Surpriza e zgjedhjeve: LSI me 17 mandate deputetesh ne Kuvendin e ri

[Albo]

LSI, surpriza e zgjedhjeve, katërfishon rezultatin e 2009

Levizja Socialiste per Integrim eshte surpriza e zgjedhjeve te 23 qershorit. Kur mbeten edhe nje numer i vogel votash per tu numeruar ne disa qarqe, kjo force politike renditet si me e suksesshmja ne keto zgjedhje, duke numeruar 17 mandate ne Parlament. Ne krahasim me vitin 2009, kjo parti ka shenuar rritjen me te madhe se edhe vet Partia Socialiste. Nga kater mandate qe fitoi ne vitin 2009, sot rezultati i LSI-se eshte katerfishuar. Rritje cilesore LSI shenon dhe ne numrin e votave. Ne zgjedhjet e kaluara parlamentare, kandidatet e saj moren 73.678 ne gjithe vendit. Ndersa sot, LSI numeron me shume se dyfishin e rezultatit ne rang kombetar me 169311 vota. Mandatet e siguruara nga LSI thyejne dhe mitin se partite jo kryesore nuk mbijetojne ne gjithe vendin. Pas PS dhe PD, LSI eshte e vetmja qe pothuaj se ka mandate ne te 12 qarqet e vendit. Por ajo qe e ben me te vecante fitoren e LSI-se, eshte krahasimi me rezultatin e Partise Socialiste. Pas tete vitesh ne opozite, me nje fushate agresive dhe nje program te mbeshtetur ne ndryshimin e gjithe vendit, PS rikthehet ne keto zgjedhje me te njejtin rezultat qe ka pasur ne vitin 2006. Aktualisht PS numeron 66 mandate, por ne krahasim me vitin 2009, PS-ja rezulton se ka marre vetem nje deputet me shume. Kater vitet e fundit te nje opozite intensive nuk kane sjelle asnje rritje cilesore te partise me te madhe ne te majte, duke e lene thuajse ne te njejtin nivel mandatesh qe kish 4 vite me pare. Rezultati i LSI-se eshte jo vetem surprizues, por edhe kushtezues per bashkepunim me PS-ne. Mandatet e LSI-se jane te vetmet qe i garantojne PS-se shumicen e koalicionit te majte per qeverisjen. Pervec LSI-se, ne koalicionin e majte ka marre nje mandat vetem Partia Bashkimi per te Drejtat e Njeriut. Ne kete menyre, partneri kryesor i PS-se ne qeverisje, por edhe ne reformat e tjera mbetet Levizja Socialiste per Integrim. Rritja elektorale e LSI-se i jap asaj nje status te vecante mes 35 partive te tjera aleate te Partise Socialiste, jo vetem per ndarjen e posteve ne ekzekutiv, por edhe ne menyren sesi do te vihet ne zbatim programi i rilindjes, se Partise Socialiste.

Vota e LSI

Zgjedhje 2013 169.311

Zgjedhje 2009 73.678

Malaj i hoqi mandatin e 7 PS

Kandidimi i pavarur i deputetit Arben Malaj zvogeloi shanset qe Partia Socialiste te merrte mandatin e 7-te ne Vlore. Votat qe ai mori ne Vlore, ndan shumen qe i duhej kandidatit socialist ne liste. Ne kete menyre, mandati i 7-te dhe i tete shkuan per dy aleatet e Partise Socialiste, Vangjel Dulen e PBDNJ dhe Shkelqim Selamin e Levizjes Socialiste per Integrim.

Kandidimi i Priftit nuk demtoi LSI

Ne Qarkun e Fierit marrja e nje mandati nga Levizja Socialiste per Integrim shihej si e pamundur. Kjo per faktin se ne kete zone ne vitin 2009, LSI-ja arriti te merrte mandatin vetem fale impaktit qe kishte ne kete qark, Dritan Prifti. Nderkohe qe ne vitin 2013, LSI-ja jo vetem qe nuk ngeli e paperfaqesuar, por mori edhe dy mandate deputetesh. Kandidati i pavarur ne kete qark, Dritan Prifti nuk arriti te merret votat e duhura per te fituar mandatin.

