Kryetari i Dibrës nderon shqiptarin Branko Manojlovski

[Shtimjanii]

Dibër, 7 qershor - Komuna e Dibrës nderoi me mirënjohje shqiptarin me besimin fetar ortodoks Branko Manojlovski nga fshati Keçenicë i Rekës së Mavrovës për kontributin e tij për afirmimin e shqiptarëve ortodoksë në Maqedoni.

Kryetari i komunës së Dibrës, Ruzhdi Lata theksoi se Manojlovski si një ndër shqiptarët e rrallë dhe të harruar e asimiluar në planin etnik, me guxim burrëror dhe dinjitet publikisht ka shprehur përkatësinë e tij si shqiptarë i pastër etnik, transmeton INA.

Lata theksoi se Manojlovski me këtë qëndrim ka përgënjeshtruar tezat slave se banorët e rajonit të Rekës nuk janë ata që janë.

“Ai rajon ka qenë gjithmonë rajon i Rekës së Dibrës, dhe nga ky rajon kanë origjinë patriotët më të mëdhenj shqiptarë, rilindasit siç janë Migjeni, Josif Bageri, etj. Në këtë rajon fshatrat janë shqiptare ortodokse dhe myslimane, por të gjithë jetojnë në harmoni, pa ndarje dhe zënka”, deklaroi kryetari i komunës së Dibrës.

Nga ana tjetër, Manojlovski theksoi se ndjehet krenar që u nderua me këtë mirënjohje. Ai me këtë rast ka vendosur kurora lulesh në përmendoren e Josif Bagerit që rrjedh nga fshati Nistorovë

[USA NR1]

WOW tash do te kthehen te gjithe ngadale,cka jane te asimiluar !!!

nje lajm i mire.

[Doni-88]

WOW tash do te kthehen te gjithe ngadale,cka jane te asimiluar !!!

nje lajm i mire.

Do ishte nje lajme i mire po te ishte e vertet, po te asimiluarit ne maqedoni jane i njejti rast si ata ne grrqi qe i thojne vetit helenaq.

[CRASH]

Kryetari i Kuvendit të Republikës së Kosovës, Jakup Krasniqi, priti sot misionarin e ringjalljes kombëtare ndër shqiptarët ortodoks në Maqedoni, Branko Manojlovski, të cilin e ka përgëzuar për punën e madhe dhe të mundimshme që është duke e bërë për vetëdijesimin kombëtar të një numri të madh të shqiptarëve ortodoks në Maqedoni, të cilët, në kohën e socializmit jugosllavë kanë pësuar goditje të rënda të asimilimit kombëtar.
Në këtë takim u tha se shteti i pavarur i Kosovës duhet të bëjë më shumë për bashkëkombësit tanë kudo që janë.

Misionari Branko Manojlovski, me origjinë nga Reka e Epërme ( që përfshinë 18 fshatra në rrethinat e Dibrës), i cili tash e 40 vjet jeton dhe punon në SHBA, por një pjesë të mirë të kohës e kalon në vendlindjen e tij, ka rrëfyer fakte pikëlluese për fatin e rreth 300 mijë shqiptarëve ortodoks në Maqedoni.

Ai është shprehur optimist për suksesin e misionit të tij të vështirë: “Shqiptarët ortodoks në Maqedoni po u kthehen rrënjëve. Dua që fëmijët tanë dhe fëmijët e fëmijëve tanë ta dinë se vijnë nga etër e gjyshër shqiptarë, e ta kuptojnë se gjaku ujë nuk bëhet”, është shprehur veprimtari nga Reka e Epërme, duke përkujtuar rilindësin e madh shqiptar të asaj treve, Josif Bageri.

Ai është shprehur shumë i kënaqur që ndodhet në Kosovën e lirë, duke i uruar popullit shqiptar të Kosovës suksese edhe më të mëdha në të ardhmen, e duke qenë i bindur se shteti i pavarur i Kosovës duhet të bëjë më shumë për bashkëkombësit tanë kudo që janë.

“Të punojmë shumë dhe drejtë për ardhmërinë e ndritur të kombit tonë”, ka uruar Manojlovski.

Kryeparlamentari Krasniqi ka spikatur vështirësitë që kanë pasur rilindësit dhe çlirimtarët e popullit shqiptarë në faza të ndryshme.

“Sot e kemi edhe Kosovën e pavarur, për përparimin dhe ngritjen e së cilës duhet të punojmë me përkushtim, siç do të kujdesemi edhe për përparimin dhe emancipimin e çdo pjese të trungut kombëtar, të mërgatës e të diasporës shqiptare”, ka theksuar Krasniqi. /Telegrafi/


Branko Manojlovski

[Principat]

Branko Manojlovski i pari shqiptar ortodoks në Maqedoni

Në Maqedoni, këto kohët e fundit, ka filluar të flitet zëshëm për praninë e shqiptarëve ortodoksë që deri para një viti ishte temë tabu. Dhe, merita për këtë i përket shtatëdhjetëvjeçarit Branko Manojlovski. Ai është i pari që pranoi përkatësinë e vet etnike, por dhe të disa bashkëkohanikëve të tij si të politikanit të ndjerë Vidoje Smilevski-Bato, pastaj të poetit dhe ish kryetarit të Akademisë Maqedonase të Shkencave dhe Arteve, Mateja Matevski, të akademikut Gligor Jovanovski, stërnipit të Josif Bagerit...


Intervistoi: Seladin Xhezairi

Në këtë intervistë ekskluzive, xha Branko flet për rrënjët e të parëve të tij, për shqiptarët ortodoksë të anës së Rekës dhe presionin e regjimit komunist për asimilimin dhe shkrirjen e tyre në maqedonas, por edhe për nevojën e vendosjes së vlerave të respektimit të ndërsjellë mes maqedonasve e shqiptarëve:”Kur shkova në Amerikë, atëherë, Martin Luter Kingu kishte shumë punë. Atëherë edhe e vranë. Ai fliste për ëndrrën e tij që zezakët dhe të bardhët të jenë së bashku. Edhe unë kam po këtë ëndërr që shqiptarët, maqedonasit, bullgarët, serbët, grekët, turqit, romët, të gjejnë gjuhë të përbashkët, të pajtohen e të mos grinden...”


- Muajt e fundit u bëtë temë bosht ndër shqiptarët, jo vetëm në Maqedoni, por edhe në Kosovë e Shqipëri., në diasporë... Në fakt, kush jeni?

