Lodhja e Shpirtit

[[Elita]]

LODHJA E SHPIRTIT

Shejh Muhamed Husejn Jakupi, Allahu e ruajt, thotë: Nga njerëzit ka asi lloj që vjen dhe thotë: Ndjehem tepër i lodhur.

Kur e pyet se pse, ku qëndron problemi?!

Përgjigjet: Nuk e di, më është ngushtuar shpirti.

E pyet se cila është arsyeja?!

Përgjigjet: Nuk e di, prekem shumë shpejt. Shpirti më është ngushtuar dhe më duket se ngulfatem.

E pyet: A ke nevojë për të holla?!

Përgjigjet: Jo, pasha Allahun jo. Nuk e di se për çka bëhet fjalë, nuk janë në pyetje të hollat!

E pyet: Mos ke ndonjë problem me gruan tënde?!

Përgjigjet: Jo, përkundrazi. Ndjehemi shumë të lumtur mes veti.

E pyet: Mos të janë sprovuar fëmijët me diçka?!

Përgjigjet: Jo pasha Allahun. Ata janë shëndoshë e mirë.

E pyet: Mos ke ndonjë problem në punë?!

Përgjigjet: Jo, çdo gjë është në rregull.

E pyet: Mirë, atëherë kjo e tëra nga vjen?!

Përgjigjet: Nuk e di! Nuk e di! Nuk e di! Ndjehem i lodhur, shumë i lodhur!!

- Kjo lodhje, është lodhje e shpirtit. Ajo nga e cila ankohet ky njeri, nuk është trupi i tij, po ajo është shpirti i tij. Për këtë arsye i gjen pasuesit e epsheve dhe mëkatarët në vuajtje dhe dhembje. Nga gjynahet u shtohen pikat e zeza në zemër, e me atë u shtohet edhe pikëllimi, e nga pikëllimi u shtohet edhe dhembja, e nga dhembja u shtohet edhe shtrëngimi.

Shpirti nga brenda i bërtet, është i uritur dhe i etur, mirëpo nuk di se çka të bën. Për këtë arsye ai hulumton dhe jepet pas gjërave materiale, në ushqim dhe në pije, në veshje dhe në qeshje, mirëpo të qeshurit e tij del vetëm se nga goja, e jo nga zemra e tij.

Shpirti ka nevojë për ilaç i cili buron nga vendi prej nga ka ardhur vet shpirti, dhe kjo: " ... është çështje që i përket vetëm Zotit tim ...".

Allahu i Madhëruar thotë: "Do të pyesin ty për shpirtin. Thuaj: "Shpirti është çështje që i përket vetëm Zotit tim ...". Isra 85

[angmokio]

LODHJA E SHPIRTIT

Shejh Muhamed Husejn Jakupi, Allahu e ruajt, thotë: Nga njerëzit ka asi lloj që vjen dhe thotë: Ndjehem tepër i lodhur.

Kur e pyet se pse, ku qëndron problemi?!

Përgjigjet: Nuk e di, më është ngushtuar shpirti.

E pyet se cila është arsyeja?!

Përgjigjet: Nuk e di, prekem shumë shpejt. Shpirti më është ngushtuar dhe më duket se ngulfatem.

E pyet: A ke nevojë për të holla?!

Përgjigjet: Jo, pasha Allahun jo. Nuk e di se për çka bëhet fjalë, nuk janë në pyetje të hollat!

E pyet: Mos ke ndonjë problem me gruan tënde?!

Përgjigjet: Jo, përkundrazi. Ndjehemi shumë të lumtur mes veti.

E pyet: Mos të janë sprovuar fëmijët me diçka?!

Përgjigjet: Jo pasha Allahun. Ata janë shëndoshë e mirë.

E pyet: Mos ke ndonjë problem në punë?!

Përgjigjet: Jo, çdo gjë është në rregull.

E pyet: Mirë, atëherë kjo e tëra nga vjen?!

Përgjigjet: Nuk e di! Nuk e di! Nuk e di! Ndjehem i lodhur, shumë i lodhur!!

