Kthimi në Qetësi

[drini_në_TR]

Dal dhe Bie Prap (më pëlqen)
(9 Prill, 2003 14:01)

Prap rash tek ky mendim
po më bën të qesh pafund
ky cikël përbërnda meje
më ktë ankth që më tund

Mjaft në ktë mundim
sa i pafuqishëm jam tani
shpirti jot m'ka përdhunuar mëndjen
dhe unë tani varem vetëm tek ti

S'ka gjë më të bukur
kur e lëshon mëndjen të shkoj
dhe të dal dhe të bjerë prapë
tek shpirti jot që zemrën më infektoj

Edhe rebeli më i fortë
është vllai im sot
llafet që mund t'themi
kanë t'bëjnë veçse për dhunimin tënd

Kishte apo s'kishte faj rebeli
është punë tjetër
por s'ka përdhunim më t'ëmbël
kur perili i natyrës pushton zemrën time të etur

Shpirti im hidhet e bën saltro
vrapon dhe rrëxohet
më mbërthen e s'më lëshon
megjithëse i ulur në karrige të mendon

Një ankth i ëmbël
një e dalë dhe e rënë
një sforcim i pavullnetshëm
dhe në fund një lëshim i rëndë



... je ti ...



... si një fantazëm
majtas e djathtas do m'kesh
kur t'zgjohesh e të flesh
kur t'vish e t'largohesh
kur t'jesh mirë e t'lëndohesh
kur t'flasësh e t'dëgjosh
kur t'qeshësh e t'qash
kur t'mërzitesh e t'gëzohesh
kur t'jetosh e t'vdesësh
gjerisa bukuria dhe drita jote t'jenë Zot
s'ishte faji im që ti m'përdhunove sot
pa leje ndërtove shtëpinë tënde tek kjo zemër
sikur t'jem mes fantazmave, m'le pa emër
e që më bëre të flas me veten
që si i humbur në botë e jashtë saj mbetem...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
(disa çaste më vonë)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
... hey, ku shkoj drini? Po pyes doktorin... çohu mor drin se u bo vonë, merr disa herë frymë thellë... dhe lëvizi muskujt e këmbëve tani që të hikim...

P.S. qetësia ndodhi vërtetë... e pata shkruar në letër...

[drini_në_TR]

pse dreqin pse kshu...
s'kom punë tjetër unë...

[drini_në_TR]

Qeni që qan
(10 Prill, 2003 20:39)

Kishte pas një të Zot
që e kishte lënë të lirë të hikte
e kish tradhtuar krijesën e tij më besnike
dhe kish vazhduar jetën e tij për vete

E shoh këtë qen të qaj
dhe të vajtoj sot
s'i kish bërë keq njeriu
veçse gëzim kish sjell për atë të Zot

E dëgjoj furishëm të qaj
dhe s'kam ç'ti bëj
shpi s'i gjej dot
se as vetë s'kam ku të shkoj

Ajo klithëm e pafajshme
ajo përulje ndaj të Zotit
ajo mirësi që nuk shpërblehet
por që i lihet ta vuaj në fat të motit

A pash këtë qen prap sot
të endet si i hutuar
në rrugët plotë me kalimtarë
që ecin si njerëz të munguar

E ka ngrohur mirë vëndin e tij
tek cepi i një muri
atë vënd që e thërrasin "vëndin e qenit"
që mbi plehra dhe kartona e zuri

Mos vallë di njeri çi ka ndodh këtij qeni
është bërë shumë i paduruar
shumë i pisët në sytë e njërzve
që edhe mëshirën e kanë harruar

Kush mendon për vëndin e qenit
kur sot ka llukse të panumërta
nga më të shtrenjtat dhe të shërbyerat
por që ngrohtësinë e "vëndit të qenit" kurr s'e kanë shijuar

Qeni qanë për atë Zot
që e kish kthyer nga ujk në qen
dhe që më vonë e la në tok
pa mëshirshëm të tradhtuar...

... qeni është kafsha më besnike.

sinqerisht
drini.

[drini_në_TR]

Mishërimi i një Frymarrjeje
(11 Prill, 2003 2:02)

Mbyll sytë për një çast
dhe i lë dhimbjet t'më lëshojnë
mundimi n'ktë çastë s'jeton
gjithçka janë veç yjet që m'ndriçojnë

Është qetësi
është një mbërthim n'vetvete
është kjo frymarrje e lehtë
që vjen në çdo çast që mbet

Ky çast që më mbet
oh, po ky çast i harruar
mijra planete do kishta kaluar
por një kthesë n'vetvete punët m'i ka mbaruar

S'dua gjë tjetër n'ktë çast
çdo gjë ka shkuar
s'kam nevoj më t'mendoj se ç'them
kjo ndjenjë botën m'ka mbretëruar

Ah, vajzë si ty s'ka
një botë të përjetë
n'zemrën time e ke mishëruar
dhe t'harroj, por gjithnjë ktu m'ke përfunduar

Dhimbja s'më trëmb më
se edhe çdo cep të trupit tim
e pat lënduar me kohë
dhe tani s'ka më vënd ku t'shpoj

Kjo frymarrje
kaq e lehtë
më mbizotron
sikur t'jem një mbret

Ah, silli t'gjithë
me yje, me diell e tokë
n'mëndjen time janë duke m'rënë të plotë
aq pafund bien sa kjo frymarrje e pamund

Ah Fat, m'li të fluturoj gjeri sa t'shoh fundin
dhe që ta di se pata bërë një fluturim
gjeri at'herë kur t'i them jetës
shumë falemnderit që e solle ktë drin!