Branko Manojlovski: - Quhem Branko Manojlovski, me nënë Zafiran dhe baba Manojlon, i lindur me 19.08.1941 në fshatin Kiçinicë, Reka e Epërme, jo larg Gostivarit.. Shkollën katërvjeçare e kam kryer në Beliçicë, kurse tetëvjeçaren në Gostivar. Shkollën e mesme e kam mbaruar në Tetovë, ndërsa studimet në Zagreb. Në vitin 1969 kam emigruar në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, prej kur jam edhe shtetas amerikan.

Që kur kam filluar të vij në Vendlindje, i frymëzuar edhe nga demokracia amerikane, prezantohem siç isha dhe siç jam – shqiptar.

-Mund të na thoni, përse dhe si ndodhi e gjithë kjo?

Branko Manojlovski: - Shumë thjesht. Qysh në fëmijëri kam menduar dhe jam ndjerë shqiptar. Nëna ime fliste shqip, gjyshërit flisnin shqip. Kjo vazhdimisht më ka munduar, por historia e bën të veten. Shkollimi në maqedonisht, serbokroatisht, e rrethana të tjera, të gjitha e bënë të veten. Asimilimi vinte nga e majta, nga e djathta. Unë pareshtur mendoja, kujtoja, se si kam folur me vetveten, si një ditë ta them të vërtetën. Ajo, mjerisht, për një kohë, nuk mund të thuhej. Mirëpo, ja që erdhi koha, falë Zotit, falë meje, që më në fund ta them këtë të vërtetë. Tash, nëna ime fliste shqip, më jepte tambël nga gjiri i saj shqiptar. Fjalët e para që i kam dëgjuar ishin “djal’i nënës!” Kjo vazhdimisht më ka preokupuar dhe, para se të vija nga Amerika, iu thash djemve të mi, unë kam dy djem, se çfarë do të bëj, se do të tregoj të vërtetën. Ata më thanë, ki kujdes, ruaju, sepse kjo temë është e ndjeshme në Maqedoni. Kjo është e vërtetë. Njerëzit këtu ende nuk janë të vetëdijshëm. Historia e ka bërë të veten, ama është e vërtetë se Reka e Epërme me të gjitha fshatrat, ka folur shqip deri në vitin 1960. Në kohën e industrializimit, të promovuar nga Tito, njerëzit nisën të shkojnë nëpër qytete dhe nisën të ndjehen maqedonas, serbë, bullgarë. Normalisht, gjithkush ndjehet ashtu si dëshiron, por gjenerata e re duhet ta dijë të vërtetën.

- Kam përpara një broshurë tuajën dhe, do të më duhet t’ju citoj: “Më besoni, është e vështirë të shqesh shqiptar ortodoks në Republikën e Maqedonisë!” Çfarë keni dëshiruar të thoni me këtë?

Branko Manojlovski: - Po, kjo është e vërtetë. Para disa ditësh isha në Korçë, në Shqipëri. Atje pash një kishë, një katedralë të shqiptarëve ortodoksë. Më erdhi shumë mirë, për t’u çuditur, sepse ishim të helmuar me gjithçka, sidomos gjeneratat e reja. Ortodoksë dhe shqiptarë. E mundshme kjo!? Këtë e ndjeva dhe e përjetova unë në Shqipëri, imagjinoni ju se si e përjeton këtë rinia jonë këtu në Maqedoni! Prandaj them se është vështirë.

-Përmendët djemtë. Më intereson se si e pritën ata, farefisi juaj, vendimin që t’i tregoni rrënjët tuaj?

Branko Manojlovski: - Djemtë e pritën shumë mirë, sepse atyre që në fëmijëri u pata folur, dorën në zemër, në një mënyrë paksa komike, se jam shqiptar. Sa i përket farefisit, unë druaja se do të hasi në rezistencë tek ata dhe të gjithë rekasit që janë ortodoksë, por jo! Shumëçka pozitive erdhi nga kokat e tyre. Më thirrnin natën duke qarë, sepse kishin shikuar një film dokumentar ku unë tregoja të vërtetën. Më thonin: “Hallall, bre, shyqyr zotit që një prej nesh ta thotë të vërtetën!” Isha i befasuar, i befasuar se u mirëprit ajo që unë e tregova. Askush nuk më ka qortuar pse e bëra. Nuk më ka thënë pse, sepse nuk kanë argumente, sepse kjo është e vërteta, është realiteti, sepse kjo është jeta.

-Nga familja juaj, qoftë edhe e largët, ka shumë emra në zë, edhe në jetën politike të Maqedonisë. Është e vërtetë apo e kam gabim?

Branko Manojlovski: - Po, po! Familja jonë ka qenë shumë e fortë. Djali i hallës sime, Vidoje Smilevski-Bato ishte kryetar dhe sekretar i Komitetit të LK të Maqedonisë rreth 20 vjet. Unë jam rritur në një familje, si të them, politike. Prandaj edhe mundohem t’i bishtnoj politikës, sepse e di se kur të hysh në të nuk është aq mirë sa duket prej anësh. Familja jonë ka qenë e madhe, kemi edhe sot njerëz me titujt shkencorë, doktorë e profesorë, gjykatës, inxhinierë. Gjithsej nga familja jonë mblidhen nja 40 personalitete të njohura në Maqedoni. Me ndonjë përjashtim, ata e pritën shumë mirë këtë hapin tim.

-Pra, nuk patët vërejtje nga ana e tyre?

Branko Manojlovski: - Jo, kam pasur vetëm një telefonatë qortuese nga një njeri që nuk e di se kush është. Nuk pajtohej me filozofinë time.

-Po, në fakt, cila është filozofia juaj?

Branko Manojlovski: - Filozofia ime është se Reka e Epërme flet shqip, ka kulturë shqiptare. Reka e Epërme gjeografikisht i përket anës shqiptare. Sikur Reka e Epërme t’i përkiste palës shqiptare, ne do të ishim shqiptarë ortodoksë, sikurse janë sot në Shqipëri. Punë normale kjo, por ra në anën maqedonase dhe nisi asimilimi, nisën martesat me të tjerë...

-Ndofta, refuzim ka ardhur edhe nga shqiptarët –myslimanë?!

Branko Manojlovski: - Po, religjioni është punë e mirë, por herë-herë din të ketë edhe efekt negativ. Dikur kur isha fëmijë, para nja 60 vjetësh, shqiptarët ndaheshin në “kaurë dhe turqë”. Edhe sot e kësaj dite, shqiptarët myslimanë thonë “vorret e kaurit”. Edhe këto ditë kam dëgjuar “ Ku është lopa? – Te vorret e kaurëve”!?...

-Sa mund të ketë ndikuar në vendimin tuaj fakti që ju jeni shkolluar në Kroaci, në Zagreb, e pastaj keni shkuar në Shtetet e Bashkuara?