KJ

[Albo]

Dy surprizat e zgjedhjeve ishin a) humbja e thelle e te djathtes b) 17 mandatet e fituara nga LSI. E para ishte dicka e parashikueshme pasi pas 8 vjetesh ne pushtet, shqiptaret mund te votonin per ndryshim. Por ajo qe nuk pritej ishte qe LSI te arrinte kete rezultat qe besoj se i ka habitur edhe ata vete.

Leximi i votes:

1. LSI eshte tashme poli i trete i politikes shqiptare. Ajo nuk eshte me "nje bisht i se majtes" qe dridhet here majtas e here djathtas per te prishur balancen e ngushte te pushtetit mes dy partive te medha. Me 17 deputete ajo do te kete grupin e saj parlamentar dhe do te ngreje e rrezoje qeverite e ardhshme te vendit. Asnje ligj i rendesishem nuk kalon ne kuvend pa votat e LSI pasi pozita dhe opozita nuk kane per te rene dakord ne shumicen e rasteve.

2. LSI konkurron ne gjithe qarqet e vendit. Gjeja tjeter qe bie ne sy eshte se rezultati i saj zgjedhor nuk eshte i lokalizuar ne qarqe te caktuara por ne mbare vendin. Qe do te thote, se ajo do te kete perfaqesuesit e saj ne KQZ, do te ndryshoje kodin zgjedhor per te mos favorizuar me dy partite e medha, dhe do te kete komisioneret e saj ne cdo qender votimi ne zgjedhjet e ardhshme.

Si ta kuptojme suksesin e LSI?

Arsyeja kryesore e suksesit te LSI ne zgjedhje ishte pakenaqesia ndaj partise ne pushtet. Llogjika te shtynte te besoje se duke qene se LSI ishte pjese e ketij koalicioni, ajo do te ndeshkohej ne po te njejten menyre se si u ndeshkua koalicioni i djathte. Dhe jo vetem kaq, por ne kater vitet e fundit, LSI e gjeti veten nen sulmet e vazhdueshme te shumellojshme te opozites se majte, per faktin se ajo ishte ne koalicionin qeverises. As njera dhe as tjetra nuk ndikuan ashtu sic pritej ne zgjedhje. Duke u larguar nga koalicioni me PD disa muaj para mbajtjes se zgjedhjeve, LSI iu bashkua PS duke e ulur sadopak zemerimin e socialisteve. Gjeja tjeter qe ndodhi qe reflektoi pozitivisht ne syte e shqiptareve ishte se Ilir Meta arriti me sukses qe te prishi ngercin e refuzimit nga opozita qe te votonte per 3 ligjet e integrimit ne Kuvend. Meta ia vuri PS si kusht hyrjen ne aleance me te ne kembim te votes pro 3 ligjeve ne kuvend. Ne syte e shqiptareve, kjo i fitoi pike Metes dhe LSI si nje "problem-zgjidhes" dhe jo si Berisha e Rama qe tregonin me gisht nga njeri-tjetri e prodhonin nje retorike boshe. Gjeja tjeter qe Ilir Meta beri ishte mbajtja e nje profili te ulet ne publik ne 6 muajt para zgjedhjeve kur sulmet e paleve u rriten ndjeshem. Ai nuk u be pale e retorikes boshe polarizuese mes Rames e Berishes. Kjo krijoi tek qytetaret shqiptare nje imazh te ri per Meten qe eshte "i matur" dhe "i qyteteruar", ndryshe nga retorika e flakte e Rames e Berishes.

Arsyeja tjeter e suksesit ishte se LSI beri fushate me arritjet e koalicionit qeverises, por pa mbajtur pergjegjesi per pakenaqesite. LSI beri fushate si "partia e integrimit evropian" qe arriti liberalizimin e vizave per shqiptaret dhe po ben te mundur qe procesi i integrimit ne BE te eci perpara, duke i dhene zgjidhje ngercit politik mes pozites dhe opozites. Gjeja tjeter qe LSI trashegoi nga pushteti me Berishen ishte mbeshtetja e biznesit privat te vendit. Ndryshe nga Rama qe me premtimet e tij populiste socialiste e bente te qarte se ishte per rritjen e taksave ndaj biznesit, LSI dhe Meta ofruan para shqiptareve nje alternative tjeter ku ata nuk sulmojne biznesin, por punojne se bashku me te per te hapur sa me shume vende te reja pune. Kjo beri qe fushaten e Metes, ndryshe nga fushata e socialisteve, te mbeshtetet edhe nga nje pjese e mire e biznesit te vendit.

