Enver Hoxha planifikonte ta sulmonte Jugosllavine

[dielli1]

Se enver hoxha(me shkronja te vogla duhet te shkruhet ky emer gjakpires i popullit te tij)nuk kishte plane per te sulmuar jugosllavine flasin faktet se aj as qe kishte kohe te merrej me sulme ndaj shteteve tjara,ngase,planet e tij te vetme ishin forcimi i diktatit te tij ne te gjitha fushat.

Planet e tij te para pas luftes(e qe zgjaten deri ne ngordhjen e tij)ishin zhdukja e njerezve te "rrezikshem",ja fdisa fakte qe tregojne preukopimet etij per
"kosoven dhe viset tjera Shqiptare":

Ne vitin 1947,prej urdherave te tij u burgosen4749 persona,ndersa numri i te te ekzekutuarve arriti ne 4488 njerezve...Pastaj,faza e dyte(1949-1961),prioriteti i tij kryesor ishte forcimi i shtetit(siq shprehej aj)porse e verteta ishte se aj nuk bente tjeter vetemse e ngriste personalitetin e tij.
n kete faz,pikerisht vjeti 1950,gjeti 7168 denime me burg,2000 denime me internim,dhe 928 denime me ekzekutim.Mandej,fillon"revolucioni kinez"ne shqiperi,ku gjithashtu pati denime e persekutime te llojllojshme,si ekzekutimi i 139 njerezve(kundershtare politik te enverit),ndrsa ne burgje politike numri i te denuarve politik arrinte numrin 5000.Kjo ishte ne pika shkurt"sulmimi"i jugosllavise,ose shprehur qart,se enveri nuk kishte te tjera plane....

[dielli1]

U mbeta"borgj"shkrues've te kesaj teme,prandaj e pas te udhes qe te jap ne teresi nje permbledhje te te bemavet te ketij njeriu djall,qe sias klyshve te tij paska patur plane te sulmoj jugosllavine.Ose,per te qene me i"bute"ne te shkruar,mundohen ta ngre ne piedestal kete figure ujku qe hengri edhe kelyshet e vet.
Nga burime te sakta:enver hoxha,ishte aj qe i printe"valles"duke eliminuar Shqipetaret te cilet nuk mendonin si aj.Burime nderkombetare kan arritur perfundimin se qe nga 1940,e deri ne perfundimin e rregjimit te partis shtet komuniste_te punes,Shqiperija pati rreth 700 mije te burgosur,te vrare dhe te interrnuar.Shifer kjo qe eshte katastrofale per nje vend me 1.2 milion banore ne vjetin 1944,kur rregjimi erdhi ne fuqi,dhe me 3.2 milion kur rregjimi ra nga fuqija.Pra,e gjithe kjo popullsi e burgosur e internuar dhe e ekzekutuar,ishin njerez qe nuk bene gje tjeter perpos qe kishin mendimin ndryshe.Shifrat flasin per 5127 meshkuj dhe per 450 femra te ekzekutuar gjat ketij rregjimi.Mandej,neper gjyqet speciale,kaluan 26780 meshkuj dhe 7367 femra.Per gjat turturave te paskrupull'ta neper burgje gjeten vdekjen 1988 meshkuj dhe 77 femra.Eshte per tu theksuar se nga(te pakt)ata qe mbijetuan vdekjen e ketyre torturave mbeten 310 persona te cileve u kishin humbur ndjenjat pergjithmone,pra ngelen te semure mendore te perjeteshem.

Nga kampet e posaqme te interrnimit kemi rreth 48000 meshkuj dhe rreth 10793 femra,te gjithe keta ishin familjare te disidenteve politike.vlen per tu theksuar se mbi 7000 prej ture(pra ketyre qe ishin neper kampe)vdiqen ne kushte mizore....


E more"te nderuar"po enveri nuk ishte kohe per plane te tjera,po sido qe te jete vazhdoni ju me avazin tuaj,porse kete njeri kurr nuk do ta ngrisni,dhe ne asnje menyre ky"njeri"ujk,nuk do kete vend per te mire ne historine tone...

.

[Roland12]

Politika e nje shtetl ndryshon Ndaj Dhe plani I hoxhes Ndaj jugosllavise ndryshoi. Dikur donte te ishte aleate e me vone ta sulmonte. Pritej shperberja e jugosllavise pas vdekjes se titos. Por nuk ndodhi ago qe pritej,Dhe nodhi qe jugosllavia mbijetoi por Jo per shume. Le te Marin politiken e USA me nje shtet irakun dikur aleate me vone armiq e sot miq. Po te mos kish te ndjekur politiken e miqesise me yugosllavin ne 44 e 46 shqiperia do Ndahej mes greqis Dhe jugosllavis. Por duke kujtuar se shqiperia ishte e tyre Russia jugosllavia mbeshteten mos ndarjen e shqiperise . Eshte kollaj te flasesh sot pa analizuar faktorin politik te kohes, ate ekonomik, is Dhe politiken e vendeve fqinje ndaj shqiperise ne ate moment kohor. Armikun mund ta kesh inat po hakun mos ia ha thote populli. Kishte te meta enveri me thes po ne politiken e jashteme Per shqiperine ka bere te pamunduren Dhe per qeshtjen shqipetare si pas mundesive te kohes

[dielli1]

Politika e nje shtetl ndryshon Ndaj Dhe plani I hoxhes Ndaj jugosllavise ndryshoi. Dikur donte te ishte aleate e me vone ta sulmonte. Pritej shperberja e jugosllavise pas vdekjes se titos. Por nuk ndodhi ago qe pritej,Dhe nodhi qe jugosllavia mbijetoi por Jo per shume. Le te Marin politiken e USA me nje shtet irakun dikur aleate me vone armiq e sot miq. Po te mos kish te ndjekur politiken e miqesise me yugosllavin ne 44 e 46 shqiperia do Ndahej mes greqis Dhe jugosllavis. Por duke kujtuar se shqiperia ishte e tyre Russia jugosllavia mbeshteten mos ndarjen e shqiperise . Eshte kollaj te flasesh sot pa analizuar faktorin politik te kohes, ate ekonomik, is Dhe politiken e vendeve fqinje ndaj shqiperise ne ate moment kohor. Armikun mund ta kesh inat po hakun mos ia ha thote populli. Kishte te meta enveri me thes po ne politiken e jashteme Per shqiperine ka bere te pamunduren Dhe per qeshtjen shqipetare si pas mundesive te kohes

Roland,une nuk po ja ha hakun(qe thua ti)porse ua solla ne"piate"ate qe ka bere.........