Branko Manojlovski: - Po, ka pasur efekt të madh, sepse unë që nga viti 1969, para 42 vjetësh, e deri tani, kam qenë i izoluar nga asimilimi. Asimilimi nuk pati efekt tek unë, që nuk mund të thuhet edhe për vëllezërit dhe motrat e mija që mbetën këtu., sepse u kthyen në maqedonas qind për qind. Tek unë mbeti ndjenja e përkatësisë, sepse kur shkova në Amerikë u njoha me njerëz me prejardhje shqiptare, me idenë, dhe kjo ma pastroi shpirtin që të them se unë jam ky që jam. Po, kishte efekt të madh. Sikur të mos isha në Amerikë ndoshta nuk do ta bëja këtë që bëra, ndoshta do të ndjehesha njësoj si të tjerët.

-A mos ka ndikuar politika, miqtë tuaj, që të thoni kush jeni e çka jeni?

Branko Manojlovski: - Nuk e kuptoj bash mirë këtë pyetjen tuaj. Politika ka ndikuar shumë pak. Vendimin e mora vet, me gjithë zemër. Politikanët vetëm duhet të mos e pengojnë përhapjen e idesë sime, sepse ata kanë ndikim nëpër media, kurse unë jam një katundar i thjeshtë, gjashtë muaj i lidhur për fshatin, madje nuk kam as televizor, nuk më interesojnë as gazetat. Jam i mendimit se publiku duhet të njihet me këtë, gjeneratat tona të reja, duhet të zgjohen. Në mos për diçka tjetër, atëherë ta dinë se çfarë kanë qenë të parët e tyre. Ani, babai flet maqedonisht, ndjehet maqedonas, a ku ta di unë, por le ta dinë se gjyshi e stërgjyshi i tyre ka folur shqip në Rekën e Epërme. Po ua tregoj një rast të freskët. Në fshatin tim kishte një grup prej nja dhjetë të rinjsh. I takova duke bërë muhabet dhe unë rastësisht iu thash se gjuha jonë amtare ka qenë shqipja! Brofën në këmbë duke thënë këtë e atë, se nuk është e vërtetë. Mes tyre kishte edhe një gazetar me prejardhje maqedonase. U tha t’i lënë llafet e ta dëgjojnë xha Brankon, për ta mësuar të vërtetën! Unë ua shpjegova të gjithën dhe pak u çuditën. Ata janë të izoluar dhe edhe nëse ndodhë të dëgjojnë shqip, kur dikush i pyet se çfarë flasin, ata thonë “frëngjisht”. Ku e din fëmija gjashtëvjeçar?!...Prandaj them se këtë duhet ta nxjerrim sheshit. Le të dihet kush çka është.

-Xha Branko, si jeni pritur nga shqiptarët që i përkasin fesë islame, si një kaur?

Branko Manojlovski: - Më herët, po, si kaur, kurse pasi dola e fola, shumë mirë. Shqiptarët-myslimanë më shtrijnë dorën përzemërsisht. E shikon, feja ka ndikim edhe negativ edhe pozitiv. Tek myslimanët, falë përkatësisë fetare mbetën shqiptarë. Edhe ata do të ishin kaurë, maqedonas a bullgarë, por ishin myslimanë dhe mbetën shqiptarë! Ne ishim ortodoksë dhe ngadalë-ngadalë, kur erdhi bullgari u bëmë bullgarë, më pas maqedonas e në fakt jemi shqiptarë! E shikon se si ndonjëherë historia bëhet e rrezikshme?

-Familja juaj e ngushtë ku ndodhet tani?

Branko Manojlovski: - Kam tre fëmijë, një vajzë dhe dy djem. Kam gjashtë nipër. Ata janë në Çikago, në Amerikë.

-Vini shpesh në vendlindje?

Branko Manojlovski: - Vij qysh nga viti 1996. Interesante, në vitin 1969 shkova në Amerikë, ndërsa u ktheva më 1996! Atë vit dola në pension dhe këtu vij e rri nga gjashtë muaj. Rri kryesisht në fshat, totalisht i izoluar: nuk kam televizor, nuk kam orë, lahem jashtë. Dua të jem sa më afër natyrës. Falë kësaj më duket se më është pastruar truri për ta parë të vërtetën të pastër si kristali.

-Kohë më parë ndërmorët një aksion të guximshëm, duke udhëtuar këmbë nga burimi i lumit të Vardarit e deri në derdhjen e tij. Si ndodhi kjo?

Branko Manojlovski: - Interesante, qysh si fëmijë, pata lexuar një libër se si një gjeneral francez, kishte udhëtuar këmbë nga burimi i lumit e deri në Selanik, natyrisht për të parë rrjedhën e tij nga aspekti taktiko-strategjik për veprime luftarake. Edhe unë desha të shuaj kërshërinë time se si e nga shkon Vardari. Sivjet i bëra përgatitjet dhe me një grup miqsh e përshkova këtë rrugëtimin e tij të gjatë. Morëm ujë në Vërtok, tek burimi, një ujë të pastër, të pijshëm, dhe arritëm deri në Selanik. Ideja ishte edhe politike.

-Pse?

Branko Manojlovski: - Dëshiruam që me atë ujë të pastër të shkojmë deri në Greqi, jo vetëm me atë ujë të pastër, por edhe me shpirtin, me shpirt të pastër të njerëzve. Nuk është me rëndësi nëse je shqiptar, maqedonas, turk, rom, bullgar apo grek. S’ka rëndësi. E rëndësishme është të jesh me shpirt të pastër, të jesh njeri, të jesh, komshi i mirë. Dhe, kur e derdha atë ujë në det, thash: “Dua që me këtë ujë të pastër të hidhen në det edhe të gjitha keqkuptimet, zënkat dhe hasmëritë mes njerëzve e popujve. Të ketë mirëkuptim në këtë rajonin tonë të trazuar”.

-Mund të na thoni, a jeni optimist, duke marrë parasysh këtë që ju e quani rajon i trazuar?

