Serbia theri 70.000 shqiptarė dhe dogji 600 fshatra shqiptare
Publikuar mė 17.01.2013 | 11:53
Jam i nderuar qė, nė emėr tė Kryesisė sė Shoqatės sė Muhaxhirėve tė Kosovės, tju pėrshėndes dhe tju falėnderoj pėr organizimin e kėsaj tryeze kushtuar dėbimit masiv tė shqiptarėve nga Sanxhaku i Nishit dhe rajoni i Toplicės. Ne, pra, jemi mbledhur sot qė tė pėrkujtojmė kėtė ngjarje tė dhimbshme, 130-vjetorin e dėbimit masiv tė shqiptarėve nga Sanxhaku i Nishit dhe rajoni i Toplicės, me ērast Serbia, pėrmes dhunės dhe terrorit tė organizuar shtetėror, ushtroi gjenocid dhe spastrim etnik mbi 700 vendbanime dhe mbi 300.000 shqiptarė, tė cilėt asokohe jetonin nė trojet e veta etnike, apo nė njė hapėsirė sa territori aktual i Kosovės.
Spastrimi i dhunshėm i hapėsirės etnike shqiptare nė mėnyrė masive ndodhi pas Kongresit tė Berlinit, mė 1878, dhe vazhdoi deri me shpalljen e pavarėsisė sė Shqipėrisė mė 1912, kur pjesa mė e madhe e popullatės shqiptare tė Sanxhakut tė Nishit dhe rajoni i Toplicės ishte dėbuar nga trojet e veta stėrgjyshore. Nė pronat e ligjshme tė shqiptarėve tė dėbuar u vendosėn serbėt dhe malazezėt besnikė ndaj regjimit serb, ndėrkohė qė popullata e dėbuar shqiptare u vendos kryesisht nė territorin e Kosovės sė sotme dhe nė njė pjesė nė territorin e Maqedonisė.
Shumė nga tė dėbuarit pėrfunduan pėrtej Bosforit, nė shkretėtirat e Anadollit e me gjerė nė Turqi. Nė njė shkrim tė postuar nė internet me titull Spastrimet etnike serbe ndaj shqiptarėve tė Sanxhakut tė Nishit nga njė bashkėpunėtor i Akademisė Diplomatike tė Londrės konstatohet se vetėm nė Luginėn e Nishit gjatė kėsaj periudhe u vranė dhe u masakruan 35.000 shqiptarė. Nė njė lagje tė Nishit tė banuar me shqiptarė (dokumentet osmane e vėrtetojnė praninė e banorėve shqiptarė nė qytetin e Nishit) u plaēkitėn dhe u dogjėn 300 shtėpi.
Nė lidhje me kėtė ngjarje tragjike tė shqiptarėve flasin madje edhe vetė burimet dhe autorėt serbė: Disa familje shqiptare iknin dhe tėrhiqeshin luginės sė Moravės Jugore nėpėr tė ftohtit e madh, nėpėr grykėn e Gėrdelicės, deri te Vranja e Kumanova, konstaton Stefan L. Popoviq, nė librin e tij Putovanje po novoj Srbiji, i botuar nė Beograd nė vitin 1950.
Ndėrkaq, shkrimtari serb Jovan Haxhivasilev, duke shtjelluar politikėn shfarosėse serbe ndaj etnisė shqiptare, shkruan (citojmė) Dėbimi i shqiptarėve u bė me qėllim qė Serbia tė bėhej shtet i pastėr nacional dhe tė krijohet mundėsia qė aksioni i mėtejmė tė drejtohet kah Kosova.
Nė disa shkrime tė botuara nė shtypin perėndimor tė kohės, gjithashtu theksohet se pushtuesit serbė nė Sanxhakun e Nishit dhe nė rajonin e Toplicės kanė zbatuar strategjinė e tokės sė djegur me pėrkrahjen morale, politike, diplomatike e ushtarake tė Rusisė Cariste e tė Evropės. Madje, vetė princi i Serbisė, Milan Obrenoviē, kishte urdhėruar ushtarakėt serbė, duke u thėnė se merita mė tė mėdha ndaj shtetit dhe kombit serb, do ti ketė ai i cili do tė arrijė tė zhdukė e tė shpėrngulė mė shumė shqiptarė.
Burimet e kohės flasin pėr rreth 70.000 shqiptarė tė therur, tė vrarė e tė pjekur nė zjarrin e shtėpive nė rreth 600 fshatra shqiptare tė rrafshuara me zjarr vetėm mė 1877/1878. Kėto burime, gjithashtu, thonė se, asokohe, nuk ishte vėrejtur disponimi i fuqive tė mėdha pėr tė parandaluar kėtė gjenocid serb mbi shqiptarėt e shqiptarėsinė e Sanxhakut tė Nishit. Pohimet e sipėrshėnuara i theksuam qėllimisht, ngase, sipas spekulimeve tė albanofobėve serbė Jovan Cvijiē, Dushan Popoviē, Luba Stojanoviē, Vlladimir Stojanoviē, Anastasije Urosheviē e shumė tė tjerė, familjet shqiptare si kolonizuese kanė depėrtuar deri nė Toplicė, Leskoē, Vranjė e gjetiu pas Dyndjes sė madhe serbe tė vitit 1690.
