Lulzim Basha, kryetari i ri i PD

[Akili-A]

dalja e Bashes si kryetar kaq shpejt besoj se do ta konsumojne ate.

sfidat e tij qe mund ti sjellin konsumin politik jane:

1-konsolidimi i brendshem i partise, pasi grupet e interesit dhe shtresat qe perfaqesohen kane probleme akute per zgjidhje,
politika e Berishes keto vite ishte "Mbaji me uje te ftohte" ..por kjo gje i solli atij humbjen e besimit dhe tkurrjen e partise.
ne kete pike tradita e Berishes ja veshtireson punen Bashes, i cili do duhet te jete i drejtperdrejte e jo fasade si c`ka qene deri tani.
plus qe nje gabim i vogel ne ekuilibrat e brendshem mund te coje edhe ne carjen e metejshme te PD-se.

2-zgjedhjet lokale pas 2 vjetesh, (BASHKIA E TIRANES) do jete nje gare e veshtire per ta mbrojtur, pasi Socialistet do jene akoma te pa konsumuar me pushtetin
plus qe do te kene edhe votat e LSI-se.

3-zgjedhjet e ardhshme parlamentare, qe do kerkojne mobilizim te madh, gje e pamundur nese Basha nuk realizon dy pikat e para.
por edhe krijimi i nje fryme shpresedhenese ne popullate, gje qe kerkon vizion te qarte individual.

[BLEDI_SH]

Pije detin Lulzim!
Nga Myslym Pashaj





Tani që Lulzim Basha hipi në majë të piramidës partiake, teorikisht duhet uruar. Partia Demokratike tani për tani është ende një aset i madh kombëtar. Veçse… Në rëshpërim të veprave që bëhen, të synimeve politike partiake të projektuara, a duhet vallë që t’i thërrasë Lulzimi vetëdijes? Për të bërë një vetëskaner (edhe pse të vështirë!) të përvojave dhe veprave që i ka lënë deri më tani vendit dhe politikës?

Unë nuk do të dëshiroja kurrë t’u ndërprisja kënaqësinë e celebrimit Lulzimit dhe miqve të tij, drejt atyre majave të lavdisë, por… Por tani kur ai gjendet në atë post, sipas projektit të Berishës, po edhe të vetvetes gjithashtu, a duhet vallë të ndjejë nëse ka gjë tjetër brenda tij veç boshllëkut? Mund të jetë e mjerë ajo ekzistencë, që teksa kërkon të reflektojë gjerësisht vlera, brenda mbart antivlera.

E tillë sjellje fatkeqësisht nuk duhet të përkonte me gjeneratën e re, që po synon ta menaxhojë shtetin shqiptar të së nesërmes.

Ndaj na mbetet si shpresë e fundit brejtja e vetëdijes. Ajo sjell ditë të vështira nëse nuk ndodh atëherë kur duhet. Nëse e ke atë, apo nëse nuk e ke, kjo duhet të jetë e qartë: dhe atëherë mund të themi se hipja në majë të piramidës mund të komentohet me një thënie dibrane: “Shkofsh e shkofsh, e në majë mos hipsh!”. Është një urti e madhe popullore dhe një dilemë filozofike që do ta ketë çdo udhëheqës për përgjegjësitë që ai mban ndaj bashkësisë që tenton të drejtojë.

Berisha dhe Lulzimi bartin dhe do ta bartin në historinë e këtij kombi një marrëveshje detare me Greqinë. Ishin arredues të kurorës që i vunë mbi krye paktit të shitjes së detit kombëtar, në një festë të turpshme, që historia do ta shkruajë sot apo nesër.

Ky ishte dueti i parë: Kryeministri dhe Ministri i Jashtëm i një Shqipërie që s’e kish mbledhur ende vetveten e saj të shprishur në Ballkan.

Ky duet dhe “shou” para një mjedisi diplomatik, gjeo-strategjik dhe politik të shformuar kësillojshëm, habiti edhe vetë fqinjën tonë Greqinë.