Branko Manojlovski: - Ka vështirësi, ka pakënaqësi, ama ka edhe përparime të mëdha. Gjatë këtyre 16 viteve që kur kam nisur të vij në Maqedoni, vërej ndryshime shumë të mëdha. Dikur, të kishe flamurin shqiptar, të therrnin në rrugë, sot unë e kam vënë flamurin shqiptar te dera ime dhe askush nuk e nguc! E shikon çfarë dallimi është ky? Ndryshime ka edhe në fusha të tjera. Ato janë të mëdha, por problemi më i madh është ekologjia, papastërtia. Ne nuk po e kuptojmë këtë. Ne luftojmë, për Shqipëri, Maqedoni, Bullgari, për Greqi, kurse askush nuk lufton për të pastruar Vardarin, ta pastroj vendin. Udhëtojnë njerëzit me makina dhe hudhin bërllogun. Dy milionë njerëz, dy milionë qese plastike! Ky, do pranuar, është problem yni i përbashkët. I shqiptarëve, maqedonasve, grekëve, turqëve, bullgarëve, romëve. Së pari ta pastrojmë Maqedoninë, rajonin, ekologjikisht, nga papastërtia, e pastaj të ndërtojmë ngadalë filozofitë tona. Për këtë duhet ndërgjegje dhe para.

-Xha Branko, i njihni mirë të dyja palët në Maqedoni, si maqedonasit, ashtu dhe shqiptarët. Mendoni se vendi po shkon drejtë flakjes së urrejtjes?

Branko Manojlovski: - Kur shkova në Amerikë, atëherë, Martin Luter Kingu kishte shumë punë. Atëherë edhe e vranë. Ai fliste për ëndrrën e tij që zezakët dhe të bardhët të jenë së bashku. Edhe unë kam po këtë ëndërr që shqiptarët, maqedonasit, bullgarët, serbët, grekët, turqit, romët, të gjejnë gjuhë të përbashkët, të pajtohen e të mos grinden. Nga një kafene në Gostivar, këto ditë, sodisja pamjen para meje: kalon një burrë me plis, një shqiptar, pas tij një maqedonas me shapkë, e më vonë edhe një turk me fes. Ishte ditë pazari. Të gjithë plotë mburrje. I thoshja vetes: Sa mirë, të gjithë shkojnë në të njëjtin treg, blejnë të njëjtin mall, thithin të njëjtin ajër, pinë të njëjtin ujë. Sa mirë do të ishte sikur edhe ta mirëkuptonin njëri-tjetrin, të gëzoheshin së bashku?! Më duket se shtrëngimi i duarve apo dhe përshëndetjet në rrugë, sikur flasin se ndryshimi do të ndodhë. Ndoshta unë nuk do të jem gjallë, por do të vijë ajo ditë kur të gjithë do të jenë të njëjtë, me respekt të ndërsjellë.

[Archon]

Interviste ekskluzive me shqiptarin ortodoks te Rekes se Mavroves

I ftuar: Branko Manojlovski- Promovues i vlerave te shqiptareve ortodoks te Maqedonise

Manojliovski rrefen konvertimin masovik te shqiptareve ortodoks te kesaj ane...
Kush ishte faktori qe e beri popullaten e kesaj ane te ndihet maqedonase?
Sistemi komunist apo diferencat me pjesen tjeter myslimane?
Perse Manojlovski erdhi ne Prishtine?

[Shtimjanii]

“Si na kthyen ne maqedonas”


Kane mbi gjysme shekulli qe i cilësojnë maqedonas, por ne venat e tyre rrjedh gjak shqiptari. Kjo është historia e 300 mije ortodokseve ne Maqedoni qe po i bashkohen ringjalljes kombëtare, se bashku me pjesën tjetër te shqiptareve. Branko Manolovski një shqiptar nga Reka e Eperme e Maqedonisë, është angazhuar për te qene një nga misionaret e “Ringjalljes Kombëtare”. Ne nje interviste, misionari rrëfen se ky komunitet ka qene nen presionet e ndryshme shtetërore i detyruar te mohoje identitetin kombëtar. Deklarimi i origjinës se vërtete ka qene i vështire edhe per figura si Mateu Matevski ish-kryetar i akademisë se shkencave ne Maqedoni, i cili vetëm para pak vitesh pranoi se ishte shqiptar. Per anëtarin e këshillit te federatës “Vatra” Ibrahim Kolari ky proces do te kerkoje kohe. Misionaret e ringjalljes kombëtare ishim ne nje vizite ne kishën e Shen Mersise ne Elbasan, për te kërcuar përpjekjet e tyre për identitet kombëtar te shqiptareve./VizionPlus

[Archon]

Propozoj qe moderatoret ti bashkojne gjithe temat qe jane hapur ditet e fundit mbi shqiptaret ortodokse ne maqedoni sepse eshte teper interesante dhe do te ishte mire te ishte nje teme e vetme ku mund te diskutojme.

[Pirate of Love]

Më thonë Branko Manojlovski, por unë jam shqiptar




Rrëfimi i Branko Manojlovskit. Shqiptari ortodoks nga Bellçica e Rekës së Epërme, në rajonin ndërmjet Gostivarit, Dibrës dhe Kërçovës.

Është shqiptari ortodoks 71-vjeçar nga zona e Rekës së Epërme, në rrëfimin e të cilit ngërthehet një histori sa e rëndësishme po aq e dhimbshme e një pjese të popullatës shqiptare në Maqedoni, ku jetoi dhe jeton ende një popullatë ortodokse shqiptare gati plotësisht e asimiluar në popullatë maqedonase.
Branko, i cili gjashtë muaj të vitit i kalon në Çikago të Shteteve të Bashkuara, ku migroi në vitet 70-të, e po aq në kullën e tij në vendlindje, vetëm pak para më shumë se një viti u deklarua publikisht përmes rrjeteve sociale se është shqiptar dhe se nuk është maqedonas. Të tillë si ai ka shumë pak, edhe pse ndër këta shqiptarë ka dhe shumë emra të njohur, që tashmë janë deklaruar e deklarohen si maqedonas ose i takojnë kulturës maqedonase.

Për pak të informuarit për krejt këtë çështje, po theksojmë se Rekës së Epërme i takon edhe Josif Bageri, shqiptari i njohur i periudhës së shekullit XIX dhe XX.Rrëfim i tij shpalos kujtimin për vendlindjen, gjendjen e atjeshme dhe për asimilimin e popullatës shqiptare ortodokse të Rekës së Epërme në popullatë maqedonase(!), por edhe për bashkëpunimin dhe diferencat fetare që kanë ekzistuar ndër vite te popullata shqiptare e krejt asaj ane.

Një debat i madh pati shpërthyer në momentet kur Branko Manojllovski pati dalë haptazi në një dokumentar të realizuar në Maqedoni, ku flet për vendlindjen e tij, për prejardhjen dhe për krejt Rekën si zonë e asaj ane. Debati pati shpërthyer dhe pati goxha shumë reagime, por megjithatë në opinion krejt kjo temë nuk është sqaruar sa duhet. Branko Manojllovski nga shumëkush quhet misionar e promovues i vlerave ortodokse shqiptare në Maqedoni.