Arsyeja e fundit e suksesit te LSI ne keto zgjedhje eshte se me hyrjen e Metes ne aleance me PS, elektorati i majte shqiptar duhet te zgjidhte "mes Metes dhe Rames". Te bindur se vota e tyre do te numerohej si vote e majte, ndryshe nga zgjedhjet e kaluara, socialistet ne mbare vendin iu drejtuan kutise se votimit per te zgjedhur mes te dyve, Rames dhe Metes. Suksesi i madh i LSI deshmon jo vetem besimin e Ilir Meta ka fituar mes elektoratit te majte, por deshmon edhe rezervat e pakenaqesine e elektoratit te majte me lidershipin e Edi Rames ne vitet qe drejtoi opoziten. Shume pak analiste e kane vene re kete gje, por rritja e ulet e mandateve dhe votave te PS nga 4 vjet me pare, dhe shperthimi i mandateve per LSI, deshmon edhe pakenaqesine e rezervat qe elektorati i majte ka per Edi Ramen. Nenshkrimi nga ana e Rames i mareveshjes me LSI e nxorri ate si nje njeri te pabese ne syte e elektoratit te majte, pasi per 4 vjet ai e identifikoi Ilir Meten si armikun numer nje te se majtes. Por kjo nuk ndikoi negativisht mbi Ilir Meten, perkundrazi, e rehabilitoi imazhin e tij ne syte e elektoratit te majte.

Ky eshte nje nga zhvillimet me pozitive ne politiken shqiptare pasi 17 kartonat e LSI ne Kuvend kane per te sherbyer si nje kontroll mbi pushtetin dhe si nje garanci per integrimin evropian te vendit. LSI do te dali nga koalicioni qeverises me PS dhe do te ngreje telefonin e opozites, vetem kur a) te shohi se politikat e Edi Rames kane krijuar pakenaqesi te medha ne popull b) Edi Rama humb besimin e evropianeve ose Shqiperise i mohoet anetaresimi ne BE.

Albo

[xfiles]

Per fitoren e LSI shto edhe nje fakt tjeter shume te rendesishem, ne syte e te djathteve te pakenaqur nga qeveria eshte e kuptueshme qe me mire ia japin voten ilirit se sa rames, rama eshte njeriu me i urryer nga personat e djathte. Dhe fakti qe meta ishte 4 vjet ne qeverisje i dha pak ate afrimitetin me elektoratin e djathte qe rama nuk do ta arrije kurre.

Rama jo vetem qe nuk e ka ndihmuar PS te rritet por e ka demtuar ate, nuk e di kur do ta kuptojne socialistet kete fakt, sepse nese ne krye te PS do te ishte nje njeri me i matur dhe me i qete qe te pakten sa per figure te luaje bukur politike do merrte shume here me shume vota te djathta dhe nuk do kishte nevoje te hynte ne loje fare LSI.

[BOKE]

Ka dhe nje arsye tjeter shume te forte pse fitoi LSI kaq shume. E thote Lubonja si me gjysme zeri me poshte ne analizen e tij.

Vota sipas filtrit të fitores Meta


FATOS LUBONJA


Përpara zgjedhjeve kam shprehur mendimin se rezultatin e votimit do ta përcaktonin dy variable: më një anë pakënaqësia në rritje e njerëzve që favorizonte PS dhe, më anë tjetër, mundësia e manipulimit të votës që, sipas gjykimit tim, favorizonte PD-në. Pasi PS bëri koalicion me LSI, m’u forcua mendimi se kjo do të ndikonte mbi pakënaqësinë për shkak të kostos morale të këtij koalicioni. Në këto kushte, PD edhe mund ta kompensonte më lehtë me manipulim diferencën që ishte në disfavor të saj me rrezikun që në fund të zgjedhjeve të kishim dy fitues e Shqipëria të tërhiqej zvarrë në situatat e mosnjohjes së rezultatit. Siç dihet tashmë nuk ndodhi kështu.