- Kjo lodhje, është lodhje e shpirtit. Ajo nga e cila ankohet ky njeri, nuk është trupi i tij, po ajo është shpirti i tij. Për këtë arsye i gjen pasuesit e epsheve dhe mëkatarët në vuajtje dhe dhembje. Nga gjynahet u shtohen pikat e zeza në zemër, e me atë u shtohet edhe pikëllimi, e nga pikëllimi u shtohet edhe dhembja, e nga dhembja u shtohet edhe shtrëngimi.

Shpirti nga brenda i bërtet, është i uritur dhe i etur, mirëpo nuk di se çka të bën. Për këtë arsye ai hulumton dhe jepet pas gjërave materiale, në ushqim dhe në pije, në veshje dhe në qeshje, mirëpo të qeshurit e tij del vetëm se nga goja, e jo nga zemra e tij.

Shpirti ka nevojë për ilaç i cili buron nga vendi prej nga ka ardhur vet shpirti, dhe kjo: " ... është çështje që i përket vetëm Zotit tim ...".

Allahu i Madhëruar thotë: "Do të pyesin ty për shpirtin. Thuaj: "Shpirti është çështje që i përket vetëm Zotit tim ...". Isra 85

Rehatia e shpirtit gjindet vetem kur je ne paqe me veten per obligimet ndaj krijuesit te gjithesise. Sa here qe ne jeten time prej pertacise nuk i kam kryer atehere kur duhet obligimet si besimtar nuk kam gjetur paqe dhe rehati ne vetvete edhe pse gjithcka ne jete e kam pasur vaj.

Kjo eshte miresia dhe bekimi qe Allahu xh.sh i ka dhene besimtareve Muslimane , qetesia dhe rehatia qe ndjen kur kupton qe po arrin kenaqesine e Allahut xh.sh . Vetem atehere e gjen rehatine e shpirtit edhe nese ne jeten e perditshme mund te kesh 100-dra probleme ato behen te paperfillshme.

[[Elita]]

Udhëto mes lotësh e buzëqeshjesh dhe kurrë mos ndalo rrugëtimin
E ardhmja ka brengat, e kaluara pikëllimin
Jeto me të tashmen se jeta është si mysafirët që gjithmonë na gëzojnë,
nëse jo kur vijnë, na gëzojnë kur shkojnë.
Ti qaj e qesh edhe nëse i ngjanë një fëmije që ende është i huaj në botë
Nëse s’ta duan buzëqeshjen, përshëndeti me një pikë lot
Nëse s’ti duan lotët, dhurojua buzëqeshjen
Askush s’jeton dot pa njërën ose tjetrën.

[[Elita]]

QAJ E QESH!

Çdo vdekje dëshmon për një jetë e çdo ilaç për një sëmundje
Çdo qenie në botë lëviz drejt asaj që do
se zemra s’ka fuqi t’i thotë dashurisë: jo!
Bletët takohen me lule për hir të nektarit
E fluturat për hir të dritës digjen në flakën e zjarrit
Përmallimi i shpirtrave të dashuruar është më i madh se bota
Prandaj bota gjallëron nga mallëngjimi i të dashuruarve
Të gjitha lëvizjet në botë nuk janë tjetër veçse gjurmë të dashurisë
Njeriu nga dashuria vjen në botë duke qarë për t’i buzqeshur jetës
Se ai është i vetmi që dëshmon për ekzistencën e vetvetes.

Sa të vetmuar janë ata sy që iu mungon loti kur bota ndien dhimbje!
Sa të trishta janë ato buzë që nuk qeshin kur bota ndien gëzim!
Cili sy njerëzor erdhi në botë për të mos qarë?
Cila buzë njeriu erdhi në botë për të mos qeshur?
Ti qaj e qesh dhe me gazin e lotët tu mbushe jetën
Kur të tjerët të lavdërjonë më shumë se sa je, kuptoje të vërtetën,
Ata që i japin peshkut ushqim nëpërmjet grepit, nuk e ushqejnë peshkun por veten.