Zotëri Manojllovski mirë se erdhët në Kosovë! Atëherë, nëse themi Branko Manojllovski – shqiptar, shumëkush nuk do ta kuptonte një gjë të tillë. Cili është shpjegimi që do të mundë ta japim z. Manojllovski?

Po, unë emnin e kom Branko Manojllovski, po jam shiptar, ortodoks shiptar ma mirë me thanë. Ka ni vend qi thirret Reka Epërme, është Rrethi Dibrës dhe ka nja shtatëmdhetë katunde si folin shyp me mija vjet, mirëpo mas ni kohe e ndrran e u asimillun e u bonë slloven (sllav).

Z. Manojllovski, kjo është e folmja autentike e gjuhës shqipe të popullatës së rajonit të Rekës së Epërme, që gjendet në trekëndëshin mes Dibrës, Kërçovës dhe Gostivarit? Kjo është ajo e folme z. Manojlloski?

Tamam ashtu është, originalli i shypës jonë.

Cili është rrëfimi për emrin, në fakt për mbiemrin tuaj, z. Manojllovski? Ka qenë ky apo…?

Jo, mbiemni im me procesin e asimilimit është ndruajtur shumë herë. Sa di unë, ka qonë Tanashi në 1700 – 1800 mote. Mbrapaj, në vaktit sërbit, e bonë Tanasheviq, se e përdornin religionin të kërshten dhe ata e bojtnin si shkop magjik, mbiemnin e ndrruetin dhe na botin serbë e mas ni vakti e botin Manojllovski.

Kur ndodhi kjo e fundit?

Manojllovski u bo më nimi e nantqind e katërdheteshtatën. Athere unë isha i vogël, Baba m’çoj për të mar ni dokument për motrën e jem, ajo martohej. Nuk e di si thirret shyp aj dokument, për ata t’lejtmet…?

Po, për certifikatën…

Eh, dhe unë shkova që ta mar. Unë e dinja që ne jemi Tanasheviq, mirëpo aj Mixha Dellka, si punonte aty, ma dha e më tha: Qysh tash do jini Manojllovski.
Cila ka qenë gjuha z. Manojllovski që e keni përdorur, që e keni folur në shtëpinë e në fshatin tuaj? Cila ka qenë gjuha që kanë komunikuar fshatarët e atyre 16 a 17 fshatrave të Rekës?

Gjythë kanë folë shyp, originall shyp pose rekance, si thonë të na. Shyp kemi folë. Na nuk dinjim, na culltë nuk dinjim maqedonisht as dy llafe deri kur i bonjim nantë vjet e shkonim në shkollë fillore.

Do të thotë, gjatë gjithë kohës keni komunikuar shqip?

Shyp, shyp, gjithë kohës shyp dhe gjithë toponimet jon shyp.

Po etërit, prindërit tuaj, kanë ditur ta flasin gjuhën maqedonase, ose hajde po e quajmë – sllavishten.

Burrat e kanë ditë, se kanë punu, punonjin me sllavë, me … a grania jo, qe nona jeme nuk dinte dy llafe maqedonisht ja sërbisht. E mba mend kur e conim te mjeku, te doktori, si thonim. E pyete doktori maqedonisht : Shto te bolli? Cysh t’dhem?” e ajo thoshte “Barku mallo”, er unë i diftonja mjekut maqedonisht – “Stomakot ja boli”. Nuk dinte dy llafe maqedonisht, gjithë folte shyp.

Nuk dinte dy llafe maqedonisht. Një gjë tjetër mjaft me rëndësi z. Manojllovski është se ju keni patur kisha, kisha ortodokse nëpër ato 16 a 17 fshatrat që i përmendët edhe ju. Liturgjitë si janë mbajtur, në çfarë gjuhe?

Aty është edhe një problem, se kishat ashtu si vinte asimillimi ene kishat ndrroheshin.Erdh gërku e bonjin grekisht, erdh sërbi e bonjin starosllovenski, si thonë, në sllavishten e vjetër, mirëpo e folmnja ndërmjet nesh te kisha edhe rreth priftit ishte shyp. E mba mend si sot une…

Ju, i mbani mend liturgjitë kur janë zhvilluar në gjuhën shqipe z. Manojllovski?

Jo, nuk e mba mend në gjuhën shype, se liturgjinë e bonte prifti në gjuhën e vjetër, si tha, sllave, se nuk kishin libra, por shyp folnin në kishë kur bonin për shpirtë, për shpirtin e gjalit, për shpirtin e burit, ashtu si e kanë për tradici t’kërshtenët.

Po, është traditë, e po i kthehemi asaj pjese që ndoshta është ndër më të ndërlikuarat, kur mbas Luftës së Dytë Botërore apo më saktësisht në vitet e 60-ta, kur ndodhi asimilimi. A mund pak të na e përshkruani këtë kohë z. Manojllovski, të na jepni detaje se si ndodhi asimilimi, se kryesisht kjo punë ndodhi pas Luftës së Dttë Botërore, apo jo?

Po, e dij. Interesant është. Në nimij e nanqind e xhashdhetën, në vaktit Titos, atëherë u botin shumë favrika, zu industrializacia, sit hemi (industrializimi), edhe shumë të ri, shumë famile shkuatin ka qytetet. Edhe, kur ni grupë e vogël shkon përzietet me ni grupë e madhe, meniher asimillohet.

Thonë se kjo ishte vetëm çështje e industrializimit, apo ka patur një projekt politik për këtë punë, mbase për të asimiluar një pjesë mjaft të rëndësishme të popullatës shqiptare?

Mundet që ka qonë edhe ajo, e unë e shifnja ma shumë si punë industrie, se s’kishin punë gjemt, katundet e jona s’kan me se t’rrojnë. Edhe shkonjin atje dh mas ni vakti, kadale kadale thonin mo fol shyp, se mbarre osht. Asimillimi oasht shumë fuqi e madhe.

Kush ka thënë mos folni shqip?

Kta, rekast.

Rekasit, kanë thënë vetë banorët e Rekës?

Po, kta thoshin mo fol se do na qeshën, mendojnë se jemi shyptar.Dysa prej atyreve.

Pse, ata nuk e dinin se ishin shqiptarë.

E dinjin ata, ma rahat ju vinte t’jen maqedon. Ma rahat rronjin aty ndërmnjet ata ihsan. Asimillimi t’thash, osht fuqi e madhe dhe nuk ka zemër asimillimi. Nuk ka, si thuhet “oseqaj” – nuk ka ndjenjë. Shkon, t’mer ndërkomb edhe t’mbytën.