Ndërsa ata të dy, në lavdinë e rreme, vijuan të mbanin kokën lart, në krenarinë e tyre të çuditshme e të pavend, ardhur kushedi prej ç’shtysash të dyshimta.

Berisha vetë bëri edhe një sakrificë tjetër në ruajtjen e Lulzimit, në mosballafaqimin e tij me mediumet dhe opinionin shqiptar: Ai mori përsipër oponencën (ashtu siç mori në po të njëjtën mënyrë oponencën për 21 janarin kur Lulzim Basha ishte Ministër i Rendit Publik) duke marrë në duar edhe kompasin (si dhe rregulloret e Gardës).

Fotografia e parë yllndriçuese që kaloi rrotull globit ishte ajo e Lulzimit me Bakojanis me buzëqeshje frymëzuese, çka afroi me fishekzjarre të dytën: dy kryeministrat Berishë- Karamanlis.

Në nënshkrimin e marrëveshjes fjalët shoqëronin firmat, po në fakt shumica e tyre lundronin shumë larg prej këtej, përdoreshin terma detare dhe emra brigjesh, që Basha nuk i kish parë e dëgjuar kurrë dhe që me sa duket as që i duheshin.

Në kërthizë të lajmeve duhet të ketë pasur një “thagmë” të ardhur s’dihet se nga ku, prej Ministrisë së Jashtme, që Basha drejtonte.

Lajmi fluturonte si një shpend i marrë pa orientim të qartë, herë me shpejtësi, duke lëshuar sinjale alarmi se diçka nuk shkonte në atë anije hidrografike kërkuese dhe ndarëse.

Kurse Basha buzëqeshte asaj dite të shitjes së madhe. Fjalët fluturonin me valët elektromagnetike, në krahë. Valë të dukshme dhe të padukshme. Nga fundi i detit ilirik, sinjalet vinin tek zemra e kombit. Mallkimi vinte prej vetvetes, sigurisht. “Tkurren kufijtë detarë të Shqipërisë në jug të vendit. Qeveria Berisha i ka dhuruar dje Greqisë ujërat tona territoriale. Marrëveshja mes dy vendeve u nënshkrua dje në selinë e Kryeministrisë, nga ministri i Punëve të Jashtme, Lulzim Basha dhe ministrja e Jashtme e Greqisë, Dora Bakojanis, në prani të kryeministrit Sali Berisha dhe homologut të tij grek, Kostas Karamanlis,” shkruante kronika e kohës.

Mbi ujanë u mblodh gjithë ai gatim diabolik i koordinatave. Lajmi ishte përmbytës. Nuk ia kishte pritur mendja kurrkujt. Dhe dy personazhet e historisë së tradhtisë moderne të shqiptarëve ishin Berisha dhe Basha.

Të dy udhëheqësit dhuruan detin me një mirëdashje të veçantë dhe plot fisnikëri të habitshme miqësore dhe fqinjore.

Shend e verë ishte Karamanlisi pak më tej. Përfaqësuesit e medias nuk duhet të bëjnë asnjë pyetje. Këtë realitet e sjell historia e personazheve politikë më të dyshimtë të Shqipërisë: Berisha që dha dorëheqjen dhe Basha që mori dorën e regjisorit në krye të Partisë Demokratike, një parti deri më sot sunduar, jo e drejtuar.

Shumë gjëra mund të ndodhin. Por Lulzim Bashës nuk do t’i ndahet asnjëherë ajo pyetja e fillimit të këtij shkrimi: “A e bren vetëdija për anti-veprën që ia ka bërë Shqipërisë?”

[Llapi]

Olldashi: Procesi i zgjedhjes së kryetarit i deformuar, por nuk largohem nga partia


Bota Sot | 23.07.2013 19:21
Olldashi: Procesi i zgjedhjes së kryetarit i deformuar, por nuk largohem nga partia

Sokol Olldashi, kandidati i cili humbi përballë Lulzim Bashës për postin e kreut të PD-së pas shpalljes së rezultatit shprehu pakënaqësinë ndaj procesit teksa e cilësoi të deformuar. Në një konferencë për shtyp, Olldashi theksoi se para garës atij i ishte premtuar se nuk do kishte ndikime nga jashtë, por në realitet pati.