PS vërtet s’pati veçse një ngritje të lehtë në krahasim me katër vjet më parë, por PD nuk pati asnjë mundësi kompensimi me manipulim, pasi pati rrjedhje të madhe. Ndërkaq, çka ishte më befasuesja, pamë ngritjen e LSI në 17 deputetë, ndërkohë që kjo nuk pritej. Si mund ta lexojmë këtë rezultat të papritur edhe për opozitarët më optimistë? Që në fillim më duhet të them se kjo shpjegohet me faktin se pakënaqësia për Sali Berishën dhe partinë e tij dhe nevoja për ndëshkim ka qenë shumë e madhe. Dhe ky ndëshkim, sipas meje, ka qenë i trefishtë: Berisha u ndëshkua, së pari, për autoritarizmin dhe arrogancën në rritje, që u shfaq jo vetëm në kapjen e shumë institucioneve, por edhe në gjuhën e tij, në paaftësinë për të dëgjuar kritikat, me mungesën dramatike të shtetit të së drejtës në vend në favor të mbushjes së administratës me militantë arrogantë dhe abuzues.

Një shkak i dytë, i lidhur pa dyshim me të parin, kanë qenë politikat e tij ekonomike: ngulmimi për të ndërtuar e mburrur rrugët, edhe kur ato nuk mbaroheshin e nuk paguheshin, çimentifikimi abuziv i vendit, vendimet për sjelljen e plehrave, universitetet skandaloze private etj. Shkurt, fakti që në thelb gjithnjë e më shumë ekonomia e vendit u kthye në shërbim ndaj përfitimeve të pak klientëve e familjarëve, ndërkohë që gjendja ekonomike e njerëzve të thjeshtë sa vinte e rëndohej.

Një element tjetër i pakënaqësisë ishte korrupsioni dhe klientelizmi. Premtimi i Berishës së vitit 2005 për të ndëshkuar sistemin oligarko-mafioz të korrupsionit jo vetëm dështoi rëndshëm, por ai akuzohet edhe për thellim të këtij sistemi. Ngjarje të tilla si 21 janari apo Gërdeci, që nuk gjetën drejtësi në gjykatë, u ndëshkuan me votë.

Këta tre faktorë besoj se janë kryesorët, që kanë ndikuar në rritjen e pakënaqësisë dhe ndëshkimin e Berishës. Megjithatë, teksa bëjmë këtë analizë mbi pakënaqësinë dhe ndëshkimin, nuk mund të mos kemi parasysh edhe një fitues të rëndësishëm në këtë zgjedhje, që mund të na shërvijon bejë edhe si filtër ku të kalojmë tre faktorët e mësipërm në mënyrë që të gjejmë peshën specifike të secilit. E kam fjalën për fitoren, ose më saktë shpërblimin që i dha votuesi Ilir Metës. Ta donte mendja që, kur bëhet fjalë për keqqeverisjen përsa i përket sistemit ekonomik dhe për korrupsionin, pakënaqësia e njerëzve do të duhej të kishte përfshirë edhe Ilir Metën si pjesëtar i qeverisë dhe njëherësh i akuzuar rëndshëm për korrupsion e klientelizëm. Mjafton të kesh parasysh akuzat e Ramës për “njeriun me bllok në dorë” që sollën 21 janarin apo faktin se LSI ka qenë parti e klientelizmit par exellence.

Këtu kemi një paradoks që duhet shpjeguar. Mund të ishte ndëshkuar më shumë Berisha dhe të ishte ndëshkuar ca më pak Ilir Meta, duke iu dhënë më shumë vota qoftë Partisë Socialiste, qoftë edhe partive të tilla si FRD e Bamir Topit apo AK e Kreshnik Spahiut. Mirëpo kjo nuk ndodhi. LSI u rrit shumë. Si shpjegohet? Duke përdorur si filtër fitoren e Metës, shpjegimi më çon tek ideja se pakënaqësia e shqiptarëve më së pari është përqendruar tek arroganca dhe autoritarizmi në rritje i Berishës. Me rritjen e kultit të tij Sali Berisha mori të gjitha përgjegjësitë, duke e shkarkuar pjesërisht Ilir Metën edhe nga përgjegjësitë e veta. Sali Berisha po synonte t’i afrohej gjithnjë e më shumë një fantazme të frikshme për shqiptarët, asaj të Enver Hoxhës, dhe ata e ndëshkuan për këtë. Ndaj të keqes së njeriut që kërkon pushtet absolut shqiptarët kanë më shumë imunitet, më shumë ndjeshmëri dhe instrumente për ta luftuar, ku hyn edhe pluralizmi partiak. Një pjesë e votës dhënë Ilir Metës duhet shpjeguar me atë se braktisja që i bëri Ilir Meta Sali Berishës dhe ëndrrës së tij për t’u bërë mbret i shqiptarëve i ka dhënë këtij disa pikë, madje edhe duke pasur parasysh simetrikun e Berishës në krahun tjetër përsa i përket etjes për pushtet, Edi Ramën.