Por, Ju nuk e përjashtoni mundësinë që ka ekzistuar një projekt politik?

Mundet ka ekzistu, po unë ne ato mote nuk e shihnja, se ishe i ri.

Ishe i ri, po çfarë thonin të tjerët, më të vjetrit …

Më të vjetrit shkonjin mas interesit, se recast t’epërm ishin shumë bura t’mencëm, t’fortë ene gjithë hynë n’politikë. Se, kushërni im i pari, Vidoe Smilevski – Bato ishte Pretsedniku -Presidenti i Maqedonisë për nizet vjet.

Kryetar i Maqedonisë?

Po, Kryetar i Maqedonisë nizet vjet ene shumë pak e dinjin se shyprai osht President.

(vazhdon në numrin e nesërm të gazetës)

* Intervista me Branko Manojlovskin u realizua në emisionin Info Magazine të Klan Kosovës, nga gazetari Kushtrim Sadiku. Përgjegjjet e Manjolovskit janë transkriptuar dhe botuar në gazetë në mënyrën e njëjtë siç ai vetë i ka thënë.

http://www.zeri.info/artikulli/7865/...e-jam-shqiptar

[Pirate of Love]

“Ata turqë, ne kaure“


Rrëfimi i Branko Manojlovskit. Shqiptari ortodoks nga Bellçica e Rekës së Epërme, në rajonin ndërmjet Gostivarit, Dibrës dhe Kërçovës.

(vazhdon nga numri i kaluar)

E dinte ai?

E dinte, e dinte ai, po ma mirë I vinte të rinte President e të jet ma rahat. Rogë të mirë ene pse të përzinte.

Po, por ato fshatra që i përmendët, rrethohen edhe prej fshatrave tjera shqiptare , apo jo?

Po kto janë fshatra shqiptare.

Po mendoj fshatra tjera që kufizohen me këto e që janë të banuara me popullatë shqiptare myslimane?

Edhe katundet e jona ishin t’përzieta, kishte ene muslimanë ene ortodoks.

Cili sihte bashkëpunimi, apo a kishte diferenca për arësye se ju ishit ortodoksë, ndërsa ata të tjerët ishin myslimanë?

Problemi ishte ai se religioni e boni t’veten. Mas ni kohe , mas dy-tre a katër breza, e boni t’veten.

Ju po thoni se religjioni e bëri ndarjen?

Mbas tre a katër breza a pesë, ai që e ndrrroi febë e u bo musliman, e harroj që kishte qonë I kërshtenë. Atëherë, m’atë kohë ne u bomë turk e kaurr, ashtu u thirrshim. Atëherë tan a thoshi ne kaurrë dhe ne atyne u thoshim turk. Thoshin , ku jonë lopët, te vorret e turkut, ku jonë dhent, te vorret e kaurrve. A vllazën kemi qonë.

Po, thatë se religjioni ka krijuar ndasi …

Po, ene pa shkollë e pa gjykim ene mas pesë breza u bote turk e kaurrë, mo nuk dishe se ishi vllazën.

A keni komunikuar … a ka pasë martesa të ndërsjella?

Komuniki I ishte shumë I afërm … gjithë kominikimi, gjithë tabiatet nëpër dasme e me vorrezat, gjithë bashkë I bonjim.Përzishim, mirëpo kur dashim ishim kaurr dhe turk.

Z. Manojllovski , a ju ka lënë mënjanë, a ju ka diskriminuar popullata shqiptare që ka qenë me shumicë musliumane?

Nuk, nuk jo, Nuk kishte diskriminim, po kishte pak ni klimë aty, si prekte …

Ta qartësojmë pak ktë …

Dhe ajo largonte, largonte, se une mba mend kur ishe I vogël , shkonja për Gostivar e për Gostivar s’kishte transport atëhere. Isha nja pesmdhetvjet ere hypa me ni qerre me kval, ishin dy musliman shyptar pi Recanit edhe I pieta a mund t’hypim – I pieta maqedonisht dhe më murnë me veti. E ata folnin për kaurrët dhe për turqit dhe mu më vinte si zor e nuk dinja cysh t’boj, se unë e dinja se te shpija na folnim shyp e nona jeme për her m’ka thonë “MALLI I NONËS”.

Mirë, dhe kaloi edhe ajo periudhë kur një pjesë e madhe e asaj populate migroi nëpër pjesët e tjera t ëish-Jugosllavisë, një pjesë e konsiderueshme doli në Gostivar, Kërçovë, Strugë e Ohër e diksuh edhe në Shkup.

Ju në atë kohë e ndjenit veten për maqedonas?

Nuk, por në at kohë nuk dinja seç, se kujt I bie. E dinja njo se folnja shyp ama nuk e dinja ku t’hypi, në cilën derë.

Ju keni dhe familje z.Manojllovski, si komunikoni me familjen tuaj, në cfarë gjuhe?

Me cilën familje, me motrat e me vllaznit, me nonë ne babën – shyp.

E me fëmijët?

Me fëmitë jo, se nonën e kishin serbe, unë jom martut n’Zagreb. Ata janë, n’Amerikë rrojnë, folim englisht.

Ndoshta dhe pse nuk keni jetuar një kohë me ta, pop se ndodhi ajo kthesa madhe z. Manojllovski te ju, si ndoshi, pse e ndjenit të nevoshme të dilnit publikisht të pohoni se jeni shqiptar?

E ndija të nevoshme, se ajo është xhenetik, se ni herë rrinja edhe shifnja te shpija dhe ardhn dhent, erdhn lopët, erdhn pulat, erdhn qent edhe gjithë shkujtën n’katarin e vet.

Ta bëjmë të qartë këtë, se kjo do të thotë se edhe ju jeni kthyer në vendlindjen tuaj, për të jetuar aty.

Ene unë erdha ne vent t’vet, me bylukun e vet, se aty ishnja ma rehat. Gjuhën e folim shyp, tabijetet i kemi njo, t’merrveshmen I kemi njo ene ma rahat, ma komfor ishnja me shyptar se me qerë.

Kjo shkaktuar një zemrim të madh, tek opinionin publik është krijuar një debat I thellë në mediat maqedonase, madje ka patur shumë akuza kundër juve.

Ka pasë shumë reagime ene sa ma shumë ka ma mirë m’vjen, se shifin se ka reakci, e shofin se osht e vërtetë.

Si vepruan, ose cilat ishin reagimet e familjarëve tuaj, pasi dolët me atë paraqitjen e parë?

Ene me to kisha pak problem, po unë nuk I bonja problema …

Pse, ju vinte keq se ju jeni deklaruar se jeni shqiptar?

