Ç’qëndron pas termit “albanofobi”?

[Akili-A]

FATOS LUBONJA

Ndryshimi i gjuhës së Berishës kohët e fundit përsa i përket rritjes së retorikave nacionaliste, është komentuar shumë së bashku me përpjekjen për të gjetur origjinën e këtij ndryshimi.
Me gjithë përpjekjen nga të tijtë për ta paraqitur këtë gjuhë si në koherencë me çka Berisha ka thënë më parë, janë disa deklarime që s’lënë dyshim se kemi të bëjmë me ndryshim gjuhe, madje të vetëdijshëm, veçanërisht po të kemi parasysh mënyrën se si ka folur ai jo shumë kohë më parë për bashkimin e shqiptarëve në një shtet etnik të vetëm. Pra, ndërsa para ndonjë viti ai është shprehur se ka qenë ndër ata që dikur ka aspiruar për bashkimin e Shqipërisë me Kosovën, por se kjo tashmë është një aspiratë nga e cila duhet hequr dorë në favor të integrimit europian – gjithë duke ruajtur dykuptimësinë e shprehjes “bashkimi nëpërmjet Bashkimit Europian”, që ka qenë karakteristikë e qëndrimit të politikës shqiptare gjatë këtyre njëzet vjetëve - së fundmi Berisha foli hapur e qartë për padrejtësi që duhet ndrequr.
Edhe ballafaqimi me deklaratat e ministrave të Jashtëm të kohëve që Berisha është në pushtet e provojnë këtë ndryshim të qëndrimit të Kryeministrit.
Interpretimet/hipotezat e ndryshimit të kësaj gjuhe kanë qenë disa. Më së shumti i është mëshuar idesë se Berisha i ka theksuar tonet nacionaliste për të mos lejuar rrëshqitjen e elektoratit te Aleanca Kuqezi. Një hipotezë tjetër është ajo, sipas së cilës, dora-dorës që i rritet paranoja e pushtetit, Berisha e mendon gjithnjë e më shumë veten si udhëheqës të të gjithë shqiptarëve dhe, me rastin e 100-vjetorit, duke parë entuziazmin e madh patriotik, veçanërisht atë kosovar, iu rindezën llambat e nacionalizmit vetvetiu.
Ka një hipotezë tjetër se kjo thirrje nacionaliste është produkt i vështirësive ekonomike brenda vendit. Shkurt, është ilustrim i thënies “Nacionalizmi është streha e fundit e horrave”.
Por, të gjitha këto hipoteza ngrenë, megjithatë, një pikëpyetje. A e ka llogaritur mirë Berisha që ndërkombëtarët nuk e duan një gjuhë të tillë? Pse ai, që ka qenë gjithherë i kujdesshëm me ta, ia lejoi vetes këtë lajthitje? Këtu duhet vënë në dukje se, mu si rezultat i reagimit ndërkombëtar, ai nxitoi ta korrigjojë disi drejtimin e qitjes ditët e fundit duke thënë se Shqipëria nuk ka pretendime territoriale dhe se shqiptarët kanë një nacionalizëm me fytyrë njerëzore jo si nacionalizmat e tjerë në rajon. Po pse lajthiti ai duke mos na dhënë aspak siguri se nuk do të lajthisë përsëri?
Në këtë pikë vjen e ngrihet një hipotezë tjetër që më duhet të them se nuk e kam parë të artikuluar në shtyp dhe as që e kam nga mendja ime, por që qarkullon nëpër tryeza diplomatësh prej nga e kam dëgjuar edhe unë. Sipas kësaj hipoteze, deklaratat e Berishës u drejtohen pikërisht ndërkombëtarëve, jo shqiptarëve. Shkurt, i lodhur apo zhgënjyer me ndërkombëtarët që ia refuzojnë statusin – që do të thotë ta pranojnë kështu siç është – ai ka zgjedhur t’i shantazhojë ata: ju nuk doni të më pranoni në Europë, atëherë unë kaloj në planin B dhe ju krijoj probleme më të mëdha nga ç’mund ta mendoni. Pra, sipas kësaj hipoteze, termin “albanofobia” ai e ka përdorur jo thjesht për të përshkruar frikën e vendeve fqinje ndaj shqiptarëve, por edhe frikën e Europës për të pranuar shqiptarët në gjirin e saj. Është një hipotezë që, në një farë mënyre, është edhe pasqyrë e frikërave europiane.
