Shtypi i huaj për shqiptarët.

[sirena_adria]

FJALA E ABDYL FRASHËRIT NË MEDIET E EVROPËS

“Çfarë do të bëjë Evropa për një komb të varfër si Shqipëria?!”


Kur flasim për Abdyl Frashërin publicist sjellim në kujtesë se ai mori penën në dorë në ato vite, kur iu përkushtua tërësisht politikës dhe u shqua si personalitet politik më 1877, kur Kriza Lindore po rrezikonte trojet shqiptare.

Veprimtaria politike e tij merr hov në muajt e parë të 1877-s me themelimin e Komitetit Shqiptar të Janinës. Në javën e dytë të dhjetorit, i sapozgjedhur deputet i Janinës në Parlamentin e dytë Osman, shkon në Stamboll, ku më 21 dhjetor 1877 zgjidhet Kryetar i Komitetit Qendror për Mbrojtjen e të Drejtave të Kombësisë Shqiptare, i njohur si Komiteti Shqiptar i Stambollit, përbërë nga personalitete, veprimtarë të mirënjohur të Rilindjes Kombëtare.

Kemi parasysh se atëbotë në trevat shqiptare nuk kishte ende shtyp kombëtar në gjuhën shqipe, prandaj Abdyli iu drejtua gazetave të huaja në Austri, në Itali, në Greqi etj.

Emri i Abdylit u bë i njohur shpejt, si përfaqësues i idealeve të larta kombëtare shqiptare, i lëvizjes çlirimtare që po merrte hov në trevat shqiptare, por edhe si publicist. Janë të shumëvlerësuar tre artikujt, shkruar në një kohë dhe dërguar në tri të përkohshme në shtete të ndryshme: “Letër nga Janina” (në revistën “Basiret” të Stambollit, botuar më 21 prill l878, f.3, “Shqipëria dhe Traktati i Shën Stefanit” (në revistën “Le Messager de Vienne”, botuar më 26 prill l878,f.4) /Shënim: në këtë të përkohshme vjeneze, Abdyli ka botuar edhe disa artikuj të tjerë (më 3, 17 e 31 maj 1878); (më 7 qershor 1878 ) dhe (24 tetor 1878) dhe “Helenizmi dhe shqiptarët” (botuar më 23 maj l878 në të përdyjavshmen greke “Kleo”, që dilte në Trieste të Italisë).

Artikujt u shkruan në gjuhët e atyre të të përkohshmeve: turqisht, frëngjisht dhe greqisht. Për rëndësinë dhe interesin që paraqisnin, problemet e trajtuara flet edhe koha, shpejtësia e botimit të tyre. Ata kanë një bosht dhe një linjë: lirinë e të drejtat e kombit shqiptar, mbrojtjen e tërësisë territoriale.

Në trajtesën titulluar Shqipëria dhe Traktati i Shën Stefanit me pseudonimin Korrespondenti i Posaçëm nga Janina, pas një analize të thelluar të atij dokumenti, arrinte në përfundimin se “Traktati i Shën Stefanit (mars 1878) përbënte vetëm hapin e parë në zbatim të strategjisë së Rusisë cariste për asgjësimin e Shqipërisë. ( Revista “Messager de Vienne, 26 prill 1878 )

Traktati famëkeq i cungonte tepër e përçudshëm tokat shqiptare. Malin e Zi e trefishonte me rrëmbimin e trojeve shqiptare: Ulqinin, Tivarin dhe thuajse gjithë liqenin e Shkodrës e buzëlumin e Bunës: Hotin, Grudën, Plavën e Gucinë. Serbia shtrihej deri në afërsi të Mitrovicës. Kështu shumica e trevave shqiptare u daroviteshin tre shteteve sllave të Ballkanit.

Abdyl Frashëri, radhaz e në një zë me Pashko Vasën e veprimtarë të tjerë të shquar të Rilindjes kombëtare shqiptare, shfrytëzon gazeta e revista të huaja për të tërhequr vëmendjen e opinionit ndërkombëtar për padrejtësitë që i bëheshin Shqipërisë dhe shqiptarëve.

Përmes revistës “Basiret” u drejtohej lexuesve të kryeqytetit të Perandorisë Osmane, tërthoras qeverisë së Stambollit, që t’u kushtonin rëndësi të drejtave të shqiptarëve e të Shqipërisë dhe “nuk duhet harruar shekulli i Skënderbeut, se shqiptarët do ta përsëritnin atë”. (Gazeta “Basiret”-/Gjykimi/,Stamboll, 21 prill 1878).