Mundet, munet, mirëpo ni punë për ta marrmi vesht: Ktu jon dy Branko Manojllovski – njo osht me gjal, me likur e me kocka, aj jam unë. Unë jam vetëm figurë, ama Branko Manojllovski – ortodksi shqyptari osht qetër njeri …

Cila është ajo diferenca mes të dyve …

Ajo diferenca osht shumë e madhe, se Branko Manojllovski – Shyptari, u kthye prap 500 a 600 vjet prapë, edhe I pa t’vërtetat edhe erdh ktu edhe ju tregon qerve se jon vllazën , se na jemi ato. Prandaj shumë njerëz huk e dijnë se ka dy Branko Manojllovski dhe për ato ortodokst shyptarë edhe unë kom respekt shumë të madh, se folim t’vërtetën dhe e shof se ka rezultata.

Deh, si ndodhi ai moment, kur u ndez drita te ju për këtë punë? Si ndodhi, cili ishte moment që të tërhoqi dhe të dalësh e të thuash se je shqiptar?

Kur ishnja I vogël, kur shkonja me dhent e me lopët folnja vet me vete edhe ju diftonja ihsanve se jena shyptar. Por në mal, vet, se ndër,mnjet ihsanve sun follësh për këto punë, se duhesh ni dorë ment. Komunikonja vet me veta, por zoti më dha shëndet që kët ta thom edhe në publik. Edhe interesant osht se shumë njerëz e morët vesht, pak nervoz jon, po e din se aty jom, e din se jon shyptarë.

Janë nervoz, kush janë?

Popullata ortodokse shyptare jon nervoz, se jon martu me maqedon, me sërb me bugarë e me kto me kto, s’din kit bojn tash, mirëpo Brenda në zemret e dinë se une e kom me hak – e shohi une ato, reaksinë e ihsanit (njerzve).

Ju thatë se pati nervozë e shqetësim, por a pati ndonjë ndikim te të afërmit dhe njerëzit e tjerë të kësaj ane, te bashkfshatarët tuaj e të fshatrave të tjera të Rekës, në mënyrë që edhe ata të deklarohen për një gjë të tillë?

Po ka, ka se njo katër a pesë burra të Rekës Epërme u deklaruan se jonë shyptarë, e me dy qerë kish një dokumentar në televizi t’Shkupit dhe ata dy u deklaruen. E kom ni nip une, ni Profesor Doktor Branisllav Sinadinovski, gjyshja e tij dhe nona jeme jon motra, shyptar pra e ata jon pi Bellcice. Ai deklaroj se osht shyptar. Zunë të deklarohen …

A mendoni se pati ndikim kjo paraqitja juaj publike, që bëri goxha bujë të madhe, sa që edhe Akademiku Mateja Matevski të deklarohet se është me prejardhje shqiptare?

Mgjan se u deklarue ai.

Po, u deklarua. A mendoni se pati ndikim kjo paraqitja dh ky guximi juaj?

Po, më duket se ai Branko Manojllovski – Shyptari pak ju m’teku, ju hapi dyert që t’shohin t’vërtetën se ishin zgjert, ishin zonë me punët e veta, me t’bojnë pare, t’bojnë lekë … Mirëpo ju çelën ni derë dhe tashti shofin atje. E shofin t’vërtetë. Po , e dijnë shumë.

Z. Manojllovski, ti kthehemi asaj deklaratës tënde kur the se nuk dita se cfarë e kush jam. A pendoheni pëfr këtë veprim?

Nuk, jam shumë I knaçëm se e pashë të vërtetën përpara se të vdes. E pashë të vërtetë dhe përpara të vërtetës edhe Zoti nuk thotë kurxho. Andej kjo puna jeme punon , se shumica e shofin se osht e vërtetë. S’ka aty, dy e dy jon katër.

Ka patur megjithatë një frikë të madhe në opinionin publik, sidomos z, Manojllovski n Maqedoni, se një pjesë e konsiderueshme e kësaj populate do të deklarohen se janë shqiptarë, se kanë prejardhje shqiptare dhe se kanë prejardhje nga Reka. Është shfaqur një frikë e këtillë edhe publikisht>

E vërteta punon gjithëmonë, paska nuk paska, gjithëmonë, si magjik. Më bonë nji here telefon në Cikago, isha në spital, se unë jom 44 vjet n’Cikago ….

Në Cikago 44 vjet …

Po 44 vjet n’Çikago dhe tash vi 6 muaj n’Kicinicë e 6 n’Çikago …

E përmendëm Akademikun Mateja Matevski, është Mateja emër shqip. Po, është shyp, ai është prej Belcicës e Becica dhe Kicinica kanë ni kodër ndërmjet e në Belcicë une e kum bo shkolën filore.

Po përmenden edhe shumë emra të tjerë të njohur në Maqedono që kanë prejardhje nga Rajoni I Rekës, a mundë të na përmendni ju disa prej tyre, po them që janë ndoshta aktiv edhe në politikë?

Kishte shumë, Vidoje Smilevski ishte në politikë, Zhivko Brajkovski, Filip Brajkovski, Alxhan Mashkoski, Pero Goguc, me sa e di une se e mbanin qeverinë , ata ishin nja dhet vetë, kur ishnja unë student në 62 e 83 moten, ata e mbanjin qeverinë, Maqedoninë të gjithë.Interesant ni here një here ni shok I jemi erdh te une e unë ishnja te Vidoje Smilevski, te Pretsedniku I Maqedonisë dhe nona e tina floën shyp me mu e ai tha ky maqedoni shkon nesër aqe e thotë a e dini ju se shyptar e kemi na pretsedatellin e Maqedonisë? Si ashtu? Po nona e tij folte me ket budallën shyp – thoshte për mu. Po normall ishte kjo, se gjuha e nonës oshte.

Po, ka dhe shumë e shumë persona të tjerë që janë nga kjo anë, deri sa ishit I ri, a keni dëgjuar z. Manojllovski për Josif Bagerin?

Po.

Çfarë do të thotë Josif Bageri për Juve?

Josif Bageri për mu oshte genij, edhe shyptar I pastër, shyptar I temizt, edhe poet I madh e gjithë rrojtën e vet e dha për shyptarizmën. Ai thotë për Rekës t’epërt, thotë, e thirrën Rekën t’Epërm nona jeme:

O Reka Epërm o Nona jeme, thotë,

Gjemt e tu gjith jon hutu, - athere ka thonë , para niqin vjet.

Shkojnë patron në Greqi dhe thonë se jonë sllavjanë.

I është referuar ndoshta gjendjes së atëhereshme kur një pjesë e madhe nuk janë ndjerë për shqiptqrë?

