Pashkë 2013

[Archon]

Mesazh nga Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë

NGJALLJA E KRISHTIT, FUQI E PASHTERSHME KUNDËR DËSHPËRIMIT

† Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë
Klerit dhe popullit shpresëtar Orthodhoks,
Bij të shtrenjtë më Zotin,

“Ejani të ngazëllohemi më Zotin, që dërrmoi pushtetin e vdekjes dhe ndriçoi gjininë njerëzore”

1. Ftesë për një të kremte të tërëndritshme na bën sot Kisha jonë. Kjo ftesë, në pamje të parë duket paradoksale, se injoron realitetin, ku na mbyt një atmosferë e turbullt, e mbushur me pasiguri, varfëri e shkurajim. E megjithatë, pikërisht kjo ftesë paskale na ndihmon të kuptojmë dhe të pranojmë një realitet tjetër.
Sado dëshpëruese të jenë kushtet e sotme të jetës, ekziston një lajm i gëzueshëm i përjetshëm, të cilin Kisha e shpall gjatë të kremtes së Pashkës në mënyrë panegjirike: Krishti dërrmoi pushtetin e vdekjes dhe ndriçoi gjininë njerëzore. Ky fakt ndryshoi rrënjësisht ecurinë e botës, perspektivën dhe dinamikën e jetës sonë.
Ky ngazëllim paskal nuk kushtëzohet së jashtmi. Ai lulëzon pavarësisht kundërshtive dhe sprovave në kohë të ndryshme. Ngjallja e Krishtit i ndriçon dhe i transformon edhe këto. Bëhet fjalë për diçka unikale, që i jep kuptim të ri qenies njerëzore: për dërrmimin e vdekjes dhe pjesëmarrjen tonë në triumfin e Krishtit Fitimtar. “Krishti u ngjall së vdekurish, me vdekjen vdekjen shkeli”, psalim në mënyrë triumfuese, “edhe të varrosurve jetën u fali”.
Apostull Pavli na shpjegon: Perëndia Atë e vendosi Zotin e Ngjallur “… përmbi çdo autoritet e pushtet e fuqi e zotërim e çdo emër që quhet, jo vetëm në këtë jetë por edhe në atë që vjen dhe i nënshtroi të gjitha nën këmbët e tij” (Efes.1:21-22). Edhe Kisha e Krishtit, si komunitet eukaristik i Ngjalljes, predikon misterin e madh të besimit dhe ofron shpëtimin, kapërcimin final të vdekjes dhe pjesëmarrjen tonë në jetën e tërëndritshme të të Ngjallurit.
“Ejani” pra, “le të ngazëllohemi më Zotin”, sepse ngjalljen e Krishtit e pason dërrmimi i kompleksit që lidhet me vdekjen, padrejtësinë, frikën, ankthin, gënjeshtrën, dhunën. Me Ngjalljen e Tij, Krishti i përmbysi të gjitha ato që shtypin qenien njerëzore. Dhuroi fuqi për përmbysjen e tyre. Për këtë arsye, Ngjallja mbetet fuqia e pashtershme kundër çdo lloj dëshpërimi.
Sigurisht, kjo nuk do të thotë se erërat e vdekjes janë zhdukur nga jeta njerëzore. Por tjetër gjë është që shikimi ynë të humbasë në errësirën e pabesisë dhe të padijes, në kraterin e dëshpërimit maksimal, duke menduar se kjo është paracaktuar nga fati i jetës dhe, krejtësisht tjetër është t’i shikojmë problemet e jetës, hidhërimin, sëmundjen, shpifjen, padrejtësinë, brenda perspektivës së përjetësisë me vështrimin nga Krishti i Ngjallur.
2. Sigurisht, një shikim i tillë dhe kjo përballje e realitetit presupozon besim te Krishti, jo thjesht si mësues dhe iniciues fetar. Besim në Zotin e Kryqëzuar dhe të Ngjallur, ashtu si tani, që për shekuj me radhë e ka predikuar Kisha, në Birin e Perëndisë së Gjallë, në Zotin e Gjithësisë. Presupozon marrëdhënie jetësore me Atë, ripërtëritje të vazhdueshme shpirtërore. E ndërsa marrim pjesë me tërë shpirtin në ngazëllimin e Ngjalljes së Krishtit, besimi ynë ripërtërihet dhe fuqizohet.
