A duhen hequr shtesa te pakuptimta " po " nga gjuha Shqipe !?

[Ziti]

nuk duhet te thuhet - a ikim ne shtepi, por te thuhet - or tai a po ikim nga shpai

[Kreksi]

Sipas teje Kreksi kur dikush te pyet; A po ha buke? Ti pergjigjesh ? E ha apo po ha????? LOL Ato shkurtimet qe ke bere ti jane shume pa lidhje. Nuk gjejne zbatim ne cdo rast. C'eshte kjo pe ha, pe shoh? Mos na beni shpikje tani!


Po kryesisht shoqerohet me folje te kohes se tashme, por edhe folje ne kohet e tjera te thjeshta. Tregon, konfirmon nje veprim qe po behet tani, po tregohet tani, apo pritet te realizohet se afermi, por nuk dihet me siguri. P.sh Po shkoj me dyqan. Po shkoja ne dyqan kur degjova...Po shkova ne dyqan do te them. Pa te fjalia, mendimi duket e paplote. Ka dhe raste kur perdorimi i saj nuk eshte e nevojshme.

o mia....hahahhahaa ! ....sa kam qeshur..

faji ishte i imi këtu sepse nuk e zgjata... në vend qe te thoja psh;

=po e ha një mollë=
=pe ha një moll= me dialektin e vjetër...por mos u habitni se te moçmit nuk kane ditur gramatikë, njesoj siç nuk dijne as sot, por këtu kan patur të drejtë, pse te thuhet; "po e ha një moll..." .. kur mund te evitohet "po" qe në këtë rast është e pa nevojshme ... sepse, në vend të "po" tek ne thuhet =pé ha një moll= ..."pé bëjë një gjellë"...pra, kjo =pe= =pe ( e ) zëveneson shtesen po= të pa vendë...dhe nëse e vreni me kujdes këtu; kur dojmi të themi; =po e zëvendesoj=jemi te detyruar ti shtojmi kêsaj shtese perpos "po" edhe një "e" para fjalês "zëvendsoj"....kurse, (shihe këtë rastin tjetër sipas metodes së vjetër) ..
=pe zëvendësoj= e vereni se nuk kemi nevoj fare të theksojmi as shtesen "po" e as një "e" të pa nevojshme sepse, përmes =pe= lidhet shumë bukur kuptimi i mëtejshëm...
1;=pe largoj nga puna=
2;=po e largoj nga puna= e shihni se sa na del punë e pa nevojshme ?...kur thjeshtë mund të korrigjihet, jo të çpiket, por të adaptohet edhe fjalori i vjetër i shqipes në të renë....; duke nxjerrur aty këtu prej dialekteve tona që janë shumë te pasura ...
kështu e mendoj pa pretendime, e di që shumica ndoshta nuk pajtohen.. por nuk është qellim i keq i shkrurtimit apo i cungimit të gjuhês shqipe por i adaptimit...
Thuaj një të riut sot se, a më lehtë do shkruje tekste sms...lol ! në këtë metod që propozova apo në atë standarde...
pra, sot bota zhvillohet dita ditës edhe gjuhet poashtu duhen t'iu adaptohen normave të jetes sonë te perditshme.
Këtë rol e ka gjuha, mjet komunikimi, e tjetër është pastaj si dojnë gjuhëtarët...
gjuhës frenge për çdo vit i shtohen 6 fjalë të reja në fjalorin e tyre...

Perfundimi;
=po e= ka mundësi që të zêvendsohet me;
=pe=....shendet !
-Amin !

[Ziti]

po ha nje molle nuk ka te njejtin kuptim me po e ha nje molle
ne rastin e pare theksi bie tek po ha
ne rastin e dyte theksi bie tek nje molle
duket sikur mollet jane shume te shtrenjta dhe ti po e ha njeren prej tyre.
zakonisht thuhet po e shes nje shtepi (kur ke me shume se dy) sepse shtepia eshte e shtrenjte
nuk thuhet po shes shtepi por po e shes nje shtepi. nuk mund te thuhet ,pe shes 1 shtepi, sepse duket sikur po flet nje magjyp.

[Kreksi]

po ha nje molle nuk ka te njejtin kuptim me po e ha nje molle
ne rastin e pare theksi bie tek po ha
ne rastin e dyte theksi bie tek nje molle
duket sikur mollet jane shume te shtrenjta dhe ti po e ha njeren prej tyre.
zakonisht thuhet po e shes nje shtepi (kur ke me shume se dy) sepse shtepia eshte e shtrenjte
nuk thuhet po shes shtepi por po e shes nje shtepi. nuk mund te thuhet ,pe shes 1 shtepi, sepse duket sikur po flet nje magjyp.

