Fjalimi i Edi Rama drejtuar shqiptareve pas fitores ne zgjedhje

[goldian]

ku o brari
sinqerisht po pyes uroj te jete mire e mos ket shku per lesh

[Archon]

............

[Albo]

Drejtuesi i Rilindjes, si “kapiteni i Titanikut”…?

KASTRIOT ISLAMI

Dy leksione ekstreme. Më 23 shtator 2013 Merkel fitoi mandatin e tretë sepse Gjermania, lokomotiva e Europës, “është e sigurt në vetvete, kombëtare dhe liberale”, dhe këtë ia garanton qasja reformiste e Angela Merkelit në momentin kur kriza ka mbërthyer Europën dhe planetin. Ndërkohë që Greqia futet në një krizë të thellë ekonomike e politike për shkak të një qasjeje të paqartë të Papandreut, i cili e konsideron veten që më 2009-n si “drejtuesin e Titanikut”, duke e parandier disfatën në nëntor 2011.

1. Drejtuesi i Rilindjes, si “Kapiteni i Titanikut”…
Të kthehemi në Tiranë. Rilindja është konceptuar dhe po fillon të zbatohet si “fillim nga zeroja”, një qasje populiste-antiglobaliste, euforike, triumfaliste, ku fshihet frika e “kapitenit” që ia kanë lënë të minuar Titanikun. Dështimi duket probabël, rreziqet të larta dhe dëmet të konsiderueshme. Opozita argumentoi përse është e pamundur dhe e rrezikshme të “fillosh nga zeroja”. LSI, po ashtu, në mënyrë implicite tregoi se nuk është dakord me “fillimin nga zeroja”, duke shënuar mosdakordësinë me Rilindjen. Edhe ndonjë zë i pakët, por cilësor nga brenda PS, tha se nuk mund të ketë “fillim nga zeroja”, duke “prishur gëzimin e festës”. Në Bruksel i thanë se integrimi nuk mund “të fillojë nga zeroja”, madje paraardhësit u vlerësuan për arritjet, dhe Rama nga halli u detyrua të pranonte diçka. Po ashtu eurodeputetët i thanë se antikorrupsionin nuk mund ta “fillosh nga zeroja”, duke i kujtuar ta fillojë atë nga “brenda vetes”, por nga sikleti heshti. Në Kosovë vizita ishte një leksion që i kujtoi se po të tentosh ta “fillosh nga zeroja” mund të dështosh. Reagimi nga shqiptarët e Maqedonisë për deklaratën me Presidentin e Maqedonisë ishte një kundërvënie ndaj “fillimit nga zeroja”. Ideja për një Republike të re, madje për një Republikë të Rilindjes, e cila zëvendësoi idenë e Politikës së Re, të harruar pas humbjes më 2009-n, mbështetet në “fillimin nga zeroja”. Manifesti i Rilindjes 2013 mund të quhej Manifest i “fillimit nga zeroja” ose Manifesti antireformist: “Shqipëria s’ka qenë, s’është, por do të bëhet nga zeroja”.

2. “….Nuk mund të ketë Rilindje pa idealizëm….”!
Në Kuvend këtë e thanë të gjithë, në mënyrë direkte, por edhe indirekte. Por, në mënyrë elegante dhe lakonike ia tha dikush brenda gardhit. Një dokument që veçse kritikon të kaluarën, sheh në mënyrë jorealiste të tashmen dhe nuk përmban asnjë pikë idealizimi për të ardhmen, nuk mund të garantojë sukses, jo më Rilindje. Një dokument që nihilon të kaluarën, nxin të tashmen, nuk ka asnjë shans të projektojë të ardhmen, aq më pak Rilindjen. Shqiptarët thonë “fshati që duket nuk do kallauz”, kurse gazeta zvicerane “Neue Zürcher Zeitung” ia shkërmoq mashtrimin duke shkruar se “…në rrugën drejt kreut të qeverisë, Rama është larguar nga idealet e larta. Prandaj tingëllojnë boshe premtimet e Ramës që me një dorë mrekullie në vend do të krijohen 300 000 vende pune dhe do të luftohet me efektivitet korrupsioni”….

3. “Rilindja”, një milion shuplakat e maxhorancës godasin 700 mijë fytyrat e minorancës!
Edhe nëse do të kishte ardhur koha për një ndryshim të madh, aq më tepër të cilësuar si Rilindje, kjo do të ishte e mundur veçse nëse do të aplikohej parimi i gjithëpërfshirjes. Në Bruksel, eurodeputetët i kujtuan dhe kërkuan bartësit të Rilindjes se nuk do të hedhësh asnjë hap përpara nëse nuk merresh vesh me opozitën, pra nëse procesi nuk është gjithëpërfshirës. Kurse në Tiranë, opozitës 700 mijëshe i përmendet në mënyrë kërcënuese e të përsëritur goditja me “1 milion shuplaka” në fytyrë e në kokë. A mund të ketë integrim kur maxhoranca e godet opozitën 700 mijëshe me një milion shuplaka? A mund të ketë Rilindje kur i deklarohet opozitës 700 mijëshe se dhuna sapo ka filluar dhe kërcënohet nga dhuna vijuese një milionëshe? A mund të ketë Rilindje për vendin kur një milion rilindës fyejnë, shajnë, kërcënojnë dhe godasin me shuplaka pjesën tjetër të popullsisë, 700 mijë votuesit opozitarë? Jo dhe jo!!!

