Ju pergezoj per keto poezi te bukura.Eshte shume e veshtire te shkruash per femijet,duhet te mahnitesh si ata e te flasesh me gjuhen e tyre,prandaj ju pergezoj sinqerisht.Respekte.
Ju pergezoj per keto poezi te bukura.Eshte shume e veshtire te shkruash per femijet,duhet te mahnitesh si ata e te flasesh me gjuhen e tyre,prandaj ju pergezoj sinqerisht.Respekte.
I pafajshmi qe pa Djallin,u mahnit.Fajtori qe pa Zotin,u zhgenjye.
Falemnderit KE-LER,nëshërbim të gjithëve jam-e sidomos fëmijëve!Përshëndetje.
LOJë NUK KA
Qiellit zotron
plot errësirë,
pikat hutuar
bin nga lart,
era fishk'llon
në natyrë,
dielli i mbuluar
rri,do t'plas!
Pyesin rresht
gjithë pa pritë:
- ç'ka qielli
që rri vrenjtur?
Ku janë rrezet
përplot dritë,
ku është dielli
ku ka tretur?!
Në çdo skutë
në çdo shtëpi,
dimër i vështirë
sa s'bën ma!
Plaku i urtë
jep porosi:
-Shtrëngohuni mirë
lojë nuk ka!
REJA DHE FJOLLëZAT
Reja e zezë rrumbullake
sipër qytetit është afruar,
po shkon rrugës zigzake
me një thes n'shpinë ngarkuar.
Anash faqet i janë fry'r
gati sa s'i prekin veshë,
ec ngadalë dhe vështirë
p'e ngreh era për kopresh.
Syhapur shikojnë fëmija
rejën n'qiell kah noton...
Tërë kureshtje pyet vegjëlia:
-Vallë kjo re,për ku shkon?!
E një fjollëz e kristal'të
q'i ndritë trupi si një yll,
doli tinës nga thesi lart
në ajri t'shetis e lirë!
Fluturoi,shumë kohë fluturoi
gjithë fëmijtë e kishin parë,
sikur nusja bukur vallëzoi
gjoksi i shkëlqente si margaritar!
N'kënd t'një dege ajo dikur
u ndalë pakës të pushoj,
n'rroba t'njoma si bilur
nisi diç voc've t'u tregoj:
-Ah,vogëlushë,mirë se ju gjeta
nga kthetrat mezi shpëtova,
por kam shumë simotra t'veta
që rrinë mbyllur në thes të gjora!
Të gjithë tok vendimin pru'n
rejës t'i shkruajnë një shkresë,
të jetë ajo si ultimatum
t'i lirojnë fjollëzat pa pritesë!
U çua era dhe fortë ka fry'r
i dërgoi resë padinë e rëndë:
-Re e zezë,moj re e nxirë
tërë vegjëlia është në këmbë!
-Duan ata, që t'gjithë fjollëzat
t'shijojnë lirinë menjëherë!
Shih sa u janë skuq mollëzat
duke pritur me plot vrer!
Reja urdhëresën se ç'e kuptoi
ia hoqi fjongën thesit n'grykë,
fjollëzat e njoma n'liri lëshoi
n'trenin e bardhë,gjithë kanë hip!
Oqeanit të gjërë u shtrinë fjollëzat
kërcenin t'gëzuar,si kurr më parë,
tërë vegjëlia,kanë hapur gojërat
presin t'i puthin me buzët valë!
DHËMBËT E ç ATISë
Sot në mëngjes
fare në qetësi,
i dolën çatisë
dhëmbët si inxhi!
Porsi margaritarë
i shkëlqenin shqim,
pakëz janë të gjatë
rriten me galdim!
N'rend për bukuri
si ushtarë t'vërtetë,
s'do t'ketë njeri
dhëmbë më t'mprehtë!
Veq çatia e lart
ka frikë të madhe:
-Prej diellit t'artë
dhe erës lazdrane!
Kur nxeu dielli
me rrezet shqim,
lotët vrik derdhi
u hodh n'pikëllim!
U çuditë vërtetë
desh luajti mëndë,
na mbeti shpejt
pa asnjë dhëmbë!
Sa shumë vajtoi
veç ta kishit parë,
dhëmbët i dorëzoi
t'bardhë si kristal.
Si plaku në moshë
na u bë çatia,
i mbeti goja bosh
qeshën gjithë fëmija!
VJERSHA U SHKRUA
Vogëlush i dashur
që prore buzëqeshë,
vendosa për ty
t'shkruaj një vjershë.
Por u mendova
dhe thash më veti:
-Bënë e hidhërohet
vogëlush i shkreti!
Më mirë ta pyesi
e le t'deklarohet:
-A ka dëshirë
vjersha t'i kushtohet?
Anë e mbanë
e kërkova n'shtëpi...
Vogëlushin s'e gjeta
diku ia kish mësy'.
Prita në dhomë
një kohë të gjatë,
vjersha u shkrua
dashtë e pa dashtë!
ACARI DIMROR
Kaltëria qiellit veq ka humb
dielli tinës mëshihet ndër retë,
fjollat njomës bin gjithkund
vocët lodrojnë zëri shketë!
Zogjtë nën strehë nuk dëgjohen
çatitë dhëmbët i kanë shtrirë,
ca pleqë në zë ankohen:
-Uf,uf,uf!- çdo gjë ka ngrirë!
T'gjitha rrugët janë boshatisur
mbrëmja qarshafin e zi shtron,
dritat qytetin e kanë stolisur
qetësia e thellë kudo zotron!
Eh ky dimër me plot acar
nuk lë vend ku pa u fut,
bora po resh e në të bardhë
bukur janë veshë:Pemët,rrug't!..
VITI I LODHUR
Me rrudha n'ballë
e fytyrë mërolur,
morri rrugën
larg po shkon,
do të ndahet
me zemër t'kallur,
diç në shpirt
po e mundon!
Viti i vjetër
përmbi shpinë,
mblodhi kujtime
plot një mot,
është i lodhur
dot nuk rri,
trupi i është
molisur fortë
BABADIMRI
Viti i ri
me dëshirë,
fëmijëve dhurata
do t'u dhuroj,
faqekuq
e i veshur mirë,
n' qerre t'bardhë
do t'i vzitojë!
Thesi i madh
mbushur ding,
prej dhuratave
sa s'pëlcet,
bie këmbana:
-Tring e tring!
thërretë fëmijtë-
eni shpejt!
QESHIN BREDHAT
Qeshin bredhat
n'dhomat tona,
rreth e qark
plot me dritë,
me shumë tela
e bonbona,
për merak
i stolisin f'mijtë!
Anë m'anë
në çdo kënd,
ipen dhuratat
dhe ëmbëlsira,
pleqtë thanë
me plot mëndë:
-Shihni vocat
sa u qesh fytyra!
Ikën minutat
ikën dhe orë,
kënga e vallja
s'ka të ndalë,
drita t'shumta
si meteorë,
flak'rrojnë dhomën
si në përrallë!
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt