Ajo që është me mestruacione apo me lehoni e ndalon agjërimin dhe e shlyen atë dhe nuk lejohet që ajo të agjërojë.

7- Ajo që është me mestruacione dhe lehona kanë të njëjtin gjykim, sepse gjaku i lehonis është i njëjtë si gjaku i mestruacionit, gjykimi i tyre është i njëjtë, gruaja që është agjërueshëm nëse e sheh këtë gjak (të mestruacionit ose të lehonis ) në një pjesë të ditës i prishet agjërimi i kësaj dite, si do qoftë e gjeti në fillim të saj apo në fund, edhe sikur të jetë afër me perëndimin e diellit. I detyrohet asaj kompesimi i kësaj dite.

8- Nëse pastrohet gruaja nga metuacioni ose lehonia gjate ditës, nuk i detyrohet asaj agjerimi i pjesës së mbetur nga dita sipas mendimit më të saktë të dijetarëve.

9- Gruaja me mestruacione nëse shikon shenjën e bardhë (shenja e bardhë është lëng që e nxjerr mitra pasi mbaron mestruacioni) mëson se ajo është pastruar, kështu që bën nijet që në darkë se do të agjërojë por nëse nuk ka shenjë pastrami merr një copë pambuku ose diçka të ngjashme me të dhe e vendos në brëndësi të organit nëse del i pastër agjëron, por nëse i kthehet gjaku i mestruacionit e ndalon atë.

10- Më mirë për gruan është që të qëndroj në natyrshmërinë e saj dhe të mos përdori çka e pengon mestruacionin edhe për shkak të adhrimit.

11- Nëse pastrohet lehona përpara dyzet ditëve vazhdon agjërimin dhe lahet për namaz, por nëse i kalon dyzet ditët, bënë nijet agjërim dhe lahet dhe e konsideron atë (gjakun) istihada (gjak që del si shkak i plagëve dhe që nuk e pengon gruan nga adhurimet) vetëm nëse koha i korespondon me kohën e mestruacionit të saj të zakonshëm. Atëherë ai është mestruacion dhe kështu ajo nuk agjëron.

12- Dalja e gjakut të istihadës nga gruaja nuk e prish agjërimin, agjërimi i saj është i saktë me daljen e tij, sikurse nuk ndalon nga namazi, tavafi, burrin ndaj saj, sepse ska përcaktim për të dhe ai është i vazhdueshëm. Ai është gjak që del për shkak të plagëve dhe hemoragjive.

13- Nëse gruaja e pastër ndjen se po i vjen mestruacioni ose ndjen dhimbjet e tij dhe ajo është agjërueshëm porse nuk i del gjë (gjak) vetëm se mbas perëndimit të diellit atëherë agjerimi i saj është i saktë.

14- Nëse një grua është shtatzënë dhe del prej saj gjak dhe ajo është agjeruashëm atëherë agjërimi i saj është i saktë sepse ai s’është gjak mestruacioni, sipas mendimit më të saktë të dijetarëve.

15- Nëse lind (ose agon) agimi dhe ajo është me mestruacion nuk i quhet asaj agjërimi i kësaj dite edhe nëse pastohet mbas agimit të sabahut për një moment.

16- Shtatëzëna dhe ajo që ka foshnje në gji nëse e prishin agjërimin në ramazan sidoqoft frikë për veten e tyre apo për fëmijën nga agjërimi i ramazanit për to është vëtëm zëvendësimi (pra vetëm agjërimi i diteve të lëna).

17- Ato çka e prishin agjërimin janë tetë:

a)- Marrëdhëniet seksuale.

b)- Dalja e spermës për shkak të ledhatimit apo puthjes.

c)- Ç’do gjë që konsiderohet ushqyese si p,sh gjilpërat ushqyese ose marrja e gjakut, sorumet.

d)- Nxjerrja e gjakut me hixhame ose pastrim gjaku.

e)- E vjella me provokim (me dashje).

f)- Ardhja e mestruacionit ose lehonisë.

g)- Braktisja e fesë (Dalja prej saj).

18- Kush dëshiron të kryej marrdhënie me gruan e tij dhe ata janë agjërueshëm, ajo duhet ta ndalojë atë, nëse e detyron atë me forcë agjërimi i saj është i saktë dhe nuk i detyrohet asaj zëvendësimi me ditë tjetër apo shlyerja.

