Ndahet nga jeta aktori Roland Trebicka

[kleadoni]

Pse e kapni muhabetin ne ket mnyr?
Ky gjest human i qeveris asht per tu pershnet nga t'gjith ne!!!!
Nuk i dhan miljona per salltanete, por i dhan nje shpres me shum per me luftu per jeten................kajher un s'ju kuptoj....

Shteti i dha shprese nje aktori... dakord qe eshte nder aktoret me te mire shqiptar, por kjo nuk do te thote qe shteti yne duhet te behet copash per t'a ndihmuar, nderkohe qe per te semuret e tjere nuk i bie ndermend.

Para pak javesh vdiq nje cun 24 vjecar ne qytetin tim, kishte vite te tera ne itali neper spitale, edhe ai shteti yne "human" as ndihme per te marre vizen nuk i dha... por u sorollaten muaj te tere me ane te mjekve qe t'a ndihmonin. Te tera shpenzimet ne kurriz te familjes, moren borxh te shkretit per t'a perballuar dhe e risollen ne shpi te vdekur. Ky eshte shteti yne, bejne te tilla gjeste per ti thene popullit: shikoni sa zemergjere jemi!
Cdo gje sipas interesit....

[Besoja]

Shteti i dha shprese nje aktori... dakord qe eshte nder aktoret me te mire shqiptar, por kjo nuk do te thote qe shteti yne duhet te behet copash per t'a ndihmuar, nderkohe qe per te semuret e tjere nuk i bie ndermend.

Para pak javesh vdiq nje cun 24 vjecar ne qytetin tim, kishte vite te tera ne itali neper spitale, edhe ai shteti yne "human" as ndihme per te marre vizen nuk i dha... por u sorollaten muaj te tere me ane te mjekve qe t'a ndihmonin. Te tera shpenzimet ne kurriz te familjes, moren borxh te shkretit per t'a perballuar dhe e risollen ne shpi te vdekur. Ky eshte shteti yne, bejne te tilla gjeste per ti thene popullit: shikoni sa zemergjere jemi!
Cdo gje sipas interesit....

Natyrisht Kleadon,shoqëria edhe shteti duhet të jenë më të kujdesshëm dhe më humanë në këtë drejtim.
Por mos harro se edhe pushteti lokal duhet të mbajë një lloj "përgjegjësie".Se ka mbetur që t'i drejtohet gishti shtetit por gjërat duhet të ndahen mirë.
Sinqerisht,pa e politizuar,edhe këtu në qytetin tim ka ngjarje të tilla por të rralla.Nuk bëhen gjeste humane për punë "fondesh"!!!Ndërsa tani që është fushata,po ku dalin gjithë këto lekë more burrë i dheut!!!Aq lekë sa për katër vjet,kryetari i bashkisë nuk mundi dot tu blinte nga një lodër fëmijëve jetimë!!!
Nejse,temë e gjërë kjo.
Të përshëndes

[kleadoni]

Natyrisht Kleadon,shoqëria edhe shteti duhet të jenë më të kujdesshëm dhe më humanë në këtë drejtim.
Por mos harro se edhe pushteti lokal duhet të mbajë një lloj "përgjegjësie".Se ka mbetur që t'i drejtohet gishti shtetit por gjërat duhet të ndahen mirë.
Sinqerisht,pa e politizuar,edhe këtu në qytetin tim ka ngjarje të tilla por të rralla.Nuk bëhen gjeste humane për punë "fondesh"!!!Ndërsa tani që është fushata,po ku dalin gjithë këto lekë more burrë i dheut!!!Aq lekë sa për katër vjet,kryetari i bashkisë nuk mundi dot tu blinte nga një lodër fëmijëve jetimë!!!
Nejse,temë e gjërë kjo.
Të përshëndes

Pikerisht, fondet dalin gjithmone kur jemi ne prag zgjedhjesh. Mjafton te kujtoj rritjen e pensioneve para zgjedhjeve te vjetshme.... si me magji del qe shteti yne ka nje rritje ekonomike te papare, qe shqiperia nuk ishte e prekur nga kriza globale.... e pastaj, kete vit te ri, ndryshe nga vitet e tjera, as ate 50 mije lekshin shtese nuk ja dha pensionisteve (ne fund te fundit votat i mori dhe per kater vjet te tjera ai). Nejse, ke te drejte, teme sh e gjere kjo.