Nëse do t’i besojmë kësaj hipoteze, nuk mund mos të të shkojë në mendje se ai ka dashur, në një farë mënyre, të imitojë Kryeministrin turk Erdogan, i cili, i lodhur edhe ai me pritjen e pranimit të Turqisë, ka ca kohë që flet për “islamofobi” dhe kërkim alternativash të reja ndaj asaj europiane. (Grupi i Shangait).
Përtej asaj nëse është apo jo e vërtetë kjo hipotezë, çështja që ajo ngre është, megjithatë, e madhe për fatet e ardhme të Shqipërisë dhe të botës shqiptare në përgjithësi. Nuk ka pikë dyshimi se në momentin e sotëm projekti postnacionalist i bashkimit europian po njeh ditët e tij më të vështira. Ka rryma të forta brenda shteteve europiane që flasin për dështim të tij dhe për kthim në interesa kombëtare, për dalje nga euroja, për krijime të grupimeve të tjera (p.sh. vendet e Veriut europian së bashku) dhe se kjo krizë nënkupton edhe shtyrje të afateve të integrimit për vende si Shqipëria. Pyetja që shtrohet është: a duhet të bëhen shqiptarët promotorë të një dështimi të tillë, a kanë ata interes për një dështim të tillë, apo përkundrazi, ata nuk duhet të bëjnë ç’është e mundur që të mos e braktisin këtë projekt? Sipas gjykimit tim, nëse shumë vende mund t’ia lejojnë vetes luksin që ta mendojnë veten jashtë projektit europian, shqiptarët do të ishin më të humburit me këtë. Dhe me “shqiptarët” kam parasysh edhe ata në Kosovë, që duket sikur do t’i tërhiqte me vete plani B i Berishës. Kjo jo vetëm pse në kushtet që ndodhen sot, përsa i përket ndërtimit të institucioneve demokratike, një shteti të së drejtës, shqiptarët kanë nevojë të jenë të lidhur me vendet demokratike – për lirinë dhe të drejtat e tyre më së pari – por edhe pse, e larguar nga Europa, bota shqiptare do të mbetej sot thuajse edhe pa miq. I vetmi vend mik që do të mund t’i jepte mbështetje diplomatike dhe ekonomike do të ishte Turqia, në kuadrin e rritjes së ndikimit e të fuqisë ekonomike të saj në rajon. Por, një skenar që do ta çonte Turqinë jashtë Bashkimit Europian dhe që do të acaronte marrëdhëniet me vendet fqinje të Shqipërisë në Ballkan, si Greqia, Serbia apo Maqedonia, do ta largonte Turqinë edhe nga Shqipëria, edhe nga shqiptarët që banojnë në Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi.
Prandaj gjykoj se projekti që duhet të mbështesë Shqipëria dhe shqiptarët kudo ku janë është një hyrje edhe e Turqisë në Europë, shoqëruar kjo me një proces demokratizimi të brendshëm që do të krijonte edhe një tjetër marrëdhënie me vendet fqinje. Një Shqipëri vërtet demokratike dhe e integruar në Bashkimin Europian do të ishte një Shqipëri që do të kapërcente edhe urrejtjet e vjetra ndëretnike në rajon. Kurse një Shqipëri që shkëputet nga projekti europian dhe bubrron për të gjetur mbështetje politike dhe ekonomike te shtete me standarde demokratike më të ulëta, mund t’u shërbejë vetëm qëllimeve të errëta pushtetesh jodemokratike e mund të çojë edhe në aventura nacionaliste. Duket një aventurë e pamundur, por, edhe në qoftë e mundur, s’do të ishte tjetër veçse një reminishencë e së kaluarës së errët të Enver Hoxha, kur ky, për pushtetin e tij, izoloi shqiptarët duke i lënë kaq prapa. /panorama