Personalisht kam qenë i bindur se të keqen e njëshit autoritar dhe arrogant që kërkon pushtet absolut ne e kemi mundur në vitin 1990, e kemi rimundur më 1997-n dhe se nuk duhej të përqendroheshim thjesht e vetëm këtu, por edhe te të këqijat që nuk i kemi mundur ende e që janë pjellë e kohëve të reja. Pra se e keqja nga e cila vuajnë shqiptarët ka një emër shumë më të madh se sa emri Berisha dhe familja e tij, siç ka ekzagjeruar, sipas mendimit tim, fushata e opozitës dhe mediave pranë saj, duke manipuluar edhe votuesin. Edhe vetë fakti që Sali Berisha u largua pa gjak (siç ngulmonin se do të ndodhte, edhe ditën e zgjedhjeve, kundërshtarët e tij) tregon për këtë. Pra, sipas meje, lufta kundër mbeturinave të autoritarizmit enverist që vazhdon të shfaqet në emrin Berisha (por edhe Rama e Meta etj.) do të qe dashur të shoqërohej edhe me luftën kundër korrupsionit, klientelizmit dhe sistemit oligarko-mafioz të ndërtuar, pasi edhe vetë këta emra etjen e tyre për pushtet e mbështesin mbi këtë sistem të ri.

Në këtë pikë duhet ndalur për t’i shtuar një paragraf të rëndësishëm analizës së votës. Vota tregoi se shqiptarët kanë ndëshkuar më së shumti autoritarizmin e njeriut që kërkon pushtet absolut, por shumë më pak korrupsionin dhe klientelizmin e sistemit oligarko-mafioz. Vota tregoi se ndërsa shqiptarët kishin alternativë ndaj njëshit autoritar dhe arrogant, ato nuk kishin dhe nuk kanë ende asnjë alternativë ku të hedhin votën kundër këtij sistemi mafioz. Fitorja e Ilir Metës në këtë aspekt flet shumë. Ka shumë zëra tejet të besueshëm që një pjesë të konsiderueshme të fitores befasuese të LSI e shpjegojnë me blerjen e votës, çka tregon se klientelizmi nuk është ndëshkuar në këto zgjedhje. Ka po ashtu shumë zëra që tregojnë se për të luftuar Berishën dhe të fortët e tij deri edhe në Polici, Partia Socialiste ka angazhuar grupe dhe familje të lidhura me krimin, çka ngre dyshime serioze për atë nëse sistemi oligarko-mafioz është ndëshkuar me këtë votë, apo rrezikon të marrë shpërblimin e radhës.

Largimi i Berishës, pra, duhet lexuar së pari si sukses përsa i përket largimit të rrezikut të rritjes edhe më të pushtetit të tij personal dhe ngrirjes së sistemit që e mbante atë në pushtet. Por ajo duhet parë edhe si heqje e një alibie për të gjithë ata që kanë mbyllur sytë ndaj sistemit oligarko-mafioz, madje kanë bashkëpunuar me të, në emër (gjoja) të luftës me Berishën autoritar dhe familjen e tij. Që nesër e prapa prova e madhe që ka përballë shoqëria jonë është lufta për të dalë nga rrënimi ekonomik e për të ndërtuar shtetin e së drejtës që s’duhet të jetë thjesht luftë kundër individit që kërkon pushtet absolut, por edhe luftë kundër sistemit oligarkomafioz të korrupsionit dhe klientelizmit.