Ziti, tek postimi nr 16 vendosa një shembull se si thuhet ne gjuhet tjera...se si e shohin studiuesit e gjuhes këtë ndryshim, pse duhet thënë "po e ha një mollë" sepse kjo është rregulla e shqipes, pajtohemi,
=e mora shembull mollen, ti e more shembull njê shtepi, su bë nami.
Hapsi i teme ka prpozua se, a ka mundesi te ndrrohen disa shtesa, ndoshta edhe ka te drejet...
dialektet tona duhen te rishikohen nga gjuhêtaret,jo nga ne ne forum....
edhe po et donim ti shkruanim tani i kemi harruar sepse duhen ne disa vende te shtoheshin gerrma te pershtatshme...e pa mujtun te shkruhet pe-ja e folur ende sot ne disa vende te kosoves... ti nuk paske kenê kurrê në Drenicë... aty "po" shqiptohet në mes =péoe= .... lol ! ...verja veshin kur te shkojsh... po flas tek te moçmit e jo nga rinia... ...shko një ditë tregu dhe do e degjojsh se si flitet atje..

[mia@]

Kreksi ato qe ka permend euroja nuk jane aspak te teperta. Sipas jush duhen hequr te gjitha sinonimet e fjaleve. Cdo fjale mund te zevendesohet me nje tjeter. Kjo nuk do te thote qe njeren ta heqim. Ne duam ta pasurojme gjuhen, se ne e keni vene re eshte e varfer dhe jo e pasur. Shiko Anglishten. Ke 100 folje qe tregojne te njejtin veprim, ose keshtu na duket neve. Kur i thashe nje amerikaneje qe ne perdorim fare mire vetem nje folje per te treguar nje veprim te "ngjashem",.P.sh te njejten folje per te treguar fshij dyshemen, fshij nje postim, fshij nje gabim, fshij pluhrat etj. ajo u habit dhe me pyeti; Po si e merrni vesh per cfare behet fjale? hahahah Kurse ju doni ti hiqni se nuk ua dini rendesine.

[projekti21_dk]

PO I lidh.
1. Përdoret për të lidhur dy fjali të bashkërenditura me marrëdhënie të ndryshme kundërshtore ose dy gjymtyrë të njëjta të një fjalie me marrëdhënie kundërshtore a kufizuese; por. Dukej i vogël, po ishte i rëndë. Lirinë s'jua solla unë, po e gjeta këtu në mes tuaj. Donte të vinte, po s'e lanë. Dua të fle, po nuk më flihet.
2. Përdoret për të lidhur dy fjali ose dy pjesë fjalie, njëra prej të cilave e plotëson a e zhvillon më tej atë që thuhet në tjetrën; por. Ai do të vijë, po pak më vonë. Gruri mbin edhe në lagështirë, po (mbin) me vështirësi. Hëngri, po me masë. Iu kujtua, po me vonesë. E ndihmonte vërtet, po pa qejf.
3. Përdoret, zakonisht së bashku me fjalët «megjithatë», «ende», «përkundrazi», për të përforcuar a për të theksuar më shumë kundërvënien; por. Vështirësitë qenë të mëdha, po megjithatë nuk e thyen. E kishte dëshiruar prej kohësh, po ende (megjithatë) s'e kishte arritur.
4. Përdoret, zakonisht me një ndajfolje kohe ose me një fjalë tjetër që tregon kohë, për të lidhur dy fjali a dy pjesë të një fjalie, njëra nga të cilat (e dyta) shënon një gjendje ose një kohë të re, jo siç ishte parashikuar, kur kryhet veprimi i së pares; por. Arritëm, po kur gjithçka kishte marrë fund. Puna u krye, po një ditë më pas. Do të dalim, po kur të pushojë shiu. Ia solli, po kur ai s'kishte më nevojë.
5. Përdoret së bashku me lidhëzat «edhe», «as» në bashkëvajtje me shprehjet lidhëzore «jo vetëm..., jo vetëm që ..., le që...» për të formuar shprehje lidhëzore bashkërenditëse të shkallëzimit (jo që.., po; jo veç, po; jo vetëm që ..., po edhe; jo vetëm (veç) që ..., po as ...; jo vetëm..., po edhe; le që... po; le që... po as (që); le që..., po edhe). Jo vetëm që e ndërtuan shpejt, po e bënë edhe të bukur. Le që s'e kupton, po as përpiqet më shumë.
6. Përdoret në fillim të një fjalie të pavarur që shpreh një kundërshtim ndaj fjalisë së mëparshme; por. Po vetë e kërkoi. Po unë s'i thashë gjë. Po asnjë s'u ngrit. Po as që kanë për ta pritur.
7. Përdoret në fillim të një fjalie të varur kushtore, që tregon kushtin për realizimin e veprimit të shprehur nga fjalia drejtuese; në qoftë se. Po të kem kohë, do të vij. Po të pëlqeu, mbaje. Po e mbarove librin, sille. Po të kishe nxituar edhe ca, do ta kishe arritur trenin. Po s'punove, s'fiton. Po s'luajte këmbët, s'luan (as) dhëmbët. fj. u.
Po s'hëngre hudhra, s'bie erë. fj. u.
8. Përdoret në disa shprehje lidhëzore me kuptim kushtor (po qe se; po qe që; po të jetë se; po të jetë që). Po qe se e gjen, i thuaj se e kërkoj. Po të jetë e vërtetë, njofto edhe të tjerët.
9. Përdoret në fillim të një fjalie me kuptime të ndryshme e me ngjyrime dëshire, urdhri, pyetjeje, habie, pakënaqësie etj. Eh, po të vinte! Po çelësin që e harrova! Erdhëm, po ç'e do, u lodhëm. Po nesër ç'do të bëjmë? Po ky djalë që s'vuri mend!
* Po deshe të lutem, në mundsh.