Ai që nuk pranon se është i sëmurë nuk mund të shërohet kurrë
Nëse ilaçet janë të hidhura, shërimi është i ëmbël
Pavarësisht nëse mjeku vret sëmundjen apo të sëmurin
Ti duhet ta paguash, n’daç falja edhe kusurin
Nëse ke kaq mend mjekun për shërim ta paguash
Përse nuk ke aq mend të mos sëmuresh e të mos vuash?!
Të qeshet, ë? Nëse e qeshura s’do t’i shkonte buzëve të njeriut
përse në mesin e gjallesave vetëm njeriu buzëqesh?
Ke parë ti fytyrë të buzëqeshur që s’është dukur e bukur?
Buzqesh se e tëra u bë për njeriun por njeriu nuk është e tëra
Buzëqeshja është një vijë e shtrembër që mund t’i drejtojë shumë gjëra.

Në botë ka zemra që as tërheqin e as dëbojnë
Ato s’ka rëndësi nëse janë të pranishme ose mungojnë
Ka zemra që vetëm dëbojnë nga vetja të gjithë pa përjashtim
Ka edhe të atilla që të gjithë i tërheqin, pa dallim
Por në botë ka zemra që edhe tërheqin edhe dëbojnë
Disa i afrojnë pranë vetes e disa të tjerë largojnë
Se zemra gjithmonë e do atë që është si vetja
Ti qaj e loto e mos lejo zemrën të ta mund urrejtja
Nëse nga loti yt dikush do largohet për të mos u afruar
Dije se dhimbjen tënde kurrë s’e ka përjetuar.

Fatmir Muja

[[Elita]]

Lexo në librin e jetës se ëmbëlsia e mëkatit shpejt mbaron,
Dhe mbetet veç idhtësia e tij që gjithë jetën të hidhëron,
Mëkatet janë si era e pakëndshme në një vend që në fillim s’të vjen e mirë
Po qendrove aty më gjatë, mësohesh dhe s’e ke vështirë.

[Prudence]

Te bukura keto

[[Elita]]

-Njerzit nje mije here me teper mundohen ne perfitimin e te mirave materiale sesa te atyre shpirterore,edhepse eshte me se e qarte se ne lumturine tone ndikon ajo cka jemi e jo ajo cka kemi !
-Nuk mvaret prej teje se a do jesh i pasur,por prej teje mvaret a do jesh i lumtur.
-Parajsa nuk eshte diku larte, ajo qendron ne zemren e njeriut.
-Njohurite mund te transmetohen ,por jo zgjuarsia.
-Zoti na ka dhene dy sy dhe dy veshe ndersa nje goje,ne menyre te kemi mundesi me teper per te pare dhe degjuar,e me pak per te folur.
-Ai qe i njeh te tjeret eshte i mencur,ndersa ai qe e njeh veteveten eshte i shenjteruar.

[[Elita]]

Pasuria e shpirtit

El – Hamis 17 Sefer 1433 / 12 01 2012

Ebu Hurejra, radijAllahu anhu, ka transmetuar se i Dërguari i Allahut, salAllahu alejhi ve selem, ka thënë: "Nuk është pasuria në shtimin e kënaqësive të kësaj dunjaje, por pasuria është në pasurin e shpirtit."

Bukur e ka recituar Osman b. Sa'dani vargjet ne këtë kuptim:

"Bëhu i kënaqur me atë që të mjafton, përdore kënaqësinë

sepse ti, me të vërtetë, nuk e din a do të agosh apo a do të zë mbrëmja.

Nuk është pasuria në shumëllojshmëri të pronësisë, me te vërtet, pasuria dhe varfëria janë vetëm në shpirt. "

Këto vargje i ka marrë edhe El-Halil b. Ahmedi duke i përmendur ato në përgjigje të Sulejman b. Habib el-Mihlebit:

"A i ka arrit lajmi Sulejmanit se unë për dallim nga ai

jam në gjerësi dhe në pasuri, edhe pse unë nuk kamë pronë (pasuri)...

Dhe varfëria është në shpirt, e jo në pasuri, dije ketë!

