Irfan CANA: KRIJIMET E MIA PËR FËMIJËT

[Irfan Cana]

Më Të FORTë

Thonë fëmija me zë të plotë:
-Jemi ushtria më e fortë!

Kemi armatim gjithëfarë,
në ushqim jemi të parë!

Rroba ndërrojmë ditë për ditë
këpuca pastrojmë,na bënë dritë!

Me mija libra e fletore
llojlloj çanta e vizore!

Plot kompasa majemprehtë
dhe dërrasa bojëblertë!

Ngjyra,brusha e numratore
gomë bardhusha që fshinë prore!

I kalojmë shpatet me shpejtësi
me ne s'matet asnjë ushtri!

[Irfan Cana]

MBRETËRESHA E KËNGËS SHQIPTARE

(NEXHMIJE PAGARUSHËS)



U linde e u rrite
n'Pagarushën legjendare,
n'vendlindje trete
rininë si sorkadhe.

Shetite,vrapove,
kodrave e fushës,
duke u larë kënaqeshe
valëve të Mirushës.

Nga shumë vajzëria
ti qartë u dallove,
dritën,arsimin
shumë e dashurove.

Kreshtave të maleve
i ruajshe dhitë,
nga libri s'ndaheshe
i lexoje përditë.

Dëgjoje dhe tingujt
e zogjëve ndër ferra,
u dashurove n'këngë
muzikë e opera.

Në shpirt rrezatove
vullnetë të çelik'të,
nise të këndoshë,
horizonteve plot dritë!

Zëri yt i ëmbël
shumë dashuri mbolli,
në botën e muzikës
talenti të solli.

Aneembanë shndërite
porsi dritë meteori,
në shumë festivale
shumë shpërblime morre.

Shkrive gjithkund
zërin e bukur me valle
të thonë bretëreshë,
e këngës shqiptare.

Ishe dhe Primadonë
e melosit popullorë,
për opereta mbaje
flamurin në dorë.

Më se pesëdhjetë vite
botës udhëtove
anëekënd rruzullit
Kombin tonë lartësove.

[Irfan Cana]

KORNETA E DUKAGJINIT




Maja e bardhë
e Pashtrikut,
mbuluar mirë
me dëborë,
si strumbullar
i Venedikut,
bën sehirë
me ditë,orë...



Për çdo ditë
shoqëron retë,
të dendura mjegulla
ngjyrë t'hinit,
nuk bën flirtë
është e sinqertë,
vigjëlon si vjedulla
korneta e Dukagjinit!






Historinë kujton
përplotë beteja,
ditë të rënda
të trishtimit,
trimërinë dëshmon
në shumë ndeja,
shkëlqen krenare
korneta e Dukagjinit.




Ding e ngjeshur
plotë me pishë,
zgjeron krah't
drejt vërrinit,
me kujdes e veshur
turistët grishë,
duket truplartë
korneta e Dukagjinit.



Si plakë me zell
përplot mendë,
kujtime rreshton
aty buzë Drinit,
bukurinë mbjell
habitë çdokend,
kurajo dhuron
korneta e Dukagjinit.



Nuk e ndalë
dot shikimin,
duke shijuar,
kalt'rinë e qiellit,
buzëqeshje falë
edhe gëzimin,
me borë mbuluar
korneta e Dukagjinit.

[Irfan Cana]

IKONA JONË KOMBËTARE

(Liljana çAVOLLIT)


Zëri yt i ëmbël
si zë bilbil Qezari,
habiste botën
kudo rradhitej i pari.

Më se pesëdhjetë vite
botës udhëtove
anëekënd rruzullit
Kombin lartësove.

Edhe muzikën klasike
e këndoje përherë
Betovenin,Puçinin
e Verdin plot vlerë.

Këngët që i këndove
i kujtojmë ne sot,
shpesh na i mbushe
të dy sytë me lotë.

Ikonë që gjithkund
bukurinë ka ndritë
i madhi,e i vogli,
me ty është rritë.

Me ty po krenohet
i gjithë kombi jonë,
të dhënë epitetin
për këngë je IKONË!

[Irfan Cana]

KTHESË HISTORIKE

Kombi i shtypur
e i përgjakur,
pesëqind vite
nën thundër qe,
mendje ndritur
e zemër flakur,
kërkoi dritën
dhe jetë të re!