“Përzgjedhja e kreut te ri te PD u bë përmes një procesi të deformuar. Nuk u qartësua transparenca e listave dhe nuk u vunë ne dispozicionin. Ditën e votimit mijëra demokratë nuk gjeten emrin në lista. Procesi që mu premtua se do ishte jashtë ndikimeve, nuk ishte i tillë. Frika u krye me fletët e votimit qe ishte e identifikueshme”, u shpreh Olldashi.

Olldashi denoncoi përfshirjen në mënryë të njëanshme të krerëve lokalë, teksa shtoi se ai gjatë fushatës së tij kishte identifikuar faktin se PD duhet të korrigjonte gabimet duke uruar që të jetë në gjendje ta bëjë të ardhmen.

“Kjo ishte një energji e tepërt brenda nesh që duhej harxhuar në 23 qershor. Unë gjatë fushatës time kam evidentuar faktin se PD duhej të ngrihej mbi gabimet, shpresoj se do jetën inteligjencën ta bëjë”, tha Olldashi.

Olldashi u shpreh i bindur se pavarësisht hatërmbetjeve dhe prishjes së rregullave brenda familjes së PD-së do të qëndrojë krah militantëve në misionin opozitar.

"PD është ndërtuar si shtëpi e madhe dhe mund të prishen dhe rregullat, por ne mbetemi anëtarë të PD. Mbetem i vendosur të përfaqësoj militantët e PD në misionin e tij opozitar”, tha Olldashi i cili tha se nuk pendohet se ka kandiduar për kreun e PD.

FJALA E PLOTE E SOKOL OLLDASHIT
"Ne perfundim te atij qe duhet te ishte procesi i zgjedhjes se kryetarit te ri te PDSH, ne respekt te te gjithe atyre qe si antare, simpatizante, apo votues të PD-së e kane ndjekur kete proces, ndihem i detyruar te qartësoj në mënyrë përfundimtare qëndrimin tim.
Përzgjedhja e kryetarit te ri të PD-së, u bë përmes një procesi tërësisht të deformuar.
Në asnjë cast nuk u qartësua procedura e përgatitjes së listave dhe, për më tepër, në asnjë moment listat nuk u vunë në dispozicionin tim. Do të thotë që në mënyrë anormale unë garova pa ditur se cili ishte korpusi i votuesve.
Dita e votimit provoi se mijëra demokratë nuk gjëtën emrat në listë, ndërsa mijëra të tjerë u antarësuan në listën e votuesve në dy javët e fundit. Shpresoj që pas votimit këta të antarësohen edhe në PD.
Procesi, për të cilin m’u dhanë të gjitha garancitë se do të ishte jashtë ndikimeve, në fakt nuk mbeti asnjë ditë i tillë. Në një mënyrë që dukej e sinkronizuar, këshilltarë, drejtues korporatash, kryetarë degësh u përfshinë në të, në mënyrë tërësisht të njëanshme, ndërkohë që, cilido që shfaqi parapëlqime të padëshiruara në favor tim, u pezullua, - gjë që ndodhi edhe me ndonjë kryetar lokal PD-je -, u përjashtua – sic ndodhi me antarë të PD-së në Shkodër e Korcë – apo u pushua nga puna, - sic ndodhi me drejtues rajonalë të korporatave në Sarandë apo Vlorë.
Intimidimi u kurorëzua me fletën e numerizuar të votimit që e bënte lehtësisht të mundur identifikimin e votuesit. Nga ana tjeter, tensionimi i strukturave ishte tërësisht i panevojshëm.
Kjo ishte një energji e tepert e harxhuar brenda nesh që do duhej në fakt ta kishim shpenzuar më 23 qershor dhe jo më 22 korrik.
Ishte një gabim.
Megjithatë, gjatë gjithë fushatës sime brenda strukturave të demokratëve, kam insistuar se ne duhet të identifikojmë gabimet dhe mbi to të ndërtojmë eksperienca pozitive.
Shpresoj vërtet që do të kemi inteligjencën ta bëjmë këtë.
Kam insistuar që produkti i parë i 23 korrikut, duhet të jetë shëndoshja e Partisë Demokratike. Dje nuk e bëmë, por duhet të fillojmë ta bëjmë që sot.
Unë i ftoj të gjithë demokratët që nuk janë ndjerë mirë me këtë proces, të kuptojnë se Partia Demokratike është një shtëpi e madhe, e ndërtuar me kontributin vullnetar të secilit prej nesh dhe, në një shtëpi të madhe, qëllon që edhe prishen rregullat apo humori. Por, pavarësisht momenteve të tilla, ne mbetemi antarë të së njejtës familje, edhe pas ndonjë nervozizmi apo pezmi.
Unë mbetem i vendosur të përfaqësoj me gjithë energjitë e mia njerëzore dhe politike militantët e Partisë Demokratike në misionin për ta bërë Partinë Demokratike më të mirë.
Unë mbetem i vendosur të përfaqësoj me gjithë energjitë e mia njerëzore dhe politike militantët e Partisë Demokratike, në misionin e tyre opozitar për t’u dhënë qytetarëve shqiptarë një kartë morale opozitare, një veprim politik opozitar dhe një platformë të qëndrushme mbi të cilën të mblidhet shumica e shoqërisë së këtij vendi". (bw)