Panorama

[Bamba]

Surprize nuk eshte duke pare ca populli kemi.

[Llapi]

Si do ta ndajë pushtetin PS-ja me aleatët

Publikuar: 28.06.2013 - 09:51

Tiranë, 28 qershor - Partia Socialiste pritet të ndajë pothuaj gjysmën e kabinetit të saj qeveritar me aleatët. Pas mbylljes së procesit zgjedhor për Kuvendin 2013, kreut socialist, Edi Rama pritet të nisë qysh sot konsultimet për qeverinë e re të vendit, raporton BW. Partia Socialiste firmosi një marrëveshje me të gjithë aleatët e saj, në nisje të fushatës së zgjedhjeve të 23 qershorit dhe mbi bazën e saj, tashmë pritet të ndahet edhe torta e pushtetit.
Kështu, në këtë marrëveshje të firmosur nga 37 partitë e koalicionit Aleanca për Shqipërinë Evropiane thuhet se: "Pas fitores në zgjedhjet e 23 qershorit 2013 është e gatshme për të bashkëqeverisur me çdo forcë politike që përfaqëson një numër votash si shprehje të vullnetit të popullit në nivel qarku nga 500 deri 1000 vota dhe në nivel kombëtar 5000 deri 10.000 vota, pa cenuar statusin e nëpunësit civil dhe në respekt të çdo ligji që rregullon marrëdhëniet e administratës publike".

"Për subjektet politike që do të arrijnë të marrin mbi 10.000 vota, do të ketë një bashkëqeverisje të shtrirë në nivel lokal dhe qendror", vijon marrëveshja. Ndërkohë që kur një parti merr një mandat, ajo mund të kërkojë një vend në qeverinë e koalicionit pas zgjedhjeve, por kjo duhet të konsultohet me partitë e tjera.

Ndarja e pushtetit
Sipas përllogaritjeve të votave, Lëvizja Socialiste për Integrim është partia që mund të përfitojë 4 deri në 5 ministri, pasi në këto zgjedhje ajo ka arritur të marrë afërsisht 200 mijë vota. Por tashmë është folur se edhe kryetari i Kuvendit do t'i përkasë LSI-së, përpos posteve të tjera në nivel lokal.

Nuk dihet nëse vetë kreu i LSI-së do të pranojë të bëhet kryetar i Kuvendit apo këtë do ta marrë dikush tjetër nga LSI. Ndërkaq, në bazë të marrëveshjes, janë dy prej partive të koalicionit të madh të PS-së që do të përfitojnë poste ministrore. PBDNJ ka fituar një mandat deputeti, ndaj edhe ka pretendimet për të drejtuar një ministri.

Edhe Partia Kristian Demokrate e Shqipërisë me marrjen e një mandati në Kuvendin e Shqipërisë, fiton automatikisht të drejtën për të kërkuar edhe një dikaster në qeverinë "Rama". Por ende nuk është përcaktuar se cilën ministri, pasi kjo, po sipas marrëveshjes, do të diskutohet dhe nuk do të jetë thjeshtë një dëshirë e kristiandemokratëve.

Një tjetër kryetar, Spartak Ngjela i Partisë Ligj e Drejtësi ka deklaruar publikisht se ka një marrëveshje me Ramën për një post ministri, pavarësisht se në total, PLD ka marrë vetëm 2489 vota, gjë që nuk i jep asaj në bazë të marrëveshjesh këtë shpërblim. Ndërkaq, janë 5-6 parti në koalicion, të cilat në bazë të votave që kanë marrë në nivel qarku do të shpërblehen me drejtues në këtë nivel.

Kështu PSD, pavarësisht një posti zv.ministri në qeveri, në qarqet e Tiranës, Lezhë, Shkodër, Fier e Elbasan, në bazë të marrëveshjes që është diskutuar në prill mund të marrë edhe poste në nivel drejtorish në rang qarqesh. Poste zv.ministrash mund të marrë edhe PBDNJ, PDS e Milos apo edhe PSV '91, por gjithsesi kjo do të varet nga negociatat që pritet të fillojnë me partitë.