Por në të njëjtën kohë, është një rast i veçantë për t’u ndërgjegjësuar për bamirësitë e Tij, të njohura e të panjohura, për shpëtimin nga rreziqet e ndryshme, për shërimet e mrekullueshme, për qëndresën, për durimin me të cilin na vesh si armaturë që të përballojmë vështirësitë e jetës.
Veçanërisht ne, orthodhoksët në Shqipëri, le të lavdërojmë Perëndinë sepse sivjet na denjësoi të kremtojmë në këtë kishë katedrale madhështore, që mban emrin “Ngjallja e Krishtit”, dhe ofron vend për meditim, lutje, ngushëllim dhe solidaritet.
Pashka, për më tepër, është një e kremte që e ndiejnë dhe e shijojnë jo vetëm besimtarët, por edhe njerëzit që ndodhen në kërkim e sipër, që lëkunden midis besimit dhe të besuarit të paktë. Zoti i Ngjallur qëndron mistikisht, me durim, përpara shumë zemrave të mbyllura, i mbushur me dashuri dhe mirëkuptim për të thënë në mënyrë të përsëritur mos kini frikë, “…. Ja unë tek jam bashkë me ju të gjitha ditët e jetës suaj…” (Matth. 28:20). Të gjithë sa përpiqeni të jetoni Ungjillin në fazat e vështira të jetës moderne, “ejani” të ripërtërini guximin, shpresën tuaj. Sa jeni ngurrues, sa bini në gabime- madje edhe në rënie- përpiquni të qëndroni brenda shoqërisë së Kishës, mos e humbisni fuqinë e shpirtit: “askush të mos dëshpërohet për rëniet, sepse falja na buroi prej varrit. Mos kini frikë vdekjen, se na çliroi prej saj vdekja e Shpëtimtarit” (Shën Joan Gojarti).
3. “Ejani” pra, “le të ngazëllohemi më Zotin… që ndriçoi gjininë njerëzore”. Ky ngazëllim nuk është individual. Është gjithëpërfshirës për nga natyra. Shumëfishohet nga prania e mijëra e mijëra besimtarëve. Drita e tij shpërndahet në të gjitha drejtimet, ka një shtrirje mbarënjerëzore. Dhe të gjithë sa e ndiejmë, ftohemi të transmetojmë sigurinë dhe optimizmin për fitoren finale të drejtësisë, të së vërtetës dhe të dashurisë- të vetë jetës. Drita që nuk perëndon e Ngjalljes së Krishtit shkëlqen brenda krijimit të dukshëm, në mbarë botën. Pra, çdo besimtar, ftohet ta marrë dhe ta transmetojë dritën paskale në mjedisin e tij dhe të ndihmojë të afërmin ta ndezë edhe ai llambadhen e tij. Sigurisht, shumë vetë nuk e njohin ekzistencën e kësaj drite në jetën e botës, por kjo nuk do të thotë se ajo resht së vepruari, së ndriçuari dhe së udhëhequri “gjininë njerëzore”.
* *
Vëllezërit e mi, sado që epoka jonë është shpesh e errët, e mbushur me pasiguri, hidhërim dhe shqetësim, të mos e lejojmë trishtimin dhe dëshpërimin të sundojnë në shpirtin tonë. Përkundrazi, le t’i përgjigjemi me besim ftesës paskale: «Ejani të ngazëllohemi më Zotin, i cili shtypi pushtetin e vdekjes dhe ndriçoi gjininë njerëzore». Krishti i Ngjallur, dërrmoi pushtetin e vdekjes, -na siguron e kremtja e sotme, – dhe vazhdon të shpërbëjë çdo frymë vdekjeprurëse frike, mëkati, sëmundjeje, padrejtësie. Le ta fuqizojmë njëri-tjetrin me dashurinë, besimin, optimizmin dhe solidaritetin.
Krishti u ngjall! – vëllezërit e mi. Mbi çdo realitet të dhimbshëm, mbizotëron fakti që Krishtit të ngjallur iu dha «çdo pushtet në qiell dhe mbi dhé». Ngjallja e Krishtit u ofron besimtarëve në mënyrë diakronike fuqinë e pashtershme kundër dëshpërimit. «Ejani, le të ngazëllohemi më Zotin».