19- Porse nëse ajo vepron si shkak i bindjes së bashkshortit për të detyrohet agjërimi dhe shlyerja.

Shlyerja e marrdhënieve gjat agjërimit të Ramazanit është: Lirimi i një robi, nëse nuk ka mundësi agjërimi i dy muajve njëri mbas tjetrit, nëse nuk mundet atëhëre ushqimi i gjashtëdhjet të varfërve. Përjashtohet nga ajo që përmendëm rasti kur bashkëshortët janë udhëtarë dhe kryejnë mardhënie duke qënë agjërueshëm, sepse agjërimi për udhëtarët nuk është i detyruar, për ata kërkohet që ta kompesojnë këtë ditë pas Ramazanit.

20- Gruaja e moshuar dhe ajo që është e sëmurë dhe s’ka shpresë për shërim, nuk agjëron, ato duhet të ushqejnë çdo ditë nga një të varfër nëse nuk munden të agjërojn sipas mendimit të shumicës së dijetarëve.

21- E sëmura nëse e dëmton atë agjërimi, nuk i lejohet asaj të agjërojë. Nëse ka pak vështirësi aq sa nuk e dëmton agjërimi pëlqehet që ajo të mos agjërojë. Por nëse nuk ka vështirësi duhet të agjërojë.

22- Lejohet për gruan që është udhëtare të mos agjërojë për shkak të udhëtimit edhe nëse nuk ka vështirësi. Nëse ka vështirësi atëherë pëlqehet për të mos agjërimi.

23- Një grua që agjëron nëse bën nijet se do ta prishi agjërimin në këtë rast agjërimi i saj prishet sipas mendimit më të mirë të dijetarëve. Nëse është agjërim i detyrueshëm duhet ta vazhdoj agjërimin e asaj dite dhe ta zëvendësoj atë më pas.

24- Nëse dezerton gruaja nga islami (Allahu na ruajt) gjatë agjërimit prishet agjërimi i saj dhe kjo në mendimin unanim të dijetarëve, dhe nëse ajo kthehet në islam duhet ta zëvendësoj atë.

25- Një grua jobesimtare nëse pranon islamin gjatë ditës, ajo duhet të vazhdoj të agjëroj pjesën tjetër të ditës, dhe nuk i detyrohrt asaj të zëvendësoj atë që kaloj edhe ditën që pranoi islamin.

[[Elita]]

Këshilla për gruan

E pyetën shejh Salih el Feuzan: Cilat janë rrugët më të mira të cilat e çojnë gruan për në adhurim dhe bindje në muajin e Ramazanit?

U përgjigj Allahu e ruajt: Rrugët të cilat e shtyjnë muslimanin burrë qoftë apo grua për në adhurim dhe bindje në këtë muaj janë :

E para: Frikësimi ndaj Allahut të Madhëruar, dhe besimi se Ai me të vërtetë është i Dituri ndaj roberve të Tij dhe do ti llogarisi të gjitha punët, fjalët dhe nijetet (qëllimet) e tyre. Nëse muslimani ndjenë këtë ndjenjë atëherë angazhohet me adhurime dhe lënien e kundërshtimeve si dhe shpejton për kërkimin e faljes.

E dyta: Shtimi i përmendjes së Allahut dhe leximi i Kur’anit, sepse ajo e bënë zemrën të butë. Allahu i Madhëruar thotë: “Ata që besuan (në Njësinë e Allahut, në të Dërguarin e Tij, në Islam) dhe zemrat e të cilëve gjejnë prehje duke përkujtuar Allahun; Nuk ka dyshim se me përkujtimin e Allahut vertet që zemrat gjejnë prehje.” err-Rrad 28.

Ndërsa në suren Enfal ajeti 2 Allahu thotë: “E besimtarë janë vetëm ata të cilët, kur përmendet Allahu, ndjejnë frikë në zemrat e tyre.”

E treta: Largimi i shkaqeve të cilat e ngurtësojnë zemrën, dhe e largojnë nga Allahu, dhe ajo është çdo e keqe dhe përzjerja me të këqinjtë, ngrënia e të ndaluarës, dhe shkujdesja ndaj përmendjes së Allahut, dhe shikimi i filmave të pisët dhe prishës të moralit.