Sipas burime arkivore, por edhe sipas njė burimi serb, deri nė mesin e shek. XIX, vetėm nė rrethinė tė Leskoēit dhe tė Prokuples ishin mė se 300 fshatra shqiptare, kurse deri nė vitin 1877 vetėm nė rrethinė tė Pustarekės dhe tė Jabllanicės ishin 1539 shtėpi shqiptare. Me depėrtimin e ushtrisė serbe, andej fshatit Bucė, pothuajse nuk kishte mbetur asnjė familje shqiptare. Kėshtu, nga Pustareka e Jabllanica pothuajse tė gjitha familjet shqiptare u nisėn kėmbė drejt Gollakut.
Se ēfarė terrori ėshtė bėrė mbi shqiptarėt, dėshmon e dhėna se, pas dėbimit tė shqiptarėve, Serbia nė krye me Mita Rakiēin kishte dėrguar ekipe pėr ta popullzuar atė pjesė me kolonisė para se tė mbahej Kongresi i Berlinit. Ekipet pėr formimin e komunave dhe regjistruesit, ndėr tė tjera, shkruanin: Kėtu tė gjitha fshatrat kanė qenė shqiptare, tani janė tė shkreta, tė djegura dhe tė rrėnuara, prandaj edhe nuk mund tė formohen komuna. Tė djegura, tė shkreta dhe tė rrėnuara, regjistruesit i kishin shėnuar 53 fshatra.
Se ēka, nė tė vėrtetė, kanė pėrjetuar shqiptarėt gjatė dėbimit, pėr kėtė flet edhe njė fragment i udhėpėrshkruesit serb, Sreten Popoviē, ku, ndėr tė tjera, shkruante: Ato netė shumė familje shqiptare, duke ikur me fėmijėt e tyre, nga acari i madh pėsuan humbje tė mėdha nė njerėz. Shumė fėmijė nė qerre ose nė shpinė tė nėnės u ngrinė dhe vdiqėn. Kishte raste tė shumta kur edhe pleqtė vdisnin nga tė ftohtit.
Qystendili i Bullgarisė nė janar tė vitit 1878 ishte pėrplot shqiptarė, sikur Bllaca e prillit tė vitit 1999, ku Serbia edhe kėsaj radhe kishte tentuar qė nga Kosova tė krijojė Sanxhakun e Nishit dhe Toplicėn e dytė, duke zbatuar elaboratin e saj pėr spastrimin etnik edhe tė territorit tė sotėm tė Kosovės. Por, pėr fatin e mirė tė popullit tonė, nė dallim nga vitet 1877-1878, kėtė herė, kėtė katrahurė qė pėrjetonte populli shqiptar i Kosovės, po e pėrcillte bota e qytetėruar, kurse shtetet mė tė fuqishme e mė demokratike, nė krye me SHBA-tė dhe Britaninė e Madhe, si dhe vendet tjera tė Bashkimit Evropian, u vunė nė krah tė drejtėsisė dhe e ndihmuan kėtė popull qė tė kthehej nė trojet e veta etnike. Shkrimtari i njohur serb, Jovan Haxhi
Vasiljeviē, nė librin Albanska liga (Beograd, 1909) thekson: Shqiptarėt kanė mbetur nė Serbi (lexo nė Sanxhakun e Nishit) deri nė gusht tė vitit 1878, pėrderisa qeveria serbe pas vendimeve tė Kongresit tė Berlinit i shpėrnguli pėrtej kufirit tė Serbisė nė Kosovė. Qė ironia tė jetė mė e madhe, pas vitit 1912 kėto tė dhėna historiografia serbe i falsifikoi, duke propaganduar nėpėr Evropė se gjoja shqiptarėt qė jetonin nė trojet e tyre etnike nė Sanxhakun e Nishit ishin shpėrngulur nga Shqipėria, gjė qė nuk i pėrgjigjet aspak tė vėrtetės.
Nė realitet, askund, nė asnjė arkiv apo bibliotekė botėrore, nuk gjendet ndonjė dokument apo e dhėnė mbi ndonjė shpėrngulje nga Shqipėria nė Kosovė apo nė trojet etnike nė Sanxhak tė Nishit dhe nė rajonin e Toplicės. Pse tė mos theksohet se kėsaj ngjarje tė dhimbshme i kontribuuan edhe vendimet e Kongresit tė Berlinit, nė tė cilin nuk u morėn parasysh kėrkesat e delegatėve tė Lidhjes Shqiptare tė Prizrenit, qė shqiptarėt e dėbuar nga Sanxhaku i Nishit tė kthehen sa mė parė nė trojet e tyre etnike.