[Hotlani]

Ne kohet e fundit jo vetem ne shtypin ditor por ne pergjithsi eshte cfaq albanofobia.Ne asnjehere nuk u friguam nga sllavofobia dhe asnjehere nuk e beme te madhe edhe pse kemi shume fakte edhe arsye te cfaqim sllavofobine po asnjehere nuk kemi ngrit zerin kunder ketij fenomeni

[Akili-A]

Ne kohet e fundit jo vetem ne shtypin ditor por ne pergjithsi eshte cfaq albanofobia.Ne asnjehere nuk u friguam nga sllavofobia dhe asnjehere nuk e beme te madhe edhe pse kemi shume fakte edhe arsye te cfaqim sllavofobine po asnjehere nuk kemi ngrit zerin kunder ketij fenomeni

nuk u frigove??? nga sllavofobia???? wtf

[Fehmikaciu]

Albanofobia eshte nje psikoz qe krijuan ,fqinjet tane me motivazion politik,dihen rrethanat shekullore te fqinjesis,si dhe hesapet e fqinjeve tane ndaj neshe,ne kemi qene nen sundime te ndryshme nga pushtuesit,pra rethanat historike ,kan krijuar telashe me fqinjet.
Tani Populli shqipetare,kudo qe ndodhet eshte ne nje RENESANCE KOMBETARE,dhe e dine telashet me fqinjet,dhe kerkon nje zgjidhje te drejte civilizuese,qe mos te ket probleme por fqinjesi te mire,pra me nje fjale forcat e errta fashiste nga fqinjet si kunder pergjigjje formulojne terme te papranueshme psikologjike te popujt e tyre,qe te krijohet nje VAKUM ne mes te popujve.

[Akili-A]