[Brari]

mir e ka dielli..

[Sami Hyseni]

Ja... "nja dy-tri thermija"ne pjaten time", te realitetit te asaj kohe..., per ty dielli, nga une "kelyshi i atij regjimi"...(faleminderit per kete epitet qe ma bene mua, por mallku qofsh, per ate se ia bene Jusuf e Bardhosh Gervalles, Kadri Zekes e shume e shume veprimtarve te tjere te levizjes per Bashkimin Kombetar te asaj kohe).

Lexo deshmite, per TRADHETINE qe benin shqiptaret, per ta rrezuar kete pushtet, me qellim te ndarjes e coptimit te Shqiperise sipas deshirave Sllavo-Greke;



Majkëll Burk, ishte emri i agjentit të CIA-s që publikon këtë fakt në ditarin e tij. Burk është futur në CIA në vitin 1951 dhe ai është i pari nga ish-agjentët sekretë që dha fakte rreth këtij plani, ku thuhet se zyrtarë amerikanë të Sigurimit kishin bërë plane për të eliminuar ministrin e Brendshëm të asaj kohe, Mehmet Shehun. Në fletët e ditarit shkruhet se këtë plan Burk e kishte diskutuar edhe me një emigrant shqiptar, emigrant zogist me pseudonimin Xhorxh. Nga shënimet e agjentit mësohet se amerikanët ia kishin frikën ashpërsisë së Mehmet Shehut si ministër që kishte në varësi policinë sekrete shqiptare. Burk, i intervistuar rreth 20 vjet më parë ka vlerësuar Mehmet Shehun si një njeri i zgjuar e dredharak, “Mehmet Shehu ishte një bir kurve”, ka thënë Burk. Po ashtu, Burk mendonte se kjo ishte njëra anë se nga ana tjetër, Sigurimi Shqiptar ishte pengesë serioze për veprimtarinë e agjentëve amerikanë në Shqipëri dhe njerëzve të rekrutuar nga këta të fundit. Burk ka dëshmuar se operacioni ishte planifikuar të kryhej nga shqiptarë etnikë. Pra, këta të fundit do të kryenin edhe vrasjen e parashikuar. Personat e besuar do të fluturonin dhe hidheshin në Shqipëri me një aeroplan çarter që do të nisej nga Greqia. Një major amerikan do të shërbente si ndërlidhës për fluturimin e vrasësve.
Lufta e Ftohtë
Gjatë Luftës së Ftohtë, Burk kryesoi pjesën amerikane të një projekti të përbashkët amerikano-britanik, që kishin qëllim përmbysjen e sistemit të Enver Hoxhës. Projekti u emërua me emrin kod “FIEND”. Dokumentet e kohës tregojnë se planet për Shqipërinë përfshinin një operacion me katër faza që fillonte me ngritjen e një komiteti publik të politikanëve antikomunistë në mërgim. Kjo përpjekje duhej të shoqërohej me misione agjentësh besnikë, që do të nxisnin shpërthimin e një kryengritjeje të armatosur. Faza finale e operacionit do të ishte pushtimi i Shqipërisë nga afro 1 mijë emigrantë shqiptarë, të cilët do të pasonin kryengritësit. Në ditar, Burk ka bërë përshkrime të sakta për mënyrën se si ai e organizoi stërvitjen dhe armatosjen e agjentëve, të cilët u hodhën me parashutë në Shqipëri, duke filluar nga nëntori i vitit 1950. Në këtë kohë, sipas Burk, u realizua faza e katërt e operacionit. Ndërsa sipas tij, i gjithë projekti “FIEND” do të ndihmohej edhe nga shërbimet sekrete të Greqisë, Jugosllavisë dhe marina italiane. Projekti do të përfundonte në vitin 1954. Në të vërtetë, ky plan i koduar përfundoi në fund të vitit 1954, kohë kur u kap edh grupi i fundi i përgatitur nga CIA. Ky grup u ekzekutua nën akuzën e rëndë të spiunazhit.
Operacioni “SORBONE”
Pjesë e planit “FIEND” ishte dhe komploti për eliminimin e Mehmet Shehut, i koduar me emrin “SORBONE”, por që asnjëherë nuk u vu në jetë. Një epror i Burk, në një intervistë të viti 1991, ka thënë se: “Unë isha i sigurt se vrasja e Mehmet Shehut, do të ishte mirëpritur se do të lehtësonte operacionet për përmbysjen e regjimit të Enver Hoxhës. Kujtimet e ish-agjentit Majkëll Burk ka shkruar edhe kujtimet e tij në librin me titull “një fat tmerrësisht i mirë”, që u botua në vitin 1984, pasi kaloi në filtrim e dendur të CIA-s. Është mbajtur i fshehtë plani për asgjësimin e Shehut, aq sa as Komisioni Hetimor i Senatit, nuk zbuloi dot në mesin e viteve ‘70-të skemën e vrasjes së Mehmet Shehut. Dorëshkrimet e Burkut ofruan për herë të parë një pasuri detajesh për operacionet e hershme të CIA-s, të cilat pothuajse nuk janë vënë re nga historianët deri në vitin 1985, kur Majkëll ka depozituar koleksionin e vet në librarinë e Universitetit të Bostonit.
Gjatë viteve ‘80-të, CIA iu drejtua dy herë Gjykatës Federale të Apelit, për të ruajtur sekret dokumentet e planit për Shqipërinë. Agjenti Burk që kishte shërbyer në CIA që pas vitit 1950 vdiq nga kanceri, në vitin 1987, pasi kishte hequr dorë nga nënshtetësia amerikane.
Dështimi i CIA-s dhe MI6, e fundit banda e Hamit Matjanit

