Ekonomia e Turqisë

[Xhemis]

[MeHmETciK]

Protestat në Turqi, një përpjekje e dështuar për rrëzimin e Erdoganit







Turqia vazhdon të jetojë nën ndikimin e protestave që shpërthyen më 28 maj në qytetin e Stambollit dhe që u përhapën në kryeqytetin e vendit, Ankara, dhe 60 qytete dhe qyteza të tjera, të cilat u shndërruan në veprime të dhunshme, si pasojë e të cilave u vranë 5 persona, nga të cilët 4 civilë dhe një polic, si dhe pati dhjetëra të plagosur.

Ndonëse qëllimi i shpallur i këtyre protestave ishte ndalimi i planeve të qeverisë për shkuljen e disa pemëve në zemër të Stambollit për t’i hapur rrugë ngritjes së një qendre tregtare, rindërtimit të një kalaje të vjetër osmane si dhe përdorimit të një pjese të saj për shtrirjen e galerive të metrosë që zgjidh krizën e komunikacionit në qytet, shumëkush është i mendimit se ky nuk është shkaku kryesor që qëndron pas këtyre protestave të pajustifikuara, veçanërisht pas këmbënguljes së protestuesve për vazhdimin e protestave edhe pasi kryeministri turk Rexhep Tajjip Erdogan deklaroi se qeveria vendosi pezullimin e punës në këtë projekt deri në shqyrtimin e tij nga ana e gjyqësorit, duke lënë të kuptohet për mundësinë e zhvillimit të një referendumi popullor në lidhje me të.

Një lojë e madhe

Fillimisht, vëzhguesit tregojnë se projekti që po zbaton bashkia e Stambollit, pas së cilës qëndron Partia e Drejtësisë dhe Zhvillimit (AKP), e cila qeveris Turqinë që nga viti 2002, synon që ta shndërrojë sheshin Taksim në një zonë pedonale (këmbësorësh) dhe të ndalojë trafikun katastrofik të automjeteve në mesin e këtij qyteti gjigand, në të cilin banojnë më shumë se 15 milionë frymë. Puna në këtë projekt ka filluar që në muajin dhjetor të vitit 2012 dhe ka përfunduar hapja e tuneleve për kalimin e automjeteve, zbukurimi i sheshit dhe përmirësimi i zonës përreth, e cila konsiderohet si vendi që vizitohet më shumë nga turistët në Stamboll. Nga kjo gjë del në pah se projekti nuk ka lindur çastet e fundit, por vjen në kuadër të një sërë projektesh gjigande të iniciuara nga qeveria në Stamboll, mes të cilëve ura e tretë mbi ngushticën e Bosforit dhe aeroporti i tretë, i cili është projektuar të jetë aeroporti më i madh në botë.

Ndoshta kjo gjë e shtyu kryeministrin turk ta cilësojë atë që po ndodh si “një lojë e madhe”, duke treguar se këto protesta po lëvizen nga dikush që pas kulisave dhe duke sqaruar se zhvillimet e mëtejshme do të zbulojnë qëllimet e vërteta që qëndrojnë pas ngjarjeve të Taksimit, gjë që konfirmon deklaratat e nënkryetarit të Partisë për Drejtësi dhe Zhvillim, Numan Kurtulmush, i cili akuzoi qarqe të brendshme dhe të jashtme se qëndrojnë pas këtyre protestave, me qëllim tronditjen e stabilitetit në Turqi.