Ashtu është edhe pasuria në shpirt, e jo në pronësi. "

Abdullah b. Muhammed b. Jusufi i recitonte vargjet:

"Bëhu i kënaqur me atë që të ka kaluar dhe mos u brengos për të kaluarën dhe mos u mashtro me dunjan, a nuk të kujtohen të vdekurit e tu!"

Bekr b. Ebi Uzejni tha:

"Sa njeh të varfër të cilët janë të pasur në shpirt dhe sa ka të pasur që janë të varfër në zemrën e të varfëritë! "

Ebu Omeri ka thënë: Fudajl b. 'Ijjadi ka thënë: "Me të vërtet edhe varfëria edhe pasuria janë vetëm pas marrjes në llogari para Allahut subhanehu ve te'ala ", d.m.th. atëherë do të jetë varfëri e vërtetë.

Mahmud el-Verraki ka thënë:

"Varfëria është në shpirt e gjithashtu edhe pasuria, ndërsa pasuria e shpirtit është pasuria më e madhe..."

Mahmud el-Verraki gjithashtu ka thënë:

"Pasuria e shpirtit do të pasuroj nëse bëhesh i kënaqur, derisa nuk do të pasuroj shtimi i pasurisë me përpjekje të mëdha."

Ebu Firas el-Hamdani ka thënë:

"Pasuria e shpirtit për të mençurin është më e mirë se pasuria e pronës.

Njerëzit vlerësohen sipas shpirtrave dhe nuk vlerësohen sipas gjendjeve (pasurisë) së tyre. "

Bota Islame

[[Elita]]

Vargje nga bariu i vetmuar

Digju o qiri deri në agun e mëngjesit të ri
Digju derisa lapsin me shkop ta ndërroj sërish i vetmuari bari

Edhe nëse lapsi në vend të bojës është mbushur me gjakun e trupit tim
Vargjet që shkruaj me të, një ditë botës do t’i sjellin gëzim
Mos keni frikë nga shkopi me të cilin ditët e çobanisë i kam jetuar
Nga stanet e mora për t’u mbrojtur e jo për të sulmuar
Është vonë të hapësh pus në kullosat e fushave kur etja trupin ta djeg
Prandaj u ngjita në majat e maleve ku burimet s’shterojnë përjetë
Për ta kuptuar se ç’ndodh në fushë duhet të vështrosh nga lartësitë
Por as majat maleve nuk janë të thepisura ashtu siç na gënjejnë sytë
Vetminë e ndjeva në zemër kur njerëzit nuk i takova
Por atë që ma mësoi vetmia nga njerëzit kurrë nuk e mësova
Kam duruar në zemrën time dhembjen më të rëndë se bjeshka
Unë bariu i vetmuar që vetminë kurrë nuk e desha

Po ia ofrove qenit delen e therur ai e ha pa ngurrim
Po ia ngacmove delen e gjallë nga dhëmbët e tij s’ke shpëtim
Besnikëria matet me mundësinë për të bërë diçka që uni e kërkon
Por kur tjetri dëmtohet e lëndohet, ti veten nga kënaqësia e privon
Në mungesë të gjahut edhe gjahtari ka mëshirë
Në shtëpinë e boshatisur edhe hajduti është i mirë
Edhe pse qeni me ujkun farë e fis mund të jenë
I pari e sulmon të dytin kur i dyti rrotull tufës i vjen
Qeni s’e tradhton bariun që ia jep ujin e bukën
Por kur barinjtë bëhen ujqër, kush mund ta ruaj tufën?

U sëmura dhe rënkova, ilaçin kërkova e kur u shërova, mjekun s’e harrova
Përkohësisht hoqa dorë nga mishi për të jetuar ditë më të mira
Se shtazët barngrënëse janë të buta e mishngrënëset – egërsira
Ushqimet e ndryshme tokësore shkaktojnë sjellje të ndryshme njerëzore
Trupin e tërheq dheu e shpirtin Fryma Qiellore
Kur shpirti njëherë të ngrihet mbi baltën e botës
Bariu s’e lakmon asnjë mbret të tokës