Nga fundi i marsit të 1953-it, Zenel Shehu, dërgoi një radiogram, ku kërkonte të dërgonim me urgjencë, Hamit Matjanin, për t’i kaluar një pjesë të forcave në Shqipërinë e Mesme. Qendra e Zbulimit Amerikan ishte dakord për dërgimin e Hamit Matjanit, pranë Zenel Shehut, me qëllim që të verifikonte gjendjen në vend. Hamit Matjani kishte hyrë dhe kishte dalë në Shqipëri 15 herë, duke filluar nga 1947-a. Ai me grupin e tij të vogël, kishte rënë në përpjekje me dhjetëra herë me forcat e ndjekjes dhe gjithmonë kishte dalë fitimtar. Hamit Matjani, u kishte shpëtuar me qindra kurtheve dhe pritave, pa i hyrë gjemb në këmbë. Ai kishte organizuar një rrjet të madh informatorësh, në radhët e policisë dhe të Sigurimit. Hamiti ishte kthyer në mit dhe shpeshherë forcat e ndjekjes i hapnin rrugë, për t’iu shmangur përplasjes me të. Ai, ishte trim, i zgjuar, i shpejtë dhe dinak. Shefat e zbulimeve amerikane, angleze dhe greke, e quanin të pakrahasueshëm për luftën guerile. Nikol Bethel, e quan Hamit Matjanin “Robin Hudin shqiptar”. Zbulimi amerikan vendosi dekantimin e Hamit Matjanit, së bashku me Naum Sulën dhe Gani Malushin, ditën e 1 majit të 1953-shit, në Gurin e Vashës, afër Martaneshit. Ishte hera e parë që Tigri (pseudonimi i Hamitit) do të desantonte nga ajri. Ai do të zbriste në një zonë, që nuk e njihte. Dyshimet filluan t’ia brenin zemrën, por nuk e dha veten dhe s’e kundërshtoi urdhrin. Forcat e Sigurimit ishin përgatitur me kohë për dasmën e madhe. Ata mezi po prisnin ta futnin në kafaz Tigrin, që u kishte sjellë aq shumë telashe. Sipas planit të përgatitur nga koloneli rus, Sokolov, në duart e shtetit shqiptar, duhet të binin edhe mbeturinat e avionit që do të sillte desantët. Avioni i rrëzuar do të ishte provë e pakundërshtueshme për “demaskimin” e imperializmit amerikan. Për ta realizuar ëndrrën e Solokovit, në Kaptinë të Martaneshit, u vendosën 100 gryka zjarri, të artilerisë kundërajrore. Pasi të hidheshin desantët, do të hapej zjarr për të rrëzuar avionin. Si duket, pilotët polakë e nuhatën me intuitë kurthin e ngritur. Ata e ulën avionin në një kuotë shumë të ulët dhe ikën duke vrapuar drejt luginës së Librazhdit. Artiljerët mbetën me gisht në gojë, se nuk kishin kë të qëllonin. Hamit Matjanin e kapën me tradhti. Tradhtia ka marrë kështjella dhe ka vrarë mbretër dhe perandorë. Më 1 janar 1954, Radio Tirana dha lajmin e bujshëm se Zenel Shehu, Hamit Matjani, Halil Branica, Naum Sula dhe Gani Malushi kishin rënë në kthetrat e Sigurimit të Shtetit. Në prill të 1954, u organizua në Tiranë gjyqi teatral, që dënoi me vdekje në litar “Robin Hudin” shqiptar, Hamit Matjanin. Të tjerët u dënuan me vdekje, me pushkatim dhe u ekzekutuan, afër Urës së Beshirit, me gjithë premtimin e dhënë se do u falej jeta, po të bashkëpunonin me Sigurimin. Ramiz Alia, gënjen paturpësisht, kur thotë në librin e tij “Unë, Ramiz Alia dëshmoj për historinë” se Zenel Shehu, u lirua nga burgu, pas disa vjetëve burgimi.
Nikolas Bethel pohon: “Pavarësisht nga tradhtia e Filbit, njerëzit e M16 duhet ta kishin parë më me seriozitet, se si shkonin punët me operacionin shqiptar. Ata duhet ta kishin abortuar projektin, duke shpëtuar jetët e njerëzve të implikuar”. Merita e madhe për dështimin e operacionit “VALUABLE”, i përket spiunazhit sovjetik. Ai mblodhi informacionet qysh në embrion të operacionit dhe me anë të këshilltarëve sovjetikë, pranë Ministrisë së Punëve të Brendshme shqiptare, ndërtoi një seri planesh, për dështimin operacionit. Më dëmprurësi ishte operacioni për futjen e oficerëve të Sigurimit Shqiptar, në organizatën klandestine “Fronti i Rezistencës”. Nën drejtimin e Kadri Hazbiut, zëvendësministër i Punëve të Brendshme (1949-1953), u krijuan disa “banda” me oficerët më besnikë dhe më me përvojë të Sigurimit të Shtetit. Me anën e këtyre “bandave”, u arrestuan shumë nga të arratisurit, që vepronin në Shqipërinë e Mesme dhe Verilindore. Në grackën e “bandave”, ranë dhe shumë desantë të ardhur nga jashtë shtetit. Për një periudhë 4-vjeçare (1949 - 1953), “bandat” provokuan disa mijëra familje shqiptare, që dyshoheshin, se mund të ktheheshin në strehë për të arratisurit dhe për desantët që vinin nga jashtë. Si rezultat i operacionit të “bandave”, u pushkatuan 300 shqiptarë të pafajshëm, u dënuan me dënime të rënda 1200 veta dhe u internuan 500. Terrori i padëgjuar komunist, i ushtruar nga Sigurimi i Shtetit dhe organet e tjera të diktaturës, tjetërsuan njeriun shqiptar. Trimëria ishte kthyer në frikë. Mikpritja dhe besa tradicionale e shqiptarit ishte zëvendësuar me tradhtinë. Frika e detyronte nënën të kallëzonte birin e vetëm, vëllai denonconte vëllain dhe gruaja burrin. Spiunllëku, i quajtur “vigjilencë”, u shndërrua në virtyt. Atij i këndoheshin himne. Thureshin poema dhe i ngriheshin monumente. Në këtë “klimë” u organizua operacioni “VALUABLE”, që ishte destinuar të dështonte. Një nga krerët e emigracionit shqiptar, Abaz Ermenji, ka pohuar: “Desantët shkonin në Shqipëri, si cjapi te kasapi. Aleatët tanë donin ta përdornin Shqipërinë, si kafshë eksperimentale, pa u shqetësuar për humbjen e njerëzve”. Drejtori i përgjithshëm i CIA-s, Alem Dalles, kur u njoftua për dështimet e operacionit “VALUABLE” u përgjigj: “Të paktën jemi duke fituar përvojë për luftën e ardhshme”. Në fillim të vitit 1954, shefi i CIA-së, Xhon Harrison, shkoi në Londër dhe njoftoi M16 Britanike se “operacionet për rrëzimin e sistemit komunist në Shqipëri, do të merrnin fund menjëherë”. Po atë vit, u mbyll “Kompania shqiptare 4000”, me bazë afër Mynihut dhe “Sholsi” i Heidelbergut. Gjithashtu, u mbyll, baza e CIA-s në ishullin Panagias të Korinthit, ku stërviteshin desantë shqiptarë. Xhon Kegan, një specialist britanik i mbrojtjes, duke u folur për operacionin “VALUABLE” e quan atë: “Një tregim makabër, në dritën e perceptimit të sotëm”.