Shembullin qe solla ketu, nuk e kisha per leket e shtetit, po per ndihmen qe shteti duhet ti japi per te bere te mundur kurimin e te semurit ne nje shtet te huaj, mundesisht duke bere lidhjen me ndonje spital te huaj e mbi te gjitha duke i lehtesuar punen burokratike (personave te semure i duhet dhene viza breda dites e jo pas muajsh te tere). Leket, ne nje menyre apo tjeter, cdo person qe ka hall i gjen.

[Smth_Poetic]

E re ti, si I thone 1 shprehje- shoqerine e zgjedh, familjen Jo . Faji im eshte qe kisha gjysherit grek? Me ke pare mua te flas gerqisht, apo degjoj muzike greke apo te mbroj greket apo fene e tyre orthodox? Se lexoni ndo1 fjale qe them une ketu lart e poshte e ta attack-ni gjoja, si ti tani dhe ndo1 idiote tjeter.( e di vete ajo kush eshte)Lol. E Jo se I give a damn se ca thuhet ketu, kjo per info.

Opo ca po katranis se spo te marr vesh? Je dhe grua ne moshe pale

lol

[Ziti]

ku i paska cuar leket ky trebicka? s`paska qene i zoti te mendoje per veten
me keto leke qe i paska akorduar qeveria mund te bliheshin ilace per te pakten 1 jave per gjithe te shtruarit ne spitalet shteterore te shqiperise.
sepse edhe pambukun duhet ta kesh me vete ne spitalet e tiranes se perndryshe nuk te prek njeri me dore.

[miki_al2001]

Me vjen keq per Trebicken.Veprimi i shtetit eshte per tu lavderuar.Aktore te tille ndihmohen ne te gjithe boten.I uroj sherim te shpejte dhe kethim ne teatrin kombetare sepse do na mungoje

[s0ni]

Ne te shumta raste kanceri i mushkerive vjen nga pirja e duhanit. Ma ha mendja qe dhe Trebicka ka qene duhan pires. Ta kisha une ne dore, do te perdorja emrin e tij per te informuar publikun per demet qe shkakton duhani. Kur e reklamon duke i vene figure publike semundjes i ben njerezit te ndalohen pakez dhe te mendojne per te miren e tyre.

Te shkuara Trebickes, ishalla gjen sherimin e duhur.

[Albo]

Përmirësohet shëndeti i Roland Trebickës

Plot një vit më parë, publiku shqiptar u trondit jo pak prej një lajmi të keq që lidhej me një prej aktorëve më të dashur. Bëhet fjalë për Roland Trebickën, për të cilin u mësua se vuante prej një sëmundjeje të rëndë dhe për disa kohë u shtrua në një spital të specializuar në Francë. Plot pas një viti e shohim aktorin në oborrin e Teatrit Kombëtar, ku ai së fundi vjen për të kaluar kohë me miqtë e tij. Sipas kolegëve, ai ende nuk është kthyer në punë, në teatër, por tashmë është shumë më mirë me shëndet dhe herë pas here vjen në teatër për të takuar miqtë e tij. Një lajm ky tepër i gëzuar për të gjithë. Një aktor si Roland Trebicka e ka të vështirë t’i qëndrojë larg teatrit, ku ka krijuar personalitetin e tij artistik. Një vit më parë, lajmi i sëmundjes së aktorit erdhi tërësisht i papritur jo vetëm për publikun, por edhe për kolegët e tij të teatrit. Madje edhe për vetë aktorin, i cili në kulmin e karrierës së tij u detyrua të linte në mes serinë e shfaqjeve e veprës “Një tablo absurde”, shkruar nga Ferdinand Hysi dhe me regji të Milto Kutalit. Ndërsa nuk u tha asgjë për ndërprerjen e kësaj shfaqjeje, më vonë u mësua për sëmundjen e aktorit, i cili u çua për kurim në Francë, ku prej vitesh jeton një prej vajzave të tij. Në një kohë që nuk kanë qenë të paktë ata që i janë gjendur pranë familjarëve të tij, apo vetë Trebickës me lutje dhe me shpresë. Nuk ka munguar edhe ndihma financiare nga shteti. Me vendim të Këshillit të Ministrave u mbulua një pjesë e shpenzimeve për kurimin e aktorit. Me anë të këtij vendimi, në buxhetin e Ministrisë së Shëndetësisë u shtua fondi prej 4.700.000 lekësh për përballimin e shpenzimeve të kurimit të Roland Trebickës në Francë. Nga sa duket, kjo ndihmë nuk ka shkuar dëm dhe të gjithë i urojnë aktorit shërim dhe kthim sa më të shpejtë në skenën e teatrit.

Panorama

[Albo]

Trebicka rrëfen sëmundjen: Lufta ime njëvjeçare për t’u rikthyer në jetë

Pas më shumë se një viti mungesë, rrëfehet aktori.

Nga zbulimi i sëmundjes, te kurimi në Paris e shpresa për t’u kthyer në skenë në shtator.

Çdo ditë ora 10-10 e pak e gjen në Teatrin Kombëtar. U bënë vite që e ndjek këtë ritual e tani, pas një viti mungese, ka nisur t’i rikthehet sërish.
Kafen e pi te një bar aty përbri teatrit, ku gjen zakonisht punonjësit e TK-së, të Galerisë Kombëtare të Arteve apo edhe Ministrisë së Brendshme. E ndajnë vetëm pak metra, por gjatë kësaj distance të shkurtër janë të shumtë njerëzit që e ndalojnë, e pyesin… Kjo ndoshta është pjesa më e vështirë. Të dyja palët nuk dinë si të sillen. Por ka nga ata që janë të papërmbajtur. E puthin dy herë, katër herë… “Njerëzit të duan, të duan!”, i thotë një koleg i tij, që gati i ngatërrohen fjalët kur takon aktorin. Por ai ka të drejtë. Njerëzit e duan Roland Trebickën dhe në momentet e tij më të vështira, kur duhej të luftonte për jetën, dashuria që ata mund t’i jepnin në këmbim, ishte më e pakta. Ia kanë borxh aktorit gjithë ato buzëqeshje që u ka falur dhe energjinë pozitive që përçonte përmes çdo roli. Roland Trebicka nuk do kishte dashur të fliste kurrë për vdekjen, por të flasësh për sëmundjen qenka edhe më e vështirë. Por qenka pjesë e jetës, ndonjëherë duhet të bashkëjetosh me të dhe duhet të jesh i guximshëm ta mposhtësh.
Kur më shumë se një vit më parë filloi të qarkullonte lajmi se Roland Trebicka ishte i sëmurë rëndë, shumë nuk e besuan dhe e morën për një nga shakatë e shumta të aktorit. Por ishte e vërtetë, aktorit i ishte zbuluar një masë tumorale në mushkëri, për kurimin e së cilës fluturoi me urgjencë në Francë. Aq i papritur sa edhe të afërmve e publikut, i erdhi kjo sëmundje edhe vetë aktorit.

I papërgatitur për sëmundjen
“Më besoni, unë jam një njeri që nuk e kam njohur kurrë sëmundjen. Më kujtohet kam marrë vetëm 9 ditë raport, kur isha 23 vjeç dhe po luaja në pjesën “Shtëpia në bulevard”. Teksa po trukohesha, pashë se isha mbushur me njolla të kuqe dhe kisha ethe. Më kishte zënë fruthi. Dhe prej asaj kohe unë nuk mbaj mend të kem marrë më raport. Nuk kishim nisur ende me shfaqjen “Tabloja absurde”, kur nisa të ndihesha jo fort mirë. Një ditë kur u ktheva në shtëpi, ndjeva ethe dhe kisha kollë. Mendova të lë duhanin. Kisha tentuar kaq herë dhe thashë, përse të mos e lë tani. Kam pirë kaq shumë duhan! Po puna jonë e tillë është, sidomos në proces tavoline, kur je nën tension, kur je në kërkim të vazhdueshëm… Por ishte një gjendje që nuk më pëlqente dhe vendosa të vizitohem. Duke qenë që nuk jam kuruar kurrë, as e dija se ku të drejtohesha dhe me një mikun tim të teatrit shkuam në dispanseri. Më thanë se ishte diçka e vjetër, jo shqetësuese dhe mora disa mjekime. Ndërkohë nisëm “Tablonë absurde” të Ferdiand Hysit, madje do të shkonim në Indi. Ishte udhëtim i gjatë dhe i lodhshëm. Kur u ktheva, u drejtova tek një mjek tjetër që qëlloi një shok fëmijërie. E kuptova menjëherë se ç’kisha sa pashë fytyrat e tyre. Ai u trondit shumë, po ashtu infermieret përreth. Sado që u munduan ta fshihnin, ishte e pamundur. Nuk më duhej të prisja biopsinë”, tregon aktori. U tha familjarëve dhe dukej se në këtë mes më i forti ishte ai. “E mora si diçka që më ndodhi dhe që duhej të përballesha me të. Ime bijë që ka vite që jeton në Francë, kishte rregulluar gjithçka dhe të nesërmen preva biletën e u nisa për atje”.