Ndarja e posteve për aleatët sipas marrëveshjes me PS

PARTIA SOCIAL-DEMOKRATE (SKËNDER GJINUSHI)
- Zv/ministër
- Poste në nivel Drejtorësh e Prefektësh
(Qarku Tiranë, Qarku Lezhë, Qarku Shkodër, Qarku Fier, Qarku Elbasan)

PARTIA DEMOKRACIA-SOCIALE (PASKAL MILO)
- Zv/ministër
- Poste në nivel drejtorësh e prefektësh
(Qarku)
Tiranë, Qarku Korçë, Qarku Lezhë, Qarku Shkodër, Qarku Vlorë, Qarku Fier, Qarku Berat, Qarku Elbasan)

PARTIA KRISTIAN DEMOKRATE (DHIMITËR MUSLIA)
- Ministër
- Poste në nivel drejtorësh e prefektësh
(Qarku Tiranë, Qarku Shkodër)

PARTIA BASHKIMI PËR TË DREJTAT E NJERIUT (VANGJEL DULE)
- Ministër
- Zv/ministër
- Poste në nivel drejtorësh e prefektësh (Qarku Tiranë, Qarku Korçë, Qarku Lezhë, Qarku Shkodër, Qarku Vlorë, Qarku Gjirokastër)

PARTIA SOCIALISTE E VËRTETË PSV ’91 (PETRO KOÇI)
- Poste në nivel drejtorësh e prefektësh
(Qarku Tiranë, Qarku Fier)

PARTIA LIGJ DHE DREJTËSI (SPARTAK NGJELA)
- Poste në nivel drejtorësh e prefektësh
(Qarku Tiranë)

(m.a/Gazeta Shqiptare/BalkanWeb)

[murik]

Aman vetem Spordhjak Ngjala te behet minister drejtesie pa fundi le ti vije kesaj bote...

[Albo]

Fenomeni Meta!

