"Krenarë apo të zhgënjyer"
“Krenarë apo i zhgnjyer!?” D. 19.12.2012
“Udhërrëfim mbi festën e 100 Vjetorit”
Epopeja e 100 Vjetorit të Pavarësisë pati nisur muaj para datës së 28 Nëntorit , por u kurorëzua, mirë apo keq, pikërisht në atë ditë të madhe ku të gjithë shqipëtarët pa përjashtim festuan, (ashtu sic ata dinin). Sa krenarë na bëri një organizim i tillë, sa ‘shqipëtarë’ u ndjemë ne në atë ditë të madhe?! Për këtë do të më lejoni të përshkruaj atmosferën që mbizotëroi në kryeqytet ditën e madhe të festës;
-Në të hyrë të Tiranës, aty në rreth-rrotullimin e Doganës, do të shihje një shqiponjë të madhe, të zezë, metalike dhe dykrenare, simbolin e kombit tonë, e cila përnjëherësh të jepte ndjesinë e të qenit krenarë. Ajo ishte disa metra e lartë dhe vërtet zotëronte një pamje të vërtetë madhështore, e cila biente goxha në sy. Megjithatë ajo nuk ishte elementi i vetëm që paralajmëronte bindshëm festën, pasi në cdo njërën prej makinave të cilat prisnin me padurim në radhën e gjatë , kishte patjetër nga një simbol kuq e zi e më së tepërmi nga një flamur të vogël. Prej kasetofonit të secilës prej tyre me volumin në maksimum dëgjoheshin gjithandej këngë nga më të ndryshmet me përmbajtje patriotike, të krijuara këto të fundit vrullshëm dhe nga kushdo me rastin e këtij përvjetori.
Dhe pse ndoshta ishte e vështirë lëvizja në rrugët e kryeqytetit, ato ishin të dekoruara enkas për një festë të madhe e gjigante. Në cdo shtyllë ishte vendosur simboli i shtetit tonë si dhe secila prej tyre ishte e stolisur me shiritë të shumtë dyngjyrësh me të kuqen dhe të zezën.
Ndërsa vazhdoje më tej, në një tjetër rreth-rotullim, në atë të Zogut të Zi, do të shihje sërisht një shqiponjë të zezë dykrenare, pak me të vogël se e para. Megjithëse përsëritja e të njëjtit simbol dy herë radhazi biente në sy si dicka monotone, sërisht ajo dukej këndshëm, më tepër ngaqë eshtë simboli ynë i pathyeshëm dhe i vërtetë i këtij 100 Vjetori.
Rrotull, në cdo shtëpi, në cdo ballkon valvitej lirshëm flamuri ynë kombëtar dhe mund të themi se nisma “një ballkon një flamur” pati rezultat duke shfrytëzuar këtë fëstë të rëndësishme mbarëshqiptare.
Teksa drejtoheshe për nga qendra, drejt sheshit “Skënderbej” , do të gjendeshe menjëherë mes turmash të shumta njerëzish të ardhur nga kudo ku ka shqipëtarë dhe që të gjithë pa përjashtim dukeshin ‘Nji’, sepse që të gjithë ishin të veshur kuq e zi, kush me një shall, me një kapele etj; te asnjëri prej tyre nuk mungonte aspak shqipja dykrenare dhe e kuqja e flamurit.
Ndërtesat për-rreth, si Bashkia, Teatri I Operas etj, kishin një dekor të përkryer, por me vecanti dhe madhështi qëndronte flamuri I stërmadhe dykrerësh që një subjekt privat kishte vendosur në faqen ballore të ndërtesës së tij. Dhe pse i përkiste një shoqerie jo shtetëroe, e jo të lishur drejt për së drejti me festat, sërisht ai do të bëhej, me apo pa qëllim, panorama e cdo aktiviteti të organizuar në shesh me rastin e festës…
…Veçse, dicka e vecantë po ndodhte te kolonat e pallatit të Operas, ku njerëz të shumtë, (sigurisht jo të gjithë), shtynin me forcë njëri-tjetrin….
Festa e 100 Vjetorit të Pavarësisë ishte e bukur për vetë nga rëndësia që pati dhe sigurisht që ashtu si cdo shqipëtarë do të më bente të ndjehesha krenarw. Megjithatë një element i vogël, i cili për një cast po pretendonte të hynte në librin e rekordeve Gines, e zbehu ndjeshëm ndjenjën e të qenit krenarë dhe la mbi aktivitetin njolla të errta të cilat fatkeqësisht do të shënohen në histori…
Më mirë të largoheshe nga sheshi e të kënaqeshe me flamurin e vogël në shtëpinë tënde, i cili dhe psë ndoshto i stampuar me gabime, është padyshim simbolli më i mirë, i vërtetë dhe i pazëvendësueshëm i krenarisë kombetare për përvjetorin e 100-të të Pavarësisë…
Punoi: Donald Bezhani
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga Sorkadhe_Kelcyre
Krijoni Kontakt