Me të gjithë dashurinë time më Krishtin,
† Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë

[trony]

GEZUARRRRR Passhhkkettt i gjithe komintetiiii ortodoksssss edhe zoti ju bekofte ju edhe te gjithe ne!

[Archon]

Pashkë 2013: Mesazhi i Mitropolitit të Korçës, Hirësisë së Tij †Joanit

5 Maj, Pashkë 2013

“Të mos dëshpëroheni si të tjerët që nuk kanë shpresë” (I Selanikasve 4:13)

I

Dita e Pashkës është me të vërtetë një ditë gëzimi dhe shprese. Është pikërisht kjo shpresë që i jep jetës sonë kuptim dhe na jep forcë për tu përballur me të gjitha vështirësitë e kësaj jete. Kjo shpresë është fuqia e njerëzimit, me anë të asaj ne mund të ndezim zjarrin e dashurisë dhe të dhembshurisë ndaj ndaj njëri-tjetrit dhe ndaj gjithçkaje, sepse fuqia e dashurisë është shpresa (Shën Joani i Shkallës). Pa praninë e shpresës, jo vetëm që ne e humbasim kuptimin e jetës dhe e pakësojmë fuqinë tonë shpirtërore, por me humbjen e saj humbasim edhe gëzimin, i cili është tharmi dhe kripa e jetës.
Shpresa që lind nga ngjarja e Pashkës, Ngjallja e Krishtit, nuk është thjesht një emocion njerëzor apo një iluzion, por ajo buron nga takimi me një realitet që i kapërcen kufijtë e kësaj jete, duke bërë që shpresa jonë të jetë si për këtë kohë, ashtu edhe në atë që do të vijë. Në shpresofshim në Krishtin vetëm në këtë jetë - thotë Apostulli - jemi më të mjerët e gjithë njerëzve (I Kor.15:19). Shpresa jonë është një realitet i vërtetë i përjetuar në Kishë nëpër shekuj, sepse një emocion thjesht njerëzor, apo iluzion, nuk do të mund të zgjaste kaq shumë kohë, dhe nuk do të mund të mbante gjallë miliona njerëz, gjatë gjithë historisë dy mijëvjeçare. Ky realitet ngrihet mbi Ngjalljen e Zotit dhe në efektin real të kësaj ngjarjeje në jetën tonë, duke e shndërruar atë dhe të gjitha ndijimet e saj, dhe duke derdhur në të një jetë të re. Në këtë ngjarje, të përjetuar me besim dhe shpresë, ne mund të rigjejmë qëllimin tonë të ekzistencës dhe të restaurojmë natyrën tonë të vërtetë.

II

Por përsëri, ne nuk jemi të shkëputur nga realiteti i kësaj bote, ku për shkaqe të shumta njeriu mund të humbasë shpresën dhe të zhytet në dëshpërim. Sepse gjithmonë, dhe sidomos në kohët e sotme, ka shumë arsye që të dëshpërohemi dhe të humbasim shpresën. Arsyet për dëshpërim mund të jenë personale, familjare, kombëtare, rajonale ose të përbotshme. Prania e vuajtjeve, sëmundjeve dhe vdekjes, varfëria, krizat ekonomike dhe shpirtërore, që krijojnë ankth dhe pasiguri për jetën, konfliktet dhe luftrat në shumë pjesë të botës, të cilat sjellin shkatërrim dhe mjerim, janë me të vërtetë shkaqe për dëshpërim. Si njerëz ne mund të dëshpërohemi.
Por Apostulli na porosit që të mos dëshpërohemi si të tjerët që nuk kanë shpresë, sepse dëshpërimi pa shpresë është një rrugë pa dalje. Vetëm shpresa është drita që mund të na ndriçojë rrugën në errësirën e jetës, dhe të largojë nga ne mjegullën e dëshpërimit. Ne kemi shpresë dhe shpresa jonë nuk është e kotë, ajo buron nga siguria e ngjalljes së Krishtit, i Cili mundi errësirën, frikën, urrejtjen dhe vetë vdekjen. Kjo shpresë na forcon në dobësi, na jep dritë në dëshpërim, kurajo në fatkeqësi dhe na mbron që të mos mbytemi në detin e hidhërimit. Sado të mëdha të jenë vështirësitë e jetës ato nuk mund ta shkatërrojnë shpresën tonë, sepse ajo i ka themelet në Zotin e ngjallur. Vuajtjet dhe mundimet nuk mund të na i shuajnë dot gëzimin dhe shpresën, sepse dashuria dhe dhembshuria e Zotit përfshijnë tërë njerëzimin. Ejani tek Unë gjithë sa jeni të munduar dhe të rënduar dhe unë do t’ju jap çlodhje - thotë Zoti (Math. 11:28).