[prenceedi]

Urime Bashes per detyren.
Uroj qe te mos ndikohet nga Sala.......qe ka pak gjasa te ndodhe.

[Archon]

Çim Peka: Zgjedhja e Bashës në krye të PD-së shmangu kapjen e opozitës së re nga klanet e krimit

Çim Peka ka sulmuar kandidatin për kreun e PD-së, Sokol Olldashi, i cili tha se procesi për zgjedhjen e pasardhësit të Berishës ishte i manipuluar. Peka thotë se vota kundër Olldashit, ishte votë urrejtje ndaj arrogancës së qeverisë. Me zgjedhjen e Bashës, sipas Pekës, u shmang kapja e opozitës së re nga klanet e krimit. Ai ndërkohë ka sulmuar edhe gazetarin Baton Haxhiu, pasi sipas tij, ai kërkonte të zgjidhte kryetarin e opozitës së re, pra Sokol Olldashin.

“Olldashi: “Nuk ishte garë”. E vërtetë, sepse baza në mënyrë të urryeshme votoi kundër arrogancës së një pjese të qeverisë dhe strukturave që Koli thoshte se i kishte me vete.

“Nuk i kisha listat”. Ndoshta. Sepse listat dhe njerëzit që ishin në këto lista urreheshin pse ishin të djathtë, nga përfaqësuesit e arrogancës në qeveri dhe struktura. Prandaj, ishin harruar listat dhe njerëzit që ishin në lista.

PS: Nuk di të them nëse fitorja e Ramës është humbje për vendin, dhe që klani i drogës fitoi pushtetin. Por, di të them se ka një lajm të mirë. Ky klan që pretendon Berisha, nuk arriti të kap edhe opozitën e re. Ngushëllime për delirantin Baton, që pasi caktoi kryeministrin, nuk arriti të caktojë dhe kryetarin e opozitës”, shkruan Peka.

[xfiles]

Bravo Cim Peka.

Shenje e mire per fitoren e Bashes eshte fakti se sa shume i djeg socialisteve kjo gje dhe nuk arrijne dot t'a fshehin, a thua se kane perzemer mbarvajtjen e PD?

[Archon]

Klonimi është bërë

Dje ish- kryetari i PD-së, z. Sali Berisha, ishte i pari që formuloi urimet më të përzemërta të tij për kryetarin e ri të opozitës së re (duartrokitjet në sallë të krijojnë përshtypjen që atje, në gjirin e PD-së, ka njerëz që kujtojnë të jenë ende në pushtet).