BLENDI FEVZIU

Berisha humbi! Rama nuk fitoi! PD ra 10%; PS u shtua 0.6%. Forca e vetme politike që tronditi Shqipërinë e 23 qershorit ishte pa dyshim LSI e Ilir Metës. Po çfarë ka ndodhur me LSI? Ç‘ka ndodhur me votuesit shqiptarë? Si shpjegohet që forca politike për të cilën u shpik një sistem zgjedhor që supozohej se do ta linte jashtë, e futi brenda duke e bërë në një farë mënyre partinë që përcakton pushtetin në Shqipëri? Si shpjegohet që nga peng i marrëveshjes zgjedhore PD – PS të prillit 2008, LSI ia arriti të mbajë peng të dyja partitë e mëdha bashkë?! Që më shumë se sa nga forca dhe organizimi i tyre, këto dy grupime varen tani nga lëkundjet e LSI dhe qëmtojnë me ankth humorin politik të Ilir Metës?! I dha pushtetin PD më 2009-n duke bashkuar votat me të dhe ia riktheu pushtetin PS, së cilës po ashtu ia kishte humbur falë votave të saj më 2005-n dhe 2009-n! Përtej këtyre konfirmoi se pushteti në Shqipëri do të varet ende dhe për shumë kohë nga pozicionimi i partisë që sot vetëm parti e vogël s’mund të quhet më.
Si shpjegohet që kasandrat politike dështuan në parashikimet për të? LSI mori më 2009-n po aq vota sa më 2005-n. Nuk ra dhe nuk u zhduk; LSI u bashkua me PS më 2007-m dhe PD më 2011-m në zgjedhjet lokale, dhe të dyja fituan. Që në këto zgjedhje, kur të gjithë besonin se do të rrudhej nga pesha e akuzave dhe nga morali i thyer i marrëveshjes me PS, fitoi 200%!? Dhe tashmë është një realitet politik 10-vjeçar. Më i fortë dhe më triumfues se kurrë.
Natyrisht që në këtë situatë, që shumë veta s’i japin dot përgjigje dhe ku shpjegimi nuk është kaq i thjeshtë; në këtë gjendje ku asnjë nga ne nuk thotë dot një argument bindës, një gjë është e sigurt: të pretendosh se LSI i ka blerë votat është të justifikosh një humbje dhe të thjeshtëzosh një fenomen që shkon shumë përtej kësaj. Natyrisht, në Shqipëri ka votë klienteliste; ka votë të blerë dhe votë të trafikuar. Si kudo në Ballkan. Por të kalosh nga 72 mijë vota në 185 mijë, do të thotë të mos shohësh një fenomen që kërkon shpjegim realist.
Tabloja nuk është e plotë dhe analiza s’mund të jetë krejtësisht e saktë, por një seri problemesh mund të nënvizohen që tani.
E para, këto qenë zgjedhjet e para në 22 vitet e pluralizmit në Shqipëri ku dy forcat kryesore politike hynin pa asnjë kartë morale. PS e rrënoi kartën e saj të opozitarizmit falë bashkimit me LSI, pjesë e pushtetit dhe të cilën e kish akuzuar jo pak; PD e humbi moralin që mund të ndërtonte pas ikjes së LSI duke qëndruar në pushtet me votat e 3 socialistëve të zhgënjyer dhe me përfshirjen e tyre në listat e saj elektorale. Madje shkoi në ekstrem kur jo vetëm i përfshiu duke lënë jashtë demokratë, por tentoi t’i reklamonte edhe si një hapje. Një hapje e ngjashme me atë që e çoi Sarkozinë në katastrofë në zgjedhjet lokale të 2009-s, pas përfshirjes në qeveri të Kushnerit.
Në këtë mungesë të kartës morale, aq e domosdoshme për partitë e mëdha, përfitoi LSI, parti e organizuar dhe pragmatiste. Ku morali vdes, fillon pragmatizmi, dhe LSI është më pragmatiste dhe më e kujdesshme se çdo forcë tjetër politike.
E dyta, vota e 23 qershorit qe një votë kundër arrogancës së qeverisjes. Kjo nuk do të thotë thjesht arroganca e disa ministrave. Jo, flitet për një arrogancë më të gjerë, më piramidale. Për arrogancën që shfaqej në sportelet e legalizimeve; në ato të hipotekave; në sjelljet e drejtorëve me mësuesit e nxënësit nëpër shkolla; në arrogancën e deklaratave mediatike e më gjerë. Meta nuk ka qenë kurrë një lider arrogant. Ka shumë gjëra për të cilat mund ta kritikosh, por historia e tij është ajo e një njeriu politik të rritur falë dëgjimit dhe begenisjes së gjithkujt, një dimension që shumë veta e humbasin në Shqipëri në momentin që ngjiten në pushtet. LSI ka punuar shumë me klientelizmin dhe klientelizmi është në thelb e kundërta e arrogancës.
E treta, Ilir Meta përfitoi nga fushata e shurdhët e PD ndaj tij dhe as vetë nuk e acaroi atë. Meta ishte i vetmi që u shfaq si një lider i vërtetë, paqësor dhe i gatshëm për të ndërhyrë mes palëve dhe për t’i paqtuar ato në interes të Shqipërisë, siç ndodhi me miratimin e tri ligjeve. Tensionet qenë një dimension i munguar i tij dhe me gjasë këto luajtën jo pak rol.
E fundit, Ilir Meta e krijoi dhe e nguliti idenë që LSI do të jetë sërish në pushtet; me të majtën apo të djathtën, dhe me këtë mënyrë u dha një justifikim pragmatist të gjithë atyre që donin një strehë për të qëndruar sërish pranë pushtetit.
Dyzetekatërvjeçar; me një karrierë brilante që nis ende pa mbushur 24 vjeç, kur u zgjodh nënkryetar i PS (me kryetarin në burg); Kryeministër në moshën 30-vjeçare; disa herë zv.kryeministër dhe ministër; Meta ishte i vetmi njeri politik që ia doli të krijojë një formacion të vetin dhe të suksesshëm. Ai nuk u reduktua si gjithë shizmat e tjera dhe mbi të gjitha ka rrëfyer që gjithçka në politikë e ka fituar vetë. Kjo ishte karta e tij e besimit, që e ka bërë sot, pa dyshim, njeriun politik më të rëndësishëm në vend. A do të dijë ai ta mbajë këtë peshë dhe ta çojë më tej? Me gjasë po! Edhe pse raporti i tij me Ramën në këta 15 vjet ka qenë problematik. Por sot ai e di që është njeriu kyç i politikës, dhe kjo i jep më shumë qetësi!

Panorama