ILIR YZEIRI

Fatos Lubonja shkruan në numrin e djeshëm të “Panoramës” se “albanofobia” e Berishës nuk është shpjeguar ashtu siç do të duhej nga shtypi apo nga analistë të ndryshëm. Ai vëren se një thellim mbi këtë argument do të duhej që të kryhej në mënyrë që të merrte jetë ajo që gjëllin nëpër tryezat informale të të huajve në Tiranë, të cilët, prapa këtij termi, shohin një lloj kërcënimi të Berishës ndaj Perëndimit që nuk po e qas në BE Shqipërinë që drejtohet nga qeveria e Berishës. Po e citoj të plotë këtë paragraf: “Sipas kësaj hipoteze, deklaratat e Berishës u drejtohen pikërisht ndërkombëtarëve, jo shqiptarëve. Shkurt, i lodhur apo i zhgënjyer me ndërkombëtarët që ia refuzojnë statusin – që do të thotë ta pranojnë kështu siç është – ai ka zgjedhur t’i shantazhojë ata: ju nuk doni të më pranoni në Europë, atëherë unë kaloj në planin B dhe ju krijoj probleme më të mëdha nga ç’mund ta mendoni. Pra, sipas kësaj hipoteze, termin “albanofobia” ai e ka përdorur jo thjesht për të përshkruar frikën e vendeve fqinje ndaj shqiptarëve, por edhe frikën e Europës për të pranuar shqiptarët në gjirin e saj. Është një hipotezë që, në njëfarë mënyre, është edhe pasqyrë e frikërave europiane. Nëse do t’i besojmë kësaj hipoteze, nuk mund të mos të shkojë në mendje se ai ka dashur, në njëfarë mënyre, të imitojë Kryeministrin turk Erdogan, i cili, i lodhur edhe ai me pritjen e pranimit të Turqisë, ka ca kohë që flet për “islamofobi” dhe kërkim alternativash të reja ndaj asaj europiane.
(Grupi i Shangait).. Unë dua të shtoj se edhe Hashim Thaçi, para disa kohësh, e kërcënoi Europën pak a shumë me të njëjtën gjuhë si Berisha pse burokratët e Europës, sipas tij, nuk po hapnin ende dritën jeshile për heqjen e vizave. Unë mendoj se analiza e Lubonjës është e drejtë dhe nëse i shton asaj edhe qëndrimin e Thaçit, të duket se je përballë një situate si ajo në të cilën ndodhet Turqia. Shqipëria dhe Kosova, sipas opinionit europian, nuk po i përmbushin standardet për t’u përafruar me BE-në. Shkaqet mund të jenë disa, por më të dukshmet janë korrupsioni galopant, krimi i organizuar dhe mungesa e zgjedhjeve të lira. Përgjegjës kryesorë për këtë situatë janë dy persona: Berisha në Tiranë dhe Thaçi në Kosovë. Ndërkaq, miku i tyre më i madh dhe modeli që ata kanë zgjedhur që të imitojnë është kryeministri turk Erdogan. Mirëpo ky kryeministër po akuzohet deri edhe për lojë me “Al Kaedën”. Gazeta “La Republica” boton para disa ditësh një shënim redaksional. në të cilin zbulohen disa anë jo të qarta, madje të errëta të politikës turke dhe të rolit që po luan ajo pas asaj që quhet “Pranvera arabe”. Kjo anë jo e qartë, thuhet në këtë analizë, u shfaq së fundi në një incident politik më shumë se diplomatik. Ambasadori i Ankarasë në Çad kritikoi luftën e Francës kundër “Al Kaedës” në Mali, duke thënë në esencë se nuk është e vërtetë që është terrorizëm gjithë ajo që perëndimorëve ju duket si e tillë. Sipas “Ansa”-s, ambasadori Ahmet Kavas, një profesor i teologjisë islamike, i afërt me ministrin e Jashtëm turk Ahmet Davutoglu, pas ndërhyrjes ushtarake të Francës në Mali ka shkruar në “Twitter” se “‘Al Kaeda’ është e ndryshme nga terrorizmi”. Turqia, thuhet në këtë shkrim, ka shprehur pakënaqësinë ndaj SHBA-së pse këto të fundit kanë futur në listën e zezë të terrorizmit “Frontin al-Nusra”, grupin integralist të afërt me “Al Kaedën” që sot është në linjën e parë të luftës kundër regjimit të Asadit në Siri. Kavas iu kundërvihet operacioneve të udhëhequra nga Franca dhe shkruan: Fjala terror është franceze dhe nuk mund të jetë vepër e myslimanëve. Pas kësaj ambasadori, shkruan “Ansa”, nuk është thërritur, por nuk ka postuar më në “Twitter”. Ndërsa vetë ministri i Jashtëm turk Davutoglu ka thënë: “Xhihadi nuk shenjon terrorizëm: bashkëshoqërimi i dy koncepteve ka ardhur prej neologjizmës së bërë nga SHBA dhe lobit pro-izraelit”. Gazeta “Hyrriet” boton një shkrim të analistit turk Semih Idiz që thotë se duke u përpjekur të luajë me zjarrin, Turqia do të digjet vetë. Të njëjtën gjë po bëjnë edhe Sali Berisha me Hashim Thaçin. Madje ky i fundit ka nisur që edhe tekstet e historisë t’i redaktojë me Ministrinë e Jashtme turke. Ndaj albanofobia e Berishës nuk është lajthitje e një të marri, por është llogaritur mirë në zyrat e Erdoganit. Berisha dhe Thaçi po i bëjnë presion Europës dhe po e trembin atë duke i treguar rrugën për në Anadoll. Por a do të përfundojmë të gjithë në Anadoll apo në Europë…

[Mali Gjallica]

Ja ça është albanofobia:



Është e njejtë me hebreofobia që e dimë se çfarë prodhoi.
Ne duhet të shkatërrojmë shtetin e FYROM-it, i cili është shtet artificial.

[Akili-A]

Ja ça është albanofobia:



Është e njejtë me hebreofobia që e dimë se çfarë prodhoi.
Ne duhet të shkatërrojmë shtetin e FYROM-it, i cili është shtet artificial.

ju ricikloni aktet e dhunes. per mua ishte e pritshme kjo qe ndodhi. pasi edhe me pare kur nje tufe njerezinjsh te AK shkoi ne fshatin maqedonas i terrorizoi ata brenda ne shtepine e tyre, ju mbrojtet terroristet. e jo ata.
jeni injorante dhe nuk e dini qe nese mbron dhunen te vetja atehere nuk do vonoje ta beje dhe tjetri.
dhe dhuna nuk ka mbarim, sepse secila pale mbron dhe justifikon dhunen e tij, dhe ankohet per dhunen e tjetrit.

[Mali Gjallica]

FYROM do të zhduket brenda 6 muajve. Sulmet e sotme ndaj shqiptarëve ishin vetëm fillimi i një lufte përfundimtare për ndarjen e FYROM-it.