Francë-Shqipëri
Kaloi 2 muaj në Paris. Nuk mendoi se do të qëndronte aq shumë. “Shkova të bëja një vizitë dhe të merrja ndonjë kurë, por jo të operohesha”, tregon Roland Trebicka. Por ja që ashtu si me “mashtrim” e futën në sallë të operacionit. Filli diku i humbi një ditë pas operacionit të parë. Teksa priste mikun e tij të vjetër Dhimitër Pecanin, i ndodh një komplikacion dhe kur zgjohet pas ditësh në koma artificiale dhe narkoze, nuk e kuptonte se përse ndodhej sërish në Francë. Nën një kurim intensiv, nën vëzhgimin e njërit prej mjekëve më të mirë të fushës, kaluan dy muaj. “Ishte e pamundur. U mërzita. Nuk mund të qëndroja më atje, edhe pse mjekët donin të më mbanin. Për mua kujdesej ime bijë dhe ime shoqe, por për shkak të distancës së madhe nga spitali, e kishin të pamundur të vinin disa herë gjatë ditës. Kërkova të kthehesha. Doja të flisja me njerëz, nuk mund të qëndroja më aty, pavarësisht se kujdesi ishte shumë i mirë. Deri në avion më ka shoqëruar ambasadori ynë në Francë Ylljet Aliçkaj, i cili është treguar i jashtëzakonshëm. U ktheva dhe gjeta atë që më mungonte. Shtëpia ishte gjithnjë plot me njerëz, aq sa nuk i nxinin dyert. Por edhe gjatë kohës që isha atje, ishin pa fund mesazhet dhe telefonatat, aq sa ime bijë atje, por edhe kjo këtu, nuk i përballonin dot. Por këtu gjeta atë që prisja”, thotë aktori.

Rolet e humbura dhe kthimi
Që prej diagnostikimit të sëmundjes e deri më sot, kanë kaluar muaj shumë të vështirë. Operacione, kurime, 12 seanca kimioterapi… Tashmë ndihet më mirë. Ka filluar të dalë, të vijë në Teatër, ku kalon disa orë. Mjekët e kanë rekomanduar që të lëvizë. Këtë do edhe ai. E nëse gjithçka ecën mbarë, në shtator ai do të jetë i gatshëm t’u hyjë projekteve të reja. Peng e ka që gjatë kësaj periudhe iu desh të refuzonte disa propozime të rëndësishme, bashkëpunime me Teatrin e Durrësit, me regjisoren Driada Dervishi, me Teatrin e Korçës, me regjisorin Gëzim Kame, por mbi të gjitha një rol që kishte kohë që e mbante në duar. Bëhet fjalë për “Doktor Shusterin”, që gati 3 vjet më parë dëshironte ta ngjiste në skenë regjisori Alfred Trebicka, por pa arritur. Kur Spiro Duni nisi punën për “Doktor Shusterin”, ia dha atij më parë rolin. “Do të të jap një pjesë që do të të pëlqejë shumë, më tha Spiro. E pashë dhe i them, ndërsa unë do të të jap një pjesë që do të të pëlqejë edhe më shumë dhe i tregova pjesën që e kisha në shtëpi. Por nuk munda. Kur mësova që rolin do ta luante Robert Ndrenika, u gëzova pa masë. Kthimi i tij pas 5 vjetësh ishte një lajm shumë i mirë. Nuk kam mundur ta shoh, por e kam marrë në telefon dhe e kam uruar. Shpresoj të kem sërish mundësi të ngjitem në skenë”, thotë aktori. “Po më afron mosha e pensionit dhe mund të dal edhe në pension, por me energjitë që kisha, mendoja se do të vazhdoja edhe më tej. Dua të largohem me dinjitet nga skena. E kam mësuar nga më të vjetrit e këtij teatri se skena është e shenjtë. Dhe është vërtetë e tillë, jo kushdo mund të ngjitet në të. Ndaj dhe unë doja të bëja një largim si duhet nga skena”, thotë Trebicka, i cili do kishte dashur shumë të fliste për projektet e reja dhe jo për tema të trishta, që ndoshta trishtojnë edhe lexuesin.