Akuzat e Enver Hoxhës për Mehmet Shehun

Mehmet Shehu, më 1972-in shkoi në Paris për një operacion, i shoqëruar po nga ai ekip që e shoqëroi në OKB dhe me të shoqen, Fiqret Shehun. Atje mori kontakt me një personalitet të CIA-s amerikane, i cili tha: “Ç’po bën, u plake, duhet të veprosh!” Mehmet Shehu i raportoi atij për gjendjen dhe për komplotet që po përgatiteshin (nga Beqir Balluku e Abdyl Këllezi me shokë). CIA e rekomandoi të veprojë, por pa u komprometuar ai vetë. I dha tri variante për eliminimin e Enver Hoxhës:
1)me aksident automobilistik; 2)atentat me pushkë nga larg; 3) me helmim me veprim të vonuar. Iu la në dorë Mehmet Shehut të vinte në veprim atë variant që do të gjente më të mundshëm.
Nëpërmjet Feçor Shehut, të njëjtat udhëzime i erdhën Mehmet Shehut dhe nga UBD-ja jugosllave, e cila ishte plotësisht në ujdi me CIA-n. Në Paris, Mehmet Shehu iu dha edhe një radio e sofistikuar për komunikim , marrje dhe dhënie, që e instaloi në shtëpi dhe e vuri në funksionim djali i tij i madh, i cili ishte inxhinier ekonomik. Në fakt, Mehmet Shehu e kishte kthyer e do ta kthente të gjithë familjen në një çerdhe agjentësh, në një familje gjarpërinjsh. Siç thamë, Fiqret Shehu ishte rekrutuar që gjatë luftës nga Dushan Mugosha dhe mbante pseudonimin agjenturor FISARI pa bërë supozime të tjera se çfarë mund të kishte bërë ajo më parë kur kishte shkuar për një kurs një e dyvjeçar në Itali gjatë okupacionit; se mund të kishin bërë me të Liri Gega (e Smithi), kur ajo punonte me të në Korpusin I. Me kohë, djalin e dytë, Mehmet Shehu e kishte bërë bashkëpunëtor dhe, kur shkonte jashtë, (sidomos, kur shkoi për studime në Suedi) e vuri në lidhje me CIA-n dhe e përdori si ndërlidhës. Kurse djalin e vogël dhe të shoqen e tij e aktivizoi në drejtim të një ambasade të huaj në Tiranë.
Mehmet Shehu u urdhërua, pra, nga CIA amerikane të thurte planet konkrete për përmbysjen e gjendjes në Shqipëri, në favor të Perëndimit, të hidhte në veprim e të nxiste në këtë drejtim agjentët e njohur ose të panjohur prej tij, pavarësisht se të kujt ishin, jugosllav, grek, anglez, italian e të tjerë, por duke mos u kompromentuar ai vetë.
Shërbimet e huaja i kërkuan agjentit të tyre, Mehmet Shehut, të vepronte. UDB-ja ishte në bashkëpunim me CIA-n dhe i dinte direktivat e kësaj për likuidimin e Enver Hoxhës. Prandaj, kërkuan nga Mehmet Shehu të dërgonte urgjent në Paris të shoqen. Demonstratat ndodhën në mars, kurse ajo në prill 1981 shkoi në Paris. Iu paraqit atje një i dërguar nga Çalamani (pseudonimi i Dushan Mugoshës, i cili kishte vdekur, por “jetonte” misioni i tij agjenturor) dhe i dha helmin që duhet të përdornin imediatisht për Enver Hoxhën.
Fiqret Shehu dhe Mehmet Shehu kishin rrahur së bashku mendimet se kur, ku dhe si do të vepronin me variantet që u kishte sugjeruar CIA dhe kishin gjetur si më të mundshmin helmimin me veprim të zgjatur që mund të realizonim kur venim e vinin në vizita te njëri-tjetri. Aksidenti automobilistik përjashtohej në kushte që udhëtoja, kurse atentati me pushkë ishte me shumë bujë e me rreziqe të papritura.
Varianti që i dhanë jugosllavët Mehmet Shehut, që të vepronte menjëherë dhe shpejt e gjeti atë të papërgatitur. Mehmet Shehu pati frikë. Nuk i pëlqeu kjo vënie e të dyja këmbëve në një këpucë. Prandaj iu drejtua padronit të madh, CIA-s amerikane. Fiqret Shehu filloi të vizitojë kryeqytetet e Evropës, Vjenën, Stokholmin, Kopenhagën. Ajo u takua dhe në Stokholm edhe në Danimarkë më përfaqësues të CIA-s, ku parashtroi mendimin e Mehmet Shehut që të mos vepronte siç kërkonin jugosllavët, me nxitim, se nuk ishin përgatitur mirë; helmimin ose likuidimin fizik të Enverit ta linin për në mars 1982 (gjatë pushimeve dimërore), kurse deri atëherë mund të ndërmerrnin ndonjë veprim që mund të sillte ndonjë përçarje në parti dhe nxitje të elementit liberal. Përfaqësuesi i CIA-s u mor vesh në qendrën e tij dhe, në takimin e dytë, tani në Danimarkë, u dha miratimi për variantin e Mehmet shehut.
Në këtë kuadër, Mehmet Shehu bëri fejesën e djalit me vajzën e një familjeje, në rrethin e së cilës kishte 6-7 kriminelë lufte, të arratisur, ndër ta dhe agjentin e njohur të CIA-s, Arshi Pipën. Një fejesë e tillë nuk mund të mos tërhiqte vëmendjen e opinionit, përkundrazi, ajo bëhej pikërisht me qëllim që të tërhiqte vëmendjen, të bënte bujë dhe, po të pranohej nga partia, do të vinte përçarja, liberalizimi edhe në të tjerë, në parti, në rini etj. Po të mos pranohej nga partia, do të merreshin masa ndaj Mehmet Shehut, natyrisht, jo me burgosje, por me ulje në përgjegjësi, me mënjanim ose me përjashtim nga partia. Kjo mund të bënte bujë dhe jugosllavët mund ta përdornin, sikurse u duhej, për qëllimet e tyre propagandistike, për diskreditimin e udhëheqjes së Partisë së Punës të Shqipërisë e sidomos, të Enver Hoxhës, i cili, siç kanë përsëritur vazhdimisht, ashtu si Stalini, apo, “po elimino” bashkëpunëtorët e vet.
Por planet nuk u realizuan dot ashtu siç kishte menduar Mehmet Shehu. Ndërhyri partia menjëherë, fejesa u prish, Mehmet Shehu u kritikua nga shokët për këtë gabim të madh politik, iu kërkua të bëjë autokritikë të thellë për të gjetur burimet e një gabimi të tillë dhe u la që kjo të bëhej pas Kongresit të 8-të Partisë. Ai këtë se priste. U mundua të bëjë disa gabime të tjera: la krejt pas dore raportin e tij për në Kongresin e 8-të të Partisë, e paraqiti këtë vonë dhe me gabime politike flagrante, që Byroja Politike ia hodhi poshtë. Mehmet Shehu kërkoi të bënte “autokritikë” në kongres për fejesën e djalit (qëllimi i tij ishte të shkarkonte turbullirë në kongres), por edhe kjo iu refuzua. Në kongres ndenji kastile si “i vrarë e fajtor”, gjë që ra në sy të delegatëve e të telespektatorëve, sa që filluan të pyesnin njëri-tjetrin.