Po, por asimillimi te ortodksia shyptare nuk ishte ni mot por ishte mbi 500 vjet si punonte. Dhe nga ni here ashtu cuditem se si më dha Perëndia ashtu shndet që mbas 500 vjet ta shoh të vërtetën, se për 500 vjet janë 25 breza e mbas 25 breza ku e di ti se cysh je.

Dhe sidomos pas gjithë atyre luftërave.

Po pra, sa prej jush e dini pragjyshin, sa e dinë vorrin e katragjushit, e di të gjyshit edhe …, brezin e pestë mazallah jo… A 25 breza lene menjianë.

Z. manojllovski, si i sheh ti shqiptarët myslimanë?

I shof si vllazën, si vllazën si jonë edhe ata pak nuk e dinë, se edhe ata na thirrnin neve kaurr e na I thirrnim turq ata, se ata ju afruan turkut e ju larguan vllait vet, ortodoksit.

Ndërkohë që ju kujt iu afruat?

Sllavizmit, se ma rehat na vinte te jemit me sllavët se me turkun. E din si ishte më atë vakët?

Po si I sheh tashti?

Tash I shoh vllazën të vet. Kishim ni t’mledhme n’Cikago e ishin katolik shyptar, ortodoks shyptar – une ishnja njo prej tyne, muslimanë shyptar dhe bektesh shyptar dhe e botim nji ndenjme t’mirë që e botim për nder t’meje.

Paskit qenë një faktor goxha i madh unifikues i shqiptarëve.

Ishte nder i madh edhe ishnja aq i knaqun se rrinim nën nji flamur – Flamuri I Shypnisë. E folnim gjithë ni gjuhë, folnim shyp, a ishim katër fe = demek katër rremba ni rrojë.

Diferencat ndërfetare janë të pranioshme ende z. Manojllovski, jo vetëm që ishin atëherë kur ka nisë asimilimi apo kur kanë janë bërë edhe luftra në këto anë. Diferenca ka, kemi patur madje edhe debate , si së fundmi që ishin nga persona të caktuar, që e llogarisin Skënderbeun si Hero a kalorës të Krishterizmit, dikush e ka quajtur Hero I Katolikve – A është Hero I Shqiptrëve Skënderbeu?

Osht, edhe Skenderbegu e shumica e generallve të Skenderbegut kanë qonë të Rekës Epërt. Histori me fakt kjo, ortodoks shyptar, edhe Skenderbegu e ka pasë konakun te Shent Bigori te Manastiri si oshte, aty ka ndej e aty ka msheh aj me generallat. Mirëpo historia e bon t’veten. Maqedonve nuk ju vjen t’drejtë tash të thonë se Skenderbegu aty ishte , e për shqiptarët është normal dhe kjo është fakt.

Mirëpo tash debate është edhe ndërmjet shqiptarësh, që ka marrë përmasa edhe religjioze, nëse mund të themi ashtu, kur nga dikush Skënderbeu edhe nuk pranohet se ka qenë Hero Kombëtar i Shqiptarëve.

E di edhe këtë.

Si e sheh këtë diferencë?

Problem është shkolla , edukimi.

Problem e shihni arsimin?

Po, problem I madh.

Ka edhe goxha të arsimuar nga ata që I thonë ato fjalë.

Nuk e di, por është problem I madh. Shef tashti sa mirë është si mirremi vesht, u mblodhëm të gjithë katër feja, e botim ni muhabet si shyptar e ate sun e bonjim përpara niqinvjetsh, se kaurr e turk ishim, e tashti jemi vllazën.

Por, po ka diferenca?

Po ka, por ma pak oshte, shumë ma pak.

Pse keni ardhur në Kosovë z. Manojllovski?

Në Kosovë erdha ma shumë për këtë grevën e…

Për dikë që se di, është shumë i cuditshëm si lajm se Branko manojllovski po vjen në Prishtinë të solidarizohet me grevistët e urisë që kanë dalë në mbrojtje të komandantëve të UÇK.

Ja pra, por ni punë sun e marrin vesht njerzit, unë Branko Manojllovski e kam emnin po jom shyptar edhe erdha si shyptar për tu solidarizu me ta. Ene shumë ishim t’gëzuet ene ata ene une që u gjegtmë bashkë, ene të shohmi se ene mundë të mbërrijmë ene ti lirojmë ata shokët. Ata e di edhe personalisht, Ibrahim Kelmendin e di personalisht, se ene ai shumë më ndimoi për kët punën e jeme. Oshte shumë gjal I mirë, se shumica ten a ngarendim të bojmë sa ma shumë leka, t’mbushim xheptë e shumë pak njerëz rrinë për 12 a 15 ditë nuk hanë bukë për ni shok.

Po shoh se po solidarizoheni me mikun tuaj Ibrahim Kelmendin, por çfarë dini ju z. Manojllovski për Luftën e UÇK-së?

E po nuk di shumë, po di njo se drejtsitë shyptarët nuk e kishin, shumë punë ishin kundra shyptarëve, nuk kishte drejtësi ene s’kishin ca të bonjin pa e marrë pushkën n’dor, se me llafe sun bonjin atë muhabet as me sërbin, as me bugarin as me maqedonin.

Një gjë të tillë e bëtë edhe kur ndodhi lufta e armatosur , dikush e ka quajtur konflikti, në Maqedoni?

Për herë.

Edhe në Maqedoni ?

Po, ene kum qonë ene donator e me gjithë zembër, si thuheshte, ene dorën e mbrame e jipshe qi tu ndihi vllqzënve. E shumë I gëzuet jom kur shkoj në Tetovë , në Univerzitet shyptar, shumë bukuri e madhe.

Si e shihni Kosovën, krejt shkurtimisht z. Manojllovski?

Shumë u gzova n’kufi kur ma hudhnin shtembillin me Kosovo Republika. Shumë u gzova ene hala ma shumë u gzova kur mrrita n’Prishtinë për herë të parë në rrojtjen jeme me kto 72 vjet. Shumë jam gzu se kishte aq burra e vajza t’bukra e që më pritën shumë mirë e me gjithë zembër ene Me nder qofsni gjithëve. Me nderqofshni edhe ju që ma dhatë një shans për të nda dy llafe vllazëbve shyptar n’Kosovë.

* Intervista me Branko Manojlovskin u realizua në emisionin Info Magazine të Klan Kosovës, nga gazetari Kushtrim Sadiku. Përgjegjet e Manojlovskit janë traskriptuar dhe botuar në gazetë në mënyrën e njëjtë siç ai vetë i ka thënë.