E katërta: Qëndrimi i gruas në shtëpi dhe mos dalja e saj nga ajo, vetëm se me shkak dhe të kthehet shpejt në të pasi ta kryej atë që i nevoitet.

E pesta: Gjumi natën sepse ai të ndihmon në ngritjen herët në fund të natës, dhe e lehtëson gjumin e ditës, dhe kryerjen e namazeve në kohët e tyre, dhe e kalon kohën në adhurime.

E gjashta: Ruajtja e gjuhës nga thashethemet, përgojimi, dëshmia e rremë, fjalët e ndaluara dhe angazhimi i saj në punë më përmendjen e Allahut.

Bledar Haxhiu

[hot_prinz]

6 Veprat që prishin agjërimin

1- Ngrënia dhe pirja me qëllim. Agjërimi prishet pa marrë parasysh nëse ky ushqim është i dobishëm ose është i dëmshëm, siç është pirja e duhanit. Mirëpo, nëse e bën këtë nga harresa, me gabim ose nga harresa, atëherë s’ka gjë insha-all-llah. I Dërguari [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
“Nëse një njeri nga harresa han dhe pin, le ta plotëson (vazhdon) agjërimin e tij, ngase ky është ushqimi me të cilin e ka ushqyer All-llahu dhe pije që ia ka ofruar All-llahu”. (Mutefekun alejhi)
2- Vjellja me qëllim. Nëse vjell me qëllim, agjërimi prishet, e nëse vjell pa qëllim, atëherë nuk prishet agjërimi. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
“Atë që e kapë vjellja nuk duhet ta bëjë kaza, kurse ai që vjell me qëllim duhet ta bëjë kaza”. (Hadithi është sahih, tra. Ebu Davudi.)
3- Marëdhëniet seksuale. Nëse i ndodh një gjë e tillë njeriut gjatë Ramazanit, kjo ia prish agjërimin, mirëpo nuk i lejohet të han dhe të pin gjatë tërë ditës deri në iftar, e pastaj këtë duhet ta kompenzon dhe të shpaguan, duke liruar një rob. Nëse nuk ka rob, atëherë duhet të agjëron dy muaj pa ndërprerë, e nëse nuk ka mundësi ta bëjë as këtë, ateherë duhet të ushqen gjashtëdhjetë të varfër.

4- Injeksionet e infuzionit. Këto injeksione e prishin agjërimin, ngase janë ushqim.
5- Menstruacioni dhe lehonia. Gruas ia prishin agjërimin menstruacioni dhe lehonia. Kur t’i kalon kjo periudhë, duhet t’i kompenzojë ditët e kaluara.
6- Injeksionet e gjakut. Nëse agjëruesi ka gjakderdhje të madhe, e i jepet gjak për të zëvendësuar gjakun e derdhur, kjo ia prish agjërimin.

Hallall.

[[Elita]]

Të pëlqyerat e Ramazanit

Nga të pëlqyerar e ramazanit:

1- Kujdesja ndaj ngrënies së suhurit dhe vonimi i tij.

2- Shpejtimi i hapjes (iftari) pasi të sigurohesh që ka perënduar dielli.

3- Hapja e agjërimit me hurmë ose ujë.

4- Lutjet në hapjen e agjërimit se lutjet e agjëruesit nuk kthehen.

5- Kujdesja për namazin e teravive.

6- Kujdesja për leximin e Kur’anit dhe mësimi i tij.

7- Organizimi iftareve për agjëruesit.

8- Shtimi i dhënies dhe bamirësisë.

9- Shkuarja për umre në Ranazan.

10- Shtimi i përpjekjes në dhjetë ditët e fundit.

11-Kërkimi i natës së kadrit dhe shfrytëzimi i saj me adhurim, lutje, dhe përkujtim.

12- Hyrja në dhjetë ditët e fundit në itikaf.

Të papëlqyerat e agjërimit

1- Teprimi i futjes së ujit në hundë dhe gojë në marrjen e abdesit

2- Mbledhja e bështymës dhe gëlltitja e saj, ndërsa gëlltitja e saj pa e mbledhur nuk përbën problem. Gëlltitja e gëlbazës nuk lejohet. Por a prishet agjërimi? Ka dy mendime të dijetarëve dhe më e sakta është se nuk prishet.