[Sami Hyseni]

E. Michael Burke
From Wikipedia, the free encyclopedia
Edmund Michael Burke (August 6, 1916–February 5, 1987) was a U.S. Navy Officer, O.S.S. agent, C.I.A. agent, general manager of Ringling Bros. and Barnum & Bailey Circus, CBS executive, President of the New York Yankees, the New York Knicks, New York Rangers and Madison Square Garden....

...C.I.A.

When Burke's screenwriting career didn't pan out he was recruited into the C.I.A. after lunch in the Algonquin Hotel [13] serving in Rome and other parts of Europe for five years. Burke was allowed to use the cover of working for Warner Brothers whilst he was doing various scouting and liaison missions in Europe.[14] Using his experience with French Resistance groups in the War, Burke was given the mission to "Recruit a limited number of refugees, train them as agents and place them clandestinely back on their native soil. There they would seek out any incipient resistance elements that might exist" behind the Iron Curtain.[15]
In 1949 he replaced Robert Low as the American officer in charge of setting up paramilitary and political operations in Albania.[16][17] Following Albania Burke worked on Polish anti Soviet resistance operations and tested Soviet radar capabilities by using Polish pilots.[18]
Burke served as an intelligence and special operations adviser to John J. McCloy, the United States High Commissioner in Germany, from 1951 to 1954.[1]

[dielli1]

O Sami hyseni,nuk jam une qe shtova asnje pike a presje rregjimit te enver hoxhes,te gjtha ato qe solla ishin dhe jane fakte te gjalla,porse ne ato kohe qe ndodhen u mbuluan nga nje propagande marramendese....Pastaj,per burrat si vellezerit Gervalla e te tjere secili nga ne ndjen rrespekt per ta....Porse edhe Gervallajt(qe ndjese paqin)edhe shume te tjere pote ishin gjalle nuk do te krenoheshin per te bemat e enverit,porse ishte propaganda e rtsh,se qe indoktrinonte masat si ne Shqiperi,ashtu edhe tek Shqipetaret ne ish jugosllavi.Per te tu dukur keto fjali qe solla me te qarta:
Pothuajse e gjithe rinija kosovare(por edhe shume sish ne mal te zi e maqedoni)duartrokisnin ato kohe te enver hoxhes,porse keto duartrokitje dolen te ishin shterp,ngase ky fare enveriveq kundershtareve"hante edhe kelyshet e tij".Keto te bema te enver hoxhes populli i Shqiperise se burgosur nga partija shtet i dinte,porse nuk kishte mundesine ta permbyste nje pushtet te tille qe kontrollonte edhet te"rrahurat e zemres"te secilit qytetar.E ne anen tjter per pjeset Shqiptare jasht keti rrexhimi sundonte nje propagand e fuqishme,ku secili Shqipatar i qfare do shtrese qoft(flas shumica)ndjente krenari"per perparimet e Shqiperise".Mirepo nga fundi i keti shkrimi po shtoj edhe nje fjali:
...nuk eshte i varfer(intelektualisht)njeriu qe nuk i din gjerat ate dite,ate muaj,ato vjet,porse i verber dhe i vobekt mentalisht eshte aj njeri qe nuk meson kurr.

