Kushti i Gjashtë: Nënshtrimi [el-Inkijad]
Kushti i gjashtë i dëshmisë La ilahe il-lAllah është nënshtrimi, me të cilin Muslimanit i kërkohet që t'u nënshtrohet kërkesave të kësaj dëshmie, që janë detyrat që Muslimani duhet t'i kryejë e t'i zbatojë me devotshmëri dhe sinqeritet për Allahun, duke mos kërkuar asgjë tjetër përveç kënaqësisë së Tij. Dhe e kundërta e nënshtrimit është braktisja e të gjithë kësaj, pra dalja nga robërimi i Allahut dhe përfundimi në robërinë e epsheve dhe shejtanëve nga mesi i xhinëve dhe njerëzve.
El-Hafidh Ibn Rexheb, Allahu e mëshiroftë, ka thënë:
“Kurse ai që thotë La ilahe il-lAllah me gjuhën e tij dhe pastaj i bindet Shejtanit dhe epsheve të tij duke mos iu bindur Allahun dhe duke e kundërshtuar Atë, atëherë puna e tij e ka tradhëtuar thënien e tij. Dhe kjo shkakton mangësi në plotësimin e Teuhijdit të tij në varësi të gradës vepra e tij e keqe, e cila është mosbindje ndaj Allahut në bindje ndaj Shejtanit dhe epshit të tij."20
“Dhe kush është më i humbur sesa ai i cili ndjek epshin e tij në vend të udhëzimit të Allahut.” [el-Kasas, 50]
“Dhe mos e ndiq epshin tënd pasi ai do të largojë nga rruga e Allahut.” [Sad, 26]
Argument për nënshtrimin është thënia e Allahut të Lartësuar në Kur'an:
“Kthehuni te Zoti juaj (me pendim) dhe nënshtrojuni Atij.” [ez-Zumer: 54]
Dhe thënia e Tij:
“Dhe kush mund të jetë më i mirë në Fe sesa ai që e nënshtron fytyrën e tij te Allahu dhe punon mirësi …” [en-Nisa: 125]
Dhe thënia e Tij:
“Dhe kushdo që e nënshtron fytyrën e tij te Allahu dhe është prej atyre që punojnë vepra të mira, atëherë ai është kapur fort në lidhjen më të sigurt…” [Llukman: 22]
Profeti, sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, ka thënë (kuptimi i hadithit):
“Asnjëri nga ju nuk ka për të besuar derisa dëshirat tuaja të ndjekin atë me të cilën unë u dërgova.” 21
Kjo është grada më e lartë e nënshtrimit. Allahu i Lartësuar ka thënë:
“Por jo, për Zotin tënd, ata nuk kanë Besim, derisa të të bëjnë ty gjykues në të gjitha mosmarrëveshjet që kanë mes veti dhe të mos gjejnë në vetet e tyre këmbëngulje kundër vendimit tënd dhe ta pranojnë atë me nënshtrim të plotë.” [en-Nisa: 65]
Tha el-Hafidh Ibn Kethir, Allahu e mëshiroftë, në shpjegimin e këtij ajeti:
“Allahu i Lartësuar betohet mbi Veten e Tij fisnike e të pastër (nga çdo e metë e mangësi) se askush nuk ka besuar me të vërtetë derisa ata ta bëjnë të Dërguarin, sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, gjykues në të gjitha çështjet. Kështu që çfarëdo gjykimi që të japë ai, atëherë ajo është e vërteta ndaj së cilës është obligim që t’i nënshtrohemi, qoftë përbrenda (veteve tona) apo nga jashtë. Për këtë arsye Allahu ka thënë: “dhe të mos gjejnë në vetet e tyre këmbëngulje
kundër vendimit tënd, dhe të pranojnë me nënshtrim të plotë…”
Që do të thotë se kur ti - O Muhamed – bën një gjykim, ata duhet të ndjekin ty nga përbrenda (veteve të tyre). Kështu që ata nuk duhet të kenë ngurrim përbrenda veteve e tyre në lidhje me çdo gjë që ka gjykuar ai. Ata duhet të nënshtrohen nga jashtë dhe nga përbrenda.
Pra ata duhet t’i nënshtrohen atij (gjykimit) me një nënshtrim të plotë, pa bërë rezistencë duke braktisur mosdorëzimin dhe mosmospajtim me të.
Kjo është në përputhje me atë që është përmendur në hadith:
“Betohem në Allahun, në Dorën e të Cilit është shpirti im, askush prej jush nuk ka besuar me të vërtetë derisa dëshirat e tija të pajtohen me atë me të cilën kam ardhur unë.”
20 Kelimetul-Ikhlas (fq. 28) e Ibn Rexhebit.
21 Transmeton Muslimi (n.38).
Vazhdon...
Krijoni Kontakt