Për shumë mote
mbeti i vonuar,
në kulturë
e zhvillime,
viktima plotë
ka sakrifikuar,
s'u dorëzua kurrë
në mundime.

Fuqitë e mëdha
me marrëveshje,
trojet shqiptare
pa mëshirë ndanë,
për interesa t'veta
bënë kërleshje
n'vetmi fare
popullin lanë

Gjithë vendime
që u prurën,
i kujton njerëzia
n'mendë përherë,
shteti në halle
me katrahurën,
shungullon paria
n'ditët plot ter!

Viktimat u sakrtifikuan
kujton historia,
ishin brumë
i ardhmërisë,
shkëputje dëshiruan
nga tirania ,
e nga ajo dhunë
e egërsisë!

Rruga e vështirë
dhe kulminante,
shënoi shkëputje
e zingjirit t'egër,
që të hapi mirë
derën humane,
derën e lirisë
q'i preku n'sedër!

[Irfan Cana]

FJOLLAT DHE DIELLI



Reshë moj borë
në qetësi,
lojën e bukur
mos e ndalë,
fëmijtë gazmorë
të duan ty,
janë të lumtur
si kurr më parë!


Yjëza t'lehta
palë,palë,
shih qiellit
si vallëzojnë,
rreze t'nxehta
porsi ar,
kur shkrep dielli
nuk i durojnë!

Sepse atëherë
me të shpejt,
djersa trupit
nis m'u end,
përplot vrer
dhe siklet,
fjollat humbin
përnjëmend.

[Irfan Cana]

KëNGA NUK DëGJOHET



Ngricë e madhe kudo shtrihet
era fryen si e marrë,
kënga e shpezëve nuk ndihet
vallë,ku tretën këta këngëtarë?



E nën strehë të shtëpisë
ishin ngritur ca fole,
shih trumcakët sa janë molisë
duke ndërtuar shtëpinë e re!


E ky dimër,dimri i bardhë
plot me borë e thëllimë,
është i ftohtë,nuk ka fjalë
por e ka,t'vetën bukurinë!

[Irfan Cana]

FËMIJËT E BOTËS



Nëpër botë
fëmijtë jetojnë,
mes veti plotë
ata dallojnë:


Dikush është i hollë
në trup thatak,
dikush është si mollë
fytyrë rrumbullak!


Dikush në qytet
n'gjallëri jeton,
dikush në fshat
tërë kohën kalon!



Dikush është i bardhë
si bora në fytyrë,
dikush është i verdhë
e dikush i nxirë!


Dikush prore vesh
rroba të reja,
dikush nuk qesh
s'di ç'është hareja!


Veq në një gjë
ata nuk dallojnë:
-Duan që të gjithë
n'liri të lodrojnë!

[Irfan Cana]

MARGARITAR I HISTORISË




-Trupi i drejt sikur plepi
s'ka ndërmend t'kruset kurrë,
kush e bëri dhe cili qe mjeshtri
që i ngriti,gjithë ato murë?!


Thonë se e ngriti Mahmud Pasha
që jetonte larg n'Turqi,
e mbuloi me pllaka t'trasha
dhe gur t'latuar-plot hijeshi!


Me kujdes tani të gjithë
Sahatkullën duhet ta ruajmë,
mos t'lejojmë kush ta grith
me dashuri atë ta duam!


Koha ecën s' ka të ndalë
trupi i saj gjithë do shndërrisë,
s'duhet harruar kurr këtë thesar
margaritarin e historisë!

[Irfan Cana]

PIKTURA E BUKUR



Kënaqet një vogëlush
duke shikuar n'mur,
të punuar me brushë
të bukurën pikturë!


Llojlloj figura
ngjarjet ngërthejnë,
përmendoret,urat
brigjet e lumej!


Shkëmbi i bardhë
natyrën soditë,
aty ca ushtarë
duke zënë pritë!


Kush mos t'thotë:
-Veq njeriu flet!
Piktura e fortë
ia kalon,vërtetë!


Andaj urdhëroni
ju në çdo çast:
Galeritë vizitoni
kënaquni n'art!