Rrezik i madh

Në kuadrin e brendshëm, shumëkush është i mendimit se Partia për Drejtësi dhe Zhvillim, e cila e vendosi Turqinë në vendin e 17-të mes ekonomive botërore dhe ngriti të ardhurat vjetore personale në 5 vjet nga 2500 dollarë në 10500 dollarë, përfaqëson një rrezik të madh për traditat laike, duke amenduar kushtetutën e viteve 80’ për t’u përputhur më shumë me vlerat islame, shtimin e taksave për alkoolin, ndalimin e reklamimit të tij deri në kufizimin e tij brenda shtëpisë për qytetarin turk, ndalimin e tij në festivalet muzikore dhe shndërrimin e disa shkollave publike në seli të tubimeve fetar. Kjo gjë i shtyu forcat e opozitës laike dhe majtiste, me në krye Partinë Republikane të Popullit (JHP), të përfitonin nga këto ngjarje, të cilat ndikuan një sektor të kufizuar të njerëzve, me qëllim intensifikimin e luftës kundër Partisë së Drejtësisë dhe Zhvilimit, e cila arriti të fitojë një popullaritet të paprecedent, me shpresë se do ta pengojë rritjen e këtij popullariteti, do të ushtrojë presion mbi të për arritjen e disa objektivave dhe qëllimeve politike, si dhe do ta shtyjë atë që të ndalet nga kthimi i Turqisë në rrënjët e saj islame.

Duar të huaja

Ndërsa për sa i përket sferës së jashtme, si Irani, ashtu edhe Siria, gjetën rastin më të mirë tek këto protesta për t’u hakmarrë ndaj Erdoganit, i cili mban qëndrim përkrahës ndaj revolucionit sirian, ndaj nuk është për t’u habitur që objektivat e kameramanëve fokusonin portrete shiite në sheshin Taksim që shiat pretendojnë se i përkasin imam Ali ibn Ebi Talibit dhe të birit, imam Husejn ibn Aliut (Allahu qoftë i kënaqur nga ta!). Gjithashtu forcat turke të sigurisë arrestuan një shtetas iranian të quajtur Shajan Shamlo, i cili nxiste qytetarët në kryeqytetin turk, Ankara, që të kryenin akte provokuese dhe sabotuese. Veç kësaj, disa burime bëjnë të ditur se regjimet e Iranit dhe Sirisë mbështesin pakicën alevite që përfaqëson 10-15% të popullsisë turke, pakicë që në përgjithësi përkrah Partinë Republikane të Popullit dhe forcat majtiste, dhe konsiderojnë se regjimi sirian, në të cilin sekti alevi kontrollon plotësisht çdo nyje kryesore të shtetit, përbën mbështetje për ta. Kjo gjë shpjegon akuzimin që një burim turk i sigurisë i bëri regjimit të mullahëve në Iran dhe atij alevi në Siri se po financojnë grupime sektare që të infiltrojnë në mesin e protestave për të përhapur kaos dhe dhunë.

Roli izraelit

Veç kësaj, disa analistë janë të mendimit së entiteti i pushtimit sionist është i implikuar në mbështetjen për këto protesta nëpërmjet të të ashtuquajturit “lobi i bankave kamatore”, i cili është një koalicion i dominuar nga financierët çifutë, të cilët Erdogani i akuzoi hapur në fjalimet e tij se qëndrojnë pas protestave, duke shfrytëzuar një demonstratë që filloi në mënyrë të ligjshme dhe duke e shndërruar atë në mjet për të nxitur popullin kundër qeverisë dhe krijimin e një situate kaosi në vend. Erdogani i kërcënoi ata se planet e tyre do të dështojnë dhe se ata do ta paguajnë shtrenjtë.

Kjo gjë tregon qartë se entiteti sionist është i implikuar në ndezjen e këtyre protestave. Izraeli e akuzon partinë për Drejtësi dhe Zhvillim për armiqësi ndaj tij dhe se ajo synon të prishë lidhjet e forta të miqësisë ndërmjet Turqisë laike dhe entitetit sionist, të cilat janë acaruar shumë që nga mbërritja në pushtet e kësaj partie, veçanërisht pas ngjarjes me anijen “Mavi Marmara” dhe insistimit të Turqisë që Izraeli t’i kërkojë të falur popullit turk, gjë që ndodhi me të vërtetë.