4. “Rilindja”, Nihilizëm për të shkuarën e Negativizëm për të tashmen…
Manifesti i Rilindjesbazohet në metodën e nihilizmitdhe negativitetit ekstrem, e nxirrjes se realitetit e aktualitetit në të gjithë aspektet,duke paraqitur të kaluarën e të tashmen si rrënim e shkatërrim me idenë se gjithcka “fillon nga zeroja” dhe historia fillon nga unë. Dhe kjo jo vetëm si retorikë politike por edhe si metodikë e hartimit të këtij dokumenti. Kjo është një qasje terësisht e vjetër, aspak shkencore dhe revanshiste. Dokumentiti mungon një analizë e thelluar e arritjeve dhe mosarritjeve në të kaluarën, e mundësive dhe rreziqeve, e burimeve dhe kapaciteteve të trashëguara, pra një pamje realiste të së tashmes mbi të cilin do të ngrihej themeli i programit të ardhshëm, sic ndodh normalisht me cdo material-program.

5. … Dhe Eufori e Triumfalizëm për të ardhmen…!
Euforia dhe Triumfalizmi ekstrem janë dy penelat që vizatojnë të ardhmen. Kjo ka filluar që në fushatën elektorale ku janë lëshuar pa “doganë” premtime të parealizueshme, populiste, të fryra e me pritshmëri tepër të lartë për publikun e biznesin, por fatmirësisht një pjesë prej tyre, të harruara e të lëna në harresë, duke mos u pasqyruar në dokumentin e paraqitur në Kuvend. Kjo, natyrisht, ka penguar që të përcaktohen me saktësi objektivat realistë e të realizueshëm për një program përmes të cilit pretendohet të realizohet qeverisja e vendit.

6. Nuk mund të ketë “Rilindje” pa qasje reformiste….
“Dëshirat/objektivat” nuk mund të garantojnë një Republikë të re, e aq më pak një Republikë-Rilindje. Mungon fryma Nuk mund të ketë “Rilindje” pa qasje reformatore, mungon reformizmi për të përkufizuar një Republikë të re, për të përcaktuar një fazë të re të zhvillimit dhe integrimit të vendit. Konkretisht, nuk flitet për reformë kushtetuese nëse do t’i përmbaheshim pretendimit ambicioz. Mungojnë idetë për një balancim ndryshe midis pushteteve dhe për një rol të ri të qeverisë. Mungon reforma administrative për të vendosur një balancë të re midis niveleve të pushtetit vendor dhe pushtetit vendor e atij qendror. Mungon një konceptim i ri për Drejtësinë, balancat e saj me pushtetet e tjera. Mungon koncepti reformator bazuar në kriterin e meritës për administratën publike, etj., etj. Madje në shumë ide e koncepte ka kthim mbrapa, në antireformizëm. Mungojnë drejtimet kryesore të veprimit për arritjen e objektivave madhorë. Nuk ka asnjë kalendar veprimesh minimalisht mbi bazë vjetore, gjë që e bën të pamundur monitorimin e zbatimit të objektivave gjatë gjithë kohës. Mungon lista e projekteve konkrete madhore që do të realizohen gjatë 4 viteve. Mungojnë kalkulimet konkrete për burimet financiare për realizimin qoftë edhe të “objektivave” të programit. Mungojnë treguesit sasiorë për matjen e nivelit të realizimit dhe performancës, gjë që e bën qeverisjen të pakontrollueshme dhe, për rrjedhojë, të papërgjegjshme.

7. “Rilindja”, qeveri e madhe dhe e kushtueshme….
Qeveri e madhe është kthim mbrapa. Në materialin e Rilindjes nuk bëhet analizë dhe nuk jepen argumente përse janë copëzuar disa ministri dhe janë krijuar dikastere të stërmëdha. Rritja e numrit të dikastereve lë hapësirë për të menduar se kjo strukturë është ndërtuar për të kënaqur orekset e partnerëve në koalicion. Disa bashkime dhe krijimi i dikastereve të stërmëdha duket se është bërë për të kënaqur oreksin e disa ministrave të preferuar. Me shumë gjasa, një qeveri kaq e madhe dhe e kushtueshme nuk mund të jetë efikase, dhe në kushtet e shtërngesave financiare e të një krize eventuale mund të rezultojë jofunksionale. Po ashtu kjo qeveri ka shumë gjasa të bllokohet që në muajt e parë për shkak të kaosit apo ngërçeve që do të krijoheshin nga lëvizjet e dikastereve, nga ndarjet dhe bashkimet e dikastereve dhe deri nga spastrimi i administratës.