Ndonėse Kongresi i Berlinit nė kuadėr tė vendimeve tė veta kishte krijuar Komisionin ndėrkombėtar pėr ti kthyer edhe shqiptarėt e dėbuar nė Sanxhakun e Nishit, mjerisht kjo nuk ndodhi kurrė. Kėtė vlerėsim e mbėshtesim nė vendimet e Kongresit tė Berlinit, pėrkatėsisht nė paragrafin 39 nė tė cilin thuhet (citojmė): Ata qė kanė prona nė territoret e aneksuara nga Serbia dhe tė cilėt duan tė jetojnė jashtė Principatės mund ta bėjnė njė gjė tė tillė dhe njėkohėsisht tė mbajnė pronat e tyre, ose ti mbyllin nėse janė dyqane, apo tia japin pėr administrim njė pale tė tretė (mbarim citati).
Mbėshtetur edhe nė kėtė fakt, ne e kemi themeluar Shoqatėn e Muhaxhirėve tė Kosovės, e cila po vepron nė sensibilizimin e opinionit vendor e ndėrkombėtar, qė shqiptarėve muhaxhirė tė dėbuar nga trojet e tyre etnike nga Sanxhaku i Nishit dhe rajoni i Toplicės tu njihet e drejta e pronės, e cila nė bazė tė konventave ndėrkombėtare ėshtė diēka e shenjtė. Me kėtė qėllim, kohė mė parė, Shoqata e Muhaxhirėve tė Kosovės ka botuar librin me titull: E drejta mbi vatrat dhe pasuritė reale dhe autoktone nuk vjetrohet tė doajenit dhe historianit tė shquar, prof. dr. Sabit Uka, kryetar nderi i kėsaj shoqate, i cili sa ishte nė kėtė jetė, me pėrkushtim ėshtė marrė me ndriēimin e fatit tė muhaxhirėve tė Kosovės, tė cilėt fati i ka katandisur nė pjesė tė ndryshme tė botės.
Kėto ditė po punojmė intensivisht qė kjo vepėr tė botohet edhe nė gjuhėn angleze dhe, tė njėjtėn, sė bashku me programin e Shoqatės sė Muhaxhirėve tė Kosovės, me qėllim tė ndėrkombėtarizimit, do tia dėrgojmė misioneve diplomatike nė Kosovė dhe qendrave ndėrkombėtare tė vendosjes. E gjithė kjo bėhet me qėllim qė muhaxhirėve shqiptarė tė dėbuar nga Sanxhaku i Nishit tu njihet e drejta e pronės dhe qė, njėkohėsisht, ata, pėrmes faktografisė shkencore dhe historike, tė njihen jo vetėm me spastrimin etnik qė Serbia ka ushtruar mbi 700 vendbanimet shqiptare nga Sanxhaku i Nishit dhe rajoni Toplicės, por edhe me politikėn e saj tė vazhdueshme destruktive dhe gjenocidiste mbi shqiptarėt.
Ndėrkohė, mė lejoni tju njoftoj se Shoqata e Muhaxhirėve tė Kosovės po punon nė pėrgatitjen e dokumenteve pėr realizimin e obligimeve nga protokolli i vendimeve tė Kongresit tė Berlinit, paragrafi 39, pėr aktivizimin e kėtij paragrafi mbi njohjen e tė drejtės sė pronės pėr tė gjithė muhaxhirėt shqiptarė tė dėbuar me dhunė nga Sanxhaku i Nishit. Kjo nismė e Shoqatės sė Muhaxhirėve tė Kosovės do tė duhej, ndėrkaq, tė pasohej edhe me disa nisma tė tjera, tė tilla si: ngritja e njė Memoriali Pėrkujtimor kushtuar shqiptarėve tė dėbuar nga trojet e veta stėrgjyshore nė Sanxhakun e Nishit dhe nė rajonin e Toplicės dhe, njėkohėsisht, pėrjetėsimi i kėsaj kaptine tragjike nė librat dhe nė tekstet shkollore tė nxėnėsve tanė. Tė nderuar zonja dhe zotėrinj. Nė fund tė kėsaj fjale rasti, mė lejoni qė edhe njėherė tJu falėnderoj pėr organizimin e kėsaj tryeze, pėrmes tė cilės ne sė bashku rikujtojmė me dhembje, respekt e pietet njė nga ngjarjet mė tė prekshme dhe mė tragjike tė historisė sonė kombėtare, shkruan agjencia e lajmeve Presheva Jonė
Fjala e autorit, kryetar i Shoqatės sė Muhaxherėve tė Kosovės e mbajtur nė Tribunėn, Dėbimi i shqiptarėve nga Sanxhaku i Nishit 1877-78
/Shekulli Online/Pėrgatiti: E.Sh/
Krijoni Kontakt