3- Ka përmendur shejh Uthejmini Allahu e mëshiroftë se është më mirë që ajo që është me mestruacione dhe lehona të hanë dhe të pinë fshehurazi. Kështu që kjo tregon se ngrënia e tyre në sy të njerëzve në ramazan s’është mirë.

4- Agjërimi në udhëtim duke patur vështirësi.

5- Agjërimi i gruas që ka foshnje në gji ose shtatzënës nëse kanë vështirësi.

6- Agjërimi i të sëmurës nëse ai i jep vështirësi.

7- Lënia e ushqimeve të mbetura midis dhëmbëve.

8- Përdorimi i pastës së dhëmbëve sepse ajo depërton dhe është e vështirë ruajtja prej saj.

Gjërat që nuk e prishin agjërimin

1- Përdorimi i supostove qofshin nga vagina apo anusi.

2- Të përdori agjëruesja krem për zbutjen e buzëve.

3- Analizat e gjakut kur nevojiten.

4- Dalja e gjakut për shkak të istihadës, emoragjis apo plagëve.

5- Përdorimi i parfumit.

6- Përdorimi i misvakut.

7- Përdorimi i kënasë dhe makjazhit.

8- Bërja e gjilpërave joushqyese qofshin në damarë apo në muskuj.

9- Të puthësh gruan ose përkëdheja e saj, me kusht nëse e përmban veten, nëse u del spermë prishet agjërimi i tyre.

10- Përdorimi i pompës në gojë për atë që është me sëmundjen e azmës.

11- Bërja e klizmës në rast nevoje (klizma është futja e lëngjeve në zorrën e trashë nga poshtë për tu pastruar ose për tu liruar nga shtëngimet e barkut).

12- Vonimi i larjes nga xhunubllëku ose mestruacionet apo lehonia deri në lindjen e agimit.

13- Freskimi me ujë gjatë ditës së agjërimit për të larguar vapën.

14- Përdorimi i pikave ne vesh dhe sy. Ndërsa pikat e hundës nuk lejohet gjatë agjërimit sepse hunda është depërtuese.

15- Hemoragjia e shtatzënës nuk e dëmton agjërimin.

16- Shikimi i ëndërrave eksituese nuk e prish agjërimin .

17- Nëse harron dhe ha e pi sështë problem dhe agjërimi i saj është i saktë, por nëse kujtohet duhet ta ndërpresi menjëherë dhe nëse ka ushqim në gojë ta hedhë e të mos e kapërdijë.

18- Të provuarit e ushqimit në rast nevoje me kusht që të mos e shkojë atë poshtë.

Gjërat që e kundërshtojnë Ramazanin

- Bërja e muajit të Ramazanit muaj ngrënie , pirje, gjumë dhe dembelizëm.

- Angazhimi i shumë grave me konkurse, telenovela dhe të tjera gjëra.

- Dalja e grave për namaz taravie të zbukuruara dhe të parfumosura.

- Dalja e tepërt nëpër tregje në Ramazan.

- Humbja e netëve të fundit të Ramazanit me përgatitjen për festë.
- Pengimi i vajzave të vogla nga agjërimi.

- Vonimi i namazeve nga koha e tyre pa shkak.

- Nxitimi në faljen e taravive.

[urtesia]

6 Veprat që prishin agjërimin
...
2- Vjellja me qëllim. Nëse vjell me qëllim, agjërimi prishet, e nëse vjell pa qëllim, atëherë nuk prishet agjërimi. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë:
“Atë që e kapë vjellja nuk duhet ta bëjë kaza, kurse ai që vjell me qëllim duhet ta bëjë kaza”. (Hadithi është sahih, tra. Ebu Davudi.).

I nderuar, keni parasysh qe te vjellurit me gojen plot kerkon te behet kaza ajo dite, pra:
personi qe brenda kohes duke qene me agjerim dhe nese vjell me goje plot dhe jo vetem si e peshtyre, dhe pas te vjellurin nuk ka pire uje ose nuk ka vazhduar me ushqim tjeter. ateher e ka obligim te agjenoj nje dite tjeter jashta muajit ramadan.
...

