Buzëqeshu

[[Elita]]

BUZËQESHU ..!!
Buzëqeshu: Kur ulesh me familjen tënde ... ka njerëz që shpresojnë të kenë familje!
Buzëqeshu: Kur shkon në punë ... plot nga njerëzit kërkojnë punë!
Buzëqeshu: Se je shëndoshë e mirë ... të sëmurit e japin pasurinë të shërohen!
Buzëqeshu: Se je i gjallë dhe furnizohesh ... të vdekurit e shpresojnë jetën që të punojnë vepra të mira!
Buzëqeshu: Se ke Zot,që i lutesh dhe e adhuron ... ka nga njerëzit që i bien në sexhde lopës!
Buzëqeshu: Se je ti ... ai je ti ... tjetri shpreson të jetë ti!
Buzëqeshu: Edhe atë vazhdimisht dhe falënderoje Allahun dhe përhape kulturën e të buzëqeshurit në rrethin tënd!
O Zoti im, Ty të takon falënderimi ashtu si e meriton Madhëria Jote dhe Sundimi Yt.

[[Elita]]

Mos u dëshpro, gjithçka do të mare fund
Vdekja do t'i vij cdo kujt :Shtypsit dhe te shtypurit ,te fortit dhe te dobtit ,te pasurit dhe te varferit .Ti nuk je ne perjashtim ne këtë dukuri natyrore,para teje kan vdekur njerëzit edhe pas teje do vdesin.
Ibn betuta tregon se diku ne veri ishin varrosur nji mije mbreter ,mbi varet e tyre shkruhej:''Mbreterit ,pyeten dheun per kryetaret e tyre;te gjithj jan shndruar ne eshtra."
Pra habia qendron ne haresen e njeriut per kete dukuri ,qe eshte e pranishme rreth tij nga megjesi deri ne mbremje,ne harresen e tij nga ai nuk eshte i perhershem ne kete bote dhe se nuk do mund te shpetoj nga perballja me vdekjen. All-llahu xh.sh thot:
''O njerez ,ruajuni nga Zoti i juaj ,sepse dridhja e prane katasrofes se kijametit eshte llahtar i madh'' (kur'an 22:1)

[[Elita]]

-I paralizuari shpreson sikur të mund të ecte dhe t’i ndihmonte nënës që të ngrihet, mirëpo nuk mund ta çojë as veten.
Invalidi dëshiron të pijë ujë, i bie gota dhe s’mund ta çojë atë.
I shurdhëti di se bëhet fjalë për një shaka apo koment qesharak kur i sheh gojët e hapura, por në fakt nuk e di se kjo në esencë nuk është tema.
Memeci sa herë që del prej tij: a, i, u, përpiqet t’i njoftojë ata për dhimbjen dhe pikëllimin me rastin e shqiptimit të tyre.
I verbëri ia shpjegon dikush se çfarë pamje është para tij duke i thënë: Pemët jeshile…S’është problemi sa i përket formës së pemës që s’e di, por si është jeshila.
I paafti mendërisht i sheh talljet dhe përqeshjet e të tjerëve me të, mirëpo ai konsideron se ata janë të lumtur me praninë e tij, përderisa dhimbjen e kësaj e përjeton vetëm ajo që e ka lindur atë. Ai habitet me shikimet e çuditshme të fëmijëve, mirëpo ai s’ka logjikë për të menduar (A thua pse e shikojnë atë).
A e shihni sesa fatlum jemi?
Falënderimi i takon Allahut!

[[Elita]]

Largoje dimrin nga fytyra jote dhe me një buzëqeshje afroju kësaj bote
Mbaje të gjelbëruar në shpirt pemën e jetës se ti je fshehtësia e Vetë së Vërtetës
Një ditë në degët tua zogjtë do të ndalojnë, me fjalët e amshueshme fshehtësitë do t’i zbulojnë
Qelizat e trupit vdesin e gjallërohen, por gëzimet e pikëllimet e shpirtit s’ndryshohen
Atomet e gjithë qenies asgjë më nuk vlejnë, nëse zemrat tona Të Vërtetën ndjejnë
I falim ata që ndaj nesh të mirë s’ishin dhe nuk i fajsojmë që më shumë mend s’kishin
Nga mungesa e urtësisë, të paditurit ndaj dijetarëve nuk binden,
Nga miqësia e tepruar edhe miqtë më të mirë grinden
Nga mungesa e dashurisë zemrat vdesin në trupat e gjallë
Ne s’i urrejmë njerëzit por veç veprat e tyre të liga që s’u bëjmë dot ballë
Ne jemi melodia e gjithë universit që çdo çast shkatërrohet e krijohet
Trupi bëhet varr për zemrën, nëse zemra nuk dashurohet.