III

Gëzohemi dhe lavdërojmë Zotin në këtë ditë, sepse kjo ditë është për ne të gjithë agimi i një jete të re pambarim. Gëzohemi dhe lavdërojmë Krishtin, sepse drita e shpresës së Ngjalljes ka larguar errësirën, frikën dhe dëshpërimin. E lavdërojmë Krishtin dhe dëshirojmë ta themi edhe sot përsëri, se fitorja e Tij mbi vdekjen është një fitore universale, për të gjitha kohërat, për të gjithë popujt, për të gjitha racat; fitore në të cilën mund të gëzohet çdo njeri. E lavdërojmë Krishtin dhe duam që kjo të ushtojë dhe të kumbojë kudo, se kjo është fitorja e të gjithë qenieve njerëzore. Çdo fitore tjetër në botë ka krijuar ndarje dhe vazhdon t’i ndajë njerëzit nga njëri-tjetri. Kur një fiton, një tjetër humb. Njëri gëzohet dhe tjetri hidhërohet. Ndërsa në fitoren e Ngjalljes së Krishtit mundet vdekja, armiku i përbashkët i të gjithë njerëzve. Çdo shpresë tjetër në botë ka qenë e përkohshme dhe e pjesëshme, ndërsa shpresa e çliruar nga varri i zbrazët në Jeruzalem është shpresë e përjetshme dhe për të gjithë njerëzit.

Të dashur vëllezër e motra. Kjo është me të vërtetë një ditë gëzimi dhe shprese. Le ta ndezim dritën e shpresës dhe le ta përhapim këtë dritë kudo. Ne kemi nevojë për këtë shpresë, familjet tona, vendi ynë dhe gjithë bota kanë nevojë për të. Le të shkojmë pra, me dritën e shpresës të ndezur në zemrat tona, tek të gjithë ata që janë në vuajtje, në sëmundje, në varfëri dhe në dëshpërim, dhe le t’u themi atyre se ka shpresë, se gjithçka që e frikëson dhe e dëshpëron njeriun është mundur nga drita dhe dashuria e Krishtit.

Në këtë ditë të shpresës do të doja t’i përshendes të gjithë me lajmin e gëzuar se Krishti u Ngjall!

[Station]

Gëzuar Pashkët gjithë ortodoksëve, nga mot gëzuar.

[Fehmikaciu]

Gjithashtu edhe une shprehi rastin ti pergezoje vllezerit e mij,gezuare per shume vite paqja, lumturia dhe meshira e zotit qofet ne famijet e juaja dhe ne mbare popullin shqipetare!!

[Archon]

“Në të kremten e Pashkës, Kisha jonë nuk na fton thjesht në një mallëngjim sipërfaqësor, që përkëdhel ndjenjën fetare, por në një dalje jetike: nga plogështia shpirtërore në vigjilencën e frymës. Duke kremtuar Pashkën, ftohemi në një lëvizje vetjake për të dalë nga mëkati shumëformësh dhe shpesh i vështirë për t’u dalluar. Sipas terminologjisë së sotme kjo do të thotë dalje nga korrupsioni, gënjeshtra, paligjësia, mashtrimi, të cilat ndotin në forma të ndryshme çdo shtresë shoqërore duke minuar kohezionin e popullit. Do të thotë zgjedhje e vendosur e së vërtetës dhe e ndershmërisë. Dalje nga indiferenca për hir të drejtësisë.Është detyrë urgjente dalja nga kulla “e unit”, që të takojmë të tjerët me mirëkuptim dhe respekt. “Pashka, le të përqafojmë me gëzim njëri – tjetrin”. T’u japim të tjerëve falje, dhembshuri dhe dashuri jo të shtirur. “Le t’i falim të gjitha në dritën e Ngjalljes”

Gezuar te gjithe pashken.Paqja,harmonia dhe mirekuptimi mbizoterofte ne familjet e te gjithe shqiptareve kudo qe ndodhen.Le ta festojme kete pashke,jo thjesht ne menyre siperfaqesore,thjesht si nje feste qe duhet festuar edhe kaq por le ta shohim kete dite si dicka me te thelle.Le te falenderojme Zotin per cdo te mire qe na jep ne jete.Gezuar edhe nje here.Krishti u ngjall!!!

[peshkatari2011]

GEZUAR PASHKET 2013,,nje urim per te gjithe SHQIPTARET ORTODOKSE.

[ilia spiro]

Krishti u Ngjall, Vertet u Ngjall, per te gjithe njerezimin dhe shqiptaret ne mes tij, ta gezojme kete dite ne te Krishteret Orthodhokse si lajm i mire qe perhapet kudo,...
Gezuar Pashket per shume vjet,

[Archon]

Atmosfere magjike ne Korce per pashke.

[Prudence]

Gezuar pashket!