“Letra nga Janina jehoi, si brenda, ashtu edhe jashtë Shqipërisë, si një rrufe në qiell të kthjelltë. Abdyl Frashëri, në emër të humanizmit dhe të qytetërimit i bën të ditur “botës diplomatike” (Fuqitë e Mëdha) detyrën që ajo “botë” kishte për t’ua prerë vrullet idhtiarve të Rusisë në Ballkan. (Shih Kristo Frashëri – burim i cituar, f. 28 ).

I mirëmenduar është bashkëpunimi me revistën “Le Messager de Vienne”, shumë e afërt me qarqet diplomatike të Evropës. Në një cikël prej gjashtë artikujsh, Abdyli arriti të parashtrojë problemet më kryesore të çështjes shqiptare në mbrojtje të të drejtave tona kombëtare. Në ta argumentohej se kombi shqiptar është një komb që ka luajtur rol të rëndësishëm në historinë e Ballkanit, duke u dalë në krah, me armë në dorë, pikërisht atyre vendeve qe kërkonin shpërbërjen e tij; është një komb, që, pavarësisht nga dallimet fetare, nxitur e ushqyer qëllimisht nga qarqet shovene, ka të njëjtën kulturë, të njëjtat tradita, të njëjtën gjuhë.

Njëherit ai e “fton në tryezën e bashkëbisedimit” lexuesin austriak të së përjavshmes “Messager de Vienne” (“Lajmëtari i Vjenës”) ku kritikon politikën e manovrat e Petersburgut, për, gjoja, “çlirimin e popullatave të Lindjes”. (Revista “Messager de Vienne, 26 prill 1878)

Në artikullin, botuar në të përjavshmen kulturore “Kleo” që dile në qytetin Trieste, asokohe nën sundimin austro-hungarez, Abdyl Frashëri me pseudonimin “Një shqiptar që banon në Trieste” i drejtohet, më së shumti, lexuesit italian, por edhe atij grek, për të sqaruar të vërtetën. (Gazeta “Kleo”, Trieste, 23 maj 1878 )

Këto artikuj bënë jehuan në qarqet intelektuale e politike të Stambollit, të Vjenës, të Triestes, madje edhe të Athinës. Studiuesit e jetës e të veprës së Abdyl Frashërit kanë vënë në dukje pozitën e vështirë të historianit-publicist grek Dhimitër Hasioti, i cili kishte marrë përsipër të ballafaqohej me artikullin, po në revistën “Kleo” të Triestes. Hasioti ngase nuk gjen argumente, trillon e shfryn me mllef e tërbim kundër artikullit “Helenizmi dhe shqiptarët”. E ashtuquajtura “përgjigje” e “polemikë” me shqiptarin e Triestes, u botua në tre numra të gazetës greke.

Pavarësisht se cilës audience i drejtohet, Abdyl Frashëri bën kujdes për të hedhur e shtjelluar çështjet më të rëndësishme të kohës, që lidhen me domosdoshmërinë e kundërshtimit të vendimeve apriori të përfshira në Traktatin e Shën Stefanit. Ai nuhat kundërshtitë evropiane, shprehur drejtpërsëdrejti, qartë e preraz se absurditetet e Shën Stefanit paralajmërojnë re e stuhi, shpërbërje të marrëveshjeve të diplomacisë së lartë për zotërim në brigjet e Adriatikut.

U ndala në tre artikujt më të parë, por “arkivi publicistik i tij është i pasur me tituj shkrimesh e gazetash, me larmi tematike e problemore për çështjen kombëtare. Studiuesit e shtypit të kohës, të atyre të përkohshmeve,që merreshin me çështjen shqiptare, kanë skeduar dhe nxjerrë në pah një varg shkrimesh, botuar, sidomos, në gazetat e revistat e Stambollit, të Parisit, të Athinës, etj. Profesor Kristo Frashëri vlerësonte: “Shkrimet origjinale që tani kemi në dorë janë pesëfishuar si tituj dhe dhjetëfishuar si vëllim në krahasim me ato që njiheshin disa vjet më parë” (Revista “Studime historike”, Tiranë, 1981, nr. l).

2.