Betejë e vërtetë

Në fund, mund të themi se sukseset e arritura nga partia për Drejtësi dhe Zhvillim gjatë dhjetë viteve, i kanë krijuar asaj shumë armiq, brenda dhe jashtë vendit, të cilët synojnë me çdo mjet që shembulli turk, për të cilin po flitet në Lindje dhe Perëndim, të dështojë. Në këtë kuadër, duhet që qeveria turke të mos i trajtojë këto protesta thjesht si protesta kundër një projekti qeveritar për zhvillimin e sheshit të njohur, apo si kundërshtim ndaj metodës së përdorur nga forcat turke të sigurisë për të shpërndarë demonstruesit, por t’i trajtojë ngjarjet e Taksimit si një betejë të vërtetë që synon të bëjë të dështojë shembullin turk, i cili frymëzoi dhe mbështeti revolucionet e Pranverës Arabe, u çori maskën e shëmtuar regjimeve diktatoriale arabe, u përball me entitetin sionist dhe synon pa pushim t’i kthejë Turqisë rolin dhe pozitën e saj historike si mbështetëse e vërtetë për çështjet e botës arabe dhe asaj islame.

A do t’ia dalë qeveria turke që ta kapërcejë krizën dhe t’i shkatërrojë skenarët e brendshëm dhe të jashtëm për rrëzimin nga pushteti të Partisë së Drejtësisë dhe Zhvillimit me orientim islam? Apo do të fitojnë planet që synojnë rrëzimin e regjimit qeverisës në Turqi? Këtë do ta tregojnë ditët e ardhme, inshaAllah

[MeHmETciK]

Erdogan ka arritur një mrekulli ekonomike në Turqi. Ai, gjatë udhëheqjes së tij prej një dekade, e ka transformuar Turqinë dhe ekonominë e saj, që ishte përlotë kriza dhe e zhytur në borxhe për dekada të tëra, në një vend me ekonominë dhe rritjen më të shpejtë në Evropë dhe botë. Turqia sot zë vendin e shtatëmbëdhjetë në rang botëror. Në një kohë kur shumica e vendeve të Bashkimit Evropian janë përfshirë nga falimentimi dhe recesioni ekonomik paralizues, ky udhëheqës musliman i ka trefishuar të ardhurat për frymë.

Kjo ka bërë që Erdogani të jetë politikani më popullor dhe lideri më i fuqishëm që nga koha kur Mustafa Qemali themeloi shtetit laik turk pas rënies së Hilafetit Islam Osman, nëntëdhjetë vjet më parë.

Politika e Erdoganit në Republikën e cila konsiderohet ndër më laiket në botë në planin e saj të jashtëm shihet nga të huajit si neo-osmane, kurse në planin e brendshëm si politikë që vë në pikëpyetje laicitetin e saj.



Lojërat në parkun Gezi

Forca të huaja të fshehura kanë qëndruar mbrapa protestave të Parkut Gezi në Taksim. Organizata të brendshme dhe institucione të jashtme, që vlerësojnë sipas standardeve të dyfishta, deshën që përmes grupe vandalësh të përhapnin kaos për të shkatërruar çdo gjë që kishte ndërtuar Erdogani në 10 vjet, për ta kthyer Turqinë me vite pas.

Por Erdogani dhe ata që qëndrojnë përkrah tij i kanë kuptuar komplotet dhe shpresojmë që me ndihmën e Allahut dhe zgjuarsinë e popullit do të kalohet ky kurth: “Ata bënin kurthe, por edhe Allahu ngrite kurthe (kundër tyre). Allahu është që i ngre më mirë kurthet”, (El Enfal: 30).

Duke reaguar ndaj disa mediave që bënë transmetime për t’i hedhur baltë Turqisë, Erdogani i është drejtuar mediave ndërkombëtare dhe fuqive të huaja të cilat kanë shtrembëruar ngjarjet, duke thënë:

“Imazhi, respekti dhe fuqia e Turqisë nuk mund të lëkunden me 3 lajme të gënjeshtërta. Këto media le të shkojnë në republikat e bananeve dhe le të bëjnë atje operacione me lajme të gënjeshtërta, sepse operacione të tilla nuk pinë ujë në vendin tim. Ata nuk mund të bëjnë ndërhyrje të tilla këtu”.