Ah medet për atë mbret që u robërua nga mbretëria e vet!
Mjekun e rremë e mbajti afër dhe burgosi mjekun e vërtetë
Pastaj nga të gjithë kërkoi ilaçin, përveç nga mjeku i burgosur
Derisa sëmundja i tha: “Zotni, ti s’mund të jesh më mbret se ditët të janë sosur”
Atëherë nga shtrati i vdekjes urdhëroi: “Nxirreni mjekun nga qelia!”
Aman mor’ doktor më fal që vuajte për shkak të gabimeve të mia
Më fal që s’ta putha dorën me të cilën mjekohej mbretëria
“Jo zotni“– i tha mjeku – “falje kërkoi vetes që pa ilaç të ikën ditët e jetës!”
Dijetarët s’jetojnë në botë që njerëzit t’ua puthin dorën
Zemra mund ta durojë vuajtjen më shumë se sa duron mbreti kurorën
Por si mund të këndojë bilbili i mbyllur në të njëjtin kafaz me sorrën?!

Jo duke mbledhur, por duke zbritur arrihet te E Vërteta
Po s’i hoqëm gjërat e huaja prej vetes, a mund të jemi vetvetja?
Një zero mbas njëshit vlen më shumë se pafundësisht zero para tij
“Para” dhe “mbas” nga fjalori i zemrës fare do t’i heq e do t’i fshij
Atje ku frutat kanë formë të njëjtë e shije të ndryshme, atje do të arrij!
Atje ku mjalti i amshueshëm ëmbëlson krejt qenësinë, bëhen një paqja e zemra
Atje edhe të paditurit e kuptojnë se qenësia përbëhet nga Nëntëdhjetë e Nëntë Emra
Atje ku qumështi i përjetësisë pihet veç E Vërteta shihet
E këtu kur qiriu na falë dritë, tretet e shkrihet.

Ore, çfarë të bëj që dituria po më shtohet por budallallëku s’po më pakësohet?!
Boja e lapsit po më shterohet, qiriu prej dylli po harxhohet e agu i mëngjesit po afrohet
Më duhet ta marr sërish shkopin se kambanat e deleve po më ftojnë
Ju merrni vargjet e mia se ndoshta një ditë në botë u gëzojnë
Këtu unë jam veç një bari o njerëzit e mi
Këtu edhe po t’i kem të gjitha pa juve prapë ndiej vetmi
Këtu u bashkofshim, atje mos u ndafshim,
Mirupafshim!

[[Elita]]

Kujdes

Bëhu i devotshëm ndaj Zotit, në qoftë se je hutuar!
Të mirat t'i sjell nga diçka e pamenduar.
Pse vallë ke frikë varferinë? Zoti furnizon,
ka ushqyer zogun dhe peshkun kur noton.
Dhe kush kujton, se te mirat vijnë me egërsi,
s’do kish ngrënë gjë pëllumbi, me skifterin në liri!
Zemërmirë në këtë botë bëhu, se ti nuk e di,
a jeton nga mbrëmja deri sa të dalë dielli.
Sa të shëndoshë kanë shkuar, pa bërë "uf“ e "i"
dhe sa të sëmurë jetuan ditët në vemti?
Sa të rinj kanë fjetur, duke qeshur janë zgjuar
pa e ditur, se pas qeshjes, Zoti vdekjen u ka dërguar...
Mos harro, se në këtë botë s’je veçse udhëtar
dhe nesër do të kthehesh te gjyshërit me baballarë!

I dashuruari i bindet atij qe dashuron

S'i bindesh All-llahut dhe pretendon dashurinë e Tij,
Kjo është e pamundur, me logjikë e refuzuar.
Nëse dashuria jote do të ishte e sinqertë, do i bindeshe Atij,
I dashuruari i bindet atij që dashuron


Shpirti i lirë

Vullneti im- është vullnet mbretërish,
shpirt i lirë- është shpirti im.
Përulja për të është mosbesim


Kështu e ka jeta

Nëpër pyje, nga uria, vdesin luanët,
kur mishin e bagëtive e kanë qenët.
Dhe skllavi, ndoshta mbi mëndafsh fle.
ndërsa të pasurit i mbulon një dhe...

Imam Shafiu

(Nga Divani i tij)