Një vështrim profesional në veprën publicistike të Abdyl Frashërit na bind se që në shkrimin e parë shohim se autori njeh mirë objektin që shqyrton, njeh e zbaton metodën e përvetësimit dhe të pasqyrimit politik të fakteve, të dukurive, të ngjarjeve të problemeve të realitetit historik e shoqëror.

Artikujt, qofshin edhe ato që revista vjeneze i emërton si korrespondenca, kanë natyrën e ese-ve, por edhe pamflete. Përveç shkrimeve “Shqipëria dhe Traktati i Shën Stefanit” dhe “Helenizimi dhe shqiptarët”, që, si konceptim e ndërtim, anojnë dukshëm nga lloji publicistik “Pamflet”, mjaft artikuj të tjerë kanë si tipar të natyrshëm polemikën.

Në hartimin e shkrimeve të ndryshme shfaqet mëvetësia e autorit, me zhdërvjelltësi parashtron idetë e mendimet për problemet më të rëndësishme. Në monografinë “Abdyl Frashëri” theksohet: çdo frazë ka një nëntekst, çdo ide ka një rezonancë, toni është i alternuar. (Tiranë, l984, f. ll 8)

Qëmtimi i fakteve, përzgjedhja e tyre për argumentim bindës në polemikën me kundërshtarët politikë dhe ideologjikë përbën një nga tiparet të publicistikës së këtij autori.

Në parashtrim të problemeve operon nga fraza në frazë, herë duke pohuar a mohuar një të dhënë paraqitur si fakt a një qëndrim, herë duke sulmuar kundërshtarin me pyetje retorike që e vënë në pozitë të vështirë.

Tipar i dukshëm i publicistikës së Abdyl Frashërit është historizmi, aftësia për t’i pasqyruar faktet e ngjarjet në dinamikë e proces, në një sfond e hark kohor të caktuar, në rrjedhën e tyre të natyrshme që në zanafillë e deri në zhvillim të plotë. Në të 6 shkrimet e “Le Messager de Vienne”, publikuar në prill-qershor të l878-s, problematika e shtjelluar vështrohet në suazën historike në argumentim të idesë themelore: formimi i kombit shqiptar dhe roli i tij i spikatur në jetën, zhvillimet ushtarako-politike e historiko-shoqërore në sinisi të Ballkanit. U kujton të interesuarve se “Shqipëria nuk është aq e vogël”. (Revista “Messager de Vienne, 3 maj 1878)

Karakteri studimor përbën një tregues të rëndësishëm të kësaj publicistike, mishëruar në analizën e thellë të fakteve, të dukurive, të ngjarjeve; në përgjithësimet objektive, të motivuara. Kësisoj, argumentet e shëndoshë përcjellin deduksione pa mëdyshje për formimin e kombit shqiptar, për etninë e tij në trojet e veta, për pozitën e Shqipërisë në arenën ndërkombëtare, për ndihmesën e saj në zgjidhjen e Krizës Lindore, për veçantitë dhe unjisinë e kulturës kombëtare pavarësisht nga ngjyrimet fetare, etj. Bindëse, përveç atyre që nuk kanë veshë, atyre që, për interesa të caktuara, dëgjojnë vetëm një këmbonë apo vetëm një lloj tingëllime të saj, janë argumentet që pataqiten në debatin për trojet shqiptare. (Shih: Revista “Messager de Vienne, 17 maj 1878 )

Në një “Korrespondencë”, pas polemikave të gjalla, shtruar me një gjuhë të kulturuar, autori, natyrshëm arrin në përfundimin se populli shqiptar historikisht e me vendosmëri ka ruajtur kombësinë e vet, ndaj askush nuk ka të drejtë të cënojë interesat, të drejtat dhe tërësinë territoriale të tij. (Revista “Messager de Vienne, 21 maj 1878)

Abdyl Frashëri me dinjitet ngre zërin, deklaron se bashkatdhetarët e tij aspirojnë dhe do të luftojnë për krijimin e shtetit kombëtar të pavarur”. (Revista “Messager de Vienne, 24 maj 1878)

Në shkrimet e tij shfaqet mëvetësia e autorit çka i hap udhë dhe i jep dorë të parashtrojë idetë e mendimet për problemet më të rëndësishme. Në monografinë e akademikut Kristo Frashëri lexojmë: “theksohet: çdo frazë ka një nëntekst, çdo ide ka një rezonancë, toni është i alternuar. Duke sulmuar kundërshtarin me pyetje retorike që vënë në pozitë të vështirë edhe “botën diplomatike”. Abdyl Frashëri pyet: “ Çfarë do të bëjë Evropa humanitare për një komb të varfër dhe pa mbrojtje siç është Shqipëria?! A do të denjojë ajo të thotë fjalën për të mbrojtur të drejtat e saj?!”. (Nga libri “Abdyl Frashëri”, Tiranë, l984, f. 118)