Disa komentatorë politikë janë shprehur kundër 'tiranisë' së Erdoganit gjatë këtyre njëmbëdhjetë vjetëve dhe kjo, sipas tyre, na qenka një kohë e gjatë për brezin e ri i cili dëshiron president çdo katër orë! Të rinjtë dhe njerëzit, thonë këta analistë destruktivë, janë të lodhur nga imazhet e Erdoganit, prandaj ata duan ndryshime! Kur njeriu dëgjon kësisoj analizash mendon se ato vijnë nga komentues të dehur nga alkooli, pije të cilën Erdogani e ka ndaluar në afërsi të universiteteve pas orës 10:00 të natës, ndalesë e cila mbase nuk vlen edhe për ta.

Disa analistë të mbrapshtë janë përpjekur që Erdoganin ta përshkruajnë madje si Hosni Mubaraku dhe kishin paralajmëruar një minutë heshtje për të mbajtur zi për jetën e tij politike të ‘tiranisë’, por nuk kanë përmendur edhe atë të ‘korrupsionit’!

Por, njerëzit në Turqi i kanë kuptuar lojërat e rrezikshme dhe, me këmbëngulësinë dhe vendosmërinë e tyre, karvani i nisur nga Erdogani do të vazhdojë përpara drejt një të nesërme edhe më të ndritshme për Turqinë.

Gjatë gjithë këtyre ditëve, rrugët e qyteteve të mëdha të Turqisë janë vërshuar nga një lumë i pafund njerëzish që dalin në përkrahje të Erdoganit kundër krokodilëve dhe demonëve që kërkonin të rrëzonin qeverinë në Sheshin Taksim për shkak të 13 pemëve. Qëllimi i këtyre krokodilëve dhe gjarpërinjve ishte për të goditur Erdoganin politikisht, në emër të gjoja mbrojtjes së mjedisit. Prandaj është e qartë se parku ishte vetëm një shkas.

Sot kemi një shtim të vetëdijes së populli turk dhe ai do ta prishë këtë lojë të madhe i cili është i paluhatshëm për t’i ruajtur këto të arritura të mëdha, që të mos shkaktohet konfuzion dhe të mos joshen ata që duan ta pengojnë përparimin e paparë të Turqisë nga zilia që fshehin mercenarët e brendshëm, lobet e përfitimeve dhe interesave nga kamata dhe armiqtë e jashtëm.

Një nga arritjet më të rëndësishme të AKP-së janë përpjekjet e vazhdueshme dhe serioze për sjelljen e ligjeve që eliminojnë korrupsionin dhe çoroditjen morale dhe sociale në Turqi. Këto ligje lidhen me doktrinën e drejtë që beson populli turk dhe përputhen me natyrën e shëndoshë dhe moralin, duke parandaluar korrupsionin dhe duke luftuar gradualisht dukuritë shkatërruese për shoqërinë. Qeveria ka sjellë, brenda agjendës së saj konservatore, disa ligje dhe rregullore që lidhen me abortin, shitjen dhe përdorimin e alkoolit, madje edhe ato që lidhen me makijazhin dhe veshjen e stjuardesave.

Partia për Drejtësi dhe Zhvillim (AKP-ja), që është në pushtet dhe që i ka rrënjët e saj në Islam - thotë se ligji është duke kërkuar që ta mbrojë shoqërinë, dhe të rinjtë në veçanti, nga efektet e dëmshme të alkoolit. Ndërkaq, kundërshtarët e akuzojnë AKP–në se gradualisht po imponon një agjendë islamike.



Projekte gjigante

Në mesin e këtyre projekteve janë: ura, kanali detar, një xhami e madhe, aeroporti i tretë në Stamboll, centrale nukleare dhe Projekti Marmara.



Ura

Ura me gjerësi prej 59 metrash, që është planifikuar të përurohet në vitin 2015, do të jetë ura e varur më e gjerë në botë. Kostoja e kësaj ure, mbi të cilën do të kalojë edhe një linjë hekurudhore, do të jetë rreth 2.5 miliardë euro. Nëpër të do të kalojnë tetë korsi për qarkullim rrugor dhe dy hekurudha.



