Dy Mondët e mi

[mondishall]

KY NJERIU QË UNË ZGJEDH KA NJË EMËR

Kush tha, që mjafton një e puthur?
Një më shumë se e puthura nuk mjafton
Kush tha, që mjafton të jetë e bukur?
Ky mjaftimi dashurisë nuk i shkon.

Nuk e njeh dashuria mjaftësinë
Nëse femrën nis e ndan nëpër parcela
Dikush çmendet të martojë veç bukurinë
Dikush vetëm zgjuarsisë i jep vlera.

As e thëna e një kënge s'më pëlqen
Nuk ma mbush kurrë mendjen asnjë grimë
Ku morali vetëm mburet në refren
Tralala. mbi të gjitha zgjedh njerinë.

Ky njeriu që unë zgjedh ka një emër
Ka një pamje që më bën trak në shpirt
Ka një shpirt që lidh zemrat në një zemër.
Jo, nuk është kaq abstrakt, ky njeri.

@Edmond Shallvari

[mondishall]

VETPËRTËRITJE

Mos e shëno me minus, ditën e djeshme
Por as me plus, atë mos e shëno
Quaje start, për diçka të mëtejshme
Për atë diçka, që pas zeros fillon.

Kështu nuk do jesh në pakënaqësi
As në eufori kënaqësie s'do jesh
Kështu do ndjesh veten, gjithmonë një fillim
Dhe kurrë një fund, veten s'do ndjesh.

@Edmond Shallvari

[mondishall]

NË KATËRSHEN TONË

Sot të tradhtova me një tjetër, nëpërmjet teje
Nëpërmjet meje sot me një tjetër, më tradhtove dhe ti
Si ajo tjetra u shfaqe tek unë, kur më erdhe
Si ai tjetri t'u shfaqa dhe unë ty, sigurisht.

Sot e pashë veten time me ty, tek ai tjetri
Tek ajo tjetra veten tënde, me mua ti e pe
Xhelozia na tërboi e njëkohësisht na ndezi
Në katërshen tonë, që krijojmë vetëm ne.

@Edmond Shallvari

[mondishall]

Veshja e shpirtit

Afrohet muzgu, si plak i moçëm
Me tym të çibukut, ditën mjegulluar
Me tespiet në dorë, luan me kohën
Me kohën time, që sot ka ndaluar.

Ndaluar çuditshëm, qysh Diellit në lindje
Njëlloj si tespiet në fundin fillim
Mos vallë dhe Dielli, njëlloj si tespiet
Ka vetëm rilindje, në çdo perëndim?

Ndryshon veç pamja, e dukshmja materie
Veshja e shpirtit, modelesh ndryshuar
Ja sot, psh, kësaj dite feste
I veshur tullac, me barkun zmadhuar.

Model i çuditshëm, larg elegancës
Pse pak elegancë, u vesh në rini?
Ndaj shpirti s’ankohet dhe ndaj ekstravagancës
Më pëlqen çdo pamje, se është shpirti im.

@Edmond Shallvari

[mondishall]

Dhe Zoti, tha:

“Të lindet shikimi magjik!”
Dhe Zoti krijoi sytë plot drit’.

“Të lindet bota e puthjeve!”
Dhe Zoti krijoi harkun e buzëve.

“Të lindet lindësja e jetës!”
Dhe Zoti krijoi mitrën e femrës.

“Të lindet e mashkullit shembëlltyrë!”
Dhe Zoti krijoi timen fytyrë.

“Të lindet burimi i qejfit!”
Dhe Zoti krijoi botën e seksit.

“Të lindet dashuria!”, u tha
Dhe Zoti pa ment botën e la.

@Edmond Shallvari

[PINK]

Dhe Zoti, tha:

“Të lindet shikimi magjik!”
Dhe Zoti krijoi sytë plot drit’.

“Të lindet bota e puthjeve!”
Dhe Zoti krijoi harkun e buzëve.

“Të lindet lindësja e jetës!”
Dhe Zoti krijoi mitrën e femrës.

“Të lindet e mashkullit shembëlltyrë!”
Dhe Zoti krijoi timen fytyrë.

“Të lindet burimi i qejfit!”
Dhe Zoti krijoi botën e seksit.

“Të lindet dashuria!”, u tha
Dhe Zoti pa ment botën e la.

@Edmond Shallvari

pa ment, pa mend na la.

bukur

[mondishall]

PINK, TE FALENDEROJ DHE PERSHENDES...


Shpina jote

Nëse një ditë shpina jote, do zëvendësojë sytë e tu
Do besoj që kësaj bote, s’do jem lindur për këtu.
Sepse kurrë dashurinë, s’e kam njohur shpinëkthyer
E kam parë si Perëndinë, me fytyrën e përkryer.

Nuk e di në do të t’ndjek, ndjekjen kurrë s’e kam ndjekur
Por as mundem të të pres, s’pritet koha për të vdekur.
Do vazhdoj të rroj me veten, me imazhin prapa shpinës
Dashuruar do të mbetem, pa bërë rolin e viktimës.