Konica.al

https://konica.al/2023/04/cfare-do-t...-si-shqiperia/

[Iliria Etnike]

Enver Hoxha nuk vdiq ne Prill 1985. Te homazhet vune nje kukulle plastike te bere si Enveri per te genjyer njerezit dhe per ta bere te besueshme qe Enveri kishte vdekur. Enveri vazhdoi jeten ne fshehtesi ne vilat efshehta te familjes Hoxha edhe ka levizur edhe jashte Shqiperise. Edhe nje gazete e Britanise e tha qe Enveri nuk vdiq por qe iku vetem nga skena politike edhe vazhdoi jeten ne fshehtesi. Shikoni kete video per te kuptuar qe Enveri nuk vdiq vazhdoi jeten ne fshehtesi:

https://www.youtube.com/watch?v=PdWgjNA-Vuc

[sirena_adria]

https://www.dailymail.co.uk/femail/t...idden-gem.html

Travelling couple discovers a 'secret Balinese paradise' in a little-known Europe village with luxurious resorts and stunning sunsets over the ocean


“Daily Mail”: Dhërmiu perla e fshehur e Evropës

Një çift udhëtarësh kanë zbuluar një parajsë të fshehtë, të krahasueshme me Balin, me vendpushime luksoze, sipas një artikulli të botuar në “Daily Mail”.

Fshati bregdetar shqiptar i Dhërmiut është quajtur perla e fshehur e Evropës.

Ndërsa shumë vizitorë evropianë po vërshojnë në plazhet e mbushura me turistë të Greqisë dhe Italisë, të tjerë kanë rezervuar një udhëtim në qytetin spektakolar i cili është cilësuar si një nga sekretet më të ruajtura të kontinentit.

Aventurierët po shkojnë drejt perlës së fshehur të ëndërruar si, Bali, i cili ofron plazhe të kristalta të pastër, peizazhe mahnitëse, bare, hotele dhe restorante luksoze.

Blogerët e udhëtimeve Scott dhe Sal, nga Britania e Madhe, dokumentuan qëndrimin e tyre në Dhërmi, të cilin e quajtën të nënvlerësuar dhe ”Balin evropian”.

Dhërmiu është pak më shumë se tre orë me makinë në jug të Tiranës, kryeqytetit të Shqipërisë, dhe ka pesë kilometra vijë bregdetare mahnitëse të mbushur me bare plazhi dhe resorte të jashtëzakonshme.

Ndodhen dy seksione, gjysma e sipërme, ku shtrihet qyteti i vjetër i çuditshëm, ndërsa gjysma e poshtme është vendi ku ndodhet plazhi, restorantet dhe hotelet.

Ndërsa temperaturat kanë filluar të bien në Australi, Shqipëria po hyn tashmë në muajt e saj të verës duke e bërë atë një destinacion perfekt për t’u larguar nga i ftohti dimëror.

“Ju mund te zbuloni Balin evropian në vendin më të paparashikuar”, shkruan Scott dhe Sal në një video në Instagram, e cila mori më shumë se 1.6 milion shikime.

Çifti qëndroi në “La Brisa Boutique Hotel”, i cili ofron pamje spektakolare të perëndimit të diellit, dhe dhoma me 145 dollarë nata dhe një plazh privat.

Ata shijuan gjithashtu pamjet panoramike të ujërave të gazuar të detit Jon në “Sanur Beach House”, e cila u frymëzua nga plazhet e njohura të Balit.

“Kjo është kaq e bukur. Shqipëria është perla e fshehur e Evropës”, shkruan një shikues.

“Një vend paksa i ndryshëm evropian, por duket i mahnitshëm”, shtoi një shikues tjetër.


/atsh / KultPlus.com

https://www.kultplus.com/lajme/daily...hur-e-evropes/

[sirena_adria]

WEF me artikull për lumin Vjosa: Lumi i fundit i “egër” Evropës, park i mbrojtur kombëtar

Qeveria shqiptare ka shpallur lumin Vjosa në pjesën jugore të vendit si “Park kombëtar”, duke shënuar një fitore për ambientalistët që luftojnë prej vitesh kundër planeve për hidrocentrale përgjatë rrugës ujore.