Aeroporti

Pas përfundimit, aeroporti do të ketë një kapacitet prej 150 milionë pasagjerësh në vit dhe do të jetë njëri prej aeroporteve më të mëdha në botë. Kostoja e përgjithshme e investimit është 10 miliardë euro. Kur të mbarojnë të gjitha fazat e projektit, ai do të jetë me 165 ura për hyrje të pasagjerëve në aeroplanë, katër terminale, tre blloqe teknike, tetë kulla kontrolli dhe gjashtë pista.



Kanali detar

Gjatë qershorit, Turqia do të fillojë ndërtimin e një kanali detar, që do të lidhë Detin e Zi dhe Detin Marmara. Qëllimi i këtij projekti është që të zvogëlohet komunikacioni i stërngarkuar detar në Ngushticën e Bosforit. Me ndërtimin e këtij kanali pjesa evropiane e Stambollit do të shndërrohet në një ishull të madh. Nëpër kanalin e ri, që do të jetë me gjatësi prej 45 kilometrash, parashikohet të vitalizohet i tërë qarkullimi prej rreth 50 000 anijesh transporti dhe tankera, që tani kalojnë në këtë ngushticë. Në të ardhmen, thonë qeveritarët turq, Bosforin do ta shfrytëzojmë vetëm për aktivitete sociale dhe kulturore.



Centrale nukleare me vlerë prej dhjetëra miliardë dollarësh

Centralin nuklear në Akkuyu të Mersinit do ta ndërtojë Rusia. Kurse centralin bërthamor në Sinop do ta ndërtojë Japonia.



Projekti Marmara

Qeveria turke, në bashkëpunim me kompani japoneze, po punon për projektin Marmara, tunel që do të lidhë dy pjesët e Stambollit, duke kaluar poshtë Ngushticës së Bosforit.



Erdogan është këmbëngulës për këto projekte, që janë ‘të rënda’ prej dhjetëra miliarda dollarësh amerikanë, me të cilat ai do ta shndërrojë vendin e tij në një fuqi të madhe botërore.

Prandaj nuk duhet të lejohet që disa vandalë, marksistë, anarkistë, satanistë, plaçkitës, konsumues të alkoolit, drogës, homoseksualë, laikë të tërbuar dhe njerëz të tjerë të korruptuar, ta dëmtojnë Turqinë.

Ndërkaq pakica opozitare, që nuk po arrin të fitojë me vota, duhet ta respektojë mendimin e shumicës dërrmuese të popullit turk, të heqë dorë nga shkatërrimi i pronës shoqërore e private dhe të mos bjerë pré e konspiracioneve të jashtme, të cilat e shohin me zili zhvillim e Turqisë dhe pozicionimin e saj në favor të çështjeve të muslimanëve kudo në botë.

Vendet perëndimore, që kundërshtojnë anëtarësimin e Turqisë në Bashkimin Evropian pavarësisht reformave të bëra, pa marrë parasysh përgjigjen ndaj kushteve të anëtarësimit, nuk mund të harrojnë se ushtria osmane mbërriti deri në Vjenë, në zemër të Evropës për ta pushtuar.

Gabimi më i madh i Erdoganit, në sytë e aleatëve të tij perëndimorë, ishte reagimi i tij ndaj arrogancës dhe bllokadës së padrejtë izraelite ndaj Rripit të Gazës, një gabim që nuk është shlyer dhe harruar. Kjo që po ndodh në Turqi është një kosto që Turqia po paguan për qëndrimet dhe pozicionimet e drejta ndaj Palestinës, Somalisë, Sirisë, Irakut dhe çështjeve të tjera të drejta dhe humanitare.

[MeHmETciK]

TURQI – 200 MILIARDË DOLLARË INVESTIME PUBLIKE NË 7 VITE
Ministri i Zhvillimit Xhevdet Jëllmaz tha se në 7 vitet e fundit në të gjithë Turqinë janë bërë 391 miliardë lira turke (200 miliardë dollarë) investime publike.
Turqi – 200 miliardë dollarë investime publike në 7 vite


Ministri i Zhvillimit Xhevdet Jëllmaz (Cevdet Yılmaz) tha se në 7 vitet e fundit në të gjithë Turqinë janë bërë 391 miliardë lira turke (200 miliardë dollarë) investime publike.