Sepse ne do ta pranosh,shumica e asaj rinije te ateheshme kosovare etj,qe duartrokiste enver hoxhen dhe ngritej ne kemb perpara televizionit kur dilte enver hoxha,dolen te zhgenjyer me tu hapur kufinjt,e njeri nga keta jam edhe une....E ti mallko sa te duash,porse qe te fshihet brutaliteti i enver hoxhes kundrejt popullit te"tij"te pafajshem nuk fshihet...

...

[Bajraku]

Me nëndetësen “105”, notuam 22 ditë nën ujë si sfidë ndaj kërcënimit sovjetik e amerikan


Ishin vitet kur Shqipëria kishte vetëm 15 vite që kishte dalë fituese prej luftës Nacional-Çlirimtare anti-fashiste e anti-naziste dhe vetëm 9 vite nga shkëputja prej ish-Bashkmit Sovjektik. Ish-udhëheqësi fuqiplotë Enver Hoxha, në emër të popullit shqiptar, kishte vendosur që Shqipëria të bëhej dhe të mbetej “fanar ndriçues” në botë, besnike në rrugën e Marksizëm-Lenizimit. Ishte koha e pas 9 viteve, kur Shqipëria kishte realizuar me sukses betejën e madhe me BRSS për nëndetëset, të cilat ishin ankoruar në Vlorë, si ndihmë ushtarake e sovjetikëve, por që në fakt, sipas shtetit shqiptar të atyre viteve, kishin si qëllim “pushtimin” e Shqipërisë. Në momentin kur Bashkimi Sovjetik, luftonte të realizonte planin e vet strategjik ushtarak dhe ekonomik, për ta bërë Shqipërinë “koloni” të saj, Enver Hoxha kishte deklaruar publikisht në mbledhjen e 81 partive në Moskë, se do të mbetej shtet i pavarur, qoftë edhe sikur “populli të hante bar”. Në kujtesën e shqiptarëve, ndarja e Shqipërisë së Enver Hoxhës, me Bashkimin Sovjetik të Hrushovit në vitin 1960 e më pas, madje deri sot, ka si “ditar” betejën e nëndetëseve e cila ka si simbol “Nëndetësen 105”. Lidhur me ato momente të luftës politike e ushtarake, flet Aleko Pojani, ish-komandanti i “Nëndetëses 105”. Ditari i Aleko Pojanit, sjell krejt historinë reale të shërbimit të nëndetëseve shqiptare, të cilën do ta botojmë në vazhdim. Në numrin e sotëm, ish-komandanti i “Nëndetëses 105” Aleko Pojani, rrëfen për gazetën “SOT”, një nga momentet e vitit 1969, kur ekuipazhi i marinës nënujore qëndroi 22 ditë me shërbim e mision luftarak në thellësi të detit me “Nëndetësen 105”, duke demonstruar krenarinë dhe forcën detare ushtarake të shtetit shqiptar, përballë revizionistëve sovjetikë dhe imperialistëve amerikanë.

- Zoti Pojani, së bashku me ekuipazhin tuaj, ju keni qëndruar 22 ditë nën ujë, me “nëndetësen 105”, për çfarë kohe bëhet fjalë?

Ishte fundi i muajit qershor 1969. U njoftova nga komandanti i brigadës, Dashamir Ohri, që nëndetësja e parë (105) të përgatitej për një lundrim të gjatë nën ujë. Kjo ishte një përvojë krejt e re e pa provuar ndonjëherë prej nesh. Rrjedhimisht e pa njohur më parë, që kërkonte angazhimin për t’u përgatitur seriozisht. I vetmi lundrim i gjatë nën ujë, në kufijtë e autonomisë të nëndetëses së këtij projekti në brigadën e nëndetëseve, ishte kryer në muajin dhjetor 1959, me nëndetësen e 4-ërt, por me ekuipazhin rus, të komanduar nga komandanti i saj Kozllovi, në detin Mesdhe. Natyrisht, ky lundrim ishte një shembull i mirë, por jo e gjithë përvoja e tij, mund të merrej për bazë, në përgatitjen e lundrimit tonë. Kjo për faktin, sepse ndërsa lundrimi i kryer nga nëndetësja e 4-ërt ishte bërë në periudhën e freskët të vitit dhe kur nëndetësja ishte e re, me “moshë” vetëm 3 vjeçare. Sipas planit, lundrimi ynë do të kryhej nga fillimi i muajit gusht, pra në periudhën e nxehtë të vitit, në një mikroklimë krejt tjetër, shumë më të vështirë dhe mbi të gjitha, me një nëndetëse 10 vjet më të madhe në moshë. Gjatë periudhës dhjetëvjeçare e komandimit të nëndetëses, kisha akumuluar jo pak përvojë për drejtimin e saj, por isha i ndërgjegjshëm dhe e pranoja, se dijet e mija në këtë fushë ishin shumë të kufizuara dhe, patjetër lipsej të kërkoja me ngut materiale për t’u thelluar në të gjitha drejtimet. Mbaja mend, që në Akademinë Ushtarake në Tiranë, nuk e di në çfarë rruge, vazhdonte të hynte tek ne revista “Morskoj Sbornik”, që me ç’ka kisha vënë re vite më parë, në përmbajtjen e saj mund të kishte edhe shkrime për këto probleme. Duke shfletuar koleksionin e kësaj reviste, munda të gjej disa numra, të cilat paraqisnin interes dhe trajtonin probleme për këto çështje, ose të përafërta. M’u dha mundësia t’i marr ato dhe t’i përkushtohesha studimit të tyre, duke nxjerrë shënimet e nevojshme për probleme nga më të ndryshmet, që mund të shërbenin gjatë organizimit dhe zhvillimit të një lundrimi të tillë.