Ambientalistët dhe shkencëtarët e kanë quajtur Vjosën lumin e fundit “të egër” në Evropë, pasi rrjedh pandërprerë për 270 km (170 milje) nga Greqia në të gjithë Shqipërinë e Jugut, deri në Detin Adriatik, pa asnjë digë apo termocentral.

Ata thonë se lumi është shtëpia e rreth 1000 specieve, duke përfshirë ngjalën evropiane të rrezikuar në mënyrë kritike dhe speciet bimore endemike të rrezikuara. Shpallja e Vjosës dhe degëve të saj park kombëtar do të parandalojë projektet e ndërtimit, shkruhet në artikullin e World Economic Forum (Forumin Ekonomik Botëror), përcjell KosovaPress

Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama deklaroi se do të ketë një buxhet fillestar prej 80 milionë dollarësh për të ndërtuar fabrika të reja për të ndaluar ujërat e zeza që të arrijnë në lumë.

Shqipëria prodhon pothuajse të gjithë energjinë e saj elektrike nga hidrocentralet dhe kishte planifikuar të ndërtonte 30 hidrocentrale përgjatë lumit për të përmbushur kërkesën në rritje për energji.

“Ky është një moment historik për Vjosën… Vjosa më në fund do të rrjedhë lirshëm përgjithmonë”, shkroi në faqen e saj në Facebook, EcoAlbania, OJQ-ja kryesore në betejën 10-vjeçare për të shpëtuar lumin.

Ndryshe, para dy javësh, Vjosa, lumi i fundit i egër në Evropë u shpall “Park Kombëtar” me mbrojtje të plotë kombëtare dhe ndërkufitare, sipas standardeve më të larta ndërkombëtare. Lumi Vjosa, do të jetë një “Park Kombëtar” unik për Shqipërinë, por edhe për Evropën, i cili e fut Shqipërinë në një tjetër kategori të hartës turistike evropiane dhe hap një tjetër rrugë të re për zhvillimin e qëndrueshëm ekonomik e social.


KosovaPress.com - (VIDEO në linkun në vijim)

https://kosovapress.com/wef-me-artik...jtur-kombetar/

[sirena_adria]

”The Times”: Shqipëria, ky vend i jashtëzakonshëm, ku duhet të shkoni këtë verë

Shqipëria është një vend i jashtëzakonshëm turistik, shkruan Paul Bloomfield për gazetën e njohur britanike ”The Times”.

Autori, i cili ka bërë një tur me biçikletë në Shqipëri, tregon përvojën e kaluar në shumë zona të vendit, të cilën e konsideron të jashtëzakonshme.

”Në mes të një ekspedite çiklizmi rreth jugut të këtij vendi ballkanik, të izoluar prej kohësh, do të isha mësuar me rreziqet e rrugës. Shumica e shoferëve shqiptarë janë të respektueshëm për ata që ngasin biçikletat, madje mirëpritës, dhe gropat e dikurshme që gëlltitnin kamionët janë, në përgjithësi, të mbushura tani. Përkundrazi, pengesat tani janë më piktoreske: tufa rosash, fermerë të nderuar me gomerë që mbajnë arka me pjepra ose mollë, madje edhe një breshkë e pakujdesshme që dremit në asfaltin e ngrohtë”, shkruan Bloomfield.

”Turizmi në Shqipëri është një fraksion i, të themi, ai i Kroacisë, dhe pjesa më e madhe është e përqendruar në qytetet kryesore ose përgjatë bregdetit. Megjithatë, në jugun kryesisht bujqësor të Shqipërisë, çiklizmi është një gëzim – dhe kryesisht i pazbuluar. Turi im tetëditor me guidë në qytetet, peizazhet dhe vendet antike më magjepsëse të Shqipërisë së Jugut, duke qëndruar në bujtina karakteristike dhe hotele me katër yje, më lejoi të shihja këtë vend të jashtëzakonshëm nga malet dhe qytetet e tij në majë të kodrave”, shton Bloomfield.


”E nisëm në Tiranë. Në sheshin e gjerë ”Skënderbej”, statuja e heroit të saj kombëtar të shekullit XV është nën hijen e Muzeut Historik Kombëtar të bllokuar, ku punëtorët socialistë, gratë dhe luftëtarët krenarë shohin ashpër këmbësorët nga mozaiku triumfalist mbi hyrjen e muzeut; xhamia elegante e shekullit XVIII e Et’hem Beut përtej sheshit dukej e turpshme në krahasim muzeun dhe statujën.