[MeHmETciK]

Agjërimi i bën myslimanët të fitojnë cilësinë e të qenit të sinqertë tek Allahu. Ai është një sekret midis robit dhe Zotit të tij. Sinqeriteti tek Allahu është furnizimi më i madh për myslimanët në rrugën e ftesës për në Islam. Nuk ka shpërblim për asnjë vepër apo përpjekje, nëse nuk është e sinqertë për Allahun. Allahu nuk e pranon asnjë vepër me përjashtim të njërës, asaj që bëhet sinqerisht për Atë.
Agjërimi i mundëson myslimanit të luftojë kundër joshjeve të shpirtit. Kjo e fuqizon vendosmërinë e tij dhe kjo po ashtu është mjaft e rëndësishme për këdo që fton për tek Allahu dhe përpiqet për hir të Tij. Agjërimi e mban myslimanin çdo ditë të këtij muaji, larg prej joshjeve dhe gjërave të ndaluara. Kjo e ndihmon atë të shmangë gjërat e ndaluara gjatë kohës së mbetur.

Agjërimi i mundëson myslimanët të fitojnë virtytin e durimit, i cili është cilësi mjaft e rëndësishme për këdo që thërret për tek Allahu. Durimi i ndihmon myslimanët të përballojnë problemet dhe të vazhdojnë rrugën e tyre pa dobësi: “E sa pejgamberë pati që së bashku me të luftuan turma të mëdha besimtarësh dhe për atë që i goditi në rrugën e All-llahut, ata nuk u dobësuan dhe as nuk u përulën. Allahu i do durimtarët”. (Ali Imran: 146) Në këtë mënyrë, paralajmërimi, kërcënimi, dëmtimi dhe frikësimi nuk ka më dobi mbi njeriun e da’uas.

Gjatë këtij muaji, agjërimi kontrollon gjithë shqisat. Ai kontrollon jo vetëm dëshirat e stomakut dhe të seksit, por gjithashtu kontrollon gjithë shqisat e tij, për të mos bërë atë çka Allahu e ka ndaluar. Agjërimi kontrollon sytë, veshët, gjuhën, duart, këmbët, përveç gojës dhe epshit seksual. Kjo është mjaft e rëndësishme për personalitetin e myslimanit.
Agjërimi e bën myslimanin të fitojë virtytin e faljes. Nëse dikush e lufton, përgojon apo shqetëson agjëruesin, ai duhet të jetë i qetë dhe t`i falë duke u thënë: “Unë jam agjërushëm, unë jam agjërushëm”. Njerëzit, që janë në rrugën e da’uas duhet ta kenë këtë cilësi të faljes dhe të mos inatosen. Allahu, më i Larti thotë: “Ti ishe i butë ndaj atyre, sepse Allahu të dhuroi mëshirë, e sikur të ishe i vrazhdë e zemërfortë, ata do shkapërderdheshin prej teje, andaj ti falju atyre dhe kërko ndjesë për ta, e konsultohu me ta në të gjitha çështjet, e kur të vendosësh, atëherë mbështetu në Allahun, se Allahu i do ata që mbështeten”. (Ali Imran: 156)


Agjërimi e mëson besimtarin të jetë i lumtur prej mirësisë dhe ndihmës së Allahut, kur të kryejë adhurimin, duke qenë i sinqertë tek Allahu. I Dërguari i Allahut na kujton dy gëzimet e agjërimit, një kur agjëruesi e çel agjërimin e tij dhe e dyta kur ai do të takojë Zotin e tij me agjërimin që ka mbajtur. Allahu, më i Larti thotë: “Thuaj: "Vetëm mirësisë së Allahut dhe mëshirës së Tij le t'i gëzohen, se është shumë më e dobishme se ajo që grumbullojnë ata". (Junus: 58)
Ky është një korrigjim i keqkuptimit të shumë njerëzve, që janë të lumtur, kur arrijnë të mirat e jetës dhe dëshpërohen kur i humbasin ato.
Agjërimi mbështet kuptimin e bashkësisë brenda agjëruesit mysliman. Që të gjithë myslimanët në mbarë botën prej kombësive dhe ngjyrave të ndyshme agjërojnë një muaj. Ata ndiejnë unitetin e myslimanëve dhe kjo është mjaft e rëndësishme sidomos për njerëzit e da’uas

[prishtina75]