Do ta quaj thjesht një humbje, të një gjetjeje të përkohshme
Ngatërruar thjesht një udhe, labirinthesh të kësaj bote.
Do ta quaj thjesht një çast, në mes çastesh më absurdë
Atë shpinë që prapa mban, dashurinë që s’do gjej kurrë.

@Edmond Shallvari

[mondishall]

Erërat e shpirtit

Të vjen krejt papritur e të godet në faqe
Një erë si shuplakë, kur gjethja nuk lëviz
Nuk di se çfarë inati, fytyrës të përplaset
Veç di që ky inat, nuk është i Perëndis’.

Eshtë vetë krijesa jonë, nga erërat e shpirtit
Përplasur njeri-tjetrit, jo rrallë dhe pa shkak
Ashtu krejt papritur, jashtë normave dhe ligjit
Që botën rregullojnë dhe kur pa shkruar jan’.

Të jemi kaq absurdë, kaq shumë paradoksalë?
Kaq të fuqishëm, thua, deri në pafuqishmëri?
Të jemi kaq të çmendur dhe duke qenë normalë
Apo jemi normalë, që s’rrojmë pa çmenduri?

Sot ndjeva një shuplakë, nga era që nuk frynte
Më shumë se një shtrëngatë, që s’di ç’inate shfrynte.

@Edmond Shallvari

[mondishall]

Perënditë qeshin me ne

Perënditë i thanë Orfeut
Mos e kthente kokën prapa
Evridhiki poshtë dheut
Do rikthehej si ringjallja.

Po duron i shkreti mashkull
Kur i tillë është krijuar?
Femrën pranë për ta patur
Për ta prekur dhe shijuar.

Dhe një hap e do fitonte
Bukuroshen Evridhikë
Hadin vetë do sfidonte
Dhe të gjitha Perënditë.

Ah njeriu, si veriu!
Dhe pse ka gjak perëndish
I shkon mendja firifiu
Humbet lojën në finish.

Dhe Orfeu kështu humbi
Evridhikin përgjithmonë
Ishte hapi, hap i fundit
Shpirti s’mundi të durojë.

Kthehu kokën, pa asgjënë
Për një hap, për një sekondë
Ngushëllohemi duke thënë
“Eshtë e shkrojtur ç’do të ndodhë”.

Perënditë qeshin me ne
Kur na gjejnë kaq budallenj.

@Edmond Shallvari

[mondishall]

Kurbani

Në tregum e krizës
Në krizën e tregut
I ngjajmë mizës
Mizës së dheut.

Me një ndryshim
Vrimat që hapim
Për ne janë varrim
Ku futim të gjallin.

Të gjallin e vetes
Të tjetrit gjallje
Si fundi i kuletës
Pa vlerë fare.

Dje futëm një ëngjëll
Për hiç mos gjë
Ai as në ëndërr
Nuk vodhi asnjë.

Vetes i vodhi
Të fundit guxim
Guxim që e hodhi
Tek vdekja shpëtim.

Shpëtim nga të gjallët
Të gjallët pa shpirt
Të ligjit barbarët
Të mallkuarit ligj.

Për një palo euro
Një biletë në urban
Engjëlli yt, o Zot
Bëri jetën kurban.

Kurban botës së ndyrë
Mos ia pafsha këtë fytyrë!

@Edmond Shallvari
Selanik, 15 gusht 2013

P.s. Ne Greqine e njohur per humanizmin fetar ortodoks, nje i ri 18 vjecar, viktime e krizes se rende qe e kishte lene pa nje euro ne xhep per te blere bileten, nen presionin dhe kercenimin e dy kontrolloreve ne urban, ne gjendje te rende psikologjike hidhet jashte, duke pesuar vdekjen tragjike.




Për 1 Euro!

Sot monedhën 1 euro e pashë në formë laku
Arratisur prej saj çdo simbol kombëtar
Trembur prej saj, më shumë se qoftëlargut
Ashtu si në të kundërt, dashuruar pas saj.

Nuk kam sot pikë qejfi, të merrem me simbole
As t’i paragjykoj, as piedestal t’ju ngre
Sot kjo monedhë metali, faturë e një Europe
Paguan udhëtimin, e shpirtrave për atje.

Atje ku s’të pranojnë, pa një euro në sy
E di mirë këtë punë, (v)arkëtari i Aheronit
E dinë dhe të gjallët, ndaj rruajnë për aty
Monedhën e biletës, “urbanit” të Haronit.

Pranoje plak Haron sot këtë shpirt fëmije
Dhe ti dhe Hadi yt, sfidoni ç’ndodh mbi dhe
Ta merrni pa biletë, kësaj bote varfërie
Kësaj bote varfanjake, që për 1 euro të vret!

@Edmond Shallvari
Selanik, 15 gusht 2013