Një histori e gjatë pushtimi dhe grindjesh – ku përfshihen ilirët, grekët, romakët, bizantinët, venecianët, turqit, italianët, Gjermania naziste dhe regjimi represiv i diktatorit komunist Enver Hoxha, i ndjekur nga anarkia në vitin 1997 – mund të mos ketë lënë shumë bukuri urbane.

Por, ajo ka krijuar një kulturë dhe gjuhë të ndërlikuar magjepsëse. Me jo më pak se 36 shkronja dhe një gramatikë të pakuptueshme për të gjithë, përveç folësve amtare, shqipja nuk është për fillestarët.

Isha mirënjohës që udhërrëfyesi vendas, Erlisi lexoi menunë dhe mbushi tryezën tonë me perime të pjekura në skarë, byrek, qofte perimesh dhe sallata me domate, kastravec dhe djathe të ngjashme me feta – një djathë që u shfaq gjithashtu i pjekur me spinaq, në një pjatë balte dhe me speca të kuq dhe qepë në fërgese të shijshme.

Rruga jonë e parë e lehtë ishte zbritja nga Qafë Thana në liqenin e Ohrit, e cila shkëlqente me trofta unike dhe të shijshme… Duke iu afruar kufirit të Maqedonisë së Veriut në skajin jugor të liqenit, një tjetër kulturë u bë e dukshme: bunkerët. Nga vitet 1960, kur Hoxha u ndesh fillimisht me Bashkimin Sovjetik dhe më pas me Kinën, ”kërpudhat” dhe tunelet e betonit u shumuan. Me vdekjen e tij në 1985, qindra mijëra kishin mbirë në të gjithë vendin.

Në Korçë, bredhim në pazarin e restauruar ku, dy shekuj më parë, qindra dyqane shisnin mallra të ndryshme të Perandorisë Osmane. Dhe në një restorant, duke ngrënë djathë të pjekur, u gëzuam me këngë popullore melankolike që kujtonin thënien “Qyteti i Serenatave”.

Si kudo ushqimet dhe pijet freskuese ishin me çmime të volitshme.

Dita pasuese na çoi mes majave të mbuluara me ah dhe pisha, statujat e kaluara që përkujtonin partizanët e Luftës së Dytë Botërore që luftuan pushtimin gjerman. Atë natë hëngrëm troftë në një bujtinë, në fermë, përpara se të vendoseshim në kabina druri.

Më pas, ne arritëm në një terren alpin më të lartë, ku muri i bardhë gëlqeror i maleve të Nemerckës ngrihej përpara nesh ndërsa pedalonim lart mbi lumin Vjosa, pastaj midis rrushit të zi të errët për të arritur në Bënjë. Këtu kaluam një urë madhështore osmane për t’u zhytur në ujërat termale sulfurore – që supozohet se janë të mira për veshkat, mëlçinë dhe stomakun – dhe sigurisht qetësuese për gjymtyrët.

Duke vazhduar në jug, pemishtet u zëvendësuan me ullishte përpara ngjitjes sonë përfundimtare në qendrën e trashëgimisë botërore të UNESCO-s në Gjirokastër.

Ky qytet i lashtë ofron pamje spektakolare nga lugina e Drinos deri në malin e Lunxhërisë dhe mbi shtëpitë osmane të lagjes së vjetër, me çatitë e tyre të veçanta me pllaka guri.

Pazari dhe rrugët me kalldrëm të qytetit më tërheqës të Shqipërisë janë dëshmi e një kulmi osman. Më pas, tregtarët e pasur ndërtuan pallate impozante si Shtëpia e Skendulëve, e cila ende përmban një dhomë martese të pikturuar bukur me lule shege.

Qendra e vërtetë historike e Shqipërisë, megjithatë, shtrihet 25 milje në jug, Butrinti, ku një traget me zinxhirë kërcitës na çoi në zonën arkeologjike.

Te ”Eneida”, Virgjili shkroi për të se “Unë pashë para meje Trojën në miniaturë”.

Dhe kjo ishte përpara se grekët, romakët, bizantinët, venecianët dhe osmanët të shtonin banja, teatro, tempuj, mozaikë, ujësjellës, kulla dhe mure të fuqishme kështjellash.

