...shpresoj ta bëj edhe këngë më vonë...
Kthimi në Qetësi
(29 mars, 2003, 22:57)
Pasiguria e këtij çasti
është edhe fillimi i këtij vargu
kjo ndjenjë thërritëse për ndihmë
më ka mbërthyer të gjithë lirinë
Sado që rrëshkas në meditim
dhimbja më çpon për brëndi nga çdo vrimë
dhe kjo buzqeshje kaq e trishtuar
është veçse lëmshi i palëshuar
Sado që jetoj në ktë mëndje
e çoj veten në shumë endje
që piknisen nga shkarja në ëndërrim
por që përfundojnë në thyerje dhe në vlim
(refren)
Ah, dua ta lëshoj ktë lëmsh mes veti
që mëndjen dhe shpirtin tim e treti
Ah, dua të ndjej drridhjen time të ndrojtur
dhe t'lë përdhunimin e ksaj nate të mbrojtur
Dashuria e munguar
është kthyer në një shkëmb të shkërrmuar
në një rrotullisje brënda një boshllëku
që e bëri një fëmij të duket si plaku
I shtrirë në krevat e s'gjej vënd
s'më shijon më as gjaku im si lënd
eci në rrugë gojmbyllur
çdo njeri më duket si hije e paduhur
lulja e trëndafiltë dhe shpuese
po fillon të lind nga vdekja trishtuese
të një djegije që më përvëlon
dhe të një zemre që më lëndon
(refren)
Ah, dua ta lëshoj ktë lëmsh mes veti
që mëndjen dhe shpirtin tim e treti
Ah, dua të ndjej drridhjen time të ndrojtur
dhe t'lë përdhunimin e ksaj nate të mbrojtur
I përdhunuar nga bota që më rrethon
po mundohem t'eci gjeri sa t'shoh yllin që ndriçon
po ja jap zemrën time ta përpunoj
që kur t'vij nata ty të të përqafoj
Do t'ec dhe do të digjem si cigare
por kur të t'kem ty do drenq çdo halle
pa ty buzqeshja ime s'ka kuptim
tek unë sytë e tu fshihen në çdo gëzim
I rraskapitur dhe i ç'orjentuar po të pres
po e lë veten tim në ktë përdhunim të vdes
dhe veç botën po dëgjoj
në qetësinë që po jetoj, për ty do kërkoj.
sinqerisht
drini.
Krijoni Kontakt