PO II pj.
1. Përdoret me vlerën e një fjalie, kur pranojmë a kur miratojmë diçka, kur pajtohemi me atë që thuhet etj.; kund. jo. - Do të shkosh? -! Po. -E kuptove? - Po. Disa po, disa jo. Thotë po e pranon, nuk kundërshton. S' thotë as po as jo nuk vendos. Po apo jo? Po dhe jo.
2. Përdoret kur përforcojmë diçka që është thënë më parë, me kuptimin «patjetër, sigurisht, s'ka dyshim, vërtet»; kund. jo. Po, do të vijë. Po, do ta marr atë. Po, e mirë është. Po, s'ka dyshim që do ta bëjmë. Po, patjetër që do të nisemi.
3. Përdoret para a pas një fjale për të përforcuar kuptimin e saj duke e përsëritur urdhrin, përgjigjen, miratimin etj.; kund. jo. E shikon atë majën e malit? - E shikoj, po. Mua më kërkoi? - Ty, po. E gjeti, po. Po, nisu! Fol, po, ç'pret! E marrim, po, e marrim.
4. Përdoret kur tregojmë diçka, kur përfundojmë një bisedë a përmbyllim një mendim, me kuptimin «kështu, pra, është e vërtetë». Po ja, kështu ndodhi. Po, i tillë ishte ai. Po, ç'do gjë kapërcehet.
5. Përdoret kur gjatë të folurit kujtojmë papritur atë që është thënë më parë ose kur na kujtohet diçka tjetër. Po, m'u kujtua. Po vërtet, ishin dy. Po, ashtu ishte. Ku e patëm fjalën? Ah po, te gazeta e sotme.
6. Përdoret zakonisht në krye të fjalisë për t'i tërhequr vëmendjen bashkëbiseduesit që ai të ndalet e të mendojë më mirë për diçka. Po, ta thashë që ta shohësh edhe njëherë. Po, për të mirën tënde e kam.
7. Përdoret, edhe e shoqëruar me pasthirrmë, për të shprehur habi, mosbesim, mospërfillje, qesëndi, përçmim, pakënaqësi etj. Po more, e ditke ti! Po moj, vërtet thua?! Pooo, dashke edhe më! Pooo, s'i pëlqyeka atij!
8. Përdoret në fjalitë pyetëse kur duam të përforcojmë e të mbështetim pyetjen.
Po si je? Po ç'të bëjmë sipas teje? Po sa vetë ishin? Po kush ta tha?
9. bised. Përdoret në fund të një fjalie pyetëse me ngjyrim dyshimi për të përsëritur pyetjen ose për të nxjerrë atë që kërkohet nëpërmjet përgjigjes së bashkëbiseduesit, me kuptimin «apo jo?». Ti do të vish, po? Do ta lexosh librin, po? Ti je me ne, po?
Ai mbeti i kënaqur, po?
10. Përdoret për të theksuar se është fjala për të njëjtin njeri, send etj.; pikërisht; krejt; gjithashtu. Po ai njeri. Po ajo gjë. Gjithnjë po kështu. Po atë ditë erdhi dhe ai. Po në të njëjtën mënyrë. Bathë, bathë, po një kokërr të njëjtën gjë përsërit, aty mbeti.
11. Përdoret përpara foljeve në kohën e tashme dhe në të pakryerën e mënyrës dëftore, nganjëherë edhe të mënyrës habitore, kur shprehim veprime që zgjatin, që janë duke u shtjelluar në çastin e ligjërimit ose në të njëjtin çast me një veprim tjetër. Po shkruaj. Po bie shi. Po perëndonte dielli. Po dilte kur hyra unë. Po mbushet viti që nga ajo ditë. Po i pëlqyeka shumë. Po e merr me të qeshur.
12. si em. ~, ~JA f. ~, ~TË. Pohim; miratim, pranim. Bëri «po» me kokë. Shqiptoi një po nëpër dhëmbë. Ponë e ka po.
* E po... përdoret kur duam të kundërshtojmë lehtë e me kujdes, kur duam të përmbyllim një mendim, kur duam të arsyetojmë për diçka ose kur pajtohemi më në fund me diçka. Po e po... ( po se po...; po që po...) përdoret kur folësi dëshiron të miratojë a të vërtetojë diçka me forcë.