[[Elita]]

Mos qaj se na ikën netët e mbeti vetëm ëndrra, se humbi këngëtari, mbeti vetëm kënga
Se humbën valltarët, mbeti vetëm vallja, nga të gjitha dhimbjet ti je më e madhja.
Dhimbjet e sotme janë gëzimet që i jetuam dje; nëse ke durim, këtë të vërtetë e sheh,
Rrudhat tona të sotme janë vijat e hartës së buzqeshjeve tona të djeshme
Edhe pse rrudhat janë të reja, tregojnë vjetërsinë tonë që s’është e përjetshme
Se ne jemi simfonia e Një Bote Tjetër të Hareshme
Ne jemi harmonia e Universit që shpaloset e nuk soset
Syri s’e ndjen tingullin, veç pamjes i burgoset
Veshi s’e ndjen pamjen, veç tingullit i prangoset
Hiq dorë nga shqisat dhe hape zemrën më të madhe se bota
Ne jemi simfonia që s’shkruhet dot me nota

Fatmir Muja

[[Elita]]

-KUSH ËSHTË I PASUR E KUSH FUKARA?!
- Një ditë nga ditët, një pasanik e mori të birin e vet dhe udhëtuan në drejtim të një shteti të varfër, me qëllim që ta sheh i biri se si jetojnë fukarat. Atje i kaluan disa ditë e net, edhe atë në një fermë së bashku me një familje të varfër. Gjatë kthimit nga udhëtimi, e pyeti prindi të birin:
Si ishte udhëtimi? - I biri iu përgjigj: Udhëtimi ishte i mrekullueshëm. – A e vërejte se si jetojnë fukarat, o biri im?! - Po, iu përgjigj i biri.
Atëherë biri im, më trego se çka mësove nga ky udhëtim?! - I biri tha:
E pash se ne e posedojmë një qen, kurse ata i posedonin katër.
Ne kemi liqen në mesin e kopshtit tonë, kurse ata kishin përrua i cli nuk ka fund.
Ne kemi vendosur fenerë ta ndriçojnë kopshtin tonë, kurse ata kishin yje në qiell që u bëjnë dritë.
Muri i shtëpisë sonë përfundon tek kopshti, kurse ata nuk kishin aspak mur, i rrethonte horizonti.
Ne posedojmë hapësirë të vogël ku jetojmë në të, kurse ata posedonin hapësira që i tejkalonin ato fusha.
Ne kemi shërbëtorë të cilët na shërbejnë, kurse ata e shërbenin njëri-tjetrin.
Ne e blejmë ushqimin, kurse ata hanin nga ajo që vet e mbjellin.
Ne posedojmë mure të larta të na mbrojnë, kurse ata kishin shokë që i mbrojnë.
- Prindi i djaloshit mbeti pa tekst nga këto fjalë dhe i biri i tij në fund i tha: O babai im, të falënderojë që ma mundësove ta shoh se ne sa jemi fukara.
A nuk e sheh këtë tregim si shembull të mrekullueshëm për ta medituar?! Të vetëdijeson ta falënderosh Allahun e Madhëruar për të gjitha ato begati që ti ka dhuruar ... në vend se të pikëllohesh dhe të mendosh për ato që nuk i posedon!!
Ty të mbetet t'ia dish vlerën gjërave që i posedon, dhe në fund ta vërtetosh se kush është i pasur e kush i varfër!!

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

[[Elita]]

Sonte, përpara se të mendosh rreth një fjale të pakëndshme, mendo për dikë që nuk mund të flasë !
Sonte, përpara se të ankohesh për shijen e ushqimit, mendo për dikë që nuk ka çfarë të hajë !
Sonte, përpara se të ankohesh për jetën, mendo për dikë që vdiq në moshë të re !
Sonte, përpara se të ankohesh për rrëmujën në shtëpi, mendo për dikë që jeton në rrugë !
Sonte, përpara se të ankohesh për km e gjata që bën me makinë, mendo për dikë që të njëjtën largësi duhet ta bëjë në këmbë !
Sonte, kur mendimet depresive të të rrëzojnë poshtë, vendos një buzëqeshje në fytyrë dhe falendero ZOTIN që je gjallë !