P.S. një buzëqeshje e përmbledh të gjithë ktë emocion

[katana]

e ke provuar ta kundrosh veten nga jashte?
kush i mbyll syte me pare ti apo ti?

[drini_në_TR]

kata:

s'kam nevoj më t'mendoj se ç'them
kjo ndjenjë botën m'ka mbretëruar

s'ka rëndësi, bota e jashtme janë yjet, unë mbetem vetëm frymarrja...



drini.

[drini_në_TR]

Debulesë për të Paqënën
(11 Prill, 2003 23:52)

Duke menduar për çfarë s'kam pranë
i shqetësuar për mungesën
për çfarë shumë do të dashuroja
me gjithë qjef t'i jepja zemrën

Duke menduar për at'yll aq të largët
që të cilën s'e prek dot
për atë qënie aq të shtrenjt
që pa të s'do t'isha i plotë

Një trishtim i pafajshëm
për një fat që kish qënë shkruar
fati që ujkun e pati bërë
t'qaj për hënën që e ka verbuar

E tërë ajo fantazëm e bukur
veç n'mëndjen time kish jetuar
por tani po e përmbledh veten
që t'nis çfarë duhet t'kisha mbaruar

Një kafe e ngrohtë ktu në duar
më ndihmon për ta kaluar
ktë zhgënjim për çfarë humba
që tani veçse m'ësht mishëruar

Kjo kohë e humbur
një formë arkitektonike do t'kishte lindur
do t'më bënte t'shihja një ndjenjë ktu pranë
dhe një gëzim që zemra ime ka pritur

Lodhem për fjalë që s'gjej dot
që përshkruajn veçse një tjetër botë
që asnjeri s'do ta kuptonte
se ky mundim do ishte i kot

Po t'mos isha munduar me ktë trishtim
s'do t'harrija dot të ndjeja ktë gëzim
që m'u fal sot me dhurimin e një tjetër shansi
për t'mbaruar atë që duhet t'kisha bërë në fillim

Kto fjalët e mija kaq kot
janë bosh aq sa një got
që s'harrijnë të përmbledhin gjë tjetër
veçse një faqe të lagur me lot

S'jam njeriu më i ndritur
por veçse pak mëndje lehtë
por kjo veti në fund të fundit
veçse mua më vret

Thashë po bëj një rritëm
që t'celebroj kthimin
që do t'më sjell një çlirim
nga dhimbja prej një mendimi.

-------------------------------------------

jeta... ndjenja... unë... veçse një përdhunim i hapsirës yjnore...

[drini_në_TR]

I Vetmuar
(14 Prill, 2003, 00:10)

I vetmuar
fjala që s'do t'dëgjoj kush
është ajo ndjenjë
ky çast

Shpresoj që askujt
t'i bier rruga nej herë ktu
ulur me kurriz
tek ky mur i pafund

Do t'mallkosh
po kë?
Atë diell që të dieg
apo atë natë që t'mbron?

Ah, e vetmuar
edhe kjo bimë
që ka mbirë tek e çara
e trutuarit me brimë

O bimë e egër
më jep pak lëng
nga kërcelli jot
nga gjethet që i ke hap të plotë

T'shuaj kto buzë të tharë
ta hap ktë kraharor
dhe t'më freksoj trupin
që më dieg n'ktë orë

Kohë, shumë kohë
re nëpër qiejt e pafund
diell, hënë, që ndjekin njëra-tjetrën
dhe unë që to vështroj.

Me prush në dorë
po e shtyj ktë çast
i mbërthyer në zinxhirat
e një lirie të vetmuar

Ah, i tkurrur
kjo zemër
kto muskuj
të ndrydhur

një qeshje
po, po ta bëja
si një trishtim
një hipokrizi.

Po s'mbaron ktu
rivjen dhe shkon
me një dorë në ballë
mbaj kokën që m'rëndon

Dua ta mbyll ktë çast
po ku t'shkoj
në gjum të bie
edhe aty s'më lëshon.

Bukuria a këtij çasti
është qarja me të madhe
është një klithmë e ëmbël
për vjatimin e asaj ëndre


... edhe një natë më shumë për të duruar...

drini.

[drini_në_TR]

I Vetmuar
në murin drejt Nirvanës...

[drini_në_TR]

Bie Shi
(14 Prill, 2003, 13:24)

Shif bie shi
lotët e qiellit
më kan strukur në shpi

Më duket një tingull qetësues
ajo pikë pikë
me një t'larë lagështues

Edhe shpirti im pastrohet
nga moti i qiellit
megjithëse në shtëpi ngrohet

Pak kafe në dorë
një libër, një film, apo një vizatim
në ktë çast m'afrohet

Duhet t'kisha kaluar nga një shoku im
por, hëhë, me motor s'kam ku t'shkoj
në freeway, apo rrugë çdo vetëtimë do t'më rrëxoj...

Shi, dhe bie prap Shi...
drini.