Megjithatë, për shumë njerëz, plazhet apelojnë më shumë se bazilikat, dhe bregdeti jonian i Shqipërisë, që shtrihet në veri nga Butrinti, tërheq masat që adhurojnë diellin.

Duke ecur me biçikletë lart mbi breg gjatë dy ditëve në vijim, ne soditëm me mall blutë prusiane dhe ngjyrat e kaltërta të shndritshme që rrethonin plazhet e shumta, joshëse si çdo tjetër në Cefaloni apo Korfuz.

Në Sarandën plot zhurmë, një vendpushim tipik mesdhetar, me diell, det dhe rërë, hëngrëm ushqime deti të shkëlqyera.

Por, unë preferova ndalesën tonë të parafundit, Himarën – një grup shtëpish dhe hotelesh me ngjyrë rozë oleandri në një liman të qetë, në të cilin dielli shkrihej plot shkëlqim.

Pika më e lartë erdhi në ditën tonë të fundit. Ngjitja prej 1 000 metrash në Qafën e Llogorasë paraqet një sfidë të vështirë për çiklistët dhe unë isha mirënjohës për shpërqendrimet e pamjeve gjithëpërfshirëse të bregdetit, ndërsa kaloja koshere bletësh blu dhe të verdha dhe vendasit që mblidhnin rigon të egër buzë rrugës.

Ujqërit, drerët dhe shqiponjat e arta mund të dallohen në pyjet me pisha të Parkut Kombëtar të Llogorasë. Isha i pavëmendshëm ndaj jetës së egër, në vend të kësaj më emociononte një tatëpjetë e gjatë dhe e shpejtë në Gjirin e Vlorës dhe pishinën e lezetshme të hotelit që na priste”, përfundon Bloomfield.


Gazeta Tema

https://www.gazetatema.net/turizem/t...ete-ve-i386381

[sirena_adria]

Travel Off Path: Shqipëria, nga perlat më të bukura të fshehura në kontinent

Nga Sadiola Xhelili - Mars 2023


Shqipëria është sërish pjesë e sugjerimeve turistike si një nga vendet e mahnitshme të botës, por pak të vizituara dhe të nënvlerësuara.

Kësaj here nga “Travel Off Path”.

Teksa destinacionet e njohura si Parisi, Londra, Italia dhe Greqia mund të jenë në krye të listave të shumë udhëtarëve, këto destinacione vijnë me çmime të larta dhe turma të padurueshme.

Kurse Shqipëria, bashkë me gjashtë destinacione të tjera, duhen marrë parasysh për ata që po kërkojnë të eksplorojnë një vend të ri.

Po ashtu konsiderohet si një nga perlat e fshehura në kontinent.

“Shumë udhëtarë anashkalojnë Shqipërinë kur planifikojnë një udhëtim në Evropë dhe nuk e kanë idenë se po humbasin një nga perlat më të mëdha të fshehura në kontinent”, shkruan artikulli.

Nga ana tjetër, përmendet se – paçka të mirave – vendi mbetet ende i nënvlerësuar.

“Shqipëria po rritet në popullaritet, por ende mbetet tepër e nënvlerësuar. Ky komb ballkanik krenohet me një vijë bregdetare mahnitëse me plazhe që rivalizojnë ato të Greqisë, Italisë ose Kroacisë”, vijohet në artikull.

Dhe se është gjithashtu “shtëpia e qyteteve të vogla piktoreske, një kryeqyteti të çuditshëm dhe të lezetshëm, Tirana, dhe disa nga çmimet më të lira në Evropë”.

Sakaq, “Travel Off Path” rendit edhe disa vende të tjera, përveç Shqipërisë, që duhen marrë në konsideratë nga udhëtarët.

..........

Marrë nga “Travel Off Path”, përshtatur për “Albanian Post”.