Mbështetja nga shteti
Kurimi në Francë e ndjekja më tej e kurave në Shqipëri nuk ishte e thjeshtë për t’u përballuar. Me sinqeritet aktori Roland Trebicka thotë se nuk do ta kishte arritur kurrë, nëse nuk do të kishte pasur edhe mbështetjen financiare nga ana e qeverisë shqiptare. “Jam ndier i privilegjuar, pasi kanë bërë për mua atë që nuk e kanë bërë për artistë të tjerë të mëdhenj”, thotë Trebicka, teksa shton se çdo ditë për shëndetin e tij interesohej një këshilltare e Kryeministrit. “Jam prekur shumë, kur në Francë më vjen një buqetë e madhe me lule nga ish-ministri i Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, Ferdinand Xhaferi. Një gjest i vogël, por shumë domethënës”, thotë ai. Një vit më parë, me propozimin e Ministrisë së Shëndetësisë, Këshilli i Ministrave miratoi një shtesë fondi në buxhetin e kësaj Ministrie, në masën 4,7 milionë lekë, për përballimin e shpenzimeve për kurimin e aktorit në Francë. Aktori e di fare mirë se kush ka ndërhyrë për të, por që nuk ia kanë kujtuar kurrë, ndaj dhe u është mirënjohës. Ashtu siç u është mirënjohës të gjithë atyre mjekëve dhe infermierëve që u kujdesën dhe vazhdojnë të kujdesen për shëndetin e tij.

40 vite karrierë
Roland Trebicka lindi në Korçë, në vitin 1947. Karriera e tij si aktor fillon me rolin e Kostës, në filmin “Debatik”, më 1961-shin. Ndoshta që këtu e ardhmja e tij ishte vendosur. Humori spontan, i cili i buron dhe në momentet më të vështira u shqua qysh në në kohën e shërbimit ushtarak, ku shërbeu si aktor në Estradën profesioniste të SHQUP (Shtëpia Qendrore e Ushtrisë Popullore), e njohur si “Estrada e Ushtarit”. Vitet në këtë trupë profesioniste ishin për Trebickën stazhi i nevojshëm që i hapi më pas rrugën drejt Teatrit Popullor, sot Teatri Kombëtar. U bë anëtar i trupës së Teatrit Kombëtar më 1971-shin dhe punoi aty deri në vitin 1999. Pas një përvoje trevjeçare me kompaninë “Publimedia”, u kthye në Teatrin Kombëtar. Shumë e identifikojnë me rolin e Jovan Bregut në komedinë “Pallati 176”, por rolet e Trebickës në teatër janë të shumta. Në 40 vite karrierë ka realizuar një mori rolesh si atë të Xhenarinos te “Magjia e madhe”, Zganarelit te “Don Zhuani”, Hlestakovit te “Inspektori” (“Revizori”), për të ardhur më afër në kohë me pjesë si “Si e mposhta Musolinin”, “Pleshti në vesh”, “Magjia e verës së kuqe”, “Berberi i Seviljes”, “Dadot”, etj. Në vitin 2002, për rolin e Rojës te “Mbreti po vdes”, Trebicka ishte kandidat për çmimin “Aktori më i mirë mbështetës” në Festivalin Ndërkombëtar të Teatrit Eksperimental në Kajro. Ka luajtur edhe në disa filma, ndër të cilët vlen të përmenden “Ëndërr për një karrige” dhe “Koncert në vitin 1936”. Është nderuar me titullin “Artist i merituar”

ALMA MILE
Panorama

[Uriel]

Një ikonë e Teatrit Kombëtar dhe kinematografisë shqiptare, një prej figurave më të ndritura të një brezi të artë aktorësh, Roland Trebicka, u nda nga jeta ditën e sotme.

Ishin familjarët e Artistit të Merituar, ata që lajmëruan se zemra e 65-vjeçarit pushtoi së rrahuri rreth orës 17:00.

I përjetësuar në teatër, me role si Jovan Bregu tek “Pallati 176”, Trebicka vuante prej kohësh nga një sëmundje e rëndë.

I lindur në qytetin e Korçës në vitin 1947, Trebicka mbahet mend për dhjetëra role mjeshtërore, në filma si “Debatiku”, “Koncert në vitin 1936” apo në komedi si “Pallati 176”, “8 persona plus”, “Berberi i Seviljes” dhe shumë të tjera.

Homazhet për Trebickën do të mbahen ditën e nesërme, e enjte 7 mars, nga ora 11-13, në Teatrin Kombëtar.

T-CH