8. “Rilindja”, spastrim i politikanëve me eksperiencë, kontribute dhe merita…
Koncepti antimeritë është antireformizëm. Përbërja e qeverisë është ndoshta për herë të parë në historinë e vendit nga më kontroverset, më pak premtuesja për sukses dhe më probabël për dështim. Vetëm pjesa e LSI-së që ka një qasje të pranueshme midis vijimësisë dhe ndryshimit, midis eksperiencës dhe freskisë. Pjesa tjetër është ndërtuar bazuar në filozofinë e spastrimit të individëve me eksperiencë të nivelit të lartë qeverisës, e individëve me kontribute e merita dhe profil politik tashmë të ndërtuar. Për rrjedhojë, qeveria është klienteliste dhe jesmene (lepe-peqe). Arsyetimi se politikanët me eksperiencë në Ekzekutiv (qoftë nga ata socialistë, qoftë nga partitë aleate) duhen për të drejtuar në Kuvend, është krejtësisht i pabesueshëm. Kjo është një zgjidhje me impakt negativ për interesin publik dhe me ndikim në stabilitetin e qeverisjes e të grupit kuvendor. Një zgjidhje kundër promovimit sipas meritës e vlerave, një zgjidhje antireformë.

9. “Rilindja”: Ndarja e mandatit të deputetit nga ai i ministrit, problematik…
Prapa argumenteve për avantazhet e ndarjes së mandatit të deputetit nga ai i ministrit, me shumë gjasa, nuk ka asnjë dyshim, maskohet qëllimi i vërtetë i cili do të jetë me ndikim negativ mbi karrierën politike. Aplikimi i këtij mekanizmi do të ngushtojë hapësirat e lirisë për konkurrencë sipas meritës dhe kontributeve. Nga ana tjetër, largimi eventual i ndonjë ministri nga qeveria sepse nuk i “pëlqen më Kryeministrit”, do të çonte në largimin e tij nga politika. Kjo do të ulte gjithashtu cilësinë e Kuvendit përderisa largimi si ministër do të thotë largim edhe nga Kuvendi dhe zëvendësimi i tij nga një individ tjetër pa përvojë. Kjo mënyrë dhe ky mentalitet drejtimi do ta bënte me shumë gjasa më instabël edhe grupin kuvendor, edhe qeverinë dhe dështimin e qeverisjes më probabël, ndonëse mendohet e kundërta.

10. Në vend të përfundimit: Rilindja e koncepteve të vjetra antireformë…
Në kushtet e një situate të brishtë ekonomike, të vendosur në kontekstin e situatave të krizës në Itali e Greqi, nga analiza e të gjithë komponentëve të Rilindjes, materialit programor, strukturës e përmbajtjes së qeverisë, rezulton se ato janë vendosur në themele të brishta: nihilizëm e negativizëm për të kaluarën e të tashmen dhe eufori ekstreme e triumfalizëm i pajustifikuar për të ardhmen. Pra Rilindja është më shumë një rilindje e koncepteve dhe praktikave të vjetra antireformiste. Emërimet e para në pikat kyçe janë klienteliste e nepotike, pa konkurs dhe me origjinë nga ish-Bashkia e Tiranës, dhe larg premtimeve për krijim të Bazës së të Dhënave me CV profesionistësh apo emërime me konkurs. Një analist amerikan tha se kjo qeveri rrezikohet nga klientela që bëri shpenzime të mëdha në fushatë dhe pret që ky investim t’i kthehet mbrapsht. Një gazetë zvicerane tha se Rama nuk do të mund ta luftojë korrupsionin dhe të hapë 300 mijë vende pune, se ka hequr dorë nga idealet e vyera. Revista “The Economist” vuri në plan të parë rrezikun e qeverisë nga njerëzit me eksperiencë, të cilët rrezikojnë stabilitetin e qeverisë e të Kuvendit. Fortësia apo brishtësia, suksesi apo dështimi i kësaj maxhorance varen edhe nga bashkëveprimi PS-LSI. Por ekonomia është “thembra e Akilit”. Një ekspert i huaj deklaroi: Dështimi është probabël në 95 për qind të rasteve. Alibia se krizën na e lanë paraardhësit nuk përbën justifikim. As dhuna e “1 milion shuplakave” kundër “700 mijë opozitarëve” nuk është shpëtim…. Të shpresojmë së paku vijimësinë, vijimësinë dhe çuarjen përpara të qasjes reformiste, sepse pavarësisht propagandës dhe demagogjisë së pabesueshme për Rilindjen, askush nuk do të dëshironte as recesionin dhe as krizën.

Panorama

[Antiproanti]

Fjalimi i Edi Rama drejtuar shqiptareve pas fitores ne zgjedhje

Politikanet shqipetar, ne vecanti ata ne krye te shtetit, duhet te vleresohen vetem me vepra...