- Si nisi dhe si eci udhëtimi me nëndetëse, cilat janë detajet e udhëtimit 22 ditor?

Në orën 7.30 minuta të datës 9 gusht 1969, filloi përgatitja e nëndetëses për lundrim. Në orën 8.30, nëndetësja u shkëput nga bankina dhe kaloi në poligonin e diferentimit, ku komanda, ’’Nëpër vende qëndroni për zhytje’’, tërhoqi vëmendjen e gjithë efektivit. Tashmë, mua më ishte bërë shprehi, që sa herë dilja në det, para zhytjes e ledhatoja atë në urën e komandimit, ose në grykë-hyrjen e sipërme të kabinës luftarake. Kjo shprehi, nuk ishte aspak spontane, ajo kishte një domethënie të rëndësishme për mua. Më kujtohej në çast, duhet të ketë qenë muaji mars i vitit 1964, kur mbasi kishim përfunduar përpunimin e gjithë elementëve të planëzuar nën ujë, do të dilnim në sipërfaqe. Në periskop vura re, që në sipërfaqe ishte një mot i tërbuar jashtë mase, ndikimin e të cilit e kisha ndjerë ende pa dalë, qysh në thellësinë 25 metra, ku animi shkonte në 4-5 gradë. U shtriva në kurs veri dhe dhashë urdhër të bëhej gati dizeli i djathtë, për shfryrjen e ballastit. Sapo ishte shfryrë grupi i mesit, me hapjen e grykëhyrjes të sipërme, një kollonë uji u shkarkua menjëherë në postin qendror. U ngjita sakaq në urën e komandimit, i lagur nga koka tek këmbët dhe vala e dytë, që e kalonte lartësinë e urës, më ngriti peshë në ajër dhe më nxori jashtë bortit. Nuk mund ta përfytyroj, si arrita të pushtoja fort me të dy duart mbajtësen anësore dhe t’a shtrëngoja me dhimbje të jashtëzakonshme, për të përballuar atë tërheqje masive të valës. Fati që edhe këmbët e mija ishin mbështetur mirë në shkallët jashtë bordit, dhe u bënë faktor i rëndësishëm, në atë moment të luftës për të jetuar. Sapo përballova atë valë në largim, u ngjita me shpejtësi dhe vala pasardhëse më mbuloi tashmë brenda kufizimit të kabinës luftarake, duke u mbajtur fort tek timoni. Po afronte mesnata, që sinjalizonte përfundimin e ditës së tretë të lundrimit, por njëkohësisht, dhe ditën e parë të kalimit në regjimin e ushqimit të konservuar. Ishin dukur tek tuk shenjat e para të çrregullimeve organike, vërtetë të vogla, por evidente përsa i takonte gjendjes shëndetësore të ekuipazhit. Do të duheshin të paktën edhe 3 – 4 ditë, që të përfundonte periudha e ambientimit të organizmit me gjendjen e re, që diktonte lundrimi i gjatë nënujor. Si periudha fillestare, ashtu dhe ajo e ambientimit, lidheshin ngushtë me faktorin e temperaturës, që arrinte në vlera minimale deri në 40° në lokalin e parë, të shtatë dhe të tretë, dhe 43°- 45° në lokalet e tjera, ndërsa lagështia e ambientit, mbi 80% në lokalin e parë, të tretë dhe të shtatë. Hapësira me temperaturë më të ulët në nëndetëse ishte kabina luftarake, ku shtresat e freskëta të ujit të jashtë bortit, përqafonin më afër se kudo, pjesën e trupit kryesor. Përveç këtyre faktorëve, nuk mund të lije jashtë vëmendjes edhe sërën e faktorëve të tjerë, me ndikim jo të vogël, si koncentrimeve të gazrave të dëmshëm, të gazit karbonik, hidrogjenit, erërave të karburantit , bojës, djersës së trupave të efektivit, rrobave të ndotura, e mbeturinave ushqimore.

- Deri ku lundruat, me çfarë misioni dhe në çfarë situatash u gjendët?

Lundronim ne PDNU, me kurs 30 gradë, në afërsi të bregdetit italian, rreth 35-40 kabela nga bregu. Sipas llogaritjeve ne duhej të ndodheshim diku afër portit të Barit dhe lundronim në distancë të tillë nga bregu, që detyrimisht do të shikonim jo vetëm një qiell të ndriçuar, por dhe drita të qytetit. Rrotullova periskopin dhe e vendosa atë rreth 80 gradë në bortin e majtë dhe kapa menjëherë dorezën e lartësisë, që vetëm sa e ula pak më poshtë, para meje u shfaqën jo një, apo dy, por një mori dritash afër dhe larg, në det dhe në bregdet. Drejtova periskopin drejt bashit për të vrojtuar me kujdes hapësirën më të rrezikshme. Në bortin e djathtë më ra në sy lundrimi i tre anijeve, që sipas dritave të bortit, dy prej të cilave shkonin në jug dhe tjetra në veri, por në distancë rreth 40 kabela prej nesh. Kontrollova më gjatë sektorët e kiçit dhe gjithë bortin e majtë. Gjatë këtij përqendrimi, më bëri shumë përshtypje një dritë, diku në këndin kursor 150 gradë, e cila qëndronte në mënyrë statike, si gjithë dritat e tjera, dhe befas filloi të zhvendosej me shpejtësi drejt kiçit. U përqendrova tek lëvizja e saj, dhe vura re se me ardhjen pikërisht drejt kiçit tonë, ajo u stabilizua si në drejtim ashtu dhe në forcën e ndriçimit. Dukej sikur lëvizte po me kursin tonë dhe me shpejtësi të pa ndryshuar, duke u lëkundur lart poshtë. Kjo situatë që po më mbante të tendosur, vazhdoi mbi 1 minutë ose ndoshta dhe pak më shumë, pastaj drita filloi të mekej gjithnjë e më tepër. Të them të drejtën, në atë moment nuk isha në gjendje t’i jepja shpjegimin e duhur, asaj që e pashë me vëmendje, por më bëri shumë përshtypje dhe për një kohë të gjatë më mbeti mendja atje.