[projekti21_dk]

SAPO
I. ndajf.
Fare pak kohë më parë, ja tashti, nuk ka shumë kohë, sa. Sapo erdhi. Mbledhja sapo ka filluar. Sapo e mbaruam punën. Ai sapo doli.
II. lidh.
1. Përdoret në krye të një fjalie të varur kohore, para foljes në mënyrën dëftore ose lidhore, që tregon se diçka kryhet fill para veprimit të shprehur në fjalinë kryesore; që në çastin kur, menjëherë sa, porsa. Do të vij sapo ta mbaroj. Sapo u ul, e thirrën nga jashtë. Sapo ta dëgjosh, ngrihu.
2. bised. Porsa, meqë. Sapo që nuk e di, mos të flasë. Sapo nuk ta kanë thënë, s'ke nga ta dish. Sapo nuk e mban mend, do ta kujtojmë ne.

[projekti21_dk]

POSA
I. ndajf.
Sapo, porsa. Posa doli. Posa lindi dielli.
II. lidh.
1. Sapo, porsa. Posa e panë, iu hodhën në qafë. Posa të vijë, do t'i them.
Eja, posa të hash bukë.
2. bised. Përdoret për të ndërtuar fjali që shprehin lloje të ndryshme marrëdhëniesh shkakore; derisa, meqenëse, meqë etj. Posa nuk dëshiron, nuk po e thërres.

POSA- fjalëform.

[Kreksi]

Kreksi ato qe ka permend euroja nuk jane aspak te teperta. Sipas jush duhen hequr te gjitha sinonimet e fjaleve. Cdo fjale mund te zevendesohet me nje tjeter. Kjo nuk do te thote qe njeren ta heqim. Ne duam ta pasurojme gjuhen, se ne e keni vene re eshte e varfer dhe jo e pasur. Shiko Anglishten. Ke 100 folje qe tregojne te njejtin veprim, ose keshtu na duket neve. Kur i thashe nje amerikaneje qe ne perdorim fare mire vetem nje folje per te treguar nje veprim te "ngjashem",.P.sh te njejten folje per te treguar fshij dyshemen, fshij nje postim, fshij nje gabim, fshij pluhrat etj. ajo u habit dhe me pyeti; Po si e merrni vesh per cfare behet fjale? hahahah Kurse ju doni ti hiqni se nuk ua dini rendesine.

Jo mia, gabim e ke, nuk e thashë te hjeken te gjitha "po" shihe postimin N.26 nga ademgashi, aty se luan topi se te gjitha "po" janë te detyrushme ...Më duket se hapsi i temes e ka qellimin që te ndryshohet =po= vetem në fillim te fjalisë....
"- Po e teproj pakë...." Si e shihni, fjala êshtë ne këto raste....
" -E teprova pakë" ......pra fjala êshtë vetëm në fillim te fjalisë..."Po as ai nuk ishte prezent..". ose "Mirëpo as ai nuk ishte prezent..." ....disa herë është diskutuar edhe për rastin "mirëpo"....a duhej tê ishin te bashkangjitura "mirëpo " si kêtu "mirë" dhe "po"....apo te ndara ?

[EuroStar1]

Jo mia, gabim e ke, nuk e thashë te hjeken te gjitha "po" shihe postimin N.26 nga ademgashi, aty se luan topi se te gjitha "po" janë te detyrushme ...Më duket se hapsi i temes e ka qellimin që te ndryshohet =po= vetem në fillim te fjalisë....
"- Po e teproj pakë...." Si e shihni, fjala êshtë ne këto raste....
" -E teprova pakë" ......pra fjala êshtë vetëm në fillim te fjalisë..."Po as ai nuk ishte prezent..". ose "Mirëpo as ai nuk ishte prezent..." ....disa herë është diskutuar edhe për rastin "mirëpo"....a duhej tê ishin te bashkangjitura "mirëpo " si kêtu "mirë" dhe "po"....apo te ndara ?

Kjo ishte e gjitha i nderuar Kreksi

E ke kuptuar sic duhet ate qe une e kam parashtruar si " problem "