Formalisht mund të të duket që kemi të bëjmë me një ritual: lideri “historik” përshëndeti liderin e ri. Por, në fakt, kemi të bëjmë me një rast tjetër, atë të urimeve më të përzemërta që i drejton klonuesi, klonit të tij. Laboratori ishte po ai, madje dhe parulla: “Ne jemi ndryshimi”. Si për klonuesin, ashtu dhe për klonin e tij.

Laboratori i PD-së, ndoshta qysh nga viti 1994, është shndërruar në një laborator klonesh. Atje janë klonuar “liderë” për dekor lidershipi, kryetarë( Ed Selami/ Tritan Shehu), nënkryetarë, sekretarë, ministra, zëdhënës shtypi, televizione, biznese, analistë. Ata që e njohin ose që e kanë njohur PD-në nga afër dhe nga brenda e dinin shumë mirë paraprakisht që, dhe në rastin e garës për kryetarin e ri, kishim të bënim me një klonim. Madje dhe e dinin që klonimi, si proces, do të merrte një mbështetje “plebishitare”.

Siç ka bërë dhe herë të tjera, kështu e vazhdimisht, z. Berisha si shef laboratori klonimesh, prodhoi tezën dhe antitezën e tij, z. Lulëzim Basha dhe z. Sokol Olldashi. Por, duke i mbajtur të gjitha pushtetet brenda PD-së, me qëllim që po ai vetë të bënte sintezën. Vetëm se në këtë rast, antiteza, z. Olldashi, jashtë skemës së laboratorit, e konsideroi procesin të deformuar. Dhe, siç ndodh zakonisht në raste të tilla, z. Berisha, që me sa duket e dinte pozicionimin e tij qysh më parë, doli dhe i dha përgjigjen. Heshtja e z. Olldashi për procesin e klonimit, natyrisht që do të “respektohej”. Në përputhje me rregullat e laboratorit. Ai mund të bëhej nënkryetar ose dhe njëkohësisht kryetar i grupit parlamentar me heshtjen e tij. Mirëpo z. Olldashi duket se nuk e kapërdiu këtë dhe mori hakmarrjen: z. Berisha i tha atij që do të jetë vetëm një deputet në parlament.

Ndërsa, kryetari i ri i PD-së, qysh në daljen e tij të parë si i tillë, vërtetoi që është klon. Diskursi i tij i parë politik si kryetar i ri ishte sipas shprehjes :“bëmë klonues të të ngjaj”! Madje dhe portreti. Tani e tutje nuk do të kemi më tek ai “Miss Buzëqeshjen”, me të cilat ishin dashuruar kroniçkat rozë të kryeqytetit, por do të kemi një “Mister Ububuja”. Me gjuhën popullore, sot e tutje do të kemi një opozitë që vikat nga maja e Bjeshkëve të Namuna. Me gjuhën shkencore, sot e tutje do të kemi një opozitë skizofrenike. Shenja më e sigurt që klonimi ka qenë i suksesshëm.

Këtu na duhet të bëjmë një parantezë. Një parantezë që duhet kuptuar mirë nga kryeministri i ri dhe nga bashkëpunëtorët e tij për karakterin e opozitës së ardhshme. Me komisionin e tij gjysmak të zgjedhjeve, me rinumërimet, z. Berisha sajoi një shtrat për tezën e tij, atë të deformimit të zgjedhjeve. Spektakli i rinumërimit kishte vetëm këtë qëllim. Njollosjen. Pra, pavarësisht sa paradoksale është, ai e ka krijuar tezën e tij. Së cilës do t’i përgjigjet dhe antiteza: do të kemi një opozitë skizofrenike, njëlloj siç e kishte z. Nano pas vitit ’97. Nëse dhe kësaj radhe socialistët dhe progresistët nuk do ta ekzekutojnë në qeverisje votën si votë kundër korrupsionit, (Rruga e Kombit), si votë kundër fabrikës së vdekjes (Gërdeci), si votë kundër vrasjeve të opozitës (21 Janari), vetëm se do të riciklohet opozita berishiste e viteve ‘97-2005.