- Çfarë menduat në atë moment?

M’u kujtua nëntori i vitit 1961, kur brigada e nëndetëseve tona, mori pjesë në stërvitjen e Armatës për mbrojtjen në bregdet. Të gjitha nëndetëset kishin zënë rajonet e veprimeve luftarake të caktuara për secilën. Rajoni i nëndetëses së 4-ërt ishte në perëndim të rrugëve të bardha rreth 20 milje nga bregdeti, e komanduar nga shoku ynë i grupit Beqir Gërbi. Në të ishte imbarkuar edhe komandanti i brigadës Xhemal Shani, në atë kohë. Mungesa e ndërlidhjes edhe në ditën e dytë, kishte rritur së tepërmi shqetësimin e grupit operativ të komandës së flotës, që drejtonte veprimet nga Kanina. Pyetja e nëndetëseve të tjera, në se kishin dëgjuar ndonjë sinjal të nëndetëses së 4-rt, kishte marrë përgjigje negative. Rrjedhimisht, bëheshin gati listat me adresat përkatëse për lajmin e kobshëm të 60 familjeve. Kujtoj, që stërvitja e Armatës zhvillohej 6 muaj mbas largimit të rusëve, për më tepër nëndetëset ende nuk kishin përfunduar përpunimin e detyrës Nr.2, ndërsa thellësia e detit në rajonin ku vepronte kjo nëndetëse ishte 840 metra. Dërgimi në rajon i një gjuajtësi detar bëri të mundur verifikimin dhe qetësimin e situatës. Dhe veç të dëgjoje tregimin e kësaj ngjarjeje, nga ish shefi i degës politike të flotës në atë kohë, Ziqiri Meros, që i prekur tej mase, veç se fshinte herëpashere sytë e përlotur me shami në dorë.

Po më tej, çfarë ndodhi në nëndetëse?

Ishte situatë e vështirë. U shfry grupi i mesit dhe urdhërova sinjalistin Kel Jaku, të dilte menjëherë pas meje, për të vendosur antenën shufër. Me hapjen e grykëhyrjes të kabinës luftarake dhe daljen në urën e komandimit, ndesha në një cimë të tendosur, që nuk po e merrja vesh nga mbiu ajo. Mirë thonë, që çdo e keqe ka dhe të mirën e saj. Kështu ndodhi edhe me ne, patëm fatin e mirë që ra izolacioni i antenës VAN, i cili na detyroi të dilnim në gjendje pozicionale, dhe të zbulonim atë situatë sa qesharake, por edhe tepër serioze, si vetzbuluese e vendndodhjes sonë, pa çka se lundronim në thellësi 100 metra, gjoja mos diktoheshim. Lundrimi i qetë i bidonave në sipërfaqe, dhe vizimi i sipërfaqes së lëmuar të detit në atë periudhë vere, do të jepnin me saktësinë më të lartë kursin dhe shpejtësinë e lëvizjes sonë të padukshme. Mbas kësaj ngjarjeje, u bë normë që me ndalimin e dizelit në sistemin e PDNU-së, të kontrollohej me vëmendje në periskop, gjithë hapësira ujore mbas kiçit. Ajo ishte e domosdoshme, sidomos gjatë lundrimit afër bregut, por jo në pjesën qendrore të detit Adriatik apo Mesdhe. Intervistoi: Përparim Halili
http://www.sot.com.al/dossier/me-n%C...tik-e-amerikan

[xhori]

U mbeta"borgj"shkrues've te kesaj teme,prandaj e pas te udhes qe te jap ne teresi nje permbledhje te te bemavet te ketij njeriu djall,qe sias klyshve te tij paska patur plane te sulmoj jugosllavine.Ose,per te qene me i"bute"ne te shkruar,mundohen ta ngre ne piedestal kete figure ujku qe hengri edhe kelyshet e vet.
Nga burime te sakta:enver hoxha,ishte aj qe i printe"valles"duke eliminuar Shqipetaret te cilet nuk mendonin si aj.Burime nderkombetare kan arritur perfundimin se qe nga 1940,e deri ne perfundimin e rregjimit te partis shtet komuniste_te punes,Shqiperija pati rreth 700 mije te burgosur,te vrare dhe te interrnuar.Shifer kjo qe eshte katastrofale per nje vend me 1.2 milion banore ne vjetin 1944,kur rregjimi erdhi ne fuqi,dhe me 3.2 milion kur rregjimi ra nga fuqija.Pra,e gjithe kjo popullsi e burgosur e internuar dhe e ekzekutuar,ishin njerez qe nuk bene gje tjeter perpos qe kishin mendimin ndryshe.Shifrat flasin per 5127 meshkuj dhe per 450 femra te ekzekutuar gjat ketij rregjimi.Mandej,neper gjyqet speciale,kaluan 26780 meshkuj dhe 7367 femra.Per gjat turturave te paskrupull'ta neper burgje gjeten vdekjen 1988 meshkuj dhe 77 femra.Eshte per tu theksuar se nga(te pakt)ata qe mbijetuan vdekjen e ketyre torturave mbeten 310 persona te cileve u kishin humbur ndjenjat pergjithmone,pra ngelen te semure mendore te perjeteshem.

Nga kampet e posaqme te interrnimit kemi rreth 48000 meshkuj dhe rreth 10793 femra,te gjithe keta ishin familjare te disidenteve politike.vlen per tu theksuar se mbi 7000 prej ture(pra ketyre qe ishin neper kampe)vdiqen ne kushte mizore....


E more"te nderuar"po enveri nuk ishte kohe per plane te tjera,po sido qe te jete vazhdoni ju me avazin tuaj,porse kete njeri kurr nuk do ta ngrisni,dhe ne asnje menyre ky"njeri"ujk,nuk do kete vend per te mire ne historine tone...

.

nga vikipedia i ke marre keto te dhena?