Vijimi në linkun e mëposhtëm

https://albanianpost.com/travel-off-...-ne-kontinent/

[ATMAN]

ka shumë kritikë të huaj dhe turistë që kanë vizituar Shqipërinë dhe kanë shfaqur një përshtypje të mirë për vendin. Shqipëria është një vend me një histori të pasur dhe një trashëgimi kulturore të mrekullueshme, si dhe me peizazhe natyrore të bukura dhe të ndryshme. Vendndodhja gjeografike e Shqipërisë në Ballkan e bën atë tërheqëse për turistët që kërkojnë një ndryshim nga qytetet e mëdha dhe një ambient më të qetë dhe më të ngrohtë. Shqipëria ka qytete historike të bukura, si Berati dhe Gjirokastra, si dhe qytete bregdetare dhe ishuj të bukur, si Saranda dhe Ksamil. Vendet natyrore të bukura si Alpet Shqiptare, Liqeni i Ohrit dhe Parku Kombëtar i Butrintit janë destinacione të kërkuara nga turistët që vizitojnë Shqipërinë. Për këtë arsye, Shqipëria është një nga destinacionet turistike në rritje në Ballkan dhe në Europë, dhe ka shumë potencial për të rritur turizmin në të ardhmen.

Shqipëria është vlerësuar si një nga perlat më të bukura të fshehura në kontinent për shumë arsye të tjera, përveç peizazheve natyrore dhe trashëgimisë kulturore të mrekullueshme. Një prej këtyre arsyeve është shumëllojshmëria e kuzhinës shqiptare, që përfshin një varietet të gjerë të ushqimeve të shijshme dhe të freskëta. Shqipëria është një vend prodhues i mirë i produkteve të freskëta dhe organike, nga fruta e perime në bregdet dhe në male, deri tek peshku dhe mishrat e freskët të blegtorëve vendas. Kuzhina shqiptare gjithashtu përdor shumë lëngje dhe erëza të ndryshme, duke krijuar një shije unike për shumë prej ushqimeve të saj.

Një arsye tjetër për pse Shqipëria është e vlerësuar si një nga perlat më të bukura të fshehura në kontinent është qëndrueshmëria e saj si një vend i qetë dhe i sigurt. Pavarësisht sfidave të ndryshme që ka përballuar në të kaluarën, Shqipëria ka bërë progres të konsiderueshëm në rritjen e sigurisë dhe stabilitetit të saj. Ky progres ka bërë që Shqipëria të jetë një vend i sigurt për të jetuar dhe punuar, dhe një destinacion i favorshëm për turistët që kërkojnë një ambient të qetë dhe të ngrohtë për pushime.

[sirena_adria]

https://tiranapost.al/tech/travel-of...r-2023-i522341

Travel Off Path: Shqipëria qendra më e re dixhitale në Europë për 2023

[Iliria Etnike]

Edhe ky akademiku serb i gjuhesise ne Beograd ne Serbi ka shkruajtur qe Gjuha Shqipe eshte gjuha e Pellazgeve edhe e Ilireve dhe qe Gjuha Shqipe eshte gjuha me e vjeter ne Europe dhe ky eshte linku me fotografine e librit ne anglisht:

https://www.facebook.com/photo/?fbid...69887270058771

Lexoni kete shpjegim ne shqip:

Autori Kroat Radoslav Katičić, në librin e tij, “Gjuhët e vjetra Ballkanike” (Ancient Languages of the Balkans) fokusohet tek gjuha Shqipe, e cila pa asnjë rezervë, apo dyshim, njihet ndryshe si “gjuha paragreke”.
Ju lutem, lexojeni të gjithë materialin!
Studiuesi Katičić në veprën e tij, citon edhe studiuesin Serb, profesorin e universitetit të Beogradit, Milan Budimir, i cili ishte studiues i gjuhëve klasike, dhe njohës i gjuhës Shqipe.
Profesori Serb, Milan Budimir ka lënë një postulat në lidhje me vendin që zë Shqipja në familjen e gjuhëve Indo-Europiane.
Profesori Serb ka shkruajtur, se Shqipja është shtresa më e vjetër e gjuhëve Indo-Europiane në Ballkan, si e tillë, ajo jo vetëm i përket gjuhëve paragreke, por Shqipja eshtë e mbijetuara e vetme e ketij trungu, Milan Budimir pranon që Shqipja është forma moderne e Pellazgishtes.
Me këtë postulat, profesori Serb i bashkohet Studiuesve të tjerë të gjuhës Shqipe, si Hahn, Pedersen, Thomopulos e shumë të tjerëve, ku me postulatin e tij, ai hedh në koshin e plehrave të gjithë sharlatanizmin dhe pseudoshkencën që shteti i tij, ose ndryshe fqinjët tanë veri-lindorë kanë përdorur kundër nesh.
Po akademikët tanë, pse qëndrojnë “kokëulur” nëpër simpoziume shkencore me studiues ndërkombëtarë?!
Shqiptar, mos rri po duku!