“Në planifikimet që kemi bërë për periudhën e ardhshme parashikojmë që vetëm investimet publike të kapin shifrën e 430 miliardë lirave turke (220 miliardë dollarë)”, sqaroi ministri Jëllmaz.

Këto deklarata për gazetarët Xhevdet Jëllmaz i bëri në aeroportin Elazığ, ku kishte ardhur për të shkuar në Bingol.

Jëllmaz tha se në kuadër të Planit të 10-të 5-vjeçar të Zhvillimit investimet në Rajonin e Anadollit Lindor do të vazhdojnë edhe për 5 vitet e ardhshme.

Bashkë me klimën e qetë që sundon për momentin në këtë rajon krahas investimeve publike kanë marrë një shtysë serioze edhe investimet e sektorit privat.

Jëllmaz rikujtoi se aeroporti i ri i Bingöl-it, një vepër ku investohet prej shumë vitesh, do të hapet me ceremoni ku do të marrë pjesë edhe Kryeministri Rexhep Tajip Erdoan, duke shtuar se aeroportet janë investime të rëndësishme.

[MeHmETciK]

Ekonomia e Turqisë tërheq punëtorë gjermanë
Nëse gjyshërit apo prindërit e tyre lanë Turqinë për një punë në Gjermani, të rinjtë gjermano-turkë janë duke bërë të kundërtën. Ato po kthehen në Turqi, por disa ndeshen me një shok kulturor.

Dila Mihmar dhe bashkëshorti i saj Selimi do të bëjnë dasmën e tyre në Duisburg, qyteti ku lindën u shkolluan dhe u dashuruan. Pas ceremonisë ku do të jenë 700 të ftuar, çifti do të fluturojë drejt Stambollit për një muaj mjalti të pakufizuar. Ata e kanë quajtur 'Projekti Stamboll'. "Ne do të festojmë për 10 orë, duke ngrënë, kërcyer dhe duke pirë alkool, më pas nuk do të pushojmë aspak sepse do të nisemi për në Stamboll", thotë Dila pak ditë para dasmës së saj.
Shok kulturor
Çifti Dilan largohen nga Gjermania për në Turqi
Që prej vitit 2006, më shumë njerëz kanë lënë Gjermaninë me destinacion Turqinë se sa e kundërta. Në vitin 2011 rreht 33 mijë vetë lanë Gjermaninë për Turqinë, ndërsa 2 mijë erdhën në Gjermani nga Turqia. Cigdem Akkaya ishte një nga të parat që la Gjermaninë për Turqinë. Në vitin 2006, së bashku me dy miq të saj ajo themeloi shoqatën "Rückkehrer Stammtisch" (Tavolinën e të rikthyerve, të cilët takohen njëherë në muaj në Stamboll.
"Në fillim në takimet tona ishin vetëm 12 vetë, ndërsa tani në listë kam rreth 3 mijë vetë", thotë Akkaya. Shumë nga ata nuk kishin jetuar më parë në Turqi. "Në Gjermani ata mendojnë se janë turq, por sapo vijnë këtu venë re se janë gjermanë. Ata janë rritur me etikën e punës gjermane dhe kuptimin e demokracisë, prandaj janë të ndryshëm nga turqit që nuk kanë dalë asnjëherë nga vendi", thotë Akkaya.

[prishtina75]

Shpesh gjate jetes ndodhin gjera qe ne dukje te pare jane te mira por realiteti eshte ndryshe. Edhe ceshtja e Erdoganit eshte e njeit, duket e mire dhe e sukseseshme ne shikim te pare por ne prapavije gjerat jane krejt ndryshe. Vetefakti qe turqia ne kohen kur e gjithe bota eshte ne krize te thelle, ajo perparon, edhe ate me hapa marramendes, ku brenda nates nga huamarres shendrrohet ne huadhenes tregon se diqka nuk eshte ne rregull ketu, duket se dikush i leshoi qesmen Erdoganit,