Klonimi është bërë. Dhe nëse ka ende naivë që besojnë te opozitat “konstruktive”, do t’u duhet ta kuptojnë, po dhe t’u themi, madje t’ua themi për ditë, që klonimi është bërë. Do të kemi një opozitë berishiste jo pa Berishën, por me Berishën dhe me një kryetar tjetër. Nuk duhet harruar që te PD-ja Berisha ka pasur dhe kryetarë të tjerë partie të cilët, kur e harronin në ndonjë çast të mjerë që ishin aty sa për formë, ose qanin te lokali te Selvija (Ed Selami), ose hanin prasin në Lushnjë (Tritan Shehu). Kjo, natyrisht, vlen dhe për klonin e ri, që është aq i ri, sa që të vjen keq që s’ka pasur asnjë mik t’ia thoshte këto gjëra që kanë ngjarë në “shtëpinë tonë të madhe” të demokratëve.

Në fakt, jemi në pritje jo për fatin e klonit të ri. Ai është madhor tani, madje shumë madhor, për t’i marrë vendimet vetë. Pra ka vendosur të jetë klon dhe si të gjithë klonet, është i vetëdijshëm se nuk do të ketë personalitet. Ne jemi në pritje të personalitetit të shumicës së re. E cila, edhe pse z. Berisha, që nga laboratori i tij, e ka bërë dhe tezën dhe antitezën për stilin e opozitës së tij, e ka të gjithë pushtetin të bëjë sintezën me të. Pra, të ekzekutojë votën popullore kundër tij.

[mia@]

Bravo Cim Peka.

Shenje e mire per fitoren e Bashes eshte fakti se sa shume i djeg socialisteve kjo gje dhe nuk arrijne dot t'a fshehin, a thua se kane perzemer mbarvajtjen e PD?

Ne fakt ne u gezuam qe iku me ne fund Saliu. Kush vjen me pas s'na intereson shume. Rendesi ka te jete me i mire se Sala.

[xfiles]

Saliu mbi te gjitha humbi pushtetin, pak rendesi ka rri ende ne PD ose jo, madje madje nese do te rrine akoma ne PD shancet do ishin qe te mos e merrte me PD-ja deri sa te vdiste saliu keshtu qe do ishte lajm i mire per kampin e "majte".
Eshte mese e kuptueshme interesimi i te gjitheve per zgjedhjet brenda partise demokratike, por perseri gjithe ky vrer qe hidhet akoma kunder PD edhe per çeshtje qe nuk kane rendesi kombetare nuk e kuptoj, a thua se ne partine socialiste ka demokraci te brendshme shembullore, perkundrazi, nese me ikjen e saliut dhe ardhjen e lul bashes dhe me krijimin e precedentit qe kush humbet jep doreheqjen nga kryesia e partise, PD ka shume shanse t'a eliminojne kulturen e kultit te individit qe e kemi trashegim qe ne komunizem. Kuptohet nuk jane gjera qe behen sot per neser, jane ca mentalitete qe ne shqiptaret i kemi te rrenjosura thelle si popull pa dallim nga partia te cilen e simpatizojme.
Dhe nuk mund te pretendohet reformimi i nje partie nepermjet revolucionit apo shkeputjes tronditese nga rrenjet qe ka. Ate beri dhe shqiperia ne 91, beri revolucion dhe u trondit duke shkaterruar çdo gje te vjeter per hir te se rese, por u gjet si ai femija i pazhvilluar qe lind para kohe duke kaluar ne nje tranzicion dhe kaos qe vazhdon ende.

[Scion]

Ne fakt ne u gezuam qe iku me ne fund Saliu. Kush vjen me pas s'na intereson shume. Rendesi ka te jete me i mire se Sala.

Si duket, psikoza per te hequr Saliun paska qene shtyse me e madhe sesa premtimi per uljen e taksave per 95% te qytetareve
Nuk e kam per ty, por kete fjale qe ke shkruar, mia, e thone shpesh dhe te tjere. Ja iku Saliu, po tani?
(Pak jasht teme, por do me behej mace ne bark nese nuk do e thoja)